Uitwerpselen van vogels bestaan uit twee fracties : de mest (afkomstig uit de darmen) en de urine (geproduceerd in de nieren) . De urine zelf bestaat uit de afvalstoffen (bij vogels uraatkristallen, het witte gedeelte) en een waterig gedeelte (Eigenlijk bestaan de uitwerpselen dus uit drie fracties).

De uraatkristallen kunnen zich ter hoogte van de cloaca opstapelen. (de cloaca is de opening  waaruit zowel de mest, de urine, eieren bij de pop en zaadcellen bij de man komen). Deze uraatkristallen vormen dan een prop waardoor de vogels geen mest of urine meer kan ontlasten. Dit leidt onvermijdelijk tot zelfvergiftiging van het dier. Deze prop noemen we een urolith.

Oorzaken kunnen zijn :

- te geconcentreerde urine (uitdroging door ziekte of door geen toegang tot water)

- vogels die aan het broeden zijn, verlaten soms niet frequent genoeg hun nest waardoor de mest en urine in de cloaca indrogen tot een harde prop.

Op de eerste foto zie je de verschillende fracties van de urine bij een duif. De waterige fractie is minimaal. De witte uraatfractie ligt bovenop de mest.

Op de volgende foto's zie je hoe een urolith er uitziet. Dit kan bedekt zijn door de veren aan de onderkant van de staartbasis waardoor dit niet tijdig gezien wordt met alle gevolgen van dien.

Op de laatste foto zie je de röntgenfoto's van de kerkuil. Hierbij is duidelijk dat hetgeen je aan de buitenkant ziet maar een fractie is van hetgeen binnen het lichaam van de vogel zit.