Werken.....en dan half Vlaanderen doorkruisen om Lisa op te pikken (het lot van werkende ouders tijdens vakanties), om 18.45u thuiskomen en om 19u op de IPO training moeten zijn met Jutta. Ik kom toe om 19.04u, al helemaal buiten adem, en Jutta doet er nog een schepje bovenop. We zijn met 4, een rotweilerteefje van 6 maanden, een Laekense herder reu van 8 maanden, een Mechelaar van 10 maanden en een Jutta.....morgen 4 maanden. Jutta voelt zich groot en geweldig, ik voel mij een knoeier. Dolenthousiast begint Jutta aan de training, het gaat snel, erg snel, voet, keer, zit, hoek links, hoek rechts, terwijl Jutta naast mij (en voor mij, en op mij) springt en huppelt voel ik mij duizelig worden. Als ik dit tempo in mijn gehoorzaamheidsles op zondag invoer vallen er vast een paar begeleiders dood neer . Het is wel duidelijk, begin nooit op een nuchtere maag aan een IPO training. Bij het apporteren rent Jutta wild een paar keer rond iedereen, mét apport in haar bek, dat mag dus niet, volgende keer aan de lange lijn, terwijl ik al blij was dat ze het mij terugbracht na een rondje rennen . Ik heb zin om te zeggen "hallo!!!! deze pup is 4 maanden!!!!", maar we doen maar gewoon verder. En wonder boven wonder doet Jutta het na een tijdje beter, en beter, en nog beter, ze loopt in voet naast me, kijkt zelfs af en toe naar mij, ze doet ook de zit-oefening (zit-blijf) prima, terwijl ze dat nog nooit gedaan heeft. We oefenen de toekomstige spring-oefening over 1 plankje. Het rottweiler teefje durft niet, de Laekense ook niet, Jutta wel . Op het einde van de les staan we allemaal op een rij met onze pup en uit het lokaal komt een man, hij stapt het donker in. Jutta gromt diep, springt vooruit en begint te blaffen, terwijl de andere, veel oudere pups, de man nog niet eens opgemerkt hebben. Achteraf mag dezelfde man haar strelen. Ik ben fier op onze lieve Jutta, en zij is blij met mij. Ze is niet zo moe als ik gehoopt had , maar plakt vanavond wel aan mij, ik krijg nog meer likjes dan anders .
Na een weekje zonder internet in de zwaar besneeuwde ardennen is het alweer 2011.....de tijd vliegt, maar het weekje vrijaf was tof! En uiteraard hebben de honden er ook van genoten. Terwijl ze met kerst in Vlaanderen zelf nog ontsnapten uit de tuin om toch maar mee te kunnen vieren bij de buren, was het de rest van de week alleen maar vanzelfsprekend dat ze erbij waren. We krijgen bezoek, veel bezoek, met veel kinderen, die allemaal willen sleeën, en Jutta is een waardige Dembe-dochter, ze is even lief met de kinderen, niet overdreven opdringerig, en kan gewoon mee los lopen terwijl de kinderen de berg af sleeën. Toch wel gemakkelijk zo'n boefjes . Alleen als Lisa op haar buik op de slee ligt is Dembe ongerust en loopt ze mee om Lisa dan vele likken te geven als ze veilig beneden aankomt. We krijgen ook bezoek uit het verre Nederland, want broertje Jay komt op bezoek met zijn baasjes. Dembe, Jutta en Jay vinden het duidelijk erg normaal om elkaar terug te zien, en ze spelen dat het een lieve lust is! Jay is prachtig......even 'hoog' als Jutta, maar breder en indrukwekkender (tja, dat testosteron hé....). Na zijn bezoek hebben we 24u geen last van Jutta, ze is doodmoe . Verder ontpopt Jutta zich tot onze wakker-maker.......degene die haar 's morgens lost moet wel héél erg snel zijn om te vermijden dat Jutta naar boven spurt, en met een reuzesprong op bed de overblijvende slaper wakker maakt . Zowel Nico als ik hebben verschillende keren een sneeuwmonster in bed mogen ontmoeten deze week . Dembe en Jutta krijgen uiteraard ook heerlijke cadeautjes voor kerst, en matjes om hun eetbakken op te zetten. Op die van Jutta staat een schattige puppy die 'please....' zegt, en op die van Dembe staat 'here eats the best dog in the world' (uiteraard ). En Jutta waakt, ze waakt zoals Dembe nooit gewaakt heeft, en ze meent het, ze heeft een diepe blaf, en gromt boos na als er iemand te dicht bij ons huis, of auto durft te komen! We zien ook mooie kerstkaartjes met prachtige puppy's op (wat lijkt Jeroh op die foto op Jutta!!!) , en ik hoor echo's van ons minimannetje James (dat blijkbaar niet meer zo mini is), van reus Jannes (die net als Jutta vaak het varken uithangt), en van Jari die met oudejaar gezelschap krijgt van opa en oma zodat hij toch niet alleen moet vieren met zijn boevenvriend. Laten we hopen dat al de varkens ergens in 2011 dan toch wel opgevoedde varkens zullen worden !
Jay en Jutta samen in de sneeuw:
Broer en zus:
Jay laat zich zeer gewillig knuffelen door Lisa voor een groepsfoto:
Dembe en Jutta rennen met de kids de slee-helling op:
Jutta en Dembe tijdens één van de vele sneeuw-wandelingen:
Terwijl Nico aan het bekomen is van een zwaar kerstfeest met het werk, en Dembe hem gezelschap houdt, trekken Lisa, Jutta en ik naar de kerstmarkt in Antwerpen. Als we uit de parking komen staan we midden op een uit de pan swingende groenplaats, waar naast het Glazen Huis Stromae live "alors on danse" zingt, ten voordele van Music for Life "want een weeskind laat je niet alleen". Lisa vindt het geweldig, en Jutta is weinig onder de indruk. Onderweg vraagt een groepje Nederlanders of Jutta een Briard is, OK, dat nemen we hen niet kwalijk, ook wij moeten nog wennen aan de staart. Eén vrouw zegt "wa is da veur iet??", tja, haar kop staat mij ook niet aan. Verder trekt Jutta veel aandacht, een junkie probeert haar mee te lokken, een paar daklozen lachen en knikken goedkeurend. Als we voorbij 3 kerstmannen lopen die trompet spelen gaat Jutta vlak voor hen zitten, met haar hoofdje scheef , en ook de kerstmannen kijken naar haar, en het lijkt wel of ik een noot verkeerd hoor . Tegen de avond genieten we alle 3 van twee ritjes op de paardenmolen, Jutta vindt het even geweldig als Lisa, én blijft even goed zitten, alleen als ze een chihuahua ziet lopen gaat ze even rechtstaan, maar dan draait de paardenmolen alweer verder, op de melodie van "J'aime la vie", en met de klokken van de kathedraal op de achtergrond. Terwijl op de Groenplaats aangekondigd wordt dat er meer dan 5 miljoen Euro verzameld werd voor de weeskinderen in Afrika, duiken wij de parking weer in, waar we opnieuw de daklozen passeren. Eén van hen heeft een grote hond bij, die Jutta moe aankijkt, ik lach, en de man lacht terug. Vrolijk kerstfeest iedereen!
Vanavond spelen we Cluedo. Dit is het slachtoffer, Polly. De moordenaar heeft haar broek uitgedaan zonder de broek stuk te bijten, maar heeft vervolgens een hand, een voet en een been afgebeten......
De moord gebeurde tussen 19.20u en 19.30u, in de living, op de zetel. Er zijn 2 verdachten, waaronder dus 1 dader, en 1 getuige. Maar beiden zwijgen als vermoord.
Verdachte 1:
Verdachte 2 (toch iets meer een crimineel kopje hé?):
Bij nader onderzoek, en vergelijking van de afdrukken, wordt duidelijk welk wapen gebruikt werd.
Het wapen, wat jeuken die tandjes nu de snijtandjes aan het uitvallen zijn:
Gebaseerd op voorafgaande feiten (ja sorry Peter en Yvette, dat was dat mooie cadeautje van toen Jutta nog een Juttake was......)......duiden we unaniem de dader aan.
Zondag begint goed, ik heb keelpijn, voel me niet echt schitterend en ik besluit nog even in bed te blijven terwijl Nico naar de bakker gaat. Hij laat Jutta los, en zodra hij weg is staat Jutta natuurlijk naast mijn bed. Gezwind springt ze erop, en begint ze mij af te likken. Mijn "laat-mij-gerust-gekreun" maakt haar nog gekker en uiteindelijk krijg ik helemaal de slappe lach.....voor Jutta HET teken om met haar neus als een zotte te beginnen wroeten en de likken worden haar welbekende "lovebites", duidelijk tijd om op te staan!! Later rijd ik met Jutta, Lisa, en Floor (nichtje van Lisa, 8 jaar) naar de hondenschool. Dembe mag met Nico de paarden hooi gaan geven. Het sneeuwt, en opeens zien we langs de weg een jachthond lopen, zo'n boomer-type. Om de 10 meter zet hij zich in het midden van de baan, heft hij zijn hoofd op en huilt hij, duidelijk verloren. Ik zet mijn 4 knipperlichten op, stap uit, maar nee, deze heer is niet te pakken. Niet grappig, hij mankt achteraan, zijn ruwe haren zitten vol sneeuwballen, en ergst van al, hij loopt op een grote weg, als ik hem niet kan pakken is het een vogel voor de kat. Drie keer rijd ik hem voorbij met de auto, stap uit, maar noppes. Dan loopt hij een klein zijwegje in, ik stap uit, grabbel Jutta vlug mee aan de leiband, (in de hoop hem zo beter te lokken), en ik grabbel ook nog snel een lang touw mee. Met het lange touw maak ik een lus.....en 1 seconde is hij afgeleid door Jutta en hopla, Animal Cops is er niks tegen, ik heb hem! Met Jutta onder mijn arm en de jachthond aan de lijn roep ik tegen Floor dat ze zich vlug vooraan in de auto moet zetten, ik zwier Jutta op haar schoot, en Lisa houdt de lijn van de jachthond vast als ik die in de auto zet. Op de hondenschool proberen we het telefoonnummer op zijn halsband te lezen, er staan precies 2 nummers op, maar het ene heeft veel teveel cijfers (en is half onleesbaar), het andere is nog meer onleesbaar. We bellen zeker zo'n 20 nummers op, en uiteindelijk heb ik een fransman aan de lijn, die inderdaad de dag ervoor in België was gaan jagen en zijn hond Timon was verloren. De hond heeft dus de nacht buiten doorgebracht ocharme. Het enige wat niet klopt is dat Timon normaal gezien echt NIET te vangen is, en bovendien agressief is. Tot zover weer mijn naief vertrouwen in alle honden. Timon had gegromd tegen mij, maar ik had hem even duidelijk gemaakt dat dat 'not done' was, en terwijl ik met die fransman aan de lijn was hebben de 2 kleine meisjes Timon vast. Timon is koud en moe, en thuisgekomen zetten we Dembe en Jutta in het waskot, en Timon legt zich aan de stoof, en krijgt een blikje Hill's, dat hij met smaak opeet. Zijn baas komt uit Frankrijk door de sneeuwstorm om zijn hond te halen, maar als hij toekomt reageert Timon niet echt. Als ik dan zeg dat hij een wonde heeft aan zijn achterpoot, en de baas kijkt, dan gromt hij lelijk. Volgens de fransman heeft Timon 'un sale caractère'......belachelijk, ik mocht wel naar die wonde kijken! Grrr.....domme man. Hij koopt Timon terug met een fles wijn, en bedankt me meer dan uitvoerig, een vriendelijke man dus, maar hij weet duidelijk totaal niet hoe hij met honden moet omgaan, grrrr........ik denk dat Timon zelf liever bij ons aan de stoof was blijven liggen!! In de namiddag wordt de sneeuw nog erger, we gaan wandelen gewapend met de slee, maar van foto's nemen komt niet veel in huis. Er is zo veel sneeuw.....leuk, maar uiteindelijk blijkt dat we maar weer eens te lang gewacht hebben, en dus is de rit naar huis van 3 uren onze straf. En toch was 't plezant
Na weer maar eens 4 dagen weg voor mijn werk kom ik thuis en ik vind een dolgelukkige Dembe, en een nog meer geluk-uitende Jutta . Ik knuffel beiden, speel met Jutta en als ik me dan eindelijk in de zetel zet is Dembe blij. Ze legt zich naast mij, met haar hoofd op mijn schoot en zucht diep.....zo kan ze uren blijven liggen. Maar dat is buiten Jutta gerekend, die vindt dat ze nog niet genoeg aandacht kreeg. Ze springt langs de andere kant naast mij in de zetel en begint zowaar te blaffen tegen mij. Jaja meisje......hoog tijd om wat extra regeltjes in te voeren. Regel 1: puppies krijgen geen aandacht als ze daar zelf om vragen De baas beslist wanneer die aandacht wil geven! Dus heb ik het kleine mevrouwtje maar even snel op haar plaats gezet, ze is gelukkig niet dom en ging algauw mokkend aan de andere kant van de zetel liggen. Als ik heel even de kamer verlaat plukt Jutta een kerstbal uit de boom, een mooie grote rode. Fier ligt ze in de zetel met de kerstbal (nog heel!) tussen haar tanden. Tijd voor regeltje 2 dus..........puppies mogen geen kerstballen plukken. Zucht........nog vele regeltjes te gaan denk ik!
Nico heeft de griep, dus Lisa en ik houden afstand want dat willen we toch liever echt niet krijgen! Jutta speelt voor dokter, wast Nico zijn oren en houdt de wacht! Maar ze moet natuurlijk ook kunnen gek doen, en omdat Dembe niet alle Jutta-zorgen op zich kan nemen ga ik nu elke avond met Jutta in de tuin apporteren. In de kou en in het donker, maar ze vindt het geweldig, als ik ooit nog eens in het licht thuis geraak zullen we dat eens filmen! Maar Dembe doet ook haar best, en entertaint Jutta elke avond. Jammer genoeg springt Jutta nog steeds naar Dembe haar nek, en de kleine wondjes die ze daar had zijn nu uitgegroeid tot echte "hotspots" (Staphylococcen infectie), en dus gaat Dembe wéér aan de antibiotica . Pfff.....ze was net een maand antibiotica-vrij, niet te geloven!! Voor kerst krijgt Dembe een sjaaltje denk ik.....om haar nek te beschermen tegen het Jutta-monster!! Jutta haar lievelingspeeltje, het pluchen mannetje van Mia, is nu ook aan zijn einde gekomen.
Een beetje rusten in de zetel.......
Met de broers gaat ook alles goed voor zover ik weet. Zie hieronder een leuke foto van een heel erg vermoeide Jari
En nog 2 foto's.........oh help, het is echt genetisch!!! De "van de Zonnebergskes" doen graag de afwas, van mij hebben ze dat alleszins niet geleerd
(om verwarring te vermijden, de bovenste foto is Jay, de onderste is Jutta )
Nico moet werken dit weekend, en dus gaan de meisjes alleen naar de ardennen. Wisten wij veel dat de heenreis vrijdagavond 3u zou duren (met dank aan het ongeval op de brug van Vilvoorde) en dat de terugreis een nog grotere uitdaging zou worden (met dank aan de sneeuw, de vrachtwagen met mandarijntjes die omviel enz....). Vorige week was de sint al aan huis geweest om Lisa haar brief op te halen, en onze 2 kindjes verstopten zich toen achter mama's benen, Lisa bij mij, Jutta achter de grommende Dembe. Dus was Lisa nu erg ongerust, want zou de sint wel kunnen binnen komen nu Dembe zo waakt, en wat met Jutta?? Jutta slaapt in haar bench, en ze jankt zelfs niet als de sint in het midden van de nacht speelgoed en snoep op tafel komt leggen, flinke flinke Jutta . En Dembe? Die MOET in mijn kamer slapen, want als ze de sint zou aanvallen zou dat volgens Lisa toch niet zo positief zijn. Zo gezegd zo gedaan, Dembe slaapt heerlijk op mijn bed, rond 2u 's nachts krijgt ze een liefde-aanval, legt ze zich bovenop mij en begint ze mij af te likken, geweldig . Zondagochtend sneeuwt het, en dat zou in de namiddag alleen nog maar verergeren. Ik ga met Dembe en Jutta naar de hondenschool, en 2 puppies zijn moedig genoeg om erdoor te komen. Jaja, in Aalst was de les woensdag afgeschaft door de sneeuw, maar in de ardennen geven wij altijd les . Ik zet Dembe bij de voorzitter in de kantine bij de stoof, en neem Jutta mee om les te geven aan een border collie van bijna 5 maanden en een labrador van 6 maanden. Jutta speelt haar voorbeeld-rol met glans, ze gedraagt zich als zotte puppy wanneer het moet, en loopt in perfecte (OK, "perfect" is erover, laten we het "goed" noemen) 'voet' aan de lijn als ik het vraag . En natuurlijk mogen de 3 kleintjes samen in de sneeuw spelen ook, Jutta is dan wel de kleinste, maar Jutta is wel de hevigste, en ligt al snel boven op de grotere en zwaardere labrador. En het is dolle pret natuurlijk, zoals de foto's tonen.
In de namiddag is er werk aan de winkel, het sneeuwt steeds harder, foto's nemen wordt haast onmogelijk door het continue sneeuwgordijn dat valt, maar de paarden moeten hooi en water krijgen. De sneeuw komt tot aan Jutta haar buik, ze moet steeds meer springen, en is steeds meer een sneeuwmonster. Lisa zit op de slee die ik aan de trekhaak van de jeep hang, Dembe loopt mee, en Jutta reist mee in de jeep. Ook als Lisa in de jeep zit, wil Jutta op de passagiersstoel zitten, 'den bak' achteraan is niet comfortabel genoeg. Verder is Jutta nog steeds totaal zonder enige vrees, als ik 2 paarden van wei verzet springt ze op tegen hun benen, ze moet nog veel leren, en dus zet ik haar maar veilig weer in de jeep. Door haar gebrek aan schrik hangt ze op een bepaald moment ook met haar oor in de prikkeldraad, met als resultaat dat haar plak-constructie wat los komt te zitten, en dat vindt Dembe echt geen zicht, en dus trekt Dembe alle plakband eruit. En Jutta haar oren staan wonderlijk perfect, ze is prachtig zo.....
Als we 's avonds eindelijk thuis komen in Vlaanderen is Nico verbaasd dat wij alle 4 zo moe zijn.......tja.....het was een zwaar weekend .
Mokka, Cash en Jutta op de hondenschool:
Jutta geeft pootjes aan Mokka:
Beetje sleeën, Jutta wil niet mee op de slee, wil enkel rennen in de sneeuw:
Jutta en het sneeuwgordijn:
Een sneeuwmonster!!:
Lisa met de rode neus, en Jutta met de sneeuwneus in de jeep:
Om 6u laat ik in alle stilte de honden buiten, ze zijn nog moe, ik sluit Jutta weer op in de bench, Dembe kruipt in de zetel, en ik rij naar het werk. Om 8u belt Nico mij in paniek...... Lisa was de volgende om de honden los te laten, maar toen Nico beneden kwam lag Jutta in de zetel met een wijnglas in vele stukken tussen haar voorpoten! En ja.....ik was schuldig.....gisterenavond was ik alleen thuis, en ja, een paar glazen lekker zoete witte wijn in de zetel, en ja, glas laten staan op de salontafel. Lekkere zoete witte wijn moet ook Jutta gedacht hebben, maar het glas was leeg, en dus moet het glas kapot om de laatste restjes op te likken. Nico bekijkt Jutta, in haar mond, poten, maar niks te zien. Met een groot schuldgevoel geef ik hem de raad haar een blik Hill's puppy te geven, om eventuele kleine stukjes glas in haar maag te 'beschermen' met dat eten, en zo langs de normale weg naar buiten te loodsen. Wat was ik blij toen ik haar vanavond gezond en wel, enkel een beetje hyper-actief, terug zag! Zou ze echt gewoon een slimme wijnliefhebber zijn, en geen stukje glas binnen hebben? We zullen haar toch maar in 't oog houden de komende dagen!
6.30u......Nico laat de honden buiten, maar ze hebben niet veel zin om lang buiten te blijven in de kou. Nico komt snel terug boven in bed liggen en laat beide dames los beneden. Even later staat Jutta aan ons bed, en het duurt niet lang voor ze op bed springt en zich tussen ons nestelt. Het huis is nog koud, en geen van ons beiden heeft de moed om haar te straffen en terug naar beneden te doen, en dus blijft ze liggen. Het valt ons op hoe hoog haar Dembe-gehalte is.....met een diepe zucht legt ze zich boven op ons, genieten maar. Af en toe krijgen we "love bites" die toch behoorlijk pijnlijk zijn, maar duidelijk goed bedoeld . Ook Dembe heeft in haar nek een wondje dat wat aan het ontsteken is, ook een gevolg van Jutta haar "love bites". In hun kot in de kennels hebben beide boefjes een dikke mat, maar toch horen de buren (mijn schoonouders) Dembe kort na de middag blaffen. Hun eigen Duitse Herder doet dat ook, maar ze interpreteren het geblaf van Dembe als "wij hebben het koud", en dus halen mijn schoonmoeder en Lisa samen de 2 boefjes weg uit de kou. Even later liggen ze beiden gezellig te slapen naast de stoof bij de buren in huis . Toch wel gemakkelijk dat Dembe een bijna-mens is en zo goed begrepen wordt overal .
In het donker gaan we met de slee op pad naar de paarden, Jutta en Dembe lopen los mee, geen haar op Jutta haar hoofd dat denkt aan weglopen, maar ook geen haar op haar hoofd dat eraan denkt dat zo'n paard wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn. Al bij al dus best wel een gevaarlijke expeditie, met Jutta naar de paarden!
En dan wat nieuws over de broertjes. Ik krijg regelmatig nieuws en foto's van een aantal van de zonen, en iedereen is nog steeds blij (oef!). Jay in Nederland luistert goed, geeft pootjes, kan zitten, en 'antwoordt' al naar de grommende herder in de wachtzaal van de dierenarts. Net als hier met Jutta en Lisa durft de kleindochter de tandjes van Jay wel eens voelen, maar net als Lisa voedt de kleindochter Jay mee op en zegt ze dat hij niet mag bijten! Ook bij James voelt het dochtertje de tandjes af en toe, want James is toch vooral gek op dat kleine meisje. James is ook gek op zijn oude boeven-vriendin Zohra, die gek genoeg al zijn zotte kuren aanvaardt. Jannes wordt omschreven als een prachtige en aanhankelijke hond die soms toch wel het varken uithangt, dan rent hij al blaffend rond de tafel en bijt links en rechts in alles wat hij tegenkomt . Jari is heel erg speels (ik had écht niet anders verwacht ) en vindt de pantoffels van zijn huisgenoten geweldig. Hij neemt het niet altijd even nauw met de zindelijkheid, foei Jari! Jeroh, de held van de nacht, slaapt nu ook door! Hij is een erg zelfzeker baasje, en zijn boeven-vriendin Dasha heeft het niet altijd gemakkelijk met hem. Jeroh is gek op zijn baasje, én gek op sneeuw.
Vandaag zou Zain 10 jaar geworden zijn.......ons Zazooke, onze krullemie, ons klein autistje.......maar in juni dit jaar moesten we al afscheid van haar nemen. Maar de herinneringen zijn er nog.....van toen ze een hete lamsbout uit een nog hetere oven haalde zonder dat iemand het zag, en hoe ze enkel aan de linkerkant in de koffer van de auto kon springen (klein autistje ), hoe ze ooit 20 pistolets op at die eigenlijk bedoeld waren voor vrienden die kwamen eten, hoe ze bang was van vuurwerk en onweer en nooit gewend raakte aan die akelige blikjes op de hondenschool. Zain was een klein vrolijk spurtend boefje, met een paar aparte trekjes, enkel Lisa als baby mocht tegen haar in de zetel liggen, maar nooit zou Zain op bed willen slapen, ze had altijd liever wat 'personal space'. Ondanks haar onrustige karakter had ze het volste vertrouwen in Nico en in mij, zo ging ze op vakantie in Zwitserland mee in alle kabelbanen, tegen onze benen gedrukt, of plat op de grond, maar blij, omdat ze mee was. Vertrouwen was ook nodig de laatste maanden......ze liet me bloed prikken, stond het toe dat we haar in de kliniek vasthielden voor onderzoeken en ruggeprikken, ook al vond ze dat allemaal vreselijk. We hebben haar nog enkele maanden pijnloos kunnen laten leven na de diagnose van discus hernia en hersentumor, maar uiteindelijk was het genoeg geweest, te vroeg helaas, zoals zo vaak bij honden. Waar Dembe "zen" is, was Zain "stress", maar oh wat hadden we haar graag nog 5 jaar langer bij ons gehad.......met al haar gekke maniertjes, en wetende dat 1 likje van Zain pure liefde betekende. Ook Dembe mist Zain, daar ben ik zeker van, haar nerveuze leermeester, van wie Dembe gelukkig alleen de goede dingen heeft overgenomen. En nu is er Jutta, in geen enkel opzicht een 'vervangster', zonder krullen en met 4 poten zelfzeker op elke grond. Hier dan maar een paar foto's van Dembe met haar eerste dikke vriendin Zain!
"Mama, waar is onze kleine Jari nu?" "Bij Sven, maar Jari was toch zo klein niet?" "Jari was wel de laatste die geboren is hé, en daarom noem ik hem de kleine" "ah OK" "En waar is uwe vriend Jay nu?" "In Nederland" "En waar zijn de puppies van Leo en Mia nu" "Ook al bij hun nieuwe baasjes, maar daar zijn nu al nieuwe kleine puppies geboren" "En zorgt Louise daar dan voor?" "Ik denk het wel" "Ik wil ook voor nieuwe kleine puppies zorgen, want ik ben een hondenmeisje" "Dat zal niet gaan, want Jutta is nog te klein om puppies te krijgen, en Dembe is al wat te oud"
En wat een geluk dat Nico dit gesprek niet hoorde
12 weken geleden is het alweer, dus Jutta krijgt haar 12 weken vaccinatie, en ook ineens haar razernij vaccinatie. Zoals gewoon heb ik de eer om te prikken, 2 keer vanavond, maar zoals gewoonlijk is ze niet haatdragend. Ook Dembe krijgt de jaarlijkse prik.
Tito is nog steeds bij ons op vakantie, en hij is braaf. Ook Lisa vindt hem wel braaf, maar als de 3 honden buiten in de sneeuw aan het spelen zijn zegt ze: "Toch dom van peter Koen dat hij Tito heeft, want die heeft zo weinig haar, en nu heeft die het koud. Hij had maar een bouvier moeten nemen hé!" Tja, Tito is ook maar komen 'aanwaaien' hé
Jutta slaapt 's morgens tot ergens tussen 6 en 7.....prima voor tijdens de week, toch een beetje vroeg tijdens het weekend. Net zoals met Lisa vroeger zijn we streng, al het eventuele gejank vóór 6 uur wordt gestraft, na 6u niet. Dan laten we haar buiten, en dan gaan we in de verwen-fout..... Omdat we tijdens het weekend hopen toch nog een beetje te kunnen slapen nemen we het hele boeltje (tegen dan is Lisa meestal ook wakker) mee naar onze kamer, Lisa in bed, Dembe op bed, en Jutta op de mat. Gek genoeg vindt Jutta dat super, ik moet haar 2 of 3 keer op de mat leggen, en daarna blijft ze rustig liggen, zalig..... Maar we weten dat we zullen oogsten wat we zaaien, en dat we dus de komende 10 jaar ook Jutta in de slaapkamer in de ardennen zullen zien . Jutta, Dembe en Tito amuseren zich in de kou, ze gaan mee hooi geven met de jeep, spelen in het beetje sneeuw, en we merken dat Dembe echt wel helemaal de oude is. Ze speelt haar brutale spel met de arme Tito, en rent rond als een jonge hazewind. Zie een filmpje op http://www.youtube.com/watch?v=3b5O2PCOUJg Jutta haar oren zijn nu een totaal eigen leven gaan leiden, en dus worden de oren geplakt met tape. Ik zie foto's van een paar broers met mooie platte oortjes....Jay, Jeroh, Jannes, niemand lijkt te willen vliegen. Van Jari hoor ik echo's dat hij toch ook vliegambities heeft, tja, Jutta en Jari waren altijd eerst met nieuwe ideeën hé . Hieronder dus 2 foto's, eentje van "vóór", en eentje van "na" de extreme makeover . We denken (hopen) dat Jutta moe is na een dag buiten in de kou, maar niets is minder waar. Tito komt 2 dagen logeren, en Jutta is onvermoeibaar, ze blijft spelen en nep-aanvallen doen en als Tito geen zin meer heeft, dan werpt ze zich opnieuw op Dembe. Om 21.30u valt Jutta diep in slaap.......
De oortjes "vóór", ze kan bijna niets meer zien als ze zo naar voor steken :
Dezelfde oortjes na het plakken, klaar voor een showke, niet?
Het is tijd voor IPO les nummer 2 voor Jutta. Het vertrek is moeilijk, erg moeilijk......Lisa huilt en wil mee want "mama, ik hou van honden", Nico vindt het een bijzonder slecht idee dat ik overweeg om Dembe ook mee te nemen want "dan heb ik hier geen enkele hond meer", en Dembe ziet me mijn laarzen aandoen en smeekt me om haar mee te nemen.
Na veel vijven en zessen vertrek ik met Jutta én Dembe. Jutta is eerst aan de beurt, en op het wilde enthousiasme van de eerste 10 minuten na, doet ze de oefeningen naar behoren. Bij het oproepen van 2 pups tegelijk twijfelt ze heel even of ze naar mij, of naar de rotweiler pup van 5 maanden zal rennen, maar ze kiest uiteindelijk toch voor mij (of voor mijn snoepjes ). Iedereen op de hondenschool schrikt van haar formaat.....op 2 weken tijd is ze blijkbaar enorm gegroeid. Ze is ook groter dan de rotweiler van 5 maanden, al ligt dat volgens mij meer aan de rotweiler dan aan Jutta . Dan is het aan Dembe, en ik ben toch wel een beetje zenuwachtig, wat sta ik hier eigenlijk te doen met een salonhond van 6 jaar...... De mensen van de club vragen wat Dembe al gedaan heeft, euuhhmmm.......ze heeft haar socialisatietest, en verder.....euuhmm, ze heeft in de zetel gelegen, is mee op vakantie geweest, en heeft een nestje gehad..... OK, we gaan ervoor. Na 30 seconden heeft ze door dat "voet" nu "volg" betekent, en dat ze vanzelf, en liefst snel, moet gaan zitten als ik stop. Dat gaat goed. Heel even twijfelt ze bij het oproepen....is dit een onderbreking, of wat is dit eigenlijk . Het apporteren is ook geen mega-succes, maar ze doet het wel, op zich al een prestatie na lange tijd niks doen. En de voorzitter is al bij al toch wel onder de indruk van mijn Dembeke, en dus gaan we door met de 'pakwerk-test'. Tja, daar sta ik dan, met Dembe naast me. Dembe kijkt meewarig naar naar de clown die rond mij huppelt, heeft totaal niet door dat dit nu is wat ze een 'pakwerker' noemen. Maar dan haalt de clown plots uit, en slaat op mijn schouder, Dembe twijfelt geen seconde......en ze springt, en de clown is nog net op tijd om de vod die voor de test dient, in haar bek te duwen. OK, geen clown dus, een pakwerker. Ze bijt vervolgens 2 keer goed, maar dan heeft ze door dat het eigenlijk toch wel een clown is, want hij doet mij immers niet 'echt' iets, en dus kijkt ze hem opnieuw meewarig aan. Na een beetje aandringen maken we haar dan toch wijs dat het een leuk spelletje is, en ze doet mee. Al bij al is ze dus, ondanks haar leeftijd, en ondanks haar salon-verleden, geslaagd voor de 'pakwerk-test', ze mag nog komen. En ik zal haar nog meenemen, in de hoop dat Dembe mij veel zal leren, zodat ik met Jutta minder beginnersfouten zal maken, én uiteraard, en vooral omdat ik het mijn allerliefste Dembe toch echt niet kan aandoen om mij elke woensdagavond te zien vertrekken met laarzen en met Jutta.
Als ik zaterdag doodmoe thuiskom zijn de meisjes ook moe, want Nico heeft hen mee naar het bos genomen in de voormiddag. Dembe zit blij te wezen naast mij, met de oortjes in haar nek, en van Jutta krijg ik vele likjes. Oef, ze kent me nog! Als Nico in de namiddag buiten wat gaat werken zie ik het even niet meer zitten, ik ben doodmoe, al 30 uren wakker ofzo.....dus besluit ik me op te sluiten in de slaapkamer, maar niet alleen uiteraard . Lisa, Dembe en ik kruipen in bed, ik leg Jutta op de grond op de mat, en ik val direct in slaap......als ik een uurtje later wakker wordt liggen Lisa en Dembe te snurken, en Jutta ligt niet meer op de mat, maar naast mij op de grond, als een sfinx, wakker, maar rustig en blij . Als ze ziet dat ik naar haar kijk gaan haar oortjes even naar achter, op de typische Dembe-manier. Wat is ze toch geweldig! Zondag gaan de dames ook weer mee naar de hondenschool, Jutta zit een beetje in een kot (te blaffen ), loopt wat met mij op het terrein, en als ik met Dembe wat train zit ons klein prutske op de ereplaats in de kantine.....de kantine waar geen honden mogen komen (behalve Dembe). Jutta laat zich knuffelen, ligt op de mensen hun voeten, jankt af en toe aan de deur als ze mij hoort, en iedereen vindt haar geweldig. En dat is ze ook.......! Lisa kan Jutta amper vasthouden als ik haar op het terrein oproep, ze jankt, springt en blaft omdat ze mij wil volgen. En nu is het gezellig, een foto waard, maar ik heb de moed niet om recht te staan , Dembe ligt naast mij in de zetel, en Jutta ligt op Nico zijn schoot, diep in slaap .
Daar loop ik dan op 5th Avenue, en in Central park New York City, en daar ren ik dan, van vergadering naar vergadering.....terwijl thuis familie en vrienden de handen vol hebben met een paard met koliek, een veulen op 3 benen, en een puppy van 11 weken. Maar eigenlijk is dat niet helemaal waar.....met Jutta is alles gemakkelijk, Nico hoort haar niet 's nachts, ze is braaf, ze is lief en tja, Dembe uiteraard ook. En toch mis ik vooral Jutta, als een moeder kloek die vindt dat haar baby nog te klein is om achtergelaten te worden..... Ik hoop alleszins dat de broertjes even stil zijn 's nachts, en even lief en even braaf! Van Jay in Nederland hoor ik toch alleszins gelijkaardige echo's en zelfs nachtraaf Jeroh lijkt wat "stiller" geworden
Een lang weekend in de ardennen........en Jutta is braaf, superbraaf, ze slaapt van 23u tot 7u, plast niet in de bench, eet goed, en kent het woordje 'nee' zo goed dat we het op afstand kunnen zeggen als ze bijvoorbeeld iets vastpakt dat niet mag. We krijgen bezoek van Karen en Marc, de 2 kindjes, en boefje Cigan. Maar omdat Dembe Jutta toch wel zou beschermen houden we de 2 grote dames uit elkaar en vormt Cigan een bos-team met Tito, en mag Jutta met Dembe naar bos en wei. Jutta mag vrijdagavond ook een paar uur met Tito gaan spelen als wij weg moeten, en dat vindt Jutta super. Er valt eigenlijk heel erg weinig te zeggen over Jutta en Dembe, want ze zijn braver dan braaf, beiden zijn heel lief met de kindjes ook, al beschermen we hen wel tegen het jonge geweld. Vooral Pauline (1 jaar) is helemaal gek op Jutta, en dat laat ze duidelijk merken. Al is dat slapen wel een stukje toneel van een 1-jarige, want 'echt' slapen zouden we toch niet toelaten, arme Jutta . Maar nee, Jutta speelt met glans haar hoofdrol in het toneelstuk van Pauline! En nu is het aan Nico voor een weekje.....want ik vertrek voor een weekje, en ja, ik zal mijn woeffies heel erg missen!
Dinsdagavond spelen Nico en ik om beurte met Jutta, ze mag niet slapen , ze moet 's nachts slapen. Tegen 21u hebben we het wel gehad en is Jutta moe. Gelukkig neemt Dembe het dan van ons over! Alsof ze snapt wat we aan het doen zijn speelt ze een vol uur met Jutta, ook al is die moe. Elke keer als Jutta probeert te gaan liggen om te slapen grabbelt Dembe haar opnieuw in haar nek, we laten hen doen. Rond 22u gaat Dembe 5 minuten in de mini-bench liggen, dank u Dembe, goed idee om daar ook eens wat geur te leggen . En ja, Jutta slaapt.......van 22.15u tot 2.30u, dan plaspauze, en dan jankt ze een kwartiertje, maar valt weer stil.......en om 7u heb ik het genoegen om een slapende Jutta wakker te maken . Het is vandaag haar eerste dag in de buitenkennel naast Dembe. En die kennel is super puppy-proof nu, met dank aan opa! Jutta is stil, Jutta kruipt in het kot (op een zachte mat), Jutta is blij. En dus zijn wij ook blij . Vanavond trekken we naar de hondenschool in Aalst.....voor IPO, jaja, u leest het wel !! Jutta gedraagt zich voorbeeldig! In de kleine clubruimte komt een Laekense herder van 4 maanden binnen, hij zal met Jutta een groepje vormen. En ja, de wilde boerendochter springt op de 3 keer zo grote Laekense jongen en die weet niet waar hij moet kruipen . Jutta houdt vol, ook als die jonge reu hapt en zijn lip optrekt, ze is zich duidelijk van geen kwaad bewust en wil even het spel spelen dat ze met haar broers deed . Maar dan wordt het menens, we krijgen een korte training op het veld, het volgen (erg snel voor iemand die gehoorzaamheid gewoon is) trekt op niks, het zitten aan de voet heeft ze na 2 minuten door, en het oproepen in het donker, met op de achtergrond een rennende pakwerker gaat SUPER . We kijken nog even hoe een ander boefje pakwerk doet, en Jutta gromt, blaft, en wil er naartoe. Daarna is ze doodop, en in de kleine clubruimte laat ze zich aaien en pakken door iedereen. Iedereen merkt dan ook terecht op dat ze erg op haar gemak is. Natuurlijk is ze dat, onze superpuppy . Dus ja....IPO, ik zie het wel zitten, Nico niet, maar die was maar eenmalig mee en kan de volgende keren gewoon thuis blijven . Aan Jutta zal het niet liggen als het niet lukt in elk geval, aan mijn druk werk (en andere dingen) schema misschien wel. Les 2 volgende week zal al niet lukken omdat ik in Amerika ben voor mijn werk. Time will tell.......maar de wilde boerendochter gaat ervoor!
De nacht is pijnlijk, voor mij en Nico dan toch, en ja, voor Dembe ook, want Jutta maakt lawaai, veel lawaai . Gek hoe je de moeilijke puppy-momenten vergeet als je een zalig perfecte 6-jarige hond hebt lopen. Maar goed, we herinneren het ons nog wel met Dembe en haar voorgangers, er is wel wat werk aan een puppy . Terwijl Nico en ik werken verbouwt mijn schoonvader de kennel naast die van Dembe in de tuin zodat hij Jutta-proof wordt. Nu kan haar hoofdje nog tussen de spijlen, en dus zet hij er schapendraad voor, dan kan ons dametje toch op zijn minst overdag in de kennel zitten naast haar moeder in plaats van in die kleine bench! Dank u opa!! Na het werk ga ik met Jutta shoppen terwijl Nico met Dembe gaat wandelen, wat moet je anders doen als het zo vroeg donker is, en je toch iets van socialisatie wil doen . We trekken naar Zeb, en lap, we mogen niet binnen! Ha, schandalig, mijn schattige lieve puppy mag niet binnen. Eén van de winkeljuffen ziet het nog wel zitten, maar de andere is onvermurwbaar . Dan maar naar de grote schoenenwinkel, daar zijn we wel welkom. Ik doe alsof het echt is en pas een aantal schoenen. Jutta ziet een spiegel en is helemaal in de ban! Ze staat stokstijf stil voor de spiegel, en gaat dan zitten om verder naar zichzelf te staren . Ze is toch zooooo mooi . Af en toe komt ze heel lief 'helpen' passen maar ze spurt en springt ook wel even lief naar de andere klanten in de winkel . In de auto klimt ze naar de achterzetels en daarna ook naar voor, gaat fier en blij naast mij zitten, en ik kan niks doen want het is pikdonker en het regent dat het giet. Op weg terug naar huis doen we het dus anders, ik zet haar weer in de koffer, doe alsof ik ga starten en als ze aan haar klim begint grabbel ik haar vast en zet ik haar met een strenge 'nee' terug in de koffer. Drie keer moet ik het doen, daarna rij ik naar huis met een flinke Jutta in de koffer Het eten gaat niet zo super, mevrouw Jutta heeft vaak wat anders te doen in plaats van te eten , en ik hoor dat broertje Jeroh haar voorbijgestoken heeft! Hij weegt nu 8kg, Jutta maar 7,5kg, terwijl hij 10 dagen geleden minder woog dan zij. Ach ja, het zal wel beteren als ze wat meer 'tijd' heeft . En Dembe bloedt niet meer, ik durf het haast niet geloven en verwens mezelf dat ik dat spuitje niet vroeger gegeven heb! Hopelijk is het nu eindelijk definitief gedaan!
Het is (in onze ogen), een baaldag voor Dembe en Jutta. Nico en ik zijn lang van huis, en bijgevolg zitten Dembe en Jutta lang in kennel en bench. Gelukkig is er mijn schoonmoeder die hen even buiten laat rond de middag, en zijn er de kinderen (Lisa en 2 nichtjes) die na school Dembe verlossen, en ook Jutta even laten plassen. Als ik dan eindelijk als eerste thuiskom is Jutta helemaal buiten zichzelf van plezier, ze springt op en neer naast mij, in huis, in de tuin, heel erg schattig .
Verder heb ik de eer en het genoegen om Jutta haar 9 weken vaccinatie te geven, aangezien we toch het volledige schema willen doen omdat ze teveel buiten komt, en we ontwormen haar ook. Dembe wordt niet vergeten en die krijgt een spuitje oxytocine om haar bloedverlies te stoppen, en ook een ontworming. Ik maak het goed met een stukje vlees . Gelukkig zijn de dames alles behalve haatdragend.
Maar tussen al die akelige dingen door is er ook zonnig nieuws, er zit een brief in de bus met de kennelnaam. Hier wonen nu officieel Dembe von Gewdraa Oel en Jutta van de Zonneberg !!! En ook Jannes, Jay, Jeroh, James en Jari zullen dus "van de Zonneberg" heten! Onze stoeterijnaam van de ijslandse paarden is "frá Sólbergi" wat ijslands is voor "van de Zonneberg", en voor een Vlaamse Koehond past het dan wel in het Nederlands! Al wie niet weet waar de "zonneberg" op slaat is welkom om in de ardennen van de berg in kwestie te komen genieten .
. Het is wel duidelijk, begin nooit op een nuchtere maag aan een IPO training. Bij het apporteren rent Jutta wild een paar keer rond iedereen, mét apport in haar bek, dat mag dus niet, volgende keer aan de lange lijn, terwijl ik al blij was dat ze het mij terugbracht na een rondje rennen 
. Ik heb zin om te zeggen "hallo!!!! deze pup is 4 maanden!!!!", maar we doen maar gewoon verder. En wonder boven wonder doet Jutta het na een tijdje beter, en beter, en nog beter, ze loopt in voet naast me, kijkt zelfs af en toe naar mij, ze doet ook de zit-oefening (zit-blijf) prima, terwijl ze dat nog nooit gedaan heeft. We oefenen de toekomstige spring-oefening over 1 plankje. Het rottweiler teefje durft niet, de Laekense ook niet, Jutta wel 
. Op het einde van de les staan we allemaal op een rij met onze pup en uit het lokaal komt een man, hij stapt het donker in. Jutta gromt diep, springt vooruit en begint te blaffen, terwijl de andere, veel oudere pups, de man nog niet eens opgemerkt hebben. Achteraf mag dezelfde man haar strelen. Ik ben fier op onze lieve Jutta, en zij is blij met mij. Ze is niet zo moe als ik gehoopt had 
, maar plakt vanavond wel aan mij, ik krijg nog meer likjes dan anders 
.
De baas beslist wanneer die aandacht wil geven! Dus heb ik het kleine mevrouwtje maar even snel op haar plaats gezet, ze is gelukkig niet dom en ging algauw mokkend aan de andere kant van de zetel liggen. 
en houdt de wacht! Maar ze moet natuurlijk ook kunnen gek doen, en omdat Dembe niet alle Jutta-zorgen op zich kan nemen ga ik nu elke avond met Jutta in de tuin apporteren. In de kou en in het donker, maar ze vindt het geweldig, als ik ooit nog eens in het licht thuis geraak zullen we dat eens filmen! Maar Dembe doet ook haar best, en entertaint Jutta elke avond. Jammer genoeg springt Jutta nog steeds naar Dembe haar nek, en de kleine wondjes die ze daar had zijn nu uitgegroeid tot echte "hotspots" (Staphylococcen infectie), en dus gaat Dembe wéér aan de antibiotica 
. Pfff.....ze was net een maand antibiotica-vrij, niet te geloven!! Voor kerst krijgt Dembe een sjaaltje denk ik.....om haar nek te beschermen tegen het Jutta-monster!! Jutta haar lievelingspeeltje, het pluchen mannetje van Mia, is nu ook aan zijn einde gekomen. 
)
. Het apporteren is ook geen mega-succes, maar ze doet het wel, op zich al een prestatie na lange tijd niks doen. En de voorzitter is al bij al toch wel onder de indruk van mijn Dembeke, en dus gaan we door met de 'pakwerk-test'. 
, Dembe ligt naast mij in de zetel, en Jutta ligt op Nico zijn schoot, diep in slaap 
!! Jutta gedraagt zich voorbeeldig! In de kleine clubruimte komt een Laekense herder van 4 maanden binnen, hij zal met Jutta een groepje vormen. En ja, de wilde boerendochter springt op de 3 keer zo grote Laekense jongen en die weet niet waar hij moet kruipen 
. Dan maar naar de grote schoenenwinkel, daar zijn we wel welkom. Ik doe alsof het echt is en pas een aantal schoenen. Jutta ziet een spiegel en is helemaal in de ban! Ze staat stokstijf stil voor de spiegel, en gaat dan zitten om verder naar zichzelf te staren 
