Om 6u laat ik in alle stilte de honden buiten, ze zijn nog moe, ik sluit Jutta weer op in de bench, Dembe kruipt in de zetel, en ik rij naar het werk. Om 8u belt Nico mij in paniek...... Lisa was de volgende om de honden los te laten, maar toen Nico beneden kwam lag Jutta in de zetel met een wijnglas in vele stukken tussen haar voorpoten! En ja.....ik was schuldig.....gisterenavond was ik alleen thuis, en ja, een paar glazen lekker zoete witte wijn in de zetel, en ja, glas laten staan op de salontafel. Lekkere zoete witte wijn moet ook Jutta gedacht hebben, maar het glas was leeg, en dus moet het glas kapot om de laatste restjes op te likken. Nico bekijkt Jutta, in haar mond, poten, maar niks te zien. Met een groot schuldgevoel geef ik hem de raad haar een blik Hill's puppy te geven, om eventuele kleine stukjes glas in haar maag te 'beschermen' met dat eten, en zo langs de normale weg naar buiten te loodsen. Wat was ik blij toen ik haar vanavond gezond en wel, enkel een beetje hyper-actief, terug zag! Zou ze echt gewoon een slimme wijnliefhebber zijn, en geen stukje glas binnen hebben? We zullen haar toch maar in 't oog houden de komende dagen!
6.30u......Nico laat de honden buiten, maar ze hebben niet veel zin om lang buiten te blijven in de kou. Nico komt snel terug boven in bed liggen en laat beide dames los beneden. Even later staat Jutta aan ons bed, en het duurt niet lang voor ze op bed springt en zich tussen ons nestelt. Het huis is nog koud, en geen van ons beiden heeft de moed om haar te straffen en terug naar beneden te doen, en dus blijft ze liggen. Het valt ons op hoe hoog haar Dembe-gehalte is.....met een diepe zucht legt ze zich boven op ons, genieten maar. Af en toe krijgen we "love bites" die toch behoorlijk pijnlijk zijn, maar duidelijk goed bedoeld . Ook Dembe heeft in haar nek een wondje dat wat aan het ontsteken is, ook een gevolg van Jutta haar "love bites". In hun kot in de kennels hebben beide boefjes een dikke mat, maar toch horen de buren (mijn schoonouders) Dembe kort na de middag blaffen. Hun eigen Duitse Herder doet dat ook, maar ze interpreteren het geblaf van Dembe als "wij hebben het koud", en dus halen mijn schoonmoeder en Lisa samen de 2 boefjes weg uit de kou. Even later liggen ze beiden gezellig te slapen naast de stoof bij de buren in huis . Toch wel gemakkelijk dat Dembe een bijna-mens is en zo goed begrepen wordt overal .
In het donker gaan we met de slee op pad naar de paarden, Jutta en Dembe lopen los mee, geen haar op Jutta haar hoofd dat denkt aan weglopen, maar ook geen haar op haar hoofd dat eraan denkt dat zo'n paard wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn. Al bij al dus best wel een gevaarlijke expeditie, met Jutta naar de paarden!
En dan wat nieuws over de broertjes. Ik krijg regelmatig nieuws en foto's van een aantal van de zonen, en iedereen is nog steeds blij (oef!). Jay in Nederland luistert goed, geeft pootjes, kan zitten, en 'antwoordt' al naar de grommende herder in de wachtzaal van de dierenarts. Net als hier met Jutta en Lisa durft de kleindochter de tandjes van Jay wel eens voelen, maar net als Lisa voedt de kleindochter Jay mee op en zegt ze dat hij niet mag bijten! Ook bij James voelt het dochtertje de tandjes af en toe, want James is toch vooral gek op dat kleine meisje. James is ook gek op zijn oude boeven-vriendin Zohra, die gek genoeg al zijn zotte kuren aanvaardt. Jannes wordt omschreven als een prachtige en aanhankelijke hond die soms toch wel het varken uithangt, dan rent hij al blaffend rond de tafel en bijt links en rechts in alles wat hij tegenkomt . Jari is heel erg speels (ik had écht niet anders verwacht ) en vindt de pantoffels van zijn huisgenoten geweldig. Hij neemt het niet altijd even nauw met de zindelijkheid, foei Jari! Jeroh, de held van de nacht, slaapt nu ook door! Hij is een erg zelfzeker baasje, en zijn boeven-vriendin Dasha heeft het niet altijd gemakkelijk met hem. Jeroh is gek op zijn baasje, én gek op sneeuw.
Vandaag zou Zain 10 jaar geworden zijn.......ons Zazooke, onze krullemie, ons klein autistje.......maar in juni dit jaar moesten we al afscheid van haar nemen. Maar de herinneringen zijn er nog.....van toen ze een hete lamsbout uit een nog hetere oven haalde zonder dat iemand het zag, en hoe ze enkel aan de linkerkant in de koffer van de auto kon springen (klein autistje ), hoe ze ooit 20 pistolets op at die eigenlijk bedoeld waren voor vrienden die kwamen eten, hoe ze bang was van vuurwerk en onweer en nooit gewend raakte aan die akelige blikjes op de hondenschool. Zain was een klein vrolijk spurtend boefje, met een paar aparte trekjes, enkel Lisa als baby mocht tegen haar in de zetel liggen, maar nooit zou Zain op bed willen slapen, ze had altijd liever wat 'personal space'. Ondanks haar onrustige karakter had ze het volste vertrouwen in Nico en in mij, zo ging ze op vakantie in Zwitserland mee in alle kabelbanen, tegen onze benen gedrukt, of plat op de grond, maar blij, omdat ze mee was. Vertrouwen was ook nodig de laatste maanden......ze liet me bloed prikken, stond het toe dat we haar in de kliniek vasthielden voor onderzoeken en ruggeprikken, ook al vond ze dat allemaal vreselijk. We hebben haar nog enkele maanden pijnloos kunnen laten leven na de diagnose van discus hernia en hersentumor, maar uiteindelijk was het genoeg geweest, te vroeg helaas, zoals zo vaak bij honden. Waar Dembe "zen" is, was Zain "stress", maar oh wat hadden we haar graag nog 5 jaar langer bij ons gehad.......met al haar gekke maniertjes, en wetende dat 1 likje van Zain pure liefde betekende. Ook Dembe mist Zain, daar ben ik zeker van, haar nerveuze leermeester, van wie Dembe gelukkig alleen de goede dingen heeft overgenomen. En nu is er Jutta, in geen enkel opzicht een 'vervangster', zonder krullen en met 4 poten zelfzeker op elke grond. Hier dan maar een paar foto's van Dembe met haar eerste dikke vriendin Zain!
"Mama, waar is onze kleine Jari nu?" "Bij Sven, maar Jari was toch zo klein niet?" "Jari was wel de laatste die geboren is hé, en daarom noem ik hem de kleine" "ah OK" "En waar is uwe vriend Jay nu?" "In Nederland" "En waar zijn de puppies van Leo en Mia nu" "Ook al bij hun nieuwe baasjes, maar daar zijn nu al nieuwe kleine puppies geboren" "En zorgt Louise daar dan voor?" "Ik denk het wel" "Ik wil ook voor nieuwe kleine puppies zorgen, want ik ben een hondenmeisje" "Dat zal niet gaan, want Jutta is nog te klein om puppies te krijgen, en Dembe is al wat te oud"
En wat een geluk dat Nico dit gesprek niet hoorde
12 weken geleden is het alweer, dus Jutta krijgt haar 12 weken vaccinatie, en ook ineens haar razernij vaccinatie. Zoals gewoon heb ik de eer om te prikken, 2 keer vanavond, maar zoals gewoonlijk is ze niet haatdragend. Ook Dembe krijgt de jaarlijkse prik.
Tito is nog steeds bij ons op vakantie, en hij is braaf. Ook Lisa vindt hem wel braaf, maar als de 3 honden buiten in de sneeuw aan het spelen zijn zegt ze: "Toch dom van peter Koen dat hij Tito heeft, want die heeft zo weinig haar, en nu heeft die het koud. Hij had maar een bouvier moeten nemen hé!" Tja, Tito is ook maar komen 'aanwaaien' hé
Jutta slaapt 's morgens tot ergens tussen 6 en 7.....prima voor tijdens de week, toch een beetje vroeg tijdens het weekend. Net zoals met Lisa vroeger zijn we streng, al het eventuele gejank vóór 6 uur wordt gestraft, na 6u niet. Dan laten we haar buiten, en dan gaan we in de verwen-fout..... Omdat we tijdens het weekend hopen toch nog een beetje te kunnen slapen nemen we het hele boeltje (tegen dan is Lisa meestal ook wakker) mee naar onze kamer, Lisa in bed, Dembe op bed, en Jutta op de mat. Gek genoeg vindt Jutta dat super, ik moet haar 2 of 3 keer op de mat leggen, en daarna blijft ze rustig liggen, zalig..... Maar we weten dat we zullen oogsten wat we zaaien, en dat we dus de komende 10 jaar ook Jutta in de slaapkamer in de ardennen zullen zien . Jutta, Dembe en Tito amuseren zich in de kou, ze gaan mee hooi geven met de jeep, spelen in het beetje sneeuw, en we merken dat Dembe echt wel helemaal de oude is. Ze speelt haar brutale spel met de arme Tito, en rent rond als een jonge hazewind. Zie een filmpje op http://www.youtube.com/watch?v=3b5O2PCOUJg Jutta haar oren zijn nu een totaal eigen leven gaan leiden, en dus worden de oren geplakt met tape. Ik zie foto's van een paar broers met mooie platte oortjes....Jay, Jeroh, Jannes, niemand lijkt te willen vliegen. Van Jari hoor ik echo's dat hij toch ook vliegambities heeft, tja, Jutta en Jari waren altijd eerst met nieuwe ideeën hé . Hieronder dus 2 foto's, eentje van "vóór", en eentje van "na" de extreme makeover . We denken (hopen) dat Jutta moe is na een dag buiten in de kou, maar niets is minder waar. Tito komt 2 dagen logeren, en Jutta is onvermoeibaar, ze blijft spelen en nep-aanvallen doen en als Tito geen zin meer heeft, dan werpt ze zich opnieuw op Dembe. Om 21.30u valt Jutta diep in slaap.......
De oortjes "vóór", ze kan bijna niets meer zien als ze zo naar voor steken :
Dezelfde oortjes na het plakken, klaar voor een showke, niet?
Het is tijd voor IPO les nummer 2 voor Jutta. Het vertrek is moeilijk, erg moeilijk......Lisa huilt en wil mee want "mama, ik hou van honden", Nico vindt het een bijzonder slecht idee dat ik overweeg om Dembe ook mee te nemen want "dan heb ik hier geen enkele hond meer", en Dembe ziet me mijn laarzen aandoen en smeekt me om haar mee te nemen.
Na veel vijven en zessen vertrek ik met Jutta én Dembe. Jutta is eerst aan de beurt, en op het wilde enthousiasme van de eerste 10 minuten na, doet ze de oefeningen naar behoren. Bij het oproepen van 2 pups tegelijk twijfelt ze heel even of ze naar mij, of naar de rotweiler pup van 5 maanden zal rennen, maar ze kiest uiteindelijk toch voor mij (of voor mijn snoepjes ). Iedereen op de hondenschool schrikt van haar formaat.....op 2 weken tijd is ze blijkbaar enorm gegroeid. Ze is ook groter dan de rotweiler van 5 maanden, al ligt dat volgens mij meer aan de rotweiler dan aan Jutta . Dan is het aan Dembe, en ik ben toch wel een beetje zenuwachtig, wat sta ik hier eigenlijk te doen met een salonhond van 6 jaar...... De mensen van de club vragen wat Dembe al gedaan heeft, euuhhmmm.......ze heeft haar socialisatietest, en verder.....euuhmm, ze heeft in de zetel gelegen, is mee op vakantie geweest, en heeft een nestje gehad..... OK, we gaan ervoor. Na 30 seconden heeft ze door dat "voet" nu "volg" betekent, en dat ze vanzelf, en liefst snel, moet gaan zitten als ik stop. Dat gaat goed. Heel even twijfelt ze bij het oproepen....is dit een onderbreking, of wat is dit eigenlijk . Het apporteren is ook geen mega-succes, maar ze doet het wel, op zich al een prestatie na lange tijd niks doen. En de voorzitter is al bij al toch wel onder de indruk van mijn Dembeke, en dus gaan we door met de 'pakwerk-test'. Tja, daar sta ik dan, met Dembe naast me. Dembe kijkt meewarig naar naar de clown die rond mij huppelt, heeft totaal niet door dat dit nu is wat ze een 'pakwerker' noemen. Maar dan haalt de clown plots uit, en slaat op mijn schouder, Dembe twijfelt geen seconde......en ze springt, en de clown is nog net op tijd om de vod die voor de test dient, in haar bek te duwen. OK, geen clown dus, een pakwerker. Ze bijt vervolgens 2 keer goed, maar dan heeft ze door dat het eigenlijk toch wel een clown is, want hij doet mij immers niet 'echt' iets, en dus kijkt ze hem opnieuw meewarig aan. Na een beetje aandringen maken we haar dan toch wijs dat het een leuk spelletje is, en ze doet mee. Al bij al is ze dus, ondanks haar leeftijd, en ondanks haar salon-verleden, geslaagd voor de 'pakwerk-test', ze mag nog komen. En ik zal haar nog meenemen, in de hoop dat Dembe mij veel zal leren, zodat ik met Jutta minder beginnersfouten zal maken, én uiteraard, en vooral omdat ik het mijn allerliefste Dembe toch echt niet kan aandoen om mij elke woensdagavond te zien vertrekken met laarzen en met Jutta.
Als ik zaterdag doodmoe thuiskom zijn de meisjes ook moe, want Nico heeft hen mee naar het bos genomen in de voormiddag. Dembe zit blij te wezen naast mij, met de oortjes in haar nek, en van Jutta krijg ik vele likjes. Oef, ze kent me nog! Als Nico in de namiddag buiten wat gaat werken zie ik het even niet meer zitten, ik ben doodmoe, al 30 uren wakker ofzo.....dus besluit ik me op te sluiten in de slaapkamer, maar niet alleen uiteraard . Lisa, Dembe en ik kruipen in bed, ik leg Jutta op de grond op de mat, en ik val direct in slaap......als ik een uurtje later wakker wordt liggen Lisa en Dembe te snurken, en Jutta ligt niet meer op de mat, maar naast mij op de grond, als een sfinx, wakker, maar rustig en blij . Als ze ziet dat ik naar haar kijk gaan haar oortjes even naar achter, op de typische Dembe-manier. Wat is ze toch geweldig! Zondag gaan de dames ook weer mee naar de hondenschool, Jutta zit een beetje in een kot (te blaffen ), loopt wat met mij op het terrein, en als ik met Dembe wat train zit ons klein prutske op de ereplaats in de kantine.....de kantine waar geen honden mogen komen (behalve Dembe). Jutta laat zich knuffelen, ligt op de mensen hun voeten, jankt af en toe aan de deur als ze mij hoort, en iedereen vindt haar geweldig. En dat is ze ook.......! Lisa kan Jutta amper vasthouden als ik haar op het terrein oproep, ze jankt, springt en blaft omdat ze mij wil volgen. En nu is het gezellig, een foto waard, maar ik heb de moed niet om recht te staan , Dembe ligt naast mij in de zetel, en Jutta ligt op Nico zijn schoot, diep in slaap .
Daar loop ik dan op 5th Avenue, en in Central park New York City, en daar ren ik dan, van vergadering naar vergadering.....terwijl thuis familie en vrienden de handen vol hebben met een paard met koliek, een veulen op 3 benen, en een puppy van 11 weken. Maar eigenlijk is dat niet helemaal waar.....met Jutta is alles gemakkelijk, Nico hoort haar niet 's nachts, ze is braaf, ze is lief en tja, Dembe uiteraard ook. En toch mis ik vooral Jutta, als een moeder kloek die vindt dat haar baby nog te klein is om achtergelaten te worden..... Ik hoop alleszins dat de broertjes even stil zijn 's nachts, en even lief en even braaf! Van Jay in Nederland hoor ik toch alleszins gelijkaardige echo's en zelfs nachtraaf Jeroh lijkt wat "stiller" geworden
Een lang weekend in de ardennen........en Jutta is braaf, superbraaf, ze slaapt van 23u tot 7u, plast niet in de bench, eet goed, en kent het woordje 'nee' zo goed dat we het op afstand kunnen zeggen als ze bijvoorbeeld iets vastpakt dat niet mag. We krijgen bezoek van Karen en Marc, de 2 kindjes, en boefje Cigan. Maar omdat Dembe Jutta toch wel zou beschermen houden we de 2 grote dames uit elkaar en vormt Cigan een bos-team met Tito, en mag Jutta met Dembe naar bos en wei. Jutta mag vrijdagavond ook een paar uur met Tito gaan spelen als wij weg moeten, en dat vindt Jutta super. Er valt eigenlijk heel erg weinig te zeggen over Jutta en Dembe, want ze zijn braver dan braaf, beiden zijn heel lief met de kindjes ook, al beschermen we hen wel tegen het jonge geweld. Vooral Pauline (1 jaar) is helemaal gek op Jutta, en dat laat ze duidelijk merken. Al is dat slapen wel een stukje toneel van een 1-jarige, want 'echt' slapen zouden we toch niet toelaten, arme Jutta . Maar nee, Jutta speelt met glans haar hoofdrol in het toneelstuk van Pauline! En nu is het aan Nico voor een weekje.....want ik vertrek voor een weekje, en ja, ik zal mijn woeffies heel erg missen!
Dinsdagavond spelen Nico en ik om beurte met Jutta, ze mag niet slapen , ze moet 's nachts slapen. Tegen 21u hebben we het wel gehad en is Jutta moe. Gelukkig neemt Dembe het dan van ons over! Alsof ze snapt wat we aan het doen zijn speelt ze een vol uur met Jutta, ook al is die moe. Elke keer als Jutta probeert te gaan liggen om te slapen grabbelt Dembe haar opnieuw in haar nek, we laten hen doen. Rond 22u gaat Dembe 5 minuten in de mini-bench liggen, dank u Dembe, goed idee om daar ook eens wat geur te leggen . En ja, Jutta slaapt.......van 22.15u tot 2.30u, dan plaspauze, en dan jankt ze een kwartiertje, maar valt weer stil.......en om 7u heb ik het genoegen om een slapende Jutta wakker te maken . Het is vandaag haar eerste dag in de buitenkennel naast Dembe. En die kennel is super puppy-proof nu, met dank aan opa! Jutta is stil, Jutta kruipt in het kot (op een zachte mat), Jutta is blij. En dus zijn wij ook blij . Vanavond trekken we naar de hondenschool in Aalst.....voor IPO, jaja, u leest het wel !! Jutta gedraagt zich voorbeeldig! In de kleine clubruimte komt een Laekense herder van 4 maanden binnen, hij zal met Jutta een groepje vormen. En ja, de wilde boerendochter springt op de 3 keer zo grote Laekense jongen en die weet niet waar hij moet kruipen . Jutta houdt vol, ook als die jonge reu hapt en zijn lip optrekt, ze is zich duidelijk van geen kwaad bewust en wil even het spel spelen dat ze met haar broers deed . Maar dan wordt het menens, we krijgen een korte training op het veld, het volgen (erg snel voor iemand die gehoorzaamheid gewoon is) trekt op niks, het zitten aan de voet heeft ze na 2 minuten door, en het oproepen in het donker, met op de achtergrond een rennende pakwerker gaat SUPER . We kijken nog even hoe een ander boefje pakwerk doet, en Jutta gromt, blaft, en wil er naartoe. Daarna is ze doodop, en in de kleine clubruimte laat ze zich aaien en pakken door iedereen. Iedereen merkt dan ook terecht op dat ze erg op haar gemak is. Natuurlijk is ze dat, onze superpuppy . Dus ja....IPO, ik zie het wel zitten, Nico niet, maar die was maar eenmalig mee en kan de volgende keren gewoon thuis blijven . Aan Jutta zal het niet liggen als het niet lukt in elk geval, aan mijn druk werk (en andere dingen) schema misschien wel. Les 2 volgende week zal al niet lukken omdat ik in Amerika ben voor mijn werk. Time will tell.......maar de wilde boerendochter gaat ervoor!
De nacht is pijnlijk, voor mij en Nico dan toch, en ja, voor Dembe ook, want Jutta maakt lawaai, veel lawaai . Gek hoe je de moeilijke puppy-momenten vergeet als je een zalig perfecte 6-jarige hond hebt lopen. Maar goed, we herinneren het ons nog wel met Dembe en haar voorgangers, er is wel wat werk aan een puppy . Terwijl Nico en ik werken verbouwt mijn schoonvader de kennel naast die van Dembe in de tuin zodat hij Jutta-proof wordt. Nu kan haar hoofdje nog tussen de spijlen, en dus zet hij er schapendraad voor, dan kan ons dametje toch op zijn minst overdag in de kennel zitten naast haar moeder in plaats van in die kleine bench! Dank u opa!! Na het werk ga ik met Jutta shoppen terwijl Nico met Dembe gaat wandelen, wat moet je anders doen als het zo vroeg donker is, en je toch iets van socialisatie wil doen . We trekken naar Zeb, en lap, we mogen niet binnen! Ha, schandalig, mijn schattige lieve puppy mag niet binnen. Eén van de winkeljuffen ziet het nog wel zitten, maar de andere is onvermurwbaar . Dan maar naar de grote schoenenwinkel, daar zijn we wel welkom. Ik doe alsof het echt is en pas een aantal schoenen. Jutta ziet een spiegel en is helemaal in de ban! Ze staat stokstijf stil voor de spiegel, en gaat dan zitten om verder naar zichzelf te staren . Ze is toch zooooo mooi . Af en toe komt ze heel lief 'helpen' passen maar ze spurt en springt ook wel even lief naar de andere klanten in de winkel . In de auto klimt ze naar de achterzetels en daarna ook naar voor, gaat fier en blij naast mij zitten, en ik kan niks doen want het is pikdonker en het regent dat het giet. Op weg terug naar huis doen we het dus anders, ik zet haar weer in de koffer, doe alsof ik ga starten en als ze aan haar klim begint grabbel ik haar vast en zet ik haar met een strenge 'nee' terug in de koffer. Drie keer moet ik het doen, daarna rij ik naar huis met een flinke Jutta in de koffer Het eten gaat niet zo super, mevrouw Jutta heeft vaak wat anders te doen in plaats van te eten , en ik hoor dat broertje Jeroh haar voorbijgestoken heeft! Hij weegt nu 8kg, Jutta maar 7,5kg, terwijl hij 10 dagen geleden minder woog dan zij. Ach ja, het zal wel beteren als ze wat meer 'tijd' heeft . En Dembe bloedt niet meer, ik durf het haast niet geloven en verwens mezelf dat ik dat spuitje niet vroeger gegeven heb! Hopelijk is het nu eindelijk definitief gedaan!
Het is (in onze ogen), een baaldag voor Dembe en Jutta. Nico en ik zijn lang van huis, en bijgevolg zitten Dembe en Jutta lang in kennel en bench. Gelukkig is er mijn schoonmoeder die hen even buiten laat rond de middag, en zijn er de kinderen (Lisa en 2 nichtjes) die na school Dembe verlossen, en ook Jutta even laten plassen. Als ik dan eindelijk als eerste thuiskom is Jutta helemaal buiten zichzelf van plezier, ze springt op en neer naast mij, in huis, in de tuin, heel erg schattig .
Verder heb ik de eer en het genoegen om Jutta haar 9 weken vaccinatie te geven, aangezien we toch het volledige schema willen doen omdat ze teveel buiten komt, en we ontwormen haar ook. Dembe wordt niet vergeten en die krijgt een spuitje oxytocine om haar bloedverlies te stoppen, en ook een ontworming. Ik maak het goed met een stukje vlees . Gelukkig zijn de dames alles behalve haatdragend.
Maar tussen al die akelige dingen door is er ook zonnig nieuws, er zit een brief in de bus met de kennelnaam. Hier wonen nu officieel Dembe von Gewdraa Oel en Jutta van de Zonneberg !!! En ook Jannes, Jay, Jeroh, James en Jari zullen dus "van de Zonneberg" heten! Onze stoeterijnaam van de ijslandse paarden is "frá Sólbergi" wat ijslands is voor "van de Zonneberg", en voor een Vlaamse Koehond past het dan wel in het Nederlands! Al wie niet weet waar de "zonneberg" op slaat is welkom om in de ardennen van de berg in kwestie te komen genieten .
De vakantie, als overbrugging tussen leven in het nest het 'echte' leven met werkende baasjes, was wel nuttig, de laatste 4 dagen verblijven we in de ardennen, en de laatste nacht slaapt Jutta (EINDELIJK) in alle stilte van 23u tot 8u ! We zijn heel benieuwd wat ze vannacht in Vlaanderen zal doen! Dembe gaat (eindelijk ) naar de kapper, en Jutta gaat mee en ontmoet broertje Jeroh daar. De winkel in Heist is bijna te klein met die twee 'monsters' ! Ze hebben veel plezier, en Dasha en Dembe worden plots gelijkgestemde zielen, beiden zijn heel blij dat de kleine snotneuzen eens iets anders te doen hebben dan hen lastig te vallen! Dembe is trouwens heel erg lichtgeraakt, wat we totaal niet van haar gewoon zijn, als ze slaapt moet Jutta haar echt gerust laten, zodra Jutta haar aanraakt springt ze recht en gromt ze. Soms vergist ze zich zelfs en doet ze het naar ons omdat ze denkt dat het Jutta is, en vergissing of niet, daar wordt de arme Dembe dan toch maar voor gestraft. Als Dembe er echter zin in heeft, en wakker is, dan is zij het die het spel initieert, en dan moet Jutta toch buigen . Jutta is en blijft een spring-in-'t-veld, ze gaat trappen op alsof het niets is, denkt dat ze al in en uit de zetel kan en mag springen, maar is toch ook heel erg braaf in huis. Ze begint door te hebben dat ze haar moeder af en toe wat rust moet gunnen en reageert zich dan af op haar speelgoed. Dembe doet voor het eerst in lange tijd weer een korte les op de hondenschool, onderbreking perfect, houdingen perfect, wat wil je nog meer! Ik denk dat ze blij is dat ze terug iets kan doen. En Jutta? Die gaat ook mee naar de hondenschool, mag nog in de kantine (los), en wordt daar door iedereen gestreeld, iedereen krijgt likjes, ze gaat mee op het terrein de les van de groten wat verstoren . Ze loopt uiteraard ook weer xxxx keren door 'haar' tunnels. Als kers op de taart mag ze voor de eerste keer 'proeven' van pakwerk, en amai dat smaakt goed!! Leo noemde haar al de wilde boerendochter toen ze met haar broer Jeroh bezig was , maar haar beet in de vod was ook de moeite! Jutta speelt ook met Tito, de 2-jarige reu van mijn broer, waarvan bewijs op http://www.youtube.com/watch?v=KXb___NHPDw Jutta heeft ook ambitie om te gaan vliegen, want haar linkeroor begint omhoog te steken, dus dat gaan we heel binnenkort naar beneden plakken, want we willen echt niet dat ze opstijgt (en we willen misschien toch ooit ook wel een showke met haar lopen, en dat gaat echt niet met vlieg-oren ). Dembe heeft nog steeds een bloedvaatje in haar baarmoeder dat blijft bloeden, waardoor ze nog steeds af en toe wat bloed verliest. Morgen ga ik haar nog eens een spuitjes oxytocine geven daarvoor, en anders zullen we toch verder moeten gaan, in het slechtste geval moet ze maar ineens gesteriliseerd worden, maar hopelijk kunnen we dat nog even uitstellen. Dembe slaapt nu standaard naast ons bed in de ardennen, tja.....we zullen dat maar "een verworven recht" noemen zeker? We doen ons best om haar voldoende aandacht te geven, wat toch echt niet eenvoudig is met een kleine Jutta in huis. We lopen achter Jutta omdat we denken dat ze misschien 'iets' moet doen, we zeggen 'nee' tegen Jutta omdat ze een schoen vastpakt, en al het bezoek zegt "oooohhhh hoe lief" . Terwijl Dembe toch wel de creator is van dat half vliegende spring-monster met te weinig haar op haar kop .
En wat denkt de familie?? Mijn schoonmoeder zei vorige week, toen de broers er nog waren, dat "het spijtig is dat Jutta zo'n lelijk haar heeft". Nu zegt ze dat Jutta "toch ook wel mooi is als je haar alleen ziet" Grrrr........we zullen eens laten zien dat het lelijke eendje een mooie zwaan kan/zal worden!!!
En de (mooie ) broers???
Jari doet toch al redelijke nachten in de bench (naar onze Jutta-normen toch ), al zou zijn baasje hem graag nog wat extra uurtjes zien doen . En hij komt nog steeds heel erg goed overeen met zijn nieuwe boevenvriendje!
Jay gedraagt zich prima met de kleindochter, die mag zelfs heel even doen alsof hij een pop is. Bovendien doet Jay de voorwas in de afwasmachine, gek, dat heeft hij hier nooit gezien, maar Dembe doet dat ook.....het is dus vast iets genetisch
James heeft veel fans thuis, maar is toch vooral verliefd op zijn baasje (en zij op hem ), af en toe reageert hij zich af door een schaap te vermoorden .
Jeroh doet zijn nieuwe boevenvriendin Dasha vaak diep zuchten, en houdt ook wel van een nachtelijk feestje. Hij mag al naar de hondenschool, en hij speelt vrolijk met alle honden die zijn pad kruisen.
Jannes wordt een 'varkentje' genoemd, gek hoor, hij was hier zooo braaf , en is ook 's nachts redelijk actief (is misschien wel een beetje een understatement ). Hij mag mee op lange wandelingen in een draagzak omdat hij te jong is om vele kilometers af te leggen, en hier en daar zie ik ook bewijs van verwennerij in de zetel . Ook hij gaat al naar de hondenschool!
Het is dus wel duidelijk, Dembe is blij dat ze toch van 5 nakomelingen vanaf is, wij zijn blij dat we nu écht iets kunnen doen met Jutta, de nieuwe baasjes zijn blij met hun nieuwe huisgenoten, en wij zijn blij dat de nieuwe baasjes blij zijn. Meer moet dat niet zijn!
Nacht 3 alleen in de bench verloopt ook niet zoals het moet . Na een half uur in mijn bed leg ik mij in de hal, dan moet ik niet elke keer de trap af om "nee" te roepen. De trap kraakt, en dan is ze al verwittigd voor ik aan de deur geraak. Dus ja, nacht 3 breng ik door in de hal, zonder matras want we hebben geen éénpersoons-matras, en bij elke piep brul ik "nee", en sla ik met de deur. Ondanks grote vermoeidheid hou ik vol, en ik slaag er zelfs in om Nico en Lisa het idee te geven dat het een rustige nacht was . In elk geval, ik ga niet bij haar, ze blijft in de bench tot 6u. Dan neem ik haar mee naar buiten. Nacht 4 toont dat ons dametje zich overgegeven heeft.......van 23u tot 6u geen kik (op 1 piepje na rond middernacht dat ik in de kiem gesmoord heb )! Yes, we zijn op goeie weg!! Gelukkig kan Jutta niet even snel met haar broertjes bellen, want als ze zou horen dat sommigen in de slaapkamer slapen zou ze niet blij zijn met haar baasjes!! Ach ja, pech voor haar, ik ben voorstander van een jaartje veel discipline, om later veel vrijheid te kunnen geven. Dembe weet dat nog wel , zij houdt mij gezelschap die nacht in de hal, en zucht diep. Overdag is Jutta geweldig, van niks bang, heel erg geïnteresseerd in mensen, en ook Dembe speelt met haar dat het een lieve lust is. Alleen als Dembe slaapt moet Jutta haar gerust laten. Jutta is plots erg geïnteresseerd in de televisie, heel gek, want als nest hebben ze dat elke dag gezien, maar ja, dan waren ze met elkaar bezig . Als Jutta weer eens naar het beeld springt zeg ik "nee", en oh wat kent ze dat woord goed van 's nachts! Maar ze wordt ook verwend, ze mag in de zetel, mag potjes yoghurt uitlikken, mag mee bij oma en opa, en straks terug mee naar de ardennen!
De verdere echo's van de broers zijn ook wel tof, James is rustig en vinnig tegelijk, maar bovenal echt lief, we hebben een mooie foto gekregen waar hij naast een groot knuffelschaap ligt, maar ik kan die foto helaas niet plaatsen wegens pdf formaat. Jeroh hangt de grote Jan uit met alles en iedereen, speelt met een grote golden retriever, enz.... Kortom, iedereen heeft het druk met het kleine grut, maar het is toch vooral genieten, want ze zijn zoooo lief
Als alle broers weg zijn vertrekken Lisa, Dembe, Jutta en ik naar de ardennen. Nico heeft het mooi voor elkaar, tijdens het eerste 'opvoed-weekend' zit hij ver weg in Italië voor het werk . De eerste nacht in de bench verloopt niet echt naar wens.....Jutta in het waskot, met de bench toe, alle toonladders worden gezongen, kef kef, wolvengehuil, enz.... . En toch reageert ze als ik 'foei' brul, en uiteindelijk slaapt ze van 2u tot 7u. De tweede nacht in de bench verloopt ook niet echt goed, al ligt dat niet aan Jutta..... Om 22u zet ik haar in de bench, en om middernacht roept Lisa luidkeels dat ze keelpijn heeft, hopla, Jutta wakker , om 3u hetzelfde . Ik ben woest op beide stoute kleine meisjes en sis in halve stilte boos tegen de ene, en dan weer tegen de andere, en Dembe deelt mijn mening. Als ze haar poten in haar oren had kunnen steken had ze het gedaan . Overdag gedraagt Jutta zich super, ze ontmoet Tito, de jonge reu van mijn broer, gaat mee naar de hondenschool waar ze ook andere honden uitdaagt om te spelen, en duidelijk van niks bang is. Ook vindt ze op de hondenschool de tunnels weer en ze rent erdoor, heen en weer, niet te stoppen. Lisa roept haar van aan de andere kant van het terrein en vol zelfvertrouwen laat Jutta mij en Dembe in de steek en rent ze zo snel ze kan naar Lisa. Ze neemt voorlopig enkel de slechte manieren over van Dembe ("voorwas" doen in de afwasmachine), en nog geen goede..... Ze gaat mee op bezoek bij familie, en ook zonder Dembe is ze daar erg op haar gemak. Ze loopt aan de leiband als een grote, en gaat wandelen met heks Lisa. En omdat ik de kleine Jutta niet goed alleen beneden durf laten leggen de honden Lisa mee in bed ook. Vanavond besluiten Lisa en ik op de terugweg naar Vlaanderen een stukje pizza te gaan eten in een wegrestaurant op de snelweg. Dat had ik toch een heel klein beetje onderschat.....ik zie aan Dembe haar lichaamstaal dat ze bodyguard aan het spelen is, Lisa heeft Jutta aan de leiband, ik Dembe, én ik dan ook 2 borden met pizza op. Aan de kassa durft die dame dan nog zeggen dat honden niet in het zelfbedieningsgedeelte mogen komen, dat Lisa dan maar met de honden in het restaurant moet gaan zitten, en ik eten halen. Yeah right.....alsof ik een 5-jarig kind met een 8 weken oude pup, en een bodyguard van 45kg zomaar alleen kan laten . In elk geval, Dembe onder appél, en gelukkig krijgt niemand het in zijn hoofd om Jutta of Lisa aan te raken, en kunnen we in alle rust eten. Eens thuis moet Nico terug even wennen aan zijn nieuw monster, Jutta is blij dat ze thuis is, en alle remmen gaan los, ze rent rond, mag in de zetel en springt daar van kussen naar kussen, dat mag dus niet..... Ze is net een duiveltje in een doosje, ligt muisstil, om dan plots omhoog te springen . Dembe is Jutta beu als dochter en vindt dat ze nu jeugdig speelkameraadje mag zijn. In huis moet Jutta haar gerust laten, buiten leert Dembe haar de spelregels van een wel heel brutaal spel .
De echo's die we horen van de broers zijn heel positief, al maakt Jeroh (ook in de bench) wel héél veel lawaai 's nachts . James is zacht, lief en speels, maar dat was de eerste dag . En ook Jay in het verre Nederland doet het prima, gaat mee winkelen, ontvangt bezoek, speelt met de kleindochter en loopt achter de baasjes aan.
Nog enkele fotootjes.....
Jutta met heks Lisa:
Jutta leert slechte manieren.....:
Jutta en de knuffelbouvier van Harrod's :
Zo jammer dat het bed te klein is om daar met z'n allen te slapen:
En nog enkele foto's van de broers:
Jay gaat op stap met zijn baasje:
Jeroh en zijn nieuwe vriendin Dasha, die net als Dembe vindt dat het kleine grut niet moet overdrijven met hevigheid (hij ziet er toch engelachtig braaf uit die Jeroh vind ik!):
En Jeroh heeft ook het grote voorrecht om BV Kathleen te ontmoeten, wat Lisa wel erg cool vindt :
Zo, het avontuur is ten einde want vandaag worden ook James en Jeroh opgehaald. De 3 profiteren er vanmorgen nog van om goed te spelen, en zijn moe als de nieuwe baasjes komen (en dus ook braaf)! Van de nieuwe gelukkigen die James mee naar huis nemen vergeet ik opnieuw een foto te sturen, maar ik ben zeker dat ik die ook wel eens krijg . James vertrekt in de auto op de schoot van de 4-jarige Angelina, ze zien het zitten. James krijgt het gezelschap van de oude bouvier Zohra thuis. Nichtje Mien komt nog op bezoek 's morgens om haar lievelingetje James uit te wuiven. Ze borstelt ook Jeroh even want onze 'punk' heeft het wel nodig . En Jeroh is de laatste die vertrekt....ook al ligt hij wel op zijn gemak naast Jutta . Jeroh zijn nieuwe boeven-vriendin is 6 jaar, en heet Dasha. Dasha is heel rustig, maar dat zal niet lang meer duren volgens mij........ Jutta en Dembe zeuren beiden een beetje nu, Jutta is plots ook veel rustiger, ah ja, haar speelmakkers zijn weg, ze zal nu moeten leren spelen met mensen. Vanavond voor 't eerst alleen in de bench slapen.
Jeroh en James genieten nog even van elkaars gezelschap:
De mannen krijgen ook nog een lekker stukje pens als afscheid:
Mien moet nog even James verwennen:
En dan is James weg, en steunt Jutta Jeroh nog even :
Punkie Jeroh wordt nog even geborsteld, en het zag er heel goed uit!:
De nieuwe Jeroh-gelukkigen:
En ook de eerste echo's van Jari zijn heel positief, hij heeft geslapen van 12u tot 6u, en het klikt goed met zijn boevenvriend Faico.
Eind goed al goed zeggen ze dan in sprookjes hé..... Het hele avontuur is niet onmiddellijk voor herhaling vatbaar, maar dat is dan enkel omwille van de miserie die Dembe gehad heeft. Met de pups zelf was het eigenlijk altijd zalig......allemaal goed gezond, allemaal mooi en schattig en superlief, geen enkele angstig of agressief, en voor allemaal super baasjes gevonden! Het hele avontuur heeft er ook voor gezorgd dat we een aantal hele fijne mensen hebben leren kennen, de nieuwe baasjes, Peter en Yvette (van Estah), de dierenarts hier in t dorp, enz... Maar het moet ook gezegd worden dat Nico, Lisa, Dembe en ik, dit avontuur niet hadden overleefd zonder de hulp van vele mensen, waaronder enkele toch wel heel speciale.......Sandra en Bart die ik in het midden van de nacht opbelde tijdens de horrorbevalling en tijdens de vreselijke dagen en nachten die volgden op de bevalling, Leo en Mia voor hun eeuwige goede raad (en om mij af en toe eens terug met mijn pessimistische voeten op de optimistische grond te zetten), mijn moeder die hier 2 weken in de zetel gezeten heeft als puppysitter, mijn schoonouders die hun 'varkenskot' ter beschikking stelden, de pups eten gaven als wij moesten werken, en Dembe in huis vertroetelden.
Ik zal zeker nog af en toe wat Dembe-Jutta nieuws posten hier, en foto's van de broers zijn altijd welkom, dan zet ik die hier ook. Ook Peter (van Estah) is erg geïnteresseerd in hoe de pups uitgroeien, dus we houden zeker contact!
Blijkbaar hebben 3 honden het tot in de slaapkamer gebracht vorige nacht.....nummer 1 is Jay in Nederland, heeft heerlijk liggen knorren, eerst op bed, daarna naast bed. Nummer 2 is Jannes, jaja, in een grote doos naast bed, en nummer 3 is Dembe zelf, ach ja, Nico is een paar dagen weg voor t werk, dus why not . Jannes zijn nieuwe vriendin Bess is een beetje onder de indruk van zoveel jong geweld , maar dat zal wel beteren!
Jay is volledig uitgeteld.....:
Jannes ontmoet Bess:
En vandaag vertrekt Jari.....en Jari zou Jari niet zijn als het niet onmogelijk zou zijn om een mooie foto te nemen, zijn bijnaam zou "zoef" moeten zijn . Als zijn nieuwe baasjes toekomen is hij moe, en super braaf, hij zit lief en geïnteresseerd in de zetel bij ons . Mijn schoonvader zal Jari vooral missen, de snelle, degene die alles eerst doorhad. En toch heb ik heel slechte herinneringen aan zijn geboorte, want Jari was degene die als allerlaatste nog diep in Dembe haar buik zat, waarvan we lang dachten dat hij er niet zat, dus dat zal ik niet snel vergeten!! Maar aan Jari zelf hebben we vooral grappige herinneringen, snelle Jari met zijn staartje recht omhoog. Hij krijgt een nieuw boevenvriendje thuis, en die is mee om hem te komen halen! Jari krijgt knuffel Peter Rabbit mee van Lisa, want dat was de knuffel die hij van in t begin opzocht, ook op de foto op het blog lang geleden met Peter Rabbit is het Jari die ernaast ligt. In de drukte vergeet ik een foto te nemen van de nieuwe gelukkigen, dus Sven, stuur er maar eentje voor het blog hier hé !
Jari keek echt mooi vooruit maar hij is sneller dan mijn fototoestel....:
Jari en de Mega Mindy bal, de tong ook weer sneller dan het fototoestel:
Jari duikt weg in de lavendel :
Maar dit is Jari zoals we hem zullen herinneren, wakker en bij de pinken! Hier kijkt hij omhoog naar Lisa die een stokje vastheeft, als die niet goed zal apporteren dan weet ik het ook niet, hij is er klaar voor!
Met een gerust hart, en toch ook met pijn in het hart, laten we vandaag Jay en Jannes vertrekken met hun nieuwe baasjes.
Jay vertrekt op de middag en dat geeft mij alleen nog een uurtje tijd met hem. Ik moet er niet over liegen, Jay was degene die ik gekozen zou hebben als we een reu zouden gehouden hebben......het uurtje middagpauze met hem maakt het mij eigenlijk niet gemakkelijker, want Jay gaat waar ik ga, elke stap die ik zet zet hij ook. Cor en Mieke brengen hun dochter en kleindochter mee om Jay op te halen, en dan mag hij mee naar Nederland. Zoals gezegd, ik ben er gerust in, hij zal een goed leven hebben, en toch vind ik het vertrek niet leuk. Maar ik ben erg blij met de eerste berichten, want die zijn al erg positief! Vanavond gaat Jay al overal waar Mieke en Cor gaan (inclusief de trap op wat nog niet echt de bedoeling is). Tja, het is een echt boefje hé, op de wereld gekomen om trouw te zijn aan een baas . Hij heeft een zware taak want hij volgt een andere fantastische bouvier op, maar ik ben zeker dat Jay dat kan!
Jay:
Mag ik alsjeblief bij jou in de zetel komen zitten, ik ben zo eenzaam :
Jay mediteert nog een laatste keer over zijn leven in onze tuin :
De nieuwe gelukkigen:
Jannes wordt 's avonds opgehaald, en de uren ervoor lijken meer op een familiedrama dan wat anders....(tja, ik kan het nog verstoppen dat ik favorietje Jay ga missen, maar kinderen denken daar anders over). Nichtje Floor had 's morgens al gehuild omdat Jannes zou weg gaan. Ze is zo blij dat hij er nog is als ze thuis komt van school, en Jannes krijgt nog een paar uurtjes aandacht. Ze heeft ook een tekening gemaakt voor Jannes. Onze grootste, 'den dikke', nummer 1, en ook degene die Dembe op mijn schoot 'gegooid' heeft tijdens die vreselijke bevallingsnacht, nog in het vlies, omdat zij Jay moest gaan werpen...... Jannes, de man van de duizenden likken in de lucht met de oortjes naar achter! Guy, Martine en Robbe zien het zitten, en wij ook, maar Nico en Floor zullen hem missen. Hopelijk ziet zijn nieuwe boevenvriendinnetje Bess het ook zitten .
Jannes en Floor:
Jannes, Floor, Mien en Lisa:
De nieuwe gelukkigen:
Lisa begint bij het slapengaan opnieuw over Jay.....ze wil hem terug, in ruil neemt ze 2 kleine knuffelhondjes, eentje is Jannes, en die slaapt in het bedje naast haar, het andere is Jay, en die mag bij haar onder het dons slapen.
Dembe is niet zoals anders. Ze laat de 4 overblijvers in de tuin eerst niet drinken, daarna binnen weer wel, en ligt ze licht jankend op de zetel naast mij, terwijl haar 4 kinderen rustig slapen. Ze weet wel dat er iets gebeurd is. Gelukkig heb ik vakantie als iedereen weg is, dan kan ik haar veel extra aandacht geven om de kids wat te vergeten!
En de 4 overblijvers??? Geen nood, ze zijn niet verwaarloosd en maken vandaag een uitstapje naar de koeienstal! Niemand is bang, maar toch is er maar eentje die spontaan de koeien een kus gaat geven, moedig hoor Jeroh!!
Lisa en Jari in de stal:
Jeroh gaat helemaal alleen koetjes kussen:
Mien en haar favorietje James:
Jutta, de koningin van t spel, ze ontsnapt vandaag weer uit de varkensstal, ook al zijn daar nu 3 planken!! De broers geraakten niet eens over 2 planken, zij over 3. Ze kan net met haar teentjes aan de bovenkant van de derde plank, dus we vermoeden dat ze sterke tenen heeft waarmee ze zich kan optrekken
De grote bench is goed voor 6 pups, maar is echt wel groot, en eigenlijk liggen de pups meer uit de bench dan in de bench. Doordat Jutta vanmorgen weer op de salontafel stond beseffen we maar al te goed dat zij binnenkort alleen in een bench zal moeten af en toe, en dus komt de kleine bench nu ook in de living te staan. En daarom gaan we nu beginnen met wat benchtraining, Jutta bijt de spits af en gaat de bench in met een stuk gedroogde pens. Wonder boven wonder is ze muisstil........ze ziet/hoort Dembe niet eens die af en toe naast de bench komt staan om te kijken waarom dochterlief zoooo lang doet over een klein stukje gedroogde pens . En ook James is nu haar voorbeeld aan het volgen, en hij is ook muisstil . Elk pupje een kwartiertje in de bench is het plan van vanavond . Los in huis wordt het duidelijk tijd voor wat "one-to-one" aandacht.....terwijl Jannes met het water speelt, trekt Jari speelgoed van Lisa uit de kast, en trekt James zo hard hij kan aan een deken dat op de zetel ligt (waarvan bewijs op de foto) .
Vandaag krijgt 'reutje groen', tijdelijk 'Joe' genoemd, de definitieve naam "James" , gekozen door de 4-jarige Angelina, naar het personnage in de film Tabaluga ! Vandaag mag Dembe de mannetjes voor het eerst 's morgens niet meer zien, en ze is daar niet blij mee. Van alle fokkers en dierenartsen hoor ik dat een teef haar pups echt wel beu is op 5-6 weken, maar toch ZEKER op 7 weken.........Dembe niet dus, ze wil bij haar pups. Ik breng haar dus voor het ontbijt naar de buren, want anders is het niet te doen met een jankende Dembe in de hal en 6 kleine mannen die aandacht willen. Als we 's avonds thuiskomen weet mijn schoonmoeder te melden dat de kleine mannen veel lawaai gemaakt hebben en heel erg hevig waren vandaag . En zo rent even later de bende van 6 achter Lisa, Nico en mij naar huis, erg hevig inderdaad. In onze tuin ontdekken ze een nieuw spelletje, rollebollen in de lavendel, ze zijn niet te houden, ze ritselen door de lavendel, gooien zich er op hun rug in en knabbelen erop. Dan krijgen er een paar het geweldige idee om tussen de haag en de omheining te kruipen, en zo rennnen ze achter elkaar door de ritselende blaadjes. Het is ongelofelijk hoe ze de ideeën van elkaar over nemen, maar Jari en Jutta zijn toch een beetje de aanstekers van al het kattekwaad......tenminste, dat dachten we.....want later vandaag blijkt dat er ook anderen rare ideeën hebben soms! 's Avonds komt mijn broer op bezoek om afscheid te nemen van de kleintjes, of alé, om er een paar uur mee te spelen , eerst buiten, dan binnen. Binnen is het ook dolle pret, er is dan wel geen lavendel, maar er staat een reistas op de grond, die weegt te zwaar om alleen voort te sleuren, maar met vereende krachten sleuren ze de tas door de woonkamer. Een paar brave zielen spelen met hondenspeelgoed, en om beurte zoeken ze de aandacht van mijn broer die een hele tijd bij hen op de grond zit. Jari en Jeroh vragen aandacht met hun poten, Jutta met poten en heel haar klimmend lijf (dat is echt een aap), Jannes en James met hun tong, Jay door heel zacht vingers vast te pakken. Als Nico terug thuis komt van het fietsen rennen ze met 6 naar hem toe, echt super schattig. Als we even geen aandacht hebben zien we plots iemand de drinkbak van Dembe, vol water, bij het randje pakken, opheffen en mee wegrennen, met alle gevolgen van dien......overal ligt water.........dank u Jannes . Een goede tip dus voor de toekomstige eigenaars, koop maar een eet- en drinkbak met zo'n rubberen randje onderaan, niet met een uitstekend randje langs boven. Deze tip is vooral geldig voor de eigenaars van Jannes, Jeroh en Jutta .
. 
. Toch wel gemakkelijk dat Dembe een bijna-mens is en zo goed begrepen wordt overal 
.
. Het apporteren is ook geen mega-succes, maar ze doet het wel, op zich al een prestatie na lange tijd niks doen. En de voorzitter is al bij al toch wel onder de indruk van mijn Dembeke, en dus gaan we door met de 'pakwerk-test'. 
, Dembe ligt naast mij in de zetel, en Jutta ligt op Nico zijn schoot, diep in slaap 
!! Jutta gedraagt zich voorbeeldig! In de kleine clubruimte komt een Laekense herder van 4 maanden binnen, hij zal met Jutta een groepje vormen. En ja, de wilde boerendochter springt op de 3 keer zo grote Laekense jongen en die weet niet waar hij moet kruipen 
. Gek hoe je de moeilijke puppy-momenten vergeet als je een zalig perfecte 6-jarige hond hebt lopen. Maar goed, we herinneren het ons nog wel met Dembe en haar voorgangers, er is wel wat werk aan een puppy 
. Dan maar naar de grote schoenenwinkel, daar zijn we wel welkom. Ik doe alsof het echt is en pas een aantal schoenen. Jutta ziet een spiegel en is helemaal in de ban! Ze staat stokstijf stil voor de spiegel, en gaat dan zitten om verder naar zichzelf te staren 
. Na een half uur in mijn bed leg ik mij in de hal, dan moet ik niet elke keer de trap af om "nee" te roepen. De trap kraakt, en dan is ze al verwittigd voor ik aan de deur geraak. Dus ja, nacht 3 breng ik door in de hal, zonder matras want we hebben geen éénpersoons-matras, en bij elke piep brul ik "nee", en sla ik met de deur. Ondanks grote vermoeidheid hou ik vol, en ik slaag er zelfs in om Nico en Lisa het idee te geven dat het een rustige nacht was 
.
:
