Dembe snurkt en hijgt als een kapotte stoomboot vannacht, ik laat haar een keer buiten, probeer haar zelfs in t midden van de nacht iets te eten te geven, maar tevergeefs. Vanmorgen is haar koorts toch weer weg, dus dat is wel goed. Dan maar weer de eet-truken uit de kast halen, blikje herstelvoer uit mijn hand gaat erin, en ze likt ook 200ml puppymelk met druivesuiker weg. Gevolgd door, weer uit mijn hand (waar zijn we mee bezig!!?? ) een paar honderd gram rundsstoofvlees. Hills puppy blik is vandaag niet wat ze wil. Op zich vindt ik haar wel 'fitter' van gisteren, waarschijnlijk omdat de koorts weg is. De puppies doen het goed, maar de verschillen worden duidelijker. Dikkie dik nummer 1 weegt nu al 610 gram, terwijl de 2 minimannen er slechts 390 wegen......iedereen komt bij, maar elk op zijn eigen tempo. Ook dochterlief zit boven de 500 gram, en de 2 andere heren bijna aan 500 gram. Nummer 1 lijkt ook de rustigste, hij eet, en hij slaapt . Hier 2 fotootjes, ik probeer er straks nog wat op te zetten, niet gemakkelijk, ze zijn zo zwart hé
's Morgens vallen de gewichten mee, de ene pup al wat beter dan de andere, maar goed, iedereen komt bij. Dembe zelf is nog steeds niet OK, vooral het eten baart ons zorgen, ze wil bijna niks, nu ook geen Hill's blik meer. Maar ze heeft nog steeds geen koorts, en met 6 puppies sta ik niet echt te springen om ermee naar een kliniek te gaan. Ik besluit bloed van haar te nemen, daar kunnen we misschien toch ook iets uit leren. Ik ben alleen thuis, maar dat is zoals gewoonlijk geen probleem, Dembe ligt op haar zij in de werpkist, de puppies drinken, en ik prik bloed, ze opent even 1 oog, maar ziet dat het goed is...... Toch is dat 'brave' een beetje een bijkomstig probleem, het verschil zien tussen "suf" en "SUPERbraaf" is niet altijd eenvoudig, zoals later vandaag ook zal blijken. Rond de middag eet ze 300 gram rauw rundsstoofvlees, dat is toch iets, al de rest wordt geweigerd. In de loop van de namiddag begint ze erger te hijgen en als ik haar temperatuur neem zie ik dat het mis is.....voor t eerst gaat ze een stuk boven de 39°. Ik probeer iemand te vinden die een echo van haar buik kan doen, zodat we weten of daar iets gaande is. Het heeft heel wat voeten in de aarde, want blijkbaar is er ergens een congres voor internisten, dus alle specialisten zitten daar. Uiteindelijk kunnen we terecht aan de faculteit in Gent, goed, maar ja, wel 45 minuten rijden, we moeten er rekening mee houden dat ze daar moet blijven voor operatie, en dus moeten de puppies mee......terwijl we die (en Dembe) eigenlijk gewoon rustig thuis willen laten. Maar goed, met een doodzieke moeder, of zonder moeder, zijn ze ook niet veel, dus moeten ze maar mee..... Nico is nog niet thuis, gelukkig wil nichtje Kato (12 jaar) mee op de achterbank om op de puppies te letten. Dembe ligt languit in de koffer op een doek, en de puppies beginnen hun tocht in een kartonnen doos op een warme kruik. Na een kwartier blijkt dat het overal file is, en dat we wel even onderweg zullen zijn. Uiteraard beginnen te puppies te klimmen en te piepen. Kato haalt hen er dan maar uit en legt hen bij Dembe. Dembe zelf beweegt amper, ligt hijgend in de koffer, en weer vraag ik me af hoe ik het verschil kan zien tussen doodziek en doodbraaf In Gent hebben we geluk, Professor Saunders zelf is nog aanwezig en doet de echo. Ook daar weer hetzelfde verhaal, Dembe gaat met mij mee terwijl Kato bij de puppies blijft, Dembe laat zich volledig op haar rug leggen met de pootjes omhoog, buikje scheren, en blijft 10 minuten liggen zodat de echo goed kan gebeuren. Doodziek, of doodbraaf?? Ook de dierenartsen in Gent vinden haar toch wel extreem gemakkelijk, en we verwachten op de echo dus wel wat te zien. Uiteindelijk blijkt dat de baarmoeder al mooi klein aan het worden is, enkel in de toppen van de 2 hoornen zit nog een beetje vocht, dat zou potentieel nog een probleem kunnen geven, maar is zeker nu de oorzaak niet van haar slecht eten en koorts. Ondertussen komen de uitslagen van het bloedonderzoek binnen, en ook daar is niets echt zwaar afwijkend. De conclusie is dat ze waarschijnlijk koorts maakt op het "gepruts" dat we hebben moeten doen om de laatste 2 pups eruit te krijgen, en het slechte eten kan jammer genoeg niemand verklaren.....De koorts moet zeker in t oog gehouden worden, en met eten gaan we maar door met zalm en andere exclusiviteiten. Toch is iedereen het erover eens dat ze nu niet geopereerd moet worden, en dus gaan we terug naar huis. We laten de kartonnen doos maar ineens achterwege, en ik leg Dembe op haar zij in de auto, en de puppies lekker warm tegen haar aan. Dembe heeft er het volste vertrouwen in. Kato vertelt ondertussen dat tijdens haar puppy-sitten, de heren heel braaf waren, maar dochterlief heel erg aan t zagen was, tot Kato haar bij haar genomen heeft, en toen was t goed. Aiaiai, nu al verwend!! Ondertussen hebben de puppies dus hun eerste lange (zeer ongewenste) auto-ervaring gehad, en ze vonden dat precies toch allemaal heel OK . Ik blijf ongerust over Dembe, en ik hoop dat we allemaal samen niet iets ergs over het hoofd zien. Als ze morgen nu maar eens zou willen eten.....en geen koorts meer heeft. Aan de andere kant zie ik echt niet meer wat we nog kunnen doen en het feit dat haar bloedwaarden, én baarmoeder goed zijn, is toch ergens wel geruststellend. Aan al degenen die dit blog lezen: als ik ooit (binnen vele jaren) nog eens van plan moest zijn om een nestje te fokken, willen jullie dan alstublief een zware hamer nemen en heel hard op mijn hoofd slaan? Dank daarvoor!
De nacht was goed, voor Dembe dan toch, ik slaap haast niet omdat er net een stoomtrein naast me ligt . De puppies lijken geen last te hebben van hun hijgende moeder en smakken door de nacht. Toch vallen de gewichten bij twee pups vanmorgen wat tegen, naast onze ene miniman, is nummertje 3, die ook klein geboren is (maar gisteren de weg naar de melkbar goed vond) vannacht precies een beetje verloren gelopen. Vandaag zullen we die 2 dan maar wat vaker aanleggen aan de beste tepels. Ze tutteren zich allemaal trouwens vlotjes door de dag, en vanavond zijn de 2 minimannetjes wel wat aangekomen. Als ze niet drinken liggen ze ook rustig te slapen, dus ze zien er niet echt hongerig uit! In Dembe zelf ben ik iets minder gerust, ze hijgt heel erg, wat velen wijten aan koorts, maar die heeft ze niet, en ze eet nog steeds haast niets. Als ik 's morgens weer maar eens kook voor haar, deze keer pasta proberen......dan hoor ik haar zachtjes janken in de werpkist, ze kijkt geïnteresseerd op als ze mij ziet met de bak, maar als ik hem voor haar zet wrijft ze er met haar kop tegen en gooit ze alles omver zonder een hap te nemen, precies zoals ze de laatste dagen van de dracht deed. Ik bedenk dat ze misschien wel misselijk is, op zich wel zin, tot ze de geur van eten in haar neus krijgt, en ik besluit haar 5ml primperan te geven. Uit de vele wetenschappelijke artikels die ik gelezen heb blijkt dat primperan bovendien de melkgift stimuleert, dus dat is mooi meegenomen. Een half uur na de primperan eet ze zelf een blik Hills puppy voer. Dus toch misselijk.........hopelijk alleen maar het gevolg van de heel erg zware bevalling. Morgen nog wat aankijken, en misschien eens bloed nemen als ik het nog niet vertrouw.....better safe than sorry! Een nichtje van Lisa (8 jaar) verplicht haar moeder om allemaal verschillende blikjes voer te kopen voor Dembe, in de hoop dat ze daar wel iets van zal eten, iedereen leeft mee, ook al is bezoek nog niet echt toegelaten. Enkel Lisa heeft de luxesituatie, ze helpt de puppies wegen, is stil om Dembe niet te storen, neemt foto's mee naar school en alle nichtjes en kindjes in de straat zijn jaloers! Vanavond gaat Dembe zelf wel 5 minuten op bezoek bij oma en opa, een paar frietjes worden met smaak gegeten, alsook een kippeballetje, en ze is echt blij hen te zien. Een beetje beweging mag ook wel want als Dembe lang gelegen heeft staat ze heel moeilijk recht en achteraan stapt ze duidelijk niet zoals het moet, arm ding, er is zo in haar gepeuterd voor die laatste 2 pups...... Ze vloeit nog, maar niet echt abnormaal, ik geef haar utero vetsem om dat wat te ondersteunen. Verder is Dembe een schitterende moeder, als het aan haar ligt komt ze de kist gewoon niet uit, 2 keer wil ze buiten vandaag om snel een plasje te doen, en dan is ze daar weer. We vinden haar wel niet altijd even delicaat, als er eentje piept kijkt ze rond alsof ze wil zeggen "hé, wat is er", terwijl er dan garantie een dikke poot van haar opligt ofzo Het is hoog tijd voor een grondige schoonmaak van de werpkist, dus gaan de puppies 5 minuten in een kartonnen doos, Dembe houdt ze in bedwang, want een paar klimmers willen eruit! Via Dembe klimmen nummer 1 en nummer 6 trouwens ook uit de werpkist......morgen gaan we daar maar een plank voor kloppen, want het is echt nog wat vroeg voor een wandelingetje!!
Vannacht komen er nog 2 nageboortes af, maar Dembe is rustig, hijgt heel erg, maar haar buik blijft soepel. De pups doen het ook goed, het allerlaatste van gisterenavond is haast niet meer te onderscheiden van de anderen. Het kleinste mannetje is wel een vechtertje, hij is echt veel kleiner en wordt wel eens weg geduwd door de broers, maar ik leg hem regelmatig aan de beste tepels, in de hoop dat hij dan even wat meer binnen krijgt. Ik sta een paar keer met een papfles in de hand, maar ga nog een dagje wachten, hij is toch ook wel heel fit, maar moet wel iets langer zoeken naar die tepel telkens. Zowel hij, als 2 anderen, zijn wel niet echt bijgekomen in gewicht voorlopig.....toch maar in t oog houden. De pups lijken wel verzadigd nochtans, ze piepen niet veel, en zijn fit. En één van de pups is al van 400 naar 500 gram gegaan in nog geen 2 dagen...... Dembe is nog niet helemaal de oude, ze blijft veel hijgen, en ook in de namiddag komt er nog een nageboorte af, en voor zover het in de smurrie van gisteren te tellen was zou het wel eens kunnen dat er nog eentje inzit, ik hoop dat ik ongelijk heb. Ik spuit haar oxytocine, en meer kunnen we voorlopig niet doen. Het eten blijft ook moeilijk, en dat moet ze nu echt wel doen. Ze drinkt wat puppymelk, is dol op kipfilet, eet toch ook een half blik Hill's puppy, een dentastick en een stuk gedroogde pens. Ze weigert alle soorten puppy-brokken. Ik haal wat blikjes Hills A/D (herstelvoeding) en daar gaat toch ook een half blikje van binnen. Maar het lekkerste van vandaag was ongetwijfeld de 2 stukken gerookte zalm! Dure vogel die Dembe En dan even een puppy voorstelling, op volgorde van ter wereld komen: - nummer 1 is een grote zwarte reu, 400 gram bij de geboorte en al 100 gram bij, hij lijkt rustig, drinkt en slaapt en is tevreden, je begint het verschil met de anderen al te zien. Zijn bijnaam is nu dan ook 'den beer' - nummer 2 is een grote gestroomde reu, woog ook 400 gram bij de geboorte, maar komt iets trager bij. Hij is voorlopig de macho van t spel , hij drinkt met 2 gespierde pootjes op Dembe, met hoofdje recht, staartje loodrecht omhoog! - nummer 3 is een klein (330 gram bij de geboorte) gestroomd reutje met een wit vlekje op zijn borst, hij weet altijd de weg naar de melkbar en is bijgevolg dus ook heel goed bijgekomen - nummer 4 is onze miniman, klein en zwart doet hij dapper zijn best, maar kan wel wat hulp gebruiken - nummer 5 is onze dame, ook 400 gram bij de geboorte, maar komt niet echt veel bij, ze is gestroomd, en fel, ze kan hevig piepen als er een broertje op haar durft stappen, tja, ze zal haar 'mannetje' moeten staan! - nummer 6 is dus onze "niet-meer-verwachtte", best groot (ook 400 gram bij de geboorte), zwart, en hij heeft zijn dagje vertraging toch al wel ingehaald lijkt het, hij lijkt enorm op nummer 1 trouwens
Lisa en ik wegen de puppies, Lisa kuist mee de viezigheid op die uit Dembe loopt als ze buiten moet, wonderbaarlijk hoe een hond een kind aan het kuisen krijgt! Het zal nog wat worden om te beslissen wie hier blijft denk ik, ondanks het feit dat we een teefje wilden..... Lisa kent er nu 3, het meisje (uiteraard, die krijgt trouwens een roze halsbandje, het ligt zelfs al klaar), het reutje van gisterenavond dat ze in de handdoek mocht vasthouden terwijl wij nog met Dembe bezig waren, en dan natuurlijk onze miniman. Als er eentje piept moet ik DRINGEND gaan kijken van Lisa
Volgens Wikipedia is een klucht een komisch toneelstuk of een komische film, gericht op het vermaken van het publiek met onwaarschijnlijke en extravagante situaties die toch vaak binnen de grenzen van het mogelijke blijven. Het enige wat niet klopt in die definitie om mijn titel te doen kloppen is het woordje 'komisch', onze avond was alles behalve komisch, wel onwaarschijnlijk, wellicht ook een beetje extravagant, en helaas geen film of toneelstuk, maar pure realiteit. Na de oxytocine spuit rond 14u krijgt Dembe het opnieuw wat lastig, tegen 17u vind ik dat ze toch wel weer erg aan t persen is, maar ja, er waren nog een hoop nageboortes die er niet af waren, en oxytocine maakt de contracties wel extra pijnlijk natuurlijk. Rond 19u kan ik het niet meer aanzien, en bel ik naar een honden-fertiliteitsspecialist in het Antwerpse die ik van haar noch pluim ken, maar het zal me worst wezen. Die vind het raar dat ze zo perst op nageboortes, maar het kan wel, dus hij adviseert om in eerste instantie even te gaan wandelen zodat ze wat ontspant. Dat klinkt makkelijk, maar ze wil niet uit haar werpkist, als ik haar leiband aandoe wordt duidelijk dat het niet om de pups gaat maar om slapte/vermoeidheid/slecht zijn, ze wankelt mee naar de tuin en gaat daar liggen. Dit gaat niet goed.....ik haal nogmaals het glijmiddel te voorschijn, en hoop haar zo te kunnen helpen om die stomme nageboortes eruit te krijgen. Ik steek 2 vingers in haar vagina en wat voel ik.......de kaak van een pup Dat was DE reden waarom we vanmorgen een foto lieten maken, om net DAT uit te sluiten! Ik ga geen namen noemen, maar die dierenarts (de enige die vanmorgen onmiddellijk beschikbaar was) kom ik vandaag toch best niet meer tegen voor zijn eigen veiligheid. Ik heb zelf niet gewacht op de ontwikkeling van de foto vanmorgen omdat Dembe met nog een pup zat en ik haar + pups zo snel mogelijk naar huis wou halen. Ondertussen zijn we dus 24 uur na het begin van de bevalling. Dembe ligt neer in de tuin, Lisa en Nico zitten ernaast, en ik zit erachter, ik voel en probeer het hoofdje te pakken maar tevergeefs, ik leg me languit op het gras in een poging meer grip te krijgen, Nico duwt mee op haar buik, maar het lukt niet. Mijn geduld is er niet meer, mijn vertrouwen is er ook niet meer, en ik krijg voor het eerst echt schrik om Dembe te verliezen. Haar nu een keizersnede laten ondergaan zie ik ook al niet meer zitten, ze is veel te slecht. Ik bel naar de jonge dierenarts hier in de buurt die vanmorgen niet beschikbaar was omdat hij ook nog lesgeeft, ik mag meteen met Dembe komen. Nico draagt Dembe de auto in, Lisa gaat ook mee en oma komt babysitten op de 5 kleine pupjes onder de lamp. Op de tafel bij de dierenarts is het een ronduit ellendige Dembe die er staat, maar gelukkig zorgt haar super karakter ervoor dat we mogen helpen, ze laat zich zelfs aanmoedigen als we met z'n drieën haast roepen "alé, komaan Dembe, persen". Ik zorg voor haar hoofd en de knuffels, Nico duwt op de buik, de dierenarts heeft mijn taak achteraan overgenomen en Lisa kijkt toe en zegt geen woord. Na heel wat teamwork krijgen we de pup eruit, dood, uiteraard, weer een reutje. We besluiten een echo te doen.......we zien nog een pup. Omdat Dembe zo aan het hijgen is is het haast onmogelijk om te kijken of er nog iets in beweegt. Ik doe mijn best en probeer haar te overtuigen om even haar adem in te houden en het lukt, een paar seconden, genoeg om te zien dat er in dat pupje op de echo een hartje klopt........ De dierenarts maakt de terechte opmerking "wat nu?"...... tja, proberen om hem er op dezelfde manier uit te krijgen als de andere?? Helaas zit deze pup nog diep in de baarmoeder......we beginnen weer aan ons teamwerk, maar Dembe is op. We pauzeren en ik ga even buiten op straat wandelen. Ingegeven door de drang te willen verdwijnen uit die praktijk wandelt ze terug redelijk vlot.....maar ze moet terug naar binnen.... De tweede poging op de tafel dan maar.....na lang proberen, en bijna opgeven verschijnt haar 10e pup, en ja, hij leeft!! Het is weer een reutje, en heeft wat slijmpjes in zijn luchtwegen, maar het komt helemaal goed. Dembe likt de pup, Lisa aait de pup, gewikkeld in een handdoek. Er komen nog een aantal nageboortes af, en we besluiten nog maar eens een echo te doen, geen pup meer, in 1 hoorn wel een soort bolletje, we kunnen het niet helemaal plaatsen, misschien een versteende vrucht ofzo. Hopelijk geeft dat morgen geen nieuwe problemen, maar nu kunnen we er maar weinig aan doen. We gaan naar huis, met de nieuwe pup, die bijna 24u jonger is dan zijn oudste broer. Dembe legt zich in de werpkist, en verzorgt haar jongste zoon. Ik bak een kipfilet in olijfolie voor haar, die ze samen met een winnie the pooh wafel oppeuzelt. Ze heeft een topprestatie geleverd de laatste dagen, onvoorstelbaar. Gelukkig dat we dit alles niet wisten toen we gezellig na de dekkingen een glaasje cava dronken...... Als al de lezers van dit blog nu eens duimen dat het vanaf nu alleen maar "perfect volgens t boekske" gaat, dan moet het lukken en drinken we binnenkort hopelijk champagne op deze klucht. Nico merkt terecht op dat hij fokken met honden nooit meer wil doen, en ik ben het roerend met hem eens! Ik ben 48u wakker, maar heb er toch weer een beetje vertrouwen in voor vannacht, Dembe haar buikje is weer soepel!
Dag 61 (5 september), rond 19.45u (als Nico ook thuis is en Lisa net in bed ligt, alsof ze het getimed heeft) begint ze weer nest te maken in de werpkist, en te hijgen. Rond 20u verliest ze een 'kwakje' vruchtwater. Om 21.20u gaat ze voor het eerst op haar zij liggen in de werpkist om te persen, in totaal zal ze de komende 2 uur een keer of 5 persen. Daarna verandert ze van gedacht en beslist ze dat de werpkist toch niet zo'n schitterend plaats is, en dus verhuist ze naar de zetel, naast ons. Snel leggen we wat plastic op de zetel, en we laten haar dan maar doen. Eindelijk, iets na middernacht floept er een grote reu van 400 gram uit. Zodra hij eruit is verlaat Dembe de zetel en gaat op de grond tegen de deur liggen, daar sta ik dan met een pup in mijn handen. Toegegeven, het was even paniek, we zagen ons daar al bezig met papflessen. Gelukkig opperde een vriendin-fokker van me het idee dat de tweede pup er misschien gewoon heel snel aankwam en dat ze daar meer mee bezig was. En inderdaad, na een kwartier kwam reu nummer 2, ook een mooie 400 gram! En na nog een kwartier kwam reu nummer 3, van 330 gram. En Dembe, onze fantastische Dembe, hoe kan het ook anders, toont zich een geweldige moeder! We zagen het helemaal zitten, Nico ging slapen, want het bleek 'een makkie'. Schijn bedriegt....... Dembe rust tot 1.45u en begint dan opnieuw te persen, tegen 2.20u krijgt ze hem er eindelijk uit, ook weer een reu, in stuitligging, en met teveel slijmen in zijn longen. Ik doe wat ik kan maar ik krijg hem niet aan het ademen Om 4.30u wordt er nog een reu geboren, een kleintje deze keer, 306 gram. En dan begint de calvarietocht pas echt, er zitten duidelijk nog pups in haar buik, ze perst af en toe, maar er komt niks. Ik spuit haar oxytocine in, en als de 'normale' uren verstreken zijn spreken we af om de rest er uit te halen via keizersnede bij een vriend van me in Gent. Om niet met heel de handel naar Gent te rijden voor niets laten we eerst een foto nemen bij een dierenarts in het dorp. Net als we alles in de auto willen laden komt er rond 9u een dood teefje uit....eentje dat denk ik, al dood in haar buik zat want het is een beetje verkrampt. Toch maar richting dierenarts voor foto en 5 minuten na het dode teefje, midden in de praktijk van de dierenarts, komt er nog een dood teefje, zag er normaal uit, maar hartje klopte al niet meer, waarschijnlijk te lang opgehouden door het andere...... We gaan snel terug naar huis, zullen later wel horen wat de foto zegt. Wonder boven wonder komt er thuis rond 10u nog een prachtig teefje van 400 gram te voorschijn. Zodra ze eruit is begint ze al te zuigen aan de handdoek waar ik haar mee droog wrijf, een sterke madame, het zal nodig zijn met haar broers die vele uren ouder zijn. De foto toont dan ook aan dat dat het laatste was, de echo klopte dus, er zaten er 8 in, helaas hebben maar 5 het gehaald...... Als we terugkomen van de foto is Dembe helemaal op, ze wankelt, ziet het echt niet meer zitten, wat ben ik blij dat zij nu niet door een keizersnede moet. Tussen de bevallingen door heeft ze wel wat puppymelk met druivensuiker willen drinken. Na de geboorte van de laatste legt ze zich in de werpkist met 5 tevreden kindjes aan de melkbar, en tot 11.30u hoor ik haar alleen maar hijgen, ze beweegt verder niet. Rond 11.30u begint ze dan toch vliegen te vangen in de werpkist, een goed teken, helemaal "Dembe" Eten gaat wel nog niet zo vlotjes. Omdat ze na zo'n zware bevalling toch wel meer risico loopt op baarmoederontsteking spuit ik haar nogmaals oxytocine, en geef ik haar antibiotica. Nu ligt ze tevreden bij haar kindjes, het kleinste reutje zullen we een beetje in t oog houden, maar hij doet het op zich momenteel wel goed, zowiezo zou de melkbar voldoende moeten zijn voor deze 5! Gelukkig beseft Dembe niet dat het er 5 zijn in plaats van 8....... Wij vinden het jammer, voor de moeite die Dembe deed om ze te dragen en op de wereld te zetten, maar zeker ook voor de mensen die graag een pupje van Dembe en Estah hadden en waarbij dit nu niet kan doorgaan, het zijn 2 geweldige ouders, dus zullen het zeker geweldige kindjes zijn. Wij gingen een teefje houden, (al is Nico nu aan het twijfelen (sinds hij Estah gezien heeft )), maar dat wil zeggen dat de anderen geen teefje meer zouden hebben...... Dat is allemaal nog verder af te spreken! Enkele foto's van de vermoeide, maar tevreden mama met haar kroost. Momenteel zit er een eentje in haar oor, liggen er 2 op haar hoofd, en zijn er nog 2 aan knoeien aan haar tepels, wat een moeder lijden kan .
Wat een geluk voor de wachtende eigenaar dat heel wat slimme wetenschappers een hoop geschreven hebben over honden en voorplanting, al denk ik dat ik nu zo ongeveer wel al de literatuur heb doorgenomen . Zo wordt vandaag o.a. de Ferguson reflex getest, maar die is nog niet helemaal aanwezig zoals het moet. Of het een geluk is dat er zoveel geschreven is kan ook betwijfeld worden natuurlijk.....ik ben ondertussen wel helemaal op de hoogte, maar veel lezen is dan weer niet echt goed voor de gemoedsrust.
Maar om bij het begin te beginnen.....het was weer een vrij slapeloze nacht, verscheidene keren herwerkt Dembe de werpkist, en om 4u wil ze buiten waar ze een hoop diarree doet, en daarop zelfs wat blijft persen waardoor ik 's nachts al mee met de pillamp in de tuin sta, stel dat er een pup uitvalt: shock:, maar het wordt al snel duidelijk dat het zo'n vaart niet zal lopen. Tegen 6u valt ze in slaap, en heel de dag blijft ze akelig rustig. Eten lukt echt niet meer, maar ik krijg er toch nog wat in, een winnie the pooh wafel (met liefde geschonken door Lisa), een stuk parmaham, 2 stukken droge pens, een dentastick, en een gekookt eitje. Dat is het, zelfs het rauwe vlees wil ze niet meer, maar ik ben toch blij dat ze wat binnen heeft. Als je voorzichtig op een tepel duwt komt er een druppeltje melk uit.
Steeds vaker voel ik dat haar baarmoeder zich opspant in haar buik, terwijl Dembe kreunt. Als ik dan over haar buik wrijf tot het hele zaakje zich weer ontspant is ze mij duidelijk dankbaar. Aangezien ik daarna telkens de kleine mannen voel bewegen probeer ik er ook niet over te panikeren. Maar ik ben een paar vrienden dierenartsen, én fokkers toch wel dankbaar voor de morele steun vandaag..... En Leo mag van geluk spreken dat hij in Spanje zit of ik zou zijn zondagrust danig verstoord hebben .
Om 16u gaat Dembe buiten een plasje doen, en plots volgt er een hele hoop witachtig slijm, vermoedelijk de slijmprop, eindelijk nog eens een 'nieuw' voorteken van een nakende bevalling.
Ik ben helemaal klaar voor de zoveelste slapeloze nacht!
De koelkast staat vol, de berging ook, van Hill's, over Pal, naar Cesar, niets wil ze nog eten. Een beetje gekookte kipfilet gaat er uiteindelijk wel in als ik het uit mijn hand geef, en tegen 's avonds ga ik bij de slager rauw rundsvlees halen, en ja hoor, er gaan toch wat stukjes biefstuk in. Verder verbouwt ze een keer of 3 de werpkist vandaag, ik had er gelukkig wat lakens, handdoeken en dekens ingelegd. Ook verdwijnt ze een keer in de kennel van Zain waar ze in het kot kruipt, die kennel doen we nu dus maar dicht. Maar verder is alles super rustig! Geduld is een schone zaak
In de zetel slapen is best vermoeiend..... om 1u en 4u moet Dembe buiten en om 6u maakt ze me wakker door over te geven , geen eten, enkel wat schuim. Ze legt zich naast mij en ik voel kleine pootjes krabbelen van achter haar ribben tot in haar lies..... Als ik haar later eten wil geven komt ze kijken, en als ik haar pot neerzet schuift ze hem door heel de keuken wat gepaard gaat met veel lawaai, alsof ze echt wel zin heeft, maar gewoon niet 'kan' eten, ze neemt geen hap. Uiteindelijk neemt ze uit mijn hand 2 grote stukken blikvoer aan, meer om mij een plezier te doen denk ik, maar goed, het is toch binnen. Daarna neemt ze nog een speculoosje aan van opa. Rond half negen loopt ze wat doelloos rond, krabt alle doeken in de werpkist bij elkaar om dan daarna gewoon naast de kist te gaan liggen. Is dit nu nestgedrag? Flauwtjes maar dan ..... Haar temperatuur is vanmorgen 37,0°C. En verder is het hier maar erg saai......Dembe, Lisa en ik wachten...... Nico heeft meer geluk, die kan nog gaan fietsen, want de vrouwen zullen dit wel even oplossen
Dembe slaapt rustig, en 's morgens heeft ze niet zo veel zin om op te staan. Er is eigenlijk niets dat wijst op een naderende bevalling, behalve dan het feit dat ze echt niet meer kan eten. Ze komt bedelen als wij eten, maar verder dan een koffielepeltje lasagne ofzo geraakt ze niet echt. Vandaag hebben we er toch 2 blikken Hill's puppy ingekregen, maar met veel moeite. Een half blik per keer, en dat wordt dan na een paar minuten gevolgd door een enorme boer ! Ja zeg...."pardon" hé! Het is dus wel duidelijk, de ongemakken die ze heeft komen enkel en alleen door duwende puppies op maag en blaas. In ieder geval, mijn werkdagen zitten erop, dus ik ben er klaar voor . Verder is er ondertussen ook een halve apotheek / warenhuis in huis, met oa: - oxytocine: voor als de weeën gaandeweg moesten ophouden - sondes: om slijmpjes weg te zuigen bij de puppies, of om wat melk te geven aan zwakke puppies - respirot: om de ademhaling te stimuleren als er een puppy wat traag uit komt - antibiotica: voor als Dembe koorts krijgt - puppymelk: hopelijk niet nodig voor de puppies, maar eventueel ook om aan Dembe te geven als ze niks anders meer wil tijdens de bevalling - druivensuiker: voor als Dembe een dipje heeft - bandjes: om de puppies te merken als ze er allemaal hetzelfde uitzien - weegschaal: om toch een beetje de groei van de kleintjes te kunnen opvolgen - absorberende doeken: omdat je daar nooit teveel van kan hebben - ontsmettende zeep - glijmiddel - warmtelamp - klemmetjes: om navelstrengetjes af te klemmen - draad: om die navelstrengetjes af te binden als de klemmetjes onvoldoende blijken - isobetadine: om de naveltjes te ontsmetten - oude lakens, handdoeken, kranten enz..... : omdat je daar ook nooit teveel van kan hebben - een diepvries vol lekkere vlees-hapjes, hondenworstjes, Hill's blikken, enz.... : om Dembeke nog wat meer te verwennen - red bull: voor als ook de adrenaline mij niet meer kan wakker houden - puzzel van 1000 stukken met puppies op: voor als mevrouwtje besluit om nog een paar dagen te wachten
Zo, ben ik iets vergeten? Oh ja, Sandra (dierenarts) heeft haar GSM in de aanslag heel het weekend, voor als ik aan iets twijfel.
Iets na middernacht word ik plots wakker, en ik hoor beneden Dembe kreunen. Na even afwachten ben ik dan maar met het donsdeken uit de logeerkamer naar beneden getrokken. Dembe was blij me te zien, en wat een geluk dat de zetel in L-vorm staat. Ik leg me op de lange kant, zij op de korte kant, hoofd tegen hoofd. Gedurende zeker een uur blijft ze snel ademen, kreunen en zuchten, ik kan niet veel doen, aai haar over haar bol en fluister haar toe dat t allemaal wel goed komt. Na een uurtje gaat ze plots van de zetel af, legt zich op de grond en begint weer rustig te ademen. Ze slaapt rustig op haar zij tot 's morgens. Arme Dembe.....ze lijkt met de dag dikker te worden, en nu voel je geen stampjes meer als je je hand op haar buik legt maar voel je hele 'stukken' pup met momenten! Haar korrels weigert ze nu totaal, ook als ik er lekkere dingen onder meng. Haar dieet vandaag bestaat uit een blik Hill's puppy, 2 stukken gedroogde pens, en een stuk frans brood. Straks nog maar wat Duck-pens compleet geven. Haar temperatuur blijft boven 37° voorlopig (vanmorgen 37,2, vanavond 37,4), dus we zullen er maar van uitgaan dat vandaag, dag 58, nog niet DE dag is. Al is ze vanavond weer erg aan het "kreun-zuchten". Morgen is mijn laatste werkdag, en ook al wordt ze goed in t oog gehouden door oma, ik hoop dat ze morgen weer gewoon rustig slaapt tot ik thuis ben.
Dembe heeft een rustig dagje thuis, ze slaapt veel, maar als ze bij oma mag gaan bedelt ze zodra er iemand iets te eten vast heeft, ze wil dus eigenlijk vooral frieten, yoghurt, gehaktballen enzo eten, en vooral GEEN puppykorrels!
De pups bewegen goed in haar buik, ook Lisa heeft 'het hoofdje van een pup' gevoeld nu. We besluiten haar te wegen, om te vergelijken met haar 'normale' 38kg. Maar de weegschaal is wat klein, ik kan haar NO WAY nog oppakken, en ook met een plank op de weegschaal lukt het ons niet om haar "dikke lijf" helemaal op de weegschaal te krijgen, we zullen het dus niet weten. Denkende aan de 62cm buikomtrek ergens in t begin van haar dracht neem ik de rolmeter......mijn hart staat bijna stil, ik lees 91 cm af!!!!!!!
En toch, ik vind dat ze er goed uitziet, ze is vrolijk, zelfs speels als ik met een bifi-worstje rondloop! Ik ben dan ook beginnen temperaturen, gisteren al, maar ik kan er voorlopig weinig van maken, ze schommelt tussen 37,2 en 37,7, wat dus al een stuk lager is dan haar normale temperatuur (38,2), maar toch nog niet echt de 'dip' van vlak voor de bevalling.
Ze moet nu toch maar zeker wachten tot zaterdag! Dan is het dag 60, dan zijn de pups zeker "oud" genoeg, en dan hoef ik niet meer te werken!
Vandaag is het dag 56, Dembe is 8 weken drachtig, en ze heeft een erg fitte dag! Omdat de kuisvrouw bij ons komt mag zij samen met Lisa naar oma en opa. Ze slaapt veel, maar bedelt ook veel......terwijl haar korrels haar totaal niet meer bekoren. Maar oma is jarig, en dus is er taart......en niet al het bezoek lust de korstjes..... 's Avonds ligt ze languit op de grond, en we zien heel regelmatig een pupje stampen, super schattig! Schattig omdat het Dembe vandaag niet lijkt te storen, terwijl dat een paar dagen geleden wel anders was. Ik ben haar buik nu wel gewoon, kan niet eens meer zeggen of het nu dik is of extreem dik. De meeste mensen vinden het toch wel de moeite, "live" is het wel erger dan op foto vind ik, de krulletjes verstoppen veel. Kijk maar naar de foto's van vandaag, en waag gerust een gokje over het aantal .
De nacht van vrijdag op zaterdag wordt het duidelijk, de puppies spelen nu niet alleen xylofoon op haar ribben, maar ook trommel op haar blaas.....Dembe, die tot 24u proper was in huis, moet er nu 's nachts een keer of 3 uit (en ik dus ook). Wij hebben een heel druk weekend, moeten wat paardentransport doen, en ook nog naar een feest op zaterdagavond, ik zie het eigenlijk allemaal niet goed zitten, en zou liever met Dembe in de zetel zitten, maar ja...... Gelukkig zorgen oma en opa voor de nodige aandacht als wij er niet zijn, en vooral ook voor de nodige plas-uitjes. Zaterdagavond komt er een babysit op Lisa én Dembe letten, dus toch wel weer de nodige aandacht voor Dembe, want Kato gaat met Lisa en Dembe wandelen, eet pizza en ja, zit in de zetel voor TV 's avonds, net zoals Dembe het wil . Zondagochtend is dikke Dembe achteraan in de tuin als ik beneden kom, ik zie haar van ver staan met haar enorme buik, maar als ze mij ziet spurt ze in een galopje tot bij mij, jaja, moedig hoor, met zo'n buik!! Zondag komen er mensen naar de paarden kijken die vorig weekend in de ardennen waren komen kijken. Ze zien Dembe en merken op dat ze 'wel héél erg veel verdikt is op 1 week tijd'..... Jaja, ik weet het De 4 tienerdochters die erbij zijn strelen Dembe die zich dan op haar rug op de grond legt, met de 4 poten omhoog, alsof ze wil zeggen "zien jullie wat ik moet meesleuren"? Als Dembe later op de dag naast mij in de zetel ligt, legt ze diep zuchtend haar hoofd op mijn schoot, ik leg een hand op haar buik (in een poging toch een beetje begrip te tonen voor haar "situatie" ) en plots voel ik een stamp tegen mijn hand, en hop, nog één.... Aiaiai Dembe, het is gewoon een ploeg shotterkes daarbinnen!!
Vorige nacht ging het xylofoon spelen precies toch een beetje door, want tot 3 keer toe hoorde ik Dembe zuchten onderaan de trap, en 3 keer heb ik haar buiten gelaten, en wat geknuffeld. 's Morgens leek de rust in de buik weergekeerd, het optreden van het orkest was voorbij, oef! Vanavond moesten Nico en ik beiden weg, en dus mocht Dembe bij oma en opa blijven, waar ze heel de avond rustig gelegen heeft! Ze was wel weer extreem blij om mij terug te zien, dus die opmerking van vorig weekend dat ze minder aanhankelijk is gaat totaaaaaaaal niet meer op! De buik heeft ook weer een spurtje genomen, waardoor haar manier van lopen momenteel niet heel hoog zou scoren op een show! Dembe haar eetlust is nog steeds wispelturig, en ze heeft besloten dat het blikvoer dat onder de korrels gaat toch minstens van het merk Hill's moet zijn, een blikje pal uit de supermarkt is écht te min! De vandaag getestte "Duck-boterham met pens" gaat wel meer dan vlot naar binnen! Vandaag vertelde iemand me over een bouvier die 18 pups geworpen had , en ik vond de 16 pups waar Leo het over had al verontrustend.....Laat ons er van uit gaan dat ze werpt wat besteld is, nl 6 of 7 pups, graag 4 of 5 teefjes en 2 reuen.
Op dag 50 is Dembe 's morgens fit, ze zet al vroeg mee de paarden op de wei, en als ik daarmee klaar ben doet ze zelfs een spurtje in mijn richting. Ik merk wel dat ze zich vaak uitrekt, daar binnenin zit vast één en ander wat tegen te trekken. 's Avonds kan ze haren draai maar niet vinden, uiteindelijk gaat ze in de werpkist liggen waar nog een paar kussens inliggen, maar ze gaat niet languit liggen. Ze legt haar hoofd op haar poten, en kreunt zachtjes, dan heft ze haar hoofd op, kijkt mij triestig aan, en kreunt weer. De aanhankelijkheid die iets minder was is weer helemaal terug. Ik ga bij haar in de werpkist zitten en na wat aandacht en buikje wrijven legt ze zich dan toch languit met een diepe zucht. Ik streel haar buik nog wat, zie nog niet echt beweging, maar ik denk wel dat ik iets gevoeld heb. Arme Dembe, ik denk dat er een paar pups xylofoon op haar laatste ribben aan t spelen zijn. Vannacht toch maar de deur naar boven openlaten, dan hoor ik haar als er iets is......
Dembe heeft in de loop der jaren een nogal grote fanclub gekregen, wat wil je, kinderen troosten, kinderen afleiden, met kinderen spelen, volwassenen hun voeten warmen in de winter, als enige hond van de straat gewoon los kunnen lopen, enz..... Een hele hoop volk dus, voeg daarbij nog een aantal mensen die een pup van Dembe willen en de hoop is nog groter .
Wij begrijpen uiteraard dat veel mensen Dembe heel graag zien, maar aangezien wij haar ook heel graag zien, zal bezoek niet toegestaan zijn de eerste 3 weken. Dembe mag van ons uitgebreid genieten, én rusten, na haar eerste (en laatste) bevalling. Als alles goed gaat zullen we (met mate) met veel plezier bezoek ontvangen vanaf 3 weken!
Al wie Dembe nog "dringend" wil zien heeft dus nog een dag of 10-12 de kans , daarna gaan de deuren van haar "hol" tijdelijk dicht.
Voor het eerst in mijn leven vind ik het belangrijk hoe de zetels staan in de living, en voor de eerste keer heb ik weet van traditionele rollenpatronen (so not me....!). Terwijl papa Estah aan zijn carrière werkt (proficiat!! Estah werd eergisteren Best of Breed op de show in Mechelen!!! yoehoe!!!), verbetert Dembe haar rol van vrouw aan de haard. We discussiëren lang over waar de werpkist nu best staat.....rustig, geen tocht, gemakkelijk, in t zicht enz..... Uiteindelijk zijn we het eens. Onder het toeziend oog van Dembe en Lisa verbetert Nico nog een paar dingetjes aan de 16 jaar oude werpkist, en dan is het klaar! Zolang Nico of Lisa in de werpkist "zitten" wil Dembe er perse bij, maar uiteindelijk besluit ze toch naast de werpkist te gaan slapen, ach, ze heeft nog 2 weken om eraan te wennen hé! Vanaf morgen hoeft Dembe ook niet meer in haar kennel als wij gaan werken, ze mag gewoon lekker in haar werpkist liggen (lees: in de zetel) en opa en oma gaan haar overdag eens komen buiten laten. Nog een paar fotootjes van de werkzaamheden én van de bijna 7 weken drachtige buik!
Dembe springt nog vlot in en uit de auto, maar veel meer heeft ze dit weekend dan ook niet gedaan . Het was ook echt te warm, dus heb ik haar maar veel in de koelte van het huis laten liggen. Een paar mensen die haar een week niet gezien hebben vinden haar weer erg verdikt....vooral als ze zit puilt die buik echt uit..... Ze is iets minder aanhankelijk geworden plots, plakt niet meer zo aan mij, volgt mij ook niet meer naar de slaapkamer in de hoop dat ze daar mag slapen, en misschien maar goed ook, want ze snurkt verschrikkelijk sinds een paar dagen! Met het eten is ze nog steeds wat wispelturig, ze heeft erg veel zin in yoghurt, als ik een lepel yoghurt op haar korrels doe vliegt ze erop, en als ik een yoghurt eet komt ze heel lief bedelen . Het water van de kraan kan haar niet meer bekoren, ze vraagt om buiten te gaan om uit de ondergelopen zandbak van Lisa regenwater te gaan drinken. Zaterdagavond doen we thuis een barbeque met mijn broer en een vriend, zalig voor Dembe want ook Tito komt mee, en samen hangen ze tot middernacht rond op het terras, eindelijk zijn de temperaturen OK voor een dikke boef! Zondag komen er mensen naar de paarden kijken, en ondanks haar dikke buik en logger voorkomen scoort ze zoals altijd, de familie met 2 kinderen vindt haar toch zooooo lief De man merkt terecht op dat dat toch een echte hond is (in tegenstelling tot de jack russell die ze zelf thuis hebben rondlopen)
Het is warm, té warm voor een boef, en zeker voor een boef met een dikke buik. Dembe heeft weinig fut.....mijn schoonouders (buren) gaan haar steeds vaker halen en dan mag ze bij hen binnenliggen, een privilege dat hun eigen hond (Duitse Herder) niet heeft. Dembe eet ook weer wat wispelturiger, en wil eigenlijk liefst niet meer gaan wandelen. Als ze buiten staat en ik vertrek dan lijkt het wel of ze me uitwuift, ik moet aandringen om haar mee te krijgen. Net als ik me (weer) ongerust wil maken over het traag zijn, het wispelturig eten enz.....zie ik madame op haar gemak in de tuin liggen, met tussen haar poten de grote zak gedroogde pens die ik bij Leo en Mia kocht. Dembe de slechte eter, Dembe die nooit voedsel pikt, Dembe die traag en zwaar is (lijkt), zit lekker te peuzelen op het "ik weet niet hoeveelste" stukje gedroogde pens! We hebben een rustig weekend in t vooruitzicht, zowel Nico als Lisa hebben feestjes en blijven in Opwijk, dus trek ik, samen met Dembe naar de ardennen. Een weekendje onder ons tweetjes, waarschijnlijk het laatste weekendje ardennen voor een hele tijd, want bevalling en kraamtijd zullen in Opwijk doorgaan. Genieten dus maar, tot zondagavond!!
) een paar honderd gram rundsstoofvlees. Hills puppy blik is vandaag niet wat ze wil. Op zich vindt ik haar wel 'fitter' van gisteren, waarschijnlijk omdat de koorts weg is.
. 
Eten gaat wel nog niet zo vlotjes. Omdat ze na zo'n zware bevalling toch wel meer risico loopt op baarmoederontsteking spuit ik haar nogmaals oxytocine, en geef ik haar antibiotica. 
! Ja zeg...."pardon" hé! 
, en ik vond de 16 pups waar Leo het over had al verontrustend.....Laat ons er van uit gaan dat ze werpt wat besteld is, nl 6 of 7 pups, graag 4 of 5 teefjes en 2 reuen.
Voor het eerst in mijn leven vind ik het belangrijk hoe de zetels staan in de living, en voor de eerste keer heb ik weet van traditionele rollenpatronen (so not me....!). Terwijl papa Estah aan zijn carrière werkt (proficiat!! Estah werd eergisteren Best of Breed op de show in Mechelen!!! yoehoe!!!), verbetert Dembe haar rol van vrouw aan de haard. We discussiëren lang over waar de werpkist nu best staat.....rustig, geen tocht, gemakkelijk, in t zicht enz..... Uiteindelijk zijn we het eens. Onder het toeziend oog van Dembe en Lisa verbetert Nico nog een paar dingetjes aan de 16 jaar oude werpkist, en dan is het klaar! Zolang Nico of Lisa in de werpkist "zitten" wil Dembe er perse bij, maar uiteindelijk besluit ze toch naast de werpkist te gaan slapen, ach, ze heeft nog 2 weken om eraan te wennen hé! 
