We zijn 2 weken ver in ons puppyverhaal, oef! Dembe eet Degomeat compleet en gemalen kippennekken uit mijn hand (lang leve Degomeat Aalst!!!), en de kleintjes wegen allemaal meer dan 1kg! Vier van de zes hebben hun geboortegewicht verdrievoudigd, jaja, de 2 kleintjes ook. Nummer 1 blijft groeien zonder om te kijken, 'madame' heeft de inhaalpoging opgegeven, maar blijft dapper op de tweede plaats. En de 4 anderen komen dichter bij elkaar. Veel woorden, nu tijd voor feiten! Nummer 1 "den dikke": geboorte 408g nu 1430g Nummer 2 "bulleke" (kort snoetje): geboorte 404g nu 1130g Nmmer 3 "wit vlekje" (klein gestroomd): geboorte 330g nu 1050g Nummer 4 "minimannetje": geboorte 300g nu 1020g Nummer 5 "madame": geboorte 400g nu 1270g Nummer 5 "de laatste": geboorte 400g nu 1110g
Vandaag hebben we de kleine mannen ook ontwormd met Drontal pup, Dembe vond dat toch maar raar. Bij de eerste kwam ze ongerust kijken. Waarom gaat er een spuitje met roze spul in dat kleine bekje?? En daarna maar helpen om die snoetjes terug proper te maken, dank u Dembe. Ze heeft een zeer zorgzame dag vandaag, en is ook erg ongerust als we fotosessie proberen te doen met de kleintjes. Ze heeft veel liever dat we bij haar op de grond zitten in plaats van haar pups hoog voor het raam te houden. En toch hebben we de fotosessie gehouden........
Nummer 1: "den dikke"
Nummer 2: "bulleke", gestroomd en met een prachtig kort snoetje
Nummer 3: "wit vlekje", of onze kleine gestroomde
Nummer 4: "minimannetje", en ja, op de foto ziet hij er mini uit, maar dat is hij niet echt meer, zijn ander oor hangt trouwens wel al, terwijl 2 van zijn broers ook nog een rechtstaand oortje hebben.
Nummer 5: "madame", nog steeds de lawaaimaker van de bende
Nummer 6: "de laatste", of ons wonderkind, die na 24u toch nog uit de buik kwam gekropen (ha! "gekropen", dat is wel het understatement van de eeuw!! wellicht is de horror-herinnering al aan het vervagen )
Dembe vindt dat haar kroost het met wat minder fysiek contact kan doen vandaag, ze gaat nu echt bij hen om eten te geven en alles schoon te maken, en verder gaat ze regelmatig gewoon kijken hoe alles gaat. Als het dan volgens haar goed is, geeft ze iedereen een lik, en gaat ze weer weg. De kroost denkt daar echter anders over....een lik = melk! Iedereen begint dus nog steeds te spurten als mama in of aan de kist komt, en iedereen 'rent' (lijkt meer op sluipen zoals de paracommanda's, maar wel snel ) dan in haar richting, waardoor onzen dikke boem uit de kist viel! Daar moet maar weer een tweede extra plankje voor komen! Verder weet ik niet of de lezer het nog wil lezen, maar Dembe en haar eetgewoontes onder hormonale invloed blijven me toch wel ergeren. De Degomeat compleet en gemalen kippennekken kunnen haar wel bekoren, maar enkel uit mijn hand . Dat geldt zowiezo ook voor de lamsfilet met frieten, en eigenlijk voor alles. Al wat ik in haar bak geef probeert ze te begraven.....volgens mij is ze echt aan het sparen om MEGA-puppies te maken vanaf volgende week. Als die vanaf 3 weken wat vast voer mogen eten, en Dembe kan alles opgraven wat ze heeft willen begraven, dan zullen die pupjes alvast niets te kort komen.
Ik zie ik zie wat jij niet ziet...........Peter Rabbit!
Hier en daar wordt een gesloten mollen-oogje, een klein spleetoogje, en dus vindt Lisa het tijd voor wat speelgoed! De pupjes krijgen onder andere Peter Rabbit van haar, en onze laatst geborene vindt dat alvast een heel goed idee, zie foto! De loopoefeningetjes gaan ook dapper verder, en de oortjes zijn nog aan t twijfelen wanneer ze allemaal zullen vallen. Er wordt meer en meer gedroomd, waarbij de pootjes hevig trappelen en trillen, en er wat afgepiept wordt. Nog even, en met de ogen open, kunnen ze beginnen aan een nieuwe fase! En Dembe? Tja, vandaag heb ik al wat ze niet lust doorgeven aan Luna (Duitse Herder van oma en opa) want mijn diepvries en koelkast zaten een beetje vol. Bij Degomeat in Aalst ben ik dan vuile pens, gemalen kippennekken en dat soort toestanden gaan halen, in de hoop dat we haar dat verder kunnen geven. Dat zullen we vanavond zien! Ze heeft vandaag wel al een halve kg rauw rundsvlees op en een hele, ja, u leest het wel, een hele camembert. Snob!
Om 3u 's nachts krijg ik een lik in mijn gezicht, maar verder is Dembe vandaag toch weer heel erg rustig, ze wil weer eten begraven in plaats van het op te eten, maar zorgt zoals gewoonlijk toch ook plichtsgetrouw voor de pups. 's Avonds ga ik wandelen met Dembe en in een poging haar wat op te peppen doe ik haar wat oefeningetjes doen, "zit", "af", "rechtstaan" op afstand, "zit voor" enz.....ze doet alles perfect, maar in slow motion, en na elke oefening eet ze een stuk paardenbiefstuk! Ha, dezelfde paardenbiefstuk die ze 'gratis' niet wou! Geef toe, waar vind je tegenwoordig nog iemand die WIL werken voor de kost We 'oefenen' zo, in slow motion, een halve kilo paardenbiefstuk naar binnen, en vanaf morgen zal ze het met rundsvlees moeten doen . De pups zijn weer mooi bijgekomen, dochterlief doet een gooi naar de eerste plaats vandaag door een groeispurtje te maken richting nummer 1. En ook de kleinsten zitten boven de 800 gram nu en doen het prima. Ze beginnen meer en meer op hun pootjes te staan, al is alles nog heel erg wankel! Na het wegen probeert er ook eentje uit de kist te kruipen, één van de 2 kleinere nog wel! Maar verder zijn het tevreden verzadigde puppies die vooral veel slapen .
Dembe denkt dat ze in de jungle zit in plaats van in ons huis. Ze gaat terug naar haar instincten. Woensdagavond laat schrokt ze plots een paar honderd gram paardenbiefstuk naar binnen, stapt in de werpkist, en braakt alles terug uit voor haar puppies. Tja, daar kunnen de kleintjes niks mee natuurlijk, hun ogen zijn niet eens open! En ja, u leest het wel, paardenbiefstuk, of 'hoever wil een mens gaan voor zijn hond'.......ik, de grote paardenliefhebber, die paardenbiefstuk koop, niet te geloven . In ieder geval is Dembe verbaasd dat niemand het overgegeven vlees wil , en dus eet ze het na een paar minuten zelf maar weer op. Vandaag probeert ze ook meermaals eten te begraven, als we niet opletten vinden (ruiken) we binnenkort rottend vlees en koeken in alle hoeken en onder alle doeken. Tja, in de jungle moet eten begraven worden want eten laten liggen is veel te gevaarlijk voor de roofdieren. En wilde moederhonden braken ook het eten uit voor hun puppies. Dembe denkt zeker dat we de pups geen eten zullen geven! In ieder geval, ze eet vandaag uiteindelijk toch wat paardenvlees en een dental stick of 2, het is (hopelijk) een begin. Met de pupjes gaat alles goed, vandaag hebben we de puntjes van de nageltjes van de voorpootjes geknipt want die mannen (en vrouw) gaan nogal te keer met die scherpe puntjes op Dembe haar buik! Het geblaf ontwikkelt zich verder en wordt bij allemaal een kruising tussen piepen en blaffen. Af en toe durft er ook al eens eentje grommen, maar meestal zijn ze gewoon lekker samen op een hoopje aan het slapen, tot mama de kist instapt, dan verdwijnt de rust en begint de spurt naar de melkbar!
.....te gek voor woorden, maar laten we bij het begin beginnen.
Woensdag ziet een vriendin dierenarts Dembe, ze onderzoekt haar, en twijfelt of ze niet iets aan haar hart heeft, de symptomen kloppen (niet eten, te rustig, moe)......ze ausculteert maar is niet zeker. We nemen nog maar eens bloed, en dat is volledig normaal. Onnodig te zeggen dat ik toch weer een slapeloze nacht achter de rug heb. Een hartprobleem......help, daar hadden we het nog niet over gehad. Maar er moet 'iets' zijn want ze eet totaal niet meer en krijgt enkel binnen wat ik er in prop. Gedreven door het feit dat een hartprobleem erfelijk kan zijn, en ik NO WAY pups wil verkopen met een hartprobleem, plus het feit dat ik mijn Dembe zo lang mogelijk bij me wil houden, laat ik vandaag een echo van haar hart maken bij een specialist in Heusden. De pups reizen weer mee, dat zijn ze nu gewoon , en Dembe ondergaat alles in volle vertrouwen zoals gewoonlijk. De specialist maakt een echo van haar hart, en voor de zekerheid ineens ook weer van haar buik. De diagnose: * buik: nog klein beetje vocht in baarmoeder, maar niet abnormaal, al de rest 100% normaal * hart: alles wordt gemeten en bekeken, aorta, toekomende en vertrekkende bloedvaten, atria, ventrikels, echt ALLES, en ALLES is NORMAAL
Eindbesluit is dus dat mijn Dembe eigenlijk in super-gezondheid verkeert, en dus kan het eet-probleem alleen maar tussen haar 2 oren zitten.
Ik bel naar een gedragsspecialist en doe mijn verhaal, zij stelt vele vragen, ook over de bevalling. Ze vindt het allemaal wel wat vreemd, maar de combinatie van een 'zeer onaangename gebeurtenis' (jaja, dat was die horror-bevalling wel!!), en een hond die heel erg gehecht is aan 1 of meerdere mensen, kan volgens haar wel leiden tot zo'n symptomen. Ook het feit dat Dembe de eerste pup haast op mijn schoot geworpen heeft, om er vervolgens niet naar om te zien, en de tweede elders te gaan werpen, wil volgens haar zeggen dat Dembe mij net iets téveel vertrouwt, en er van uit gaat dat ik al haar problemen wel zal oplossen. Ze raadt me een feromonen halsband aan (DAP, om 'gebeurtenissen' te verwerken), en ze raadt me aan om naast de kist op de grond te gaan zitten, zomaar, en ook met eten in mijn hand of op een bord, maar zonder te forceren. Ik doe een hele middag niet veel anders, en er is effect......als ik ernaast zit ligt ze bij haar pups en kijkt me blij aan, en af en toe neemt ze wat eten uit mijn hand.
Liefde is.......geweldig, maar misschien is de liefde tussen Dembe en mij toch net iets te groot?
Ondanks het niet willen eten van mama groeien de pups als kool!! De 2 kleinsten wegen meer dan 700 gram, en de grote meer dan 1kg! Verschillende dierenartsen stellen me ook gerust dat niet of weinig eten, niet noodzakelijk meteen een invloed heeft op de melkproductie, omdat het in het wild ook wel eens gebeurt dat hondachtigen een weekje niet eten na de bevalling.
De pups worden echt gezellig, de oogjes zijn nog toe, maar hier en daar valt er al een oortje naar beneden, en probeert er eentje op zijn/haar pootjes te staan. Hun zacht gepiep begint ook plaats te maken voor een blafje af en toe. Vooral dochterlief kan er wat van......tja, hier wordt dan gezegd dat vrouwen goed kunnen zagen De 2 kleinsten kennen de weg naar de achterste tepels heel goed, en komen nu ook elke dag heel goed bij. Den dikke neemt nog steeds met plezier de voorste tepels voor zijn rekening. Ons nummertje 2 is charmant met zijn kort neusje en doet me daardoor denken aan mijn eerste boefje Sika, en de laatst geborene heeft zijn dagje vertraging ruimschoots ingehaald, kortom, alles gaat prima met de kroost! En ondanks alles verzorgt Dembe haar pups heel goed, ze wast ze, en legt zich languit om de toegang tot de melkbar maximaal te openen. De heren en dame zijn nochtans niet altijd even 'delicaat' , wat een moeder lijden kan, kijk maar eens naar dit filmpje http://www.youtube.com/watch?v=d0qwZoZK9a0
We hebben hier nu 2 vermoeide wezens en 9 wakkere wezens in huis. De vermoeide wezens zijn Dembe en ikzelf. Ook "puppy-sitter" oma vindt dat Dembe er doodmoe uitziet, niet meer ziek, gewoon doodmoe. Ze eet nog steeds heel erg weinig, een boterham met hespeworst, een balletje gehakt, en ik prop er toch nog maar een blikje Hills AD herstelvoer in ook, maar dat is proppen. Ze blijft ook doen wat ze een paar dagen voor de bevalling al deed, ze wil haar eten begraven, ze sleurt haar bak door de keuken of neemt eten aan dat ze dan ergens in een hoek van het huis stopt. Heel erg raar, het zit dus zeker ook voor een stuk tussen haar oren..... Sinds vandaag zorgt ze wel nog beter voor haar kroost, de afgelopen dagen was ze een goede moeder, nu is ze een bezorgde moeder, als er eentje piept gaat ze kijken, terwijl ze daar de vorige dagen te moe voor was, en enkel alarm sloeg als er vreemden aan de deur kwamen. Ze gaat ook vaker spontaan in de kist liggen. De pups zelf doen het goed, ze slapen braaf en stil, en als Dembe in de kist komt, en met haar neus haar pups aanraakt, dan veranderen de 6 rustige slapers op een seconde tijd in een mierennest, bedrijvigheid alom, ze spurten zo snel ze kunnen piepend alle kanten uit in de hoop de beste tepel te pakken te krijgen! Heel erg schattig! We blijven de gewichten toch maar goed opvolgen, want als mama niet veel eet kan de melkproductie snel teruglopen. In ieder geval, we zijn nu een week na bevalling (voor de laatste pup toch , de anderen zijn bijna een dag ouder), en 2 van de 6 zijn verdubbeld in gewicht, de rest heeft nog één of twee dagen nodig denk ik.
De week is om......en net op tijd lijkt Dembe zich echt te herpakken. Ze kijkt me terug aan met haar lieve blik in plaats van een verwilderde blik, ze legt haar oortjes weer plat als ik tegen haar spreek, en heel af en toe kwispelt ze zelfs een beetje. Wat heb ik haar gemist! Ze hijgt nog wel en eten lukt nog niet echt super, maar ze neemt toch af en toe een hapje aan. Lisa zet zich op de grond voor Dembe met 3 van de vele potjes eten, en ik hoor haar praten....."Dembe, je moet eten want anders ga je dood" (hmmm, ik zal wel eens zoiets gezegd hebben in een paniekmoment deze week). Lisa biedt Duck aan, rauw rundsvlees, en kip, en ja hoor, de blokjes kip neemt ze aan! De rest niet, maar als beloning krijgt ze dan van Lisa nog 2 van haar favoriete wafeltjes, en ook dat ziet ze zitten. Vandaag komt ook de "puppysitter" (mijn moeder) voor deze week toe, want helaas moet ik morgen weer werken. Weer met een klein schuldgevoel, want ja, Dembe heeft rust nodig, en we willen 'bezoek' vermijden. Dembe is echter dolgelukkig als ze mijn moeder ziet, en kwispelt erop los! Ook dat komt goed dus! Dembe is dus eigenlijk nooit ziek geweest denk ik, gewoon meer dan totaal uitgeput, arme arme Dembe.....en dan ondertussen toch nog moedertje spelen ook. En de puppies? Nummer 1 heeft zijn gewicht verdubbeld en weegt 800 gram, maar ook de rest is goed op weg, en zelfs de minimannetjes zijn goed boven de 500 gram geklommen! Nico twijfelt nog wat of hij reu of teef zal nemen, en Lisa zegt dat als papa een reu neemt, dat zij dan de teef neemt Ze zou er zelfs mee naar de hondenschool gaan, ze zullen haar zien komen, 5 jaar en met een bouvier naar de hondenschool! In ieder geval, geen nood, we hebben nog 1 reutje dat niet gereserveerd is, dus die kunnen we nog even 'hangende' houden!
Dembe lijkt beter, de stoomboot is een hijgende hond geworden, niet meer zo afschuwelijk, al zorgt het er nog steeds voor dat ik weinig of niet slaap naast mevrouwtje . Haar temperatuur piekt af en toe naar 39,2°C maar dat kan ook komen door het melkgeven. Ze lijkt ook fitter, haar hoofd staat terug op "Dembe", en niet op de doodzieke afgetakelde hond die ze was. Eten blijft enorm problematisch......zelfs vlees of zalm wil ze niet meer, enkel wafeltjes. Dan maar met lichte dwang aangezien niemand iets kan vinden aan haar, misschien heeft ze een beetje een postnatale depressie . Onder dwang laat ze zich Duck pens compleet voeren. Snapte ik maar wat door haar hoofd gaat! De pups doen het wel goed, nummer 1 en het teefje bereiken de 700 gram, de 2 kleinsten moeten vandaag nog even hun best doen om naar 500 gram te gaan. De andere 2 zijn net boven de 600 gram. Onze miniman krijgt vandaag wat extra aandacht, want die is nu toch even wat te weinig bijgekomen! Nummer 1 is wel een sympathiek bazeke, hij neemt bijna altijd de slechtste tepel voor zijn rekening (de voorste) en ligt daar dan langer dan de rest aan te trekken, wel gemakkelijk, zo kunnen de kleinsten toch bij de achterste supertepels. Ondanks het beetje traag op gang komen, en het slechte eten, is Dembe nu omgevormd tot een melkmachine, de pups moeten amper 10 minuten drinken om de 2-3 uur om verzadigd in slaap te vallen, melk in overvloed dus. Dembe geniet er wel van om naast de kist te liggen nu, of zelfs gewoon aan onze voeten, terwijl de pups slapen. Ik vind het wel vroeg, Dembe is duidelijk een geruste ziel, ze wordt pas ongerust als er vreemden aan de voordeur bellen. En dan nu de puppy-foto's, lang beloofd......
De pups doen het goed, Dembe zelf blijft verontrustend, en dat zint me niet. We laten nog wat extra analyses doen op het bloed van gisteren (calcium enzo) maar ook dat is normaal. Ze blijft vreselijk hijgen, eet zo goed als niets, en schommelt op de grens van koorts (39°). Ze verzorgt de pups goed, en sinds gisteren gaat ze af en toe een uurtje naast de werpkist liggen, allemaal normaal gedrag. De pups zijn allemaal tussen de 118 en 260 gram bijgekomen sinds de geboorte, ook al was het de eerste dagen wat minder, nu gaat het hard, ze groeien 60-80 gram op een dag! Ik koop wat honden-astronautenvoeding (Convalescence support van Royal Canin) bij de apotheker, en dat likt ze op. Ook 3 bolletjes vanille-ijs gaan er in, en gek genoeg hijgt ze daarna even wat minder, door afkoeling wellicht. De droge pens wil ze niet meer, een Winnie the Pooh wafeltje van Lisa wel. Ook de gerookte zalm moet ze niet meer hebben. Als ze tot maandag zo blijft zit er waarschijnlijk niets anders op dan haar alsnog te opereren en de baarmoeder eruit te halen, zodat we op zijn minst zeker zijn dat daar niet nog een nageboorte onnozel zit te doen! Op echo was de baarmoeder dan wel goed, maar met echo kan je niet goed zien of er nog iets inzit, enkel dat ze goed kleiner geworden is. Als Dembe naast de werpkist ligt, liggen de pupjes verzadigd te slapen onder de lamp, gek dat ze nog zoveel melk heeft, terwijl ze helemaal niet goed is. Gisteren kwam er iemand aan de deur, en als een halve wilde vloog ze van zijlig naar zit om vanuit haar werpkist heel boos te blaffen en grommen, zo kennen we haar niet, haar moederinstinct is wel degelijk goed ontwikkeld! Wordt ongetwijfeld weeral vervolgd.....en voor nu....ga ik maar weer proberen wat lekkers te koken voor haar!
Dembe snurkt en hijgt als een kapotte stoomboot vannacht, ik laat haar een keer buiten, probeer haar zelfs in t midden van de nacht iets te eten te geven, maar tevergeefs. Vanmorgen is haar koorts toch weer weg, dus dat is wel goed. Dan maar weer de eet-truken uit de kast halen, blikje herstelvoer uit mijn hand gaat erin, en ze likt ook 200ml puppymelk met druivesuiker weg. Gevolgd door, weer uit mijn hand (waar zijn we mee bezig!!?? ) een paar honderd gram rundsstoofvlees. Hills puppy blik is vandaag niet wat ze wil. Op zich vindt ik haar wel 'fitter' van gisteren, waarschijnlijk omdat de koorts weg is. De puppies doen het goed, maar de verschillen worden duidelijker. Dikkie dik nummer 1 weegt nu al 610 gram, terwijl de 2 minimannen er slechts 390 wegen......iedereen komt bij, maar elk op zijn eigen tempo. Ook dochterlief zit boven de 500 gram, en de 2 andere heren bijna aan 500 gram. Nummer 1 lijkt ook de rustigste, hij eet, en hij slaapt . Hier 2 fotootjes, ik probeer er straks nog wat op te zetten, niet gemakkelijk, ze zijn zo zwart hé
's Morgens vallen de gewichten mee, de ene pup al wat beter dan de andere, maar goed, iedereen komt bij. Dembe zelf is nog steeds niet OK, vooral het eten baart ons zorgen, ze wil bijna niks, nu ook geen Hill's blik meer. Maar ze heeft nog steeds geen koorts, en met 6 puppies sta ik niet echt te springen om ermee naar een kliniek te gaan. Ik besluit bloed van haar te nemen, daar kunnen we misschien toch ook iets uit leren. Ik ben alleen thuis, maar dat is zoals gewoonlijk geen probleem, Dembe ligt op haar zij in de werpkist, de puppies drinken, en ik prik bloed, ze opent even 1 oog, maar ziet dat het goed is...... Toch is dat 'brave' een beetje een bijkomstig probleem, het verschil zien tussen "suf" en "SUPERbraaf" is niet altijd eenvoudig, zoals later vandaag ook zal blijken. Rond de middag eet ze 300 gram rauw rundsstoofvlees, dat is toch iets, al de rest wordt geweigerd. In de loop van de namiddag begint ze erger te hijgen en als ik haar temperatuur neem zie ik dat het mis is.....voor t eerst gaat ze een stuk boven de 39°. Ik probeer iemand te vinden die een echo van haar buik kan doen, zodat we weten of daar iets gaande is. Het heeft heel wat voeten in de aarde, want blijkbaar is er ergens een congres voor internisten, dus alle specialisten zitten daar. Uiteindelijk kunnen we terecht aan de faculteit in Gent, goed, maar ja, wel 45 minuten rijden, we moeten er rekening mee houden dat ze daar moet blijven voor operatie, en dus moeten de puppies mee......terwijl we die (en Dembe) eigenlijk gewoon rustig thuis willen laten. Maar goed, met een doodzieke moeder, of zonder moeder, zijn ze ook niet veel, dus moeten ze maar mee..... Nico is nog niet thuis, gelukkig wil nichtje Kato (12 jaar) mee op de achterbank om op de puppies te letten. Dembe ligt languit in de koffer op een doek, en de puppies beginnen hun tocht in een kartonnen doos op een warme kruik. Na een kwartier blijkt dat het overal file is, en dat we wel even onderweg zullen zijn. Uiteraard beginnen te puppies te klimmen en te piepen. Kato haalt hen er dan maar uit en legt hen bij Dembe. Dembe zelf beweegt amper, ligt hijgend in de koffer, en weer vraag ik me af hoe ik het verschil kan zien tussen doodziek en doodbraaf In Gent hebben we geluk, Professor Saunders zelf is nog aanwezig en doet de echo. Ook daar weer hetzelfde verhaal, Dembe gaat met mij mee terwijl Kato bij de puppies blijft, Dembe laat zich volledig op haar rug leggen met de pootjes omhoog, buikje scheren, en blijft 10 minuten liggen zodat de echo goed kan gebeuren. Doodziek, of doodbraaf?? Ook de dierenartsen in Gent vinden haar toch wel extreem gemakkelijk, en we verwachten op de echo dus wel wat te zien. Uiteindelijk blijkt dat de baarmoeder al mooi klein aan het worden is, enkel in de toppen van de 2 hoornen zit nog een beetje vocht, dat zou potentieel nog een probleem kunnen geven, maar is zeker nu de oorzaak niet van haar slecht eten en koorts. Ondertussen komen de uitslagen van het bloedonderzoek binnen, en ook daar is niets echt zwaar afwijkend. De conclusie is dat ze waarschijnlijk koorts maakt op het "gepruts" dat we hebben moeten doen om de laatste 2 pups eruit te krijgen, en het slechte eten kan jammer genoeg niemand verklaren.....De koorts moet zeker in t oog gehouden worden, en met eten gaan we maar door met zalm en andere exclusiviteiten. Toch is iedereen het erover eens dat ze nu niet geopereerd moet worden, en dus gaan we terug naar huis. We laten de kartonnen doos maar ineens achterwege, en ik leg Dembe op haar zij in de auto, en de puppies lekker warm tegen haar aan. Dembe heeft er het volste vertrouwen in. Kato vertelt ondertussen dat tijdens haar puppy-sitten, de heren heel braaf waren, maar dochterlief heel erg aan t zagen was, tot Kato haar bij haar genomen heeft, en toen was t goed. Aiaiai, nu al verwend!! Ondertussen hebben de puppies dus hun eerste lange (zeer ongewenste) auto-ervaring gehad, en ze vonden dat precies toch allemaal heel OK . Ik blijf ongerust over Dembe, en ik hoop dat we allemaal samen niet iets ergs over het hoofd zien. Als ze morgen nu maar eens zou willen eten.....en geen koorts meer heeft. Aan de andere kant zie ik echt niet meer wat we nog kunnen doen en het feit dat haar bloedwaarden, én baarmoeder goed zijn, is toch ergens wel geruststellend. Aan al degenen die dit blog lezen: als ik ooit (binnen vele jaren) nog eens van plan moest zijn om een nestje te fokken, willen jullie dan alstublief een zware hamer nemen en heel hard op mijn hoofd slaan? Dank daarvoor!
De nacht was goed, voor Dembe dan toch, ik slaap haast niet omdat er net een stoomtrein naast me ligt . De puppies lijken geen last te hebben van hun hijgende moeder en smakken door de nacht. Toch vallen de gewichten bij twee pups vanmorgen wat tegen, naast onze ene miniman, is nummertje 3, die ook klein geboren is (maar gisteren de weg naar de melkbar goed vond) vannacht precies een beetje verloren gelopen. Vandaag zullen we die 2 dan maar wat vaker aanleggen aan de beste tepels. Ze tutteren zich allemaal trouwens vlotjes door de dag, en vanavond zijn de 2 minimannetjes wel wat aangekomen. Als ze niet drinken liggen ze ook rustig te slapen, dus ze zien er niet echt hongerig uit! In Dembe zelf ben ik iets minder gerust, ze hijgt heel erg, wat velen wijten aan koorts, maar die heeft ze niet, en ze eet nog steeds haast niets. Als ik 's morgens weer maar eens kook voor haar, deze keer pasta proberen......dan hoor ik haar zachtjes janken in de werpkist, ze kijkt geïnteresseerd op als ze mij ziet met de bak, maar als ik hem voor haar zet wrijft ze er met haar kop tegen en gooit ze alles omver zonder een hap te nemen, precies zoals ze de laatste dagen van de dracht deed. Ik bedenk dat ze misschien wel misselijk is, op zich wel zin, tot ze de geur van eten in haar neus krijgt, en ik besluit haar 5ml primperan te geven. Uit de vele wetenschappelijke artikels die ik gelezen heb blijkt dat primperan bovendien de melkgift stimuleert, dus dat is mooi meegenomen. Een half uur na de primperan eet ze zelf een blik Hills puppy voer. Dus toch misselijk.........hopelijk alleen maar het gevolg van de heel erg zware bevalling. Morgen nog wat aankijken, en misschien eens bloed nemen als ik het nog niet vertrouw.....better safe than sorry! Een nichtje van Lisa (8 jaar) verplicht haar moeder om allemaal verschillende blikjes voer te kopen voor Dembe, in de hoop dat ze daar wel iets van zal eten, iedereen leeft mee, ook al is bezoek nog niet echt toegelaten. Enkel Lisa heeft de luxesituatie, ze helpt de puppies wegen, is stil om Dembe niet te storen, neemt foto's mee naar school en alle nichtjes en kindjes in de straat zijn jaloers! Vanavond gaat Dembe zelf wel 5 minuten op bezoek bij oma en opa, een paar frietjes worden met smaak gegeten, alsook een kippeballetje, en ze is echt blij hen te zien. Een beetje beweging mag ook wel want als Dembe lang gelegen heeft staat ze heel moeilijk recht en achteraan stapt ze duidelijk niet zoals het moet, arm ding, er is zo in haar gepeuterd voor die laatste 2 pups...... Ze vloeit nog, maar niet echt abnormaal, ik geef haar utero vetsem om dat wat te ondersteunen. Verder is Dembe een schitterende moeder, als het aan haar ligt komt ze de kist gewoon niet uit, 2 keer wil ze buiten vandaag om snel een plasje te doen, en dan is ze daar weer. We vinden haar wel niet altijd even delicaat, als er eentje piept kijkt ze rond alsof ze wil zeggen "hé, wat is er", terwijl er dan garantie een dikke poot van haar opligt ofzo Het is hoog tijd voor een grondige schoonmaak van de werpkist, dus gaan de puppies 5 minuten in een kartonnen doos, Dembe houdt ze in bedwang, want een paar klimmers willen eruit! Via Dembe klimmen nummer 1 en nummer 6 trouwens ook uit de werpkist......morgen gaan we daar maar een plank voor kloppen, want het is echt nog wat vroeg voor een wandelingetje!!
Vannacht komen er nog 2 nageboortes af, maar Dembe is rustig, hijgt heel erg, maar haar buik blijft soepel. De pups doen het ook goed, het allerlaatste van gisterenavond is haast niet meer te onderscheiden van de anderen. Het kleinste mannetje is wel een vechtertje, hij is echt veel kleiner en wordt wel eens weg geduwd door de broers, maar ik leg hem regelmatig aan de beste tepels, in de hoop dat hij dan even wat meer binnen krijgt. Ik sta een paar keer met een papfles in de hand, maar ga nog een dagje wachten, hij is toch ook wel heel fit, maar moet wel iets langer zoeken naar die tepel telkens. Zowel hij, als 2 anderen, zijn wel niet echt bijgekomen in gewicht voorlopig.....toch maar in t oog houden. De pups lijken wel verzadigd nochtans, ze piepen niet veel, en zijn fit. En één van de pups is al van 400 naar 500 gram gegaan in nog geen 2 dagen...... Dembe is nog niet helemaal de oude, ze blijft veel hijgen, en ook in de namiddag komt er nog een nageboorte af, en voor zover het in de smurrie van gisteren te tellen was zou het wel eens kunnen dat er nog eentje inzit, ik hoop dat ik ongelijk heb. Ik spuit haar oxytocine, en meer kunnen we voorlopig niet doen. Het eten blijft ook moeilijk, en dat moet ze nu echt wel doen. Ze drinkt wat puppymelk, is dol op kipfilet, eet toch ook een half blik Hill's puppy, een dentastick en een stuk gedroogde pens. Ze weigert alle soorten puppy-brokken. Ik haal wat blikjes Hills A/D (herstelvoeding) en daar gaat toch ook een half blikje van binnen. Maar het lekkerste van vandaag was ongetwijfeld de 2 stukken gerookte zalm! Dure vogel die Dembe En dan even een puppy voorstelling, op volgorde van ter wereld komen: - nummer 1 is een grote zwarte reu, 400 gram bij de geboorte en al 100 gram bij, hij lijkt rustig, drinkt en slaapt en is tevreden, je begint het verschil met de anderen al te zien. Zijn bijnaam is nu dan ook 'den beer' - nummer 2 is een grote gestroomde reu, woog ook 400 gram bij de geboorte, maar komt iets trager bij. Hij is voorlopig de macho van t spel , hij drinkt met 2 gespierde pootjes op Dembe, met hoofdje recht, staartje loodrecht omhoog! - nummer 3 is een klein (330 gram bij de geboorte) gestroomd reutje met een wit vlekje op zijn borst, hij weet altijd de weg naar de melkbar en is bijgevolg dus ook heel goed bijgekomen - nummer 4 is onze miniman, klein en zwart doet hij dapper zijn best, maar kan wel wat hulp gebruiken - nummer 5 is onze dame, ook 400 gram bij de geboorte, maar komt niet echt veel bij, ze is gestroomd, en fel, ze kan hevig piepen als er een broertje op haar durft stappen, tja, ze zal haar 'mannetje' moeten staan! - nummer 6 is dus onze "niet-meer-verwachtte", best groot (ook 400 gram bij de geboorte), zwart, en hij heeft zijn dagje vertraging toch al wel ingehaald lijkt het, hij lijkt enorm op nummer 1 trouwens
Lisa en ik wegen de puppies, Lisa kuist mee de viezigheid op die uit Dembe loopt als ze buiten moet, wonderbaarlijk hoe een hond een kind aan het kuisen krijgt! Het zal nog wat worden om te beslissen wie hier blijft denk ik, ondanks het feit dat we een teefje wilden..... Lisa kent er nu 3, het meisje (uiteraard, die krijgt trouwens een roze halsbandje, het ligt zelfs al klaar), het reutje van gisterenavond dat ze in de handdoek mocht vasthouden terwijl wij nog met Dembe bezig waren, en dan natuurlijk onze miniman. Als er eentje piept moet ik DRINGEND gaan kijken van Lisa
Volgens Wikipedia is een klucht een komisch toneelstuk of een komische film, gericht op het vermaken van het publiek met onwaarschijnlijke en extravagante situaties die toch vaak binnen de grenzen van het mogelijke blijven. Het enige wat niet klopt in die definitie om mijn titel te doen kloppen is het woordje 'komisch', onze avond was alles behalve komisch, wel onwaarschijnlijk, wellicht ook een beetje extravagant, en helaas geen film of toneelstuk, maar pure realiteit. Na de oxytocine spuit rond 14u krijgt Dembe het opnieuw wat lastig, tegen 17u vind ik dat ze toch wel weer erg aan t persen is, maar ja, er waren nog een hoop nageboortes die er niet af waren, en oxytocine maakt de contracties wel extra pijnlijk natuurlijk. Rond 19u kan ik het niet meer aanzien, en bel ik naar een honden-fertiliteitsspecialist in het Antwerpse die ik van haar noch pluim ken, maar het zal me worst wezen. Die vind het raar dat ze zo perst op nageboortes, maar het kan wel, dus hij adviseert om in eerste instantie even te gaan wandelen zodat ze wat ontspant. Dat klinkt makkelijk, maar ze wil niet uit haar werpkist, als ik haar leiband aandoe wordt duidelijk dat het niet om de pups gaat maar om slapte/vermoeidheid/slecht zijn, ze wankelt mee naar de tuin en gaat daar liggen. Dit gaat niet goed.....ik haal nogmaals het glijmiddel te voorschijn, en hoop haar zo te kunnen helpen om die stomme nageboortes eruit te krijgen. Ik steek 2 vingers in haar vagina en wat voel ik.......de kaak van een pup Dat was DE reden waarom we vanmorgen een foto lieten maken, om net DAT uit te sluiten! Ik ga geen namen noemen, maar die dierenarts (de enige die vanmorgen onmiddellijk beschikbaar was) kom ik vandaag toch best niet meer tegen voor zijn eigen veiligheid. Ik heb zelf niet gewacht op de ontwikkeling van de foto vanmorgen omdat Dembe met nog een pup zat en ik haar + pups zo snel mogelijk naar huis wou halen. Ondertussen zijn we dus 24 uur na het begin van de bevalling. Dembe ligt neer in de tuin, Lisa en Nico zitten ernaast, en ik zit erachter, ik voel en probeer het hoofdje te pakken maar tevergeefs, ik leg me languit op het gras in een poging meer grip te krijgen, Nico duwt mee op haar buik, maar het lukt niet. Mijn geduld is er niet meer, mijn vertrouwen is er ook niet meer, en ik krijg voor het eerst echt schrik om Dembe te verliezen. Haar nu een keizersnede laten ondergaan zie ik ook al niet meer zitten, ze is veel te slecht. Ik bel naar de jonge dierenarts hier in de buurt die vanmorgen niet beschikbaar was omdat hij ook nog lesgeeft, ik mag meteen met Dembe komen. Nico draagt Dembe de auto in, Lisa gaat ook mee en oma komt babysitten op de 5 kleine pupjes onder de lamp. Op de tafel bij de dierenarts is het een ronduit ellendige Dembe die er staat, maar gelukkig zorgt haar super karakter ervoor dat we mogen helpen, ze laat zich zelfs aanmoedigen als we met z'n drieën haast roepen "alé, komaan Dembe, persen". Ik zorg voor haar hoofd en de knuffels, Nico duwt op de buik, de dierenarts heeft mijn taak achteraan overgenomen en Lisa kijkt toe en zegt geen woord. Na heel wat teamwork krijgen we de pup eruit, dood, uiteraard, weer een reutje. We besluiten een echo te doen.......we zien nog een pup. Omdat Dembe zo aan het hijgen is is het haast onmogelijk om te kijken of er nog iets in beweegt. Ik doe mijn best en probeer haar te overtuigen om even haar adem in te houden en het lukt, een paar seconden, genoeg om te zien dat er in dat pupje op de echo een hartje klopt........ De dierenarts maakt de terechte opmerking "wat nu?"...... tja, proberen om hem er op dezelfde manier uit te krijgen als de andere?? Helaas zit deze pup nog diep in de baarmoeder......we beginnen weer aan ons teamwerk, maar Dembe is op. We pauzeren en ik ga even buiten op straat wandelen. Ingegeven door de drang te willen verdwijnen uit die praktijk wandelt ze terug redelijk vlot.....maar ze moet terug naar binnen.... De tweede poging op de tafel dan maar.....na lang proberen, en bijna opgeven verschijnt haar 10e pup, en ja, hij leeft!! Het is weer een reutje, en heeft wat slijmpjes in zijn luchtwegen, maar het komt helemaal goed. Dembe likt de pup, Lisa aait de pup, gewikkeld in een handdoek. Er komen nog een aantal nageboortes af, en we besluiten nog maar eens een echo te doen, geen pup meer, in 1 hoorn wel een soort bolletje, we kunnen het niet helemaal plaatsen, misschien een versteende vrucht ofzo. Hopelijk geeft dat morgen geen nieuwe problemen, maar nu kunnen we er maar weinig aan doen. We gaan naar huis, met de nieuwe pup, die bijna 24u jonger is dan zijn oudste broer. Dembe legt zich in de werpkist, en verzorgt haar jongste zoon. Ik bak een kipfilet in olijfolie voor haar, die ze samen met een winnie the pooh wafel oppeuzelt. Ze heeft een topprestatie geleverd de laatste dagen, onvoorstelbaar. Gelukkig dat we dit alles niet wisten toen we gezellig na de dekkingen een glaasje cava dronken...... Als al de lezers van dit blog nu eens duimen dat het vanaf nu alleen maar "perfect volgens t boekske" gaat, dan moet het lukken en drinken we binnenkort hopelijk champagne op deze klucht. Nico merkt terecht op dat hij fokken met honden nooit meer wil doen, en ik ben het roerend met hem eens! Ik ben 48u wakker, maar heb er toch weer een beetje vertrouwen in voor vannacht, Dembe haar buikje is weer soepel!
Dag 61 (5 september), rond 19.45u (als Nico ook thuis is en Lisa net in bed ligt, alsof ze het getimed heeft) begint ze weer nest te maken in de werpkist, en te hijgen. Rond 20u verliest ze een 'kwakje' vruchtwater. Om 21.20u gaat ze voor het eerst op haar zij liggen in de werpkist om te persen, in totaal zal ze de komende 2 uur een keer of 5 persen. Daarna verandert ze van gedacht en beslist ze dat de werpkist toch niet zo'n schitterend plaats is, en dus verhuist ze naar de zetel, naast ons. Snel leggen we wat plastic op de zetel, en we laten haar dan maar doen. Eindelijk, iets na middernacht floept er een grote reu van 400 gram uit. Zodra hij eruit is verlaat Dembe de zetel en gaat op de grond tegen de deur liggen, daar sta ik dan met een pup in mijn handen. Toegegeven, het was even paniek, we zagen ons daar al bezig met papflessen. Gelukkig opperde een vriendin-fokker van me het idee dat de tweede pup er misschien gewoon heel snel aankwam en dat ze daar meer mee bezig was. En inderdaad, na een kwartier kwam reu nummer 2, ook een mooie 400 gram! En na nog een kwartier kwam reu nummer 3, van 330 gram. En Dembe, onze fantastische Dembe, hoe kan het ook anders, toont zich een geweldige moeder! We zagen het helemaal zitten, Nico ging slapen, want het bleek 'een makkie'. Schijn bedriegt....... Dembe rust tot 1.45u en begint dan opnieuw te persen, tegen 2.20u krijgt ze hem er eindelijk uit, ook weer een reu, in stuitligging, en met teveel slijmen in zijn longen. Ik doe wat ik kan maar ik krijg hem niet aan het ademen Om 4.30u wordt er nog een reu geboren, een kleintje deze keer, 306 gram. En dan begint de calvarietocht pas echt, er zitten duidelijk nog pups in haar buik, ze perst af en toe, maar er komt niks. Ik spuit haar oxytocine in, en als de 'normale' uren verstreken zijn spreken we af om de rest er uit te halen via keizersnede bij een vriend van me in Gent. Om niet met heel de handel naar Gent te rijden voor niets laten we eerst een foto nemen bij een dierenarts in het dorp. Net als we alles in de auto willen laden komt er rond 9u een dood teefje uit....eentje dat denk ik, al dood in haar buik zat want het is een beetje verkrampt. Toch maar richting dierenarts voor foto en 5 minuten na het dode teefje, midden in de praktijk van de dierenarts, komt er nog een dood teefje, zag er normaal uit, maar hartje klopte al niet meer, waarschijnlijk te lang opgehouden door het andere...... We gaan snel terug naar huis, zullen later wel horen wat de foto zegt. Wonder boven wonder komt er thuis rond 10u nog een prachtig teefje van 400 gram te voorschijn. Zodra ze eruit is begint ze al te zuigen aan de handdoek waar ik haar mee droog wrijf, een sterke madame, het zal nodig zijn met haar broers die vele uren ouder zijn. De foto toont dan ook aan dat dat het laatste was, de echo klopte dus, er zaten er 8 in, helaas hebben maar 5 het gehaald...... Als we terugkomen van de foto is Dembe helemaal op, ze wankelt, ziet het echt niet meer zitten, wat ben ik blij dat zij nu niet door een keizersnede moet. Tussen de bevallingen door heeft ze wel wat puppymelk met druivensuiker willen drinken. Na de geboorte van de laatste legt ze zich in de werpkist met 5 tevreden kindjes aan de melkbar, en tot 11.30u hoor ik haar alleen maar hijgen, ze beweegt verder niet. Rond 11.30u begint ze dan toch vliegen te vangen in de werpkist, een goed teken, helemaal "Dembe" Eten gaat wel nog niet zo vlotjes. Omdat ze na zo'n zware bevalling toch wel meer risico loopt op baarmoederontsteking spuit ik haar nogmaals oxytocine, en geef ik haar antibiotica. Nu ligt ze tevreden bij haar kindjes, het kleinste reutje zullen we een beetje in t oog houden, maar hij doet het op zich momenteel wel goed, zowiezo zou de melkbar voldoende moeten zijn voor deze 5! Gelukkig beseft Dembe niet dat het er 5 zijn in plaats van 8....... Wij vinden het jammer, voor de moeite die Dembe deed om ze te dragen en op de wereld te zetten, maar zeker ook voor de mensen die graag een pupje van Dembe en Estah hadden en waarbij dit nu niet kan doorgaan, het zijn 2 geweldige ouders, dus zullen het zeker geweldige kindjes zijn. Wij gingen een teefje houden, (al is Nico nu aan het twijfelen (sinds hij Estah gezien heeft )), maar dat wil zeggen dat de anderen geen teefje meer zouden hebben...... Dat is allemaal nog verder af te spreken! Enkele foto's van de vermoeide, maar tevreden mama met haar kroost. Momenteel zit er een eentje in haar oor, liggen er 2 op haar hoofd, en zijn er nog 2 aan knoeien aan haar tepels, wat een moeder lijden kan .
Wat een geluk voor de wachtende eigenaar dat heel wat slimme wetenschappers een hoop geschreven hebben over honden en voorplanting, al denk ik dat ik nu zo ongeveer wel al de literatuur heb doorgenomen . Zo wordt vandaag o.a. de Ferguson reflex getest, maar die is nog niet helemaal aanwezig zoals het moet. Of het een geluk is dat er zoveel geschreven is kan ook betwijfeld worden natuurlijk.....ik ben ondertussen wel helemaal op de hoogte, maar veel lezen is dan weer niet echt goed voor de gemoedsrust.
Maar om bij het begin te beginnen.....het was weer een vrij slapeloze nacht, verscheidene keren herwerkt Dembe de werpkist, en om 4u wil ze buiten waar ze een hoop diarree doet, en daarop zelfs wat blijft persen waardoor ik 's nachts al mee met de pillamp in de tuin sta, stel dat er een pup uitvalt: shock:, maar het wordt al snel duidelijk dat het zo'n vaart niet zal lopen. Tegen 6u valt ze in slaap, en heel de dag blijft ze akelig rustig. Eten lukt echt niet meer, maar ik krijg er toch nog wat in, een winnie the pooh wafel (met liefde geschonken door Lisa), een stuk parmaham, 2 stukken droge pens, een dentastick, en een gekookt eitje. Dat is het, zelfs het rauwe vlees wil ze niet meer, maar ik ben toch blij dat ze wat binnen heeft. Als je voorzichtig op een tepel duwt komt er een druppeltje melk uit.
Steeds vaker voel ik dat haar baarmoeder zich opspant in haar buik, terwijl Dembe kreunt. Als ik dan over haar buik wrijf tot het hele zaakje zich weer ontspant is ze mij duidelijk dankbaar. Aangezien ik daarna telkens de kleine mannen voel bewegen probeer ik er ook niet over te panikeren. Maar ik ben een paar vrienden dierenartsen, én fokkers toch wel dankbaar voor de morele steun vandaag..... En Leo mag van geluk spreken dat hij in Spanje zit of ik zou zijn zondagrust danig verstoord hebben .
Om 16u gaat Dembe buiten een plasje doen, en plots volgt er een hele hoop witachtig slijm, vermoedelijk de slijmprop, eindelijk nog eens een 'nieuw' voorteken van een nakende bevalling.
Ik ben helemaal klaar voor de zoveelste slapeloze nacht!
De koelkast staat vol, de berging ook, van Hill's, over Pal, naar Cesar, niets wil ze nog eten. Een beetje gekookte kipfilet gaat er uiteindelijk wel in als ik het uit mijn hand geef, en tegen 's avonds ga ik bij de slager rauw rundsvlees halen, en ja hoor, er gaan toch wat stukjes biefstuk in. Verder verbouwt ze een keer of 3 de werpkist vandaag, ik had er gelukkig wat lakens, handdoeken en dekens ingelegd. Ook verdwijnt ze een keer in de kennel van Zain waar ze in het kot kruipt, die kennel doen we nu dus maar dicht. Maar verder is alles super rustig! Geduld is een schone zaak
In de zetel slapen is best vermoeiend..... om 1u en 4u moet Dembe buiten en om 6u maakt ze me wakker door over te geven , geen eten, enkel wat schuim. Ze legt zich naast mij en ik voel kleine pootjes krabbelen van achter haar ribben tot in haar lies..... Als ik haar later eten wil geven komt ze kijken, en als ik haar pot neerzet schuift ze hem door heel de keuken wat gepaard gaat met veel lawaai, alsof ze echt wel zin heeft, maar gewoon niet 'kan' eten, ze neemt geen hap. Uiteindelijk neemt ze uit mijn hand 2 grote stukken blikvoer aan, meer om mij een plezier te doen denk ik, maar goed, het is toch binnen. Daarna neemt ze nog een speculoosje aan van opa. Rond half negen loopt ze wat doelloos rond, krabt alle doeken in de werpkist bij elkaar om dan daarna gewoon naast de kist te gaan liggen. Is dit nu nestgedrag? Flauwtjes maar dan ..... Haar temperatuur is vanmorgen 37,0°C. En verder is het hier maar erg saai......Dembe, Lisa en ik wachten...... Nico heeft meer geluk, die kan nog gaan fietsen, want de vrouwen zullen dit wel even oplossen
Dembe slaapt rustig, en 's morgens heeft ze niet zo veel zin om op te staan. Er is eigenlijk niets dat wijst op een naderende bevalling, behalve dan het feit dat ze echt niet meer kan eten. Ze komt bedelen als wij eten, maar verder dan een koffielepeltje lasagne ofzo geraakt ze niet echt. Vandaag hebben we er toch 2 blikken Hill's puppy ingekregen, maar met veel moeite. Een half blik per keer, en dat wordt dan na een paar minuten gevolgd door een enorme boer ! Ja zeg...."pardon" hé! Het is dus wel duidelijk, de ongemakken die ze heeft komen enkel en alleen door duwende puppies op maag en blaas. In ieder geval, mijn werkdagen zitten erop, dus ik ben er klaar voor . Verder is er ondertussen ook een halve apotheek / warenhuis in huis, met oa: - oxytocine: voor als de weeën gaandeweg moesten ophouden - sondes: om slijmpjes weg te zuigen bij de puppies, of om wat melk te geven aan zwakke puppies - respirot: om de ademhaling te stimuleren als er een puppy wat traag uit komt - antibiotica: voor als Dembe koorts krijgt - puppymelk: hopelijk niet nodig voor de puppies, maar eventueel ook om aan Dembe te geven als ze niks anders meer wil tijdens de bevalling - druivensuiker: voor als Dembe een dipje heeft - bandjes: om de puppies te merken als ze er allemaal hetzelfde uitzien - weegschaal: om toch een beetje de groei van de kleintjes te kunnen opvolgen - absorberende doeken: omdat je daar nooit teveel van kan hebben - ontsmettende zeep - glijmiddel - warmtelamp - klemmetjes: om navelstrengetjes af te klemmen - draad: om die navelstrengetjes af te binden als de klemmetjes onvoldoende blijken - isobetadine: om de naveltjes te ontsmetten - oude lakens, handdoeken, kranten enz..... : omdat je daar ook nooit teveel van kan hebben - een diepvries vol lekkere vlees-hapjes, hondenworstjes, Hill's blikken, enz.... : om Dembeke nog wat meer te verwennen - red bull: voor als ook de adrenaline mij niet meer kan wakker houden - puzzel van 1000 stukken met puppies op: voor als mevrouwtje besluit om nog een paar dagen te wachten
Zo, ben ik iets vergeten? Oh ja, Sandra (dierenarts) heeft haar GSM in de aanslag heel het weekend, voor als ik aan iets twijfel.
)
) dan in haar richting, waardoor onzen dikke boem uit de kist viel! Daar moet maar weer een tweede extra plankje voor komen!
We 'oefenen' zo, in slow motion, een halve kilo paardenbiefstuk naar binnen, en vanaf morgen zal ze het met rundsvlees moeten doen 
. 
. In ieder geval is Dembe verbaasd dat niemand het overgegeven vlees wil 
. Haar temperatuur piekt af en toe naar 39,2°C maar dat kan ook komen door het melkgeven. Ze lijkt ook fitter, haar hoofd staat terug op "Dembe", en niet op de doodzieke afgetakelde hond die ze was. Eten blijft enorm problematisch......zelfs vlees of zalm wil ze niet meer, enkel wafeltjes. Dan maar met lichte dwang aangezien niemand iets kan vinden aan haar, misschien heeft ze een beetje een postnatale depressie 
! Ja zeg...."pardon" hé! 
