De Filippijnen; Het cursief verslag van mijn laatste verblijf (Juni 09-April 10)
De vele belevenissen van een "halve" Filippijn. De talrijke geillustreerde ervaringen, belevenissen, anecdotes, kursiefjes en colums van een Vlaamse senior, gehuwd met een Filippijnse die de Filippijnen al 30 jaar kent en bereisd. Steeds vaker van foto's voorzien.
14-01-2010
Filippijnenreis juni 09. DEEL 50
Filippijnenreis juni 09. DEEL 50
94 MILJOEN EN DAARBOVEN. In een redactioneel artikel van dagblad The Star las ik het volgende; De Bevolkingscommissie berekende dat dit jaar het officiële bevolkingscijfer van de Filippijnen de 94 miljoen zal bereiken. Men houdt rekening met een jaarlijkse netto bevolkingsaangroei van 2,04 %. Dat betekent dus dat er 2 miljoen inwoners meer moeten worden gevoed, gehuisvest en gezond gehouden. Als die 2 miljoen opgroeien zullen ze ook adequate opleiding, goede huisvesting, voldoende voeding en gepaste gezondheidszorg nodig hebben. Een paar jaar later zullen ze de arbeidsmarkt vervoegen en strijden voor een goede job. Tegen die tijd, als de huidige bevolkingsaangroei wordt gehandhaafd, zal het aantal van 94 miljoen inwoners allang de kaap van 100 miljoen zijn voorbijgesneld. De vraag rijst aldus; Kan dit land met zijn hulpbronnen en economische groei de noden van zijn bevolking lenigen? Het leven in grootsteden, zoals Manila, en in de achtergestelde landelijke gebieden bewijzen nu al ten overvloede hoe inadequaat deze bronnen zijn om aan de noden van de sterk toenemende bevolkingaanwas tegemoet te komen. In de staatshospitalen moeten de moeders niet alleen kamers, maar ook bedden delen met anderen en babys sterven er aan bacteriële infecties in overbevolkte kinderbewaarplaatsen. Kinderen groeien slecht gevoed op en velen sterven voortijdig aan eenvoudige kwalen zoals diarree. (zie deel 21; Jake werd vier maanden) De gezondheidsproblemen van schoolkinderen en het gebrek aan geld bij de ouders om zelfs maar het dagelijks schoolvervoer te kunnen betalen, dragen bij tot de hoge afwezigheidcijfers bij de schoolrijpe jeugd en dit niettegenstaande dit onderwijs gratis en verplicht is. Moeders worden onwetend gehouden over voortplanting en gezondheid daaromtrent en lijden aan de gevolgen van kort opeenvolgende geboortes. In het licht van deze prangende problematiek kan een regering twee zaken doen. Het kan de uitgaven voor de bevolking aanpassen aan zijn noden. Het kan ook de bevolkingsgrafiek ombuigen naar onder. De meeste regeringen doen beide. Het artikel stelt verder dat de regering voor de eerst optie niet genoeg inspanningen deed. Wat de tweede optie betreft heeft men de inspanningen teruggeschroefd. De regering heeft het verspreiden van contraceptiva gestopt samen met de nodige informatie rond gezinsplanning en geboortecontrole. Het stelt tot slot dat, gezien er verkiezingen zijn in Mei, deze politiek niet voordien meer zal veranderen. Het is dus wachten op een nieuwe president en een nieuwe regering voor een goed programma inzake het verbeteren van de leefkwaliteit door geboorteplanning. Ik moet er toch op wijzen dat we bij dit alles indachtig moeten zijn dat vele kinderen die worden geboren in de afgelegen, landelijke gebieden en in de krottenwijken van de steden niet worden aangegeven en dus, niet gekend zijnde door de overheid, ook niet in de officiële cijfers zijn opgenomen. Gewoon zijnde van in the field te leven, schat ik deze ongeregistreerden op minstens 8 à 15 % van de officieel gekende populatie. De kaap van 100 miljoen is, mijns inziens, allang overschreden! (Dipolog, donderdag 07 januari 2010) MANILA VERWACHT MEER DAN 3,5 MILJOEN PROCESSIEGANGERS! Morgen is het de dag van de Zwarte Nazarener in Quiapo. Voor die gelegenheid verwacht de politie nog iets meer volk dan vorige jaren ook al omdat het land de laatste tijd heelwat heeft meegemaakt zoals overstromingen en massamoorden. Wanneer er vorig jaar al zon 3,5 miljoen zich op de 6 kilometer lange route van Quiapo tot Luneta en op de Luneta eretribune en tribunes waren verwacht men er dus nu nog een pak meer. Om alles in goede banen te leiden worden zon 1 200 politieagenten en 2 000 vrijwilligers ingezet. Het zal wel, net zoals alle vorige jaren, een mensenzee worden van alle slag en stoot, met slachtoffers alom door het getrek en geduw. Immers, een groot deel van de gelovigen wil, kost wat kost en wars van alle goede raad, het beeld van de Zwarte Nazarener even aanraken, beter nog, het even kussen. Velen geloven immers dat het grote zwarte beeld van Jezus beeld miraculeus is en dat er wonderen en zegeningen mogen worden verwacht bij het aanraken ervan. Er is nochtans niet enig aanvaard kerkelijk bewijs daarvan. Meer nog, de kerkelijke overheid houdt het op klinkklare superstitie en raad de gelovigen aan om zich veilig van het beeld te houden niet alleen voor ongelukken in het gedrum te vermijden maar ook om besmetting met ondermeer het A(H1N1) varkensvirus door het kussen of aanraken van het beeld te voorkomen. Maar dat zullen wel woorden in de wind zijn, want ook de kerkelijke overheid geeft toe dat zij de fanatieke gelovigen er niet van kunnen weerhouden hun zin door te drijven. De politie, van zijn kant, geeft de raad om zieken en gehandicapten niet in die mensenzee te brengen. Zij geeft ook de raad om gsms, juwelen en andere waardevolle spullen thuis te laten want dit religieus gebeuren heeft ook een crimineel kantje met minder devote gauwdieven tussen de massa. Ook verbood de politie het gebruik van voetzoekers en ander pyrotechnisch spul om te voorkomen dat panikerenden anderen onder de voet lopen. En omdat vorig jaar meer dan 100 personen voor verzorging moesten worden opgenomen, voor het merendeel door overmatig alcoholgebruik, hebben ze nu ook nog alcohol op de banlijst gezet. Eens zien wat ervan komt Er was trouwens door de politie vorig jaar, een andere, langere weg uitgestippeld om meer toeschouwers te kunnen accommoderen, maar het beeld en de dragers werd door duizenden uitzinnig verbolgen devoten gedwongen de oude traditionele route te nemen. Godsdienstfanaten blijken veelal onredelijk en zijn onverdraagzaam op de koop toe. Om de vele tienduizenden processiegangers te vervoeren heeft de LRTA, de metro, besloten om extra treinen op het traject in te zetten. Normaal rijden op gewone zaterdagen 18 metrostellen maar nu zullen er 24 worden ingezet en er worden er ook nog 2 in reserve gehouden om alle eventualiteiten op te vangen. Uitzonderlijk, om de Nazarenertraditie in ere te houden, zal men ook ongeschoeide reizigers in de metrostellen toelaten. Velen volgen de processie immers ongeschoeid. Vandaag, vrijdag is er s namiddags al een parade gevolgd door een genezingsdienst in de reusachtige Quirino Grandstand. Daar verwacht men op de vele grote tribunes tienduizenden gelovigen. (Dipolog, vrijdag 08 januari 2010) ONZE GEZINSHERENIGING IN EEN STROOMVERSNELLING? Zoals voordien reeds geschreven wacht ik al sinds ruime tijd op de toelating van FOD Binnenlandse Zaken, dienst Vreemdelingenzaken, op een inreisvisum voor vrouw en kind in het kader wat tegenwoordig gezinshereniging heet. Op 30/09/09 werd haar een interview afgenomen op de Belgische ambassade in Manila waar ook alle nodige documenten werden afgegeven. Uit moeizaam ingewonnen informatie, want de infosite van de dienst geeft regelmatig foutmeldingen, kwam ik op 19/10/09 van de helpdeskbediende alleen te weten dat men momenteel al vlug 3 maanden nodig heeft om tot een conclusie te kunnen komen. De telefoniste kon me enkel zeggen dat het dossier in behandeling was. Zoiets kon ik nu ook wel vermoeden, zelfs zonder dure telefoon naar de helpdesk. In december hoorde ik van een Antwerpenaar die hier met zijn vrouwtje op vakantie was dat hij twee jaar geleden was gehuwd en dat het visum voor gezinshereniging na één maand een voldongen feit was. Ik weet nu wel dat traagheid een kenmerk van bureaucratie is maar na meer dan 3 maanden wachten en na het verhaal van de Antwerpenaar werd het me zwaar te moede. Op 06/01/10 belde ik dus opnieuw de infodienst om stand van zaken want de infowebsite gaf weer foutmeldingen. De overigens vriendelijke dame wist me alleen te vertellen dat het dossier in behandeling is en dat op 04/01/10 info dienaangaande werd opgevraagd aan een andere dienst. Zij gaf grif toe dat de website sinds lang zijn nukken heeft, maar kon (mocht) geen verdere details verstrekken nopens aan welke dienst er om info werd gevraagd. Nu was de maat vol! Ik besloot te schrijven naar Dhr. Melchior Wathelet, de bevoegde Staatsecretaris van Begroting, Migratie en Asielbeleid, Gezinsbeleid en de Federale Culturele Instellingen, om hem om zijn kundige tussenkomst te verzoeken, desnoods in het kader voor een humanitaire regularisatie inzake migratie. Immers de wachttijd voor gezinshereniging is tergend lang. Eden spreekt al wat Nederlands en DD, ons zoontje die weldra twee wordt, wordt tweetalig (Nederlands, Engels), zelfs drietalig (want +Visayan) opgevoed. Voor mij is het vervelend om zolang te moeten wegblijven van familie, vrienden en kennissen; ook mijn jongste dochter uit een vorig huwelijk belde al vol ongeduld naar de helpdesk van de dienst Vreemdelingenzaken. En zelfs haar moeder, mijn inmiddels hertrouwde ex- echtgenote, een geïntegreerde Filippijnse met Belgische nationaliteit en met eigen zaak, zou ons wat graag verwelkomen. Ook op gebied van gezondheidszorg kan ik me niet voorstellen wat er zou gebeuren mocht ik, al een dagje ouder, plots ziek worden en erger, moeten worden gehospitaliseerd. Lees er mijn stukjes over de hospitalen nog maar eens op na! Onze gezinswoning staat ondertussen wegens gebrek aan onderhoud door mijn afwezigheid te verkommeren en heeft nood aan oppas. Tenslotte is ook op cultureel en sociaal vlak hier relatief weinig te beleven. Ik zou wat graag mijn vrijwilligerswerk voor de stad Gent als chauffeur voor de Minder Mobielen Centrale weer willen opnemen. Dit alles werd door mij aan de Staatsecretaris kond gedaan. Niettegenstaande ik nog geen antwoord kreeg van de secretaris van Dhr. Wathelet op mijn mail, komt er toch beweging in de zaak. Vandaag werd ik opgebeld door de Belgische Ambassade. Ze wilden mijn vrouw spreken en belegden voor haar een afspraak met de Consul volgende week op 21/01 in Manila. Waarschijnlijk is dit om de info te verstrekken aan de dienst die door Brussel om info werd verzocht en waarover men op 04/01 zo mysterieus deed. Wordt ongetwijfeld vervolgd (Dipolog, dinsdag 12 januari 2010)
HET HEILIG UUR. Betreffende religie, geloof en bijgeloof in dit land is er nog een aspect, als gevolg van de Christianisering, veelal te vuur en te zwaard, door de Spanjaarden zon 450 jaar geleden, waarover ik het nog niet eerder had. Hier worden elke dag om 15 uur en ook nog om 18 uur bij diverse radio- en televisiestations de programmas onderbroken om de dood van Jezus te herdenken die nagenoeg 2 000 jaar geleden naar men aanneemt, om 15 uur de geest gaf. Het overpopulaire ABS-CBN kanaal bijvoorbeeld onderbreekt er dagelijks zijn al even overpopulaire Wowowee spelprogramma voor. Op het tv-scherm zie je dan gedurende enkele minuten een kleurrijke afbeelding van Gods Zoon met ontbloot hart en stralenkrans rond het hoofd, en hoor je een diepe mannenstem erg ingetogen en eloquent het 3 uurgebed in het Pilipino opzeggen. Het is hetzelfde gebed van gisteren, en van elke dag voordien. Ondertussen rolt de tekst van het gebed ook nog over het scherm. Waarschijnlijk voor degenen die het willen meebidden of controleren of de voorbidder zich niet vergist. Op de radio verschilt het gebed van zender tot zender. Het kan een ingetogen gebed zijn zoals de tv-stations het doen, het kan ook een litanie zijn waarbij telkens de Here wordt aanroepen om mededogen te hebben met zijn arme zondaars. Ook in bepaalde warenhuisketens, vooral, maar niet uisluitend op het eiland Luzon, valt alles om 15 uur even stil. Enkel de onwetenden of de ongeïnteresseerden, en die zijn er weinig, gaan gewoon door met winkelen terwijl een microfoonstem het gebed afdreunt en de verkoopsters even aan hun afdeling ingetogen stilstaan. Hier in Mindanao, met een relatief grote en vreedzame Moslimminderheid, heb ik dit fenomeen nog niet tegengekomen. Hier stelt men zich commercieel toch wat neutraler op. Wat ik dan wel al zag, was een zeldzame zwartgesluierde Moslimverkoopster aan haar eigen stalletje in een minder belangrijk shoppingcenter hier in Dipolog. Zij had haar al even zwartgesluierd dochtertje van een jaar of acht, even voor sluitingstijd, in het kraampje geposteerd terwijl zij op een bidtapijtje haar godsdienstige avondgebedoefeningen deed. Even nadien gingen moeder en dochtertje ingetogen huiswaarts. (Dipolog, donderdag 14 januari 2010)
