De Filippijnen; Het cursief verslag van mijn laatste verblijf (Juni 09-April 10)
De vele belevenissen van een "halve" Filippijn. De talrijke geillustreerde ervaringen, belevenissen, anecdotes, kursiefjes en colums van een Vlaamse senior, gehuwd met een Filippijnse die de Filippijnen al 30 jaar kent en bereisd. Steeds vaker van foto's voorzien.
31-12-2009
Filippijnenreis juni 09. DEEL 48
Filippijnenreis juni 09. DEEL 48
NOG ANDERE FERRY VERGAAT. Zaterdagnacht is opnieuw een ferry vergaan, in de omgeving van Batangas ditmaal. Het roro-schip, de Baleno 9, vervoerde benevens 10 vrachtwagens, 6 tractors met opleggeren, 4 jeepneys en een personenwagen ook naar schatting 88 passagiers, waarvan slechts 26 waren geregistreerd. Maar het aantal passagiers kan gemakkelijk meer dan 100 bedragen zeggen verschillende bronnen. Feit is dat er al 69 opvarenden gered zijn. Zes anderen, waaronder een kleuter, zijn levenloos opgevist. De Baleno 9 verliet de haven van Calapan om 21u30 voor Batangas en begon in die buurt even voor middernacht, sommigen zeggen door zware golven, water aan de voorboeg binnen te krijgen. Door het water in de romp maakte het schip al vlug slagzij en verdween even later voorgoed in de golven. (Dipolog, maandag 28 december 2009)
In de omgeving van Batangas DE MACHINE SHOP. In Dipolog, langsheen de hoofdverkeersweg naar Zamboanga, vind je, op een beetje afstand van elkaar, diverse machineshops. Dit zijn werkhuizen die bepaalde werkzaamheden kunnen uitvoeren zoals het bewerken en het kalibreren van motor- en machineonderdelen. Afhankelijk van de grootte van deze werkplaats staan er drie tot vijf machines samen op een vuile en door smeermiddelen doordrenkte bodem. Je vindt er dus alleszins één, soms zelfs twee draaibanken, een frees en enkele boormachines. Soms ook een mechanische metaalzaag. Allen hebben ze enkele gemeenschappelijke punten; het zijn dingen van even na de Tweede Wereldoorlog, in het beste geval van de jaren zestig, met daardoor vrij beperkte metaalbewerkingmogelijkheden. En verder munten ze ook niet uit als een voorbeeld van zorgzaam onderhoud met daardoor opnieuw enkele beperkingen. Tenslotte hebben ook de machineoperatoren, an sich, hun limieten; niet iedereen is even bedreven. Maar wat de ene machine of operator niet (meer) vermag, kan mogelijks de andere van even verderop nog net wel aan. Het is dus even zoeken. Een uitbater heeft toch ergens het nut van een goede opleiding voor deze machineoperatoren ingezien en heeft in een achtergelegen lokaal een schooltje voor dezen opgericht. Ben Villarmino slaat zo twee vliegen in een klap met zijn Vocational School. Enerzijds vangt hij al centen met het schoolgeld van de jongeren in opleiding en anderzijds verrichten ze al vlug arbeid voor hem in de praktijklessen. Komt er nog bij dat hij de besten kan selecteren om zijn werkplaats te bemannen. (Dipolog, maandag 28 december 2009)
Uithangbord machineshop
INHULDIGING MET EEN DOMPER. Vandaag beginnen de tweedaagse gewone Hudyakafeesten in Dapitan. Niet op een weekend dus maar gewoon op maandag en dinsdag. Filippijnen vieren feest als het hen uitkomt en bij een verjaardag of jaarlijkse herdenking is dat steevast op de dag zelf.
Welkom
Er worden op die gewone Hudyaka relatief weinig vreemde bezoekers verwacht. Het is meer een intiem gebeuren voor de Dapitaños zelf. Er zijn wat zeilwedstrijden, muziek en conferences op een podium en, natuurlijk, heelwat eetstalletjes met allerhande snacks en lekkernijen. Een nieuw boek over Dr. José Rizal, die hier vier jaar doorbracht in ballingschap en ondertussen heelwat nuttig werk en zaken verrichtte, zal worden voorgesteld. Ook vandaag wordt op het strand het grote tafereel van de aankomst van Dr. José Rizal onthuld. Dit tafereel/monument is gebouwd op een groot terras die met zijn boog over het strand heen de zee bereikt. Er is ook een hellende toegang voorzien voor rolstoelgebruikers. Waar men ook in voorzag was de officiële onthulling van het monumentaal gedenkteken door President Gloria Macapagal-Arroyo, maar ze zal haar kat sturen. Enkele dagen voordien liet Malacañang al weten dat door de onstabiele weersomstandigheden de president verkoos om de afspraak te annuleren. Ik ga nu niet beweren dat het gisteren en vandaag stralend zomerweer was, maar toch. De Dapitaños zullen het vandaag even zonder presidentieel gezelschap moeten doen (Dipolog, maandag 28 december 2009)
Het nieuwe monument van Rizal
VRIJMETSELAARS. Zoals in vele andere landen zijn ook hier vrijmetselaars. De leden zijn veelal actief in de hogere zakenwereld en in hun loge worden filosofische, religieuze en humane onderwerpen aangesneden. Zelfs op regeringsniveau hebben zij leden. Bij ons is dit eerder een besloten groep met eigen regels en gebruiken. Niettegenstaande dit geen geheime sekte is, lopen ze er voor de buitenwereld niet echt mee te koop. Men gaat dus niet, zoals vele andere genootschappen, hun groep wijd en zijn promoten en hun visie verkondigen. Enkel de attenten onder ons zullen weet hebben van hun bestaan. Bij ons althans. Hier zijn vrijmetselaars eveneens verbreid in de zakenwereld en regeringsmilieus, maar van enige publieke terughoudendheid is hier geen sprake. Net zoals de leden van de Rotary of de Lionsclub, die met een autosticker of metalen embleem op hun voertuig hun lidmaatschap aan de buitenwereld kenbaar maken, gaan ook de frammaçons dit wijd en zijd publiceren; een metalen embleem van zon 20 cm heeft het embleem op de radiatorgril van hun grote blinkende monovolume vervangen en om het nog wat duidelijker te maken is bij velen ook aan de voorste nummerplaat een evengrote sticker met het woord mason aangebracht. Sommigen gaan zo ver dat deze mason plaat gewoon hun voorste nummerplaat vervangt. Al is dit geen exclusiviteit voor de vrijmetselaars. Talrijke andere uitvoerders van hogere functies etaleren dit eveneens op hun voertuig. Soms is de naam aangebracht, maar veelal voert de wagen een speciale nummerplaat met de functie van hun chauffeur in plaats van de normale kentekenletters en -cijfers. Zo heb je Governer, Mayor, Vice Mayor, PNP (Filippijnse nationale politie) en ga zo maar door. Enige bescheidenheid is hier onbekend. Je loopt liefst met je hoge functie of naam publiek te koop voor iedereen. (Dipolog, dinsdag 29 december 2009)
FEESTVOORBEREIDINGEN ALOM. De dag voor oudejaarsdag doen heelwat gezinnen de nodige inkopen om eindejaar en Nieuwjaar te kunnen vieren. De miljoenen overzeese Filippijnse arbeiders die niet naar huis (konden) komen stuurden de laatste degen massaal geld naar hun families hier. Ook velen die hier werken ontvingen pas de laatste dagen hun loon en/of eindejaarspremie en natuurlijk kan je pas dàn aan kopen beginnen denken. Eerst nog even cash geld afhalen, voor zover de bankautomaat niet is leeggeplunderd natuurlijk. Ook wij bereidden ons voor. Ik zou een paar schotels maken, kip curry en spaghetti carbonara. Dat laatste lijkt je misschien vreemd maar een Filippijnse feestmaaltijd zonder spaghetti is zoals bij ons een café zonder bier. Ik zou ook voor een toetje zorgen; Poire Belle Hélène, met een versgemaakte chocoladesaus van Belgische chocolade overgoten. Normaal gebruik ik hiervoor een blik Bartlett-peren op sap, maar hier zijn geen ingeblikte peren te vinden. Zèlf koken dus! We zouden het feestavondmaal van oud naar nieuw gebruiken in ons appartement, dat was erg handig als Daryl Dave wou of moest gaan slapen! Benevens Richard met een kennis hadden we ook een paar Amerikaanse kennissen met hun Filippijnse vriendin uitgenodigd. Ook zij zouden delen in de maaltijd met ondermeer gebraden kippen en gulaman als dessert. Omdat we niet alle ingrediënten in dezelfde supermarkt konden vinden, moesten we tweemaal rondhossen op de overvolle verkoopsvloer en tweemaal eindeloos lang aanschuiven aan de kassa. Eenmaal thuisgekomen, kon ik eraan beginnen. Met plezier trouwens. Vrienden van mij hoor je wel eens beweren, vaak met een vette knipoog, dat ik geen nood aan vrouwelijk gezelschap heb om te koken (Dipolog, Rizaldag, woensdag 30 december 2009) EINDEJAARSBESCHOUWINGEN NA ZES MAANDEN PARADIJS. Opnieuw ben ik een ruime tijd in mijn tweede vaderland en zoals gewoonlijk met gemengde gevoelens, want zowel Vlaanderen als de Filippijnen liggen mij nauw aan het hart. Ik ben er zeker van dat sommige van de lezers dit merkwaardig gevoel kennen. Ben je hier een tijdje, dan wil je weer naar Vlaanderen. Ben je daar een tijd, dan wil je weer naar de Filippijnen. Ondanks de soms scherpe commentaren en de rauwe kritiek op het reilen en zeilen van deze bananenrepubliek ben ik nog steeds een halve Pinoy! En kritiek, voor zover gegrond, moet kunnen vind ik. Het schrijven en uiten van mijn gevoelens op papier is voor mij een uitlaatklep en ook een tijdverdrijf. Ik vind het ook leuk dat mijn schrijfsels door anderen worden gelezen en geapprecieerd. Dat hoop ik, tenminste! En natuurlijk vind ik het ook fijn om later alles nog eens te kunnen herlezen in ons koude kikkerlandje, dat Vlaanderen toch eigenlijk wel is. Zoals je reeds uit de aanhef kunt opmaken vind ik de Filippijnen een subtropisch paradijs en de talrijke Filippijnengangers die mij voorgingen of nakwamen zullen dit beamen. In de geschreven reiscommentaren uitte ik desalniettemin nogal wat kritiek op natuurbescherming of wat daarvoor in de Filippijnen moet doorgaan. Geen wonder! De Filippijn is zijn paradijs naar verdoemenis aan het helpen en het ergste is dat Juan de la Cruz dat niet eens beseft! Scholen kunnen hierin een grote sensibiliseringsrol spelen, omdat ze via de kinderen, die de ouders van de toekomst zijn, de ouders kunnen bereiken. Maar het lerarenkorps houdt zich liever onledig met het aanleren van zang, dans en gebed Gaat er ook gemakkelijker in Mijn vrienden weten dat ik geen natuurfanaat met geitenwollen sokjes ben, maar juist is juist! En zo, al mediterend en schrijvend over de Filippijnen, komen we aan het einde van 2009. Ik blijf nog even hier, bij vrouw en kind, hopend dat er ooit een ziel ergens in Brussel zich over ons dossier ontfermt en groen licht geeft Ik blijf ondertussen nog even verder schrijven volgend jaar, in 2010! Aan allen en iedereen; Manigong Bagong Taon !!! Gelukkig Nieuwjaar !!! (Dipolog, donderdag 31 december 2009)
