De Filippijnen; Het cursief verslag van mijn laatste verblijf (Juni 09-April 10)
De vele belevenissen van een "halve" Filippijn. De talrijke geillustreerde ervaringen, belevenissen, anecdotes, kursiefjes en colums van een Vlaamse senior, gehuwd met een Filippijnse die de Filippijnen al 30 jaar kent en bereisd. Steeds vaker van foto's voorzien.
11-08-2009
Filippijnenreis juni 09. DEEL 10
Filippijnenreis juni 09. DEEL 10
ONHEIL VAN VERAF. Niettegenstaande de taifoen Morakot, hier Kiko genaamd, op diverse honderden kilometers van de Filippijnen passeert geeft hij toch ook zelfs op die afstand dood en vernieling. Zeven personen waaronder drie Franse toeristen en hun Filippijnse gids zijn op de Pinatubo weggevaagd door een laharstroom. Mede door de hevige regenval van de laatste dagen door de taifoen veroorzaakt kwam een stroom van lahar en regenwater naar beneden en dreef de slachtoffers in de eveneens met lahar overstroomde ODonnel rivier. Zij hebben het niet overleefd. Een tweede gids wordt nog vermist. Zes andere Fransen en drie Koreanen werden gered. Lahar is nog het best te vergelijken met vliegas. Het is een soort lichtfijne as die door sommige vulkanen bij eruptie wordt uitgestoten en ligt in metersdikke lagen op de vulkaanhelling en uitgestrekte omliggende gebieden. De Pinatubo is zon vulkaan. Na zijn spectaculaire laatste uitbarsting in 1991 werd de beklimming ervan in het begin gepromoot door het Departement van Toerisme als een toeristische attractie. Het gidsen wordt voornamelijk gedaan door de endemische Aetas, deze stam werd ooit in verleden tijd door inwijkelingen verdreven van hun voorvaderlijke gronden. Als gids hebben ze aldus zo af en toe een inkomen. In 2005 werd de verantwoordelijkheid overgedragen aan de gemeente Capas. Daar vond men het niet nodig om, bij registratie voor de tocht, gezien de op handen zijnde taifoen een toegangsverbod te geven. Met alle nefaste gevolgen vandien. Het waarom wordt nu van hogerhand onderzocht Zambales deelde eveneens in de brokken. De San Juan laharvloeddijk brak door en overstroomde 10 barangays (wijken) waarbij 1784 bewoners dringend moesten worden geëvacueerd en 30 huizen werden meegesleurd. Er worden 10 mensen vermist. De laharstroom vernietigde ook het bruggenhoofd van de Bucaobrug te Botolan zodat de Nationale weg, de enige naar Noord Zambales onderbroken is met alle economische gevolgen vandien. Ook in Baguio was er onheil. Een aardverschuiving sleurde een krotwoning op een steile helling gebouwd mee de diepte in en werd samen met de bewoners drie kinderen en hun ouders bedolven. Enkel de ouders overleefden de ramp. Elders viel een woning neer die op een klip was gebouwd. De bewoners, een hoogbejaard echtpaar, werden naar het nabije hospitaal gebracht. Diverse andere aardverschuivingen hebben de overheid ertoe verplicht om bepaalde wegen, waaronder de strategisch economisch belangrijke Kennon Road, in die bergachtige streek voorlopig te sluiten. (Dipolog, zaterdag 8 augustus 2009)
GEEN TECHNOLOGISCHE ACHTERSTAND. Westerlingen die denken dat de Filippijnen een achtergesteld land is met betrekking tot technologie slaan behoorlijk de bal mis. Er is misschien een grote achterstand wat machines en robotica betreft voornamelijk omdat de arbeid hier spotgoedkoop is maar dit gaat niet op voor de commerciële dingen. Er is hier een groot aanbod van commerciële high tech snufjes allerhande, weliswaar meestal slechts voor de happy few die het zich kunnen permitteren. Neem nu de flat screen tv LH70 van LG. Hij heeft een stabiel beeld van 120 Hz. en is full High Definition. Hij heeft zelfs een Bluetooth om zonder veel poespas beelden van tv direct naar je gsm over te zetten! Voor de minder financieel draagkrachtigen is er, terwijl wij nog maar nauwelijks in het mp4-tijdperk komen, nu ook de mp5 op de markt! En, vermits de Filippijn steeds meer beschikt over twee of zelfs drie gsms met een privaat en zakennummer zijn er al geruime tijd enkele gsms op de markt die twee simkaarten kunnen bevatten. Door de concurrentie is de kostprijs ervan nagenoeg met de helft verminderd en kan je al zon ding kopen voor 3500 Php. (55 ) Dan wel van Chinese makelij. (Dipolog, zaterdag 8 augustus 2009)
NATIONALITEITENUPDATES EN ANDERE. Wanneer de eerste berichten binnenkwamen van de op de Pinatubo door het uitzinnige water gedode personen waren het drie Canadezen. Even later bleek het om drie Fransen te gaan. Een mens kan zich al eens vergissen. Vandaag maakt men gewag van twee Fransen en een Belg. Die internationale paspoorten zijn dan wel ondermeer in het Engels en Frans opgesteld maar niet in het Tagalog! Bij het beklimmen dienen de lokale autoriteiten normaal de identiteit van de klimmers te registreren. Of men dit gedaan heeft en zo ja, met welke zorgvuldigheid was niet te achterhalen, doch ik kan het raden! Trouwens, men komt nu plots met een heel ander verhaal over de veiligheid aanzetten. Lokaal zou men de klimmers hebben gewaarschuwd voor de gevaren van uitzinnige water- en modderstromen op de hellingen van de Pinatubo. Een toegangsverbod werd niet gegeven. Misschien wordt dat morgen dan wel het geval Het dodental is inmiddels gestegen tot 20 ook al omdat men in Baguio de lichamen van 8 mijnwerkers, van de 12 die onder de aardverschuiving waren bedolven, heeft teruggevonden. Even verderop zoekt men nog naar 6 andere mijnwerkers. Een deel van de nationale weg naar Botolan is herschapen in een kolkende en snelstromende rivier die huizen ontheemd, bomen ontwortelt en wagens als luciferdoosjes meevoert. Niettegenstaande Morakot zich van de Filippijnen verwijdert waarschuwt het Pagasa voor blijvende regenval die aardverschuivingen en plotse watervloeden veroorzaken. (Dipolog, zondag 9 augustus 2009)
NIEUW EN AL VERHUISD. Enige dagen geleden bouwde men hier vlakbij, op aangestampte aarde en grenzend aan een private betonweg, een verkoopsstalletje met houten balkjes, triplexplaten en met een dakje van oude metalen golfplaten. Het werk schoot goed op want na twee dagen was het reeds af en zagen we enkele bemande kookpotten staan. Het was een turo-turo geworden, een eetstalletje met eenvoudige Filippijnse gerechten. Welgeteld twee dagen stond het er. Dan, de volgende morgen zagen we het stalletje plots op een wat verdere plaats staan. Het ding was in zijn geheel verplaatst na klacht van de eigenaar waar het eerst stond. Men had het doodgewoon op zijn terrein gezet zonder zich van enig eigendomsrecht of wat ook zich iets aan te trekken. Je moet maar durven! Conclusie; het is hier erg belangrijk, dit om onaangename verassingen te voorkomen, dat je je eigendommen regelmatig persoonlijk inspecteert. (Dipolog, zondag 9 augustus 2009)
LE CIRQUE. Er is hier nogal wat heibel ontstaan nadat bekend werd dat President Gloria Macapagal Arroyo tijdens het werkbezoek in de VS met haar uitgebreid gevolg het avondmaal gebruikt had in het vermaarde, peperdure en grotendeels Italiaans geïnspireerd New Yorks restaurant Le Cirque. (www.lecirque.com). De rekening zou zomaar eventjes 20 000 US$ hebben bedragen. Ik zeg zou, want het bericht werd de wereld ingestuurd door Bayan, de communistische oppositie. Perssecretaris Remonde, die ook bij het gezelschap was in Le Cirque, zei dat alles fel werd overdreven en dat zij aanzaten voor een eenvoudig laatavondmaal nadat de President weerkwam van de ontmoeting met Obama in Washington. We bestelden een gewoon menu dat overal ter wereld in elk restaurant verkrijgbaar is met soep vooraf, hoofdschotel en koffie of thee na, zei hij. We weten niet wat het kostte omdat Martin Romualdez, een Republikein ons inviteerde en nadien ook de rekening betaalde. Het blijkt dat Romualdez een vriend is van de restauranteigenaar, zei hij nog. En er waren geen exclusieve gerechten of champagne. Danilo Suarez, een andere Republikein en een van de 28 wetgevers die ook in het ruime gezelschap vertoefden zei dat het prijskaartje redelijk was. Het eten was goed maar de plaats is niet chic. Met ons aantal is 20 000 US$ niet overdreven en daar de Filippinos een gastvrij volk zijn werd ook het entouragepersoneel en de Amerikaanse veiligheidsagenten mee aan tafel gevraagd, besloot hij. Maar Senator Myriam Defensor-Santiago vond het etentje excentriek en excessief als mensen van een ontwikkelingsland zomaar eventjes 1 miljoen Php ervoor neertelden. Zelfs als dit niet werd betaald met staatsgeld dan doet de gever nog geen gunst aan de President zei ze. Ik was verrast het is een erg duur restaurant. Ze hadden een goedkoper moeten kiezen. Het waren net elitaire internationale beroemdheden! De senator, die leed aan oververmoeidheid en in haar hotel at, melde dat aan de President en vertelde erbij dat zij soms een rijstmaaltijd gebruikte in een Vietnamese restaurant voor de prijs van 10 US$. Jejomar Binay, burgemeester van Makati en oppositieleider zei dat dit een nieuw schandaal was en dat de Amerikaanse pers voorbij ging aan het feit dat GMA President Obama had ontmoet maar daarentegen wel het exclusief etentje van 20 000 US$ dik in de verf zette en wijdverspreide. We kunnen dat dineetje toevoegen aan de lange lijst van schandalen van de Arroyoregering dat ons land in schande en verlegenheid bracht, besloot hij. (Dipolog, maandag 10 augustus 2009)
ALEA IACTA EST. De teerling is geworpen! Eden en ik gaan huwen! Dankzij de tergende procedures en ongefundeerde negatieve argumenten van ons aller Ministerie van Buitenlandse Zak(k)en in verband met het legaal samenwonen van Eden en ik, is een wettelijk huwelijk de voor de hand liggende en ook enige optie. Meteen geef ik de gouden raad aan allen die het voorziene wettelijk recht van legaal in België samenwonen met een Filippijnse partner willen benutten; Begin er niet aan! De Belgische Staat speelt vuil spel en boycot dit recht met alle mogelijke middelen. Voer voor rechtsgeleerden en Straatsburg! Ook een beroep bij de Raad voor Vreemdelingenzaken geeft geen respijt. Hoe kan het ook anders; wiens brood men eet, wiens woord men spreekt, nietwaar? Meer dan twee maanden wachten en dan een nonsensicaal antwoord krijgen, daarna in beroep gaan en na nog eens vijf maanden een evenzeer nonsensicaal arrest ontvangen. Schande! Maar niet getreurd; gedurende de zeven wachtmaanden was ik merendeels bij haar en DD in Dipolog. Wel tussendoor ook even voor twee maanden in Vlaanderen om een en ander te regelen, zoals alle nodige documenten verzamelen om bij visumweigering het nodige te kunnen doen, en waarvan nu bij deze de eerste stap is gezet. Wordt ongetwijfeld, in diverse stukjes, vervolgd! (Dipolog, dinsdag 11 augustus 2009)
HUWELIJKSVOORBEREIDINGEN BEGONNEN. We laten er geen gras over groeien. Gisteren had ik al een schoolschriftje gekocht om alle details van het aanstaande huwelijk te noteren. Het werd een hele waslijst. Wanneer, welke feestlocatie, welke stijl, restauratie, genodigden, getuigen, uitnodigingen, huwelijksaandenken. En ik ben zeker dat ik nog items vergat. Vandaag gingen we al kijken voor de feestlocatie. We wisten er een paar. Zoals wel meer het geval was ook hier de prijs niet in verhouding tot het gebodene. Uiteindelijk was de wat minder dure veruit de beste, zowel wat omgeving als menukeuzemogelijkheden. Ook de uitbater kwam erg professioneel en zakelijk onderlegd over, dit in tegenstelling met de eerstbezochte locatie. Daar moesten we bijna letterlijk elke inlichting tandheelkundig uit de mond trekken. Dan ging het richting kledijverhuurbedrijf want Eden vond het onnodig om een huwelijkskleed aan te kopen omdat het slechts eenmaal wordt gedragen. En daar kan ik inkomen. Huren bleek dus een goede en kostenbesparende oplossing. In de ruime aircowinkel hadden we keuze te over. Ook hier professioneel erg kundig en adviserend. En niettegenstaande mijn buiten-Aziatische maten kwam ik hier ook aan mijn trekken. Alleen het hemd bleek wat krapjes, maar daar vinden we wel iets op. (Dipolog, woensdag 12 augustus 2009) MET DE BOTTE BIJL ERDOOR. We besloten vandaag de hele dag uit te trekken om heelwat zaken af te werken in verband met ons aanstaande huwelijk op 4 september. Daarom hadden we deze morgen vanaf achten een oudere dame gevraagd om ten onzen huize op kleine DD te passen. Eerst ging het richting stadhuis waar de Civil Registrar onze aanvraag voor huwelijk noteerde en onze documenten nakeek. Nu moeten we minstens 10 dagen wachten. Ook moeten Eden en ik een seminar van enkele uren volgen in verband huwelijks- en familieaangelegenheden, maar dat is een zorg voor later. Dan was het zoeken naar een geschikt huwelijksaandenken voor elke genodigde. Het kostte ons verschillende uren en diverse winkels toen we uiteindelijk in een grote, rommelige winkel terecht te kwamen waar we vonden van wat we zochten, zij het dan het model. Maar aangezien men er net verbouwde was het hele voorraadmagazijn een zootje van jewelste. Men beloofde te zoeken naar de voorraad van ons item en ons morgen uitsluitsel te geven over het al of niet aanwezig zijn in voldoende aantal. Afwachten dus. Vlug even een hapje eten, eventjes naar huis om DD te checken en vervolgens ging het richting enkele bloemenzaken waar we uitkeken om een mooi maar toch voordelig bloemenarrangement te bestellen, zowel voor de serveertafel, als de gastentafels en de trouwauto. Ook het bruidsboeket werd besteld. Tenslotte gingen we even verderop in een computerdrukkerij om de uitnodigingen te kiezen en de tekst ervoor samen te stellen. Met pijnlijke, vermoeide voeten en lichte hoofdpijn reden we allebei huiswaarts. (Dipolog, donderdag 13 augustus 2009)
PLETS, BOEM! Toen we vandaag even na zessen van onze kleine avondwandeling terugkwamen was er aan het kruispunt vlakbij ons appartement een verkeersknoop en volkstoeloop. Er was een frontale botsing gebeurd tussen een rechtdoorrijdende bromfietser en een tricycle die links uit een zijweg kwam. Aangezien verkeerregels hier speciaal zijn gemaakt om aan je laars te lappen en vermits hier boven alles het recht van de sterkste geldt zou het hier alzo logisch zijn geweest dat de bromfietser zwichtte voor de tricycle. Deze nam zijn voorrang van links omdat hij de sterkste was. En de bromfietser knalde eerst met een impact van minimum 70 km/u tegen de trike, vervolgens met zijn blote schedel op de asfalt, want een helm, ho maar! Dat is niet macho. De tricyclebestuurder had slechts lichte verwondingen en zijn passagiers zelfs geen. Anders was het gesteld met onze bromfietser. Hij werd naar het provinciale ziekenhuis, hier vlakbij, gevoerd en zijn leven hangt aan een draadje Hij zal het mogelijks niet kunnen navertellen. (Dipolog, donderdag 13 augustus 2009)
OUDERLIJK BEZOEK. Gisteren tijdens ons bezoek aan de Civil Registrar van de stad wees zij erop dat Eden nog geen 25 was en dat zij bijgevolg volgens de wet de toestemming van haar ouders nodig heeft om te huwen. Dat is op zich geen probleem, ik heb met hen al bijna drie jaar een goede en respectvolle relatie. Alleen, zij wonen in het verre Tampilisan en zelfs daar dan nog in een afgelegen barrio. Komt er nog bij dat ze volop in het wieden van de maïs zitten. En ze zijn ook niet meer van de jongste. Maar ja, als het moet. Zij zijn dus deze morgen al vroeg vertrokken voor een busrit van meer dan 4 uur, om dan hun toestemming te geven voor het huwelijk van hun dochter. Late voormiddag kwamen ze toe. Na wat uitrusten, al bijpratend en na het middagmaal ging het met zijn allen richting stadhuis. Op enkele minuten was het gepiept zodat mama en DD alweer naar huis konden. Papa had voor het feest nood aan een nieuwe uitzet en vermits we toch in de stad waren deden we dat in een moeite door. Een geklede broek met daarop een sportieve polo konden hem wel bekoren. Nu nog even een paar schoenen zoeken. Niettegenstaande papa op grote voet leeft, maat 44 !, vonden we al vlug het gezochte. Fier als een gieter kon ook hij huiswaarts gaan. Nu kwam ik aan de beurt. Mijn schoenen had ik al gevonden in dezelfde plaats waar papa zijn schoeisel vond. Nu nog wat zoeken naar een overhemd. Het eerste witte overhemd dat mij paste was door het veelvuldig aanpassen eerder grauwgrijs van kleur geworden. Het volgend model voldeed eveneens aan mijn wensen en bleek nog netjes ook. Dat was dus ook geregeld. Moe en tevreden gingen ook wij richting appartementje. (Dipolog, vrijdag 14 augustus 2009)
100% GESLAAGDEN. In een artikeltje van mijn vorige reis schreef ik al eens iets over het Technisch Instituut hier in Dipolog die ondermeer dekofficieren en hotelpersoneel vormt. Ofwel moet dit een fantastische eliteschool zijn, ofwel betekenen de examenvragen hier peanuts want regelmatig hangen aan de school spandoeken uit die fier aankondigen dat al hun leerlingen slaagden in het examen! Persoonlijk denk ik dat we best de laatste optie aanhouden als juist. Niet dat beroepsscholen hier overvloedig aanwezig zijn, toch heeft ook Dipolog er ook een paar andere. Benevens beroepen zoals metser, schrijnwerker en elektricien worden ook beroepen als loodgieter en (auto)mecanicien aangeboden. Vreemd is dat ik geen weet heb van het beroep van koeltechnicus. Een beroep die in een warm land als dit toch mogelijkheden heeft, denk ik zo. Ook hier heeft men weet gekregen van het bestaan van callcenters. Daarom biedt alvast een beroepsschool hier een opleiding als callcenter agent aan. Wat dat dan ook moge inhouden. (Dipolog, vrijdag 14 augustus 2009)
ENKEL NOG WAT DETAILS. Vandaag, zaterdag gaan we de paar details proberen afwerken rond ons huwelijk die nog te doen zijn want volgende week zijn we voor een week in Angeles op het huwelijksfeest van Jo Lernout en Annie. Papas nieuwe broek moet worden ingekort. Het huwelijksaandenken is nog niet rond want in die rommelige winkel vond men de voorraad niet. Ook voor mama moeten we nog een feestkleed vinden en, last but not least, ook DD moet er piekfijn uitzien op onze trouwdag. Nee hoor! Ik vergat de trouwringen niet. Er zijn hier wel een paar goudsmeden, maar eerder met de nadruk op smid dan wel op goud. Ze hebben weinig keuze en bieden ook geen waarborg op goed werk want ze kopiëren de modellen uit een postordercatalogus. Binnenkort gaan we toch naar Manila en zullen daar in Binondo, Chinatown, waar honderden juwelenwinkels en dito stalletjes zijn, onze gading zeker vinden. (Dipolog, zaterdag 15 augustus 2009)
ADEMHALINGSPROBLEMEN. Onze Daryl Dave is een kloeke beer maar had toch sinds zijn eerste levensmaanden astmatische neigingen. Af en toe kreeg hij die typische piepende ademhaling of hoestbuien en daarvoor kreeg hij dan medicijnen en moest ook soms inhaleren. Na een week of zo was de bui weer over, soms voor meerdere maanden. Toch knap vervelend voor een baby en natuurlijk ook voor de ouders die voor zon inhalatiekuur ook s nachts moeten opstaan. In onze buurt in Dipolog is een hilot. Dat is een alternatieve genezer die werkt met massages en handopleggingen. Soms werkt hun therapie, soms niet. Bij DD werkte het niet en we bleven in de inhaleringsperiodes hangen. Ik was al terug in Vlaanderen toen Eden weet kreeg van een geroemde vrouwelijke kruidendokter in Ozamis, 2 uur verderop met de bus, en zij vroeg mijn toestemming om daarheen te gaan. Het principe huldigend Baat het niet, dan schaadt het niet, stemde ik toe. Eden maakte een telefonische afspraak en reed er op een morgen met DD heen. De geneester ik kwestie, een vrouw van zowat 50 jaar, de reden van het bezoek kennend, had al een slecht smakende drankje voor DD gemaakt. Ze hoorde zijn reutelende ademhaling, palpeerde heel even zijn borst en rug en zei dat er fluimen vastzaten. Dan wikkelde ze hem in een handdoek om de bittere medicijn beter op te vangen als DD het zou uitspugen of uitbraken. Maar DD is meer gewoon en verbaasde geneester en assistente door het hele zootje zonder verpinken uit te leuteren. Dat had ze nog nooit meegemaakt! Geen spugen of kotsen, zelfs geen huilbui, niets! Nadien was het Edens beurt, en bij mijn terugkomst ook de mijne, om te verbazen. Sinds die dag, nu zowat drie maanden geleden, heeft DD niet meer gehoest of enige aanleg voor astma vertoond! Je ziet, het zijn niet allemaal kwakzalvers hier! Deze dame is voor velen een grote hulp, meestal zelfs de laatste hoop en redding. Ook de allerarmsten kunnen bij haar terecht want ze vraagt nooit enige vergoeding. Natuurlijk geef je naar godsvrucht en vermogen, maar dat is facultatief. Deze dame draagt mijn groot respect weg. Wat pediaters en longspecialisten in al die tijd niet konden met al hun kennis en dure commerciële geneesmiddelen, dat loste zij even op in minder dan 5 minuten en met 1 enkele toediening! Chapeau! (Dipolog, zondag 16 augustus 2009)
