De Filippijnen; Het cursief verslag van mijn laatste verblijf (Juni 09-April 10)
De vele belevenissen van een "halve" Filippijn. De talrijke geillustreerde ervaringen, belevenissen, anecdotes, kursiefjes en colums van een Vlaamse senior, gehuwd met een Filippijnse die de Filippijnen al 30 jaar kent en bereisd. Steeds vaker van foto's voorzien.
23-11-2009
Filippijnenreis juni 09. DEEL 38
Filippijnenreis juni 09. DEEL 38
KANDIDAATSTELLING IS OPEN. Vanaf gisteren kon iedereen die zich geroepen voelde zich kandidaat stellen, of als toekomstige president van deze republiek, of als vicepresident, of als senator. Ook andere bestuurposten zoals burgemeester, viceburgemeester of gemeenteraadslid staan ter invulling. De meer ernstige kandidaten wachten gewoonlijk nog een tijdje, zij gaan eerst zorvuldig alle borden en aanplakbiljetten die hun naam dragen verwijderen of laten verwijderen. Zij kunnen anders worden beschuldigd van voortijdige kiezerswerving. De eerste dagen is echt voor de nieuwen, de groentjes dus. En die waren er dan ook. De eerste dag meldden zich in totaal 14 kandidaten. Geen enkele zag in zich een toekomstig gouverneur, laat staan een senator of burgemeester, zij mikten meteen op het presidentschap. Slechts één enkele nam toch al genoegen met het vicepresidentschap. De eerste kandidaat schoot al meteen de hoofdvogel af als merkwaardige figuur. Hij bood zich aan om 8u40 en de 61-jarige Rigoberto Madera Jr. ambieert een plaats als heerser van de wereld. De man beweert naar eigen zeggen leraar-predikant te zijn en vertelde in een interview door God te zijn aangespoord om president te worden. Hij kwam, in een door God himself geleid overzicht in Oktober er als beste uit om deze taak op zich te nemen. Madera heeft er alle vertrouwen in dat hij president wordt en vertelde daarom dat zijn daaropvolgende actie een kandidaatstelling is voor het presidentschap van Amerika. Hij zal president Barack Obama verdrijven en alzo wereldheerser worden. Comelec, de organisatie die de verkiezingen regelt en inricht vraagt aan de kandidaten om zoveel als mogelijk hun achterban thuis te laten. Het is immers de gewoonte dat talrijke familieleden en supporters hun kandidaat begeleiden en getuige willen zijn van zijn kandidaatstelling. Dat leidt natuurlijk tot chaotische toestanden in de Comelec-bureaus die natuurlijk niet op dergelijke publieksmassas is voorzien. De kandidaatstelling kan nog tot 1 december. Dan worden de kandidaten gescreend op foute registraties en verkeerde gegevens. Op krankzinnigheid wordt niet gescreend (Dipolog, zaterdag 21 november 2009)
DIPLOMAFABRIEKEN 2. In deel 23 had ik het al over het lage niveau van de rechtsscholen en de actie van de Commission on Higher Education daarover. Diezelfde Commission on Higher Education is nu van plan om honderd zevenenzeventig (jawel, 177!) verpleegsterscholen te sluiten. De laatste jaren schoten deze scholen als paddenstoelen uit de grond om talloze werk- en toekomstlozen een opleiding tot een goedbetaalde job in het buitenland te geven. Deze scholen bestonden het om nog geen enkele, bij hen afgestudeerde en gediplomeerde student te hebben die bij de officiële examencommissie slaagde. Het is te hopen dat de Commissie ook in zijn opzet slaagt want bij vorige soortgelijke acties werd men hierin gedwarsboomd door politici die door de destijds betrokken schooldirecties werden ingeschakeld om een en ander te regelen. Nog teveel schooldirecties zien het binnenrijven van schoolgeld als enig doel. Het zijn regelrechte dieven die de moeizaam bijeengeschraapte centen van de modale burger incasseren. Nadien is diezelfde burger en zijn student nog jarenlang het slachtoffer daarvan, want de her en der bijeengezamelde fondsen moeten, vaak met erg hoge interesten, worden terugbetaald. De Commissie kan nadien ook eens werk maken van het opstellen van minimum standaard leerstofnormen. Nu kan iedereen hier een instituut beginnen en les geven over om het even wat met een leerstof naar eigen goeddunken. Dit land heeft een acuut gebrek aan goede leerinstituten op elk niveau en kan, door de razendsnelle bevolkingsgroei, deze achterstand onmogelijk bijbenen. (Dipolog, zaterdag 21 november 2009)
DE NIEUWE CHEMISCHE INGENIEURS. Een tijdje geleden werden de examenuitslagen bekendgemaakt van de examen die werd gehouden door de PRC, de Professionele Regulatie Commissie. Deze Commissie geeft aan de geslaagden hun licentie tot uitoefening van hun beroep af. Ook hier kommer en kwel alom; van de 612 via diverse instituten afgestudeerde deelnemers waren er slechts 324 geslaagd. De beste student haalde 83,70 %. Hij studeerde in universiteit van San Carlos. De tien hoogste percentages werden behaald door 15 studenten. Zes ervan zijn studenten van De La Salle Universiteit in Manila en drie zijn van de Diliman Universiteit. De La Salle is een van de meest prestigieuze en dure universiteiten van dit land. Enkel kinderen van beter gegoeden kunnen er terecht voor hun studies. Maar het loont de kosten! Op 17 december leggen de geslaagden de eed af voor de Commissie van Chemische Ingenieurs in het historisch Manila Hotel, Rizal Park, Manila. (Dipolog, zaterdag 21 november 2009) OOK DE POPULATIECOMMISSIE SLAAT ALARM. Ik schreef er al over in de reisverslagen van mijn vorige reis, de Filippijnse bevolking kweekt er kommerloos op los en denkt niet aan de gevolgen. Deze zijn nochtans voor de aandachtige toeschouwer reeds een hele tijd zichtbaar. Niet voor de gewone Filippijn, deze denkt nog steeds dat een kroostrijk gezin een zegen voor de toekomst is en ziet niet dat het land aan miljoenen Filippijnen geen werk kan verschaffen met een diaspora tot gevolg, of dat de regering massaal rijst moet invoeren en heelwat rijst goedkoop moet verdelen om de onderlagen van de bevolking te voeden. De zeeën zijn nagenoeg leeggevist ook door buitenlandse trawlers, de visbroedplaatsen vernietigd door destructieve vismethodes en de arme Filippijn kan zich zelfs geen rijst meer permitteren. Zijn ontbijt is al jarenlang goedkope instant noedels, een monotone bron van koolhydraten. Een van die merken noemt zich dan nog ironisch; Lucky Me! en voert campagnes aan de lagere scholen! Ook PopCom, de Population Commision zegt bij monde van directeur Tomas Osias dat de Filippijnse bevolking aan het huidig groeiritme zich zal verdubbelen van 92,2 tot 184,4 miljoen in de komende 30 jaar en dat de Filippijnen tot de 10 meestbevolkte landen in de wereld zullen behoren. Die 184 miljoen zijn dan nog maar de officiële cijfers van de geregistreerde inwoners want men weet op geen paar miljoen na hoeveel Pinoys er werkelijk zijn. Vele inwoners zijn officieel onbestaande wegens niet aangeven van de geboortes. Popcom zegt verder dat de regering de gepaste voortplantingstechnieken aan zijn bevolking moet aanreiken, vooral aan de gewone bevolking en probeert de Filippijn een en ander te doen inzien op een zachte manier, dit vooral om de almachtige Katholieke kerk niet voor hun kortzichtig religieus hoofd te stoten. Het verwacht, benevens nog meer voedseltekorten, ook waterschaarste en een overontwikkeling zowel in de steden als in de landelijke gebieden. Ook de jongeren van nu moeten worden ingelicht met bevolkingsopvoeding hen wijzend op de globalisatie van de handel, de verstrooiing van de bevolking, de verstedelijking, klimaatsverandering en armoede. Bevolkingsexperts wijzen erop, zo men al de groeicurve kan doen ombuigen bij de ouderen, dat dit geenszins een verminderende bevolkingsaanwas zal tot gevolg hebben gezien het groot aantal jonge kinderen nu. Dit worden immers de talrijke jonge ouders van de nabije toekomst. 24% van de bevolking is nu adolescent, waarvan zomaar eventjes de helft daarvan tussen 15 en 18 jaar. Dit indiceert een bijzonder grote bevolkingsaanwas in de eerstkomende jaren want de vruchtbaarheid en de productiviteit van de vrouwen is hier erg hoog. Ondertussen doet PopCom voorzichtig zijn best met de bevolking voor te lichten. Vier speerpunten zijn van belang; respect voor het leven, verantwoord ouderschap, geboortespreiding en geïnformeerde keuze. Je voelt zo de hete adem van de kerk in de nek (Dipolog, maandag 23 november 2009)
MANNY PACMAN PACQUIAO VANGT 1 MILJARD PHP. Nu Manny Pacquiao terug thuis is wordt in het lang en het breed over zijn triomf over Cotto en zijn vermeende relatie met starlet Krista Ranillo uitgeweid. Voor zijn victorie over de Portoricaan Cotto krijgt Pacman 22 miljoen US$. Dat is meer dan 1 miljard Filippijnse Peso. De verliezer krijgt toch nog 12 miljoen US$. Voor dit bedrag wil ik ook wel eens van Pacman verliezen en mijn tronie even tot moes laten slaan Zijn wettelijke adviseur Jeng Gacal onderstreept wel dat dit een bruto-bedrag is. Er moeten nog taksheffingen worden betaald. 30% in de Verenigde Staten en ook nog 10 % aan zijn Amerikaanse coach Freddie Roach. Er blijft toch nog altijd zon 5 à 600 miljoen Php. schoon aan de haak. Tijdens een persconferentie zagen we Manny en zijn vrouw Jinkee in romantische omhelzingen. Heel anders dan zowat een week geleden toen ze snikkend voor de cameras vertelde dat manlief een verhouding had met een sexy, jong opkomende filmactrice. Ze was er zelfs voor naar de kerk geweest. Deze starlet Krista Ranillo, 24, wiens roots hier in Dipolog uitstrekken, is dochter van de acteur Mat Ranillo III. Een schrijver in het schooljaarboek stelt over haar; met haar engelengezicht, haar lieve glimlach, haar verrukkelijk lichaam en met haar bijzonder ontwikkelde hersenen is ze als door de hemel gezonden. Heelwat fotos en videos, verspreid via internet en roddelbladen tonen Manny en Krista samen. Geen wonder want Manny en Krista waren samen op de filmset voor de opnames van de fantasiefilm Wapacman, een film die de boksdaden van Pacman in de verf zet, en waarin zij de hoofdrol spelen. Wapacman komt uit op Kerstdag. (Dipolog, maandag 23 november 2009)
FILIPPIJNSE FILMS VALLEN IN DE PRIJZEN. Twee Filippijnse films vielen onlangs in de prijzen in het internationaal onafhankelijk filmfestival in Brussel. Dinig Sana Kita kreeg na de vertoning niet alleen een staande ovatie maar regisseur Mike Sandejas mocht ook de Grote Prijs voor de speciale categorie Dovenfilms in ontvangst nemen. Dinig Sana Kita gaat over de liefde tussen de dove Kiko en Niña, die net haar gehoor op proef stelt met harde rockmuziek. Het zijn twee mensen uit een totaal andere leefwereld. De ene zoekt zijn ouders, de andere wil ze net verlaten. Zelfs in hun wildste dromen komt het niet voor dat ze ooit elkaar zouden ontmoeten. Dan Het is de eerste Filippijnse film met een dove acteur in de hoofdrol. (Romalito Mallari) Colorum is een moraalsprookje doorweven met een kleurenpalet en een catalogus van angsten die Vincent van Gogh jaloers zou maken. Deze film kreeg de prijs voor de Beste Acteur door toedoen van Lou Veloso, een veteraan van de filmwereld. Hijzelf was niet aanwezig en de directeur van het filmfestival nam in zijn plaats de onderscheiding in ontvangst. Aan het festival namen meer dan 60 landen deel met meer dan 100 films. Vele van de films waren voor het eerst in Europa te zien en zelfs wereldwijd. Het Brusselse Filmfestival werd voor het eerst gehouden in 1974 en is een vlaggenschip voor de onafhankelijke bioscopen. (Dipolog, maandag 23 november 2009)
VERKIEZINGSKANDIDATEN-ACTEURS GEWAARSCHUWD. Net zoals in de States, denk maar aan Ronald Raegan of Arnold Schwarzenegger, zijn er hier nogal wat filmacteurs en tv-beroemdheden die ook politieke ambities koesteren. Een enkele, de klop- en smijtacteur Joseph Ejercito Estrada, alias Erap, schopte het zelfs even tot president. Comelec, het verkiezingscomité, waarschuwt deze al of niet gelegenheidsacteurs, om voorzichtig te zijn met het vertonen van hun acteertalenten in films die eerlang voor het eerst zullen te zien zijn in het volgende maand gehouden Metro Manila Film Festival. (MMFF). De film kan worden gezien als propaganda en dit is door de huidige verkiezingswetgeving verboden. De acteurs die menen zich ook als politiek kandidaat te moeten aanstellen kunnen dus worden gediskwalificeerd. Vanaf hun kandidaatstelling tot de wettelijke propagandaperiode die pas volgend jaar aanvangt, moeten zij zich ver van alle mogelijke propaganda houden. Personen die in deze een risico vormen zijn ondermeer, senator Ramon Bong Revilla Jr. Hij stelt zich herverkiesbaar en is ook te zien in de film Panday. Ook Manny Pacman Pacquiao, die zichzelf speelt in de fantasiefilm Wapakman, koestert naar verluidt de wens een congreszetel te bemachtigen in de provincie Sarangani. Met nog een zestal andere beroemdheden vormen zij een mogelijk onderwerp van voortijdige kiezerswerving... (Dipolog, maandag 23 november 2009)
MIJN VERWACHTING KOMT UIT. In deel 35 vertelde ik van de weerkundige depressie die richting Filippijnen kroop. Ik zei toen ook dat ik de voorspelling van de weerkundige dienst in twijfel trok die stelde dat Mindanao in een taifoen zou terechtkomen. Mijn voorspelling komt uit. De actieve depressie die hier de naam Urduja kreeg werd dinsdagmorgen verwacht in Leyte. Het is trouwens officieel nog geen taifoen. Heelwat provincies kregen stormwaarschuwingsignaal 1, maar Mindanao was daar niet bij. Pagasa vraagt ook aan de bewoners van lagergelegen gebieden en aan berg- of heuvelhellingen de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen, mochten er vloedstromen of grondverschuivingen ontstaan door de hevige neerslag. De Visayas en Noordoost Mindanao krijgen wel hevige regenval en wat windvlagen te verwerken. Dit heeft hier een gematigde tot ruwe zee tot gevolg. Ook vielen een paar bomen om, meer door de drassige ondergrond dan door de wind. Die regenval was trouwens al enkele dagen ontstaan. Eerst af en toe wat lichte buien, dan overgaande in stevige buien en vanaf vanavond buien gaande tot stortbuien en zelfs extreem zware plensbuien die de rivieren en riviertjes doet zwellen. Wij zitten veilig op een verhoogd terrein met goede afwateringsmogelijkheden. Maar eerwaarde John Smithwick, de Amerikaanse religieuze wonderdoener die zes dagen lang Dipolog aandoet kon zijn eigen show vanavond niet uit het water redden en met een wonder droog houden. Slechts enkele tientallen waren vanavond getuige van zijn optreden die hij dan maar vlug afgelastte. (Dipolog, dinsdag 24 november 2009)
Rev. John Smithwick in actie!
MINSTENS 45 DODEN BIJ EEN VERKIEZINGSDISPUUT. Deze morgen raakte bekend dat een verkiezingskonvooi in Maguindanao door nagenoeg honderd gewapende en geüniformeerde mannen van een rivaliserende Moslimpartij werd aangevallen. Het konvooi ging Ismael Mangudadatu, een Moslim van een andere groepering aangeven als nieuwe gouverneurskandidaat en bestond uit een vijftigtal vrouwen en mannen waaronder ook de echtgenote van de gouverneurskandidaat, zijn twee zusters en diverse andere meestal vrouwelijke familieleden. Er waren ook een tiental plaatselijke reporters meegereisd om verslag uit te brengen. Geen van hen kan het navertellen; allen werden met kogels afgemaakt. Vrouwen werden wel eerst even verkracht. Men vond eerst de levenloze en verminkte lichamen van 13 vrouwen en 8 mannen maar bij nader onderzoek vond men, over grote afstand verspreid, in pas gedolven ondiepe graven nog veel meer slachtoffers. Ook werd een massagraf ontdekt waarbij een grote graafmachine werd gebruikt. Het graafwerktuig stond nog op de begraafplaats. Het is niet zeker dat er één overlevende is. Maguindanao is een deel van de Autonome Regio in Moslim Mindanao die in 1996 werd opgericht in het kader van een vredesovereenkomst met een grote Moslimrebellengroep. Het is nu juist deze pro-regeringsgezinde rebellengroep die van deze massacre wordt beschuldigd. Het leger is in alarmstaat gebracht om wraakdodingen te voorkomen en zowat 1000 soldaten werden extra ingezet. President GMA kondigde de noodtoestand af in bepaalde delen van Mindanao waarbij ook het houden van wapens door private personen er zal worden verboden. Ook de avondklok werd ingesteld. Maar het wordt een zware dobber; iedereen wijst de groep van gouverneur Andal Ampatuan aan als daders, die ook het hoofd is van een Moslimclan die deel uitmaakt van GMAs coalitie. Zelfs de provinciale plaatselijke politiedirecteur was een van de leiders in de gewapende groep! Het is de eerste maal in de geschiedenis dat zoveel reporters op een dag het leven lieten. Filippijnse verkiezingen zijn vooral in het zuiden gewelddadig omdat de rivaliserende Moslimclans elkaar te lijf gaan. Ook zijn er daar diverse krijgsheren met private legers actief. (Dipolog, dinsdag 24 november 2009)
TANDOK. Vele van mijn bekenden weten het, sinds jaren al heb ik een paar plagende pijnpunten tussen mijn schouderbladen. Naarmate het weer evolueert, is ook de pijn wat meer of minder. Het betert in de warme subtropen, maar helemaal weg is het nooit. Ook herhaalde kinesitherapieen brachten geen aarde aan de dijk. Ik sta open voor alternatieve genezingsmethoden, waaronder ook de lokale methoden die hier als algemene noemer Bisaya krijgen. Een ervan bleek al tenminste efficiënt, deze waarbij onze DD met een kruidenmengeling van zijn astma werd verlost. Onlangs kreeg ik de raad om eens bij een tandokbeoefenaar te gaan voor mijn rugklachten. Wij er op maandagnamiddag heen. We kwamen terecht bij een 36-jarige man die zijn praktijk had geleerd in Cebu en het reeds 18 jaar beoefent. Zijn uithangbord vermeldt behandelingen tegen rabiës, tetanus, reuma en rugpijn. Hoe men die eerste twee kan behandelen blijft mij een raadsel maar reuma en rugpijn, leken mij toch ergens aanvaardbaar Nadat hij zich had geïnformeerd over het wat en hoe, en ook of ik geen schrik had trokken we naar een kleine open ruimte op een tussenverdiep. Daar opende hij een plat koffertje met zes klokjes ter grootte van een flink borrelglas. Deze klokjes waren vervaardigd uit de horens van de karbouw (Bubalus Bubalus) en hadden bovenaan een afsluitbaar rubberen ventieltje. Hij overgoot de klokjes kwistig met ontsmetalcohol en ontsmette daarmee ook mijn ganse rug. Terwijl dit inwerkte lokaliseerde hij mijn pijn op drie plaatsen links en drie plaatsen rechts tussen mijn schouderbladen. Hij haalde een nieuw scheermesje (type Gilette) uit de verpakking en op elk van die plaatsen maakte hij vijf tot zes kleine incisies, ondertussen informerend of alles ok was. En dat was het ook. Dan nam hij een hoornen klokje stak er een propje watten in, gedrenkt in alcohol en ontstak het. Na een tiental seconden plaatste hij het klokje met de opening op een schoteltje om alzo, wegens zuurstofgebrek, de vlam te doven. Dan plaatste hij het op mijn rug op de voordien door hem gelokaliseerde plaats en maakte in het klokje, door met de mond aan het ventieltje te zuigen, een vacuüm. Zo werden ook de andere vijf plaatsen van vacuümklokjes voorzien. Hij vroeg nogmaals of alles ok was en zei dat deze behandeling een half uurtje moest duren.
Na de tandokbehandeling
Ondertussen vertelde hij in het Visayan aan mijn vrouw over zijn jarenlange ervaringen en zei dat er lucht in mijn zenuwpunten zat. Eden vertaalde. Dit had ik al enkele malen eerder gehoord als ik mijn rug in de Filippijnen liet masseren. Deze eenmalige behandeling zou mij definitief of toch voor lange tijd van die plagende pijn verlossen. Na een half uur nam hij één voor één de klokjes weg door het ventieltje te openen en met heelwat toiletpapier het uitgetrokken bloed, deels reeds geklonterd, op te vangen. Hij wreef mijn rug in met een kruidenolie die erg leek op de hier welbekende Eficascentolie. Na nog de afgesproken 750 Php. te hebben ontvangen kon ik vertrekken. Ik wil niet op de feiten vooruitlopen maar tot op heden, 48 uur na de ingreep, blijft de pijn weg. Hopelijk blijft dat ook zo. De incisiewondjes genezen snel. (Dipolog, woensdag 25 november 2009) EEN AVONDJE BRAINWASHEN. Ik wou toch eens die Amerikaanse predikant en zijn gevolg aan het werk zien. Die vooravond was er al heelwat meer volk op de Boulevard dan op een normale maandag. Waarschijnlijk aangespoord door euforische gelovigen, of door de lokale televisiepots, waren er om kwart voor zes al minstens achthonderd à duizend mensen verzameld en het spektakel was voor halfzeven aangekondigd. De wachtenden werden vergast op een plaatselijk religieus zangkoortje die met een zestal spirituele liederen de roem van Christus prees. Tussen de liederen door was er een plaatselijke predikant die de mensen aanspoorde om hun zieken en gebrekkigen te brengen en om iedereen die een verbintenis met Christus wou, dit via een invulformuliertje te bevestigen. En vooral je naam en gsm nummer niet vergeten! De formuliertjes van de verbondenen werden in een grote tombolatrommel gestopt. Later op de avond zou, net zoals alle volgende avonden een aantal gelukkigen worden getrokken. Zij zouden, benevens het geluk Christus te hebben aanvaard, ook nog kans maken op een mooie profane prijs; een fiets, of een gsm, of een emmer rijst. Rond kwart na zes spuiden de uit de States meegebrachte JBL luidsprekers een paar pittige religieuze rocknummers over de massa die inmiddels was aangezweld tot zon duizend vijfhonderd à tweeduizend. Een eerste wonder deed zich voor even na halfzeven. Er was een stroomonderbreking die normaal minstens toch algauw zon uurtje duurt. Deze maal was dat binnen de drie minuten opgelost. Wonderlijk toch? Na nog wat opzwepende muziek en wat aansporingen van een andere plaatselijke pastor was de tijd aangebroken om de paar duizend gelovigen en nieuwsgierigen te laten kennis maken met de buitenlandse ploeg. De predikant kondigde hen aan en een tiental Amerikanen, waaronder enkele vrouwen, vulden de stoelen op het felverlichte, hoge podium. Er volgden nog een paar disconummers waarop enkele jongere predikanten van op het podium begonnen te dansen, te shaken, en zelfs te moonwalken. Dan kwam Eerwaarde John Smithwick himself aan het woord. Hij vertelde in het Engels dat zij allen zeer verheugd waren hier te mogen zijn, een golf van hemelse zegeningen zou op de aanwezigen neerkomen, zieken brengen, zij waren boodschappers, het genezen kwam met de kracht van boven, zij waren slechts media, etc., etc. Alles werd zin na zin, met vuur vertaald door een lokale predikant die zo vlug anticipeerde dat het wel een vooraf ingestudeerde speech moest zijn. Hij werd er zowaar schor van.
Met simultaanvertaling
Na nog een andere jongere Amerikaanse predikant kwam nu ook en van de vrouwelijke Amerikaanse pastors aan het woord. Zij vertelde dat zij reeds deze namiddag in de barrios (wijken) waren rondgetrokken en dat zij ook daar talrijke mensen hadden genezen. Een man die sinds de aanrijding door een motor mankend door het leven ging en door hen werd genezen, zou zo aanstonds op het podium verschijnen en in het Bisayan getuigen van de krachten van hierboven. Wat hij ook deed in emotionele bewoordingen. Zijn verhaal werd onthaald door enthousiast applaus van de menigte die inmiddels was aangezwollen tot zon kleine 2 500.
Vele toehoorders
Zowel Eden als ikzelf konden ons niet van de indruk ontdoen dat het opgezet spel was. Toen ook nog DD het doorhad dat het larie en apekool was en dit door gehuil kenbaar maakte, zijn we maar opgestapt. Ook de Regisseur van hierboven bleek ontevreden met de gang van zaken; dinsdag zou het noodweer de wondershow onmogelijk maken en vanaf woensdagavond, toen de hele show uit voorzorg was verhuisd naar een gymnasiumzaal, was het opnieuw een rustige, aangename deemstering op de Dipologse Boulevard (Dipolog, woensdag 25 november 2009) NOG MEER DODEN ONTDEKT. Vandaag werd bekend dat bij de massacre een groot massagraf wer ontdekt met drie grote personenwagens gevuld met in stukken gezaagde lijken door middel van een kettingzaag. Dit brengt het dodental op 57. Ook is het duidelijk geworden dat vele vrouwen, na het verkrachten, de ogen werden uitgestoken, de borsten van opzij werden afgeschoten, de voeten afgesneden en daarna herhaalde malen in de geslachtsdeken werden geschoten als vorm van executie. Onder de vrouwen waren er ook verschillende zwanger. Gisteren, in een crisisvergadering werd unaniem besloten om drie verdachten uit de coalitie te stoten. Wat president Gloria Macapagal Arroyo dan ook deed. Zij kon moeilijk anders, de kritiek zowel van de binnenlandse als de internationale pers werd onhoudbaar en ook de internationale wereld begon zich te roeren. De uitgestotenen zijn; de vermeende leider van de massacre, Andal Ampatuan Jr., zijn vader Andal Ampatuan Sr., die provinciegouverneur is en een eigen militie heeft, en zijn broer, een machtige lokale politicus. Zij beval ook om alle verdachten intensief op te sporen en voor de rechter te brengen. Er waren geruchten dat de hoofdverdachte het land zou zijn ontvlucht maar terwijl ik dit artikeltje neerschrijf zie ik directe beelden vanuit Manila in Villamor Airbase dat Andal Ampatuan Jr. zich heeft aangegeven en dat hij naar daar in verzekerde bewaring is gebracht voor verder onderzoek en berechting. (Dipolog, donderdag 26 november 2009)
