De Filippijnen; Het cursief verslag van mijn laatste verblijf (Juni 09-April 10)
De vele belevenissen van een "halve" Filippijn. De talrijke geillustreerde ervaringen, belevenissen, anecdotes, kursiefjes en colums van een Vlaamse senior, gehuwd met een Filippijnse die de Filippijnen al 30 jaar kent en bereisd. Steeds vaker van foto's voorzien.
16-11-2009
Filippijnenreis juni 09. DEEL 35
Filippijnenreis juni 09. DEEL 35
TERUG NAAR DIPOLOG. Vrijdagmorgen was onze laatste morgen in het Tubod Flowing Waters Resort. We hadden erg genoten van ons verblijf. Als we al eens niet zwommen, of naar de dieren keken in de minidierentuin, dan wandelden we met onze DD naar het pas aangelegde pretparkje van het resort er vlak tegenover aan de bergflank gelegen. Daar is ondermeer een binnenspeeltuin met airco voor kleuters, tot groot jolijt van DD natuurlijk. Je kan er ook een helling afrollen in een reuze rollende bal. Een airco binnenspeelruimte voor de wat groteren is nog even in aanleg. Ikzelf verkoos de 209 trappen te beklimmen naar de kunstmatige minivulkaan. Onderweg kom je nog een voorhistorisch monster tegen. Binnenin de vulkaan wordt op weekend wat hout verbrand en alzo krijg je een rokende krater. Van daarboven heb je een prachtig uitzicht op de groene bergachtige omgeving met riviertjes en dalen en daarin soms een kleine barrio of woonwijk. Na een klein ontbijtje vrijdagmorgen was het inpakken en richting Mactan airport. We waren een heel stuk te vroeg en konden in principe nog niet inchecken voor Dipolog. Maar, het klappen van de zweep kennende en mits een brede glimlach, kon ondergetekende een Cebu Pacific bediende ervan overtuigen om ons reeds van onze bagage te verlossen en onze inschepingpassen te verstrekken. Zo konden we nog rustig wat rondstruinen in de incheckruimte en nadien in de vertrekhall. Na een lichte maaltijd en een koffie toe waren we vertrekkensklaar. De vlucht naar Dipolog duurt normaal zon 45 minuten maar na een dik halfuur zetten we reeds voet op Dipologse bodem. Vrijdag de dertiende is voor ons zeker geen ongeluksdag! (Dipolog, vrijdag 13 november 2009)
IERSE PRIESTER VRIJGELATEN. Na meer dan één maand gijzeling is de bejaarde Ierse priester Sinnott (zie deel 29 en 31) vrijgelaten. Een tiental dagen geleden werd nog een videofilm van hem door de kidnappers aan een lokale journalist gestuurd in Pagadian. Op die video zag je de ongeschoren priester een krant van 22 oktober vasthouden terwijl hij licht glimlachend verklaarde dat de gijzelnemers 2 miljoen US$ vroegen voor zijn vrijlating en dat hij in goede gezondheid was, niettegenstaande het gemis aan zijn noodzakelijke medicamenten en het verblijf in primitieve omstandigheden. De missionarisorde repliceerde dat ze nooit eerder losgeld betaalden en dat nu ook niet van plan waren. Ook Sinnott zelf zou dit niet willen, zegden ze nog. Hij zou het geld liever besteden aan zijn caritatief werk van de gehandicapten en aan de armen. Nu Sinnott is vrijgelaten is het maar de vraag wie het deed. Het MILF Moro Islamic Liberation Front ontkent dat zij er voor iets tussenzaten. Zij hielpen zelfs bemiddelen met de kidnappers om de vrijlating te bekomen. Sinnott van zijn kant is niet bereid om tegen zijn kidnappers klacht in te dienen. Zij waren erg, erg vriendelijk en het waren geen MILF rebellen zei hij. De regering gaat echter de verdachten vervolgen. Als we dit ongemoeid laten dan zijn de gevolgen voor verdere ontvoeringen niet te overzien zegt ze bij monde van Gilberto Teodoro Junior., de secretaris van landsverdediging. Zij meent te weten dat bepaalde leden van het 113de basiscommando van de MILF deze daad op hun kerfstok hebben. Er zijn reeds een zestal namen bekend. (Dipolog, zaterdag 14 november 2009)
MAYONVULKAAN WORDT ONRUSTIG. Sinds enkele dagen is het aan het rommelen op de Mayon, de actieve vulkaan in Albay. Verleden woensdag had hij al een drietalmaal wat as gespuwd, reden genoeg om de autoriteiten te alarmeren en de bevolking te evacueren. De nacht daarop kon men de kratergloed waarnemen tot 15 Km. ver. De oppervlakte van de Mayon blijft gespannen niettegenstaande er reeds kleine uitbarstingen en ontploffingen waren. Er wordt zodoende dus druk opgebouwd. Ook werden de laatste 24 uur acht lichte bevingen geregistreerd en wordt er nu 514 ton zwaveldioxide uitgestoten, dat is wat meer de normale 500 ton per dag. Bij dit alles blijft alarmfase 2 van kracht. Dit houdt in dat de zowat 700 families die dichtbij de vulkaan wonen preventief werden geëvacueerd en noodhulp werd aangeboden. De bevolking op een radius van 6-7 Km. van de vulkaan werd verzocht zich gereed te houden mocht de toestand verergeren. (Dipolog, zaterdag 14 november 2009)
PACMAN PAKT ZEVENDE WERELDTITEL. Normaal is Dipolog, zowel in de week als op zondag, een levendig stadje. Slechts weinig winkels nemen een rustdag. Deze zondag was het wel even anders. Al van de vroege voormiddag waren er praktisch geen tricycles meer te bespeuren. In de stad was er ook praktisch geen volk. De reden was niet ver te zoeken. Zo rond het middaguur zou de legendarische en sympathieke Filippijnse bokser Manny Pacquiao, de Portoricaan Miguel Cotto bekampen en proberen deze zijn wereldtitel weltergewicht afhandig te maken. Het gevecht werd door diverse tv-kanalen rechtstreeks uitgezonden vanuit de High Grand Garden Arena (in het kort; de MGM Grand), met zijn 16 000 toeschouwers, in het avondfrisse Las Vegas, Nevada. Al van 10 uur waren er diverse grote boksmatchen, maar dé kamp van dé dag was natuurlijk Pacman vs. Cotto. Veel meer dan bij ons is boksen en catch erg populair in de States. En als het in de States regent dan druppelt het in Manila Zelfs hier hadden al van dagen tevoren een paar hotels en half dozijn betere eetgelegenheden de match op groot scherm aangekondigd. En dan was het zover! Manny deed de eerste ronde van de twaalf als verkenning, maar in diverse volgende rondes zou Cotto, nochtans een taaie wereldtitelverdediger, regelmatig de vloer van heel dichtbij zien. Pacman was vliegensvlug en Cotto kon hem ternauwernood raken. Andersom des te meer. Het leek er al vlug op dat Cotto aan het verliezen was. De negende ronde gaf de doorslag. Iedereen kon duidelijk zien dat Cotto geen partij was voor onze Manny want Cotto bokste vanaf dan vrijwel gedurend afwerend achteruit. Uiteindelijk in de laatste minuut van de laatste ronde legde de scheidsrechter het kamp stil wegens technisch knock out en onze Pacman mocht zijn zevende wereldkampioengordel, deze maal van de weltergewichtklasse, in ontvangst nemen. Bob Arum van bokspromotor Top Rank, zei dat Manny de grootste bokser van alle tijden was, nog meer dan Muhammad Ali, Sugar Ray Leonard en Marvin Hagler. Ik heb nog nooit iemand gezien zoals hij, zei Bob. En inderdaad geen andere bokser won ooit zoveel titels in diverse gewichtklassen. Vlieggewicht, super bantamgewicht, vedergewicht, super vedergewicht, lichtgewicht en junior weltergewicht, en nu, weltergewicht, Pacman heeft ze allemaal op zijn naam! Manny blijft er zeer bescheiden bij. Ik wil me met niemand vergelijken, zegt hij. En wat ik heb bereikt wil ik niet vergelijken met wat zij bereikten. Ik ben maar een gewone vechter. En dat siert de eenvoudige Pinoy van General Santos (Dipolog, zondag 15 november 2009) WE MOGEN NOG WAT VERWACHTEN. Pagasa, weerkundige dienst van de Filippijnen, meldt in een communiqué dat we nog zon twee tot drie taifoens mogen verwachte in de komende weken. De Filippijnse namen liggen al klaar; Urduja, Vinta, Wilma, Yolanda en Zoraida. Want je weet, hier worden de internationale benamingen, om ik weet niet welke reden, locaal aangepast. Anders dan gewoonlijk verwacht men deze cyclonen in de buurt van de Visayas en, uitzonderlijk ook in Mindanao. Afwachten, natuurlijk. Ik weet niet wat er komen zal en mensen is misselijk. (Of hoe zeg je dat?) Om het geheel nog wat te verergeren, verwacht men ook de doorgang van een koudefront, of tenminste de staart ervan. Al moet je dat koude wel met een kilo zout nemen. Bij ons in Mindanao, bijvoorbeeld, worden minimum koudetemperaturen bij nacht verwacht van 23°C. (Koud, hé?) Ik zal toch mijn verwarmingsinstallatie hier alvast eens nakijken, voor zover ik deze kan vinden, natuurlijk (Dipolog, zondag 15 november 2009) IEDEREEN BLIJ MET PACMAN. Om dé match van het jaar te bekijken werden op diverse plaatsen in het land, voornamelijk in Manila, grote schermen of reuze flatscreen tvs opgezet op openbare plaatsen, zoals hanengevechtarenas, sport- en gemeentehallen. Ook vele bioscoopzalen boden de match aan en het Araneta Coliseum in Cubao, Manila zat afgeladen vol met zon 18 000 enthousiaste boksfanaten. Zelfs in Pateros, Manila, die voor 90% door de vloed was getroffen, was het even ontspannen in het Coliseum. Op de eerste verdieping was een groot scherm geplaatst en op het nog steeds natte gelijkvloers stonden zes grote flatscreen-tvs. In totaal konden 6 000 mensen voor enkele uren hun zorgen opzij zetten. Zij werden op brood en cakejes vergast door de burgemeester en de viceburgemeester. Het is de gewoonte dat het leger in de diverse kampen grote schermen opzet om de boksmatchen van hun eerste sergeant reservist Manny Pacquiao te bekijken. Ook nu was dit weer het geval. Tienduizenden militairen, familieleden en gewone burgers werden in diverse legerkampen gratis op de match, een snack en een verfrissing getrakteerd. Men kwam deze maal zelfs snacks tekort. De volledige gewapende strijdkrachten van de Filippijnen wensen onze eerste sergeant Manny Pacquiao geluk en danken hem om de Filippijnse natie fier te maken bij het verslaan van Cotto. Opnieuw toonde hij de moed en de vastberadenheid van een echte strijder, zei een fiere luitenant kolonel Romeo Brawner Jr. Zelfs de Katholieke kerk laat zich niet onbetuigd. De voorzitter van de Filippijnse Katholieke Bisschoppenconferentie, aartsbisschop Jaro Angel Lagdameo, zei dat de overwinning van de Peoples Champ (zo wordt Manny ook genoemd) te danken is aan de gebeden van zijn moeder en de Filippijnse bevolking. Hij is de fierheid van de Filippijnen. Bisschop Martin Jumoad van Basilan zei dat Pacmans overwinning in de wereldgeschiedenis geëtst staat. Het geeft ons een speciale plaats in de geschiedenis en de Filippijnen worden bekend en dit komt zo ook het toerisme ten goede, zei hij tot besluit. Merkwaardige noot; Tussen 10 en 14 uur werd geen enkel crimineel feit geregistreerd in groot Manila. Blijkbaar zijn zelfs de criminelen Pacmanfanaten (Dipolog, maandag 16 november 2009)
NOG EEN WARENHUIS IN DE FIK. Benevens het nu afgebrande Lindsey Emporium waarover ik in aflevering 33 schreef, is er nog een vanouds gekend warenhuis daar vlak tegenover. De Roxy huist in diverse oude gebouwen, waaronder een voormalige bioscoopzaal, die men destijds tot een geheel verbond. Men was enkele maanden geleden begonnen met ingrijpende verbouwingswerken om er nog voor de komende feestdagen een modern grootwarenhuis van te maken. De werken waren inmiddels goed opgeschoten. Wij hadden maandagnamiddag er nog even binnengelopen om toch wat kerstversieringen te kopen. Zo konden we ook wat in de stemming komen. Dinsdagmorgen hoorden wij van kennissen dat Roxy in de afgelopen nacht had vuur gevat. Wij dachten eerst dat het een misplaatste grap was, maar naarmate de dag vorderde hoorden wij dit herhaalde malen bevestigen. De brand bleek te zijn ontstaan door een nalatig personeelslid. Hij had s avonds vergeten stekker van de kerstverlichting uit het stopcontact te trekken. En aangezien stopcontacten hier door de vochtigheid soms vonken durven geven was er onverwacht en voortijdig vuurwerk tot gevolg. Voor de komende feestperiode waren de voorraden nog extra aangevuld en alles, tot in de gangen tussen de rekken toe, stond boordevol. Men kon echter relatief vlug alarm slaan en de brandweer was deze maal vlug ter plaatse. De brand had tot gevolg dat er veel schade was aan de voorraden op het gelijkvloers en eerste etage van het achterpand, voornamelijk rook- en bluswaterschade.
Veel rook- en waterschade in Roxy
Het voltallig personeel probeert nu met de moed der wanhoop, de roet van de nog verkoopbare artikelen te halen of de rookbeschadigde verpakking ervan te verwijderen. (Dipolog, dinsdag 17 november 2009) SWITCH ON CEREMONIE. Bij onze dinsdagavondwandeling, zo rond halfzes, op de Boulevard van Dipolog merkten we op een plaats een ongewone drukte. Voor een kleurrijk verlicht podium stond een spreekgestoelte opgesteld en waren een dertigtal wit plastieken stoelen geplaatst. Ook klonk uit diverse luidsprekers kerstmuziek en er stond warempel een regiewagen. Het verkeer op dat vak werd omgeleid. Bij navraag aan een van de verkeersregelaars bleek een Switch On ceremonie op het getouw te staan. Dat is een gebruik die ook in onze steden plaatsvindt, maar wel zon kleine maand later, namelijk het officieel ontsteken van de kerstverlichting. En inderdaad, nadat de animatrice en de animator herhaalde malen hadden verzocht aan de inmiddels gearriveerde stadsnotabelen om plaats te nemen en nadat zij de notabelen met functie, naam, toenaam hadden verwelkomd en bedankt voor hun aanwezigheid en nadat een half dozijn van diezelfde notabelen zijn of haar boodschap van vrede had verkondigd kon men eindelijk on-switchen. Het hele gezelschap schreed over het plein om eersterangsgetuige te zijn van de switch-on-handeling van de Burgemeester Mw. Uy aan de hoofdschakelaar. De overenthousiaste animator begon voorwaar te vroeg af te tellen en werd dus halfweg door de aanwezigen met armgezwaai de mond gesnoerd. Hij begon dan maar even opnieuw. En, jawel hoor, toen hij aan één kwam kon Mevrouw de Burgemeester zich ook niet langer inhouden en de Boulevard van Dipolog baadde in de kerstverlichting. Aan elk van de zesentwintig hoge verlichtingspalen van de rijbaan schitterden evenveel reuze staartsterren. Elk van de zowat vijfenzestig kleinere verlichtingsarmaturen van de boulevard zelf waren versierd met een zeilbootsilhouet met een kleurrijk zeiltje afgeboord met lichtjes en een lichtende ster in de masttop. Deze feeërieke sierverlichting geeft de Boulevard een feestelijk cachet.
Kerstverlichting aan op de boulevard!
Ook op diverse andere belangrijke plaatsen en rotondes, en dus ook aan onze eigen Airport Road en aan zijn rotonde, heeft men feestverlichting aangebracht en heeft Mevrouw de Burgemeester het licht geschonken. (Dipolog, dinsdag 17 november 2009) BLOTE REET. Het zou me geenszins verbazen als er binnenkort, ergens ter wereld, personen zouden zijn die me met mijn blote reet op het internet kunnen zien verschijnen. Niet dat ik daartoe bewust voor koos hoor, of dat ik plots op mijn oude dag nog exhibitionistische neigingen kreeg. Hoe dat zo gekomen is verneem je hieronder. Het was al enkele dagen dat ik op de witgeschilderde triplex plafonds, ondermeer van onze echtelijke slaapkamer, kleine bruine vlekjes opmerkte. Ik dacht eerst nog dat het om een paar exotische larven of andere insectenpoppen ging en sloeg er verder geen acht op. Een paar dagen nadien vernam ik van een Vlaamse bewoner van een appartelle even verderop dat hij kleine gaatjes in zijn plafonds had van de slaapkamers en ook van de badkamer. Deze waren vermoedelijk aangebracht door middel van een kleine schroevendraaier. Hij had die gaatjes van zon 1,5 tot 2 mm. met tape afgeplakt en vroeg mij of ik ook zon gaatjes had. Toen ging er bij mij een lichtje op. We spoedden ons naar mijn appartelle, en inderdaad, de insectenpoppen bleken kijkgaatjes. Ook plafonds van andere appartelles hadden deze perforaties, met uitzondering van appartelle nummer 1. Deze was onbewoond en de gluurders waren daarvan blijkbaar op de hoogte.
Plafond doorstoken
De Australische bewoners naast ons van ruimte 3 hadden ook perforaties en zowel zij als ik hadden ook een wat groter gat van zon 3-4 mm. op een strategische plaats aangebracht in de echtelijke slaapkamers. Dit gat was groot genoeg om een kleine zogeheten pencamera door te glijden.
Onder camkijkgat beker met water gekleefd!
We verwittigden natuurlijk de verantwoordelijken, deze konden bij nader onderzoek alleen maar bevestigen dat er achteraan een mogelijkheid was om tot tussen het dak en het plafond in te sluipen. Men heeft deze toegang inmiddels beveiligd. En nu maar afwachten wat de voor ons onbekende daders met de eventuele gemaakte opnames met de minicamera zullen doen. Ik denk niet dat er royaltys zullen worden uitgekeerd voor mijn nachtelijke bedactiviteiten en de daders vinden is al evenmin een optie. Alzo sterft mijn langverwachte filmcarrière een gewisse en voortijdige stille dood (Dipolog, dinsdag 17 november 2009)
DE 73 STORTEN VAN DE SIERRA MADRE. De Sierra Madre is een lange bergketen, die zich uitstrekt over de provincies Quezon, Rizal, Bulacan, Aurora, Quirino, Nueva Ecija, Nueva Vizcaya, Isabela en Cagayan. De keten heeft grote wouden met een prachtige natuur, zowel op gebied van fauna als flora en wordt in zijn voortbestaan bedreigd door het dumpen van afval op niet minder dan 73 plaatsen.
'Afvalverwijdering'...
De Ecowaist Coalition, een groep van milieubezorgden, doet er alles aan om dit verkrachten van het woud op die verschrikkelijke plaatsen tegen te gaan want dit tast onherroepelijk zijn integriteit, zijn rijke biodiversiteit en zijn capaciteit aan tot verdere ontwikkeling. Hoe men het ook noemt, een stort, een gecontroleerde stortplaats of een sanitair stortterrein, het blijft de dood van het woud in de hand werken. Dit moet onverwijld stoppen vindt de coalitie. Zij roepen de regering op om fondsen vrij te maken om de bevolking op te voeden en te mobiliseren voor een aanvaardbaar afvalbeleid leidend naar een Nul Afvalbeleid. Verhinderen van afvalproductie, het verminderen ervan, het herbruiken, het recycleren en het composteren van afval, het zijn allemaal dingen waar de doorsnee Filippijn niet van wakker ligt. Hij gooit het weg, en nog het liefst waar hij staat. Men zal het eventueel dan wel s avonds bijeenvegen en in brand steken (Dipolog, dinsdag 17 november 2009)
GEBEDSGENEZER IN AANTOCHT. Met een paar honderd vierkleurenaffiches op evenveel plaatsen in Dipolog en randgebieden aangeplakt wordt sinds enkele dagen de komst aangekondigd van een Amerikaanse gebedsgenezer. Ook zijn er aan of over de toegangswegen op een twintigtal strategische plaatsen grote kleurige spandoeken opgehangen. Onder het motto Come Discover The Power! gaat eerwaarde heer John Smithwick gedurende zes opeenvolgende avonden volgende week de massa bespelen. Als je de affiche mag geloven doet hij, net zoals Christus dit 2 000 jaar geleden even voordeed, blinden zien, doven horen en lammen gaan. Alles geneest hij in de naam van God. De toegang op de Dipologse boulevard voor dit uniek evenement is gratis en elke avond worden er tombolaprijzen onder de aanwezigen verloot. Dus wat let je? Deze vorm van massale volksverlakkerij vindt hier gretig gehoor want de Filippijnen is bij uitstek hét land waar men al die Amerikaanse godsdienstige showpraktijken blindelings aanvaardt. Want, halleluja, praise the Lord, er zijn nu eenmaal een erg ruim aantal goedgelovige zielen in dit land. Hopelijk komen de genezen zieken onder hen nadien niet psychologisch of medisch van de spreekwoordelijke regen in de even spreekwoordelijke drop, als onze gebedsgenezer al met de noorderzon is vertrokken naar een nieuwe kudde goedgelovigen. Ik denk dat ik hem toch eens erg kritisch een van die avonden ga gadeslaan. Je weet nooit dat ik, als destijds door de Jezuïeten geschoolde, er nog iets van kan bijleren (Dipolog, dinsdag 17 november 2009)
ARBEIDSNOODPLAN VAN DE REGERING. De globale economische problemen treffen natuurlijk ook de Filippijnen. De regering heeft onlangs besloten om in totaal 93 000 werklozen in dienst te nemen voor noodzakelijke wegenwerken ten belope van 1,77 miljard Php. De wegen van het land zijn van essentieel belang om de economie kracht bij te zetten en stabiliteit te geven. Dit moedigt dan op zijn beurt nieuwe investeringen en investeerders aan en schept zodoende werk voor een groot aantal arme Filippijnen, meent men. Het is niet omdat er lichte tekenen van mondiaal economisch herstel zijn dat men nu maar zelfgenoegzaam moet zitten afwachten, want we zitten nog in het midden van een van de ergste economische crisissen van de moderne geschiedenis, meent men nog. Arbeidsplaatsen dus! Einde september 2009 had de regering al 42 930 arbeiders tewerkgesteld aan diverse wegenwerken. Nu komen er voor de 30 000 Km. nationale wegen te onderhouden en te verbeteren wegen nog zon 93 000 bij! Zij worden tewerkgesteld onder het OYSTER programma. (Out of School Towards Economic Recovery) Het zijn dus voornamelijk schoolverlaters die worden geviseerd. Zon 59 968 krachten worden tewerkgesteld op het grote eiland Luzon. 14 120 arbeiders zijn nodig in de Visayas en nog eens 19 120 mensen heeft men nodig voor wegenwerken op Mindanao. (Dipolog, woensdag 18 november 2009)
EEN TOP REISBESTEMMING. Het tijdschrift National Geographic van deze maand, geeft in zijn avontuureditie dat de Filippijnen een plaats onder de 25 beste reisbestemmingen. Het heeft evenveel eilanden als de Caraïben en heeft enkele van de meest spectaculaire riffen van de planeet, aldus de Nat. Het haalde verder de inheemse manier van irrigatie van de rijstterrassen van de Ifugao aan en quoteerde ook s land rijke marinebiodiversiteit. Het Amerikaanse Smithsonian Institute vermeldt de Verde Island Passage vlakbij Puerto Galera als het centrum van het centrum van de marinebiodiversiteit in de hele wereld! Maar de Passage wordt bedreigd door commerciële bevaring en pollutie en het leed ook enkele maanden geleden onder een massale plaag van zeesterren die de koralen aantastten.
Commerciele bevaring
Olieraffinaderijen in Batangas
Milieuactivisten doen er alles aan om het vernietigen en weghalen van koralen door vernietigende visvangmethodes, pollutie en stropen te doen ophouden. Soms met succes doch het is meestal een gevecht tegen de bierkaai! Ondertussen zijn sommige toeristische bestemmingen het slachtoffer van hun populariteit. Boracay met zijn poederwitte stranden, bijvoorbeeld is erg overbouwd. En de Ifugao rijstterrassen lijden aan gronderosie veroorzaakt door grote wormen. Zij worden ook door de jongere generatie veronachtzaamd, want de jongeren verlieten deze schilderachtige maar werkloze plaatsen en zijn naar de grootsteden of zelfs naar het buitenland gaan werken. Een promotie van het toerisme zou mogelijks aan een aantal van hen kunnen werk verschaffen in eigen streek en zij kunnen ook wat er van de natuur nog rest gaan beschermen. Sommige van de gemeenten zijn op de kar van het ecotoerisme gesprongen. Maar nogal wat van die projecten zijn de benaming niet waard. Het is eerder een verbeten en verfijnde poging om de natuurbewuste toerist om de tuin te leiden. (Dipolog, woensdag 18 november 2009)
GEBOORTECONTROLE. Een week geleden zei de Amerikaanse staatssecretaris Mw. Hillary Clinton, hier op officieel bezoek, het al. Gisteren zei Suneeta Mukherjee, van het United Nations Population Fund, het nog iets scherper: Het gebruik van condooms en andere contraceptiva is er niet om sexuele promiscuïteit aan te moedigen, maar om de moeders toe te laten de grootte en de gezondheid van haar gezin te bepalen. Uit het jaarrapport blijkt dat van de 3,4 miljoen zwangerschappen in 2008 meer dan de helft niet was gepland. Het rapport stelt ook dat van de 1000 levende geboorten, er zijn ook doodgeborenen, binnen het jaar 22 kindjes overlijden. Dit cijfer is hoger dan in de buurlanden zoals Maleisië, Vietnam en Thailand. De regering en de gemeenschap moeten ervoor zorgen dat vrouwen kinderen kunnen baren in alle veiligheid, zei Mukherjee nog. Mevrouw Clinton van haar kant zei dat als men de vrouwen de macht geeft om voor zichzelf uit te maken hoeveel kinderen ze wil in het gezin, dat dit de opvoeding ervan ten goede komt. Ook zal daardoor het gezinsinkomen verhogen en dit is een goede basis voor de humane ontwikkeling. De hier oppermachtige en oerconservatieve Rooms-katholieke kerk verzet zich al een hele tijd met alle mogelijke middelen om de Wet op een Gezonde Voortplanting, die ondermeer contraceptiva promoot, te dwarsbomen. Ze vindt meer heil in de door hen reeds decennia lang gepromote seksuele onthouding. De praktische uitkomst hiervan is er dan ook naar Je moet maar even naar de sloppenwijken van de grootsteden gaan, of in de centra de talloze in lompen bedelende en solventlijm snuivende straatkinderen, verlaten door hun ouders, tegen het lijf te lopen (Dipolog, woensdag 18 november 2009) IN NAVOLGING VAN SCHENGEN. De Filippijnen stelt de ASEAN-landen (Filippijnen, Maleisië, Thailand, Singapore, Vietnam, Laos, Myanmar, Cambodja en Brunei Darussalam) voor om een gezamenlijk inreisvisum te gebruiken in navolging van het Europese Schengenverdrag. Marcelino Libanan de afgevaardigde van het Bureau van Immigratie heeft dit voorgesteld tijdens de plenaire vergaderingen van de ASEAN-landen die worden gehouden in het New World Hotel in Makati. De Filippijnen zijn momenteel het gastland voor deze jaarlijkse driedaagse topontmoeting. Het ASEAN-visum zou de bezitter toelaten om vrijelijk in de lidstaten rond te reizen zonder enig ander visum. Het zou ondermeer het toerisme erg ten goede komen, aldus Marcelino Libanan. Als de overheid wat meer computers zou inschakelen, liefst up to date gehouden, en de gebruikers er andere dingen zou mee doen dan chatten en gamen tijdens de kantooruren, dan kan er mogelijks een goede registratie komen van deze nieuwe reisgegevens (Dipolog, donderdag 19 november 2009)
STEMMEN MET NUMMERS. Naar het schijnt werd er bij vorige verkiezingen nogal eens getwijfeld of zelfs op verkeerde persoon of partij gestemd door ongeletterden. En die zijn er nogal wat in dit land waar zang, dans en bidden in de scholen belangrijker wordt geacht dan leren. Om dit euvel tegen te gaan zal men bij de geautomatiseerde verkiezingen in mei volgend jaar, tegenover de naam van de kandidaten nu ook een nummer plaatsen. Alzo, meent men, kan de ongeschoolde Filippijn zonder hulp van buitenaf zijn stem uitbrengen en vermijdt men dat de eventueel bijgeroepen helper zijn persoonlijke voorkeur aangeeft. Men gaat er dus van uit dat de ongeletterde Juan de la Cruz wel de cijfers zal kunnen lezen. Het enige wat de kandidaat nu nog moet doen is aan zijn kiezers zijn persoonlijk kiesnummer meedelen tijdens zijn of haar campagnevoering, zegt Comelec voorzitter Jose Melo. Niettegenstaande de meiverkiezingen geautomatiseerd zijn, zal het gebruik van technologie uiterst miniem zijn bij de kiesverrichting, aldus nog Melo. (Dipolog, donderdag 19 november 2009)
FIETSVRIENDELIJK PROJECT IN METRO. Sinds enkele weken is het in Manila toegelaten om op de metro, de Light Rail Transit (LRT) op de lijnen 1 en 2 een vouwfiets mee te nemen in het kader van het nieuwe Bike On Bike Off Project of in het kort, het BO2 Project. LRT lijn 1 gaat van Baclaran in Parañaque City tot Monumento in Caloocan City. De LRT lijn 2 loopt van Santolan in Pasig City tot C.M. Recto Avenue in Manila. Het zijn druk bereisde lijnen. In navolging van de meer ontwikkelde landen wilde men nu ook hier mogelijkheid geven om op een milieuvriendelijke manier het woon-werkverkeer te promoten en de auto thuis te laten. Het is een vluggere en goedkopere manier om zich vlug te verplaatsen ook voor andere doeleinden en nog een gezonde oefening ook. De vouwfietser moet dankzij het gebruik van de metro ook een heel eind minder peddelen. Speciaal voor dit project heeft men in elke trein, in de laatste wagon een zg. groene zone ingericht. Daar kunnen de vouwfietsers terecht met hun fiets. Men zal in de komende weken de evolutie op de voet volgen en zonodig de benodigde ruimte hiervoor aanpassen. Eveneens in navolging van de Westerse landen gaat men in bepaalde metrostations fietsstallingen inrichten. De Firefly een groepering van actieve fietsgebruikers die anderen aanzet tot meer fietsgebruik was erg opgetogen over dit nieuwe initiatief en reed met nog een paar andere fietsverenigingen en enthousiasten de nieuwe mogelijkheid in. Een vouwfiets kost hier tussen de 3 000 en de 50 000 Php. dat is tussen de 43 en de 715 , naargelang merk en model. Een tweedehandse vouwfiets wordt soms aangeboden in de fietswinkel voor 1 900 Php., zon 27 . De directie van de LRT is tot dit project gekomen na een studie in de ontwikkelde buurlanden zoals Japan en Singapore en ook in de Europese landen waar zelfs gewone fietsen op de treinen zijn toegelaten. (Dipolog, vrijdag 20 november 2009)
DIPOLOG OP ZATERDAG ZONDER STROOM. Normaal is Dipolog al een bezig stadje. Op weekends is dat natuurlijk nog meer het geval, dan komt men van heinde en ver uit de landelijke gebieden om inkopen te doen. Boeren komen natuurlijk eerst hun veldvruchten verkopen. Deze zaterdag was dit niet anders. Veel volk zowel in de warenhuizen, winkels en op straat. Er was wel een technisch probleem. Meralco, de elektriciteitsmaatschappij, moest zonodig vandaag onderhoudswerkzaamheden uitvoeren op het hoogspanningsnet. En daarvoor knipte men deze morgen om 10 uur, bij wijze van spreken het licht uit, want het kon niet onder spanning gebeuren. Omdat het deze maal een geplande stroomonderbreking was en de taak bekend, wist men dat het werk tot 17 uur zou duren. Wij dus rond twaalven naar de stad. Om te eten, maar ook om in de shoppingmall van Lee Plaza wat af te koelen. Omdat er toch weinig continuïteit in de Filippijnse stroomvoorziening zit, hebben de meeste grote bedrijven en ook sommige minder grote, hun eigen stroomgenerator. Deze van Lee Plaza is van die orde van grootte dat hij benevens de verlichting, ook de airco-installatie en de zes roltrappen aankan. Toch een hele klus.
Bij stroompanne is een generator nooit weg
Kleinere zaken moeten zich behelpen met hun noodverlichting, kaarsen of gewoon het daglicht. Wanneer je door de stad wandelt, bij brown out is er om de 30 à 50 meter wel een draaiende generator die de lucht verpest. Want de meeste modellen van de grotere zaken zijn van vervlogen tijden en als er al geen motorolie of koelwater uitgutst dan is het wel vervuilde rook of heb je geluidspollutie.
Ook dit is een generator...
Deze grote generatoren, soms tot 3 meter lang en 2 meter breed, zijn meestal geel van kleur en staan gewoon tegen de gevel van het etablissement op de stoep op een vaste sokkel opgesteld en met een tralieafrastering eromheen. De kleinere, betere zaken zoals reisbureaus, zakenkantoren of schoonheidssalons hebben meestal een draagbare generator van recentere datum. Deze geeft dan ook heel wat minder rook- en geluidsoverlast en wordt, van zohaast het euvel verholpen is, weer vanop de stoep binnengehaald. Dat was dus vandaag omstreeks 17 uur. Bedankt Meralco! (Dipolog, zaterdag 21 november 2009)
THE EAGLE HAS LANDED. De gebedsgenezer waar ik het in mijn vorige aflevering over had is aangekomen. Samen met zon dozijn helpers is hij vanuit de States neergestreken via Manila in Dipolog Airport en heeft hij een onderkomen gevonden in het Top Plaza Hotel. Toen we daar zaterdagmiddag de buffetmaaltijd wilden gebruiken stond nagenoeg de helft van de lobby gevuld met hun bagage. Niet alleen een twintigtal grote persoonlijke reiskoffers, maar ook een achttal grote zwarte materiaalkoffers met geluids- en verlichtingsapparatuur vulden de lobby. Deze zakelijke religieuzen zijn immers zowel geestelijk als materialistisch goed uitgerust en voorbereid en laten niets aan het toeval over. Omdat het een bezoek van een groep buitenlanders betrof had de stad Dipolog tegenover de hotelingang een drietal geüniformeerde politieagenten en nog zon dozijn veiligheidsagenten in burger laten opstellen. Zij zullen de religieuze volksmenners vergezellen op hun zielenwervingen. Aangezien Eerwaarde Heer John Smithwick en zijn gevolg zich erg lang in hun vertrekken ophielden kwamen de beveiliging na een tijdje ook maar binnen om op hen te wachten. Nu maar afwachten tot maandagavond om hun eerste wonderen van dichtbij mee te maken. Goedgelovige Dipolognons, wees op je hoede! (Dipolog, zaterdag 21 november 2009)
