De Filippijnen; Het cursief verslag van mijn laatste verblijf (Juni 09-April 10)
De vele belevenissen van een "halve" Filippijn. De talrijke geillustreerde ervaringen, belevenissen, anecdotes, kursiefjes en colums van een Vlaamse senior, gehuwd met een Filippijnse die de Filippijnen al 30 jaar kent en bereisd. Steeds vaker van foto's voorzien.
25-12-2009
Filippijnenreis juni 09. DEEL 46
Filippijnenreis juni 09. DEEL 46
BIG BANG OM JAARWISSEL TE BEGROETEN. Gewoonlijk, en dat zal nu niet anders zijn, is er hier een grote heibel met vuurwerk en vooral met knaltuigen om naar Chinese traditie de boze geesten met talloze ontploffingen weg te jagen en het Nieuwe Jaar te verwelkomen. Uit eerder onverwachte hoek komt waarschijnlijk daarbij enige hulp; seismologen zeggen dat een eruptie van de onrustige Mayonvulkaan op Albay voor deze dagen op het menu staat. Zij spreken van een gevaarlijke mega-eruptie met heelwat schade in de grote omgeving mede door de te verwachte snelle lavastroom, superhete gassen en as. Alles wat door die lavastroom wordt geraakt verdampt onmiddellijk wegens de grote hitte. Niettegenstaande men verwacht dat deze uitstoten binnen de zes kilometerzone zullen blijven, waar men inmiddels al 8 600 van de zowat 9 000 families heeft geëvacueerd, heeft men veiligheidshalve ook nog een bufferzone voorzien. In deze bufferzone bevinden zich naar schatting 16 000 families met zowat 70 000 personen. Men heeft inmiddels het alarmsignaal op vier gebracht wegens het intenser worden van de bevingen, gerommel en vermeerderde pyroclastische uitstoten van lava en zwavelgassen. De vulkaan heeft sinds zondag 463 schokken gemaakt met de laatste 24 uur zelfs 222! Ook de zwaveluitstoot is erg verhoogd; van een 2 034 ton naar 7 024 ton per etmaal gisteren. De gouverneur en zijn helpers doen er alles aan om de boeren uit de omgeving te overtuigen weg te blijven van hun in de gevarenzone gelegen boerderijen en landbouwgronden. Zij willen natuurlijk hun dieren verzorgen en de oogst binnenhalen. De hardleersen zullen met geweld worden geëvacueerd want de gouverneur opteert resoluut voor een nul slachtoffer resultaat. Deze maal komt er nog de kersttijd bij met duizenden kinderen vrij van school. Speciaal voor hen, en voor hun ouders, worden kerstfeestjes en andere animaties op touw gezet in de scholen die nu als evacuatiecentra fungeren. Ook de Amerikaanse regering raadt zijn landgenoten aan om van de wijde omgeving van de Mayon weg te blijven wegens grote onrust van de vulkaan. De website van Buitenlandse Zaken België was bij het checken om 9u Belgische tijd nog steeds tijdelijk onbeschikbaar voor reisadvies naar de Filippijnen wegens geplande onderhoudswerken (18u - 21u). Zij verontschuldigen zich voor het ongemak. De grootste feestknal zal dit jaar naar alle waarschijnlijkheid van de Mayon komen en het slechtste reisadvies van, inderdaad; België! (Dipolog, maandag 21 december 2009) MECHELSE HERDERSHONDEN EN WEERWRAAK. De viceburgemeester van Buluan, Ismael Toto Mangudadatu, is zinnens om enkele van de puppies van zijn Mechelse herdershond te noemen naar de moordenaars van zijn vrouw Genalyn en zijn zusters Farida en Eden. Als mijn Belgische Mechelaar bevalt, dan noem ik een pup Unsay en de andere Andal Senior. zei hij. Deze namen zijn de voornamen van de Ampatuans, welke de aanstichters en uitvoerders waren van de massacre op 23 november laatstleden. Het moet voor een moslim een grote oneer en schande zijn te weten dat je naam ook wordt gedragen door een hond, een onrein dier! In een radio-interview zei hij ook nog dat hij nog steeds respect betoont voor huisdieren zoals honden die tam zijn. Dit in tegenstelling tot de monsters die zijn vrouw en zusters afslachtten. Het wordt ondertussen door vele getuigenissen meer en meer duidelijk dat Andal Sr. daags voordien aan zijn zoon Unsay de opdracht gaf te doen wat er van hem werd verwacht en hen allen te vernietigen, kinderen inbegrepen. Laat niemand overleven, zei hij. In een krantenartikel wordt ook nog vermeld dan de Mechelse herder voornamelijk wordt gekweekt als werkhond voor persoonlijke bescherming, speurwerk, politietaken, opsporing en redding in België, Duitsland, Nederland en andere Europese landen. Ook in de VS, Canada en Australië. (Dipolog, dinsdag 22 december 2009) KERSTSTALLEN EN ANDERE ATTRIBUTEN. Tijdens de noodzakelijke inkopen stoot je her en der op speciaal voor deze dagen opgestelde verkoopsstandjes en stalletjes. Ze verkopen heelwat prullaria bedoeld om deze dagen wat extra kleur te geven zijnde als versiering, zijde als cadeau. De voor 90 % uit China komende dingen variëren van jeans en T-shirts tot lichtslingers en plastic decoraties. Kerstmannen bepakt en bezakt, of op een rendier gezeten of aan een kerstboompje schuddend, maar steeds onveranderlijk in fel rood, groen en wit. Ook besneeuwde plastic huisjes en plastic kerstboompjes. De meeste van die dingen zijn relatief goedkoop en veelal voor eenmalig gebruik. Wat je in dit van oudsher oerkatholieke land zelden ziet zijn kerststallen en hun illustere bewoners. Ik vond er welgeteld acht, over heel Dipolog verspreid. Deze dingen worden hier nativity sets genoemd en kosten toch algauw 2 à 3 000 Php. Ook de wat realistischer uitziende kerstbomen kosten zoveel. Erg duur dus, want dit is zowat het maandloon van een huismeid of gewone werker! Enkel de betere families hebben zon kerststal en/of boom in huis. En, merkwaardig genoeg, het komt de modale Filippijn ook niet op om, handig als ze toch zijn, dit even zelf te maken. Wat je wel vindt zijn handhoge engeltjes met kleurrijke stoffen kledij in altijddurende adoratie of steeds mandoline spelend. Maar toch vind je aanzienlijk meer kerstmannen. De kerstman heeft duidelijk het Kindeke vervangen. Langsheen de boulevard parallel met de kustlijn zijn de vuurwerkstalletjes nog uitgebreid; nu zijn er welgeteld vijfentwintig, het ene naast het andere, netjes op een rij en toch veiligheidshalve wat van de belendende andere bewoonde ruimtes. Deze stalletjes zijn tot de nok volgestouwd met vuurwerk, voornamelijk knaltuigen van allerlei kaliber. Ik mag er niet aan denken wat dat binnenkort aan lawaai en rookoverlast zal geven. Men is trouwens al begonnen want geduld staat voor die knalgelegenheden niet in het gebruikersvocabularium; jong en oud loopt met bommetjes rond van allerlei soort. Ik mag er ook niet aan denken als de een of andere onverlaat, het rook- en vuurverbod in de wind slaande, een kettingreactie van ontploffingen teweeg brengt waarbij het ene na de andere bouwsel met heelwat kleurrijke en megaluide knallen in de lucht vliegt. Gezien de nonchalance die hier troef is, is de kans hiertoe inderdaad vrij reëel. (Dipolog, woensdag 23 december 2009)
Kerststal in het park
KERSTAVOND IN DIPOLOG. Gisteren waren mijn schoonouders al uit het verre Tampilisan aangekomen om de kerst met ons door te brengen. Vandaag kwamen ook een schoonzus en haar man met zoontje aan uit het nog verdere Siocon. Zij zouden ook de Kerst met ons doorbrengen en, het nuttige aan het aangename parend, tegelijk opnieuw kledingvoorraad inslaan voor hun winkel. Omdat we, naar Filippijnse norm, met relatief weinig mensen waren, besloten we het merendeel van het voedsel niet zelf te bereiden maar her en der klaar aan te schaffen. Niet zoals bij ons kan je hier een traiteur vinden, noch een restaurant die feestmenus aanbiedt. De doorsnee Filippijn eet bij die gelegenheden zowat hetzelfde als de betere families het ganse jaar door en vrijwel alles wordt door hen zelf bereid. We zochten dus her en der naar ietwat speciale bereide schotels die ons konden bekoren. Morcon, bijvoorbeeld; het gepaneerde en daarna gefrituurde vleesbrood met kaas en hotdog in verwerkt. Ook de kip met looksaus, de verse lumpias, de chopsoy en de hotdogs en Chicken Joy van Jollibee voor de kindjes en volwassen liefhebbers vielen in de smaak. Natuurlijk ontbrak een zee van rijst evenmin. Deze hadden we wel zelf gekookt ! De grote kom pansit die we van de vorige avond overhadden kwam eveneens goed van pas want wat bleek? Een paar familieleden waren meegereisd om een vrouw met bevallingsperikelen te bezoeken en bij te staan in het nabijgelegen provinciaal ziekenhuis. Ook zij zaten aan en voor de opgenomen aanstaande moeder werd door ons wat voedsel meegegeven. Alles, inbegrepen het dessert in de vorm van twee taarten, één van ons, één als kerstgeschenk, werd als gewoonlijk in het midden van de grote tafel gezet. Een tafelschikking zoals bij ons is ongekend. Ieder neemt een bord, vork en lepel en toetasten maar! Ook de manier van het buffetmaal zoals bij ons gebruikelijk ontgaat hen volkomen; in één bedieningsbeurt wordt alles, dessert inbegrepen, op het bord gepoot en gelaagd. Het is dus perfect mogelijk dat je kip naar mokka smaakt en je taart naar looksaus. Ze zijn erg verbaasd als je het beetje bij beetje opschept. Na de maaltijd maakten verschillende familieleden zich op voor de middernachtmis. Slechte benaming voor een zowat twee uren durend gebeuren die om 22 u aanvangt en om 00 u eindigt. Niettegenstaande zij ruim één uur voordien aan de grote kathedraal aankwamen, was er voor hen geen plaats meer. Net zoals 2 000 jaar geleden. Zij stonden dus op het grote voorplein met honderden andere gelovigen, erg gebruikelijk bij zon gelegenheden. Minder gebruikelijk was dat de clerus geen geluidsversterking had voorzien zodat mijn familie het na een uur mishoren, in de letterlijke betekenis van mis-horen het voor bekeken hield. Ik had mij wijselijkheidshalve van deze activiteit onthouden, samen met mijn schoonvader trouwens. Wij hielden vol trouwe de wachte thuis bij Daryl Dave die zich al geruime tijd in dromenland bevond. Eén uur vroeger dan voorzien kwamen ze terug en mijn vrouwtje was niet meer te houden; ik had me daags voordien laten verleiden tot het kopen van wat vuurwerk. Vermits het siervuurwerk was, kon dit wel door de beugel en het gaf dus gelukkig meer licht dan geluid. Zij ontstak resoluut een van de vuurpijlen en pets, daar vlogen de lichtkogels met een lichte knal in de hemel. Het duurde wat eer de eerste opgeknald was, want deze dingen bevatten er 80. Na deze kwam de volgende, enz., enz., In de buurt was dit spektakel al geruime tijd bezig, nu weer hier, dan weer daar, vlogen de vuurpijlen in de lucht en ontploften voetzoekers en zwaarder spul. Het was inmiddels middernacht en de vuur- en knalintensiteit ging in crescendo. Het leek wel Chinees Nieuwjaar. Als dat met Kerst al zo is, wat zal Nieuwjaar worden? Na nog een middernachtelijke snack en een glaasje koele sangria zochten we moe en tevreden onze bedstede op. Im dreaming of a white Christmas (Dipolog, donderdag 24 december 2009)
Ook op Kerst vuurwerk!
KERSTDAG IN DIPOLOG. Vandaag is het Kerstdag en heelwat winkels zijn gesloten. Samengevat kan je zeggen dat de hele rijken, zoals Lee Plaza Shopping Centre en de hele armen, zoals de talrijke sarisari winkeltjes en de houtskool- en brandhoutverkopers, wèl zaken doen op Kerstdag. De andere middenstanders zijn potdicht. We moesten even een paar boodschappen doen en bij het wachten op een schaarse tricycle zagen we de restanten van het vuurwerk en ploftuig. Lege kartonnen hulsjes en hulzen en doosjes van allerlei slag lagen langs de weg, soms op kleine hoopjes samen. Het zou je verbazen wat voor een bedrag er een paar uur geleden in de lucht werd geschoten. Klaarblijkelijk heeft men daarvoor wèl geld. Voor de rest, weinig traditionele Kerstsfeer. Meer de commerciële glitter die meer en meer de kop opsteekt. Zoals ik reeds voordien schreef; de kerstman heeft ook hier het Kindeke vervangen.
De kerstman vervangt het kind
Soms hoor je wel wat Kerstmuziek, maar dan zo luid gebracht dat je je in een revalidatiecentrum voor slechthorenden waant. Op TV, geen Kerstspecials, wel de gewone programmas al of niet met een kerstsausje overgoten. En wat ook op Kerst nooit weg is, zijn de klop-, smijt- en schietfilms en natuurlijk ook een paar pittige boksmatchen. Geweld moet er zijn. Ook op Kerst. Trouwens de Katholieke bisschoppen waarschuwen vandaag op hun website dat ouders en grootouders beter moeten nadenken wat ze hun kroost als kerstgeschenk aanbieden. Ze zouden een klare boodschap moeten geven aan hen dat wapens geen speelgoed zijn, zeggen ze. Zou je er aan durven denken om het kindje Jezus een geweer of pistool als speelgoed te geven? was de vraag. Ook in de medische sector is men de mening toegedaan dat speelgoedwapens de kinderen doordrenkt met geweld. Zo kweek je een generatie van geweldadigen die denken dat wapens in deze gemeenschap thuishoren, zeggen ze verder. Allemaal erg juist, maar wel knap laat om met die boodschap pas nu af te komen. Het kwaad is immers al geschied. En de talloze eenvoudige Filippijnen zonder internet zullen de kardinale boodschap ook moeten missen. Net als de overgrote hoop computerbezitters die liever chatten en spelletjes spelen dan hun computer ook voor ernstige zaken te gebruiken. Deze belangrijke opvoedkundige boodschap schiet hen dus figuurlijk voorbij Zalig Kerstfeest! Maligayang Pasko! (Dipolog, vrijdag 25 december 2009)
SCHEPEN BOTSEN IN DE BAAI VAN MANILA. Drie doden en vierentwintig vermisten dat is de trieste balans van een scheepsbotsing gisteren. Zesenveertig anderen, waaronder ook de 15-koppige bemanning van de houten boot die op een trawler botste, zijn opgevist. Een en ander gebeurde toen de Catalin V, een 13 meter lange houten passagiersboot, 59 passagiers naar hun thuiseiland Mindoro vervoerde voor het vieren van Kerstmis in familiekring. In het donker van de nacht, omstreeks 2u25 ter hoogte van Limbones eiland voer de Catalyn B om nog ongekende reden in de zij van de Anatalia, een stalen vissersboot met een tonnenmaat van 369 ton en zonk vrijwel onmiddellijk. Het is duidelijk dat elementaire scheepvaartregels niet werden nageleefd, zei de regionale kustwachtchef, Commodore Armando Balilo. Er is gegronde vrees dat de zevenentwintig vermisten naar alle waarschijnlijkheid in hun slaap zijn verrast en zijn verdronken. Mogelijks bevinden ze zich nog in het schip. Voor alle zekerheid zoekt men hun lichamen, waaronder twee kinderen en een kleuter, ook op de kustlijn van Corrigedor en Cavite. De kustwacht, die eerlang in het bezit zal worden gesteld van eigen diepzeeduikuitrustingen, heeft, gezien de dringende noodzaak om de Catalin V op de zeebodem op te sporen en te onderzoeken naar de lijken van de opgesloten slachtoffers, materiaal van derden opgevorderd. Diverse door hen aangezochte lokale bergingsmaatschappijen bedankten eerder voor de job omdat ook zij deze diepzee niet aankunnen. De zeebodem is daar 67 meter diep. De Catalin V was geschikt bevonden voor het vervoer van maximum 126 passagiers en had radar aan boord. De weerscondities waren normaal. Vele passagiers hadden liever een reguliere passagiersboot genomen, doch alles was volgeboekt. Van de 22 bemanningsleden van de trawler werd niemand gewond of vermist. Zij boden onmiddellijk hulp. President Gloria Macapagal-Arroyo heeft vandaag de beide firmas laten schorsen van verdere activiteiten gedurende het onderzoek. (Dipolog, vrijdag 25 december 2009)
VUUR RAAST DOOR WONINKJES VAN 1 000 GEZINNEN. Twee dagen voor Kerstdag was er in Manila opnieuw een reuze brand waarbij minstens 1 000 woningen en barakjes in de vuurzee werden betrokken. Een en ander begon rond 9u40 in een huis in Bangkal, Makati, op de grens met Pasay en verspreidde zich snel. Al spoedig stonden talrijke houten hutjes en barakjes in lichterlaaie van barangay 143 en 144. Deze aaneengebouwde triplex keetjes vormden geen enkele hinder voor het vuur dat er op korte tijd, alleen daar al, minstens 800 verteerde. De brandweer stond nagenoeg machteloos. Er was grote rookhinder op EDSA en South Super Highway. Alleen al om de verkeershinder te bestrijden werden 200 verkeersregelaars ingezet. Toen rond de middag een algemeen alarm werd gegeven kwamen ook de brandweerlui van de omliggende steden ter hulp. Dit werd erg bemoeilijkt, niet alleen door de verkeerschaos, maar ook door de nauwe straten en steegjes die voor het materiaal veelal ontoegankelijk was. Het vuur was uiteindelijk gedoofd om 13u45 en er zijn slechts enkele lichtgewonden te betreuren. De voorzitter van de MMDA, Oscar Inocentes, gaf opdracht aan zijn meer dan 500 vaklui, waaronder metsers, schrijnwerkers, elektriciens en loodgieters, om de getroffen bewoners bij te staan. Hij riep ook zijn aannemers en onderaannemers op om de MMDA te helpen om het leed te verzachten. Deze mensen hebben hun huis en alle bezittingen verloren. Zij moeten geholpen worden, speciaal deze Kersttijd, zei hij. Het is bekend dat Oscar Inocentes altijd een groot hart heeft gehad voor de armen. (Dipolog, vrijdag 25 december 2009)
EEN ONGELOFELIJK, MAAR WAAR, KERSTVERHAAL. Op dinsdagnamiddag, in Las Piñas, kreeg een 7 maanden zwangere 30-jarige vrouw, voortijdig barensweeën voor haar tweeling. Haar man reed haar naar het dichtstbijzijnde hospitaal maar daar was geen plaats voor hen. Hij reed verder naar een tweede, en daar werden ze afgewimpeld om reden dat ze geen kennis hadden van prematurale geboortes. In een derde kregen ze te horen dat er geen incubators aanwezig waren. In totaal zochten ze hulp in negen hospitalen, meestal gemeenschapshospitalen van de regering en zelfs een kinderhospitaal, maar telkens werden ze weggestuurd om allerlei redenen. Na zowat 17 uur van hot naar her rijdend, zoekend naar hulp, met zijn vrouw in barensnood, reed de man ten einde raad naar DZRH, een populair radiostation. Deze onderbrak zijn programma om dit onwaarschijnlijk kerstverhaal onmiddellijk in de ether te brengen. De omroeper van dienst besloot ook om naar de burgemeester te bellen. Alfredo Lim, de burgemeester van Manila, gaf direct gevolg aan deze noodkreet en beval hen om naar het door de stad Manila gerunde Ospital ng Maynila te rijden. Daar beviel de vrouw op woensdag om 13u59 en 14u00 van een tweeling van 1,9 en 2,0 Kg, het eerste kindje gewoon met hoofd eerst, het andere in stuit. Omdat het vruchtwater al 17 uur daarvoor was gebroken werd aan de babys steroïden toegediend om de longen te openen. Men hoopt op een goede afloop. De familie blijft alvast tot na Kerstdag in het hospitaal. De vader, Leonardo, die al drie andere kinderen heeft zei dat, zonder de hulp van het radiostation en de burgemeester, het een zwarte Kerst zou zijn geworden want, net zoals 2 000 jaar geleden, was er geen plaats voor hen (Dipolog, vrijdag 25 december 2009) DE DODEN EN GEKWETSTEN IN DE KERSTTIJD. In mijn vorig kroniekje schreef ik dat ik er niet mocht aan denken als de ene of andere onverlaat, gewild of per abuis, brand sticht in de rij vuurwerkstalletjes op onze boulevard. Welnu, het is gebeurd! Weliswaar niet bij ons maar wel in General Santos. En om mijn woorden kracht bij te zetten ook nog een tweede maal in Mandaue, Cebu. In General Santos belandde, even na middernacht, het projectiel van een vuurwerkliefhebber in een van de tijdelijke vuurwerkstalletjes op de markt. De heleboel vloog in de lucht en twee omstaanders werden op slag gedood. Een andere overleed in het ziekenhuis. Twee uren daarvoor werden in Mandaue, Cebu, twee kinderen en een zwangere vrouw gedood toen een vlammenzee zesenveertig vuurwerkstalletjes met veel lawaai en lichteffecten verteerde. Honderden Filippijnen worden elk jaar rond de Kersttijd verminkt en zelfs gedood door vuurwerk die rond die tijd achteloos wordt afgestoken, nonchalant wordt gehanteerd of door het vuren met allerlei wapens, meestal tijdens alcohol gerelateerde activiteiten. Ook op Kerstdag zelf was er onheil. In Milaor Town, in de Camarines Sur provincie, in barangay Borongborongan rond 21 u werd een huisje bestaande uit lichte materialen verteerd door de vlammen, door een omgevallen kerosinelamp. Twee meisjes van 5 en 3 en hun 7 maanden oud zusje werden hierdoor levend verbrand. Een en ander gebeurde terwijl de ouders van de slachtoffertjes gezellig TV keken bij hun buren. (Dipolog, zaterdag 26 december 2009)
Ondanks waarschuwingen
DE JAPAYUKI. Ik heb hier weet van een Filippijnse vrouw, ik zal ze maar Sita noemen, ze kan ternauwernood een woord per drie seconden lezen en als ze 23 was ging ze naar Japan werken als huishoudster. Jonge vrouwen die naar Japan gaan worden hier smalend Japayuki genoemd. Al vlug bleek het dat ze zou worden overgeplaatst naar een bar, zeg maar nachtclub. Zij moest daar hand- en spandiensten verlenen aan welgestelde mannelijke Japanners. Uiteindelijk werd ze verliefd op een oudere, welstellende Jap en ze had met hem een relatief kortstondige relatie. Deze relatie werd afgebroken toen ze in verwachting bleek. Want in al haar onschuld gebruikte ze geen enkel voorbehoedsmiddel, denkend en gelovend dat oudere mannen niet meer potent zijn. Mis dus. Na nog geen zes maanden arbeid in het Land van de Rijzende Zon ging Sita met een pakje en een weinig geld weer naar huis. De toch enigszins bezorgde Jap bleef wel contact met haar houden en stelde voor om voor haar en toekomstig kind in haar dorp een huisje te bouwen op een lapje grond. Alzo geschiedde. Hij stuurde een eerste substantieel bedrag voor de grondwerken en de muren tot op manshoogte. Deze werden uitgevoerd. Dan stuurde hij een tweede groot bedrag. Inmiddels waren er een paar veranderingen in het leven van Sita gekomen. Zij had niet alleen het leven geschonken aan een flinke dochter maar had ondertussen een Pinoy leren kennen die graag pinten dronk, net als zij, rookte als een schouw, speelde met de hanen en er op de koop toe ook op gokte voor grof geld. En hij was nog aan de drugs ook. Kortom, de ideale voedstervader voor het opgroeiende dochtertje. Het tweede grote bedrag werd dan ook volledig besteed aan de grote noden van drinken, gokken, drugs, alle dagen kaartspelen voor grof geld en het aanschaffen van volslagen nutteloze prullaria. Kindervoeding of kinderkledij werd niet gekocht want daarvoor was geen geld. Tijdens zijn reis in de Filippijnen werd de bouwplaats even door de Japanner bezocht. Deze was furieus bij het zien van het onafgewerkt huis, want Sita had hem wel andere dingen verteld, en nu kreeg een verhaaltje van diefstal en vele, hoge medische kosten op de mouw gespeld. Niettegenstaande de Jap geen Engels spreekt en slechts ternauwernood verstaat voelde hij toch nattigheid, maar van de minnaar kreeg hij geen weet. Hij bleef nog wel contact houden met Sita, doch stuurde enkel bij gelegenheid af en toe wat geld voor zijn dochtertje, geld dat onmiddellijk werd gespendeerd aan gokken en drugs en het afbetalen van de vele (gok)schulden en leningen. Enkele jaren later was ze weer in verwachting, van een zoontje ditmaal. Dit jongentje is nu 3, is constant ziek en leeft op de rand van de ondervoeding. En om de familie toch nog wat aan te vullen heeft ze onlangs opnieuw een kindje gebaard. De dochter van de Jap is bijna acht en zij realiseert zich al erg goed wat voor neprol haar moeder uitspeelt tegen haar biologische vader. Zij is rotsvast van plan om dit onrecht ooit aan haar papa te vertellen. Papa van zijn kant is van plan om het nu reeds zeven jaar lang onafgewerkte huis, eventueel onder supervisie van een landgenoot die ook Tagalog spreekt, verder af te werken. Hopelijk gaat dit door en krijgt zijn dochtertje alvast binnenkort een betere woning (Dipolog, zondag 27 december 2009) DE VELE GEZICHTEN VAN ONZE ROTONDE. Toen ik hier zes maanden geleden toekwam was men de rotonde hier bij ons, die eigenlijk een verhoogde driehoek is, aan het beplanten met een zestal grote palmbomen. Ook werd er tussen de bomen wat groene kruipplanten en een paar reusachtige keien aangebracht. Het geheel oogde erg fris, in het begin althans. Want ergens was men uit het oog verloren dat planten, en zeker jonge planten regelmatig van water moeten worden voorzien. En laat het nou in de daaropvolgende weken een vrij droge periode zijn geweest Resultaat, na drie weken; een perk die meer op een uitgedroogde oase in de Gobiwoestijn leek. Niet getreurd! Planten genoeg. En manschappen ook. En zelfs waterbouwkundige ingenieurs. Dus, voor de nieuwe planten werden gepoot, werd ook een semiautomatisch bewateringsysteem aangebracht; her en der staken blauwe plastiekbuizen zowat een halve meter de kop op, met op hun uiteinde zowaar een sprinkler, die menige tuinier paars van afgunst zou doen uitslaan. De sprinklerverantwoordelijke deed zijn best om geregeld langs te komen om even de waterkraan te openen en nadien ook weer dicht te draaien. Er was wel een klein probleem; de actieradius van de sprinklers bedekten niet alle delen van het plantsoen. Andere delen werden dan weer driemaal bewaterd. Komt er nog bij dat de kinderen uit de buurt dit speelpleintje inmiddels hadden ontdekt en al spoedig was de bewateringsinstallatie stuk, zoniet verdwenen. En dan werd het einde oktober en het werd Kersttijd. In de Filippijnen althans. De driehoek was inmiddels verkeerstechnisch omgevormd tot een rotonde met rondgaand verkeer en het perk zelf werd met een achttal manshoge metalen kerstframes opgesmukt in de vorm van kaarsen. Daarrond werden lichtguirlandes gedrapeerd en ook de zes palmbomen kregen lichtslingers rond hun stam. Tot slot werd ook de beplanting vernieuwd. De Kerstman mocht komen, alles was klaar. Even althans. De kinderen kregen maar niet genoeg van het dollen in de nieuwe plantjes en de enige reden dat ze de kerstverlichting ongemoeid lieten was volgens mij omdat enkelen van hen een tic van den electric hadden gekregen. In november besloot men dat enkele reuzekeien meer het plaatje nog zouden verfraaien. Met man en macht werden ze aangebracht. Ook werden nog maar eens diverse honderdtallen nieuwe plantjes aangebracht en nu zowel op het verhoogde perk als aan de straatboord. Een reuzenwerk. De kinderen, om ongekend reden, hielden het deze maal gelukkig voor bekeken om hun speeltuintje nog te betreden, laat staan te vertrappelen. De opzichter van de stadsplantsoendienst was waarschijnlijk daarom zo in zijn nopjes dat hij deze decembermaand beval om nog een dozijn grotere planten, waaronder succulenten en sanseviera's, aan te brengen. Eens zien hoe lang een en ander in de perken van het welvoeglijke blijft... (Dipolog, zondag 27 december 2009)
