Foto
Inhoud blog
  • Filippijnenreis juni 09. DEEL 58 & SLOTWOORD
  • Filippijnenreis juni 09. DEEL 57
  • Filippijnenreis juni 09. DEEL 56
  • Filippijnenreis juni 09. DEEL 55
  • Filippijnenreis juni 09. DEEL 54
    Archief per week
  • 19/04-25/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2010
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 02/11-08/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 05/10-11/10 2009
  • 28/09-04/10 2009
  • 21/09-27/09 2009
  • 14/09-20/09 2009
  • 07/09-13/09 2009
  • 31/08-06/09 2009
  • 17/08-23/08 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 03/08-09/08 2009
  • 27/07-02/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
    Zoeken in blog

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Blog als favoriet !
    De Filippijnen; Het cursief verslag van mijn laatste verblijf (Juni 09-April 10)
    De vele belevenissen van een "halve" Filippijn.
    De talrijke geillustreerde ervaringen, belevenissen, anecdotes, kursiefjes en colums van een Vlaamse senior, gehuwd met een Filippijnse die de Filippijnen al 30 jaar kent en bereisd. Steeds vaker van foto's voorzien.
    01-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Filippijnenreis juni 09. DEEL 40
    Filippijnenreis juni 09. DEEL 40


    CAVITEñO KRIJGT CNN TITEL.
    Het zat wat verloren tussen al de euforie over de victorie van Pacman maar er is nog meer goed nieuws te melden. Twee maanden geleden werd Efren Peñaflorida door CNN genomineerd als een van de tien kandidaten voor de titel van “Held van het Jaar”. De 28-jarige leraar van Cavite kreeg die nominatie voor het opstarten, een aantal jaren geleden van de “Karitong Classroom”, dat is een mobiel “klaslokaal” op een steekwagentje compleet met schoolbord, zitjes en schoolmateriaal. Het heeft zelfs een minibibliotheek mee. Met diverse van die wagentjes gaat hij en vele vrijwilligers rond in de diverse, gore, achtergestelde volkswijken van Cavite om de arme kinderen een leerkans te geven.
    Tijdens zijn jeugd in Cavite had Efren de keuze, of lid worden van een straatbende, of deze straatbendes letterlijk een lesje leren. Hij verkoos het laatste en zwoer om ook de anderen de kans te geven om uit de miserie te komen.
    Het publiek kon gedurende 7 weken online hun stem uitbrengen en 2,75 miljoen deden dat dan ook. Uiteindelijk werd de Caviteño en zijn groep, Dynamic Teen Company, ook verkozen tot dé Held van het Jaar’”. Zij ontvingen daarvoor 100 000 US$ bovenop de 25 000 die ze reeds kregen bij de nominatie.
    “Ik wil er niks van,” zei hij, “Ik vertegenwoordigd de arme kinderen van de Filippijnen en het zien hoe ze met blije gezichtjes komen aangehold, als ik met mijn schoolwagentje voorrijd, is voor mij de grootste beloning.” Hij zei ook dat het “opvrijen” van hem door een aantal politici, na zijn nominatie, niets aan zijn ideologie zal veranderen. Hij zwoer de ingeslagen weg verder te zullen gaan en stelde zichzelf als een voorbeeld van een onderbevoordeeld kind, die het slachtoffer was van geweld gedreven door armoede, en toch een weg vond om daaruit op te stijgen.  
    “Als de Filippijnen verandering willen,” zei hij nog, “dan moeten ze vanuit zichzelf beginnen.”
    (Dipolog, zaterdag 28 november 2009)

    LAATSTE NIEUWS VAN HET MASSACRE.
    Men heeft de zoekactie naar nog meer slachtoffers gestaakt. Het dodental blijft dus op 57. Daaronder ook een zestal mensen die daar reden op het verkeerde moment. Zij werden afgemaakt om een mogelijke getuigenis te verhinderen.
    Men heeft verschillende getuigen waaronder ook vier personen die zagen dat de colonne voor hen door Ampatuan Jr. werd tegengehouden en dat de vrouw van Ismael Mangudadatu, viceburgemeester van Buluan, meteen door hem hardhandig werd aangepakt. Zij maakten zich stilletjes uit de voeten. Hun identiteit wordt geheimgehouden voor mogelijke vergeldingsacties.
    Ondertussen wordt het duidelijk dat de 41 jarige verdachte, met babyface, Andal Ampatuan Jr., de burgemeester van Ampatuan zich pas heeft overgegeven aan de politie nadat hij er door zijn vader die de provinciegouverneur van Maguindanao is, en nog enkele familieleden, waaronder de broer van de gouverneur, Zamzamin Ampatuan, de Ondersecretaris van Energie, werd toe aangespoord. Dit gebeurde in het residentiële gebouwencomplex van de Ampatuans en nadat het leger ermee had gedreigd om deze residentie te beschieten met mortieren en tanks. Men had ook al alle belangrijke openbare en provinciale gebouwen omsingeld en/of bezet.
    Ampatuan blijft beweren dat hij er niets mee te maken heeft en dat hij zich aangaf om zijn onschuld te bewijzen. Hij wees zelfs het MILF, de Moro Rebellen aan als daders. Dit werd vrijwel meteen door de betrokkenen met klem ontkend. “Wij verkrachten geen vrouwen”, werd gerepliceerd. Hij werd na een eerste ondervraging in een luchthavengebouw van Sharrif Agusan door een helikopter naar Manila gevlogen. Bij het vertrek werd het toestel door onbekenden beschoten.
    Een dertigtal politiemensen, waaronder zes hogere officieren en nagenoeg 400 burgerwachten, werden ontwapend en een groot deel van hen in verdenking gesteld en in bewaring genomen.
    Deze burgerwachten zijn regeringsgetrouw maar dienen de Ampatuans. Een honderdtal nam ook deel aan het bloedbad. Een aantal van hen getuigde al dat Andal Ampatuan de leiding had, het bevel tot schieten gaf en zelf ook schoot. De Secretaris van Binnenlandse Zaken zei over deze politiemensen dat zij“ …vergaten dat ze de Filippijnse Republiek moeten dienen en niet hun peetvader.”
    Ondertussen heeft de weduwnaar Ismael Mangudadatu zich, onder legerescorte en met een aantal supporters, zich in Sharrif Aguak kandidaat kunnen stellen voor zijn gouverneurschap. “Alleen de dood kan mij tegenhouden.,” zei hij.
    (Dipolog, zondag 29 november 2009)

    OOK IN PUERTO GALERA HOMMELES.
    Ook in het anders zo rustige Puerto Galera was het even spannend, maar weliswaar van een gans andere aard dan politiek getint. Naar verluidt was in Sabang een Koreaan was in een verhitte discussie geraakt met een GRO, (je weet wel; GRO is de Guest Related Officer of entraineuse) in de Hammerhead Broadway KTV bar. Het was tijdens de “grand opening” en ook zijn landgenoot, een Australiër en een Amerikaan waren erbij betrokken samen met een Filippijnse toerist Ruel Sotto die, hun vriend zijnde, de gemoederen wilde bedaren. Ook drie politieagenten waren daar en een van hen kwam tussenbeidde. Deze raakte in een kort gevecht met Sotto die het wapen van de agent greep. Zijn collega trok daarop zijn pistool en vuurde.
    De Koreanen en een politieagent kwamen er met lichte verwondingen van af maar de Aussie, de Cano en de Pinoy hadden schotwonden in de dijen en voeten. De hele groep werd voor verzorging naar het hospitaal in Calapan City overgebracht. En de opening van de Hammerhead Broadway KTV bar kon rustig, nou ja, doorgaan.
    (Dipolog, zondag 29 november 2009)

    Puerto Galera

    EEN “CARAVAN” KOMT AAN.
    Het woord caravan heeft nog een andere betekenis dan wat wij gewoonlijk erdoor verstaan. Het betekent ook karavaan. Het wordt eveneens gebruikt als aanduiding van een soort tijdelijke verplaatsbare verkoopsruimte in een tent, omdat men “in karavaan” met de vrachtwagens de verkoopsgoederen van heinde en ver heeft aangevoerd. Wij zouden het een handelsbeurs of zo noemen.
    Nu is er in Dipolog ook zo’n karavaan neergestreken. Aan de rotonde die naar het centrum leidt, strategisch erg goed gelegen, is een open ruimte ingenomen door zo’n caravanverkoop. Men biedt er een bont allegaartje aan van duurzame verbruiksgoederen; allerlei meubels zoals salons, eettafels, bureautjes, kleerkasten, (stapel)bedden en matrassen, ook witgoed, zoals gasfornuizen, wasmachines, koelkasten en (microgolf)ovens en ook bruingoed zoals tv’s, flatscreens en stereoketens natuurlijk uitgerust met de onmisbare karaoke-optie. Verder vind je eetserviezen, decoratieartikelen en zelfs bromfietsen.
    Niet alleen de locatie is goed uitgekozen, maar ook het tijdstip. Het is immers dé aankooptijd bij uitstek voor vele Filippijnen. Want, of de man komt eerlang thuis na een lang verblijf in het buitenland, hij heeft daar gewerkt en brengt natuurlijk centjes mee. Of de in het buitenland werkende persoon heeft geld opgestuurd, of zal spoedig cash versturen, of heeft het tenminste al beloofd…. Want het is weldra Kerst en dan mogen de thuisblijvers inderdaad iets verwachten.
    Heb je nog niets ontvangen, of is het bedrag ontoereikend voor je droomaankoop, dan biedt men je een “gratis” krediet aan van zes maanden tot één jaar. Voeg daar nog een stel gladde verkopers bij en dan gaat zelfs de moeilijkste koper over de schreef van de redelijkheid.
    De ontnuchtering komt pas als het verwachte geld achterwege blijft of als het ontleende bedrag toch wel heel wat meer doorweegt op het karig gezinsbudget dan oorspronkelijk gedacht.
    Maar dan is de verkoopskaravaan allang vertrokken en eventueel de gastarbeider ook. En betalen zal je!
    (Dipolog, maandag 30 november 2009)

    VUURWERK EN ANDER PLOFTUIG.
    Vanaf deze tijd wordt het uitkijken als je op onze Boulevard wandelt in Dipolog, voor jezelf, maar evenzeer ook voor kinderen en honden. Immers voor de komende eindejaars- en Nieuwjaarsfestiviteiten hebben enkele verkopers van vuurwerk en ander ploftuig zich op een leegstaand lapje grond vlakbij de Boulevard in een paar verkoopsbarakjes geïnstalleerd. Dit is de Dipologse jonge jeugd en tieners niet ontgaan en waar zij vroeger hun zakcentje spendeerden aan snoep, een snack of prullaria, gaat hun geld nu letterlijk in rook op. Weliswaar na een luide knal.
    Niet zonder gevaar zou ik zeggen. Niet alleen voor de aanstichter die er soms een afgerukte ledemaat aan overhoudt, maar ook voor het achteloos passerend slachtoffer die er in het beste geval met de schrik vanaf komt. En het kan erger ook, want de verkopers maken absoluut geen leeftijdsonderscheid. Heb je geld, dan kan je kopen, ook jonge snaken van pakweg zes jaar!

    Vuurwerkverkoper


    Na de jaarwisseling, het laatste restje

    Erg geliefd, want goedkoop, zijn de zg. piratenbommetjes die hier in Bulacan, net zoals veel ander knaltuig, worden gefabriceerd. In een soort grote luciferdoos met aanstrijkvlak zitten er tien of zelfs vijfentwintig. Je strijkt er één aan en gooit het direct weg. Doe je dat niet, dan kan dit je een vinger of ledemaat kosten, of in het beste geval serieuze brandwonden.
    Je kunt er natuurlijk ook de avontuurlijke toer mee op. Het hele boeltje in de doos aansteken, bijvoorbeeld. Of er een wedstrijd mee houden wie het ploftuig het langst in de hand durft houden, of tegen het oor! En natuurlijk is het erg leuk om zo’n ding in de broekzak van een ander te steken. En de verkopers, en de overheid, en de ouders laten maar begaan.
    Niettegenstaande de jeugd niet erg happig is om ook springtuig voor de voeten van “farangs” te gooien, wegens de mogelijke reactie, zullen wij toch de komende maand “onze” Boulevard wat mijden. Je weet maar nooit. Het kan natuurlijk ook zijn dat er zich in die tijd een ernstig ongeval/ontploffing/brand voordoet. Dan grijpt de overheid drastisch in.
    (Dipolog, dinsdag 1 december 2009)

    01-12-2009 om 00:00 geschreven door Danvangent  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    04-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Filippijnenreis juni 09. DEEL 41
    Filippijnenreis juni 09. DEEL 41


    TOCH AL EEN STAP IN DE GOEDE RICHTING.

    Goed nieuws! Na zoveel weken en zelfs maanden, wachten op nieuws van het Ministerie van Binnenlandse Zaken, dienst Vreemdelingenzaken in Brussel, is er eindelijk toch wat schot in de zaak gekomen. Sinds verleden week of zo, is ons dossier op de website van de dienst Vreemdelingenzaken te volgen. Het zal nu volgens mijn gevoelens niet zo lang meer duren eer we uitsluitsel krijgen. Mogelijks nog binnen de maand, dus voor het jaareinde.
    Ik was ergens van plan om voor enkele weken naar Vlaanderen te gaan, maar in deze optiek is het dom en weggegooid geld als ik voor enkele weken of een maand naar Vlaanderen kom en dan terugga om Eden en DD op te halen. Ik ben alvast van plan te blijven tot begin Januari 2010. Ik informeerde daarover bij de plaatselijke immigratieofficier en een verblijf langer dan zes maanden is sinds enkele tijd  wettelijk mogelijk geworden. Is er dan in Januari nog geen beslissing, dan moet ik mogelijks toch eens eventjes naar “huis”.
    Het is toch ergens hemeltergend dat dit allemaal op die manier moet gaan. Waar is de tijd dat je kersverse echtgenote meteen op de Belgische ambassade een Belgisch paspoort kreeg en als Belgische het land binnenkwam. Dit werd dan veranderd zodat je Filippijnse echtgenote vanaf dan na een paar weken het land inreisde met een visum in haar Filippijns paspoort. Nadien werden de regels nog maar eens veranderd, lees verstrengd. Vanaf toen moet een “gezinshereniging” worden aangevraagd.
    Het is evenzeer hemeltergend dat dit alles zolang moet duren, maar je weet, de administratieve molens draaien langzaam. Laten we hopen op een spoedige én positieve beslissing, want met de huidige immigratiepolitiek van onze regering weet je het nooit… Natuurlijk mis ik mijn familie en vrienden en ook Eden zou veel liever met Kerst & Nieuwjaar in haar nieuwe thuis zijn met ons gezinnetje. Dan kon ik hen ook uitnodigen voor mijn traditionele wafelbak, een overlevering van mijn voortijdig overleden vader, steeds op Nieuwjaarsnamiddag.
    Maar uitgesteld is niet verloren! We houden dat tegoed als aankomstfeest als we toekomen in Gent.
    (Dipolog, dinsdag 01 december 2009)  

    HET BLIJFT ROMMELEN IN ONZE PROVINCIE.
    Verleden week raakte bekend dat drie beambten van een sleepkonvooi door negen gewapenden waren overvallen en ontvoerd.
    Een en ander gebeurde in de baai van Siocon, waar het sleepschip “SALVMAR II” samen met zijn sleper, de “Marinero”, allen van de “Cebu Barge & TUG Corporation” beschutting had gezocht voor het slechte weer. Zij waren op weg naar Iligan City en hadden eerder de werf van De haven van Makar in General Santos verlaten.  
    Het konvooi werd belaagd door drie snelle bootjes met zijvlotter waarin negen piraten. Benevens de drie gegijzelden namen ze ook de scheeps-gps, de radio-installatie, mobieltjes en voorraden ter waarde van  50 000 Php. mee. De negen andere bemanningsleden lieten ze ongemoeid. Deze sloegen alarm en verkozen nadien, bij het zien van nog meer op hen toevarende bootjes, mogelijks van nog andere piraten, om snel verder te varen.
    Er is tot op heden geen losgeld gevraagd en de Filippijnse Zeemacht zond drie schepen ter plaatse om bijstand in de zoekactie en bescherming door patrouillering. Ook de Filippijnse kustwacht zoekt nog naar de slachtoffers. Hun actiecentrum in Manila zond ook een Notam (Notice to Mariners) aan alle commerciële schepen die de Baai van Siocon zouden bevaren om bijkomende veiligheidsmaatregelen te treffen en alle verdachte scheepsbewegingen prompt aan de bevoegde autoriteiten te melden.
    link Siocon ligt weliswaar in de provincie Zamboanga del Norte maar wel helemaal in het andere uiteinde ervan, op zo’n 280 Km. van hier. Een van mijn schoonzusters en haar man wonen er. Zij hebben er een winkel met kledij en gebruiksgoederen.
    (Dipolog, dinsdag 01 december 2009)  

    UITZENDBUREAUS GESCHORST.
    De link POEA, de administratie voor overzeese tewerkstelling, heeft van zeven uitzendbureaus de exploitatievergunning ingetrokken en vijf andere bureaus voor een bepaalde tijd geschorst, gaande van zes tot zesentwintig maanden. Zij allen overtraden in meerdere of mindere mate de wet op de tewerkstelling.
    Eén bureau bestond het om 4 000 goedbetaalde nieuwe jobs als buschauffeur aan te bieden aan Filippijnen om te werken in Dubai. Zij verdeelden deze jobs ook aan een aantal andere agentschappen. In totaal werden slechts 137 slachtoffers gevonden die meenden de job van hun leven te hebben gevonden. Deze werden allen op hun eigen kosten en mits het betalen van heftige plaatsingsvergoedingen naar Dubai gevlogen en aan hun lot overgelaten. Want daar kwam de koude douche; er waren geen jobs! Het was louter ontsproten aan het inventieve brein van de zaakvoeder.
    De 150 000 Php. die elk van de werkzoekenden betaalden, moet natuurlijk door deze aan de leningsmaatschappijen, mits zeer zware interesten, worden terugbetaald. Job of geen job.
    Het merendeel van de gestranden werd op kosten van de Filippijnse regering teruggehaald terwijl anderen, eveneens door regeringsbemiddeling, toch in diverse arbeiderszoekende firma’s een job kregen aangeboden.
    Ondertussen werd door de actiegroep Migrante gevraagd om de hulpkreet van 49 gedetineerden in het Saoedische Jeddah niet ongemoeid te laten. Dit is de overschot van gestrande, werkloze OFW’s die in juli onder het viaduct van Khandara beschutting zochten. Eén van hen kon vanuit zijn cel in Jeddah alarm slaan. Hij vraagt ook regelmatig via sms’en wat er nu verder gaat gebeuren.
    De actiegroep link Migrante spoort regelmatig het plaatselijk Filippijnse Consulaat Generaal aan om actie, vooral nu met de jaarlijkse repatriëringactie van de Saoedische regering ter gelegenheid van de Hajj, de jaarlijkse bedevaart naar Mekka. Consul Generaal Tago mag deze kans niet ongemoeid laten voorbijgaan, maar men is op het Consulaat erg inefficiënt, aldus nog Migrante.
    (Dipolog, woensdag 02 december 2009)  

    STRESS EN ANDERE GEESTEN.

    Het stond met zoveel woorden in de kranten en ook de tv-journaals maakten er gewag van. Andal Ampatuan Jr., de hoofdverdachte van de massacre met 57 lijken in Maguindanao, die momenteel is gedetineerd in een gebouw van de NBI, het National Bureau of Investigation in Manila, is gestresseerd. Meer nog, hij heeft schrik van de “geesten” die er rondwaren. Als Moslim gelooft hij inderdaad in djzinns. Daarom heeft hij toelating gekregen om op een bank te slapen met een deken. Een bijgeplaatste ventilator moet hem de nodige koelte toewuiven want het is er nogal vochtig.
    Hij heeft ook al gebraakt maar zijn dokter zegt dat het stress is en van voorbijgaande aard. Geen reden om ons ongerust over te maken. Hij kreeg toelating om dagelijks zijn onderhoudsdosis voor zijn astma te nemen.
    Ik heb zo het lichte vermoeden dat het wel eens de geesten van zijn vermoorde en verminkte slachtoffers zouden kunnen zijn die hem parten spelen. Of misschien ziet hij de bui van zijn veroordeling voor veelvuldige moord al hangen en spookt zijn jarenlange celstraf daarvoor hem in de geest.
    (Dipolog, woensdag 02 december 2009)  

    DITJES EN DATJES.

    De volgende notities zijn wat kort om er een afzonderlijk artikeltje over te plegen. Maar ik wil ze je toch niet onthouden.
    - De sportiefste motorfietsen hier hebben geen achterspatborden, dat is niet macho. Zolang het droog is, geen probleem. Maar als het regent, en dat gebeurt hier zo toch enkele keren per week, dat wordt door de spatbordloze rijders actie ondernomen; zij nemen hun mes en snijden ergens vlug een bananenblad af. Dit steken ze tussen hun achterste en het zadel en zo rijden ze dan sputterend en spetterend rond.
    - Soms tooit men zich graag met de pluimen van een ander maar als het even kan, dan toch graag zonder de mogelijke gerechtelijke gevolgen. Een overbekende bereider van lechon, het overpopulaire speenvarken aan het spit, heet terecht “Lechon King”. Wat verderop is evenzeer een bereider van lechon. Hij noemt zich “Lechon Queen”. Nog sterker wordt het bij “Sunburst”, een soortement snack- en hamburgertent. Zijn directe buur noemt zich…”Moonburst”!
    Aan vele kantoorgebouwen zie je een bordje met de mededeling “No Vendors”. Dit is om de talloze ambulante verkopers van aardnootjes, mango’s, snoepgoed, balut, siaopao, yakult, ijskreem, maar ook sigaretten, dvd’s, dagbladen, vaagborstels, naaigerief en wat weet ik al niet er op te wijzen dat ze niet welkom zijn en dat ze storen. Doe je dat niet dan lopen om de haverklap een paar van die verkopers de deur plat.
    - Wasmachines zijn hier vrijwel allemaal tweeledige halfautomaten. Ze hebben benevens een kuip met pulsator, ook nog een droogzwierder ernaast. Technisch gezien lijken ze een beetje op onze Kalorik Miniwash van de jaren ‘70 maar dan veel groter, want ze zijn ook volledig in plastic uitgevoerd en hebben eveneens geen verwarmingselement. De waskuip heeft een inhoud van 7 Kg en de smalle, maar diepe droogzwierder kan 3,5 Kg. aan. De huisvrouw of –man moet dus regelmatig tussenkomen, net zoals destijds bij de Miniwash, om het wassen te beëindigen, het toestel met spoelwater te vullen, het opnieuw te laten leeglopen en de bewerking van spoelwater herhalen. Daarna de helft van de was in de droogzwierder kieperen, etc.…
    - Filippijnen zijn erg religieus, op het fanatieke af. Om hun geloof kracht bij te zetten en dit aan de wereld kenbaar te maken zie je op en in hun huizen daar tekenen van; kruisbeelden, posters van Jezus al of niet bij het Laatste Avondmaal, etc.. Ook hun voertuigen zijn met religieuze attributen beplakt en behangen. Soms wordt er een dedicatie of Bijbelcitaat op aangebracht in grote letters. Dan lees je; “Gods Gift”, of; God is Good”. Dat je als religieus geïnspireerde niet noodzakelijk ook nog eens intellect moet zijn concludeer je uit het volgende opschrift die ik onlangs zag; “The Lord is My Shepererd” (sic).
    (Dipolog, donderdag 03 december 2009)

    USA NIET LANGER HET LAND VAN MELK EN HONING.
    De wereldwijde recessie heeft ook het imago van de USA als het beloofde land erg aangetast. Heelwat Filippijn(s)en afgestudeerd als verpleegkundige zien niet langer de USA als het land van melk en honing. De eerste drie kwartalen daalde de wens voor het hebben van een verplegersjob in de USA met 21,28 %. Heelwat andere hooggeschoolden volgen diezelfde neergaande trend inzake tewerkstelling in de USA.
    Ook de verplegersjob an sich, staat op de helling. Nochtans is voor de Filippijnse verpleegkundigen het behalen van de officieel erkende licentie, de zogenaamde NCLEX (National Council Licensure Examination) er een heel stuk gemakkelijker op geworden. Vroeger moesten de kandidaten deze broodnodige NCLEX licentietest noodzakelijkerwijze afleggen in buitenlandse centra van Hong Kong, Guam of zelfs verder. Daaraan was natuurlijk een kostelijke reis verbonden. Nu kunnen zij dit examen in Manila afleggen. Niettegenstaande dit gemak waren er toch 31,66 % kandidaten minder dan in vergelijk met vorig jaar.
    Toch zijn er onder de tien buitenlandse verpleegkundigen die de USA als nieuweling binnenkomen nog steeds vier Filippijn(s)en. Samen met de miljoenen andere Filippijnse werkers in het buitenland, of OFW’s, bracht de groep van 200 000 verplegenden, de eerste zeven maanden van dit jaar 4.731 miljard US$ in het land. Dit is een vermindering van 635 miljoen US$, of 11,84 % in vergelijk met dezelfde periode verleden jaar. Toen was het nog 5.366 miljard. Voorwaar impressionante cijfers…
    (Dipolog, donderdag 03 december 2009)

    BIJ ONS IN DIPOLOG.
    Hier in Dipolog, Mindanao, is nog steeds alles ok, niettegenstaande het af en toe eens rommelt op enkele honderden kilometers van hier. Je hebt er zeker onlangs van gehoord of gelezen, zelfs in mijn cursiefjes.
    Voor de rest gaat alles zijn gewoon dagdagelijks gangetje, met winkelen voor wat ik gemakkelijkheidshalve de “bare necessities” noem. Je weet wel, de aankopen van elke dag. Verder wat gaan eten of zelf het bereiden, beetje schrijven, mails bekijken, wandelen op de Boulevard of elders, slapen, etc., etc. Je las er zeker al van in sommige mijn vorige cursiefjes.
    Wie wel verandert is Daryl Dave. DD is nu bijna 20 maanden en begint al aardig te brabbelen, en drietalig nog wel; Nederlands, Engels en Visayan. En hij begrijpt ook die talen. En als hij wat swingende uptempo muziek hoort, gaat hij spontaan dansen met erg vlugge danspasjes. Een soort “flagada”-dansje.
    Zijn we dan al eens samen met hem aan de wandel of aan het winkelen, dan zwaait hij iedereen gedag. Hij verzorgt zo goed zijn “public relations” dat ik hem er stilaan van verdenk, nu reeds heimelijk ambities te koesteren voor het plaatselijk gouverneurschap later.
    ’t Is echt een tof sociaal georiënteerd ventje aan het worden en ook de meisjes hebben zijn volle aandacht, en vice-versa.

    De meisjes geven DD  volle aandacht

    Er staat ons nog wat te wachten…
    (Dipolog, vrijdag 04 december 2009)

    04-12-2009 om 00:00 geschreven door Danvangent  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)


    T -->

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs