De Filippijnen; Het cursief verslag van mijn laatste verblijf (Juni 09-April 10)
De vele belevenissen van een "halve" Filippijn. De talrijke geillustreerde ervaringen, belevenissen, anecdotes, kursiefjes en colums van een Vlaamse senior, gehuwd met een Filippijnse die de Filippijnen al 30 jaar kent en bereisd. Steeds vaker van foto's voorzien.
15-09-2009
Filippijnenreis juni 09. DEEL 20
Filippijnenreis juni 09. DEEL 20
NAAR TAMPILISAN. Het was voor Eden al een tijdje geleden dat ze het ouderlijk huis bezocht in Tampilisan en voor mij was het al van het voorjaar geleden. Mijn schoonbroer Jolito, die een hele tijd in Manila werkte, was er al zes jaar niet meer geweest. Gisteren waren we al vroeg op pad om de Rural bus van 6 u. te nemen. De zowat 180 km. naar Tampilisan duurt zowat 4 uur. Niet dat de bus zo traag rijdt; op plaatsen met een snelheidsbeperking van 30 km/u haalt hij nog makkelijk de 80. Nee, de lange rijtijd heeft een andere oorzaak. Om de haverklap stopt de bus voor passagiers. Soms op minder dan 30 m. van de vorige halte! In een vorige bijdrage vertelde ik reeds dat de modale Filippijn reeds overweegt om vervoer te nemen van zijn keuken naar het toilet. En dat is dus, op het randje af, letterlijk te nemen! De reis verliep vlot, met als enig minpuntje dat DD, even na vertrek, voor de aardigheid de inhoud van zijn pas gedronken papflesje over mijn kraaknette zwarte bermuda heen braakte. Maar dat kon mijn goed humeur niet treffen. Met een gezonde eetlust gingen we na aankomst in Tampilisan City eerst een hapje eten. Het was dan ook al even voor elf en we hadden die morgen een sober ontbijt genomen om reisziekte te vermijden door de wilde busrit. Dan met twee zware bromfietsen die tot zes passagiers vervoeren,berg op, berg af, naar het 10 km verderop gelegen barrio La Union, Miampic. In vergelijk met de vorige keer was deze rit comfortabel te noemen. Vroeger was de laatste 6 km. een smalle aardeweg met diepe sporen, die bij regenweer in modderpoelen veranderde. Nu was deze bergweg verbreed en net zoals het eerste gedeelte, bekleed met verbrijzelde porfierstenen. We hadden onze ouders pas een week voordien op ons huwelijk gezien, maar toch was de vreugde groot om daar bij hen op bezoek te zijn. Familie, vrienden en kennissen kwamen de pasgehuwden feliciteren en groeten. In de vroege namiddag schoven we aan tafel. Nadien werd de bukosalade verorberd, een dessert gemaakt van het vruchtvlees van jonge kokosnoten verrijkt met door ons meegebrachte ingrediënten. Ondertussen deed DD zijn middagdutje. Rond vier namen we afscheid en begonnen we aan onze terugweg. Eerst op de zware motor, dan wachten op de rodeobus voor andermaal een woeste rit van 4 uur. Tot slot nog met een tricycle tot ons appartementje. Moe maar tevreden stapten wij er om 9 u binnen. (Dipolog, donderdag 10 september 2009)
DAPITAN BY NIGHT. Het was al een eeuwigheid geleden, nou ja vijf maanden, dat ik in het liefelijke stadje Dapitan was geweest. Deze late namiddag gingen we erheen , om wat te wandelen en natuurlijk ook om een lekkere gegrilde vis te eten in het restaurantje van ate Edna, in Gloria de Dapitan. Om de eetlust te scherpen wandelden we van de hoofdweg via een zijweg naar de baai en zo naar Gloria. Verbazend toch hoe op vijf maanden tijd een en ander kan veranderen. Op de kilometer zijweg zagen we diverse nieuwe bouwplaatsen waar betere gezinswoningen werden neergepoot. Op de boulevard aan de baai, op evenzeer en kilometer waren een stuk of drie nieuwe restaurants en/of bars in bedrijf. De oude, armtierige voedsel- en drankstalletjes voor Gloria waren verdwenen en verplaatst naar een andere en betere locatie. Zelfs de restaurantjes in Gloria waren gerenoveerd en het terras had nu een nieuwe overdekking waar voordien slechts en paar versleten parasols de dienst uitmaakten. Zelfs de verkeersregels in Gloria waren veranderd. Gedaan met de dikke voituren die het leven van de voetgangers vergalden door hun agressie om zelfs de voetpaden tot rijbaan en parking te degraderen. Jong en oud kan nu vrijelijk rondwandelen. Ook de paar gokarts die voordien stinkend en lawaaierig rondhotsten zijn verdwenen. Zij zijn verplaatst naar het sinds enkele maanden geleden geopend Fantasyland de Dapitan; het pretpark met zijn 18 attracties. De toegang is 200 Php per persoon. Daarvoor kan je alle geopende attractie eenmaal in. Wil je meer, dan betaal je 300 Php.. en kan je vrijelijk en a volonté alle geopende attracties gebruiken. Mocht slecht weer je dagje uit verstoren, en kan je niet minstens 2 uur van de attracties genieten, dan krijg je een vrij ticket voor de volgende dag.. Daar kan Walibi nog een punt aan zuigen! Niet dat ik nu, een eerste klas kermisvogel zijnde, mij ooit op deze attracties zal uitleven. Ze zijn veelal van lokale makelij, zoniet tweedehands geïmporteerd en veiligheid en technische controle is onbestaande. Ik tart niet graag het noodlot en sterf liever op een minder spectaculaire, zeg maar doodgewone manier Na een perfect gegrilde vismaaltijd, natuurlijk met rijst en vergezeld van een fris pintje bier namen we het laatste busje naar ons appartement in Minaog, Dipolog. (Dapitan, vrijdag 11 september 2009)
PRESIDENTSVERKIEZINGEN. Volgend jaar zijn er presidentsverkiezingen en zoals gewoonlijk dienen zich heelwat kandidaten zich aan. Zeg maar van Senatoren tot bokskampioenen. Hier in dit land is de populariteit, en zekerlijk niet de bekwaamheid van de kandidaat van doorslaggevend belang. Trouwens Reagan was ook een cowboyacteur voor hij president van het machtigste land van de wereld werd. En wat te zeggen van gouverneur Arnold Schwarzenegger? Logisch dat ook een voormalige kolonie van dat land die voetsporen volgt, nietwaar? Nochtans wordt het volgzame kuddevolk, het volk van brood en spelen, regelmatig wakker geschud, soms zelfs uit onverwachte hoek. Zo zei Deogracias Iñiguez Jr., de bisschop van Caloocan, dat een zorgvuldige analyse van ieder van de presidentskandidaten moet uitmaken wie er het meest geschikt is. Kijk naar hun staat van dienst en laat niet de emoties hierbij spelen, zei hij, verwijzend naar senator Noynoy Aquino, de zoon van Cory Aquino. Noynoy wint enorm aan populariteit na de dood van zijn moeder Cory Aquino, ooit president van deze republiek. Ondertussen adviseert Honesto Ongtioco, de bisschop van Cubao aan Noynoy om het lichtende voorbeeld van zijn moeder te volgen en een rechtvaardige en competente campagne te voeren. (Dipolog, zaterdag 12 september 2009)
FLORISSANTE HANDEL. Sinds enkele weken is er in onze buurt, op de hoofdweg, een handel in bouwmaterialen gevestigd. Zij verkopen en leveren benevens de typische holle betonstenen gemaakt van lava ook zand, rivierzand en grint, keien en keitjes, leem en tuinaarde. Maar ook opvulgrond en zelfs afval! Bij dat laatste kan ik me wel iets voorstellen. Laatst zag ik in een mooie groene omgeving een groot lager gelegen moerasachtig terrein. Om het bouwrijp te maken werd het opgevuld met afval komende van het leegscheppen van verstopte rioleringen. Zwaar vervuilde modder gemengd met plastiekzakken, glas, kroonkurken en wat weet ik al niet. Dan staat er nog even verderop een bord waarop te lezen staat; Laten we deze landelijke wijk groen en net houden. (sic!) Deze zakenman wordt dus letterlijk al stinkend rijk. (Dipolog, zondag 13 september 2009)
NAIA VERLAMD. Gisteren, rond 14 u kwamen de radars van NAIA, de luchthaven van Manila met zijn drie terminals, zonder stroom te zitten. In totaal werden meer dan een dozijn, sommigen zeggen 20, internationale en binnenlandse vluchten verdaagd of afgeschaft. Bij stroompanne gaan de noodgeneratoren werken maar deze bleken niet sterk genoeg om de lucht-grondverbindingen en de lange afstandsradar te ondersteunen. Door de CAAP, de Civil Aviation Authority of the Philippines werd, pas om 15u30, middels een zogeheten Notam (notice to airmen), de vliegtuigen die reeds waren vertrokken uit Manila op de hoogte gebracht van het euvel en de invliegende toestellen werden afgeleid naar andere luchthavens of kregen het order return to point of origine. Twee internationale vluchten vanuit Singapore en Hong Kong dienden alzo rechtsomkeert te maken. De naderingsradar voor middellange afstand werd gebruikt om enkele andere vliegtuigen binnen te loodsen. Even na 15 u 30 bleken de problemen opgelost, maar het radarscherm van de vluchtleiding bleef wel zwart. Dit had tot gevolg dat de CAAP het werk overnam en om veiligheidredenen slechts elke 5 minuten een vliegtuigbeweging toeliet. Verwacht werd dat de technici nog tot 22 u zouden werken eer ze weer alles op een rijtje zouden hebben. Een onderzoek naar de toedracht van de feiten wordt ingesteld. (Dipolog, maandag 14 september 2009)
BINNENKORT WEER THUIS. De Saoedi Arabische regering heeft een permanent georganiseerd sisteem voor de talrijke buitenlandse moslimbedevaarders die, na het vervullen van hun heilige Hadjplicht, in en rond de heilige steden van Mekka en Medina blijven hangen in plaats van huiswaarts te keren. Het gaat veelal om moslims van arme landen en streken. Sommigen, om enige controle te bemoeilijken, gooien al hun identiteitsdocumenten weg of verbranden ze. Het Saoedisch sisteem ontslaat hen van de verplichting van het bezitten van reisdocumenten en annuleert ook de aangroeiende boetes wegens illegaal verblijf van deze mensen. Zij voorziet hen van een vliegtuigticket enkele reis naar hun thuisland. In de verlenging van deze maatregel zullen ook 170 overzeese arbeiders die in Jeddah verblijven van deze maatregel kunnen gebruik maken en eerlang naar hun land worden teruggezonden. Het is de gewoonte geworden dat uitzichtloze werklozen zich onder het viaduct van Khandara in Jeddah verzamelen om zich bij de autoriteiten te doen opmerken. Individuelen worden veelal niet geholpen, maar wel als zij zich in groepen manifesteren. Als de groep aanzwelt worden zij door de politie opgepakt en gedeporteerd. Het gaat om Indiërs, Pakistanis, Bangladeshi, Sri Lankanen en natuurlijk ook vele Filippijnen. Sommige criminelen gebruiken eveneens deze achterdeur. Al worden er toch regelmatig gesnapt. (Dipolog, maandag 14 september 2009)
BRUTE PECH. Het zit de WG&A lijn echt niet mee. Verleden week nog verging hun Super Ferry 9 en deze vroege morgen vloog in hun havendok in Manila een ander schip van hen in brand. Een defecte TL-lamp in de keuken zou de oorzaak zijn geweest. Na een uurtje had de brandweer alles onder controle. De schade valt nog mee en wordt geraamd op 100 000 Php. (zowat 1500 ). In de marge beweert de kapitein van de vergane SuperFerry 9 dat sterke wind zijn schip driemaal deed slagzij maken en dat hij water in de bilges (onderruim) liet pompen om het schip weer recht te krijgen. Dat laatste wil ik als schipperszoon nog wel geloven; het is een normale procedure. Dat eerste veel minder. Volgens de weerkundige dienst Pagasa haalden de toen heersende winden zowat 20 knopen, dat is 36 Km/u. Als daarvan al een boot van streek gaat Trouwens de onderzoekers gaan zich, mede door die flauwe windjes, nu toespitsen op de veel reëlere mogelijkheid dat de lading en de vrachtwagens, waaronder containervrachtwagens, ongelijk waren verdeeld over het laaddek en dat de voertuigen in het schip niet goed gestouwd waren. Alzo brachten zij mogelijk het vaartuig uit balans. (Dipolog, dinsdag 15 september 2009)
JAKE WERD VIER MAANDEN. Jake, een jonger neefje van Daryl Dave, werd vandaag vier maanden. Hij zal het voor altijd blijven; Kleine Jake is vandaag gestorven in de armen van zijn moeder in de autobus op weg naar het ziekenhuis van Zamboanga. Jake had enkele dagen geleden diarree gekregen en braakte sindsdien ook regelmatig zijn voedsel uit met dehydratatie tot gevolg. De moeder deed wat in haar macht lag, doch met de weinige kennis die zij daarover had en mede door het ontbreken van een pediater of zelfs maar een competente dokter in deze afgelegen plaats verergerde de situatie van kleine Jake met sprongen. Gisteren waren ze dan naar het plaatselijk hospitaaltje geweest. Een dokter was er op dat ogenblik niet aanwezig en de bekwame verpleegsters waren niet capabel om de aders van het wichtje te vinden om een infuus met fysiologisch water en glucose aan te leggen. Deze vroege morgen stopte het braken en de diaree en werden zijn extremiteiten zwartblauw. Men dacht dat een boze geest in hem was gevaren en zich van het lichaampje had meester gemaakt en hij werd met een soort olie ingewreven. De toestand verbeterde even. Hij maakte wat arm- en voetbewegingen en begon dan ook nog luid en aanhoudend te huilen. Radeloos namen de ouders de bus van Siocon naar het grotere hospitaal van Zamboanga. Na ongeveer twee uur, halfweg zijnde, gaf Jake de geest. We zullen kleine Jake herinneren als het olijke baasje die tijdens ons huwelijk van velen aandacht kreeg. Mede door de gebrekkige gezondheidszorg en de afwezigheid van competente dokters, vooral op het platteland, en daarbijgevoegd de onwetendheid van de ouders en zorggevers, hebben de Filippijnen een erg hoog kindersterftecijfer. Het bedraagt 24,2 kinderen per 1000 levendgeborenen. De goede dokters zijn ofwel verbonden aan dure, en dus voor de modale Filippijn onbetaalbare, instituten meestal in Manila en andere grote steden. Er zijn ook nog duizenden erg goede Filippijnse dokters die na gedane studies eieren voor hun geld hebben gekozen en zich hebben verbonden aan diverse ziekenhuizen ergens in de Westerse wereld waar zij het twintig- tot vijftigvoudige verdienen van hun achtergebleven collegas hier te lande. (Dipolog, woensdag 16 september 2009)
DE DETAILS VAN DE DOCUMENTEN. Het is in de Filippijnen erg normaal om officiële documenten overhandigd te krijgen die grote of kleine misslagen bevatten. Worden deze niet van bij de aanvang in de kiem gesmoord, dan moet dit, soms jaren later, via de rechtbank bij vonnis worden beslecht en gecorrigeerd. Vele openbare besturen hebben wel een of meerdere computers maar deze wordt voor gans andere doeleinden gebruikt dan je logischerwijze mag veronderstellen. Met de computer chatten, spelletjes spelen en private mails ontvangen, dat wel. Via een database juist ingevulde formulieren afleveren, dat niet! Je moet er dus erg goed op letten dat namen, data en andere gegevens juist worden vermeld en gespeld. Doe je dat niet, of niet voldoende, dan krijg je onvermijdelijk en logischerwijze bij andere autoriteiten die wat zorgzamer tewerk gaan, zoals onze Belgische ambassade bijvoorbeeld, het deksel op de neus en kan je weer naar af. Zo kon ik gelukkig nog net voor de afreis morgen naar Manila een spelfout van mijn naam ontdekken en alzo een retour Manila - Dipolog vermijden. Het verbeteren ervan nam enkele stappen en enkele uren in beslag. Overmorgen kunnen we met een gerust hart naar het Departement of Foreign Affairs (DFA) voor de authenticaties van de diverse documenten. Dan, vijf werkdagen later, naar de Belgische ambassade daar wacht ons nog een andere taak (Dipolog, woensdag 16 september 2009)
AJUINENSMOKKEL. De Philippine Star plaatste gisteren op zijn binnenlandse nieuwspaginas een kleurenfoto van talrijke zakken geconfisceerde rode ajuin met daarnaast een fier lid van de Presidentiële Anti-Smokkel Groep. Deze groep heeft de afgelopen tijd zomaar eventjes 100 000 zakken van naar schatting 25 kg. ajuin en look onderschept die via diverse plaatsen in het land wordt binnengesmokkeld. En vermits dit land nog altijd een eilandengroep is, daarom duidelijk dus van overzee. Smokkelaars beogen duidelijk grote winst te maken. En niettegenstaande het pakrisico blijken zelfs goedkope dingen zoals ajuinen het smokkelen waard te zijn, zelfs met daarbij de overzeese transportkosten vanuit China of ander vastelanden. Wat wil je; de landbouw is gereduceerd tot nog een aantal boeren van een oudere generatie die met vrij primitieve middelen het land bewerken. En de jongeren zien het niet meer zitten om zich voor een habbekrats op het land uit te sloven. Dit land kan allang zijn bevolking niet meer voeden met de plaatselijke opbrengst (Las Piñas, vrijdag 18 september 2009)
VREEMDE RECLAME. Je zal het in onze westerse wereld niet tegenkomen, maar hier kan het wel. In een kleurenadvertentie wordt reclame gemaakt voor melkpoeder. Kompleet met een leuk ogend weldoorvoed kindsterretje die beweert dat het zo lekker is, naar melk smaakt en zo romig dat ze het daarom elke dag drinken. Op de achtergrond, een stel gelukkig kijkende ouders want het bevat 100 % pure melk en het is de melk voor iedereen. Jammer dat melk hier vrijwel nooit wordt aangeboden in zijn originele vorm. Dit komt door het grote gebrek van melkkoeien. De aangeboden melk in brikpak wordt uit Nieuw Zeeland en Australië ingevoerd ondermeer door Nestlé. Dit is de reden waarom gewone melk enkel voor de happy few is wegens de hoge transport- en distributiekosten. Zelfs een brikpakje van 25 ml. kost algauw 28 Php. Dat is de prijs van een eenvoudige rijstmaaltijd. Geen wonder dat men dus de goedkopere melkpoeder verkiest. Maar ook dat kan de modale Filippijn zich veelal niet veroorloven. Coke, of andere frisdranken, kosten slechts ¼ en gaan er daarom in als klokspijs; (Dipolog, zaterdag 19 september 2009)
NU AL TERUG IN DIPOLOG. Vandaag zijn we vroegtijdig vanuit Manila teruggevlogen naar Dipolog. Normaal gingen we in Manila wachten tot donderdag op de geauthenticeerde documenten om dan de volgende dag, vrijdag, naar de Belgische ambassade te gaan. Maar omdat er, nog maar eens, een Filippijnse feestdag op maandag wordt gevierd valt heel onze planning in duigen. De documenten zullen pas op vrijdag in ons bezit zijn en het wordt een hachelijke onderneming om dan nog diezelfde voormiddag onze afspraak in de ambassade na te komen. Deze wordt middels een erg strikt uurrooster bepaald en telaat komen staat zowat gelijk met annulatie. Zelfs als we de vliegtuigreis heen en terug erbij rekenen is het nog goedkoper om daarvoor naar Dipolog terug te keren omdat we natuurlijk uitsparen op hotelkosten. Het hier ook voor ons minder stresserend dan in de metropool. Komt er nog bij dat het dagelijkse leven zowat de helft minder duur is. Om alle eventualiteiten uit te sluiten voorzie ik zelfs om pas binnen een week, op zondag naar Manila te vertrekken. Maandagmorgen claimen we dan onze documenten bij het Departement of Foreign Affairs (DFA) en onmiddellijk daarna proberen we een afspraak in de ambassade te hebben. Dinsdag kan ook nog. Eens zien of deze planning beter uitkomt (Dipolog, zaterdag 19 september 2009)
NA MEER DAN EEN MAAND GERED. Vier vissers van Indalawan village, op het zuidelijke Balabac een kleiner eiland behorend tot het grote langwerpig eiland Palawan, werden na meer dan een maand rondzwalpen op zee gered door toevallig voorbijvarende collegas. Deze vissers waren van het vlakbij gelegen Hinoba-an, op het eiland Negros Occidental, zowat 480 km van Balabac. De onfortuinlijke vissers kregen op 10 Augustus motorpech na vier uur varen en werden door de amihan wind richting Vietnam geblazen. Later wanneer de wind in habagat veranderde kwamen ze opnieuw in Filippijnse wateren. De hele tijd aten ze alles wat ze maar konden vangen en dronken ze van het regenwater dat ze soms konden opvangen. De slachtoffers, twee vissers van respectievelijk 43 en 21 en twee helpers van beiden 14 jaar, zagen er erg verwilderd en sterk vermagerd uit na die veertig dagen hel op zee. In Hinoba-an kregen ze van de plaatselijke overheid medische verzorging, voedsel en kledij. De Filippijnse rampenorganisatie zal de vier later naar hun afgelegen village op Palawan terugbrengen. (Dipolog, zaterdag 19 september 2009)
HET AANTONEN VAN IDENTITEIT. Op de Filippijnen bestaat er geen uniform identiteitsbewijs. Jaren geleden werd, ondermeer door het lobbyen van machtige misdaadorganisaties, een voorstel om tot zon identiteitsbewijs te komen, gekelderd. De misdaad laat nu eenmaal niet graag sporen na. Momenteel kan de Filippijn zich officieel legitimeren met zon twintigtal I.Ds, Identity Documents. Dit gaat van een schoolidentiteitskaart en een rijbewijs tot een wapenvergunning en een Senior Citizen Card. Soms vraagt met minstens twee diverse bewijzen omdat fraude vaak voorkomt. Het meest waardevolle, en het minst bij de modale Filippijn in bezit, is het Internationaal Reispaspoort. Wie dat heeft zit op rozen. Om dat te verwerven dien je niet alleen een behoorlijke hoge taks te betalen maar moet je via diverse documenten, waaronder geboorteakte, bewijs van goed gedrag van de plaatselijke overheid, attest van je crimineel dossier met foto en vingerafdrukken en soms zelfs een doopbewijs (!) jezelf bewijzen Ook onze kleine DD heeft al geruime tijd een Internationaal Reispaspoort. Maar omdat het erg ongewoon is dat zon kleine uk al zon paspoort heeft wordt bij het bestellen van een vliegtuigticket, vrijwel telkenmale naar zijn geboorteakte gevraagd. Aan ons om bij de bediende erop aan te dringen dat zij zich beter moet informeren bij haar oversten dienaangaande. (Dipolog, zaterdag 19 september 2009)
