De Filippijnen; Het cursief verslag van mijn laatste verblijf (Juni 09-April 10)
De vele belevenissen van een "halve" Filippijn. De talrijke geillustreerde ervaringen, belevenissen, anecdotes, kursiefjes en colums van een Vlaamse senior, gehuwd met een Filippijnse die de Filippijnen al 30 jaar kent en bereisd. Steeds vaker van foto's voorzien.
19-10-2009
Filippijnenreis juni 09. DEEL 29
Filippijnenreis juni 09. DEEL 29
OPNIEUW EEN EUROPEER ONTVOERD. Gisteren werd een 79 jaar oude priester, wandelend in zijn achtertuin, ontvoerd vermoedelijk door het Al Qaida of het Moro Islamic Liberation Front. De Ierse Michael Sinnott kwam meer dan 50 jaar geleden naar de Filippijnen en was daar in zijn werkgebied vlakbij Pagadian zeer geliefd. De man had verleden jaar een hartbypass gehad en heeft sindsdien een zwakke gezondheid. Men vermoedt dat losgeld het motief van zijn ontvoering is. Zijn talrijke vrienden riepen vandaag de tot op heden onbekende kidnappers op om mededogen te betonen voor zijn zwakke situatie. Hij heeft zijn ganse leven aan ons toegewijd, zegden ze. Michael Sinnott was altijd zeer begaan met de armen en de zieken, voornamelijk de kinderen. Hij richtte ondermeer ook een organisatie op voor medische hulp aan gehandicapte kinderen. De man werd door zes gewapende mannen uit zijn achtertuin geplukt. In zijn jogging werd hij meegevoerd in een bestelbusje dat later uitgebrand werd teruggevonden aan de kust. Daar werd hij geslagen en in een motorboot overgeladen. Van Zamboanga del Sur snelde het motorbootje naar open zee, richting een bolwerk van het MILF in de buurt van Lanao del Norte, aldus een ooggetuige. (Dipolog, maandag 11 oktober 2009) VREUGDE IN DE FILIPPIJNEN. Met al het onheil die mijn tweede vaderland trof de afgelopen weken zou je bijna denken dat het hier altijd en allemaal kommer en kwel is. We moeten toch een beetje relativeren. Zowat twee weken geleden won een Filippijn de lotto. Dit voor een bedrag van zowat 79 miljoen Php. Hopelijk gebruikt hij de centen met verstand, anders, net zoals bij vorige winnaars zit hij spoedig op droog zaad en zijn de nu talrijke gelegenheidsvrienden verdwenen als sneeuw voor de zon. Ook zowat veertien dagen geleden kwam President GMA, na haar rondreis in drie landen waaronder Saoedi Arabië, vanuit dat laatste land terug met 121 gestrande Filippijnse arbeiders. Net zoals bij vorige gelegenheden werden deze gewoon door hun voormalige Saoedische werkgevers gedumpt wegens economische crisis. Anderen liepen weg wegens ongehoorde werkomstandigheden. Ze hadden geen geld voor de terugreis want hun werkagentschap liet hen gewoon stikken. Maar zelfs als deze werknemers er het geld voor zouden hebben kunnen ze niet zomaar het land uit. De werkgevers moeten hen daarvoor van een uitreisdocument voorzien. Gezien de spanning tussen beide partijen wegens slechte arbeidssituatie, onderbetalen, of zelfs helemaal niet betalen, kunnen de Filippijnen meestal wel naar dit document fluiten. Nu werden de documenten, maar ook de reiskosten, de boetes voor het negeren van hun arbeidscontract en de immigratieboetes, geregeld door Overseas Workers Welfare Administration. Deze organisatie kan vrij snel voor de tickets zorgen, om de werkers van verder ongemak te sparen, ongeacht of de slachtoffers lid van deze organisatie zijn of niet. Wat het proces erg vertraagt is het feit dan de voormalige werkgevers dwarsliggen in het afleveren van het door de Saoedische regering geëiste uitreisdocument. Maar einde goed, alles goed. De 121 zijn veilig en wel thuis aan het bekomen van hun zorgelijk avontuur bij de Arabieren. Ondertussen zijn er opnieuw nagenoeg honderd verzameld onder het viaduct van Khandara in Jeddah in de hoop te worden opgemerkt door de Saoedische politie en alzo worden gerepatrieerd. (Dipolog, woensdag 14 oktober 2009) ORIGINAL BRANDED. Je hebt ze ongetwijfeld al tegengekomen, Filippijnse dames opzichtig gekleed, met talloze armbanden, ringen en halssnoeren behangen in diverse modellen, materialen en maten. Alsof ze een staalkaart zijn van wat er zoal te verkrijgen is. Ook een opzichtige gordel en een grote goud- en zilverkleurige handtas met heelwat versiersels met het merk in koeien van letters erop aangebracht vervolledigt hun outfit. Smaak om zich te kleden hebben ze niet maar een air om anderen proberen wijs te maken dat ze zich enkel kleden in dure merkkleding des te meer. Moet het worden gezegd dat deze branded ook nog meestal fake is? Hier vlakbij ons woont ook zon exemplaar. Zij gaat er prat op dat bijna al haar kledij is gekocht op uitstappen met haar buitenlandse vriend in de betere winkels in Hong Kong, Kuala Lumpur en Sjanghai. In een vorig artikel schreef ik al eens dat Eden en ik regelmatig eens gaan snuisteren in tweedehandswinkels waar je voor een prikje goede kwaliteitskledij kunt kopen. We kennen een ukay-ukay die, vooraleer de kledij aan te bieden, zelf een kwaliteit- en modeselectie uitvoert. Dit resulteert in mooiere, maar ook in iets duurdere outfits. Zelfs met een prijs tussen 100 en 150 Php, zijnde zowat het dubbele van de normale, blijft het toch erg interessant (1,5 tot 2 ). Gisteren gingen we ook weer even langs. Wie schetst onze verbazing om daar de buitenlandse merkenmadam aan te treffen druk in de weer om een hele rits japonnen, bloesjes en rokjes te passen. Ze schrok danig toen ze ons zag binnenkomen en kleurde helemaal rood. Maar met haar bruine gelaatskleur viel dat niet erg op. Eden was vlug weer wat wijzer geworden. En een modemadam, die haar garderobe vanuit de betere buitenlandse modezaken betrok, viel door de mand. (Dipolog, vrijdag 16 oktober 2009)
NIEUWE BENOEMING. De Commissie van Benoemingen, die de benoemingen doet van de hogere ambtenaren in sleutelposities, heeft vier nieuwe ambassadeurs benoemd. Onder hen de voormalige ondersecretaris bij het beleid van Buitenlandse Zaken, Enrique Manalo. Dhr. Manalo zal het ambassadeurschap op zich nemen voor België en Luxemburg. Hij zal tevens ambassadeur zijn bij de Commissie van de Europese Gemeenschap en de Raad van de Europese Unie. (Dipolog, vrijdag 16 oktober 2009)
NAAR GUBA. Er zijn nu eenmaal van die verplichtingen waar je niet onderuit kunt. Verjaardagen, bijvoorbeeld. In de Filippijnen, net zoals in de States, is dit een zeer belangrijk gebeuren. Wij zouden nog eventueel een verjaardagviering nog uitstellen of vervroegen tot op een weekend, maar hier is dat onbegonnen werk. Met dit enorm groot bevolkingsaantal zou je dan wel elk weekend op twee, drie verschillende verjaardagsdissen moeten aanschuiven. Wij dus die maandagmorgen naar Guba. Dit is een barrio van Dapitan maar behoorlijk afgelegen en niet met bus, jeepney of tricycle te bereiken. Enkel met een single motor, en daar heb ik een broertje aan dood want sommige motorrijders zijn echte waaghalzen. Vraag dit maar aan Eden. Op dezelfde weg naar Guba kwam ze een achttal maanden geleden ten val. Op een van de opengebroken stukken waar men wegenwerken uitvoerde, en nog uitvoert, sjeesde ze met motor en al anderhalve meter lager op de rotsblokken en keien. Gelukkig niets erg, maar toch. Ook nu weer deden we dit traject, maar de bestuurder was voorzichtig en we kwamen dus veilig aan. Voor alle veiligheid hadden we DD thuisgelaten bij onze wasvrouw. Zij kent het klappen van de zweep. In Guba, was men volop bezig met het vuur aan te maken voor de lechon, het traditioneel varken aan het spit. We waren erop voorzien dat dit braden nog een hele tijd ging duren en hadden onze zwemkledij meegenomen. Guba ligt aan een ondiepe baai met wit zand en met eeuwenoude mangroves. De meeste bomen zijn uitgehold en zwaar en knoestig vertakt. Prachtig om te zien! Wij ploeterden daar in het koele water onder hun bladerendak. Het enige wat mankeerde was een exotische cocktail! Na de uitgebreide zwempartij konden we aanschuiven voor het feestmaal. Het was de eerste verjaardag van kleine Hannah Mae, en omdat er heelwat genodigden waren werd in shifts gewerkt. Na de maaltijd babbelden we nog wat na, ondermeer met een viertal personeelsleden van een veevoederbedrijf uit Dipolog, een afdeling van de brouwerij- en voedselgigant San Miguel. Zij waren met de pick-up gekomen en aangezien wij nagenoeg gezamenlijk aanstalten maakten om huiswaarts te keren stelden zij ons voor om achterop de pick-up mee te rijden. Alles was mij liever dan weer op zon single motor! Het ging ook veel vlugger. Na zowat een uurtje rijden werden we afgezet aan ons appartementje waar we enthousiast door DD werden verwelkomd. (Dipolog, maandag 19 oktober 2009)
NOG EEN TAIFOEN! De vorige taifoen, die nog even op zijn stappen terugkwam, is nog maar enkele dagen het land uit of een nieuwe met de naam Lupit, hier Ramil genaamd, kondigt zich aan. Opnieuw is noord Luzon in het te verwachten traject van het onheil die er zo rond woensdag, donderdag zal aankomen. Het juiste tijdstip is onvoorspelbaar want de taifoen wijzigt soms zijn koers, snelheid of draait soms een rondje. Tijdens de vorige taifoen en tot op heden, want er komt nog steeds (regen)water toegevloeid, heeft men het water van de vijf hydro-elektrische stuwdammen versneld laten wegstromen omdat men vreesde voor een alles wegvagende dambreuk. Het wegstromen heeft tot gevolg dat in de achtergelegen valleien de hele rijstproductie is weggevaagd. Het gaat om honderdduizenden tonnen! Om deze maal toch de taifoen eens voor te zijn heeft men nu reeds, wijselijkheidshalve onbederfelijke en vitaminerijke noodvoeding en hulpmaterialen op de risicoplaatsen gebracht. Zo kan veel vlugger worden geanticipeerd, zelfs als de wegen en bruggen onklaar zijn. Hopelijk wijkt hij verder af naar het noorden. Dan blijft het land gespaard. Zoals gewoonlijk zullen we er hier op Mindanao weinig last van hebben. Wat meer regenvlagen en wind, en dat is het. (Dipolog, maandag 19 oktober 2009)
BIJ DE PEDIATER. Onze Daryl Dave mocht nog eens bij de pediater voor een vaccinatie. Hij heeft er in zijn jonge leventje al heel wat gehad. Niet dat alle kinderen dit mogen ervaren want er is een duidelijk verschil tussen de kinderen van gewone mensen en de kinderen van degenen die het zich kunnen permitteren. De vaccinaties van Sanofi Pasteur of GSK uit ons eigen Belgische Rixensart kosten tussen de 1500 en de 4500 Php. en dat zijn Europese prijzen. Maar wij worden geacht dit extended program financieel wel aan te kunnen. Na de inenting vertelde de pediater me vooral niet te vergeten, om precies op DDs tweede verjaardag, zijn lengte in cm. te meten. Als we dat dan met 2 vermenigvuldigen dan kennen we precies zijn gestalte bij zijn volgroeidheid. t Is maar dat je het weet En DD zal ne groten worden want hij krijgt groeivitaminen. Dit zijn vitaminen waaraan Taurine en CGF (Chlorella Growth Factor) is aan toegevoegd. Op de kleurrijke verpakking van Cherifer zie je een stoer basketbalspelend jongetje met daarboven de slogan Height is Might. Eens zien wat we daarvan mogen geloven (Dipolog, dinsdag 20 oktober 2009) WELKOM, MABUHAY! Rond deze tijd start in Manila in de internationale luchthaven de officiële verwelkoming van de Filippijnse regering aan de ontelbare OFWs (Overseas Foreign Workers) die met de kerstperiode even terug naar het vaderland komen afgezakt. Met een live bandje die traditionele muziek speelt en een paar in traditionele kledij uitgedosten wensen zij de thuiskomers Mabuhay! (Welkom!) Deze Pamaskong Handog, door sommigen ook wel eens (verkeerdelijk) Pasalubong genoemd is een traditie geworden omdat de regering deze kostwinners als een erg belangrijke bron van buitenlandse valuta ziet en als moderne helden beschouwt. En inderdaad, dat zijn ze ook! Want meestal is het voor die werkers een uiterst moeilijke situatie om voor hun gezin de kost te verdienen, ver van huis, ver van echtgenoot of echtgenote en ver van kinderen. Sommigen komen slechts om de twee jaar naar huis want hele families samen met de gastarbeider laten overkomen zoals bij ons in West-Europa gebruikelijk was en is, is in de moslimlanden ongehoord en onmogelijk. Er gebeuren dus gedurende hun afwezigheid vaak ingrijpende en dramatische veranderingen, ook in de gezinssituatie. Het spreekwoord Uit het oog, uit het hart dekt hier de lading. Een ontrouwe partner, de geboorte van een bastaardkind of vaststellen dat je zuurverdiende centen naar heel andere doelen gaan dan je had verwacht en afgesproken, het kan allemaal en het blijft menselijk. (Dipolog, woensdag 21 oktober 2009)
WERKEN IN HET BUITENLAND. Niettegenstaande de economische crisis blijven de Filippijnse werkers zeer in trek. Talloze, al of niet bonafide werkagentschappen bieden jobs aan als huishoudelijke helpers, koks, hulpkoks, babysitters, snijders en naaisters, privéleraars, oppassers voor ouderlingen, verkoopsters, secretaressen, serveersters en schoonmaaksters. De beste en meest ernstige agentschappen houden een infosessie en, vermits het de werkgever is die alles betaalt, zijn er geen kosten voor de werkwillige. Anders gaat het bij de malafide bureautjes. Daar betaalt de werkzoekende zich blauw aan training, seminars, plaatsingsvergoeding, paspoort en medisch onderzoek. Dat geld wordt veelal door de familie opgehoest ten koste van vele offers en zware leningen. En voor zover je dan misschien wel eens werk krijgt is er ook nog een loonsafstand! Ook degenen die dan uiteindelijk ook werk hebben, ondervinden veel kommer en kwel. Vooral in de moslimlanden is het vaak erbarmelijk. Met uitzondering van Qatar, waar het staatshoofd zelf de Filippijnse en andere buitenlandse werkers onder zijn bescherming neemt, zijn de toestanden vaak schrijnend. Onderbetaald, of helemaal niet betaald worden, onmenselijke lange werkdagen, zware arbeidstaken, verkrachtingen, gevangenzettingen, het komt allemaal nog veel te vaak voor. De regering bemiddelt waar het kan, maar het is vaak dweilen met de kraan open ook al omdat de doorsnee Filippijn onmondig is en veel te lang laat begaan. De schrik om het werk te verliezen of te worden gedeporteerd zit er diep in. En thuis zit men nog met een berg schulden die moeten worden afbetaald (Dipolog, woensdag 21 oktober 2009) GOEDE STRAATVERLICHTING. Het is algemeen geweten dat ons eigen landje zowat het enige is die bij nacht makkelijk vanuit de ruimte kan worden waargenomen. Onze excessieve straatverlichting ligt er aan de oorsprong van. Maar ons land zou wel eens de loef kunnen worden afgestoken uit totaal onverwachte hoek. Uit een ontwikkelingsland, een bananenrepubliek nog wel! Men is er in Dipolog alvast mee begonnen. De nieuwe betonbaan vanuit het centrum naar de luchthaven heeft niet het gebruikelijke één, maar twee verlichtingscircuits. Bij het leggen van de betonbaan, die grotendeels door schaars- of onbewoond gebied gaat, had de stad Dipolog ook over de ganse lengte eenvoudige, zelfgemaakte verlichtingspalen met armaturen voorzien, daarin spaarlampen. Simpel maar efficiënt. Ik vertelde al in een vorig stukje dat het stadsbestuur en het provinciebestuur niet elkaars beste maatjes zijn. Een van de uitwassen van die politieke stroefheid is dat nu ook het provinciebestuur een verlichtingscircuit met wat hogere lampposten op die landelijke baan heeft aangebracht. Wanneer de baan bij nacht toch al goed verlicht was baadt de weg nu, met het extra circuit in een zee van licht. Politieke verspilling van fondsen, of hoe noem je zoiets? (Dipolog, donderdag 22 oktober 2009) NATURIST RESORT. We keken nog eens uit voor een nabije vakantiebestemming voor enkele dagen en vonden viavia, in Cebu het Tubod Flowing Waters Resort. Dat is een familiegeoriënteerd verblijf op zon 40 minuten rijden van Cebu en 25 minuten van de stad Talisay in de plaats Upper Pakigne, Tubod, Minglanilla. We ontdekten meer gegevens op het internet. Daaruit blijkt dat het een rustig gelegen bergresort is met vier zwembaden waaronder ook een peuterbad. Deze baden worden gevoed door bronnen en bergriviertjes met koel zoet water, Tubod betekent koele bron, en dat verkiezen wij af en toe boven zout zeewater. Trouwens, met een taifoen, weliswaar, op verre afstand kunnen de golven toch nog net iets te onstuimig zijn voor de nu anderhalf jaar oude Daryl Dave. Nog steeds volgens www.cebuspring.com zijn er een drie kamers voorzien voor twee personen, vijf voor vier en vijf voor twaalf personen, allen voorzien van airco en dit aan een schappelijke prijs. We zagen ook dat dit resort onder de noemer van naturist resorts was geklasseerd. Zou men hier in dit preutse en katholiek doordrongen land aan naaktrecreatie doen? Breeddenkend als we zijn; voor ons niet gelaten. Toch even checken. Eden telefoneerde om meer inlichtingen en vroeg ook even door of het een naturistisch verblijf was. Antwoord van de bediende; Jazeker, mevrouw, want het complex beschikt over vier natuurlijk gevoede zwembaden. We zullen voor alle zekerheid onze badpakken toch maar meenemen (Dipolog, vrijdag 23 oktober 2009) DE LEPTOSPIROSE ZET DOOR. In een vorig artikel schreef ik over een potentiële doorbraak van leptospirose in de door de overstroming getroffen gebieden vooral in en rond Manila. Deze vermoedens werden bewaarheid. Tot op heden zijn 1963 gevallen bekend waarvan 148 met dodelijke afloop. Reden genoeg om internationale hulp aan te vragen. De Wereld Gezondheid Organisatie (WHO) zond meteen een driekoppig team ter plaatse om de toestand te evalueren en op de gebeurtenissen te kunnen anticiperen. Het lokale WHO bureau in Manila bestelde meteen kits die een vlugge diagnose mogelijk maken. Het constateerde ook dat de hospitalen overbevolkt zijn en dat soms delen van de hospitaalfaciliteiten door de watersnood onbruikbaar zijn. Ook heelwat medicamenten zijn door het plots wassende water onbruikbaar geworden. In de overstroomde gebieden wonen nog steeds 1,28 miljoen mensen die samen met de bewoners van de randgebieden in totaal 1,7 miljoen hoge risicos lopen op leptospirose. De WHO schat de kans op besmetting op zon 3800 gevallen. Het Filippijnse departement voor gezondheid verzocht eerder zon 1,3 miljoen bewoners om antibiotica te nemen als voorzorgsmaatregel tegen de ziekte. (Dipolog, vrijdag 23 oktober 2009) DE KORTSTE WEG. De nieuwe betonbaan die het centrum van Dipolog met de luchthaven verbindt is veruit de kortste weg om vanuit het centrum tot bij ons te geraken. Via de oude weg is de afstand meer dan dubbel zolang en heb je, wegens de vele zijbanen en het afslaan van de voertuigen daar, minstens een driedubbele rijtijd. Nu zou je verwachten dat de tricycledrivers gretig van die innovatie zouden gebruik maken. Niets is minder waar! Zowel de door de wol geverfden, met ingebrande rijpatronen, als de die jonge, moderne generatie rijdt meestal de oude lange weg. Eerst dacht ik nog er de schuld van te zijn omdat ik wel mijn bestemming maar niet de straat opgaf. Ik dus geprobeerd met heel nadrukkelijk Airport Road te vermelden in de hoop dat ze het licht zouden ontvangen. Tevergeefs! Ook probeerde ik met erbij te vertellen dat het dichterbij is via deze Airport Road. Boter aan de galg. Om het leuk te houden durven we bij het nemen van een trike, wel eens gokken, welke weg hij zal berijden. Zeven kansen op tien neemt de halsstarrige driver de goede, oude weg! Aan veranderingen heeft onze Juan de la Cruz een boertje dood. (Dipolog, vrijdag 23 oktober 2009)
AAN DE TAIFOEN ONTSNAPT. De derde taifoen op rij in minder dan één maand heeft er vermoedelijk de brui aan gegeven. Nu de autoriteiten na de twee vorige op alles waren voorbereid blijken alle inspanningen een maat voor niks. Des te beter natuurlijk, niemand zit hier op nog een ramp te wachten. De taifoen die eerst tergend traag op het noorden van Luzon koers zette, nam na enkele dagen een bocht van 90° en gaat nu, nog trager, naar het Aziatisch vasteland. Hij is inmiddels ook afgezwakt tot een tropische storm met deze namiddag het centrum op zon 105 Km. van Appari in Cagayan. Men verwacht dat hij morgennamiddag op 115 Km. afstand van Appari zal zijn en maandagnamiddag zelfs op 140 Km. afstand. Traag maar zeker lijkt zijn motto te zijn. Waar hij uiteindelijk aan land zal komen is koffiedik kijken. Deze cyclonen zijn erg onvoorspelbaar. Ondertussen voelt Appari en ruime omgeving zijn volle furie. (Dipolog, zaterdag 24 oktober 2009)
