Ik heb vannacht in mijn bed liggen bedenken hoe een groep koorleden een echte afspiegeling zijn van de maatschappij. Je hebt er mensen die ziek worden, soms een akkevietje, soms ernstig of levensbedreigend. Anderen moeten plots voor een zieke vrouw of man zorgen. Dan zijn er weer die zich eenzaam voelen of een verdriet te verwerken hebben. Of ze gaan op reis naar het andere eind van de wereld (daarben ik dan weer wat jaloers op). Er worden kleinkinderen geboren, er sterven ouders. En met dat alles leef je een beetje mee, want een koor kan, als het goed zit, een echte vriendenkring worden.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
