Vandaag zoeken we het eens niet in de muziek, maar in de geschiedenis. Op 21 oktober 1805 stierf de Engelse admiraal Lord Horatio Nelson, de belangrijkste opponent van Napoleon Bonaparte ter zee. Maar hij was ook diegene die de suprematie van Engeland over de wereldzeeën definitief vestigde. Geheel ongehavend was hij niet uit de strijd gekomen: in 1794 verloor hij zijn rechteroog bij een gevecht in Corsica, zijn rechterarm werd verbrijzeld door een musketkogel toen hij in 1797 een galjoen van de Spaanse zilvervloot wilde buitmaken, hij liep malaria op door zijn verblijf in de Caraïbische zee en … als zeeman was hij het merendeel van de tijd zeeziek. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In 1801 nam hij als vicecommandant deel aan de zeeslag bij Kopenhagen. Toen het er op leek dat de Denen aan de winnende hand waren, vertelde men Nelson dat het vlaggenschip van de Engelse vloot het bevel tot de aftocht had gegeven. Nelson zag echter nog een kans op de overwinning, nam zijn verrekijker en zette hem voor zijn blinde oog, waarna hij zei: “ik zie geen signaal”. Daarop liet hij de slag voortzetten die eindigde met een zege voor de Britse vloot.

Nelson is onder meer bekend van de slag om de Nijl en de slag bij Trafalgar, waar hij wel het leven liet aan boord van HMS Victory door gericht vuur van de Franse soldaten. Hij werd in de ruggengraat geraakt door een Franse kogel, werd benedendeks gedragen en overleed vier uur later, in de wetenschap dat hij de zeeslag gewonnen had.

Zijn populariteit in Engeland kan alleen maar vergeleken worden met een hedendaagse popster. Op een tientallen meters hoge zuil overkijkt hij thans Trafalgar Square in het hartje van Londen.

http://www.youtube.com/watch?v=Sgd9nYqVz2s