Ik heb het toch wel wat gemist: een
optreden in de kerstsfeer. Er lagen wel wat opportuniteiten op tafel. De
Zingende Kerstboom voor de kathedraal in Antwerpen, een eventuele kerstmarkt
die maar niet van de grond wilde komen. Mits een creatieve inspanning hadden
wij ons ook in een of ander rust- en verzorgingstehuis kunnen aanbieden.
Volgend jaar gaan we dat zeker goed maken want dan staat weer ons tweejaarlijks
groot kerstconcert op het programma.
Gelukkig zijn we in Vlaanderen nog niet toe aan de controverse die in
Amerika woedt. Waar wij de discussie rond Zwarte Pieten of Roetpieten een klein
beetje zien oplaaien, is het in de USA boel rond de kerstwensen die iemand
uitspreekt. De progressieven houden het bij Happy holidays om Joden en
moslims niet voor het hoofd te stoten exponent Barack Obama , de conservatieven
wensen je Merry Christmas
exponent Donald Trump. Voor één keer kies de kant van deze laatste: onze
tradities verdienen beter dan een nietszeggende wens.
Kerst is voor veel mensen omgevormd van een geweldige feestdag tot een
monster dat alle beschikbare tijd en energie opslokt. Wanneer je wilt voldoen
aan alle verwachtingen rondom de kerstdagen, dan heb je (zeker als je een gezin
hebt), een hele zware klus voor de boeg.
Originele kerstkaartjes (liefst met de hand geschreven), een verrassend
kerstdiner, smaakvolle decoratie, kadootjes, , in de supermarkt vechten om de
laatste kalkoen, leuke uitstapjes regelen en ga zo maar door. Kerst is een bron
van stress, als je het toelaat.
Laten we om te
beginnen eens afscheid nemen van al die verwachtingen die je van jezelf hebt
rond de feestdagen. Kerst is een tijd van bezinning, een tijd van liefde voor
je familie, vrienden en de wereld.
Kijk eens heel
kritisch naar je todo lijstje voor deze feestdagen, en vraag je af of bepaalde
dingen misschien niet een beetje overdreven zijn. Een geweldige kerst beleef je
niet door jezelf in de stress te werken. Geef jezelf dus de ruimte om een
ontspannen en leuke tijd te hebben.
Spullen maken ons niet gelukkig, het zijn mensen die ons echt gelukkig
maken. De mooiste momenten van je leven zijn de gelukkige momenten die je deelt
met mensen. En dan vooral met de mensen van wie je het meeste houdt.
Waarom zou je je zo druk maken over alles wat niet belangrijk is, en het
belangrijkste bijna vergeten? Kerst draait om liefde voor elkaar, om gezellig
samen zijn. Focus je dus daar op.
Richt je aandacht meer op de
mensen, en minder op de spullen. Op die manier zullen je kerstdagen meer
diepte, meer betekenis en meer liefde bevatten.
Lhistoire se répète. De oudere
generatie die zich afzette tegen een cultuur van elitarisme, zit nu naast
jongeren die vestimentair alles uit de kast halen en het plezierig vinden om
zich op te kleden.
Mannen in smoking? Van sopraan Elise Caluwaerts mogen ze in de
operazaal vaker opduiken. Want black tie mag dan uit de mode zijn, niets zegt
zo luid feest als een man met een strikje errond. Met een feestelijke outfit
zeg je het nog voor je het gezegd hebt: dat je er iets bijzonders van wil
maken. De beste versie van jezelf voor de beste avond van je leven of dat is
tenminste het plan. En dat heeft ook de ster op het podium gezien. Niets zo
mooi als in een concertzaal binnenstappen waar iedereen onwaarschijnlijk
elegant is, zei sopraan Elise Caluwaerts vorige week in een bijlage bij De
Standaard.
Natuurlijk moet de omgeving een beetje meewerken. Een optreden
bijwonen in een parochiezaal is toch wat anders dan de glamour van een
operagebouw. In de opera van Wenen kom je er niet in met gewone stadskledij. En
op Tomorrowland hebben de burgemeesters een dresscode opgelegd.
Goedlachs, in voor een grapje, zelfs
niet bang voor een wit biertje, maar ook geëngageerd en in de liturgie vol
aandacht voor het sacrale en voor de mensen in de kerk, zo hebben wij 4 jaar
lang pastor Serge Takamba ontmoet.
Eind december neemt hij afscheid van
onze contreien en gaat hij verantwoordelijk priester zijn voor de
pastorale eenheid Damiaan (in Hoboken, Berchem, Kiel en Wilrijk). Hij zal zich
verder blijven inzetten voor de SantEgidio-gemeenschap. Er is een
afscheidsviering op zondag 31 december om 11 uur in de basiliek van Onze Lieve
Vrouw van Hanswijk. Een afrikaans koor zal hier natuurlijk niet ontbreken.
Een ontzettend handige functie
van mailprogrammas is de bijlagenfunctie, die het mogelijk maakt om
bestanden met je mail mee te sturen. Alleen moet je ze ook daadwerkelijk
toevoegen; het staat erg knullig wanneer je in je mail naar een bijlage
verwijst die ontbreekt. Wanneer je een bijlage meestuurt, let er dan op dat het
bestand niet te groot is. Bestanden die niet snel geopend kunnen
worden, wekken irritaties op bij de ontvanger. Nog erger is wanneer je
bijlage een virus blijkt te bevatten. Controleer bijlagen dan ook altijd op
grootte en virussen.
Mails beantwoorden doe je door
op de reply-/antwoordknop te drukken. Dit kan prima wanneer het een
antwoord betreft op een eerste mail. Volgt echter op jouw antwoord een reactie
en beantwoord jij die reactie vervolgens, dan kan de e-mail al snel hele lappen
tekst bevatten. Voor de duidelijkheid en leesbaarheid is het dan ook slim om
bij het sturen van een antwoord, de originele tekst te verwijderen. Wanneer je
reageert op een reactie op jouw eerder gestuurd antwoord, controleer dan
eveneens of de onderwerpsaanduiding nog juist is. Misschien moet je agenda
managementoverleg veranderen in definitieve agenda managementoverleg.
Wanneer je groepsmail (mail
aan meerdere mensen) stuurt, bedenk van tevoren of je wilt dat de adressen van
de geadresseerden voor iedereen zichtbaar zijn. Wil je de privacy van de
geadresseerden beschermen, dan kun je gebruikmaken van het BCC-veld. Je
stuurt het bericht aan jezelf je plaatst de e-mailadressen van de anderen in
het BCC-veld (Blind Carbon Copy). De adressen in het BCC-veld zijn
niet zichtbaar voor ontvangers. Is afschermen van de adressen onnodig, dan kun
je de adressen in het CC-veld (Carbon Copy) plaatsen.
Houd de knoppen reply/antwoord
en reply all/antwoord allen goed uit elkaar. Er is niets vervelender dan je
antwoord op een groepsmail naar iedereen sturen, terwijl het voor een enkeling
was bedoeld.
Twitter is
een nieuwe trend rijker. Een heerlijk winterse deze keer. Al meerdere gekke
geesten (met een zekere warmbloedigheid) zijn op het idee gekomen om hun
gezicht helemaal in de sneeuw te drukken. Goed duwen, betekent dat de profielen
van je gezicht helemaal in de sneeuw gedrukt staan. Daarna een foto nemen van
de afdruk (mét flits) en een "snowfie" is geboren. En dat levert
mooie plaatjes op.
Je krijgt
dan een soort mal van je gezicht, of -zo je wil- een zandsculptuur in
sneeuwvorm. Heel wat foto's van dergelijke pogingen circuleren op Twitter, de
ene al mooier dan de andere. En -in navolging van de vroegere Ice Bucket
Challenge- heet het fenomeen de Snowface Challenge, of spreekt men over een
"snowfie".
Proberen
maar. Zoals ook taalcolumniste Ann De Craemer deed, die het over
"sneeuwsnoeten" heeft: "Gewoonweg je gezicht in een dikke laag
verse sneeuw duwen, een gekke bek trekken, enkele seconden wachten en het
resultaat fotograferen. Mét flits. En je dan afvragen met welke onnozelheden je
weer bezig bent", lacht De Craemer. Doen, in tijden van winterse ellende.
En verspreiden maar. Sneeuwig geestig.
Mijn vrouw
en ik kregen een leuk verjaardagscadeau van onze oudste zoon. Vrijdag zijn wij
terug te vinden in de opera in Antwerpen voor een opvoering van Verdis
Falstaff.
Giuseppe Verdi haalde het hoofdpersonage van zijn laatste
opera bij William Shakespeare. Geïnspireerd door de vrolijke anarchist
Falstaff, vond de hoogbejaarde Verdi zichzelf opnieuw uit in een geraffineerd
en fijnmazig muziekdrama. De parel aan de kroon van Verdis oeuvre.
Oscarwinnaar Christoph Waltz is hiermee, na 'Der Rosenkavalier', aan zijn
tweede regie toe bij Opera Vlaanderen.
De oude ridder Falstaff beleeft een baldadig plezier in het oplichten,
bedriegen en schaamteloos profiteren van de hem omringende wereld. Om zijn
wellustig leventje van slempen en schrokken te bekostigen, besluit hij twee
gefortuneerde dames van het stadje Windsor tegelijk het hof te maken. Ook al
wil de maatschappij zich wreken op deze spelende natuurmens, Falstaff verleidt
anderen tot het spel, waarin men meer en meer opgaat en steeds andere gedaanten
aanneemt. Maar in het spel ontdekken alle personages ook de waarheid over
zichzelf en hun bestaan.
Grasduinend
in Vlaanderen Uit kwam ik voor vandaag alleen al aan meer dan 160 concerten.
En als ik er dan die evenementen bij tel, die de weg nog niet gevonden hebben naar
deze website, dan weet je meteen hoeveel spreekwoordelijke bomen er in het bos
staan.
Heropstart van een oude liefde : mijn
blog die al twee jaar de slaap van Doornroosje moest ondergaan. De kus van de
prins kwam er maar nadat vrienden een flinke por in mij zijde gegeven hadden. Misschien
kwam die er wel door mijn nieuwe koorbelevenissen.
Op 4 december heb ik kennis gemaakt met
een nieuw koor: het Hanswijkkoor in Mechelen. Ik ga er op maandagavond (19.30
u.) de wekelijkse repetities leiden en op de hoogdagen dirigeren. Korile uit
Leest blijft uiteraard gewoon op mijn lijstje staan.
Als je af en toe eens naar deze blog
kijkt, dan weet je meteen wat mij bezig houdt.
Rombout of
Rumoldus (traditioneel wordt als datum van overlijden vermeld 775, in
werkelijkheid vermoedelijk tussen 580 en 655) is de patroonheilige van Mechelen
en Humbeek en wordt herdacht op 24 juni, in het bisdom Mechelen-Brussel op 1
juli en in Ierland op 3 juli.
Rombout zou
van Ierse afkomst zijn. Hij zou ook goede contacten hebben onderhouden met
Gummarus van Lier. Een legende vertelt hoe Rombout vermoord werd. Hij liet in
de buurt van Mechelen een kleine kerk bouwen en "tegen de gewoontes van
die tijd in" betaalde hij de arbeiders een billijk loon. Dat was opgevallen
bij twee mannen die vermoedden dat Rombout wel bijzonder rijk moest zijn. Ze
besloten hem om te brengen. Toen Rombout op zekere dag een van beiden van
overspel berispte, was het hek van de dam. Ze volgden hem toen hij al biddend
ergens aan het wandelen was, sloegen hem dood en beroofden hem van het weinige
geld dat hij op zak had. Rombouts belagers wierpen zijn lijk in het water en
namen de benen. Een wonderbaarlijk licht scheen echter op de plek waar het lijk
in het water lag. Het werd ontdekt en met grote luister bijgezet in het kerkje
dat Rombout zelf had laten bouwen. Vlak bij het graf gebeurden aanstonds
mirakels en men kwam van heinde en verre de martelaar vereren. Later werden
Rombouts beenderen in een zilveren relikwiekas gelegd.
De huidige
reliekschrijn dateert van 1825. De reliekhouder werd zowel in 1974 als in 2004
geopend om de inhoud te bestuderen. In de schrijn ligt het geraamte van een man
die tussen de 35 en 40 jaar oud moet zijn geweest toen hij stierf. Hij had een
lengte van ongeveer 1,69 meter en het skelet vertoont sporen van onder meer het
genezen van rachitis op jonge leeftijd, alsook sporen van een ziekte die
ontstaat door te eiwitrijk voedsel. Daar men toen zeer veel eieren at in de
kloosters, moet het een kloosterfiguur geweest zijn. De lage Landen werden
inderdaad in die periode gekerstend vanuit een klooster. Met 95 procent
zekerheid kan ook gezegd worden dat de man gestorven is tussen het jaar 580 en
655. Dat is er een probleem, want traditioneel wordt Rombouts overlijdensdatum
gedateerd in 775. Om daaruit te concluderen dat het niet om Sint-Rombout gaat,
is voorbarig. Zoals gezegd werd het jaar van overlijden nooit genoteerd. Het
jaartal 775 duikt pas in de 13e eeuw op. Van geen enkele "oude heilige"
kennen we het exacte sterfjaar, maar wel de datum van overlijden. Het moet om
een uiterst belangrijke figuur gegaan zijn, want zelden treft men beenderen van
die ouderdom aan die in zulk een goede toestand bewaard zijn. Een van de
weinige personen die daarvoor in aanmerking komen, is Sint-Rombout. De
voornaamste conclusie is dus dat het leven van Rombout vroeger moet gesitueerd
worden dan gedacht. Als de legende van de Ierse afkomst klopt, is de situering
in de zevende eeuw aanvaardbaar: heel wat missionarissen uit Ierland en de
Angelsaksische gebieden (mensen als Willibrord en Bonifatius) kwamen naar de
lage landen om ons tot het Christendom te bekeren.
Dat een Brexit mij als muzikaal
anglofiel raakt, zal niemand verwonderen. Het best van al werden mijn gevoelens
verwoord door Herman Van Rompuy die het had over een amputatie, over een
rouwproces waar we door moeten. We kunnen ook lessen trekken uit de fouten die
de Engelse remain-politici gemaakt hebben. Cameron en Corbyn bekenden zich allebei
tot het kamp van de blijvers maar zijn er nooit echt helemaal voor gegaan. Halfslachtigheid
loont niet.
Als we dit toepassen op het leven van
sommige koren, dan geldt één motto: ga er voor. Als de blijvers zich niet met
hart en ziel zich inzetten voor hun vereniging, niet het geloof uitdragen dat
er nieuwe leden kunnen en zullen gevonden worden, dat elke repetitie telkens
weer een must is die boven alles moet gaan, dan wordt een exit onvermijdelijk.
En dan is het te laat gejammerd als het kalf verdronken is.
In mijn blog
van 16 juni wees ik al op een veelbelovend concert in de Mechelse kathedraal
met werk van Peeters en Van Nuffel. Vandaag doe ik een oproep om het werk van
Monseigneur Van Nuffel in 2018 op het programma te zetten van Europa Cantat.
Met Johan Van Bouwelen en Peter Pieters hebben wij een geweldige expertise in
Vlaanderen. Hun opname van de kathedraalmuziek blijft nog altijd een
referentie. Johan is bovendien helemaal geen onbekende in de middens van Europa
Cantat.
Tallinn
heeft overigens in de evangelische Domkerk één van de mooiste concertorgels van
Europa. Ik ben al de eerste kandidaat voor zo een atelier.
Tallinn de
hoofdstad van Estland, één van de Baltische Staten. In de tijd dat Estland tot
de Sovjet-Unie behoorde was toerisme naar deze stad voorbehouden aan een kleine
groep mensen, die veel moeite moesten doen om aan een visum te komen. Wie naar
Tallinn reisde werd vervolgens door de Russische KGB minutieus in de gaten
gehouden. De tijden zijn inmiddels flink veranderd. Estland is nu een
volwaardig lidstaat van de Europese Unie. Je kunt eenvoudig naar Tallinn
reizen. Het aantal toeristen dat jaarlijks naar Tallinn reist ligt ergens
tussen de 3 en 4 miljoen, waarvan ruim twee miljoen aankomt op Lennart Mari
Tallinn Airport.
Als toerist
krijg je te maken met twee totaal verschillende gedeeltes van Tallinn. Centraal
ligt Vanalinn, de historische binnenstad van Tallinn. Als je de auto's, moderne
straatverlichting en allerlei logo's van de gevels weg zou halen dan zou je je
gewoon weer in de middeleeuwen wanen. Het oude stadscentrum van de plaats die
jarenlang bekend stond als Reval is dermate goed geconserveerd, dat de Unesco
in 1997 de historische binnenstad op de werelderfgoedlijst plaatste. Het deel
van Tallinn dat zich buiten de stadmuren bevindt heeft haar belangrijkste
groeiperiode gehad ten tijde van de Sovjet-Unie. De Russen hebben Tallinn in
enkele decennia omgebouwd tot een Sovjet-bolwerk. Vlak voor de val van de
Sovjet-Unie woonden er meer Russen van autochtone inwoners in Tallinn. Na de
herkregen zelfstandigheid heeft Tallinn een transformatie ondergaan die
eigenlijk nog steeds voortduurt. De typisch Russische woonblokken rondom het
centrum zijn grotendeels vervangen door nieuwbouw. Zo zijn vooral de wijken
Maakri en Kompassi moderne Europese wijken geworden, waar steeds minder waar te
nemen is van het Sovjet-tijdperk. Voor toeristen is het leuk om ook dit stuk
van Tallinn te verkennen. Zo is er bijvoorbeeld het Rotermanni kwartier, waar
oude fabrieksgebouwen door het mengen met moderne stadsarchitectuur omgetoverd
zijn tot een hippe stadswijk.
De
Chaldeeuws-katholieke Kerk (Arabisch: الكنيسة
الكلدانية, al-kanīsä 'l-kaldāniyyä) behoort tot de
Oosters-katholieke Kerken. Ze vindt haar oorsprong in de Oude Kerk van het
Oosten. Deze laatste wordt ook Kerk van het Oosten en Oost-Syrische Kerk
genoemd. Deze Kerk volgt de Chaldeeuwse ritus. De liturgische taal is Arabisch
en Syrisch, een Aramese variant. Deze Kerk gebruikt de gregoriaanse kalender.
In Mechelen,
Antwerpen, Luik en Brussel zijn er Chaldeeuwse gemeenschappen die een personele
parochiegemeenschap vormt, geünieerd met de katholieke kerk. Deze mensen
spreken Chaldeeuws (Sureth), variant van het Aramees.
De Chaldeeuwse Kerk is een vorm van
christendom die van eigen bodem is in Irak. Het ontstond rond 200 na Christus
in het oude Perzische rijk, waar Irak toen deel van uitmaakte. Het Irakese
christendom ontwikkelde een eigen identiteit. Na enkele eeuwen isolement ontstond
er rond 410 een officiële kerkelijke gemeenschap met het christendom in het
Romeinse Rijk. Omdat men bestuurlijk niet onder het gezag van de kerk in het
Romeinse Rijk wilde vallen, verklaarde de Perzische Kerk in 424 dat ze haar
eigen leiding organiseerde, maar dat ze wel in volledige gemeenschap leefde met
de kerk aan de andere kant van de grens. Een theologische en deels politieke
kwestie leidde echter rond 500 tot een breuk met de christenen in het Romeinse
Rijk.
De oude oosterse kerk in Irak is eigenlijk
altijd in de minderheid geweest. Vanaf ongeveer 640, toen de islamitische
Arabieren het toenmalige Perzische Rijk binnenvielen, is Irak onder moslimheerschappij
geweest. Een deel van deze kerk sloot zich in 1552 aan bij de Katholieke Kerk
van Rome, waardoor een geünieerde kerk ontstond. Nauwelijks anderhalve eeuw later
(in 1675), keerde dat deel echter weer terug naar de oude zelfstandige kerk.
Vanaf 1830 ontstond echter opnieuw een geünieerde kerk. Dit werd de Chaldeeuwse
katholieke Kerk die tot op heden onder de katholieke Kerk van Rome valt, maar
wel haar eigen oosterse liturgie heeft behouden.
We mogen ook
al eens lachen, al zal ons dit niet in dank afgenomen worden door sommige
Iraanse ayatollahs. Ayatollah Tatabai Nejad legt de schuld van de aanhoudende
droogte in Iran bij vrouwen die ongesluierd een selfie maken. Als het van hem
afhangt worden die ontaarde wezens best opgespoord en gewurgd.
De overvloed
aan regen die in Europa valt is dan weer een onderwerp van ergernis voor de
Iraanse leiding. De voormalige Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad -bekend om
zijn geloof in hekserij en andere complottenzei in 2011 zelfs dat Europa Irans
regenwolken stal:
Westerse landen hebben technologie ontwikkeld
om droogte te veroorzaken in een aantal delen van de wereld waaronder Iran.
Europese landen gebruiken speciale apparatuur om de inhoud van regenwolken te
doen vallen wanneer die zich boven hun land bevinden en zo te vermijden dat
deze wolken andere landen, waaronder Iran, bereiken. Daarbij worden specifiek
die landen geviseerd wiens cultuur het Westen angst aanjaagt.
De ironie
van de speech van de Iraanse leider bereikte een hoogtepunt toen het minuten
nadat die was beëindigd begon te regenen
Wij stadsmensen, losgerukt van de
natuur die in onze jeugd deel uitmaakte van ons leven, zijn de lessen vergeten.
Ik heb vaak onze oude tuinman horen zeggen: je moet snoeien om te laten
groeien. Les die even goed geldt voor ons leven als voor de vereniging. Als je
niet snoeit worden de takken hard en het sap verliest zijn kracht. Niet alles
heeft het vermogen om een duizendjarige eik te worden.
Heeft misschien ook te maken met de
evangelische uitspraak: een boom herken je aan zijn vruchten. Als hij
onvruchtbaar geworden is, moet hij omgehakt worden. Zo maakt hij plaats voor
jonge plantelingen.
Wat je
gekregen hebt vandaag is niet belangrijk: wel dat men aan jou gedacht heeft op
deze dag. In de driehoek of veelhoek van het gezin staat uiteraard de moeder op
een centrale plek. Maar af en toe mag de schijnwerper eventjes zwaaien naar de
vader. Daarom voor alle papas een gelukkige vaderdag!
Aoide of in het Latijn Aoede
(Oudgrieks: Αοιδη) was één van de drie originele Muzen, hoewel er later negen
waren. Haar zusters waren Melete en Mneme. Zij was de muze van de zang en de
muziek. Dat er uiteindelijk negen muzen waren, hebben wij te danken aan
Hesiodos. Meteen kregen wij er als goede zangers en muzikanten er twee: Euterpe
(de muze van de fluit) en Erato (die zorgde voor de zang).
Zullen we ze eventjes ter hulp roepen
om het werkjaar van het koor op een weldadige wijze te beëindigen?
Mens sana in corpore sano,
gevleugelde gedachte die bij sommige koorbesturen volop leeft. Kunnen we dan al
niet zingen tijdens het groot verlof, dan volgt een warme oproep om te gaan
fietsen. De balans wordt wel in evenwicht gehouden: fietsen kan leiden tot
uitdrogingsverschijnselen: dat wordt uitgebreid gecompenseerd. En het dreigend
calorieëntekort wordt opgevangen door een stevige maaltijd inclusief de nodige
afzakkertjes.
Zoals steeds laat ik deze kelk aan mij
voorbij gaan.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
