Toen ik een jaar of 14 was las ik voor het eerst de beschrijving van de toenmalige chirurgie: ondertussen is dit weeral 50 jaar geleden (niet te geloven). En zoals elke jongen van die leeftijd werd ik gefascineerd door de chirurg als iemand die het leven in zijn hand houdt. Na al die tijd is de verwondering en de fascinatie er niet minder op geworden. Na een onvoorstelbare ingreep waar de kern van je motor losgekoppeld wordt, je lichaamsfuncties vertragen door de onderkoeling, machines die in je plaats gaan ademen, kom je dan terecht in een wereld van slangen, buisjes, zoemende apparatuur, flikkerende monitoren. Wonderen van menselijk vernuft die tegelijk de hoop op een nieuw leven gestalte laten krijgen.
Reacties op bericht (1)
29-04-2009
Steun
Carlo,
Ik vernam gisteren dat uw vrouw aan haar hart geopereerd is. Hopelijk is de operatie goed verlopen. Ik wens haar een snel herstel toe. En voor jullie samen een voorspoedig herstel-proces. Ik heb dit 2x bij mijn moeder meegemaakt, weet dus hoe ingrijpend zo'n ingreep kan zijn. Maar zoals je in uw blogt zegt: de techniek kan wonderen verrichten. We leven mee! veel groeten van Ria (alt Korile)
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
