Eigenlijk doe ik het niet zo graag: missen gaan spelen in verschillende kerken. Maar je moet je dienstbaar opstellen en parochies soms uit de nood helpen. (Tussen haakjes, spoedig herstel, Christophe). En kerkorganisten worden stilaan in de buitenparochies een zeldzaam ras. Maar soms is er een leuk moment. Zo had ik vandaag een Sint Gillis Waas een mooi weerzien met mensen die ik 18 jaar lang mocht dirigeren in wat toe nog heette het Sint Gregoriuskoor. De groep die er vandaag stond was een pietebeetje ouder geworden, maar nog altijd muzikaal actief. En zoals in het scheppingsverhaal: ik zag dat het goed was met het huidige Jong van Hart. Voortdoen zou ik zeggen, het houd he inderdaad jong.
Op 19 oktober 1943 stierf Camille Claudel, een vrouw die een getormenteerd leven had meegemaakt. Op 18-jarige leeftijd kwam zij in contact met de dan 42-jarige Auguste Rodin, de grote Franse beeldhouwer van die époque. Rodin was erg gecharmeerd van Camille en van haar talent en vroeg of zij zijn leerlinge wilde worden. Na enige tijd was zijn niet alleen meer zijn leerlinge maar ook zijn rechterhand, muze en maitresse geworden. Tien jaar later besloot zij zelfstandig te gaan werken omdat ze met Rodin samen niet genoeg tijd en energie had voor haar eigen creativiteit. Camilles ergernis over Rodin sloeg langzaam om in haat en ze wilde niets meer met hem en zijn wereld te maken hebben. Ze ging zich isoleren, werd achterdochtig en wantrouwde steeds meer mensen. Haar broer Paul Claudel, dichter en diplomaat, besloot dat het zwarte schaap van de familie, zijn zus Camille, het best naar een psychiatrische instellingen kon omdat zij paranoïde zou zijn. Op maandag 13 maart werd zij overmeesterd in haar atelier om voor de rest van haar leven achter de tralies te verdwijnen. Paul schreef ondertussen in zijn dagboek dat hij een goede daad had verricht en dat het niet aan vrouwen is omgeniaal te zijn. En inderdaad hoe geniaal zien we in het Musée Rodin in Parijs, waar Camille opnieuw verenigd is met haar grote liefde.
Elk koor heeft een bestuur (vermoed ik). En bij zo een bestuur hoort de regelmatige bestuursvergadering, zij het dat de een al wat enthousiaster is in het bijeen komen dan de ander. Als het goed is hebben vergaderingen een doel. Voor sommigen mag dat lijken op een gezellige bijeenkomst waar wat gefreewheeld wordt aan de hand van dingen die te maken hebben met het koor. Ikzelf heb 30 jaar doorgebracht in een job waar vergaderen één van mijn hoofdbezigheden was. Waarschijnlijk komt het daardoor dat ik graag heb dat er efficiënt gewerkt wordt. Bovendien mag ik mij verheugen in ongeveer drie bestuursvergaderingen per maand. Wat mij vrolijk zou maken is het op voorhand krijgen van een agenda, die niet alleen de te bespreken punten opsomt, maar tegelijk ook in het kort de probleemstelling van elk punt bevat. Desgevallend worden er belangrijke stukken als bijlage bijgevoegd. Maar nog belangrijker is dat er tijdens de vergadering heel alert genoteerd wordt, wat is afgesproken. Elk agendapunt moet aanleiding geven tot het noteren van drie vragen: wat doen we?, wie doet het?, wanneer moet het gedaan zijn? Dat is de kern van elk verslag van een vergadering. Bovendien moeten alle punten die besproken werden ook in het verslag terug te vinden zijn, kwestie van later ons geheugen te kunnen opfrissen. Ikzelf heb altijd het maken van verslagen een heel moeilijke opdracht gevonden, waarbij ik gelukkig geholpen werd door alerte medevergaderaars.
In het kader van onze 3 kerstconcerten zoeken wij naar sponsors zodat we financieel niet voor een wat minder succes komen te staan. Elk van de koren houdt zijn eigen opbrengst natuurlijk in zijn kas. Hoe meer hoe beter, want koken kost geld. Bovendien is het een beetje een test om te zien hoe stevig de koren verankerd zijn in hun gemeenschap. Voorlopig is KORILE de kampioen, maar we hebben nog even tijd. Ik heb ondervonden dat, één keer dat je de smaak te pakken hebt, het nog leuk is ook om sympathisanten binnen te rijven. En natuurlijk wordt de echte test de verkoop van de toegangskaarten. Voor een volle kerk zingen is namelijk veel leuker dan - hoe mooi je ook presteert - de lege stoelen laten genieten.
Ik heb al zo vaak gezegd dat een koor een teamgebeuren is. Elk van de leden heeft zijn eigenheid die moet ingepast worden in het geheel. Wie er wil uitspringen moet bijgestuurd worden. Wie zijn eigen gangetje wil gaan staat de homogeniteit in de weg. Koorzingen veronderstelt discipline zowel in gedrag als in stemgebruik. Een mooie oefening voor het bekomen van een koorklank is dat je op één klinker zingt en ondertussen aandachtig luistert naar je buurman/vrouw en probeert de klinker net hetzelfde te produceren. Elk van de zangers past zijn toon aan aan zijn medezangers. Koorademen is nog zo iets: rekening houden met de ander en voorzien waar jij kan ademen op een andere plaats als je buurman. Koorzingen is werken, aandachtig zijn, respect hebben voor de anderen, geen vrijblijvend amusement, maar de vaste wil om samen iets te bereiken.
Na de dans der stemmen, met flink wat foute passen, is het tijd om naar het echte werk te gaan.
Ook dit najaar kan je weer genieten van de prachtige en meest aangrijpende choreografieën van Maurice Béjart . Zijn compagnie Béjart Ballet Lausanne brengt onder leiding van Gil Roman maar liefst drie van zijn mooiste producties: Cantate 51, Là où sont les oiseaux en Brel et Barbara.
Zelfs op een blog als deze kan je er vandaag niet naast kijken: om 8 uur vanmorgen was het weekdags druk. Verkiezingen lokken de mensen weg van de ontbijttafel. Een slogan die je altijd weer opnieuw hoort "stem voor de goeien". Wat die goeden dan mogen zijn, laat ik aan u over. Voor mij staat vast dat het vandaag zou moeten gaan over je eigen stad, je gemeente, je dorp. En dan denk ik vooral aan thema's die veel minder uit de verf zijn gekomen: cultuurbeleid, verenigingsleven, kunstonderwijs, ... allemaal dingen die het samenleven minder verzuurd maken. Tesnlotte nog een heel leuk citaat, aangehaald door Hugo Camps in De Morgen, die de mostaard ging halen bij de oude Grieken: "wie niet behoorlijk kan eten, kan ook niet behoorlijk denken".
Iedereen klaar voor de rit naar de hel? Scala brengt deze week La Damnation de Faust van Hector Berlioz, de nieuwe productie in de Vlaamse Opera. Opname gemaakt op vrijdag 5 oktober in Antwerpen. Met Michael Spyres als Faust, Michele Pertusi als Méphistophélès en Maria Riccarda Wesseling als Marguerite. Dmitri Jurowski dirigeert. Scala (programma), met Sylvia Broeckaert, zaterdag 13 oktober om 20 uur.
Onder de titel "Pop up your choir" organiseert Hans Primusz een workshop voor koordirigenten, zangpedagogen en koorzangers, waarbij een antwoord gezocht wordt op de vraag: "waarom klinkt mijn koor te klassiek bij het zingen van filmmuziek en musicals? Hoe krijg ik een pop- of rockgeluid in mijn koor en hoe kan dit met gezond stemgebruik?" Daarvoor haalt hij stemautoriteit Alberto ter Doest naar het Antwerps conservatorium. Ter Doest is o.m. vocal coach van het Nederlands kamerkoor en van het Conservatorium Rotterdam. Op deze trainingsnamiddag wordt meteen alles uitgeprobeerd aan de hand van een paar liederen. Zaterdag 27 oktober, 12 tot 17 uur. Conservatorium Antwerpen, Desguinlei 25. Prijs: 10 EUR Inschrijven : jokedevriendt@gmail.com
Op mijn radio's thuis en in de auto zijn er een paar klassieke zenders geprogrammeerd: Klara, Nederland 4 en Musique 3. Ieder heeft natuurlijk zijn eigenheid. Bij Nederland zijn het de verschillende zuilen die het mooie weer maken. Nu is Vlaanderen een land dat verschillende topkoren heeft, Nederland daarentegen heeft een veel bredere koorcultuur maar misschien iets minder toppers. Mocht ik een specialist zijn in het analyseren van het soort geprogrammeerde muziek, dan zou ik wel eens willen uitzoeken hoeveel koormuziek er aan bod komt. Ik heb het gevoel dat Nederland het veruit wint. En waar ze vroeger vaak koren van eigen bodem lieten horen, hebben ze nu de internationale koorscène ontdekt (waaronder eindelijk ook Vlaanderen). Klara zullen we wel niet verbeteren via een blog, dus schakel ik maar op tijd over.
De kogel is door de kerk: in een ijltempo hebben we met 6 (weer eentje meer dan vorig jaar) kunnen reserveren in een hotelletje om deel te nemen aan de Choralies 2013 in Vaison-la-Romaine. Het geluk is voor de heel vluggen, want alle hotels in Vaison zelf waren nu al volgeboekt. Maat dat kan de pret niet bederven: lekker vroeg iedere dag uit bed en een klein ritje met de auto zal nog net kunnen als we geen grote uitspattingen doen 's avonds. De keuze van onze ateliers krijgt ook al gestalte: Mozart, Orff, Fauré, Simon en Garfunkel staan bovenaan het lijstje. Ik weet nu al dat we met deze fijne groep een mooie tijd tegemoet gaan in la douce France, en zullen ontwaken met de geur van lavendel.
Ook meegebracht van de repertoiredag een Zweeds lied Koppangen in een zetting van de ons zo goed bekende Robert Sund. Zelfs al versta je er geen woord van dan nog grijpt het je aan. In plaats van een vierstemmige versie, vind je hieronder de interpretatie van Sissel. En als je met je ogen toe geluisterd hebt, dan kan je toch nog eens een Engelse vertaling nalezen, die je meteen in de juiste stemming brengt. Het kan best dienen voor een kerstconcert.
There is silence around me in this peaceful winter night. From the church down in the valley I can see the candlelight. And I stopped for a moment in this winter paradise, When I heard a choir singing through the darkness and the ice.
And the rays of lights behind the window's vaulted frames Have united the souls in hope that something great is waiting. And I know that those who have left us here had the same thoughts as I, We're like flames in the darkness and stars up in the sky.
And I see how they sparkle and they fade before my eyes And the truth is coming closer like a wonder in disguise. We are caught here for a moment like an imprint of a hand On an old and frosted window or a footprint in the sand.
For a while I'm eternal - that's the only thing I know, I am here and we share our dreams about our destination. It is cold out here, the snow is white but I'm warm deep inside. I am warm 'cause I know that my faith will be my guide
Vanmiddag nog net op tijd om het tweede deel van de repertoiredag van Koor & Stem mee te maken in de heerlijke locatie van AMUZ, en zo toch nog een impressie te krijgen van deze dag. Laat mij eerst zeggen dat de afwezigen ongelijk hadden, want daardoor misten zij vooral de dirigent met een ongewone uitstraling: Joop Schets, de eerste man die er in Nederland in slaagde een privé conservatorium op te richten dat zich vooral richt op koordirectie en kerkmuziek. Daarmee is tegelijkertijd gezegd dat naar mijn gevoel de aanwezigheid echt wel klein was, als je dat bijvoorbeeld vergelijkt met de repertoiredagen die de uitgeverij Harmonia vroeger inrichtte. Het bleef echter een leuke kennismaking met wat minder bekende muziek. Mij zal vooral de ontdekking bijblijven van een jonge Noorse componist: Ola Gjeilo (°1978). Zijn "Northern Lights" wil ik zeker en vast op het programma nemen en ik ga met aandacht zijn composities volgen. (zie foto)
* Een delegatie van Ter Looveren zingt zaterdag 6 oktober tijdens de uitvaartdienst van mevr. Broos-Van Doorslaer. We komen samen in de Sint Niklaaskerk, August Van Landeghemstraat in Willebroek om 9.30 u stipt.
* Het bestuur van KORILE gaat dinsdagmiddag de locatie en het orgel van Hombeek bekijken, waar we ons (eerste) kerstconcert hebben op 15 december (en waar ook de generale repetitie doorgaat op 13/12)
* Musica ad Nives wordt op Allerheiligen begeleid door dhr. Rens Swart, die we al kennen van een vroegere samenwerking.
* De ontwerpen van affiches, inkomkaarten en flyers voor de kerstconcerten, ontworpen door Walter Hoet, zien er heel mooi uit. Ze worden nog even gecheckt door de respectieve besturen.
Bisschop Bony van Antwerpen zal wel een goede reden hebben om dit jaar 450 jaar bisdom Antwerpen te vieren, al ontgaat mij een beetje de keuze van de datum. In 1559 werd het bisdom opgericht middels de bul Super Universas door paus Paulus IV. Pas in 1570 bekleedde de eerste bisschop (Sonnius) zijn zetel. Als je die data zo bekijkt dan was de viering door de Provinciale Commissie voor Geschiedenis en Volkskunde in 2009 dan ook het juiste moment.
Los hiervan echter staat er wel een heel mooie muzikale productie in de steigers. Op donderdag 18 oktober (pffff, donderdag = repetitiedag van Musica ad Nives) is er om 20.15 uur een uitzonderlijk concert in de kathedraal onder de titel Missa Solemnis. Het programma is samengesteld door Lieven De Roo, titularis-dirigent van Polyfoon. Het omvat een virtuoze mix van oude en hedendaagse polyfonie met componisten die allemaal wel iets met de kathedraal van Antwerpen te maken hadden: Joannes Ockegem, Philippus De Monte, Mattaeus Pipelaere, Josquin Desprez maar ook Geert DHollander, Alain De Ley, Arvo Pärt, Sebastiaan van Steenberge.
600 jaar kathedraalmuziek voor een 453 jarig bisdom. Dirigent van de dag is Sebastiaan van Steenberge, kapelmeester van de Antwerpse kathedraal. http://www.youtube.com/watch?v=OAc3v1sZ9as
Enkele jaren geleden waser een verwoede discussie in Europa over de vraag of in het Europees handvest moest opgenomen worden dat het christendom één van de wortels was van de Europese beschaving. Uiteindelijk heeft de strekking die dit verdedigde het niet gehaald: een symbool van de verderschrijdende laïcisering van onze maatschappij. Met altijd opnieuw wederkerende verwondering zit ik te kijken naar spelprogramma's als Blokken waarin (jonge) kandidaten vaak niet eens meer de meest elementaire dingen weten zoals bvb. wat er op Pasen gevierd wordt. Waarom dit vandaag naar boven komt? Een kleine uitdaging dan maar. Het is vandaag dierendag. Wie kan er mij vertellen waarom die juist vandaag gehouden wordt? Tip: als je het antwoord gaat zoeken in Gubbio dan ben je er.Ik vrees wel dat dit voorbehouden is voor de harde kern.
Laten we het vandaag maar eens hebben over één van mijn favoriete filmsterren. En neen, het gaat niet over Catherine Deneuve, mijn absolute voorkeur. Wel over Julie Andrews die vandaag haar 77e verjaardag viert en die mij en mijn kleinkinderen nog altijd bekoort met haar megasuccessen Mary Poppins en The Sound of Music. Grote dame met (vroeger) een schitterende stem, die ze helaas in 1997 door een mislukte operatie voor goedaardige gezwellen aan haar stembanden voorgoed verloor. Spreken lukt nog best, maar zingen is er niet meer bij. Dat ze ondertussen al overgrootmoeder is maakt haar leven alleen maar completer en mooier.
Het tijdperk van de belleman zijn we al een tijdje ontgroeid. we hebben gsm's, emails, facebook. Dat hebben we maar ... of we het gebruiken is een andere zaak. Stel, je hebt een boodschap voor je koorleden en ze hebben allemaal een emailadres. Ik verwed er mijn hoofd op dat de helft het niet leest. Als je er dan op terugkomt dan zijn de excuses legio: niet gekregen, geen tijd gehad om naar mijn mail te kijken, je zal het verkeerde adres hebben. Laten we dus niet langer naief zijn: email is blijkbaar geen geschikt middel om te communiceren met je leden. Een bevestiging of een antwoordje komt er toch niet in 50 % van de gevallen. En dan maar jammeren dat je niet geïnformeerd wordt. Of is het dan verregaande nonchalance? Ik zal het eens uitproberen met een uitnodiging voor een gratis etentje.
Van 9 tot 11 november gaan mijn vrouw en ik nog eens een keertje naar Parijs. Voor haar wordt het een weekend vol tentoonstellingen i.v.m. fotografie. Om de twee jaar is er immers "Le mois du photographie", een evenement dat voor iedere rechtgeaarde fotograaf een must is. Ikzelf zal wel een paar van die tentoonstellingen meepikken, maar kan toch van de gelegenheid gebruik maken om op 11 november een orgelconcert mee te maken in de Madeleinekerk op het groot Cavaillé-Collorgel. Op het programma: de tweede orgelsonate van F. Mendelssohn, een werk van Jürgen Essl (die het orgel bespeelt), organist van de kathedraal van Stuttgart, en Franz Liszt: Fantasie en Fuga op "Ad nos, ad salutam undam". En zoals steeds zullen flaneren en een goed restaurant de tijd zeker laten voorbij vliegen.
Naar aanleiding van de 125ste verjaardag van componist Lodewijk de Vocht (1887-1977) nam het Leuvens vrouwenkoor Cappella Concinite o.l.v. Ludo Claesen een cd op met zijn mooiste religieuze koormuziek. Hierbij de volledige Missa in honorem Angelorum, zijn 14 Cantica en de Mariamotetten Memorare en Tota pulchra es. Organist Luk Bastiaens, die het koor begeleidt aan een Cavaillé-Coll orgel uit 1878 (H. Hartkerk Hasselt), sluit de cd met het Larghetto voor orgel. De cd verschijnt onder het kwaliteitslabel van In Flanders Fields. Het koor brengt de werken ook nog eens live tijdens een concert op zaterdag 6 oktober om 20.00 uur in de O.L.Vrouw van Troostkerk in Heverlee.
Uitgave: Phaedra Referentie: ANZ 330 Prijs: 17.99 Euro
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
