Wat zijn de eerste signalen die kunnen wijzen op stemklachten?is een grote Toenemende klachten van een droge keel na het praten, een branderig gevoel, het regelmatig gaan kuchen tijdens of voor het spreken, af en toe lichte heesheid na spreken of zingen, vermoeidheid, pijn. Als deze klachten een keer voorkomen na een feest, eenmalige belasting, is dat niet direct een probleem. Komt dat steeds vaker en wellicht op een gegeven moment constant voor, dan moet dat signaal niet meer genegeerd worden.
Wat zijn stemproblemen en ontstaan die altijd door een verkeerd stemgebruik?
Als de stem door een spreker ervaren wordt als anders doordat hij (of de luisteraar) iets hoort aan de stem, of als de spreker voelt dat het stemgeven anders gaat dan normaal, spreken we van een stemprobleem.
Stemproblemen worden gekenmerkt door een ongewenste kwaliteitsverandering in de stemgeving. De reden dat een stem verandert kan komen door organische zaken. Bijvoorbeeld door luchtwegproblemen, verlammingen van de stemplooien door een operatie, infecties of aangeboren afwijkingen. Maar ook verkeerd gebruik van de stem kan leiden tot stoornissen. Verkeerd stemgebruik bestaat uit elk gedrag dat de stemplooien forceert en schade toebrengt. Dit kan zijn: te veel, te hoog of te luid spreken, kuchen, schreeuwen. Vrijwel alle oorzaken (organisch of functioneel) zullen resulteren in een verandering van de kwaliteit van de spreek- en / of zangstem.
Wat zijn risicofactoren voor de stem?
Mensen reageren individueel op verschillende situaties en factoren die ze tegenkomen. Toch zijn er een aantal algemene risicofactoren in de fysieke en sociale omgeving van een individu die negatief werken op de stem. Bekend zijn stress (denk aan plankenkoorts), prikkelende stoffen (verf, lijm, rook, alcohol),
slechte lichamelijke conditie en verkeerde houding, overmatige stembelasting (disco), slechte akoestische eigenschappen van ruimten en temperatuur og luchtvochtigheid van ruimten. Een individu kan zichzelf leren beschermen tegen risicos door risicovolle situaties in zijn fysieke of sociale omgeving voor zover
mogelijk te vermijden.
Hoesten
Hoesten is bedoeld om de luchtwegen vrij te maken, bijvoorbeeld van slijm. Maar veel hoesten of keelschrapen irriteert de stemplooien en moet daarom zoveel mogelijk voorkomen worden. Hetzelfde geldt voor kuchen, dat bij sommige mensen een onbewuste gewoonte is geworden. Bij drang tot schrapen is het aan te raden een slikbeweging te maken, ijswater of kamillethee te drinken.
Het sparen van de stem (stemrust) wordt alleen voorgeschreven en dan nog slechts voor korte tijd in acute situaties, bijvoorbeeld bij een keelontsteking of na een operatie aan de stemplooien. Op die momenten is het gebruik van de fluisterstem dan ook af te raden.
Hoe voorkom je stemfalen?
Zoals bij elke sport is een blessure nooit voor 100% uit te sluiten. Vele factoren bepalen of iemand met een in principe goede stem, toch op een gegeven moment een stoornis oploopt. Een groot feest, terwijl je net verkouden begint te worden, kan op dat ogenblik teveel zijn voor het stemapparaat. Er zijn natuurlijk wel de nodige maatregelen te treffen die voorkomen dat de stem te snel wordt over-belast. Een aantal preventieve maatregelen kan hier genoemd worden, maar er zijn er zeker nog veel meer. Belangrijk blijft het om goed te luisteren naar de stem en te voelen wat er in de keel, hals en nek aan spanningen ontstaat bij het spreken.
Heb je stem lief.
Voorkom het belasten van de stem en vermijd zoveel mogelijk het voeren van langdurige gesprekken wanneer de omgeving ongunstig is. Door slechte akoestiek van de ruimte of door omgevingslawaai is men geneigd luider te gaan spreken. Bij gevoeligheid voor rokerige of stoffige ruimten, kunnen de slijmvliezen geïrriteerd raken. Herhaaldelijk optredende keel-en neusinfecties maken de stem extra kwetsbaar. Adem bij voorkeur door de neus, want de koude, droge en vuile lucht wordt door het neusslijmvlies verwarmd, bevochtigd en gereinigd. Spaar uw stem zoveel mogelijk bij een verkoudheid of griep die samen gaat met keelpijn. De stemplooien zijn dan vaak ontstoken en gezwollen, waardoor de stem ook wat
lager klinkt. Op advies van de arts kan eventueel gebruik worden gemaakt van medicijnen om het ontstekingsproces tegen te gaan.
Je hebt zo van die uitvoeringen van je koor (hopelijk maar een zeldzame keer) dat je er voor staat en op de gezichten precies afleest dat het hen nauwelijks intereseert wat ze aan het zingen zijn. Of erger nog, mondhoeken die naar beneden hangen en wijzen op onprettige gevoelens, tenzij dat dat de basisuitdrukking is van een gezicht. Een geslaagde uitvoering drijft op enthousiasme. Ik denk dat ik maar eens terug de poll moet invoeren over de stukken die op het programma staan. En als dat niets oplevert, ... serieuze vragen stellen bij de wenselijkheid om buiten de traditionele optredens van een koor nog een concert te organiseren. Maar misschien had je gewoon een offday en wordt dat weer allemaal anders na een deugddoende vakantie. Vooral toch maar niet direct veralgemenen!
Iemand vroeg mij dit weekend: wat bezielt dergelijke mensen toch?
Meestal zijn stalkers psychisch of emotioneel labiele mensen, waarbij vaak een psychische stoornis of dwangmatig handelen in het spel is. Onder meer de volgende soorten stalkers kan men onderscheiden.
De afgewezen stalker probeert met zijn gedrag een afwijzing te corrigeren. Meestal is dit een verbroken liefdesrelatie, maar ook een verbroken vriendschap of ontslag kunnen aanleiding zijn voor dit soort stalking. De afgewezen stalker probeert de relatie te herstellen. De wraakzuchtige stalker wil wraak nemen op zijn slachtoffer. Ook hij kan ontslagen of afgewezen zijn, maar in tegenstelling tot de afgewezen stalker wil hij de relatie niet herstellen maar zijn slachtoffer net zolang treiteren tot zijn wraakgevoel bevredigd is.
De obsessieve stalker of intimiteitszoeker is verliefd op zijn slachtoffer en meent in hem of haar de ideale partner te zien. Volgens hem of haar is het slachtoffer 'de ware', en zullen ze uiteindelijk een stel vormen, als hij maar volhoudt. Vaak gaat dit ook gepaard met een gevoel een zeker 'recht' te hebben jegens het slachtoffer, ook als het slachtoffer de stalker afwijst of zelfs al een relatie met een ander heeft.
Verwant hieraan zijn de incompetente versierders. Ook zij zoeken een intieme relatie met hun slachtoffer. Hun probleem is daarentegen niet zozeer obsessie met het slachtoffer als zodanig, maar sociale zwakte en onvermogen om op een 'normale' manier een relatie te beginnen.
De psychotische stalker stalkt vanuit een psychose. Hij denkt bijvoorbeeld dat zijn slachtoffer binnenkort door marsmannetjes ontvoerd gaat worden en wil hem daarvoor waarschuwen. Hoewel veel stalkers psychische stoornissen hebben, zijn de meesten niet psychotisch.
De meningen over het adventsconcert zijn allicht verdeeld: van de ene kant hoor je de aanwezigen zeggen dat ze het mooi gevonden hebben, van de andere kant kan je een lichte teleurstelling bij de koorleden onderkennen. Dit laatste is wellicht toe te schrijven aan de generale repetitie die wel in een warme ontspannen sfeer verliep. Wat er ook van zij, er waren vertegenwoordigers van drie andere koren aanwezig die allemaal de hoop hebben uitgedrukt dat ze in de komende tijd met Musica ad Nives samen een optreden kunnen verzorgen. Eén van de vorige digenten van MaN had het over een aanzienlijke verbetering tegenover vorig jaar. De voorzitster van een ander koor sprak over een mooie homogene klank. Dit zijn elementen om op voor te bouwen. In elk geval, hartelijk dank voor de geleverde inspanning en prestatie. Op naar de viering van Kerstdag!
Wat als... je door eenvoudigweg bloed te laten trekken al na 7 minuten met (op dit moment) 91 procent zekerheid kan weten of je borstkanker hebt of niet? Deze doorbraak in het veld van de borstkankeropsporting werd geforceerd door de Belgische onderzoeker Kurt Baeten. Dat schrijft De Tijd.
Daarmee zouden mammografieën, de huidige dominante zoekmethode om borstkanker op te sporen, wel eens naar de achtergrond kunnen verdwijnen.
Toch hoeven vrouwen, over het algemeen geen fans van de mammografie, nog niet onmiddellijk te juichen want de techniek heeft één groot voordeel: mammografieën zijn zowat zes keer goedkoper dan de bloedtest.
Maatschappelijke kost verantwoord? De bloedtest kost de maatschappij zo'n 360 euro, de mammografie 'slechts' 60. Aangezien het aantal geteste vrouwen elk jaar honderduizenden bedraagt, wordt dat prijsverschil een extra belasting op de gezondheidszorg. Een veld dat al onder druk staat en waarvoor nu al af en toe stemmen opgaan om dure behandelingen niet aan te bieden bij terminale patiënten, zoals dokter Jean-Jacques Cassiman enkele weken terug al deed.
3 redenen Volgens de Nederlandse marketeer Teun Grooters is die meerkost wel gerechtvaardigd: de test is efficiënt, gebruiksvriendelijk en risicovrij.
Februari Grooters en Baeten richtten samen het bedrijf Mediaspec op om de bloedtest zo snel mogelijk te lanceren op de Belgische en Nederlandse markt. De mannen zien het groot: als ze slagen, ligt de test al in februari in de winkel.
8 seconden versus 7 minuten De bloedtest is niet enige 'snelle' borstkankermethode die onlangs is ontwikkeld. Gebruik makend van antilandmijntechnologie zou borstkanker zelfs na 8 seconden kunnen ontdekt worden.
Borstkanker is nog steeds de meest voorkomende doodsoorzaak bij vrouwen, met in Europa alleen al jaarlijks 129.000 sterfgevallen. Tegelijkertijd is borstkanker een van de best geneesbare kankers, zekers als de tumoren snel kunnen opgespoord worden.
Voor wie tijdens het Kerstverlof een altijd aangenaam bezoek aan Brugge wil koppelen aan een mooi concert, suggereer ik graag dat je een gaatje vrijhoudt in je agenda op woensdag 28 december om 20.00 uur. In de Sint Jacobskerk in Brugge brengt Collegium de Dunis o.l.v. Ignace Thevelein een klassiek programma om van de likkebaarden: * Ehre sei Gott - J.S. Bach * GLORIA (VIVALDI) * Cantate BWV 64 "Sehet, welch eine Liebe" van J.S. Bach * Gloria uit de Mis in G-moll - J.S. Bach Kaarten in voorverkoop (17 EUR) kan je bestellen via tickets@sint-jacobshuys.be
De meeste amateurkoren die ik ken; zijn niet schatrijk. Toch proberen alle besturen een klein spaarpotje aan te houden. Er zijn immers af en toe onvoorziene uitgaven, en bovendien willen de bestuursleden de mogelijkheid open houden om hetzij eens een groot concert te organiseren, waarvan de (financiële) uitslag onzeker is, hetzij eens - met een grote klapper - hun trouwe zangers te belonen. Als ik mensen tegenkom uit Sint-Gillis of Stekene en er worden herinneringen opgehaald aan "de tijd van toen", dan komen steevast grote koorreizen naar boven. Zingen in Parijs of Rome, gekoppeld aan een eigen ontworpen bezoekschema, of meerdaagse uitstappen naar Parijs en Londen, - steeds voor een flink stuk gesubsidieerd uit de spaarkous van het koor -, schijnen niet alleen mooie herinneringen te zijn. Telkens weer wordt ook gezegd dat na zo een reis het samenhorigheidsgevoel een flinke boost kreeg. Wil je dit echter realiseren voor je koor, dan moet je wel rijden en omzien en je niet te gauw in een onzeker avontuur storten.
Op 5 december 1791, even na één uur in de morgen, overlijdt op 35 jarige leeftijd Wolfgang Amadeus Mozart, de dan al beroemde Oostenrijkse componist, pianist, en dirigent. Ondanks het feit dat er veel over het leven van Mozart bekend is door verslagen uit zijn tijd, zijn er twee zaken die nog steeds bron zijn voor speculaties: hoe Mozart er nu werkelijk uit zag en ten tweede de mysterieuze omstandigheden rond zijn vroegtijdige dood. Het laatste neemt soms mythische proporties aan: de verschijning van de geheime opdrachtgever voor het Requiem dat hij niet zou voltooien, en de vele vergiftigingsverhalen. Over zijn uiterlijk: in april 2005 werd in een officiële publicatie gemeld dat het onbekende portret dat in 1999 in de Berlijnse Gemäldegalerie werd gevonden, een afbeelding is van Mozart (Mozart met de groene jas). Het portret is in 1791 geschilderd door Edlinger tijdens een bezoek van Mozart aan München. Het is ironisch dat dit betrouwbare Edlinger portret enorm afwijkt van het portret dat waarschijnlijk het bekendst is, nl. Mozart met de rode jas, een postuum portret uit 1819 door Kraft.
We hadden hem al twee dagen geleden moeten herdenken: op 1 december 2009 begaf het moegeleefde hart van Ramses Shaffy het.
Ramses Shaffy heeft gelééfd! De illustere bohémien, de goeroe van de vrijheid, waar half Amsterdam in de roemruchte jaren zestig verliefd op was, haalt er alles uit wat er in zit, 76 tropenjaren lang. Het brengt hem artistieke hoogtepunten: op het toneel, de grammofoonplaat en concertpodia. Daarnaast zijn er de feesten en het kroegleven waaraan hij zich overgeeft, kettingrokend en onmatig drinkend, jarenlang op z'n minst een fles wodka per dag. Liesbeth List, met wie hij 45 jaar lang een uniek duo vormt, weet er alles van! Toch blijven ze tot het einde aan toe innig bevriend.
Het is eigenlijk een wonder dat hij nooit echt in de goot is terechtgekomen. Wel zonk zijn woonboot, werd hij failliet verklaard en raakte hij verslaafd aan bijna alles waar een mens maar verslaafd aan kan raken. Bovenal aan het leven! Een stormachtig leven heeft hij geleid, dat al vanaf het begin veel weg had van een sprookje.
Jammer dat mensen niet op de monumentenlijst worden gezet. De oude Shaffey is de laatste jaren in verval, een ruïne al bijna. Een pracht van een ruïne, die nog vol leven zit. Op 1 december 2009, vijf dagen na een kort laatste optreden in de Rotterdamse Laurenskerk, heeft zijn lichaam er dan toch echt genoeg van. Het is mooi geweest. Voor Ramses begint een nieuw avontuur.
Terwijl we nog 2011 moeten uitzwaaien, ben ik al bezig te denken aan 2013. Ik wil graag eens met de 3 besturen van Ter Looveren, Musica ad Nives en Korile overleggen of wij ook geen meerkorenproject kunnen opzetten, maar dan wel op onze maat! Ik heb het hier vroeger al gehad over Lorenz Maierhofer. Met die man zijn muziek is er ongetwijfeld wat aan te vangen, zonder dat wij op een financiële ramp à la Dexia af stevenen. Maar misschien moeten wij eens gewoon met de drie besturen samen zitten en beginnen met de te luisteren naar de muziek. Want waar je niet warm voor loopt kan je moeilijk zelf instuderen en organiseren.
Gisterenavond weeral eens kort en krachtig vergaderd. Voor de nieuwsgierigen van KORILE, er werd o.m. het volgende besproken. Eerst en vooral een correctie bij de blog van gisteren: we zijn bijna aan 300 EUR voor Music for Life. De laatste inspanning komt van Fanny die volgende week soep maakt.
Onze laatste repetitie van 2011 is op dinsdag 20/12. We hernemen op donsdag 10 januari met de traditionele nieuwjaarsreceptie. Verder hebben we de planning opgemaakt voor 2012 en 2013. De sluier zal opgelicht worden op de nieuwjaarsbijeenkomst.
We hebben ook eventjes het overzicht bekeken van de aanwezigheden op de reptities van september tot nu. Het algemeen aanwezigheidspercentage op de repetities en uitvoeringen ligt op 84 %, helemaal niet slecht, als je bedenkt dat er toch een paar serieuze afwezigheden wegens ziekte geweest zijn. Met een beetje geluk krikken we dit nog een stuk de hoogte in.
Tenslotte hebben we nu al de optie genomen om het volgend jaar nog eens te proberen een concert te geven samen met een ander koor.
De laatste Music for Life, in het kader van de dodelijke diarrhee bij kinderen, nadert stilaan zijn einde. Gezien het feit dat KORILE muziek maakt en ook nog stevige eters herbergt, kunnen wij met enige trots op onze borst kloppen en zeggen dat wij de laatste weken de repetites flink beëindigd hebben met taart, cake, koekjes, appelsoep met pastinaak ... allemaal om onze bijdrage te leveren : het resultaat is nog niet definitief maar KORILE zal toch al zeker meer dan 200 EUR kunnen bijdragen. Met dank aan de eters en de bereiders!
Ziezo, we zijn met 5 ingeschreven voor Europa Cantat : leuk groepje met Alida, Josette, Kris en Pascale. 4 van ons hebben als eerste keuze de Ceciliamis van Gounod, Pascale koos voor Gregoriaans en negrospirituals. Mocht er nog een late vogel toch meewillen, het kan nog altijd, al ben je dan niet meer zeker dat je ook ingedeeld wordt bij de eerste keuze van het atelier die je maakt.
Laten we het vandaag maar een beetje luchtig houden, en de venijnige pen overlaten aan een dame. 92 jaar geleden werd lady Nancy Astor als eerste vrouw in het Engelse parlement gekozen. Zij zou er 25 jaar lang blijven zetelen als lid van de Conservatieve Partij.
Enkele van haar quotes: In een gesprek met Winston Churchill: "Winston, als ik je vrouw was, deed ik vergif in je koffie", waarop Churchill: "Mevrouw, als ik je man was, dronk ik die koffie met plezier op." " Wij vrouwen praten teveel, maar dan nog zeggen we niet de helft van wat we weten." " Het enige waar ik van houd bij rijke mensen, is hun geld." " Ik weiger toe te geven dat ik ouder dan 52 jaar ben, ook al maakt dat mijn zoons tot onwettige kinderen." " Jackie, is het mijn verjaardag of ben ik aan het sterven?" (toen ze al haar kinderen rond haar laatste ziekbed zag staan).
Gisterenavond was het "ramtijd". In het historisch pand aan de Lange Leemstraat in Antwerpen waar het vrijzinnig centrum zijn vaste stek heeft , was er het jaarlijks concert van De Ram, het socialistisch zangkoor. Uit solidariteit met enkele van de leden van Musica ad Nives ben ik daar maar eens naar toe gegaan. Het is en blijft en grote verdienste dat je -naar eigen zeggen - eigenzinnige mensen samen aan het zingen krijgt in een programma dat misschien niet het toppunt van artistiek niveau is, maar wat toch een voorafbeelding is van de wereldkoren die in deze tijd uit de grond rijzen. Dat het koor potentieel heeft, werd bewezen op 2 verschillende momenten, opmerkelijk genoeg in het tweede deel van het concert, met The River (Indiaanse traditional) en de leuke canon Boeb Boebi Doeba. De grote te waarderen inspanningen van dirigente Diane Broux werden jammer genoeg teniet gedaan door een zwak gelegenheidsorkest en vooral door de ergerniswekkende presentatie. Schiet de presentator naar de maan, en De Ram wint er heel wat bij. En toch ... proficiat, de toehoorders hadden ongetwijfeld een leuke avond.
Dat maatschappelijk welzijn heel wat meer is dan een centenkwestie weten de OCMW's al langer dan vandaag. De dienstencentra die zij overal opgericht hebben zijn niet in de minste plaats ook bezig met het organiseren van ontmoetingsmogelijkheden voor mensen. Ontmoeting, nabijheid ... verrijken ons leven. Immateriële dingen dragen even goed bij tot het welzijn, individueel en maatschappelijk. Ik weet niet of het OCMW van Zelzate dit in gedachten had toen hun voorzitter vrijwel onmiddellijk bijsprong in de zoektocht van Ter Looveren naar een nieuwe lokal. Feit is dat wij sinds vorige maandag bijzonder comfortabel kunnen repeteren in twee mooie, verwarmde, gastvrije lokalen. Hartelijk dank daarvoor en ... andere OCMW's kunnen daar een puntje aan zuigen.
In onze (terug)blik op Montserrat Figueras hadden we het gisteren ook over haar echtgenoot Jordi Savall die, naast leider en bezielende kracht van Hesperion XX en de Capilla Reial, één van de beste gambaspelers is van het ogenblik.
De gamba (viola da gamba) is een prachtig maar tamelijk onbekend instrument.Het is een strijkinstrument dat in de Renaissance is ontstaan uit allerlei Middeleeuwse strijk- en tokkelinstrumenten.De viola da gamba dankt haar naam (beenviool') aan het feit dat zij tussen de benen wordt gehouden.Zij is familie van de contrabas, maar is ook verwant aan de gitaar.Dat laatste is te zien is te zien aan de fretten.
De viola da gamba komt voor in verschillende maten: diskant, alt, bas en violone (deze is nog lager dan de bas). De fretten maken het zuiver spelen gemakkelijker. De strijkstok wordt onderhands vastgehouden, dat is anders dan bij de meeste andere strijkinstrumenten. Evenals bij de blokfluit is het bij de viola da gamba mogelijk om alle maten instrument te leren bespelen.
Het instrument beleefde haar bloeitijd in de Renaissance en de Barok. In die tijd is er veel prachtige muziek voor gecomponeerd.
Gisteren overleed Montserrat Figueras, de beste baroksopraan van de laatste decennia, op 63-jarige leeftijd. Deze Catalaanse werd in Barcelona geboren en leerde in 1968 haar al even beroemde man Jordi Savall kennen. In 1974 richtte zij, samen met hem, Hesperion XX op, een ensemble dat een ware verademing betekende na de strenge Engelse barokpraktijk. Later zouden nog volgen: La Capella Reial de Catalunya en Le Concert des Nations. Het feit dat muziekliefhebbers vertrouwd zijn met de Spaanse polyfonisten is grotendels te danken aan dit muzikale duo.
De krant De Standaard schrijft: "Montserrat, die talloze keren figureerde op Vlaamse podia, was beroemd voor haar dramatisch instinct, maar ook voor haar bijzondere, enigzins romige timbre. Wie Figueras op haar hoogtepunt wil horen, kan luisteren naar Cant de la Sibilla, een cd uit 1988 (ze is echter te horen op meer dan 70 cd's) met Sibyllijnse onheilsprofetieën. Figueras is er een imposante, angstaanjagende wraakgodin in een muzikaal gebeuren met een enorme drive en een sterk ritueel karakter, kwaliteiten die veel werk van Savall en Figueras kenmerken."
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
