De meeste amateurkoren die ik ken; zijn niet schatrijk. Toch proberen alle besturen een klein spaarpotje aan te houden. Er zijn immers af en toe onvoorziene uitgaven, en bovendien willen de bestuursleden de mogelijkheid open houden om hetzij eens een groot concert te organiseren, waarvan de (financiële) uitslag onzeker is, hetzij eens - met een grote klapper - hun trouwe zangers te belonen. Als ik mensen tegenkom uit Sint-Gillis of Stekene en er worden herinneringen opgehaald aan "de tijd van toen", dan komen steevast grote koorreizen naar boven. Zingen in Parijs of Rome, gekoppeld aan een eigen ontworpen bezoekschema, of meerdaagse uitstappen naar Parijs en Londen, - steeds voor een flink stuk gesubsidieerd uit de spaarkous van het koor -, schijnen niet alleen mooie herinneringen te zijn. Telkens weer wordt ook gezegd dat na zo een reis het samenhorigheidsgevoel een flinke boost kreeg. Wil je dit echter realiseren voor je koor, dan moet je wel rijden en omzien en je niet te gauw in een onzeker avontuur storten.
Op 5 december 1791, even na één uur in de morgen, overlijdt op 35 jarige leeftijd Wolfgang Amadeus Mozart, de dan al beroemde Oostenrijkse componist, pianist, en dirigent. Ondanks het feit dat er veel over het leven van Mozart bekend is door verslagen uit zijn tijd, zijn er twee zaken die nog steeds bron zijn voor speculaties: hoe Mozart er nu werkelijk uit zag en ten tweede de mysterieuze omstandigheden rond zijn vroegtijdige dood. Het laatste neemt soms mythische proporties aan: de verschijning van de geheime opdrachtgever voor het Requiem dat hij niet zou voltooien, en de vele vergiftigingsverhalen. Over zijn uiterlijk: in april 2005 werd in een officiële publicatie gemeld dat het onbekende portret dat in 1999 in de Berlijnse Gemäldegalerie werd gevonden, een afbeelding is van Mozart (Mozart met de groene jas). Het portret is in 1791 geschilderd door Edlinger tijdens een bezoek van Mozart aan München. Het is ironisch dat dit betrouwbare Edlinger portret enorm afwijkt van het portret dat waarschijnlijk het bekendst is, nl. Mozart met de rode jas, een postuum portret uit 1819 door Kraft.
We hadden hem al twee dagen geleden moeten herdenken: op 1 december 2009 begaf het moegeleefde hart van Ramses Shaffy het.
Ramses Shaffy heeft gelééfd! De illustere bohémien, de goeroe van de vrijheid, waar half Amsterdam in de roemruchte jaren zestig verliefd op was, haalt er alles uit wat er in zit, 76 tropenjaren lang. Het brengt hem artistieke hoogtepunten: op het toneel, de grammofoonplaat en concertpodia. Daarnaast zijn er de feesten en het kroegleven waaraan hij zich overgeeft, kettingrokend en onmatig drinkend, jarenlang op z'n minst een fles wodka per dag. Liesbeth List, met wie hij 45 jaar lang een uniek duo vormt, weet er alles van! Toch blijven ze tot het einde aan toe innig bevriend.
Het is eigenlijk een wonder dat hij nooit echt in de goot is terechtgekomen. Wel zonk zijn woonboot, werd hij failliet verklaard en raakte hij verslaafd aan bijna alles waar een mens maar verslaafd aan kan raken. Bovenal aan het leven! Een stormachtig leven heeft hij geleid, dat al vanaf het begin veel weg had van een sprookje.
Jammer dat mensen niet op de monumentenlijst worden gezet. De oude Shaffey is de laatste jaren in verval, een ruïne al bijna. Een pracht van een ruïne, die nog vol leven zit. Op 1 december 2009, vijf dagen na een kort laatste optreden in de Rotterdamse Laurenskerk, heeft zijn lichaam er dan toch echt genoeg van. Het is mooi geweest. Voor Ramses begint een nieuw avontuur.
Terwijl we nog 2011 moeten uitzwaaien, ben ik al bezig te denken aan 2013. Ik wil graag eens met de 3 besturen van Ter Looveren, Musica ad Nives en Korile overleggen of wij ook geen meerkorenproject kunnen opzetten, maar dan wel op onze maat! Ik heb het hier vroeger al gehad over Lorenz Maierhofer. Met die man zijn muziek is er ongetwijfeld wat aan te vangen, zonder dat wij op een financiële ramp à la Dexia af stevenen. Maar misschien moeten wij eens gewoon met de drie besturen samen zitten en beginnen met de te luisteren naar de muziek. Want waar je niet warm voor loopt kan je moeilijk zelf instuderen en organiseren.
Gisterenavond weeral eens kort en krachtig vergaderd. Voor de nieuwsgierigen van KORILE, er werd o.m. het volgende besproken. Eerst en vooral een correctie bij de blog van gisteren: we zijn bijna aan 300 EUR voor Music for Life. De laatste inspanning komt van Fanny die volgende week soep maakt.
Onze laatste repetitie van 2011 is op dinsdag 20/12. We hernemen op donsdag 10 januari met de traditionele nieuwjaarsreceptie. Verder hebben we de planning opgemaakt voor 2012 en 2013. De sluier zal opgelicht worden op de nieuwjaarsbijeenkomst.
We hebben ook eventjes het overzicht bekeken van de aanwezigheden op de reptities van september tot nu. Het algemeen aanwezigheidspercentage op de repetities en uitvoeringen ligt op 84 %, helemaal niet slecht, als je bedenkt dat er toch een paar serieuze afwezigheden wegens ziekte geweest zijn. Met een beetje geluk krikken we dit nog een stuk de hoogte in.
Tenslotte hebben we nu al de optie genomen om het volgend jaar nog eens te proberen een concert te geven samen met een ander koor.
De laatste Music for Life, in het kader van de dodelijke diarrhee bij kinderen, nadert stilaan zijn einde. Gezien het feit dat KORILE muziek maakt en ook nog stevige eters herbergt, kunnen wij met enige trots op onze borst kloppen en zeggen dat wij de laatste weken de repetites flink beëindigd hebben met taart, cake, koekjes, appelsoep met pastinaak ... allemaal om onze bijdrage te leveren : het resultaat is nog niet definitief maar KORILE zal toch al zeker meer dan 200 EUR kunnen bijdragen. Met dank aan de eters en de bereiders!
Ziezo, we zijn met 5 ingeschreven voor Europa Cantat : leuk groepje met Alida, Josette, Kris en Pascale. 4 van ons hebben als eerste keuze de Ceciliamis van Gounod, Pascale koos voor Gregoriaans en negrospirituals. Mocht er nog een late vogel toch meewillen, het kan nog altijd, al ben je dan niet meer zeker dat je ook ingedeeld wordt bij de eerste keuze van het atelier die je maakt.
Laten we het vandaag maar een beetje luchtig houden, en de venijnige pen overlaten aan een dame. 92 jaar geleden werd lady Nancy Astor als eerste vrouw in het Engelse parlement gekozen. Zij zou er 25 jaar lang blijven zetelen als lid van de Conservatieve Partij.
Enkele van haar quotes: In een gesprek met Winston Churchill: "Winston, als ik je vrouw was, deed ik vergif in je koffie", waarop Churchill: "Mevrouw, als ik je man was, dronk ik die koffie met plezier op." " Wij vrouwen praten teveel, maar dan nog zeggen we niet de helft van wat we weten." " Het enige waar ik van houd bij rijke mensen, is hun geld." " Ik weiger toe te geven dat ik ouder dan 52 jaar ben, ook al maakt dat mijn zoons tot onwettige kinderen." " Jackie, is het mijn verjaardag of ben ik aan het sterven?" (toen ze al haar kinderen rond haar laatste ziekbed zag staan).
Gisterenavond was het "ramtijd". In het historisch pand aan de Lange Leemstraat in Antwerpen waar het vrijzinnig centrum zijn vaste stek heeft , was er het jaarlijks concert van De Ram, het socialistisch zangkoor. Uit solidariteit met enkele van de leden van Musica ad Nives ben ik daar maar eens naar toe gegaan. Het is en blijft en grote verdienste dat je -naar eigen zeggen - eigenzinnige mensen samen aan het zingen krijgt in een programma dat misschien niet het toppunt van artistiek niveau is, maar wat toch een voorafbeelding is van de wereldkoren die in deze tijd uit de grond rijzen. Dat het koor potentieel heeft, werd bewezen op 2 verschillende momenten, opmerkelijk genoeg in het tweede deel van het concert, met The River (Indiaanse traditional) en de leuke canon Boeb Boebi Doeba. De grote te waarderen inspanningen van dirigente Diane Broux werden jammer genoeg teniet gedaan door een zwak gelegenheidsorkest en vooral door de ergerniswekkende presentatie. Schiet de presentator naar de maan, en De Ram wint er heel wat bij. En toch ... proficiat, de toehoorders hadden ongetwijfeld een leuke avond.
Dat maatschappelijk welzijn heel wat meer is dan een centenkwestie weten de OCMW's al langer dan vandaag. De dienstencentra die zij overal opgericht hebben zijn niet in de minste plaats ook bezig met het organiseren van ontmoetingsmogelijkheden voor mensen. Ontmoeting, nabijheid ... verrijken ons leven. Immateriële dingen dragen even goed bij tot het welzijn, individueel en maatschappelijk. Ik weet niet of het OCMW van Zelzate dit in gedachten had toen hun voorzitter vrijwel onmiddellijk bijsprong in de zoektocht van Ter Looveren naar een nieuwe lokal. Feit is dat wij sinds vorige maandag bijzonder comfortabel kunnen repeteren in twee mooie, verwarmde, gastvrije lokalen. Hartelijk dank daarvoor en ... andere OCMW's kunnen daar een puntje aan zuigen.
In onze (terug)blik op Montserrat Figueras hadden we het gisteren ook over haar echtgenoot Jordi Savall die, naast leider en bezielende kracht van Hesperion XX en de Capilla Reial, één van de beste gambaspelers is van het ogenblik.
De gamba (viola da gamba) is een prachtig maar tamelijk onbekend instrument.Het is een strijkinstrument dat in de Renaissance is ontstaan uit allerlei Middeleeuwse strijk- en tokkelinstrumenten.De viola da gamba dankt haar naam (beenviool') aan het feit dat zij tussen de benen wordt gehouden.Zij is familie van de contrabas, maar is ook verwant aan de gitaar.Dat laatste is te zien is te zien aan de fretten.
De viola da gamba komt voor in verschillende maten: diskant, alt, bas en violone (deze is nog lager dan de bas). De fretten maken het zuiver spelen gemakkelijker. De strijkstok wordt onderhands vastgehouden, dat is anders dan bij de meeste andere strijkinstrumenten. Evenals bij de blokfluit is het bij de viola da gamba mogelijk om alle maten instrument te leren bespelen.
Het instrument beleefde haar bloeitijd in de Renaissance en de Barok. In die tijd is er veel prachtige muziek voor gecomponeerd.
Gisteren overleed Montserrat Figueras, de beste baroksopraan van de laatste decennia, op 63-jarige leeftijd. Deze Catalaanse werd in Barcelona geboren en leerde in 1968 haar al even beroemde man Jordi Savall kennen. In 1974 richtte zij, samen met hem, Hesperion XX op, een ensemble dat een ware verademing betekende na de strenge Engelse barokpraktijk. Later zouden nog volgen: La Capella Reial de Catalunya en Le Concert des Nations. Het feit dat muziekliefhebbers vertrouwd zijn met de Spaanse polyfonisten is grotendels te danken aan dit muzikale duo.
De krant De Standaard schrijft: "Montserrat, die talloze keren figureerde op Vlaamse podia, was beroemd voor haar dramatisch instinct, maar ook voor haar bijzondere, enigzins romige timbre. Wie Figueras op haar hoogtepunt wil horen, kan luisteren naar Cant de la Sibilla, een cd uit 1988 (ze is echter te horen op meer dan 70 cd's) met Sibyllijnse onheilsprofetieën. Figueras is er een imposante, angstaanjagende wraakgodin in een muzikaal gebeuren met een enorme drive en een sterk ritueel karakter, kwaliteiten die veel werk van Savall en Figueras kenmerken."
Scala Vocale, een koor van een 30-tal leden uit Mechelen, houdt op te bestaan in zijn huidige vorm. Zoals zo vaak is er een divergentie tussen de verwachtingen van dirigent (in dit geval Lode Tooten) en sommige zangers. Wij hebben zelf al ondervonden dat de programmatie van sommige stukken niet altijd overeenkomt met wat de grootste gemene deler van de zangers verhopen. Als je daar niet uitkomt met enige diplomatie dan moet je natuurlijk kiezen of delen. In het geval van Scala Vocale wordt er dus omgeschakeld naar een zgn. projectkoor. Telkens opnieuw wordt (wellicht vanuit een vaste kern) een groter project opgezet waarbij ad hoc gezocht wordt of er andere zangers willen aansluiten om enkel voor dit ene project aan te sluiten. Ik hoor zo dat er gedacht wordt aan de Lukaspassion van Teleman, als startproject. Toch is een projectkoor niet evident. Eén van de minpunten is dat je geen hechte koorgroep hebt, het sociaal karakter gaat voor een stuk verloren. Een ander gevaar is dat je een onverantwoorde concurrentie aangaat met bestaande koren, waaruit soms enkele van de betere zangers worden weggezogen. Als het maar om een toevallig project gaat en niet permanent van het een naar het andere nieuwe opzet gaat, dan is dit niet onoverkomelijk. Anders moeten koren maar eens ernstig nadenken over de consequenties, als hun (betere) zangers het zouden laten hangen.
Er beweegt wat in ons Gemengd Koor Ter Looveren (Zelzate). Het bestuur heeft beslist om een instrument aan te kopen (op dit moment ligt de Yamaha P-95 B in polo position). Sinds gisteren hebben we ook ons nieuw repetitielokaal in gebruik genomen in het Dienstencentrum De Kastanje (dank u wel OCMW - Zelzate). Er kwmen ook nieuwe gezichten opduiken (maar waar blijven de mannen??). En we hebben zelfs visitekaartjes besteld om onze public relatuions te verzorgen. Je zou van minder buiten adem geraken.
Een goed wachtwoord voldoet aan een aantal criteria. Anders kom je terecht bij voor de hand liggende combinaties die soms kinderlijk eenvoudig te raden zijn. De lijst van de slechtste wachtwoorden is samengesteld door beveiligingsbedrijf SplashData. Het haalde die informatie bij de wachtwoorden die hackers dit jaar online hebben gezet.
Een goed wachtwoord kiezen is echter niet moeilijk als je een aantal regels naleeft. Het best kies je iets van minstens acht tekens, al is het echt ideaal vanaf twaalf. Combineer cijfers en letters. Gebruik zowel hoofd- als kleine letters en indien mogelijk symbolen.
Gebruik niet één wachtwoord Minstens even belangrijk is een goed wachtwoordbeleid. Wie één wachtwoord gebruikt voor al zijn onlinediensten (e-mail, Facebook, Dropbox enzovoort), is zwaar de pineut zodra je wachtwoord wordt geraden, of als een van die diensten wordt gehackt. Afwisseling en variatie is dus de boodschap. Eenvoudig is dat niet, dus gaan mensen in praktijk vaak makkelijk te onthouden combinaties proberen, zoals die uit onderstaande lijst. Wie een van onderstaande wachtwoorden of een Nederlandse variant hierop gebruikt, kan dit maar beter zo snel mogelijk aanpassen.
Dit was me het weekendje wel! Eerst Cecilia bij Musica ad Nives: leuk en gezellig, waar tegelijkertijd twee nieuwe ensembles het licht zagen. Er was het sopranenkoor onder leiding van een nieuw aanstormend dirigeertalent, en vervolgens een altenkwartet met een virtuoze gitarist.
Dan kwam de zondagmorgen: niet echt uitgeslapen vervoegden delegaties van Musica ad Nives en KORILE de 21 koren en circa 500 zangers die in de Sint Pauluskerk een indrukwekkende uitvoering gaven van Schubert's Deutsche Messe, onder leiding van Erik Demarbaix. Aan het orgel Nicolas De Troyer, die o.m. met Bach en Lemmens grote sier maakte.
Waarna ik mij naar de Stadsschouwburg van Sint-Niklaas spoedde om Thys van Leer te horen spelen met het Orkest van de Lage Landen. Vergane glorie en een beetje zielig hoe de jonge god veranderd is in een "oude" man. Maar toch muziek, en dus ook een stukje Cecilia.
Hier past een kruiske bij Al die keus van Lekkernij Haring die men in de Cicindria vond Groen en Vleesch daarbij, dat is gezond Nu krijgt ieder soep in zijnen trog Wie meer lust heeft, vrage er nog Smullen aan d'ontblaarde trekkebekken Zullen vast de muziekale lekkerbekken Ardensch Stekelvarken zonder haar Moogt ge binnenspelen zonder gevaar Zoudt ge door 't eten wat heet zijn geloopen Laat dan nu deze fruitroom door 't keelgaatje loopen Lichtgebraden zwijnerij Met abrikozen "Geerebij" Nu moka, lekkernij en fruit Danis op tij 't lieken uit
Een klein vervolgje op mijn blog van 11 november (leek eigenlijk meer op oorlog, dan op wapenstilstand). Om praktische redenen zijn wij verplicht ons oorspronkelijk gepland optreden in de Roma af te blazen. Zoals ik al aan de telefoon zei tegen Walter: jammer voor Mia die weer haar poeder voor niks heeft moeten verschieten en twee uur van haar kostbare grootmoederstijd in iets gestoken heeft. Het optreden in de Roma gaat dus NIET door, maar we houden onze GENERALE REPETITIE wel op DONDERDAG, hopelijk met een voltallige bezetting. En ik beloof op mijn communiezieltje dat we in 2012 wel eens een leuke activiteit doen, om als koor naar buiten te treden.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
