Er beweegt wat in ons Gemengd Koor Ter Looveren (Zelzate). Het bestuur heeft beslist om een instrument aan te kopen (op dit moment ligt de Yamaha P-95 B in polo position). Sinds gisteren hebben we ook ons nieuw repetitielokaal in gebruik genomen in het Dienstencentrum De Kastanje (dank u wel OCMW - Zelzate). Er kwmen ook nieuwe gezichten opduiken (maar waar blijven de mannen??). En we hebben zelfs visitekaartjes besteld om onze public relatuions te verzorgen. Je zou van minder buiten adem geraken.
Een goed wachtwoord voldoet aan een aantal criteria. Anders kom je terecht bij voor de hand liggende combinaties die soms kinderlijk eenvoudig te raden zijn. De lijst van de slechtste wachtwoorden is samengesteld door beveiligingsbedrijf SplashData. Het haalde die informatie bij de wachtwoorden die hackers dit jaar online hebben gezet.
Een goed wachtwoord kiezen is echter niet moeilijk als je een aantal regels naleeft. Het best kies je iets van minstens acht tekens, al is het echt ideaal vanaf twaalf. Combineer cijfers en letters. Gebruik zowel hoofd- als kleine letters en indien mogelijk symbolen.
Gebruik niet één wachtwoord Minstens even belangrijk is een goed wachtwoordbeleid. Wie één wachtwoord gebruikt voor al zijn onlinediensten (e-mail, Facebook, Dropbox enzovoort), is zwaar de pineut zodra je wachtwoord wordt geraden, of als een van die diensten wordt gehackt. Afwisseling en variatie is dus de boodschap. Eenvoudig is dat niet, dus gaan mensen in praktijk vaak makkelijk te onthouden combinaties proberen, zoals die uit onderstaande lijst. Wie een van onderstaande wachtwoorden of een Nederlandse variant hierop gebruikt, kan dit maar beter zo snel mogelijk aanpassen.
Dit was me het weekendje wel! Eerst Cecilia bij Musica ad Nives: leuk en gezellig, waar tegelijkertijd twee nieuwe ensembles het licht zagen. Er was het sopranenkoor onder leiding van een nieuw aanstormend dirigeertalent, en vervolgens een altenkwartet met een virtuoze gitarist.
Dan kwam de zondagmorgen: niet echt uitgeslapen vervoegden delegaties van Musica ad Nives en KORILE de 21 koren en circa 500 zangers die in de Sint Pauluskerk een indrukwekkende uitvoering gaven van Schubert's Deutsche Messe, onder leiding van Erik Demarbaix. Aan het orgel Nicolas De Troyer, die o.m. met Bach en Lemmens grote sier maakte.
Waarna ik mij naar de Stadsschouwburg van Sint-Niklaas spoedde om Thys van Leer te horen spelen met het Orkest van de Lage Landen. Vergane glorie en een beetje zielig hoe de jonge god veranderd is in een "oude" man. Maar toch muziek, en dus ook een stukje Cecilia.
Hier past een kruiske bij Al die keus van Lekkernij Haring die men in de Cicindria vond Groen en Vleesch daarbij, dat is gezond Nu krijgt ieder soep in zijnen trog Wie meer lust heeft, vrage er nog Smullen aan d'ontblaarde trekkebekken Zullen vast de muziekale lekkerbekken Ardensch Stekelvarken zonder haar Moogt ge binnenspelen zonder gevaar Zoudt ge door 't eten wat heet zijn geloopen Laat dan nu deze fruitroom door 't keelgaatje loopen Lichtgebraden zwijnerij Met abrikozen "Geerebij" Nu moka, lekkernij en fruit Danis op tij 't lieken uit
Een klein vervolgje op mijn blog van 11 november (leek eigenlijk meer op oorlog, dan op wapenstilstand). Om praktische redenen zijn wij verplicht ons oorspronkelijk gepland optreden in de Roma af te blazen. Zoals ik al aan de telefoon zei tegen Walter: jammer voor Mia die weer haar poeder voor niks heeft moeten verschieten en twee uur van haar kostbare grootmoederstijd in iets gestoken heeft. Het optreden in de Roma gaat dus NIET door, maar we houden onze GENERALE REPETITIE wel op DONDERDAG, hopelijk met een voltallige bezetting. En ik beloof op mijn communiezieltje dat we in 2012 wel eens een leuke activiteit doen, om als koor naar buiten te treden.
Onlangs verscheen bij de uitgeverij Balans "De zeven levens van Rome, een cultuurgeschiedenis van de Eeuwige Stad". Auteur van dit 500 bladzijden tellende werk is Robert Hughes. Hij groeide op in Australië, verbleef geruime tijd in Rome, vestigde zich dan in New York en ontwikkelde zich tot een van de belangrijkste kunstcritici ter wereld. Met dit opus is hij niet aan zijn proefstuk toe. Een eerdere kanjer van formaat was "De fatale kust", een poging tot geschiedenis van Australië.
Ik ben ondertussen 300 bladzijden ver en ik moet toegeven dat ik met plezier en met veel herkenning dit boek lees. Ondanks de vele zijwegen die Hughes inslaat (wil hij de lezer overtuigen van zijn encyclopedische kennis?) is het een ware uitnodiging om het vliegtuig op te stappen en te gaan genieten van de schoonheden die hij treffend oproept. Maar ... de titel van het boek is misleidend. Of je nu een enge betekenis van het begrip cultuur (kunstuitingen van de mens) dan wel de brede betekenis (alles wat de mens voortbrengt) hanteert, geen van beide definities worden in het boek waar gemaakt.
Na 300 bladzijden zoek ik tevergeefs naar grote domeinen als muziek en literatuur. Nochtans kan je Rome er niet van verdenken dat haar cultuur alleen zou bestaan uit stenen en schilderijen. Ik noem maar een monument: Palestrina die, met zijn werk aan het pauselijk hof, de hele Westerse muziek beïnvloedde en onsterfelijk is. Natuurlijk kan je niet vijf en twintig eeuwen cultuur in Rome vatten in één zo een werk. Maar ik blijf het jammer vinden dat zo een erudiet auteur toch maar getuigt van een tunnelvisie, die het nog veel rijkere Roomse leven onrecht aan doet.
De geboortedag van Leopold Mozart (Augsburg 14 november 1719) herinnert ons aan de problematiek die wij allemaal kennen: voor onze kinderen hopen wij altijd dat ze het een heel stuk beter gaan hebben en doen, dan wijzelf in ons leven. Daarvoor zijn wij zelfs bereid een stukje van onze eigen carrière naar de achtergrond te schuiven. Maar juist door dit verlangen, gebeurt het wel eens dat wij onze wil laten primeren op het verlangen naar zelfontplooiing en onafhankelijkheid dat ieder kind in zich heeft. Niet anders was het bij Leopold Mozart. Leopold, produkt van de Jezuieten, had een job bij de aartsbisschop in Salzburg. Behalve als componist, mocht hij met zijn handboek Versuch einer gründlichen Violinschule dadelijk in grote delen van Europa gelden als een bijzondere leermeester. Maar vanaf 1760 (Wolfgang was toen 4 jaar) ging hij zich bijna uitsluitend toeleggen op de ontwikkeling van zijn wonderkind. Na de dood van Leopolds vrouw, verslechterde de verhouding tussen vader en zoon echter heel snel , en wanneer Wolfgang zich in Wenen vestigde hadden vader en zoon nog nauwelijks contact. Ook weigerde de vader aanvankelijk zijn zegen te geven voor het huwelijk van Wolfgang en Constanze Weber. Enkele jaren voor zijn dood, in 1785, bezocht Leopold toch nog een keer zijn zoon in Wenen. Hij was echter maar heel gedeeltelijk tevreden over diens muzikale prestaties en hij beklaagde zich ook over het ruige leven dat Wolfgang leidde. En alhoewel Leopold in de schaduw zou blijven staan van zijn zoon, heeft hij toch een groot aantal composities op zijn naam staan.
Cursussen als dirigeer- en stemtechniek, zoals Koor & Stem er vorige vrijdag een organiseerde, zijn vooral voor niet-professionele dirigenten van onschatbare waarde. Het is goed dat er nog eens fris gekeken wordt naar al die kleine aspecten die maken dat je met je dirigeren het gewenste effect bereikt. De stand van je armen, handen, vingers, de veerkracht van de slag, de voorslag voor het inademen, ... het zijn even zo veel dingen die je wel wist maar die af en toe wel eens mogen opgepoetst worden. Mijn probleem(pje) blijft echter dat er zoveel tijd moet besteed worden aan het ontcijferen en (op het gehoor) instuderen van de muzieklijnen, zodat er vaak tijd tekort is om een stuk tot in de diepte af te werken. Maar misschien is dat MIJN probleem en niet dat van het koor. Ik vraag mij af of er signalen zouden komen als ik veel langer bij een koorwerkje zou blijven stilstaan tot het nagenoeg perfect klinkt en uitgevoerd wordt.
niemand ziet mijn tranen glijdend naar de zilte zee waar verdriet word opgeslokt en voorbijwatert niemand voelt de pijn sidderend door mijn lijf onophoudelijk, nooit stoppend de spiegel van de glimlach doet zijn werk terwijl de barsten verborgen worden opgepoetst als koper
Aardige woordspeling is het wel: voor de trage verstaanders beKOORlijk en BEKOORLIJK; de slogan die men bedacht heeft voor een koortreffen waarop koren uit Borgerhout optreden, hoofdzakelijk voor elkaar, in één van de zgn. pronkzalen van dit district, de ROMA. Was het echter maar echt bekoorlijk. Het geheel is iedere keer opnieuw weer aanleiding voor ergernis. Laattijdige organisatie (zo is er een website die het evenement vermeldt, en zegt dat je toegangskaarten kan bekomen, maar bij navraag bij de Roma weten ze daar van niets), een organisatie die pas enkele weken voordien probeert het programma van de respectieve deelnemers boven tafel te krijgen, en vooral ... een organisatie die een totaal onbegrip toont voor de noden van een koor. Het blijkt onmogelijk om, al was het maar vijf minuten, te "soundchecken" in de zaal. De plaatsen waar koren kunnen inzingen waren tot nu toe schabouwelijk en eigenlijk onbestaande. De oorspronkelijke vraag om een reuzenlied te zingen (en wij maar zweten op Kersters' Reuzegom') blijkt ineens een andere inhoud te krijgen. Flexibiliteit in de organisatie om ons toe te laten toch nog voor ons zelf een generale repetitie te houden na ons optreden (we hebben drie dagen een concert) kan niet. Als ik in de Romeinse senaat zat, zou ik iedere toespraak beëindigen met de woorden: "en overigens ben ik van mening dat deze amateurs moeten verwijderd worden".
Ik weet wel dat dit niet gelezen wordt door de beleidsverantwoordelijken, dus zorg ik zelf wel voor een kopie aan de verantwoordelijke besturen.
Het zit er weerop, met pijn in de rug, een verlengde linkerarm (van het sleuren), een heel wat lichtere geldbuidel, ... hebbe wij de boekenbeurs overleefd. Ik heb nochtans systematisch alle kookboeken overgeslagen, de sportboeken aan mij laten voorbij gaan, de kinderboeken aan mijn vrouw overgelaten. Het was een opvallend kalme bedoening op de boekenbeurs. Standhouders wisten te vertellen dat het - qua bezoekersaantal - een slecht jaar was. Crisis? Twee verlengde weekends? Te mooi weer? Wij hadden bovendien een dag uitgekozen die niet de gebruikelijke wilde bestorming van schoolkinderen zag. Maar goed, onze bibliotheek uitgebreid, een hoop ideeën voor het verlanglijstje voor kerstcadeautjes. Mij hoor je niet klagen.
Als ik deze titel kies, zwelt mijn eigen borst een beetje en mag ik al beginnen mijn bovenste hemdsknoopje open te maken, want tot nader order ben ik een man. Ik heb het natuurlijk over het koorleven. Zelfs op grote evenementen zoals Europa Cantat, waar je gewoon kijkt naar het aantal spontane inschrijvingen, vind je een grote hoeveelheid dames, en een veel kleiner aantal heren. Tussen die heren zit gewoonlijk het middenslag: baritons. Echt diepe bassen (basso profundo) en vooral tenoren zijn schaars. In 2 van mijn 3 koren heb ik hetzelfde probleem, zij het dat de bassen nog aardig uit de verf komen. Maar tenoren! Ochhere, het zijn echte goudhaantjes . Dat maakt het wel moeilijk om een volwaardig vierstemmig koor te vormen. Twee oplossingen zijn mogelijk: de gemakkelijkste is dat je 3-stemmig gaat zingen (wat nog altijd een volwaardige harmonie kan opleveren, zelfs a cappella). De beste maar moeilijkste oplossing is een paar van die goudhaantjes naar je koor meebrengen. KORILE zit nog niet in de problemen, de andere twee hebben het wel moeilijk.
Een vader ziet al zijn kindjes even graag en zet ze ook met plezier in de picture. Dankzij bas Eric hebben we foto's gekregen over het voorbije aperitiefconcert van Ter Looveren. Schoon hé !
Ik heb de laatste tijd nogal wat nagedacht over verdriet, over pijn die je voelt als er iets heel erg mis gaat. Iemand verliezen is daarbij heel vaak het allerergste. De wijsheid heb ik niet in pacht, maar de ratio misschien wel.
Praten kan een goede remedie zijn het verlies een plekje te geven, door er over te praten kun je helderheid brengen in je eigen gedachten. Soms zelfs al, door naar je eigen woorden te luisteren. Dan hoeft die ander niet eens iets terug te zeggen.
Verdriet is niet negatief, verdriet heeft een functie, stop het daarom niet weg. Tranen mogen best over je wangen lopen wanneer je iemand mist. Daar is niks mis mee.
Probeer wanneer het verdriet het hevigste is zoveel mogelijk mensen om je heen te hebben die je na staan. Vrienden of familie. Je hoeft niet te praten, maar als het nodig is kan het.
Vertel andere over je gevoel en probeer het verdriet niet vast te houden. Neem de tijd voor jezelf en de verwerking. Ook hoef je niet binnen een paar maanden het verdriet verwerkt te hebben. Ieder mag dit gewoon op zijn eigen tempo doen. Noch hoef je binnen een paar maanden het verdriet verwerkt te hebben. Ieder heeft recht op zijn noodzakelijke tijd.
Probeer jezelf niet te verliezen in het verdriet. Blijf goed voor jezelf zorgen met voldoende slaap en gezond eten. Alleen een gezond lichaam, kan een goede en beschermende thuishaven bieden aan zijn verdrietige geest.
Vraag hulp bij praktische zaken waar je even niet uitkomt. Je hoeft het allemaal niet alleen op te lossen!
Op 5 november 1989 overleed, op 86-jarige leeftijd, Vladimir Horowitz. Hij was in 1903 geboren in Kiev (thans Oekraïne), en studeerde op zijn 12 jaar (!!) als pianist af aan het conservatorium. Zijn eindproef was het 3e pianoconcerto van Rachmaninoff. Daarop werd hij enthousiast ontvangen op de podia van Sint Petersburg en Moskou. In 1928 maakte hij een tour door de Verenigde Staten en besloot om nooit meer terug te keren naar zijn Rusland. Horowitz werd één van de allerbelangrijkste pianisten van de 20e eeuw, zijn techniek, klankkleur en zijn soms eigenzinnige interpretatie waren legendarisch. Vanaf 1953 kwam er een periode van zwijgen in zijn carrière, leeg als hij was door de jarenlange optredens. Maar in 1965 keerde hij terug, succesvoller dan ooit. Horowitz blijft een referentie voor talloze werken, en zijn opnames zijn nauwelijks te tellen.
Om één of andere reden was de repetitie van gisteren bij Musica ad Nives heel gezellig. Niet dat er een massale aanwezigheid was: het Allerheiligenverlof en het Sportpaleis hadden er voor een keertje anders over beslist. Maar dat gaf een beetje ademruimte en tijd om wat langer stil te staan bij de aparte stemmen, en iedereen het gevoel te geven dat zij de moeite waard zijn, en dat we niet altijd moeten denken dat we zonder de voortrekkers van het koor niet goed kunnen presteren. Pech voor één van onze sopraantjes, die een gedwongen stemrust van een viertal weken moet inlassen, maar ... toch voor haar een bank vooruit, omdat zij er was om te luisteren en te volgen. Ook dat helpt een stuk en kan verrijkend zijn. Volgende week weer helemaal "au grand complet"?!
- Zondag 13 november, 16 (!) uur - 'Duo de Salzburg' (Yvonne Timoianu, cello, en Alexander Preda, piano) met werken van Haydn, Beethoven & Liszt in de Wintertuin (Ursulazaal) van het Sint-Ursula-Instituut, Onze-Lieve-Vrouw-Waver, Bosstraat 9.
- Woensdag 16 november, 20 uur recital met de beloftevolle harpiste Anneleen Lenaerts met werken van Liszt, Chopin, Parish Alvars, Tschaikovsky,Fauré en Smetana in de Marmeren Zaal van de Antwerpse Zoo aan het Kon. Astridplein (naast het Centraal Station).
- Zondag 20 november, 16 uur - Slotconcert in de Sint-Romboutskathedraal te Mechelen: Ungarische Krönungsmesse van Franz Liszt door Vocaal Collectief, Metropolis Symfonie Orkest Antwerpen o.l.v. Jaak Gregoor, Cristel De Meulder, sopraan - Inez Carsauw, alt, Gijs Van der Linden, tenor - Dirk Snellings, bas-bariton en Benjamin Joseph Steens, orgel.
In de Süddeutsche Zeitung verscheen een artikel dat een Canadees onderzoek aanhaalt waaruit blijkt dat muziek de taalvaardigheid bij kinderen opmerkelijk verbetert. Lucrèce Maeckebergh vertaalde voor Klassiek Centraal het artikel.
Muziekonderwijs verbetert niet enkel muzikaal talent maar ook de taalvaardigheid. Dat wordt aangetoond door een studie van vier Canadese wetenschappers bij vier-tot zesjarigen.
Een studie uit Canada zou de ambitie van vele ouders kunnen aanwakkeren. Volgens die studie verhoogt muziekopvoeding niet enkel muzikaal talent maar ook het taalvermogen van de kinderen.
Dat meldt de neurowetenschapper Sylvain Moreno in het vakblad Psychological Science (online). Met een intelligentietest voor kinderen vóór de schoolleeftijd deed de onderzoeker van het Rotman Research Institute in Ontario de proef naar het ruimtelijke voorstellingsvermogen en de verbale mogelijkheden van vier-tot zesjarigen. Aansluitend oefenden 24 van de 48 kinderen gedurende verschillende weken onder toezicht van een leraar een leersoftware waarin ritmiek, melodie, stemming en andere muzikale vaardigheden getraind werden. De andere helft oefende in dezelfde tijd artistieke vaardigheden zoals kleurcombinatie en vormgeving. Aansluitend testte Moreno de kinderen opnieuw. De muziekgroep had een significant beter resultaat.
Het effect was verrassend duidelijk, zegt Moreno. Meer als 90 procent van de proefpersonen in de muziekgroep dus 22 kinderen toonden in de tweede intelligentietest een verbeterde taalvaardigheid. Muziek en taal verlangen een analytisch luisteren, zo verklaren de onderzoekers rond Moreno het waargenomen resultaat. In de kunstgroep waren er na de training nauwelijks veranderingen in de testresultaten te merken.
Werkt de beeldende kunst dan niet gunstig op kinderen? Jawel, weerleggen de onderzoekers, uit andere studies bestaan aanwijzingen dat artistiek werk motorische en vele visuele vaardigheden verbetert. Toch was in hun onderzoek een lichte tendens tot een beter ruimtelijk vermogen af te lezen.
Misschien had de kunstgroep gewoon langer moeten oefenen, speculeert Moreno, misschien toont het effect zich pas later. Beide groepen trainden in die vier weken elk totaal 40 uur.
Verhoogt muziek dus de intelligentie van kinderen? Deze vraag houdt onderzoekers en ouders bezig, sinds de psychologe Frances Rauscher in 1993 in het vakblad Nature berichtte dat enkele van haar studenten beter de opgaven oplosten, als ze van Mozart gehoord hadden. Sindsdien waart het fenomeen als zogenaamd Mozart-effect over de wereld, hoewel een samenhang tussen het zuiver genieten van klassieke muziek en verhoogde intelligentie sindsdien vele keren weerlegd werd.
Zoo daar ooit een blomke groeide over t graf waarin gij ligt, of het nog zoo schoone bloeide: zuiver als het zonnelicht, blank gelijk een lelie blank is, vonklende als een roozenhert, needrig als de needre ranke is van de winde daar m' op terdt, riekend, vol van honing, ende geren van de bie bezocht, nog en waar t, voor die u kende, geen dat u gelijken mocht!
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
