Ik heb de laatste tijd nogal wat nagedacht over verdriet, over pijn die je voelt als er iets heel erg mis gaat. Iemand verliezen is daarbij heel vaak het allerergste. De wijsheid heb ik niet in pacht, maar de ratio misschien wel. XML:NAMESPACE PREFIX = O />

Praten kan een goede remedie zijn het verlies een plekje te geven, door er over te praten kun je helderheid brengen in je eigen gedachten. Soms zelfs al, door naar je eigen woorden te luisteren. Dan hoeft die ander niet eens iets terug te zeggen.

Verdriet is niet negatief, verdriet heeft een functie, stop het daarom niet weg. Tranen mogen best over je wangen lopen wanneer je iemand mist. Daar is niks mis mee.

Probeer wanneer het verdriet het hevigste is zoveel mogelijk mensen om je heen te hebben die je na staan. Vrienden of familie. Je hoeft niet te praten, maar als het nodig is kan het.

Vertel andere over je gevoel en probeer het verdriet niet vast te houden. Neem de tijd voor jezelf en de verwerking. Ook hoef je niet binnen een paar maanden het verdriet verwerkt te hebben. Ieder mag dit gewoon op zijn eigen tempo doen. Noch hoef je binnen een paar maanden het verdriet verwerkt te hebben. Ieder heeft recht op zijn noodzakelijke tijd.

Probeer jezelf niet te verliezen in het verdriet. Blijf goed voor jezelf zorgen met voldoende slaap en gezond eten. Alleen een gezond lichaam, kan een goede en beschermende thuishaven bieden aan zijn verdrietige geest.

Vraag hulp bij praktische zaken waar je even niet uitkomt. Je hoeft het allemaal niet alleen op te lossen!