|
Version:1.0
StartHTML:0000000194
EndHTML:0000011549
StartFragment:0000002782
EndFragment:0000011513
SourceURL:file://localhost/Users/brunoyammine/Downloads/OMTRENT%20HET%20GENADERECHT.doc
OMTRENT HET GENADERECHT
Op 1 december 2013 raakte via de pers bekend dat Koning Filip gratie
verleend had aan elf personen. De teneur was snoeihard: de Koning had zogezegd
snelheidsduivels gratie verleend. Verontwaardiging alom in de politieke
wereld en bij de opiniemakers. Nochtans is het in werkelijkheid niet de
Koning die beslist, maar wel de minister van Justitie, i.c. Annemie Turtelboom
(OPEN VLD). Het gaat hem dus, kortom, om het oude verhaal: de koninklijke
functie ondermijnen om zo de Belgische staat aan te vallen. Nochtans heeft de
Koning allesbehalve iets verkeerds gedaan, wel integendeel.
Enkel voorbeelden van
mensen aan wie gratie verleend werd: een vrouw die halsoverkop met een ziek
kleinkind naar het ziekenhuis rijdt en wier papieren niet in orde blijken. Een
zieke autobestuurder van 74 die de achteruitkijkspiegel van een andere wagen
kapot rijdt en zonder te beseffen dat hij schade heeft aangericht een boete
krijgt voor vluchtmisdrijf die hij niet kan betalen. Een man die onterecht
veroordeeld voor een klein misdrijf, dat hij niet beging. Niets dat deze
communautair-mediatieke hetze verdient dus. Integendeel, het is edelmoedig
dat in deze kille maatschappij nog de mogelijkheid bestaat tot genade, een
recht dat de zwaksten beschermt.
Veroordeelden
kunnen overigens ook vervroegd vrijkomen en hun gevangenisstraf dus niet
volledig uitzitten. Het verlenen van
gratie is dus ook het wegwerken van een ongelijkheid die erin
bestaat dat wegbestuurders met een rijverbod geen strafvermindering kunnen krijgen.
Overigens,
waar deed de Koning iets anders dan een grondwettelijk recht uit te oefenen? Art.
110 van de Grondwet bepaalt immers: De Koning heeft het recht de door de
rechters uitgesproken straffen kwijt te schelden of te verminderen, behoudens
hetgeen ten aanzien van de ministers en van de leden van de Gemeenschaps- en
Gewestregeringen is bepaald (art. 103, 111 en 125 bepalen die
modaliteiten). Maar bij zijn aantreden in juli 2013 heeft Koning Filip al gebroken met de traditie van collectieve gratie.
Elk dossier wordt nu individueel onderzocht. Maar het zal nooit voldoende zijn.
Zij die nu pleiten om het genaderecht af te schaffen, gebruiken dit gewoon als
hefboom om morgen het recht van de Koning om àlle wetten te ondertekenen, te
ontnemen.
Gelet op het feit dat een minister verantwoordelijk
is voor elke daad die de Koning stelt (art. 88 Belg. Grondwet) komt de
verantwoordelijkheid voor een gratieverlening toe aan de bevoegde minister,
i.c. Annemie Turtelboom (OPEN VLD). Het is dan ook zij die deze genadeverzoeken
heeft onderzocht en goedgekeurd. De Koning heeft ze alleen ondertekend.
Nochtans verontwaardigde de partijgenoot van de minister, Senator Guido Depadt,
zich hierover en vroeg hij zelfs het gratierecht van de Koning af te schaffen,
terwijl de koning zelf in deze een zeer minieme rol heeft gespeeld ! Keurt hij
zo de acties van zijn partijgenote niet af? Als de liberalen consequent waren,
dienden ze een motie van wantrouwen in te dienen tegen hun eigen minister,
i.p.v. de Koning te beschimpen.
De aanvallen op de Koning tonen aan dat de politieke
klasse blijkbaar niets kent van hoe het systeem van gratie werkt. Eerst verkrijgt de minister van
justitie informatie van de Procureur des Konings, het Parket-Generaal en zelfs
van de gevangenisdirecteur. Daarna wordt een Koninklijk Besluit opgesteld dat
aan de Koning wordt voorgelegd, die het document tenslotte enkel ondertekent.
Het gaat hier dus niet om één of andere koninklijke willekeur, verre van. Nog
belachelijker zijn de aantijgingen al zou het hier om een middeleeuws systeem
gaan. Zijn de Duitse of Italiaanse
president die ook gratie verlenen dan ook middeleeuwse figuren?
Stel
dat de Koning gratieverzoeken niet zou ondertekenen, zou dan geen storm van
protest oprijzen, vergelijkbaar met die van april 1990, toen Koning Boudewijn
de abortuswet niet ondertekende? Hoe vaak al hebben politici niet verklaard de
Koning het recht om wetten te ondertekenen, te bekrachtigen en af te kondigen
(art. 108 en 109) te willen onttrekken, zogezegd om een herhaling van die
situatie te voorkomen? Moeten we
hieruit afleiden dat de Koning wetgevende teksten noch mag tekenen noch mag
weigeren te ondertekenen? Dat is toch volkomen waanzinnig.
Onze
politici en hun dociele media geven blijk van totale minachting voor de
constitutionele monarchie door te suggereren dat de Koning der Belgen als een
despoot zou handelen. Gaat men morgen de Koning ook persoonlijk
verantwoordelijk stellen voor de verruiming van de euthanasiewet, voor het
eenheidsstatuut van bedienden en arbeiders, voor de pensioenhervorming omdat
hij al die wetten ook ondertekent? Is het niet absurd een systeem dat goed werkt
te veranderen omdat de Koning zijn handtekening uiteindelijk onderaan een
document plaatst? Sommige journalisten en koningskenners suggereren dat men
de praktijk maar moet aanpassen aan de theorie. Ze menen dat omdat het de facto
de partijbureaus zijn die de ministers aanduiden, het grondwetsartikel dat
stelt dat de Koning hen aanduidt, geschrapt moet worden. Welk een absurde
logica. Het zijn net de politici die zich aan de Grondwet moeten houden.
Onze
politici zijn wel heel goed in het oplossen van problemen die niet bestaan of
die ze zelf gecreëerd hebben. Want wat zou er veranderen als het gerecht dit
beslist? Als de Koning (lees: de
regering) geen gratie meer mag verlenen, maar dit door een gerechtelijk orgaan
moet gebeuren en er bestaat op heden zelfs geen orgaan dat gratie kan
verlenen is het bijgevolg een loutere verschuivingsoperatie, die
waarschijnlijk tot hetzelfde resultaat zal leiden. Niets zegt
ons evenwel dat een in geldnood verkerend justitieel apparaat is dat geen
fout van de particratie en haar verkwistend pseudo-federalisme deze taak
beter zal vervullen dan de bevoegde ministeriële dienst. Opnieuw worden de ware
intenties van de critici duidelijk: het
genaderecht op zich is niet hun probleem, maar wel de populariteit van de
Koning en bij uitbreiding die van België. Dat diezelfde
politici vrolijk de grondwet aan hun laars lappen bij elke staatshervorming
schijnt daarentegen geen enkel probleem te zijn
Als ze maar de Koning en
België kunnen beschimpen. En daarvoor worden graag alle middelen uit de kast
gehaald. Paradoxaal genoeg bewijst het geknoei, de onbeschaamdheid en de
lafheid van de partijpolitiek net de nood aan een sterke constitutionele
monarchie. Hoelang zal de bevolking deze waanzin nog tolereren?
Bruno
Yammine
|
