Ludo Dierickx ruilde vandaag (8 april 2009) het tijdelijke voor het eeuwige in. Ik sprak hem enkele dagen geleden nog. Ludo was toen, zoals altijd, zijn kalme, intelligente en welbespraakte zelf. Groot was mijn droefnis dan ook toen ik vernam dat deze persoon die zich tot het einde van zijn leven zich zo dynamisch toonde, er plots niet meer was.
Heel zijn leven was hij een daadkrachtig en lijnrechtig man, een staatsman in de échte zin van het woord. Iemand die de zaken helder bezag en in vele - vaak sublieme - pennenvruchten anderen (ook tegenstanders) wilde aanzetten tot nadenken. Ludo was een man die vanuit een sociaal en humaan engagement
zijn hele leven een universalistische en een democratische visie op de
wereld, op Europa en op België verdedigd heeft.
Dat laatste werd hem bepaald niet in dank afgenomen door de nationalisten die ons land "rijk" is. Zelfs in eigen rangen werd hij er vaak voor geviseerd. Zijn dood is een zware klap: België verliest een intellectueel van internationaal kaliber. Ik hoop - en geloof ook - dat zijn boeken en artikels onze generatie zullen overstijgen.
Naar zijn familie die deze door en door verfijnde en sympathieke figuur, die ook mijn vriend was, verliest, gaat mijn innige deelneming uit.
Bruno Yammine,
integraal gepubliceerd in DE MORGEN, gedeeltelijk in HET LAATSTE NIEUWS
