|
http://www.tijd.be/nieuws/archief/Een_comfortabele_leugen-.9066261-1615.art?ckc=1
De Vlamingen willen nog liever betalen voor de Turken dan voor de Walen. Je
kan het er eens per ongeluk uit flappen, maar als je het daarna officieel
bestempelt als een inconvenient truth die vertolkt wat alle Vlamingen denken,
kan je op die verdediging geen beroep meer doen. Het is de officiële lijn van
de N-VA en is dat allicht stilzwijgend altijd al geweest. Proef wat deze
woorden betekenen. Vlamingen willen nog liever betalen voor de Turken dan voor
de Walen. Vlamingen willen blijkbaar ook voor de Turken niet betalen, waarmee
de Turken meteen met het stigma van profiteurs worden bedacht in de denkwereld
en de communicatie van de N-VA. Maar erger nog zijn de Walen. Als het dan echt
moet, halen we toch maar onze portefeuille boven voor de Turken, als we maar
niet meer moeten betalen voor de Walen. En het is in ons aller naam dat de N-VA
die giftige onzin de wereld instuurt. Zoveel valse waarheden en onuitgesproken
beschuldigingen werden nog maar zelden zo kort samengebald.
Het is één zaak om een bevolkingsgroep te bestempelen als profiteurs met
sprekende beelden van zogenaamde vrachtwagens met Vlaams geld die naar Wallonië
worden gevoerd om zo een verkiezing te winnen. Het is al een andere zaak als je
moedwillig op dezelfde leugenachtige nagel blijft slaan om zo je giftige
denkbeeld door herhaling tot volkswaarheid te verheffen en in één beweging die
andere bevolkingsgroep te stigmatiseren en te beledigen, ook al vinden de media
dat nog zo leuk. Wanneer je echter de belangrijkste speler bent in een
onderhandeling met die andere bevolkingsgroep om te komen tot een
staatshervoming, een sociaaleconomische hervorming en een sluitende begroting,
dan is het ronduit ongehoord op een cruciaal moment met dit soort leuterpraat
de sfeer te verzieken. Tenzij je natuurlijk niets liever wil dan de kar van de
onderhandelingen definitief in de gracht te rijden, om vervolgens verder te
gaan met de gratuite oppositie.
Even voor de duidelijkheid: er is een transfer van Vlaanderen naar Wallonië.
Die staat in de financieringswet ingeschreven en is tot de laatste eurocent
bekend. Het getransfereerde bedrag ligt in dezelfde grootteorde als het bedrag
in andere federale staten, zoals bijvoorbeeld in Duitsland, waar de N-VA zo
graag als voorbeeld naar verwijst. Maar de N-VA doelt niet op die betalingen,
maar meer op de tot volkswaarheid verheven transfers in de sociale zekerheid.
In België betalen rijken voor de armen, mensen met een baan voor werklozen,
gezonden voor zieken, en jongeren voor ouderen, onafhankelijk van hun taal of
woonplaats. Die transfer hangt evenmin af van je geslacht, van de kleur van je
haar, je lichaamslengte, de teint van je huid of je Turks accent. De berekening
van een Vlaamse-Waalse transfer die steeds opnieuw in andere vormen wordt
aangehaald, suggereert daarom een waarheid die er niet is.
Trek eender waar een lijn door België en je komt uit op een zogenaamde
transfer. Een transfer van groten naar kleinen misschien, een transfer van
blond- naar bruinharigen wie weet, of een transfer van mannen naar vrouwen
allicht, en ga zo maar door. En elk van die transfers is even betekenisloos als
die zogenaamde Vlaamse transfer naar de Walen en de Turken. Het is niet zo dat
Vlaanderen betaalt voor Wallonië, maar gewoon zo dat er in Wallonië gemiddeld
meer armen, zieken en werklozen zijn dan in Vlaanderen. Maar ook de gezonde,
werkende, rijke Waal betaalt voor de zieke, arme, werkloze Vlaming. In de
logica van de N-VA is de eenvoudigste oplossing alle armen, zieken en werklozen
in één provincie onderbrengen en die dan verregaande autonomie geven in de
sociale zekerheid. Door het wonder van de responsabilisering komt alles dan
snel goed. Drie hoeraatjes en straks geloven we het zelf ook nog.
De stiekeme onderliggende veronderstelling is dat al die arme, zieke,
werkloze Walen en Turken eigenlijk profiteurs zijn, hangmatsocialisten enfin,
terwijl de arme, zieke, werkloze Vlamingen gewoon pech hebben, dus die willen
we wel helpen. Alhoewel, reken daar maar niet al te veel op. De heer Dalrymple,
de zelfverklaarde huisfilosoof van de N-VA, vindt de vrijwillige schenking de
optimale vorm van sociale zekerheid. Eerst de luie Walen er uit, dan de
profiterende Turken en dan de arme luie werkloze Vlamingen. Ziedaar het sociale
programma van de N-VA. En daar vragen ze dus alweer een Vlaams front voor. Laat
ons nu toch eens ophouden met de onnozele oorlogstaal en het verbale
spierbalrollen. Dat levert leuke pers op en op korte termijn ook stemmen. Maar
verder niets. We hebben die sociaal-economische hervormingen broodnodig en
dringend ook, maar die realiseer je niet met oneliners, oorlogsretoriek uit de
oude doos en vingers in de wonde. Wel door met de tegenpartij te praten en ze
te overtuigen met argumenten.
n Koen Schoors is professor economie aan de Universiteit Gent.
|
