VRAGEN AAN DE N-VA

Begin februari 2014 hield de N-VA een ideologisch congres, in het licht van de komende verkiezingen. Fundamentele vragen bleven onbeantwoord. 

• De partij is voorstander van confederalisme, doch zegt nu nog geen "Vlaamse" onafhankelijkheid te willen. Welnu, een confederatie is een verdragsunie tussen ... onafhankelijke staten. Wat met deze flagrante contradictie?

• Volgens de plannen van de N-VA moet de Belgische grondwet verdwijnen ten voordele van een ‘grondverdrag’ tussen "Vlaanderen" en "Wallonië". Art. 187 van de Belgische grondwet stelt: “de Grondwet kan noch geheel, noch ten dele worden geschorst”. Op 3 maart 2013 verklaarde partijvoorzitter Bart De Wever: "Wint de N-VA, dan moeten de andere Vlaamse partijen ons volgen. Desnoods moet de grondwet genegeerd worden om het confederalisme in te voeren" (GVA/HBVL). Dus als de N-VA pakweg 30% van de stemmen haalt in één landsdeel, “moeten” alle andere partijen in de pas lopen en een illegale daad plegen? De partij roept dus op tot onwettelijkheid?

• In de teksten van de N-VA lezen wij: ““Vlaanderen en Wallonië […] rapporteren afzonderlijk aan Europa over hun na te komen verplichtingen (stabiliteits- en hervormingsprogramma’s in het kader van het Europees semester, actieplannen in het kader van de EU2020-doelstellingen, ...). […] Europa geeft op zijn beurt informatie rechtstreeks door aan Vlaanderen en Wallonië.”. Maar de N-VA erkent enkel lidstaten. Hoe verzoent de N-VA passages als deze met haar voornemen om “nog geen” "Vlaamse" onafhankelijkheid te willen?

• Volgens de N-VA dienen "Vlaanderen" en "Wallonië" elk afzonderlijke ambassades te verkrijgen in het buitenland. Ambassades zijn het kenmerk van onafhankelijke en door de internationale gemeenschap erkende staten. Hoe wil de partij dit bereiken zonder de onafhankelijkheid van "Vlaanderen" uit te roepen?

• De N-VA wil, naar eigen zeggen, een meer simpele staatsstructuur. Maar de Belgische confederatie die zij voorstellen bestaat niet alleen uit "Vlaanderen" en "Wallonië", elk met hun eigen parlement en regering. Voor wat Brussel betreft zijn én beide deelstaten bevoegd en, voor wat sommige andere aangelegenheden, het stadsgewest. Op confederaal niveau wil de partij een (onrechtstreeks verkozen) parlement en, parallel, als soort diplomatieke conferentie een Belgische “raad van ministerraden”. Ook de Duitstalige gemeenschap blijft behouden. In welk opzicht is deze staatsstructuur “eenvoudiger” als deze die vandaag bestaat?

• Op 25 jaar tijd wil de N-VA de gigantische Belgische staatsschuld van 365 miljard tot nul herleiden. Dit is niet alleen onmogelijk, maar ook onwenselijk. Immers, elke staat heeft nood heeft aan een zekere openbare schuld om spaargeld te investeren (de investering daarvan kan een positief effect hebben op het BNP). Wat is het doel en nut van dit standpunt dat tot de politieke fictie behoort?

• In de plannen van de partij krijgt Brussel alleen ‘grondgebonden’ bevoegdheden (bijvoorbeeld milieu, mobiliteit en werk) toegewezen.
• De persoongebonden bevoegdheden vallen exclusief onder Vlaanderen en Wallonië : cultuur en onderwijs zoals op heden, maar ook de sociale zekerheid. Brusselaars moeten dus hun systeem kiezenKinderen vallen ten laste van het systeem van de ouders. De N-VA voert voor Brussel een subnationaliteit in. Probleem: 1° indien de Brusselaars kiezen voor het "Vlaamse systeem", wat de N-VA ongetwijfeld hoopt, stijgt de kostprijs van de Vlaamse sociale zekerheid exponentieel. Hoe gaat men dit opvangen?; 2° Wat zijn de gevolgen van deze subnationaliteit voor gemengde huwelijken of nieuw samengestelde gezinnen? 3° is deze werkwijze congruent met het Europese recht? 4° zal zulke indeling van de bevolking niet leiden tot enorme sociale spanningen in Brussel?

• N-VA kopstukken spreken elkaar vaak tegen. Soms is dit welhaast surrealistisch. Zo verklaarde Geert Bourgeois op 20 maart 2013 in Villa Politica (vrt): “Onafhankelijkheid is een begrip uit de achttiende eeuw”. Een aantal maanden later echter stelde Theo Francken in De Standaard: “Vlaanderen is klaar voor onafhankelijkheid”. (DS, 3 augustus 2013). Siegfried Bracke stelde in januari 2013: “le séparatisme, ça m’intéresse peu ! C’est une solution possible, mais pas ma préférée” (La Libre Belgique, 5 januari 2013). Maar Jan Peumans zei twee weken later: “Natuurlijk zijn wij separatisten. Artikel 1 van onze statuten zijn toch klaar en duidelijk? Wij willen een onafhankelijk Vlaanderen. Punt.” (Apache.be, 25.01.13). Op zich al een enorme contradictie. Maar wat indien we dit citaat er nog bijnemen: “Ook ik ben feitelijk separatist […] Maar ik vind wel dat we een beetje treffelijk uiteen moeten, met manieren”. Aldus sprak Siegfried Bracke op zijn weblog d.d. 4 juni 2007. Is dit alles eerlijkheid naar de kiezer toe?

• Volgens wat de N-VA voor ogen staat, moet de Belgische confederatie enkel nog bevoegd blijven voor het leger, het uitreiken van paspoorten, de openbare schuld, de BTW en accijnzen, het strafwetboek, de niet-territoriumgebonden delen van het burgerlijk wetboek en bepaalde delen van het veiligheidsbeleid (in wezen enkel het bestrijden van grote criminaliteit). Kan iemand uitleggen wat het nut is van dit volledig uitgeklede niveau?

• De N-VA maakt voortdurend vergelijkingen met separatistische bewegingen in andere landen, en ondersteunt ze, zo bijvoorbeeld in Schotland of Catalonië. Welnu, sedert 1993 – de laatste twintig jaar dus – werden volgende staten onafhankelijk: Eritrea (24 mei 1993), Palau (1 oktober 1994), Oost-Timor (20 mei 2002), Montenegro (3 juni 2006), (het statuut hiervan is nog betwist: ) Kosovo (17 januari 2008), Zuid-Soedan (9 juli 2011). Al deze staten werden onafhankelijk middels een referendum (Tsjechoslovakije hebben we buiten beschouwing gelaten). Ook Schotse, Catalaanse of Baskische separatisten eisen een referendum. De N-VA is expliciet gekant tegen een referendum over Vlaamse onafhankelijkheid. Waarom? De vraag stellen, is ze eigenlijk al beantwoorden ...

• De N-VA vindt het “verstandig” dat elke deelstaat “gefaseerd komaf [maakt] met  de diverse faciliteitenregelingen”. Zij denken hierbij natuurlijk aan de faciliteiten in het Vlaams gewest, maar schijnen te vergeten dat er 100.000 Nederlandstaligen resideren in Edingen, Komen, Moeskroen, Vloesberg en Welkenraedt. Moet de Nederlandse taal daar dan geofferd worden op het altaar van de Vlaamse soevereiniteit?

• Een volkomen over het hoofd geziene passage, zeker wat de formulering betreft, in de congresteksten van de N-VA, is wel de volgende: “Het grondgebied van Vlaanderen  omvat de provincies Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen, en de regio Brussel-Hoofdstad. Het grondgebied van Wallonië omvat de provincies Henegouwen, Luik, Luxemburg, Namen, Waals-Brabant, en de regio Brussel-Hoofdstad”. De N-VA wil het Brussels gewest dus (ook) toevoegen aan het Waals gewest. Klinkt dit niet vreemd uit de mond van een … Vlaams-nationalistische partij?

We kunnen zowel nog even doorgaan. Het punt is, dat de N-VA op haar “langverwachte” en “historische” congressen alsook bij monde van haar tenoren een absurd en tegenstrijdig verhaal verkondigt. Het ergste van al is dat de media hier niet de minste kritische vragen bij stellen.

Een partij zoals de N-VA, die haar ontstaans- en bestaansreden met een wollige retoriek versluiert: het is wellicht uniek in Europa...

Bruno Yammine