HET IS NIET MOEILIJK HET IS GEMAKKELIJK?

Met het nakende beging van het nieuwe show seizoen in aantocht moet er werk worden gemaakt van de selectie van men stock aan vogels welke ik bezit. Dat dit selecteren op een zeer voorzichtige wijze moet gebeuren ben ik mij terdege van bewust aangezien dit gaat bepalen welke richting ik ga volgen in de komende jaren met men Belgische bultjes. Hier kan ik ook direct aan toevoegen dat de selectie ook zeer kordaat zal moeten zijn, omdat een teveel aan vogels waar menig liefhebber zich al eens aan bezondigd enkel maar alle plagen van Egypte tot gevolg heeft.

In theorie is de selectie erg makkelijk men behoud de beste vogels, deze met de meeste kwaliteiten en koppelt deze onderling. Als men dit een aantal jaren na elkaar doet distilleert men als het ware topvogels. Of dit makkelijk in de praktijk om te zetten is lijkt me een ander paar mouwen. Voor zeer ervaren kwekers is dit wel een beetje makkelijker aangezien ze hun ondervinding kunnen aanspreken om de juiste weg te bepalen om tot het kweken van topvogels te komen.

Waar dient men nu rekening mee te houden bij een selectie, en welke vragen stellen zich hierbij. Men dient als het ware net als de keurmeesters een inschatting te maken van elke vogel ten opzichte van de standaard, maar het verhaal eindigt hier niet voor de liefhebber kweker. Hierbij denk ik aan de eerste vraag welke zich stelt zijnde, is een goede show vogel per definitie een goede kweekvogel?  Het kan zijn dat een best in show vogel een goede kweekvogel is maar zeker niet altijd. Ik durf dit te stellen aangezien ik vorig jaar van een zeer ervaren collega vernam dat hij zijn prijswinnaar voor de nodige centjes van de hand deed omdat er niet mee verder te kweken was? Het was een pracht van een vogel en had gezondheid en vitaliteit te over, voor vele liefhebbers zou dit een pijler voor de toekomst geweest zijn en toch deed deze liefhebber hem weg. Nee, niet voor de vele centjes zoals men zou denken, maar wel wegens niet geschikt voor de kweek.

 Welke vogels dient men nu te behouden, deze welke top zijn voor de show of deze welke top zijn om uit te kweken? Als elke top showvogel in zijn na kweek voor top show vogels zorgt, zou het een simpel spelletje zijn maar dit is niet zo. In de duiven sport wordt er voor zonen en dochters van topvliegers stukken van mensen betaald ze zijn hun gewicht in goud waard, als er in de pedigree maar de nodige voorouders voorkomen die grote overwinningen behaalden. Men kijkt hier vooral naar de afstamming van de duif en niet altijd naar de naam van de liefhebber. In de vogelliefhebberij koopt men vooral de naam van de liefhebber, de afstamming van de vogels welke men koopt zijn van geen belang, als ze maar van liefhebber A zijn dan zijn ze goed.

 En dan nu terug naar die liefhebber die zijn top vogel weg deed omdat hij niet voor de kweek was geschikt waarom deed die dat nu? Er eerst nog even bij vertellen dat wanneer deze liefhebber naar een vogel kijkt hij altijd zal zien naar de kweekwaarde van een vogel, vele zullen zich nu afvragen, kan men dit dan zien aan een vogel? Een topschaker gaat veel zetten vooruitdenken voor hij een zet doet. Wel bij een selectie van vogels moet men ook proberen vooruit te zien en als men niet wil schaakmat staan moet men vooral opletten voor de kwaliteit van de bevedering.

 De veren maken de vogel is een spreuk welke elke liefhebber hoog in het vaandel dient te dragen, wie hier tegen zondigt, komt vroeg of laat bedrogen uit. Juist ja hier deed de liefhebber zijn top vogel voor van de hand de bevedering  van deze vogel was top voor de show, juist lang genoeg om de vogel veel volume te geven en niet te lang om los te zitten. Maar het was een eindproduct een eindstation waar de trein alleen maar terug kon en niet verder. Zijn jaren lange ondervinding en kennis over bevedering vertelde hem dat een geschikte partner vinden om met deze vogel verder te kweken en top vogels te verkrijgen niet mogelijk was.

 Dat bevedering belangrijk is bij postuurvogels is een feit waar men niet rond kan, ik kweekte dit jaar prachtige bulten, met een magnifieke houding  maar sommige met een slechte bevedering met als resultaat de cero, cero cero cero cero cero cero van  Contador . Ondanks men inspanningen om goed op te letten voor de bevedering bij de vorming van men kweekkoppels is de weg nog lang. Ik weet nu wel dat ik in de toekomst enkel nog vogels ga proberen te houden met kweekwaarde en dat de vogels met showwaarde dan een welgekomen bijproduct zijn.

ZE ZIJN ZO MOOI MENEER

Op een mooie zomerse namiddag laat in augustus met 39°c in de schaduw, en in de verte een zinderende warmte boven de Kempische velden en sparrenbossen. De koeien, schapen en trotse merrie van het ras Brabants trekpaard met haar veulen vertikken het om in de zon te komen, ze zoeken de schaduw op van de hoge eiken om te rusten.

 Als ik rond mij kijk over het strand van het zilvermeer te Mol zie ik niets dan mensen glimmend van de zonnemelk die liggen te bakken. Wie zei er ook al weer dat mensen verstandig zijn en dieren enkel maar hun instinkt volgen? Vanop men rust(uitkijk)post op een verhoogde zandduin en gezeten in de schaduw van een hazelaar die al beladen is met vele trossen nootjes, denk ik plots aan de tijd dat deze weer rijp zijn zowat half september.

 De mooie madammen in bikini welke trots paraderen over het strand, en de durvers onder de jonge freules vooral Nederlandse grieten welke op de zonneweide liggen te bronzen met hum blote bultjes fier priemend in de zon, laat ik voor wat ze zijn.

Men gedachten gaan naar de bultjes thuis welke zitten te puffen in een oververhitte volière. Voor hen breekt tegen half september weer de tijd aan van presteren. Zoals ik de bultjes op de zonneweide van punten voorzie en voor mezelf de beste 7 aanduid, ja zelfs één best of show kan er af.  Zo ook zullen men Belgische bultjes straks weer voor hum rechters staan, meer in het bijzonder de keurmeesters. Deze gaan onverbiddelijk hun oordeel vellen over de vogels welke ik met veel zorg kweekte en africhtte om de beste te zijn. Ook borrelden in men gedachte de verhalen weer op van vorige jaren over onbekwame keurmeesters, deze verhalen kwamen vooral uit de hoek van iets of wat ontgoochelde deelnemers.

Ze zijn zo mooi “mijn vogels” en de keurmeesters kennen er zo weinig van meneer. Zou het dan toch waar zijn dat de mensen welke er het minst van afweten het altijd voor het te zeggen hebben en de dans mogen leiden?

 In de tijd dat ik nog thuis woonde en op zondag voormiddag samen met men vader op de duiven wachtte kon ik op het nabijgelegen voetbalveld de opmerkingen horen van vaders en moeders aan het adres van de scheidsrechter. De brave man die zijn zondag morgen opofferde om die jonge gasten van 8a10 jaar een sportief tijdverdrijf te bezorgen snapte ook telkens niets van de spelregels. Vooral zijn ogen waren altijd van bedenkelijke kwaliteit. Aan de hand van de opmerkingen komende uit de mond van supporters kon ik afleiden dat hij het steeds verkeerd zag. Hij liet zich leiden door de kleur van truitjes en bevoordeelde steeds de verkeerde ploeg, elk doelpunt was het gevolg van de slechte leiding door die zwarte aap, dit wisselde naargelang welke ploeg er scoorde. Als hij het aandurfde van een spelertje bij zich te roepen om een opmerking te maken over Fair Play en dit vooral nadat deze op aanraden van vader dan effectief is tegen die andere zijn benen trapte was het kot te klein.

Ook de keurmeesters zijn mensen die beslissingen nemen over de kwaliteit van onze vogels. Wat zij doen?   Op het zicht beoordelen zij iets(de vogels) ten opzichte van een standaard zonder gebruik te maken van welk hulpmiddel dan ook, enkel hun visueel geheugen kunnen ze inzetten. Hierbij gaat hij de vogel toetsen aan zijn kennis en interpretatie over de gevraagde standaard van het ras of kleur dat moet gekeurd worden.

 Bij de keuring met punten gaat er een inschatting gemaakt worden over de kwaliteiten van de vogel met een onderverdeling naar verschillende domeinen zoals kleur of vorm. Bij deze manier van werken gaat men de vogel inschalen naar 100punten. Of dit nu om een plaatselijke show gaat of om een wereldkampioenschap telkens zou men dezelfde normen moeten hanteren. Hier stel ik wel vast dat er op het iets lagere niveau wel eens wat extra punten worden toegekend. Men roept dan als verzachtende omstandigheid in dat iedereen moet gelukkig zijn en dat de inrichters niet graag hebben dat alle kampioenen niet worden toegekend, ja waarom maken ze er ook 200?.

Bij het Engelse systeem gaat men de beste 7 vogels in een reeks, ras of show aanduiden. Deze manier van beoordelen zegt niet alles over de vogel zijn kwaliteiten ten opzichte van een waarde schaal(denken we aan die 100punten). Hier gaat men de vogels welke in een bepaalde reeks op dat moment aanwezig zijn onderling vergelijken en klasseren, wel rekening houdend met de standaard voor het ras. Deze werkwijze zegt eigenlijk niets over de kwaliteit van de vogel ten opzichte van de standaard wel over de kwaliteit ten opzichte van de andere vogels welke aanwezig zijn op dat moment.

Ik denk dat er voor en nadelen zijn aan de twee systemen, bij de Engelse keuring gaat alles veel sneller, en besteed men minder tijd aan de mindere vogels. Men heeft dit systeem vanuit Engeland naar hier gehaald om te kunnen inspelen op het succes van de 1dag show. Deze ontwikkeling van de 1dag show kan men alleen maar toejuichen daar dit veel minder belastend is voor de vogels en de clubkas. Ik maak hierbij wel één opmerking, wat doet men met de stammen, stellen en de overjaarse vogels welke niet aan bot komen?

Dat er in elke mand met appels een rotte kan  zitten is een waarheid zo groot als een huis. Maar ik weiger te geloven dat elke keurmeester een sjoemelaar is die de ringen of herkenbare kooien gaat bevoordelen om iemand te plezieren. Zo kreeg ik vorig jaar op een grote 1dag show van een keurmeester de vraag of hij het een beetje goed had gedaan. Hij de grote kenner van het ras met vele wereldkampioenetitels op zijn palmares was bezorgd of hij het goed had gedaan, vergeet niet dat deze mensen telkens ze een keuring uitvoeren ook hun reputatie op het spel zetten. Tot nu toe geloof ik in de eerlijkheid van ons keurmeesters korps, als ik hier ooit moet aan twijfelen stop ik onmiddellijk met deze hobby.

 Jos Vetters  vertelde mij dat hij in zijn begin dagen met Belgische bult op de shows niets anders deed dan zijn vogels vergelijken met die van de toen heersende kampioenen. Hij kon wel 10 maal terug gaan en naar het verschil zoeken waarom de winnaar meer punten kreeg dan zijn vogels. Dit is ook voor mij een zeer belangrijk punt van aandacht bij het bezoeken van een show, als ik  huiswaarts kan keren met de wetenschap waarom die andere beter was ben ik best tevreden. De fouten zien aan uw eigen vogels is zowat het moeilijkste wat er is denk ik, want het spreekwoord zegt eigen kind schoon kind. Ook een vogel brengen die voldoet aan de eisen van de keurmeesters, en niet aan de eisen welke we ons zelf voorhouden is voor sommige liefhebbers moeilijk. Vergeet nooit dat kennis geen wijsheid is, wijsheid is de kombinatie van kennis en ondervinding.

Als ik  morgen ook ga zoeken waar het niet te vinden is hoop ik dat er iemand is die mij er op wijst dat het daar niet te vinden zal zijn. En geloof me vrij, men krijgt iets nooit zomaar voor niets, ook de toppers in onze hobby moeten hun geluk afdwingen. Wat anders te denken van men bezoek dat ik vorige week bracht aan een van hen en waar ik een serie vogels kreeg te zien die nu al worden gedirigeerd door de liefhebber als volleerde TT-vogels. Eén tik tegen het front van de kweekkooi en ze wipten in de voorgeplaatste TT-kooi, elke vogel was al afzonderlijk opgekooid om het verenkleed ongeschonden te houden. En elke dag moeten ze in hun TT-kooi om dan op het schap hun kwaliteiten te laten zien.

DRINKWATER AANZUREN OF NIET?

Naar aanleiding van een besmetting met megabacterie van men vogelbestand ging ik op zoek naar een middel om dit te voorkomen. Ik kwam al snel bij het aanzuren van het drinkwater als hulpmiddel ter voorkoming van megabacterie. Zoals het maar al te dikwijls is met beweringen onder de vogelliefhebbers was het ook hier weer een afwegen van verschillende meningen. De voorstanders beweren dat het niets dan voordelen heeft zoals de bevordering van de vertering, het afremmen van de groei van ziekmakende bacteriën het zou eetlust opwekkend, ontslakend en weerstand verhogend werken. Het zou verder coccidiose voorkomen wat het toedienen van medicatie hiertegen overbodig maakt, en ook megabacterie zou mogelijk onderdrukt worden. Niks dan goede eigenschappen zo te zien, maar de tegenstanders doen dit alles af als sterk overroepen en onbewezen eigenschappen. Zoals het vaak is zal de waarheid ergens in het midden zitten zeker.

Dan maar op zoek naar de dieperliggende reden waarom het wel of niet kan werken. Eerst moet ik de vertering van de kanarievogel eens van naderbij bekijken.

DE BEK EN DE MONDHOLTE: aangezien een kanarie geen tanden heeft kan hij het eten niet fijnmalen in de bek, nochtans maakt hij wel handig gebruik van zijn bek om het eten in kleine stukjes te verdelen. Bij het eten van pellets kan men dit mooi observeren, hij kan deze kleine bolletjes die de pellets zijn makkelijk doorslikken als hij wil maar zal dit niet doen. Hij gaat deze pellets ronddraaien in zijn bek en breken waarna hij het grootste stukje even op zijn zitstok zal leggen om vervolgens de stukjes verder te verkleinen. Als de stukjes klein genoeg zijn zal hij deze doorslikken om dan pas het grotere stuk dat op de zitstok ligt terug in de bek te nemen en verder te vermalen. Bij dit alles wordt in de mondholte speeksel toegevoegd dit bevat enzymen die het verteren een handje toesteken, ook zorgt dit speeksel voor het beter glijden door de slokdarm naar de krop.

DE KROP: in de krop gaat de vermenging plaats vinden van het eten met het opgenomen water, dit alles gaat weken en de eerste vertering van koolhydraten vind plaats. De zuurwaarde in de krop zal rond de 4,5 ph zijn of we nu aangezuurd water geven of niet deze ph waarde wordt gestuurd door de vogel zelf. Wel is het zo dat hoe zuurder het aangeboden drinkwater is hoe minder dat de vogel zelf moet bijsturen. Vervolgens gaat het voedsel naar de kliermaag.

DE KLIERMAAG: hier gaat de eerste echte vertering plaatsvinden van de eiwitten onder invloed van de toegevoegde maagsappen en gaat de zuurtegraad zakken naar 2,3 ph van hier gaat het verder naar de spiermaag.

SPIERMAAG: onder invloed van de aanwezige kiezeltjes en de knedende beweging gaat de voeding verder verkleinen en word beter verteerbaar. Hier word de kalk opgelost en losgemaakt van de voedingsstoffen om dit beter te kunnen verteren. Er nog even bij vermelden dat voor deze maal functie er scherpe kiezel nodig is opgebouwd uit kiezelzuur, en niet het grit of oesterschel dat opgebouwd is uit calcium daar dit gewoon word opgelost in het zuur van deze spiermaag welke een ph heeft van 1,5 tot 2. Vanaf hier gaat het verder naar de darmen waar de opname van de voedingstoffen zal gebeuren.

Dit wetende kan ik nu de beweringen toetsen van de voorstanders over aanzuren aan de feiten zoals ze voorliggen, zijnde de verschillende ph waarden in de verschillende fases van de vertering. Wat ik nu nog moet weten zijn de waarden van ph waartegen de beestjes niet kunnen om te zien of aanzuren  enige baat heeft.

In de volgende tabel de waarden voor deze beestjes,

Zo te zien heeft aanzuren wel zin voor de beperking van bacteriën, maar zal het weinig invloed hebben op gisten en schimmels vrees ik. Ondanks deze wetenschap ben ik over gegaan tot het aanzuren van men drinkwater. Baat het niet schaad het niet denk ik hierbij, en ook omdat er veel liefhebbers zijn die er lovend over spreken.

Meten is weten was vroeger een van de punten waar veel waarde werd aan gehecht toen ik nog werkt bij de firma Levis. Ook de ph waarde van water gedragen verven moest worden bepaald en bijgestuurd om rotting te voorkomen. De ph waarde kan men aflezen op een schaal gaande van 1 tot 14, waarbij 1 zeer zuur is en 14 zeer alkalisch, een ph waarde van 7  geeft aan dat iets neutraal is. Het meten van deze ph waarde kan op een eenvoudige manier gebeuren door de liefhebber thuis. Men kan zich hier een ph meter voor aanschaffen in een aquarium of tuincentrum wat vrij duur is. Goedkoper en eenvoudiger gaat dit met ph meet trips welke men kan aankopen bij de apotheker en maar enkele euro’s kosten. Waar men verder moet op letten is de ph waarde welke men wenst te bekomen. Na opzoekingen op het net kom ik tot een ph waarde van 5.5 welke men als ok  beschouwt voor vogels. Nog een eigenaardigheidje over de ph waarde die men dikwijls niet weet of over het hoofd ziet, de waardeschaal voor ph stijgt of daalt logaritmisch. Wat wil dit zeggen?  De daling of stijging verloopt niet zoals we ons gewoonlijk voorstellen of met andere woorden 1+1 =2 en +1 = 3, welnu voor ph waarden welke logaritmisch dalen of stijgen, gaat dit zo 1+1= 10 en +1= 100. Dit wetende ga ik wel opletten met men ph bepaling daar het verschil tussen 7ph (neutraal) en 5ph wel 100 maal zuurder is dan gewoon kraantjes water, bv regenwater zit in de buurt van 5 ph en is het drinkwater voor 90% van de vogels in de natuur. Dit alles is nog aanvaardbaar maar ph 4 is wel al 1000 maal zuurder dan gewoon kraantjes water. Is een ph waarde van 4 gevaarlijk? Neen, zo heeft coca cola ook een ph van 4 en dat kan men gewoon drinken, of nemen we iets zuur zoals een citroen welke een waarde heeft van 2.2 tot 2.4 of azijn met een waarde van 2 tot 3.4 ph. Waar men wel moet mee opletten is de concentratie van zuur in een vloeistof, zo bevat azijn gewoonlijk tussen de 6 tot 8% azijnzuur. Indien men azijnzuur in zijn pure vorm gaat nemen is de zuurtegraad hetzelfde maar is het wel een stuk agressiever.

En dan de praktijk, ik ga aanzuren met appelazijn en voeg een soeplepel(10ml) toe aan een liter water dit geeft mij een drinkwater met een zuurtegraad van +- 5ph. Dit aangezuurd water ga ik drie dagen per week verschaffen aan de vogels, en nu maar hopen dat al dat goede wat ik hoorde over aanzuren waarheid was.

NOG ENKELE WEETJES OVER AANZUREN EN DRINKWATER.

Is het nu waar of onwaar dat men geen water rechtstreeks van de kraan mag geven aan de vogels? De logica achter deze bewering volgens de aanhangers van deze handelswijze is te vinden in de bewering dat de chloor in kraantjeswater niet goed is voor de vogels. Men gaat water de avond voor dat men dit aan de vogels geeft aftappen en laat de chloor gedurende de nacht verdampen. Als chloor niet goed is voor de vogels is dit een goede oplossing op het eerste gezicht of niet?

Als men gaat zien waarom dat chloor toevoegt word begint men al te twijfelen aan deze werkwijze. Chloor wordt in heel lage concentraties toegevoegd aan het leidingwater om de eventueel aanwezige bacteriën te doden. Dus als de chloor weg is kunnen aanwezige bacteriën hun gang gaan dat lijkt me nu wel geen voordeel. Niet erg natuurlijk aangezien watermaatschappijen drinkwater moeten leveren zonder bacteriën en dit ook doen in de mate van het mogelijke. Dus in het drinkwater recht uit de kraan zitten geen bacteriën, maar waar zitten ze dan wel? Op alles wat niet gesteriliseerd is zitten van die klein beestjes bv. op onze handen zitten gemiddeld 150 verschillende bacteriën in een hoeveelheid van een paar miljoen per vierkante centimeter. In onze drinkbekers van de vogels al hebben we deze uitgeschrobd met welk antibacterieel middel ook er blijven altijd wel een paar van die beestjes achter. Als ik hier nu recht van de kraan water in doe zorgt de aanwezige chloor ervoor dat de aangroei in de eerste uren beperkt is, als er geen chloor aanwezig is gaat de aangroei onmiddellijk op volle toeren draaien. Hoe snel gaat dat dan wel?  Voor E-coli gaat dit zo, op 10uur vermenigvuldigt ze met factor 1000 en op 24uur met een factor van ver boven het miljoen, voor andere bacteriën zijn er kleine verschillen mogelijk. Even terug naar onze drinkbekers voor de vogels waar ik water indoe dat een nacht heeft gerust ook al zat er maar één beestje in dan zijn dit er nu al 1000. En tegen de avond zijn dit er al enkele miljoenen als ik dit nu twee dagen niet ververs zijn dit er meer dan het aantal mensen dat op de wereld rondloopt.

Met wat zuurt men nu het best zijn drinkwater voor de vogels aan, is dit appel azijn, medicinaal zoutzuur, citroenzuur of nog wat anders? Van alles zijn er voorstanders en tegenstanders zo is appelazijn het meest natuurlijke beweren sommigen, en zo moet zoutzuur niet worden omgezet in de maag van de vogel omdat ze dit zelf ook aanmaken zegt de andere, dit is allemaal wel waar maar welk werkt nu het best als antibacterieel middel voor onze vogels? Om dit te achterhalen moeten we eerst op zoek naar hoe deze antibacteriële werking tot stand komt door zuur. Deze werking in het drinkwater is een verhaal van splitsen in +ionen en –ionen, HCL –moleculen en H+ en CL atomen, om een lang verhaal kort te maken ik snapte er niets van. Dan maar een telefoontje gedaan naar een vroegere collega die de gave bezit om als doctor in de scheikunde iets verstaanbaar te maken voor een jongen die van de vakschool kwam. Na een lange uitleg vatte ik het nog niet maar ik onthield dat enkel het % van ongedissocieerd zuur van belang was. Het is dit  ongedissocieerd zuur dat overblijft in het drinkwater dat een antibacteriële werking heeft.

Tabel van ongedissocieerd zuur: ( bij een oplossing in water met een ph van 4)

Azijnzuur: +-80%  ongedissocieerd zuur

Melkzuur: +-37%  ongedissocieerd zuur

Citroenzuur: +-10%  ongedissocieerd zuur

Zoutzuur:  0 % ongedissocieerd zuur

Weer is een fabeltje naar de maan geholpen hoop ik, uit dit alles leer ik dat men keuze van appelazijn de juiste is.

NOG EVEN GEDULD

De kweek is nog slechts een herinnering, voor sommige een goede en voor anderen een minder goede. Het is weer augustus en hoogzomer de hogere temperaturen helpen onze gevederde vrienden om goed door de ruitijd te komen. Ook de ongewenste kleine beestjes(rode mijt) maakt dankbaar gebruik van vocht en warmte om bij menig liefhebber een uitbraak te forceren, her en der steken ze de kop op. De muggen zijn ook van de partij en als verspreider van het gevreesde vogelpokken virus vervullen ze hun taak, op plaatsen waar er een uitbraak is gaan ze voor verspreiding zorgen in heel de buurt. De meeste liefhebbers namen hun voorzorgen om besmetting te voorkomen door de vogels in te enten tegen deze ziekte.

  De jonge bultjes zijn al door de eerste zift gepasseerd en ongeveer de helft bleek er door te vallen. Met de andere helft kunnen we nu verder werken, ze zitten nu per drie in een kweekbak met een TT-kooi er voor, hier kunnen ze nu verder ruien. Door de dagelijkse verzorging kunnen ze wennen aan de korte nabijheid van mensen. De staart en vleugel pennen zijn nagezien en de afgebroken of slechte pennen zijn verwijderd.

Het is nu zes weken voor de start van het TT-seizoen, op 15 september gaan we van start op de 1dag show te Namen en dan volgen ze elkaar snel op. Namen was vorig jaar men beste 1dag show met een derde best in show was dit men beste resultaat dat ik behaalde. In het Waalse landgedeelte draagt men de Belgische bult hoog in het vaandel wat zich vertaald in een goede reeksindeling. Te Oost-Vlaanderen op de 1dag show was de concurrentie voor men bultjes niet te onderschatten, al de latere medaille winnaars op het wereldkampioenschap met Belgische bult waren van de partij. De mooiste 1dag show vorig jaar was zonder meer Antwerpen de grootst en meest gewaardeerde onder de 1dags shows in België, weliswaar vooral naar de Engelse rassen georiënteerd en met een minder goede  reeksindeling voor de Belgische bult spijtig. Onder de meerdaagse shows was de Gouden ring show te Roeselare de grootste en mooiste show van het land hij kon de concurrentie aan met de grote buitenlandse shows. Te Zandhoven was er de vernieuwde Diamond  Bird show in een prachtige nieuwe zaal met 3800 vogels op weg naar een plaats bij de grootste van het land.

VOORLOPIGE KALENDER VAN TT WAAR IK GA DEELNEMEN

15/9 NAMEN 1DAG – 22/9 WEST-VLAANDEREN 1DAG – 29/9 OOST- VLAANDEREN 1DAG – 6/10 ANTWERPEN en/of HAKENDOVER en/of BEERZEL – 13/10 DIAMOND BIRD en DE HEIKNEUTER PIJPELHEIDE – 18-20/10 BPC LIMBURG en/of HOUWAARTSE UIL – 28/10 BPC OOST- VLAANDEREN en/of BEGIJNENDIJK – 3/11 BPC NAMEN + BULTEN SHOW – 10/11 BPC LUIK – 17/11 PROVINCIAAL  HULSHOUT – 24-25/ 11 AMPV  NEDERLAND - 28-2/ 11 GOUDE RING ROESELARE en SPECIAAL SHOW VOOR BELGISCHE BULT TE STEKENE

Hierna nog het Belgisch kampioenschap AOB dat nu een week later in het jaar plaats vindt. En dan is er nog het wereld kampioenschap te Hasselt waar ik hoop aan deel te nemen. Alles zal afhangen van hoe goed de bultjes zijn in wat vooraf gaat. Als ik hier deelneem moet dit zijn in de overtuiging dat ik een kans maak. De Olympische gedachte dat meedoen belangrijker is dan winnen is voor losers, als ik enkel met deze gedachte moet deelnemen kan ik beter gaan als bezoeker en de vogels bewonderen van de echte kampioenen.

HOOG DAG VOOR VISSEN EN VOGELEN LIEFHEBBERS

Op 21 juli is het niet alleen nationale feestdag maar traditioneel ook hoog dag voor de leden en vrienden van De Heikneuter Pijpelheide.  Op deze dag gaan ze de strijd aan om uit te maken wie zich voor een jaar lang de beste visser mag noemen van de vogelbond. Het strijdtoneel bevindt zich rond de visvijver van visclub Zoet en Zout, het duel word uitgevochten tussen 14u en 19u, met een uur rust tussenin om de dorstige te laven en terug op krachten te komen.

De uittredende kampioen van editie 2011 was Willy Winkelmans maar gezien zijn weerbarstige form welke hij de laatste weken liet zien waren er kapers op de kust om de titel over te nemen.

DE WINNAARS EN DE STRAFSTE VAN ALLEMAAL

De titel  "beste visser" van vogelbond De Heikneuter dit jaar is een gedeelde eerste plaats van vader en zoon, Louis Van Dessel en zijn zoon Danny zorgde voor deze stunt. En ei zo na was het ganse podium ingenomen door de familie van Dessel, maar de jongste zoon Dirk moest zijn stek voor een half uur verlaten om moeder Manda  te gaan ophalen, en zo belande hij op plaats vier.

En dan het strafste verhaal van de dag, het  komt van cowboy John Wayne, hij schoot vijf snoodaards dood met drie kogels en uiteindelijk lagen er maar twee neer?? . Of met andere woorden Jos Van Woensel kreeg drie beten op de ganse dag en hij ving vijf vissen,  zette ze in zijn net, en bij het wegen zaten er maar twee in?? Dat kan ook alleen de Jos maar tegen komen, niet proberen achter na te doen om ongevallen te vermijden.

GEEN SANT IN EIGEN LAND

Bij de vele kontakten met collega vogelliefhebbers en de gesprekken die hier uit voort vloeien kan men altijd wel wat opsteken. Soms leert men hoe het niet moet en soms hoe het beter kan. Men moet natuurlijk niet gaan dansen van het ene been op het andere, of het nu zo doen en een maand later weer helemaal anders. Zowel de vogels als de liefhebber vragen om standvastigheid naar dagindeling en naar vertrouwde zaken in de verzorging. Neem nu het eivoer er zijn een heleboel bekende merken op de markt en wat de ene liefhebber top vind word dan weer door de andere afgebrand tot in de grond. Om nog maar te zwijgen over het bijmengen van allerhande spullen om het nog te verbeteren? Als ik zo eens rond hoor stel ik vast hoe dom ik wel moet zijn, sommige liefhebbers zijn echte professors aangaande eivoer maken. Naar hun mening kennen die mensen die de samenstelling bepalen bij merk A of B er helemaal niets van, ondanks hun gedane studies in de voedingsleer.

Als het op bijmengen van allerhande zaken in het eivoer aankomt ben ik zeker! dat ik de juiste producten  bijmeng en met mij zijn er nog veel liefhebbers overtuigd van deze stelling(grapje natuurlijk). Om dan nog maar te zwijgen over de liefhebbers die helemaal zelfstandig een eivoer gaan samenstellen en met meer dan 10 of 15 potjes en poedertjes te werk gaan.

 Laat mengen nu juist mijn specialiteit geweest zijn(neen ik ben niet Octaaf de bollen uit Samson & Gert) maar ik mengde wel men hele actieve loopbaan bij de firma Levis allerlei zaken om bepaalde kleurtjes of verven te verkrijgen. Na in men beginjaren de productie te hebben doorlopen en de laatste jaren als laborant gewerkt te hebben weet ik hier wel wat van. Ik weet bv. hoe moeilijk het is om een bepaalde norm te bekomen als men niet over de juiste formule beschikt. Neem maar eens de proef op de som, neem een doos met waterverfkleurtjes van de kinderen of kleinkinderen en begin te mengen. Voor men aan het mengen slaat kiest men een kleur uit zijn omgeving en men gaat die nu namaken met het mengen van kleurtjes uit de waterverf doos. Veel succes maar het zal niet lukken voorspel ik.
 
Wel een eivoer volledig zelfstandig mengen is net hetzelfde, het is niet moeilijk nee het is gemakkelijk men neme een hardgekookt ei plet dit en mengt er wat beschuit onder zo simpel is dat. Probeer het maar eens, sommige zullen hun jongen wel groot brengen met dit eenvoudig eivoer. Maar eens men met eiwitten begint te spelen is het wat anders natuurlijk hoeveel is genoeg en hoeveel is te veel? En in wat zitten die eiwitten allemaal? Men koopt een bepaald merk van eiwitten en kijkt op de doos voor de juiste hoeveelheid die men moet toevoegen dus alles ok denk ik. Niets is minder waar natuurlijk er staat bv. drie schepjes per kg eivoer maar hoeveel eiwitten zitten er al in dat eivoer? Als het  eivoer van een bepaald merk is kan ik dit op de doos aflezen, maar als ik dit zelf maak waar kan ik dit dan aflezen? Doe ik er twee eieren in of drie en hoeveel eiwitten zitten er dan al in, ik voeg ook nog wat gemalen pellet korrels toe en nog wat hand opfok ook nog wat breedmax en dan nog wat eiwit 90 of 91 en klaar is kees. Na het maken van dit wonderbaarlijk eivoer volgens mij het beste wat er al gemaakt is op deze wereld zat ik wel met één grote vraag? Als zelfmenger kon ik met de beste wil van de wereld niet schatten hoeveel er van alles in zat, hoeveel vitaminen, mineralen of eiwitten in dit eivoer aanwezig waren wist ik niet. Ik troostte mij met de gedachte dat elke zelfmenger dit in de verste verte niet weet. Als er wel  iemand dit zou weten moet men voor deze mens direct een standbeeld oprichten daar het om een groot genie gaat.

Bij het lezen van een artikel in het maandblad De Witte Spreeuwen van deze maand gaande over vitamines, mineralen en sporenelementen moest ik denken aan de klachten welke ik als eens hoorde tijdens de kweek. De schrijver vertelt hier over wat hij proefondervindelijk vaststelde bij een overdosering van sommige stoffen, echt het lezen waard. Naar aanleiding van dit artikel heb ik besloten om het geweer tegen volgende kweek van schouder te veranderen. Ik ga het zelf bij mengen van allerlei zaken achterwegen laten, een goed basis eivoer met aanvulling van kiem zaad  een  darmconditioner wat broccoli en enkele pinkies  niets meer en niets minder.

Als basis eivoer ga ik kiezen voor het merk KING een in België minder gekend eivoer maar in Engeland een hoogvlieger. Ik kreeg deze tip van een liefhebber die alles al had geprobeerd en uiteindelijk bij dit merk terecht kwam. Bij navraag in  vogelhandel Van Tendeloo te Nijlen  kreeg ik te horen dat zij zelf geen ander eivoer meer geven aan hun vogels en dat het van uitstekende kwaliteit is voor een zeer gunstige prijs(20euro voor 10kg). Maar weinige liefhebbers blijken dit merk van eivoer te kennen, ondanks dat het een Belgische fabrikant is die het op de markt brengt, vandaar geen sant in eigen land.

Hier een link naar een van de website aangaande postuur kanaries in Engeland het gaat hier wel over Borders maar er zijn ook veel tips op te vinden voor alle kanariekwekeres.  
www.bordercanaries.co.uk/In cache 

KONIGING DER WEIDEN

Wie deze plant niet kent doet zijn kanaries of vogels in het algemeen te kort. De officiële naam van deze plant is MOERASSPIREA (Filipendula ulmaria) deze plant behoord tot de rozenfamilie en heeft evenveel volksnamen als er dialecten zijn enkele vb. Bloeiende olm, Geitenbaard, Koningin der weiden, Meershout, Riëtte, Robbroodskruid, enz. Voor ons kanarie liefhebbers komt zowel de bloeiende, als de zaaddragende plant van pas ze worden beiden zeer gelust door onze gevleugelde vrienden. De naar amandel ruikende crème kleurige pluim welke de bloemwijze vormt, is maar al te best bekend bij de duivenmelkers. De zuiverende werking op nieren en lever zijn gekend, ook de werking tegen maagaandoeningen en de gunstige invloed als ontstekingsremmend en bacteriedodend middel zijn waargenomen. Dit alles is toe te schrijven aan het salicylzuur dat voorkomt in de bloem en de wortel en een werking heeft als natuurlijke aspirine.

De zaden welke overvloedig aanwezig zijn worden als een lekkernij gezien door onze vogels, men kan ze oogsten van begin juli tot einde oktober. Men vindt deze plant op de wat lager gelegen gronden en voornamelijk langs (ook droge) sloten of riviertjes en dus is het makkelijk om grote hoeveelheden moerasspirea te vinden waar je bij kunt. Eens men de plant kent zal ze zeker opvallen, de ongeveer  1 à 2 meter grote plant met zijn wiegende pluimen ziet men reeds van ver staan.   Waarom deze plant een aanrader is voor onze kanaries? Wel straks is het weer TT- seizoen en dan verwachten we dat onze vogels een goede bevedering bezitten en gaan we weer te werk met allerhande middeltjes om bij het wassen zowel een goed sluitende als een glanzende bevedering te verkrijgen. Men vergeet soms wel  eens dat de kwaliteit van de bevedering  bepaald wordt tijdens het groeiproces van deze bevedering in de rui en niet door het een of ander middeltje bij het wassen. Een bevedering van slechte kwaliteit mag men wassen met wat men wil het blijft een slechte bevedering. De zaden en bloemen pluim van de moerasspirea gaan er toe bijdragen dat onze vogels de kans krijgen om een goede bevedering aan te maken tijdens de rui. Dit kan er voor zorgen  dat we op de TT dat één puntje meer krijgen voor bevedering wat we nu juist nodig hadden om uitgeroepen te worden tot kampioen of best in show.

MEGABACTERIE

Na een goede kweek komen nu de eerste negatieve gevolgen hiervan aan de oppervlakte. Elk voordeel heb zen nadeel sprak Johan Cruijff  ooit.  Het voordeel van veel jonge vogels is dat er een grote keuze is bij het selecteren van TT of  kweek waardige exemplaren. Het nadeel is dat er veel vogels zitten in een te kleine ruimte en dit is om problemen vragen natuurlijk. Dit probleem draagt de naam megabacterie voor mij.

 Na het samen plaatsen van de jongen van eerste en tweede ronde staken de eerste symptomen de kop op. Een tweetal vogels ging na een paar dagen dik zitten, ik verwijderde ze uit de vlucht en plaatste ze apart in een kooi. Bij het in de hand nemen viel het me op dat ze zeer mager aanvoelden, bij het observeren in hun kooi zag ik ze gans de dag zaden eten. Bij het voederen stelde ik vast dat hun eetbakje vol met meel lag van de gepelde zaden, ze pelden deze wel maar slikten ze niet door.

 Ook vorig jaar stelde ik dit gedrag vast bij enkele jonge vogels, en na een paar bezoeken aan verschillende dierenartsen en ettelijke euro’s verder was het probleem nog niet van de baan en ruimde ik deze vogels op. Aangezien het toen maar over enkele vogels ging dacht ik, als het dit jaar  bij deze twee blijft doe ik net als vorig jaar en klaar is kees. Dit was natuurlijk zonder de waart gerekend, na het opruimen van de eerste twee volgden er meer en meer.

 Met men bezoek aan de dierenarts vorig jaar in gedachte en de slechte resultaten van de behandeling toen stemde een bezoek dit jaar me niet echt hoopvol. Onder druk van ik moet hier iets aandoen maakte ik een afspraak bij Trigenio in Nijlen  ik vroeg naar  Dr. Peter Coutteel  persoonlijk, maar deze bleek ten gevolge van een operatie niet beschikbaar tot september. Dan maar naar zijn collega Dr. Tom Verbeek op consultatie er zat niets anders op. Wetende dat Peter Coutteel  een zeer ervaren vogel onderzoeker is moet zijn collega minder onderlegd zijn dacht ik, maar niets bleek minder waar. Vakkundig en met de nodige uitleg onderzocht Tom Verbeek mijn vogels en kwam tot de vaststelling dat het om Megabacterie ging, de nodige medicijnen(Megabac- New  en  Tylan plus) werden verstrekt om de vogels te behandelen.

Na de vaststelling door de dieren arts van megabacterie wilde ik hier wel wat meer over weten en zocht ik op het internet naar informatie. Blijkbaar is megabacterie geen bacterie maar een schimmel die in de  klier- en spiermaag gaat zitten, hij veroorzaakt hier een ontsteking  waardoor er minder verteringszuren worden afgescheiden door de spiermaag  en  deze zijn maalfunktie  niet meer naar behoren kan uitvoeren dit zorgt er voor dat onvoldoende verteerd voedsel terecht komt in de kliermaag en zo de ganse vertering in de war brengt.

Enkele symptomen welke ik zelf kon vaststellen bij vogels met megabacterie. Het eerste wat me opviel was dat ze gaan dik zitten dit ziet men bijna bij alle zieke vogels het geeft aan dat er iets aan de hand is. Bij het in de hand nemen voelt men het borstbeen als ware het een mes in uw hand snijden ondanks dat ze de ganse dag eten. De zaden  worden wel gepeld maar ze slikken ze niet door,  ook de pellets worden fijn gemalen maar niet opgenomen. Ze zitten ook op de bodem van het hok en pikken zand om hun honger te stillen. Het aangeboden zacht voer  nemen ze nog enigszins op en drinken doen ze ook normaal. Bij het spoelen van de krop en spiermaag met aangezuurd water komen er veel slijmen mee naar buiten. Dit spoelen kan men gemakkelijk zelf doen met een kropnaald het zorgt er voor dat er plaats is om het voer op te nemen. Na enige tijd van ziek zijn gaan de vogels witte poten vertonen. Na het toedienen van de medicijnen was er een snelle verbetering bij de vogels welke licht waren aangetast door deze schimmel, bij de zwaarder aangetaste vogels ging de genezing met Ups & Downs en duurde enkele dagen, de echt heel zwaar aangetaste vogels zijn opgeruimd de hokken zijn uitgewassen en ontsmet om hervallen te voorkomen. Nu na tien dagen behandelen is het ergste leed geleden, alles is terug gezond.

Handelde ik hier nu goed of niet kan men zich afvragen? De tegenstanders van medische begeleiding  bij vogels zullen stellen dat ik enkel maar de vogels heb verzwakt, en de zwakkeren hielp overleven. Zij zijn van menig dat het een Survival of the fittest moet zijn (overleven van de best aan de omgeving aangepaste vogels), en dat de vogels hier dan sterker zullen uitkomen, deze welke overleven toch. Ieder zijn mening natuurlijk maar ik raad iedereen aan om het boek te lezen van Lance Armstrong over zijn strijd tegen kanker en zijn revalidatie erna, en toch won hij nog 7 maal de Tour de France. Dus dat men van ziek zijn en de behandelingen zwakker blijft eens men genezen is moet wel met een korrel zout genomen worden denk ik.

Om af te ronden nog de moraal van het verhaal, en deze is dat ik een fout maakte door te veel vogels te kweken voor een te kleine ruimte. Ik kan nu twee keuzes maken en deze zijn ofwel uitbreiden van men kweekkamer, of met minder koppels kweken. Men besluit staat al vast het eerste wat ik ga doen is een zeer strenge selectie maken bij men kweekvogels en dit gaat automatisch resulteren in minder kweekkoppels. Op termijn moet deze maatregel minder jonge vogels met een betere kwaliteit geven, laat nu dit juist het doel zijn wat ik nastreef.

GOEDE KWEEK OF SLECHTE KWEEK HOE KOMT DAT ?????

Nu de kweek bij de meeste liefhebbers al een stuk is gevorderd kunnen we bijna de balans op maken over hoe de resultaten zijn voor het kweekjaar 2012. Het is geweten dat wanneer de eerste ronde voorspoedig verloopt en veel jongen oplevert de kweek over het algemeen goed is. De jongen van de tweede ronde zijn dan een surplus, en een derde ronde is  meestal niet meer nodig. Juist andersom kan ook, als de eerste ronde wat minder is kan een goede tweede ronde nog veel rechtzetten. Als eerste en tweede ronde tegen vallen zal een derde ronde de zaak ook niet meer kunnen redden, aangezien uitgeperste dweilen zelden nog wat opleveren.

Bij het horen van de commentaren aangaande de kweek  van meerdere liefhebbers was een veel voorkomende opmerking dat het niet zo goed gaat. Dikwijls was de tweede opmerking de mogelijke oorzaak van de slechte kweek. De oorzaken van slechte kweek waren van allerlei pluimage, gaande van het slechte weer tot verdenkingen van kwaadwillige opzet van de vogels ten aanzien van de liefhebber. Dat de popjes het vooral moesten ontgelden is te verstaan, van niet willen leggen van eieren over niet willen voederen tot madammen die enkel maar een nest maken om hun gat te warmen waren de meeste opmerkingen. Hoe was die tekst ook weer van Willem Vermandere “MET DE WIJVEN NIKS DAN LAST “  Ik moet gaan geloven dat hij ook kanaries kweekte toen hij dit lied van tekst voorzag.

Zonder hier de filosoof uit te hangen durf ik stellen dat de grote schuldige in dit alles de liefhebber zelf is natuurlijk. Ik geef een vb. Kweker A geeft het slechte weer van de voorbije periode aan als grootste reden bij het mislukken van zijn kweek. Eerst was het warm in maart en dan weer koud en te nat in april, dit zorgde er voor dat de vogels van slag werden gebracht met een slechte kweek tot gevolg. Als dit de oorzaak zou zijn wat ik betwijfel dan moet dit voor iedereen in België zo zijn, het weer is voor iedereen het zelfde denk ik. Als dit de oorzaak echt is moet deze liefhebber dringend iets veranderen aan zijn kweekkamer zodat het weer geen invloed meer heeft op zijn kweek, door het plaatsen van verwarming en een ont- of bevochtiger kan men alles in de kweekkamer goed sturen denk ik. Dus wie is dan de schuldige van dit alles ??? juist ja de liefhebber zelf.

Er is geen garantie dat een goed kweekjaar automatisch zorgt voor nog meer van dat, of dat men het dan weet of kent. Dit jaar was goed bij mij maar het kan volgend jaar totaal anders zijn, en dan sta ik ook aan de Klaagmuur natuurlijk. Maar ik zal nooit de schuld bij de vogels gaan zoeken, maar vooral bij mezelf en me afvragen wat heb ik nu weer mispeuterd.

Een vogel die we tot kweken willen overhalen zal enkel zijn instinkt volgen en dit zegt hem dat hij voor de instandhouding van zijn soort moet zorgen niets meer of niets minder. Het is nu wel zo dat wij als kwekers van postuurkanaries ons vooral bezig houden met het kweken van een rariteitenkabinet onder de kanaries.

 Aan de winnaar van een kampioenstitel of dit nu rond de kerktoren is of op een wereldkampioenschap vraagt men nooit hoe die vogel is gekweekt. Dit is ook niet van belang als men het spel speelt en men wil winnen doet men wat nodig is om het te winnen, of dit nu met pleegouders is of met medicatie dit is allemaal bijkomstig. De winnaar heeft altijd het gelijk aan zijn kant.

 Ook is het dikwijls zo dat hoe hoger de kwaliteit van de vogels hoe moeilijker te kweken, en hoe minder toegevingen bij de kweek of bij het vormen van de koppels hoe moeilijker dat kweken is. Men kiest dikwijls bewust of onbewust voor kwaliteit of kwantiteit. Ook is een goede of slechte kweek niet af te lezen aan het aantal jongen dat men elk jaar kweekt maar wel aan de kwaliteit van deze jongen.

Vergeet ook maar de theorie dat men bij de uitbouw van zijn stam moet trachten van zowel een goede kwaliteit als een perfect kwekende vogel te bekomen dit is praat voor de boekskes. Als men dit nastreeft zoekt men naar gemiddelden tussen beiden. Iets wat gemiddeld goed is zal nooit de top bereiken of in iets uitblinken enkel in gemiddeld zijn. Wat wij zoeken in onze hobby zijn de uitblinkers die ver boven het gemiddelde uittornen. Zelden zal men deze twee factoren aantreffen in dezelfde vogel, met de perfect kwekende vogel kan men geen punten winnen, op het keurbriefje is deze rubriek niet voorzien. Met de perfect kwekende vogel zijn resultaten of nakomelingen staat men al snel bij de opkoper waar men blij is dat hij ze wil aannemen.

  Zo ziet men maar dat alles relatief is als men spreekt over goede of slechte kweek, en bedenk dat wat zeer  goed was gewoonlijk vervolgd met wat minder en wat zeer slecht was met wat beter.

Genoeg over de kweek hij is voorbij, voor mij is er al een nieuwe periode aangebroken namelijk de eerste voorbereiding op de shows. De TT-kooien zijn van stal gehaald en de eerste 25 jongen bevolken ze nu. De eerste 5 dagen mogen ze wennen aan deze kooi, ze worden bij het voederen tweemaal van het rek gehaald en verplaatst naar het plafond en visa versa. Daarna worden er 15 kooien aan het plafond opgehangen, deze ga ik drie maal per dag in de hand nemen en op ooghoogte plaatsen nu kan ik de eerste schifting doorvoeren. Telkens ik dit doe moeten ze de werkhouding aannemen, een vogel welke dit 5 dagen na elkaar doet mag terug in de vlucht en ga ik later verder africhten, dit herhaal ik tot ze alle 232 aan de beurt zijn geweest. Een vogel welke dit drie dagen na elkaar niet doet krijgt een kleurring aan en gaat aan de kant. Een vogel welke soms wel en soms niet de werkhouding aanneemt mag 10 dagen zijn best doen en moet dan vaak ook weg, met twijfelaars wint men zelden de oorlog.

Ook ga ik voor elke vogel een kaartje aanmaken met alle gegevens op, zijn afkomst staat hier op van twee generaties terug, de plus en minpunten worden hier op vermeld. Dit kaartje volgt de vogel altijd in welke kooi hij ook zit, zo kan ik te allen tijde weten welke vogel waar zit en welke zijn kwaliteiten zijn. Tegen eind augustus ben ik dan rond met men eerste schifting en kan ik mij richten op deze vogels welke verder africhten waard zijn. Ik paste deze methode vorig jaar ook toe en kon vaststellen dat ik op 176 vogels mij maar eenmaal vergiste en een vogel ten onrechte had veroordeeld voor houding. Natuurlijk zijn er nog meer punten welke moeten beoordeeld worden zoals bevedering of de juiste stand van de poten, of de goede vorm van de driehoeken welke moeten aanwezig zijn. Dit alles is van belang maar de eerste vereiste bij een Belgische bult is de goede werkhouding  anders is hij de naam Belgische bult niet waardig.      

NIEUWE PLUIMPJES

Voor men vroegste jongen welke nu twee maanden oud zijn is de rui van de kleine pluimpjes in volle gang. Elke morgen bij het betreden van de kweekkamer vind ik een laag pluimpjes onder en rond de vluchtkooi. Voor badwater in de buitenvlucht hoef ik niet te zorgen met dit weer, en reken maar als het regent nemen ze een bad. Is het nu om 7 uur in de morgend of om 21 uur in de avond het maakt niet uit maar wassen gaan ze zich doen. Woensdag avond  bij het maken van men laatste ronde langs de kweekbakken en het bijvoederen van de jongen ergens tegen 21 uur schrok ik mij bijna een bult!!!! Bij het horen van de plenzende regen op het dak van de zoveelste stortbui die dag, viel mijn oog op enkele bultjes die schuddend het water uit hun veren werkten. Ze zijn zich weer eens gaan nat maken dacht ik, bij een tweede blik merkte ik dat er iets niet pluis was ze waren niet alleen nat maar zaten ook onder de modder, het waren echte modderduivels. Men eerste gedachte was dit kan niet, men tweede waar halen ze nu die modder vandaan. Aan de grond kunnen ze niet aangezien men vlucht zich op +- 1 m boven de klinkers bevind. Na het ophouden met regenen ging ik op onderzoek uit naar de buitenvlucht, en ja de oorzaak van dit modderbad was snel gevonden. Met de wind was de schaal met biggen compost welke zich normaal onder de oversteek bevind wat opgeschoven tot juist onder de lek van het dak. De rest laat zich raden, door de regen was deze gevuld met water wat zich vermengd had met de rest van de biggen compost en vormde zo het modderbad waar ze maar al te graag intuimelden. Het was ondertussen al aan het schemeren dus zat er niets anders op dan die modderduivels te laten overnachten met het compost er nog op. De volgende mogend gaf ik ze direct een nieuw bad om de modder er af te spoelen. Men vrees dat het voor de witte bultjes wel eens wat problemen kon geven bleek ongegrond, tegen de middag en hun zoveelste plensbui waar ze in ploeterden waren ze als nieuw en was van hun modderbad avontuur niets meer te merken.

Zoals ik al vroeger melde loopt de kweek bijna af voor dit jaar, de helft van de kweekbakken staat al leeg. Nog vier koppel achterblijvers moeten uitkippen deze maand en dan is het gedaan met kweken. Met 210 geringde bultjes en nog een 20tal te ringen mag ik de kweek geslaagd noemen, met 49 koppels geeft dit een gemiddelde van 4 tot 4,5 bultjes per koppel. Men doelstelling was van 3 jongen gemiddeld per koppel te kweken, dus kan ik niet ontevreden zijn. Voor volgend kweekjaar ga ik dezelfde voorbereiding herhalen met dit verschil dat ik nog 14 dagen vroeger ga starten met de kweek, zodat de eerste jongen begin februari het levenslicht gaan zien.

HET BEGIN VAN HET EINDE IS IN ZICHT

De eerste kweekbakken staan al leeg 15 april was D-day, tot dan kregen de popjes de tijd om nog eitjes te leggen daarna was het gedaan, nesten weg en mans in de vlucht. Van de 200  ringen die ik bestelde zijn er nog maar een paar over, de  laatste gaan morgen vrijdag aan de pootjes. Ik hoop maar dat men bijbestelling van ringen morgen klaar zal zijn, anders zullen het weer 00 ringen worden. Dat spreekwoord van die ezel hoe was dat weer??? . Nu gaan de eerste honderd twintig jongen nog een week of zes ravotten in de vlucht. Daarna start de africhting en eerste selectie zodat ze tegen september klaar zijn om aan de eerste show’s te kunnen deelnemen.

EERSTE ZONNEBAD VOOR JONGE BULTJES

Donderdag was het een mooie lentedag en achtte ik de tijd gekomen om de vroegste jongen(+-120 stuks) te laten kennis maken met de buitenlucht. Tegen de klok van negen opende ik het tussensas zodat ze in de buitenvlucht konden.
 Aarzelend kwam het eerste naar buiten piepen, eens de anderen dit in de gaten kregen was het een stormloop om met zen allen naar buiten te vliegen. Knipperend met hun oogjes staarden ze in de priemende zon, speels als een nest jonge poezen dartelden ze door de vlucht.
 Al snel werden de aangeboden benodigdheden zoals een bad en een schaaltje biggen compost of een stuk droog brood aan een grondig onderzoek onderworpen.
 Ze kibbelde over wie nu juist met de aar trosgierst mag rondzuilen en wie er aan de tak bruidssluier de jonge malse blaadjes mag afknabbelen.
Als ik de bultjes zo bezig zag dacht ik, voor hen is dit een pretpark.
En of het nu de zon was die in men ogen scheen, of  de perfecte bult die ik zag zitten ik weet het niet juist meer, want weg was hij tussen al die anderen. 
 Enkel maar toezien bij dit idyllisch tafereeltje maakte dat ik voor een half uurtje op een wolkje dreef in de hoogste sferen van de vogelliefhebbers wereld, of wat onze mooie hobby kan losmaken.

DE ITALIAANSE HEEFT HET GEDAAN

Na twee jaar en in haar vijfde nest kwam uit ei nummer 23 en 24 een jong bultje tevoorschijn. Die Italiaanse is een groen popje dat bij men bezoek aan de show te Reggio Emilia mee verhuisde naar de Pijpelheide. Ze was een jaars popje en bracht het in haar eerste kweekjaar bij mij niet verder dan drie nesten van telkens vijf onbevruchte eieren.

 Ik wist natuurlijk dat een jaars popje meer risico op niet kweken meebracht dan een jong popje. Reden te meer omdat het zo een schoonheid was voor een groene bult kwam de twijfel of ze wel zou kweken. De vraag was voor de hand liggend, waarom doet de verkoper zoiets weg na èèn jaar? Juist ja omdat er wat mis is denkt men dan al snel. En het leek er op dat ik mij wat had laten aansmeren daar in Italië.
 
Ook deze kweek liet niet veel goed vermoeden, en toch was er hoop bij haar eerste nest dit jaar. Weer werden er vijf eieren gelegd en kipte niets uit, twee bleken wel bevrucht te zijn maar het volgroeide bultje zat er dood in. Nu wist ik dat ze in ieder geval niet onvruchtbaar was, bij  de tweede ronde werd met spanning uitgezien naar het kippen. Er werden vier eieren gelegd en twee tekenden zwart af tegen het licht, dus er was hoop.

En zoals het vroeger bij het duiven letten(opwachten) was, dat ze u moesten verassen omdat het goed zou zijn, zo was het ook nu. De dag van uitkomst was het zo razend druk zoals het alleen bij een gepensioneerde druk kan zijn, dat ik het uit het oog verloor dat ze moesten kippen. Juist voor het avondeten dacht ik aan men Italiaanse furie en stoof van tafel weg om eerst te gaan zien of ze er uit waren.

 Blij als een kind dat met Pasen al die chocolade eieren in de tuin ziet liggen kwam ik terug, ik melde trots aan moeder de vrouw dat men eerste Italiaantjes gekipt waren. Ze zijn op vandaag al van een ring voorzien en groeien voorspoedig op, nu maar afwachten of ze de schoonheid evenaren van de moeder.        

WEBSITE VAN WIM HOFMAN

Ook Wim maakt de stap naar het internet met een eigen website over zijn hobby de Belgische bult. Mooi gedaan Wim ik zal deze site volgen met veel belangstelling. Aan alle vogelliefhebbers die eens een kijkje willen gaan nemen bij Wim hier zijn adres:      wimhofmanbelgischebulten.com