DE BOUQUET GARNIE

Nu men de TV. niet meer kan aanzetten of men slaat u om de oren met een kookprogramma zijn “méthode de cuisson” of” bouquet garni” termen die voor niemand nog enig geheim inhouden. Wat weinigen weten is dat onze kanaries ook wel een bouquet garni of op zijn Vlaams een kruidentuiltje weten te appreciëren, in deze zomertijd kan dit recht uit veld of weide komen. Nu de grassen en onkruiden volop zaden dragen zijn dit snoepjes voor onze vogels, aan de liefhebber om ze ter beschikking te stellen.

Nu de vogels volop in de ruiperiode zitten is het een goede zaak dat ze kunnen beschikken over de meest diverse zaden die de natuur te bieden heeft, zowel rijpe als onrijpe onkruidzaden zullen onze vogels helpen om deze zeer moeilijke periode die de ruitijd is met succes te doorstaan. Het aanbieden van deze zaden die nog met de zaaddozen vast zitten op de stengels geeft de vogels ook een goede bezigheid gedurende de dag. Het is ook altijd boeiend om ze te observeren als men ze een zaaddoos, peul of grashalm aanbied die ze nog niet kennen, eerst gaan ze op onderzoek uit om vervolgens eens voorzichtig te nippen, men ziet ze als het ware proeven van het onbekende. Aan hun eerste reactie kan men zien of ze het aangenaam vinden of niet, maar net zoals bij de mensen is het zo dat smaken wel eens kunnen verschillen.

Nu we dan toch zijn aanbeland bij het vergelijkend gedrag tussen mensen en kanaries kan men ook hier nog meerdere synergiën in vinden. Zo zijn het steeds dezelfde vogels welke als eerste zullen doorhebben hoe men nu juist het zaad kan bereiken als het nog zit opgeborgen in een minder toegankelijke zaaddoos of peul voor onze kanaries. Neem nu de zaaddoos van de teunisbloem, met hun dikke stompe bek eigen aan onze kanaries is het geen sinecure om het zaad te bereiken van deze plant, enkel de handigste zullen er in slagen. Maar geen nood sommige vogels die net iets minder handig zijn maken dit dan weer goed door slim te zijn. Ze gaan het haantje de voorste een tijdje observeren hoe het nu juist moet, en gaan dan ook op deze wijze aan de slag. Na de handige kanarie, de slimme kanarie is er ook nog de sterke of agressieve kanarie, deze wacht gewoon zijn tijd af tot het zaad voor het grijpen ligt, om vervolgens de stengel met veel kabaal te bemachtigen en de zaden op te peuzelen zonder scrupules voor het werk dat de andere leverde om de zaden te bereiken. En ook de eigenzinnige kanarie kan men vinden in een groep vogels, eentje die als lijflied heeft: “ I di dit ny way” , deze hakt gewoon in tot de zaaddoos toten los is om zo de zaden te bemachtigen. Zo zie je maar tot wat voor vaststellingen men soms kan komen door het observeren van een groep kanaries die men iets nieuw aanbied wat ze nog niet kennen. Wie stelde weer vast dat sport of muziek milieus soms een afspiegeling zijn van de maatschappij, met dezelfde goede en slechte zaken, en het bijbehorend gedrag der mensen welke er in thuishoren. Wel ik kan dit bijtreden door de vaststelling dat een groep kanaries net eenzelfde gedrag vertonen en een aantal goede en slechte kenmerken ten toon spreiden, net als men in het dag dagelijks leven ontmoet.

Genoeg gefilosofeerd straks gaat men nog denken dat ik ze zie vliegen(maar dan geen bultjes), dus over tot de orde van de dag. Wat stopt men nu best allemaal in dat (on)kruiden tuiltje? Wel men kan daar zowat alles instoppen wat de vogels lusten, van de meest voor de hand liggende en alom gekende onkruiden zoals weegbree, moerasspirea, perzikkruid enz. tot de meest onwaarschijnlijke zoals Oost-Indische kers of de mannelijke bloemen van de courgette aangezien deze geen vruchten dragen, alles kan zolang het maar niet giftig is voor de vogels zoals vingerhoedskruid bv. Waarom spreek ik hier over een tuiltje? wel ik maak er een tuiltje van om te voorkomen dat ze de aangeboden stengels gaan verspreiden door gans de vlucht. Ik doe dit met een elastiekje, zodat ik met één handbeweging het tuiltje kan verwijderen als de zaden zijn opgepeuzeld en alleen nog de stengels achterblijven in de vlucht. Bij het verzamelen van de onkruiden vooral opletten voor de plaats waar men deze gaat plukken, zijkanten van akkers en velden evenals spoorwegbermen gaat men soms behandelen met onkruidverdelgers, dus oppassen als men besluit van hier onkruiden te verzamelen. Ook de graskanten langs drukke wegen best vermijden, net als de zijkanten en oevers van sterk vervuilde sloten en waterlopen, en zeker niet als bij het ruimen van het slip dit op de zijkant terecht komt.

Veel plezier bij het verzamelen van onkruiden, trekt de weidse velden, akkers en beemden in, ontspan u en geniet van de mooie natuur die zich in deze zomerse dagen van zijn mooiste kant laat bewonderen. Zo ga ik soms zeer vroeg en dan eens zeer laat in de vallei van de Grote Nete op expeditie, en dan hoor ik in de ochtendstond van een warme dag de leeuwerik die smeekt om de hemel binnen te mogen. Of ik luister naar het gezang van de nachtegaal in de schemer van de avondluwte die verkoeling brengt voor een broeierige namiddagzon, en dit alles ergens in de donkere bossen gelegen tegen de noordergrens van Booischot met Hulshout. En ik kan u verzekeren dat eens het donker is en er een verschrikte muskusrat wegvlucht, of een kerkuil scheert onhoorbaar van achter uw rug voorbij, dat de haren u ten bergen rijzen en de adrenaline door uw lichaam giert.

Wat later op de avond gezeten op het terras van de herberg MAC-ADAM laven wij onze dorst met de zurige friste van een koele Roden Bach, we bekomen wat van de emoties. In de verte tegen de avondschemering wandelen nog twee verliefden hand in hand het jaagpad op, net daar waar het silhouet zich aftekent van het kasteeltje waar ooit het filmdecor was voor de opnames van de film Pallieter. Hij was met voorsprong de grootste levensgenieter uit dit Neteland, en later op de avond en wat gelaafde dorst verder voelde ik een stukje Pallieter.

Het is nu bijna middernacht en in het schijnsel van een volle maan fietsen we richting huiswaarts over het jaagpad naast de kronkelende Nete. Net voor we aan de dikke lindeboom in een meander van de Nete de bossen van kasteel “ Ter Laken” bereiken, zien we in het flauwe schijnsel van onze fietslamp het verliefde koppeltje weer. En zie het is niet alleen de nachtegaal die in deze zwoele zomernacht met zijn mooi liedje het vrouwtje wist te behagen tot “ fare l’amore “. Zo zie je maar tot wat onkruiden verzamelen voor de bultjes soms kan leiden. Met deze laatste gedachte beland ik in men bedstee, ik zink al snel weg in een zoete droom over één Pallieter die het snoepje plukte, onder de dikke lindeboom op de tonen van “Simply The Best” gezongen door een koor van driftige nachtegalen.