OP BEZOEK BIJ DE WERELDKAMPIOEN

Vandaag een bezoekje gebracht aan de wereldkampioen, nee niet aan Niels Albert maar aan Dirk Leerman. Samen met Dirk Pelgrims reden we tegen de klok van één naar Zwijndrecht, Dirk moest nog een koppel Bultjes gaan ophalen. Bij de vraag of ik graag meeging moest ik geen twee keer nadenken.

Bij aankomst werden we verwelkomd door zijn altijd even charmante vrouw Elsie.  Met de vraag om niet aan te bellen om de derde generatie welke boven lag te slapen niet te wekken gingen we langs achter. Na Dirk te hebben proficiat gewenst met zijn behaalde titels op het WK, stoomden we direct door naar het kweekhok.

Bij het betreden van dit hok overviel me de gedachte van hoeveel kampioenen vogels hier al het levenslicht zagen. De spraakwaterval welke Dirk is zorgde er voor dat we bij elke kweekbak bevolkt door bultjes de nodige uitleg kregen. Ik gaf men ogen de kost en liet niet na om de vragen welke bij mij opkwamen aan Dirk te stellen, men krijgt niet elke dag de kans van antwoorden te verkrijgen van zulk een befaamde en getalenteerde kweker van bultjes.

Het onderwerp over welke kleur tegen welke kleur kan en mag of juist niet kan of mag, of hoe men kleur op zijn vogels verkrijgt en de bevedering verbeterd was niet simpel om volgen. Hier voel ik dat er nog een stuk braakliggend terrein is voor mij, het gebrek aan ondervinding speelt mij parten in deze materie.

Nu enkele jaren geleden kreeg D.Pelgrims de vraag van D. Leerman of hij kon beschikken over een zilverbruine man om mee te kweken, met de belofte dat D.Pelgims later een nakomeling terug kreeg was de diel snel beklonken. Vandaag kon D.Pelgrims kiezen uit negen nakomelingen uit twee verschillende popjes. Mits wat overleg om D.Leerman zijn opgezette kweeklijn niet te onderbreken verkoos D.Pelgrims  een gele man welke deel uitmaakte van de winnende stam op het WK, en een wit bruin bont popje.

Na het maken van de nodige foto’s werd er nog gezellig wat nagekaart over het voorbije WK en de nakende kweek. Rond de klok van vier keerden we huiswaarts om de verkeersdrukte wat voor te zijn.

 Bij de beleving van men hobby zijn deze momenten van collega kwekers onder elkaar zonder de minste afgunst en alleen maar bewondering voor elkaars behaalde resultaten pareltjes om nooit te vergeten.

 Als ik dan denk aan uitspraken van sommige liefhebbers die beweren dat zij die eenzelfde soort vogels kweken alleen maar vijandig en achterbaks moeten worden geschat en bejegend, hier kan ik alleen maar op  zeggen dat ze niet weten wat ze missen.