DE MEESTER VERTELD

Net zoals vele vogelliefhebbers werd ik al op jonge leeftijd besmet met de vogelmicrobe en tot op heden draag ik hier de gevolgen van. De eerste kiemen van besmetting deed ik op in het lager onderwijs. Er waren drie dagen in het schooljaar dat ik uit volle overtuiging naar school trok. De eerste dag viel zowat half september wanneer ik gezeten op de laatste bank in de klas naar de meester luisterde hoe hij vertelde over de vogelvangst. De maquette van een vogelsteek gemaakt op een stuk triplex kan ik me nog zo voor de geest halen, en als we dan  in de lage beemden aan de Delbeek een bezoek brachten aan het echte vogelsteek van zot Jefke  hoe mooi was dat, het komt me voor of het gisteren was.

 De tweede dag was die van de missie tombola rond 11 november, iedereen verzameld rond de grote gietijzeren kolenkachel in het midden van de klas waar de lootjes werden getrokken, de te winnen prijzen bestonden uit wilde vogels zoals kneuters en groenvinken of goud visjes. Men eerste vogel welke ik ooit bezat had ik hier aan te danken, het beeld van die groenvink man staat nog in men geheugen gegrift, eigenaardig toch als men weet dat het al 44 jaar geleden is en hij maar een nacht leefde, waarna de kat hem oppeuzelde.

 De derde dag viel ergens begin december wanneer we een tekening maakten voor de vogeltentoonstelling ingericht door de Heikneuter van Pijpelheide.

 Een spandoek over de weg met als opschrift “VOGELTENTOONSTELLING” en een luidspreker tegen de muur waar gans de dag gekweel van vogeltjes uitkwam, nostalgie ten top. Op de maandag voormiddag brachten we met de meester dan ook een bezoek aan de parochiezaal om al die mooie vogels te bewonderen.

Het was bij de Heikneuter dat ik op 12 jarige leeftijd lid werd en men eerste stappen zette als vogelliefhebber. Een keer per maand bij Marieke van de zaal op de zondag voormiddag tegen 10 uur in een hok tussen de duivenkorven, allen gezeten op klapstoeltjes aan een grote schraag was de vergadering.

 Het is ook bij deze club dat ik na een lange onderbreking hernieuwd kennis maakte met onze hobby. Buiten enkele nieuwe gezichten zijn het nog steeds dezelfde mensen die de dienst uitmaken, het voelde aan als weer thuiskomen van een lange reis. Ik denk dat deze oude getrouwen ook nog steeds de gevolgen dragen van een vroeger opgelopen besmetting met de vogelmicrobe.

 Het is zeker niet de grootste club van het land en ook financieel kunnen we niet te zot doen. Ondanks dit alles voel ik mij hier thuis, de maandelijkse vergaderingen zijn telkens weer iets waar ik naar uitkijk. En ook al is er in de pruimentijd niet veel nieuws te vertellen de gezelligheid en wederzijdse waardering is nooit ver weg op deze samenkomsten, altijd weet er wel iemand een interessant gesprek op gang te brengen. Het kan er soms ook hevig aan toe gaan, maar voor den Torfs er hem in stoort moet het al erg zijn hoor. In ons klein clubje van 8 tot 10 man welke gewoonlijk aanwezig zijn op de vergadering kan ieder zijn ei kwijt, de Jos zorgt voor den drank en als stand-up comedian  voor de vrolijke noot. De Louis vangt zijn vis en de Richard brengt met zijn bevoegdheid als voorzitter wat cijfertjes of tilt het niveau wat hoger. De pelgrims komt samen met zijn bodyguard de Mark altijd wat later als de kust al veilig is, ons alfa mannetje de Willy gooit met een knipoog al eens graag de stok in het hoenderhok. De Werner brengt verslag uit over de wisselende gang van zaken met zijn vogels, waarna vader Van Dessel de puntjes op de i zet aangaande de ringen. De Geeraerts probeert het nog eens te spelen van uit een underdog positie maar valt dan al snel door de mand omdat hij gewoonlijk meer weet dan de rest. Ikzelf geniet van dit alles wetende dat ieder zijn rol weer goed speelde zonder te vergeten om ook al eens in het potje te roeren. Op het einde van de vergadering blijven er geen gekwetste zielen over en kan iedereen voldaan naar huis.

 Voor sommigen is er nog een na vergadering welke doorgaat in het nabijgelegen café ook deze wil ik voor geen geld van de wereld missen, wat bijpraten over alles en nog wat.

Nee, dank u laat de grotere clubs maar met allerhande voordelen zwaaien, ik blijf waar ik me goed voel om samen onder vrienden van onze mooie hobby te genieten. Ik hoop dat het bij leven en welzijn voor iedereen nog lang mag duren.