|
AVDE.
OP BEZOEK IN ISTANBUL.............
Op het W.K. in Bari kreeg Willy en Maurice de vraag om als keurmeester te fungeren voor de 5de Club Show Istanbul Border & Fife Fancy, en werd ze positief beantwoord.
l
Door omstandigheden bleek het voor Maurice niet mogelijk om zijn belofte na te komen. Een vervanger zoeken met een zelfde visie op de Border als deze die heerst binnen het partnerschip was dan ook geen eenvoudige opgave. Na enig zoekwerk kwam men bij mij terecht, alle kennis begint bij zelfkennis en zonder de ondervinding en ervaring die Maurice bezit zou dit niet eenvoudig zijn. Ik was wel bereid om als kenner van het huis als assistent en klankbord voor Willy op te treden tijdens de keuring in Istanbul.
Het was dan ook op de morgend van vrijdag 5 december dat we samen richting Zaventem vertrokken, om tegen 8 uur richting Istanbul te vliegen. In de vroege namiddag arriveerden we in het hotel na een voorspoedige vlucht. Het hotel was gelegen aan de voet van het oude Istanbul achter de oude ommuring van de stad en in de schaduw van de Sofia en Blauwe moskee. Aan de voorkant vanuit ons raam kregen we zicht op de zeestraat tussen Europa en Azië met in de verte de brug over de Bosporus. Na kennismaking met de andere keurmeesters bleek dit een bonte mengeling te zijn van meerdere nationaliteiten.
Op zaterdag morgend stroomden de vogels binnen en na de middag konden Italiaanse, Portugese, Ierse en Belgische keurmeesters aan hun taak beginnen, ze kregen 830 Yorkshires, 1300 Glosters, 250 Borders, 80 Fife fancy en verder nog Norwish en Cresten te keuren.
Het was voorzien dat Willy om 13.30h een aanvang zou nemen met de keuring, uiteindelijk was het 15.30h voor hij kon starten. Aangezien sommige Borders een reis van 1000 km achter de rug hadden en de mindere kwaliteit van de verlichting in de hal zorgde er voor dat sommige vogels een vermoeide en slaperige indruk gaven, en namen ze de nodige tijd in beslag om zich te laten zien. Er werd gekeurd op het Engelse systeem naar de beste 7 vogels van de show. Tegen de klok van 19 uur was de klus geklaard, en was de winnaar bekend.
Willy liet tijdens de keuring zien dat hij de materie van de border tot in de puntjes beheerst, smaken verschillen natuurlijk maar de beste vogels stonden op de hen toekomende plaats. Voor mij was dit een uitgelezen kans om ervaring te mogen opdoen door deze keuring van zeer kort bij te volgen uitgevoerd door iemand die zich kan scharen bij de vijf beste kwekers ter wereld van dit ras.
Een erg vermoeiende dag werd afgesloten in een typisch Turks restaurant, daar waar het in Engeland een dinner en dance was, opteerde men hier als muzikale begeleiding voor opzwepende Turkse klanken. De plaatselijke Willy Sommers en Laura Lynn maakten hun opwachting en de Turkse klassiekers die ze brachten zette gans het restaurant in rep en roer, de plaatselijke schonen jong en oud brachten met zwoele buikdansbewegingen menig Turks hoofd op hol. Het eten was lekker de conversatie wat minder gezien de nodige decibels en de taal die echt geen binding heeft met de onze. Met de nodige vertalingen van Haluk Sermet en op een groot overdekt dakterras waar de decibels wat minder waren ontwikkelde er zich een erg interessant gesprek over hun manier van kweken en verzorgen van de vogels.
Na een verkwikkende nacht rust en uitgebreid ontbijt dat we samen nuttigden met enkele Belgische bezoekers aan de show vertrokken we op zondag voormiddag richting Azië. We reden richting Bosporus, in het Turks de Boğaziçi, Karadeniz Boğazi, het is een belangrijke zeestraat die Istanbul opsplitst in een Europees en een Aziatisch gedeelte, het verbindt de Zee van Marmara met de Zwarte Zee. De brug is één van de grootste bruggen ter wereld met een lengte van 1590 meter en een breedte van 39 meter. Het wegdek hangt maar liefst 65 meter boven de Bosporus. Helaas is het hiermee ook een populaire plek voor mensen die zelfmoord willen plegen en om deze reden is de brug verboden voor voetgangers en fietsers. We kregen op het hoogste punt een indrukwekkend uitzicht over de wereldstad die Istanbul is, er leven 17.000.000 mensen in deze stad die vanop dit hoger gelegen punt zonder einde lijkt.
Na de middag brachten we een bezoek aan de show, hier konden we een ongelooflijk aantal Yorkshire bewonderen en vaststellen dat de Ierse keurmeesters de lichtere types prefereerden. Dit was niet geheel tot tevredenheid van de liefhebbers en inrichters, we konden zelf vaststellen dat de bevedering soms te wensen overliet maar het volume zat wel daar waar het dient te zitten, wat soms wel eens anders is bij de vogels die ik thuis te zien krijg.
Bij de Glosters was te zien dat groen geen kleur is die de Turkse liefhebbers aanspreekt, veel Glosters die overwegend vetstofkleurig waren. Er was wel kwaliteit aanwezig, maar veel vetstofkleurige vogels moeten nog een eindje gaan voor ze het vereiste niveau zullen halen. Hier was het Marc De Keyser met nog twee andere keurmeester die 1300 Glosters diende te keuren.
Bij de Norwich was het Nottet Alain die de dienst uitmaakte om de vogels van de nodige punten te voorzien, ook een behoorlijk aantal cresten was aanwezig.
Bij het bezoek aan de Borders kregen we positieve opmerkingen te horen over de verrichte keuring, deze werd nog bevestigd door Engelse keurmeesters die aanwezig waren. Wat de kwaliteit van de aangeboden Borders betreft was deze erg verschillend, sommige waren echt wel goed maar groen was ook hier het kind van de rekening.
Het kleine broertje van de border de Fife fancy blijkt niet zo populair te zijn in Turkije met maar 80 aanwezige vogels was dit aan de lage kant. We kregen echt wel kleine vogeltjes te zien die dan ook de typische gebreken lieten zien van die kleinere types. Ik denk dat mits de juiste inbreng van goede Fife fancy exemplaren uit België er een mooie toekomst in het verschiet ligt voor de liefhebber die deze link maakt.
Ook was er een aanzienlijk aantal vogels aanwezig in de verkoopzaal, hier werden vooral de zwaardere rassen en Glosters aangeboden. Aan Yorkshire geen gebrek hier en in een kwaliteit die menig liefhebber in België zou doen watertanden. Ook de grotere frise rassen werden te koop aangeboden, wat men hier niet te zien krijgt zijn houdingvogels ook achter Fife Fancy moet men op zoek gaan. Aan kandidaat kopers geen gebrek nooit zoveel vrouwen met jonge kinderen op een vogel verkoop aanwezig gezien dus de toekomst lijkt me hier verzekerd.
Zondag avond in het hotel bij een goede tas koffie en nagenietend van ons verblijf stelden we vast einde goed al goed. Tot Marc de Keyser ons de vraag stelde of wij nog een kamer hadden voor de nacht, en hoe we dan wel zouden thuis komen op maandag? We hoorden het in Istanbul donderen en dit bij heldere hemel ook al was het donker, wegens de staking in België werden alle vluchten naar Zaventem gecanceld en dit niet enkel op maandag maar voor de twee tot drie volgende dagen. Wij hadden dan wel geen vlucht naar huis meer voor maandag maar de Marc had zelfs geen bed meer om in te slapen. Uiteindelijk konden we op maandag een vlucht op Keulen boeken en kwamen we ergens tegen 20 uur toe in Begijnendijk. Zowel voor Willy, Marc als voor mezelf was einde goed al goed.
Van in het hotel kregen we zicht op de Bosporus met in de verte kleine vissersbootjes die daar dag en nacht lagen te vissen
Op één van men ochtendwandelingen nog geen 2 min van het hotel kreeg ik een heel ander Istanbul te zien.
Winter in Istanbul net anders dan in België
Het hotel was ok
Dakterrassen zijn op elk huisje groot of klein aanwezig ook ons hotel bezat een ruim dakterras, een overdekt gedeelte waar we in de morgen ons ontbijt nuttigden, en een open waar het aangenaam vertoeven was bij 23°C zoals Willy en Lucien laten zien.
De Belgen waren goed vertegenwoordigd.
Liefde is !!!!!!! Een foto maken van uw echtgenote op een dakterras in Istanbul
Op zondag brachten we een bezoek aan het hoogste punt van Istanbul dat in Azië is gelegen
Zicht over Istanbul met in de verte de brug over de Bosporus
|
