De kost prijs of waarde van een kanarie  

Voor de juiste prijs van een kanarie kan men best langs gaan bij de opkoper of bij een erkende vogelhandelaar. Deze mensen hechten enkel belang aan de pure commerciële waarde van de aangeboden kanaries, al naar gelang  vraag en aanbod kan de prijs lichtjes variëren.  Voor deze mensen is het doel om winst te maken door export of verder verkoop van de aangeboden vogels.

Voor ons liefhebbers gaat het niet zo zeer om de prijs van de vogel maar vooral om de waarde van een bijgehaalde kanarie. Wie zich enkel richt op de prijs van de vogel en voorbijgaat aan de waarde koopt steeds te duur, wie zich richt op de meerwaarde van een vogel voor zijn bestand  komt er steeds goedkoop van af. Eens men over een eigen vogelbestand van enige omvang beschikt en een selectie kan doorvoeren onder zijn jonge vogels zal men op zoek gaan om dat bij te halen wat men nog mist om zijn bestand een trapje hoger te tillen. Hoe hoger de kwaliteit van uw eigen bestand hoe moeilijker het word om nog vogels te vinden welke een meerwaarde bieden bij inbreng in uw vogelbestand.

Aan de hand van wat kan men nu bepalen of een vogel welke men wenst aan te kopen een meerwaarde kan bieden voor ons bestand? Als men koopt bij een grote naam in een bepaalde soort of ras moet dit wel een vogel zijn met meerwaarde hoort men wel eens verkondigen. Neem het van mij aan dat net als iedereen deze betere kwekers ook niet allemaal super vogels kweken laat staan dat ze deze al zouden verkopen.

Het is altijd makkelijk als de waarde van een vogel al bepaald is zonder dat men dit zelf hoeft te doen en dan nog door erkende keurmeesters. Al te vaak worden er op de shows punten gekocht, wat men thuis of op de beurs niet aan de straatstenen kan slijten heeft plots een meerwaarde als er punten opstaan. De slimste gaan als volgt te werk, men neemt deel aan een van de laatste plaatselijke TT ergens rond kerstmis( vooral gekend voor de milde toekenning van punten)  Ze nemen enkel vogels mee welke voorbestemd zijn voor de verkoop, al wat nu maar enigszins wat punten weet te behalen verdubbeld in prijs(niet in waarde). Als zoete broodjes wisselen hier elk jaar tientallen vogels van eigenaar, de slimme verkoper is te vrede en de naïeve koper kan uitpakken met een vogel van 90 of 91p. Wat mij hier altijd aan verwonderd is dat de keurmeesters bij het beoordelen van vogels die de kopers zelf inzenden maar al te vaak worden verweten van volkomen onbekwaam te zijn, maar men gaat wel af op het oordeel van deze zelfde keurmeester als men een vogel kan aanschaffen van 90 of 91p.

Nog een vb. uit de praktijk, bij een bezoek aan een liefhebber met doel om zich versterking aan te schaffen zitten de vogels welke weg mogen opgedeeld in twee kooien met elk een verschillende prijs. In een derde kooi zitten enkel topvogels welke natuurlijk niet weg mogen? De koper monstert de koopwaar en komt uiteindelijk bij de kooi uit van de topvogels welke niet weg mogen, na enig aandringen van de koper gaat de verkoper door de knieën. De koper denkt dat hij (zij het wel voor een wat te hoge prijs ) een topvogel heeft kunnen meenemen maar weet niet dat er ook een paar lokvogels tussen  zaten die met opzet daar werden tussengeplaatst door de verkoper en eigenlijk niet beter zijn dan deze uit de goedkoopste kooi.

Om dit alles te voorkomen is het van het grootste belang dat men weet wat er dient ingebracht te worden om te evolueren naar betere vogels. Zoek ook steeds naar kweekvogels als men versterking nodig denkt te hebben, en ga ook op zoek in uw eigen bestand naar kweekvogels, deze zien er soms gans anders uit dan show vogels.  Als men de kans heeft om ervaren liefhebbers aan het woord te horen, vraag dan steeds hoe zij hun kweekkoppels samenstellen om tot goede show vogels te komen. Als men het geluk heeft van op bezoek te mogen gaan bij een van de betere kwekers vraag dan steeds om de kweekvogels eens te mogen zien. Geef uw ogen hier de kost en denk vooral niet in termen van de standaard voor de show vogel, maar zoek vooral naar de kenmerken waarin ze verschillen van de showvogels, in dit verschil zit de sleutel verborgen van het succes van deze betere liefhebber. In al men onervarenheid weet ik wel zeker dat een kampioen zelfs een wereldkampioen per definitie niet de kwaliteiten hoeft te bezitten van een goede kweekvogel. Of om het met een voorbeeld uit men werkverleden te duiden, men maakt de kleur oranje uit de samenvoeging van rood en geel, wel nu de showvogel kampioen is de oranje kleur en de kweekvogels zijn rood en geel. Wie nu met oranje vertrekt mag bijmengen wat hij wil nooit zal hij het zelfde resultaat bekomen dan met rood en geel.  

Voor wat men bultjes betreft bestaat rood uit een grote zware man met een volle dikke romp met wat houding als het kan maar het hoeft niet echt, en  geel is een fijn slank popje met een perfecte houding en bevedering ze gaan geen van beiden hoge ogen gooien op de show maar onder hun nakomelingen bestaat de kans dat het bijna perfecte oranje tevoorschijn komt.

MIJN WK TE BARI

Van een reis naar het Italiaanse Bari thuiskomen met een Spaanse griep, na een week uitzieken zijn we weer bijna de oude. De bultjes waren al bijna één week weg naar het WK toen we op donderdag morgend 23 Januari besloten om hen achterna te reizen. Als blue voor wat betreft luchthavens dacht ik dat men collega’s reisgenoten me een poets probeerden te bakken toen ze me verwittigden dat aan de incheck schoenen en broekriem uit moesten, maar niets was minder waar en na driemaal opnieuw kon ik door zonder schoenen en men broek ophoudend met de hand. De vlucht verliep vlot en het hotel was OK, op vrijdag morgend brachten we een eerste bezoek aan de “Fiera del Levante”. Met de chaos voor ogen aan de inkom van het WK te Hasselt werden we aangenaam verrast dat de toeloop aan het loket best meeviel. Met max 60à70 mensen die stonden aan te schuiven leek ons dit een hapklaar brokje om binnen te komen, was dit even zonder de waard gerekend.

Uiteindelijk geraakten we dan toch binnen in dit mooi nieuw complex geen grote luxe maar alles aanwezig en de zaklampen waren dit keer niet nodig er was voldoende licht. Het bezoekersaantal  vrijdag was miniem op zaterdag was het iets drukker maar zeker geen overhoop aan volk. De commerciële standen waren aanwezig maar ze beleefden een zwak WK denk ik als ik de belangstelling monsterde. Op vrijdag was de al niet grote verkoop klasse nauwelijks bevolkt door particulieren, de zaterdag was wat beter maar zeker geen overhoop. Wat wel voldoende aanwezig was tijdens de show was de bewaking en dit door professionele mensen, dus de verhalen van pas maar op daar in het zuiden zijn volkomen uit de lucht gegrepen.

En dan het belangrijkste op een WK de vogels en voor mij op de eerste plaats de bultjes, ik begaf me tussen de rekken waar de postuurvogels werden uitgestald en zocht naar de bultjes. Al snel had ik ze gevonden en al na een paar kooien bliksemde een bont vogeltje me van de sokken, ik ben er het ganse WK niet goed van geweest. Ik las de naam van ene Montalto Giuseppe op het etiket  en die naam zei me wel iets maar ik kon hem niet direct plaatsen. VTM. Kleurt je dag, wel deze man zijn bultjes kleurde mijn WK. Dat het thuisvoordeel en het eraan verbonden chauvinisme bij de Italiaanse  keurmeesters al weleens zal mede bepaald hebben wie het uiteindelijk haalde is niet uit te sluiten natuurlijk. Bij de bultjes was op een punt en komma na de uitslag een juiste weergave van de aanwezige kwaliteit bij de Italiaanse vogels. Tegen zoveel geweld vanwege de Italiaanse inzenders vielen onze bultjes een beetje licht uit, enkel de echte klasbakken konden een graantje mee pikken. Zo was er voor Dirk Leerman een bronzen medaille weggelegd in stam en individueel in de reeks van de zwaar bonte, en behaalde Marc De Keyser eveneens een bronzen medailles in  de reeks van de enkelingen gepigmenteerd.

In de rand van het gebeuren bij de bultjes was er nog een mooi voorval wat me overkwam. Zoals ik al vermelde was het een bont bultje van ene Montalto Giuseppe dat de bliksem deed inslagen bij mij, moet ge niet vragen hoe graag ik van deze liefhebber iets wou om men bestand en bevedering te verbeteren. Na de nodige info aangaande deze liefhebber leek het mij bijna ondoenbaar om hier iets van mee te nemen naar België om men bestand te versterken. Groot was dan ook men verwondering dat Marc De Keyser in de namiddag met de vraag kwam of een Italiaanse liefhebber een bultje van mij kon bekomen, en wie denkt je dat dit was? Juist ja  Montalto Giuseppe. Na wat onderhandelen dat moest gebeuren via Marc(waarvoor dank) die vloeiend het Italiaans spreekt  en een nachtje slapen kwamen we tot een vergelijk en verwisselden een bultje, dus nu zit er een Siciliaan hier bij mij en woont een bultje van mij in Sicilië. Met mijn vier bultjes welke aanwezig waren te Bari behaalde ik 3x 89P en één maal 90P wat zeker geen totale afgang is maar naar de toekomst toe moet dit beter kunnen denk ik.

Zo een buitenlands WK zorgt voor een ietwat speciale sfeer kon ik ondervinden, ver van huis en toch vertrouwde gezichten die men ontmoet. Het is vooral door en met deze vertrouwde mensen om u heen dat er een beleving plaatsvind die boven het gewone uitgroeit.   

Ook de aanwezige leden van de Heikneuter te Bari wisten mooie resultaten neer te zetten zo zorgde het duo Winkelmans – Torfs  bij de borders  met twee wereldtitels en één zilveren medailles voor een knalprestatie maar we hadden nu ook niet minder verwacht hoor. En wat te denken van het duo Vercammen- Schoovaerts die met drie gouden en drie zilveren medailles huiswaarts keerden. Verder was er nog een zilveren medaille voor Pelgrims Dirk met Fife Fancy en een bronzen medaille met Irich Fancy voor Werner Van Dessel. Ook was er voor Nestor Dennis een bronzen medaille weggelegd met zijn Berners, Dennis is ook de persoon die er als begeleider van de postuurvogels  zorg voor draagt dat onze postuurkanaries met een zuiver staartje en pootjes in hun kooi terechtkomen op  een WK om hun kansen te kunnen verdedigen.