DE HEIKNEUTERS OP HET WK TE HASSELT

Als kleine plaatselijke vogelvereniging het hoofd boven water houden is op de dag van heden niet zo evident meer, de tamtam bracht weer eens het slechte nieuws dat een vereniging uit een buurgemeente het voor bekeken houd en geen show meer zal inrichten, spijtig.

Hoe we dat dan doen op de Pijpelheide, wel we proberen een groep vrienden te zijn, we prijzen ieder lid zijn gaven en vergeven elk één zijn gebreken als die er al zijn. Het moet zijn dat dit aansteekt, als ik zie dat er leden bijkomen zonder dat ze op de vetpotten afkomen, dan denk ik dat de Heikneuter goed bezig is.

U moet dat klein van die plaatselijke vogelvereniging nu ook weer niet te letterlijk nemen hoor, en het staat zeker niet in verhouding tot de prestaties van de leden op het WK te Hasselt. Ik zal ze even de revue laten passeren zodat u zelf kan oordelen.

De eer om de reeks te openen is aan den Tor, den Torre slaagde er weer maar eens in om zich tot Wereldkampioen te laten uitroepen bij de Borders, het is al de vijfde maal na elkaar dat ze daar in slagen. Ik zie u het voorhoofd al fronsen en denken den Tor, wie Tor wat Tor ik ken gene Tor. Het gaat hier natuurlijk over het partnership Winkelmans – Torfs, of voor de vrienden de Willy en de Maurice die in de cataloog zijn terug te vinden onder Winkelmans Tor. Ze behaalden goud met een stam bonte Borders en tweemaal zilver bij de getekende Borders zowel in stam als individueel.

De volgende in de reeks is Pelgrims Dirk die er ook al jaren in slaagt van zich tussen de winnaars te nestelen, na een paar goede jaren met de Fife-Fancy laat hij dit jaar zien dat hij thuis is van alle markten door te scoren met Japan –Hoso. Hij behaalde in stam de zilveren medaille bij de getekende, en de bronzen bij de bonte. Voor volgend jaar in Italië voorspel ik dat Dirk gaat scoren met Belgische Bult, of het moet zijn dat zijn KV-Mechelen kampioen speelt en hij moet gaan supporteren maar dat is maar een klein kansje nietwaar Dirk.

De Werner Van Dessel weet zich ook weer te plaatsen in het rijtje van de medaille winnaars, hij behaalde in stam zilver met Irish Fancy vetstof. De Werner gaat steeds opnieuw de uitdaging aan om met een nieuwe soort te komen en er mee te scoren op WK. Met zoveel ervaring in de verschillende rassen is Werner wel de geknipte kandidaat om het nog tot keurmeester te schoppen.

Dat we bij de Heikneuter niet alleen kwekers van postuurvogels op hoog niveau bezitten is af te lezen aan de volgende resultaten van onze leden die deelnamen met kleurkanaries.

Zo behaalde Geeraerts Andre in stam een bronzen medaille bij de rood intensieven en Jean-Pierre Blondeel in stam een bronzen medaille bij de Vetstof geel mozaïek type 1 . Zo zie je maar dat ook hier er leden zijn terug te vinden die een hoog niveau halen in hun soort.

Ook de nieuwkomers wisten zich te plaatsen bij de beteren op dit WK, zo behaalde Winckelmans Jos in stam een zilveren medaille met Zuiderse frisé vetstof, en wist René Vercammen bij de Glosters tweemaal zilver en tweemaal brons te behalen.

Met deze karrevracht aan medailles zal het weer niet anders kunnen of er zit een feestje aan te komen hoor ik, de zaal staat al vast en den brouwer is al gewaarschuwd, of met andere woorden laat de boeren maar dorsen.

De prestaties van de Belgen met Belgische Bult in Hasselt

In de eerste plaats wil ik de Belgen die met de Belgische Bult onze naam en faam hoog hielden proficiat wensen voor hun prestaties op het WK 2013.

Dit WK moesten we aanvangen zonder onze sterkste troef met Belgische Bult. Dirk Leerman had er voor gekozen om deze maal langs de andere kant van de tafel te gaan staan. Bij dezen wisten wel dat de juiste man op de juiste plaats zat, en dat onze bultjes door een kenner die weet hoe een Belgische Bult moet zijn zou beoordeeld worden. Hij liet zich bij de aanvang van de keuring dan ook meteen gelden door te stellen dat de nodige aanpassingen moesten gebeuren alvorens er in goede omstandigheden kon worden gekeurd. Wat er mis was? Wel er was gewoon een lage tafel voorzien om op te keuren terwijl er een verhoogde tafel nodig is om houding vogels in goede omstandigheden te beoordelen.

Dat de Belgische bulten groep Oost – Vlaanderen buiten Dirk nog andere kleppers in zijn rangen kent wisten we al langer. En ze lieten zich te Hasselt dan ook gelden, zo wist Gino Pardon na zijn zilver van vorig jaar dit jaar de hoofdvogel af te schieten met het behalen van goud in de zware reeks van Belgische Bult vetstof. Voor mij persoonlijk was deze vogel de waaaw vogel van het WK, spijtig dat Jos Vetters wegens hospitalisatie niet kon meekomen anders ben ik er zeker van dat hij zou gezegd hebben “wel ja zo moeten ze zijn”. Het was een pracht van een Belgische Bult het beeld van deze vogel staat voor altijd in men geheugen gegrift denk ik. Met deze bevestiging dit jaar en het kweken van zo een klasbak verheft Gino zich duidelijk tot een hoger niveau met de bultjes.

Wie al Jaren op een hoger niveau weet te acteren met de bultjes is Wim Hofman, dus was hij aan zijn status verplicht om zich in de strijd voor de medailles te laten gelden. Dit deed hij dan ook met bravoure, in de reeks van Belgische bult vetstof stam behaalde hij de zilveren medaille en in de reeks Belgische bult bont stam behaalde hij de bronzen medaille.

Verder was er nog een zilveren medaille weggelegd voor de  blauwe bult van  Thomas HERNANDEZ in de “OO” zo moeilijke reeks van de Belgische bult getekend. Bij Thomas klopt het bulten hard op de juiste plaats, hij kweekt ook met succes nog andere rassen als hobby, maar zijn bulten, dat is geen hobby, dat is zuiderse passie.

En voor men van iets Belgisch kan spreken moet het in de twee landsgedeelten aan de orde zijn. In het Waalse gedeelte van het land zorgde vader en zoon LIENARD voor een bronzen medaille in de reeks van Belgische Bult vetstof stam. Zowel de vader als de zoon zijn liefhebber van de bultjes, een erg vriendelijk duo als men ze ontmoet op de show. Alleen kunnen ze sneller Waals praten dan ik met men beperkte kennis kan verstaan, dit laat mij er niet van weerhouden om ze na het kweek seizoen eens te bezoeken.

De vijf bultjes welke ik meenam naar het WK behaalden met 3X 91p,1X90p en 1X88p een goede uitslag ik was hier best mee te vrede.

DE SPAANSE BULT IS TERUG

Na regen komt zonneschijn zegt het spreekwoord, een waarheid die ik deze week zelf kon ondervinden. Na mijn verdwenen bultje zondag te Hasselt en de ontgoocheling en frustratie die dit teweeg bracht plus nog een paar slechte herinneringen uit het verleden die weer actueel leken te worden was er op dinsdag plaats voor verwondering en ongeloof in een goede afloop.

Het verhaal achter de Spaanse Bult, op maandag tegen de klok van 15uur gaat er een van de +- 15 helpers die nog bezig zijn met het opruimen van de Ethias Arena op zoek naar een broodje tegen de honger. Op zijn zoektocht passeert hij eerder toevallig aan het lokaal waar zich de ziekenboeg bevond tijdens het WK. Hij informeert of er nog broodjes zijn waarop men antwoord dat de broodjes op zijn, enkel een kanarie is nog te verkrijgen eentje welke door de Spaanse delegatie is achtergelaten. Aangezien men niet weet wat men met deze vogel moet aanvangen besluit de helper dan maar om deze mee naar huis te nemen en hem een nieuwe thuis te geven. Hij plaatst de kartonnen kooi voor kleurkanaries waar hij inzat als ze hem vonden bij hem in de keuken aan het venster. Hij bekijkt het etiket wat nader, de naam van de liefhebber zegt hem niets, maar de kleur die vermeld is “vetstof rood schimmel” blijkt niet in overeenstemming met de gele vogel die er in zit. De vrouw des huizes vindt de Spaanse vondeling wel lief en vraagt zich af of hij mooi kan zingen?

Op dinsdag na het ontbijt en het lezen van de krant vind Jos De Graen uit Bilzen het toch maar verdacht dat er een gele vogel zit in een kooi met benaming rood schimmel. Hij besluit om het ringnummer van de vogel eens te vergelijken met welke op de kooi is vermeld. Nu komt hij tot de vaststelling dat het helemaal niet om een Spaanse ring gaat maar dat het een Belgische ring is die de vogel aanheeft. Hij besluit om direct te handelen met als gevolg dat men bultje tegen de klok van 20 uur terug thuis is.

Bij dit alles wens ik zowel Dirk Leerman als Smeyers Jos maar vooral Jos De Graen uit Bilzen te bedanken voor hun steentje dat ze bijdroegen om mij men bultje terug te bezorgen. Deze goede afloop en de vele mails met steun welke ik mocht ontvangen laten mij er terug in geloven om van mijn hobby in volle overtuiging te genieten.

Eind goed alles goed is ook een spreekwoord, maar dit laat mij er niet van weerhouden om me te verontschuldigen omdat ik in mijn impulsief handelen over een klein wereldje sprak op men blog.