HET EINDE IS NABIJ

Het jaar 2012 loopt alweer op zijn laatste benen, en als men de Maya’s kan geloven is dit voor de wereld ook het geval? Het is wel vreemd te noemen dat het Maya tijdperk stopt in de 9^de eeuw en ze een jaartelling maken die tot de 21^ste eeuw loopt, het is alsof ze hun eigen einde niet zagen aankomen?

Tot daar de actualiteit van de dag, maar laten we over ernstige zaken spreken, zoals daar zijn het kweken en tentoonstellen van kanarievogels? Bij het einde van een jaar kan men best een evaluatie maken van in hoeverre het de verwachtingen inloste die men zich had voorgenomen. Voor mezelf begint elk vogel jaar met de kweek van de jonge Belgische Bultjes welke ik nodig heb om mijn hobby te kunnen beleven. In de voorbereiding van de kweek 2012 heerste de winter over Pijpelheide. Januari bleef zeer zacht maar het venijn zat hen in de staart op 30 januari begon het te vriezen en de eerste 14 dagen van februari vroor het hard, met -12 tot -15 en een gemiddelde dagtemperatuur van -6°C was het bibberen.

De bultjes welke lekker warm zaten (+-12°) bij een snorrende kachel (accumulatie kachel) trokken zich van al dat bibberen niets aan, met 14 uur licht op 15 januari zaten de mans te zingen dat het kletterde, en werd de paringsdrang zo hoog dat ze tegen 20 januari apart moesten worden geplaatst. Tegen het einde van januari was het aan de popjes om hun mestdrang tentoon te spreiden, voor elke staartpen of stukje touw dat zich op de bodem bevond werd er strijd geleverd door de dames. Op de morgend van 3 februari staat België stil ten gevolge van de sneeuwval, gans het land staat in de file en met 1.258 km file vestigen we een nieuw record. Op deze dag worden de bultjes samen geplaatst en kon de kweek van start gaan, op 11 februari heerst er  11 steden koorts in Nederland, gaat ze nu door of niet, heel Nederland licht er wakker van.

 De bultjes laten er hun slaap niet voor en voldoen aan hun reden van bestaan, ze zorgen voor de instandhouding van hun soort. Op 15 februari zijn er 16 koppels aan het broeden , 28 koppels zijn aan het leggen  en 6 koppels moeten nog  een nestje maken dit zijn vooral jonge popjes. Op 22 februari zien de eerste bultjes het levenslicht, ze kipten uit het ei onder één van de drie koppels welke 1 week vroeger werden samengezet wegens wisselkweek met de vader.

 Op 15 maart de eerste mooie lente dag met 20°C op de thermometer ringen we het 100^ste bultje. Op 30 maart redden we de wereld door één uur het licht uit te doen, ditmaal waren het niet de Maya’s maar de  groene die ons dit voor waarheid verkochten. Earth Hour  was een feit, pech voor mij dat die klimaatsverandering zo gemakkelijk was op te lossen. En ik die hoopte dat ik op de Pijpelheide mijn oude dag kon doorbrengen in een klimaat zoals in de Provence.

En de bultjes zij boerden verder, de eerste jongen zijn op 17 maart klaar om op eigen benen te staan, en worden afgezet. Op 19 maart komen de eerste jongen van de tweede ronde uit het ei. In de maand april gaan de eerste 100 bultjes tegen dag dertien samen in een vlucht. Ze kunnen nu voor de eerste maal in hun leven een zonnebad nemen in de buitenvlucht. Op 20 april zijn er 200 jongen geringd en zijn mijn bestelde ringen op, vanaf nu moet ik verder met 00-ringen.

In de maand mei leggen mijn bultjes geen ei, de laatste bultjes worden op 15 mei van een ring voorzien en de kweek is voorbij. Het kweek jaar 2012 leverde 238 jonge Bultjes op, wat met 49 koppels een gemiddelde geeft van bijna 5 jongen per ouderpaar wat zeker niet slecht was. De ganse zomer mogen ze naar hartenlust ravotten in de buitenvlucht, hier groeien ze uit tot gezonde en goed ontwikkelde acrobaten die kunnen vliegen als een raket. Hun onbezonnen jong leven wordt onderbroken tegen 16 juli, op deze dag worden ze ingeënt voor de pokken. Tegen 20 juli is voor de bultjes van de eerste ronde het mooie liedje uitgezongen en breekt de tijd aan van presteren. Ze worden opgekooid en kunnen nu laten zien dat ze het behouden waard zijn.

Met dit hoge aantal jongen en men eerder beperkte ruimte waarover ik beschik was een vroege selectie aan de orde. En zo trekken eind augustus een 100 tal bultjes de wijde wereld in het avontuur te gemoed, en half september volgden er nog een 50 tal. Achteraf gezien was dit veel te vroeg en veel te veel bultjes welke ik op avontuur liet vertrekken. De overblijvers werden afgericht en mochten zich voorbereiden op het komende TT seizoen.

Met hoge verwachtingen en blij als een klein kind dat naar de kermis gaat werd er deelgenomen aan de eerste show van het jaar, deze was te Namen zowat begin september. De 1dag shows volgden elkaar nu zeer snel op, West- Vlaanderen, Oost- Vlaanderen en Antwerpen zorgen voor verdeelde gemoederen in men hoofd. De opmerkingen over die niet gewenste Vetters vogels lagen me wat op de maag, ik ga te  rade bij ervaren mensen om te zien hoe het nu verder moet. Dat goede raad duur is weet iedereen, ik krijg de raad om verder te doen zoals ik bezig ben zonder te verzanden in mijn eigen gelijk, brengen wat de keurder vraagt zijn nu geen holle woorden meer, nu moet er ook naar gehandeld worden. Ik maak afspraken met Wim Hofman om me enkele vogels aan te schaffen van zijn soort om men bestand te versterken en een stuk van die Vetters vogels op te lossen.

Het is nu oktober en we gaan naar enkele plaatselijke tentoonstellingen, te Beerzel en te Houwaart is het onderwerp van de dag “van wie zijn die prachtige serie Belgische bulten”. Op onze TT Van de Heikneuter doet een keurmeester navraag van wie die bulten zijn, als blijkt dat de eigenaar aanwezig is komt hij mij proficiat wensen en voegt er aan toe dat het lang geleden is dat hij nog zoveel goede bulten samen zag.

Ondertussen is het al november geworden en trekken we terug naar Namen voor een Speciaal show voor Belgische bult, al de grote kanonnen van België met Belgische Bult zijn hier aanwezig. Na het wat mindere gevoel bij de eerste 1dagschows, komt hier de bevestiging.

 De goede raad welke ik kreeg van ervaren mensen wordt hier een stuk onderbouwd door de goede resultaten welke ik hier behaal. Ik ondervind hier in de praktijk dat men door één raam niet heel de wereld kan zien.

 De afsluiter was voor begin december met de Gouden Ring Show Te Roeselare, een groots gebeuren. Als vele vogelliefhebbers nu eens voor één maal verder wilde zien dan hun  neus lang is kunnen ze zien dat voor deze show mogelijkheden liggen te wachten om uit te groeien naar een van de grootste vogelshows van Europa. Met Goud en zilver overladen kwamen we thuis, we trekken hier de deur dicht en er kwam een ezeltje met een lange snuit en het jaar is weer bijna uit.