OP BEZOEK BIJ DE WERELDKAMPIOENEN MET BELGISCHE BULT VAN VROEGER EN NU

Elke nieuwe dag heeft nieuwe kansen in zich, zo gaf donderdag 4 juli ons de kans om door de uitgestrekte vlakten van het Land van Waas te reizen. Met zijn typisch panoramische vergezichten van velden omzoomt door knotwilgen een van onze mooiste gouwen van het land, vroeger toebehorend tot het graafschap Vlaanderen, onder de heerlijkheid van de heren van Beveren. Ons eind doel was een gedeeld dorpje hoog boven Antwerpen gelegen op de Nederlandse grens met de naam “De Klinge”. De Jos was de chauffeur van dienst, en met zijn glimmende Audi doorkruiste hij de Antwerpse ring alsof het dagelijkse kost was, u moet het maar doen op uw 82 jaar.

Tegen de klok van 9.30h arriveerden we voor ons eerste bezoekje van de dag bij Marc De Keizer , het ontvangst door Marc en Mia is zoals steeds zeer hartelijk en bij een lekker geurende kop koffie in het zonnetje is het gezellig bijpraten. Al snel belanden we tussen de vogels en kunnen we het jonge geweld dat Marc gaat klaarstomen voor de shows bewonderen, met de glosters en bultjes is zijn kweek meer dan gelaagd, en er zitten dan ook veel belovende exemplaren tussen. Met crest en crestbred was het net iets minder, het aantal valt wat tegen, maar des al niet te min geeft Jos aan dat er vogels tussen zitten die potentieel in zich hebben. We kunnen de wereldkampioen van twee jaar terug nog eens bewonderen, een groene Belgische bult van een uitzonderlijke kwaliteit. Wie thuis is in de wereld van de bultjes weet hoe moeilijk het is om een goede groene bult te kweken, bij het zien van zijn nageslacht denk ik dat ook hier goede vogels tussen zitten.

We nemen afscheid van Marc en Mia met een goed gevoel, en gaan op weg naar de familie Kegels die daar maar net om de hoek wonen. We worden vriendelijk ontvangen door François en maken kennis met zijn tweede passie na de vogels, links en rechts van de oprit bevinden zich grote cactussen welke beladen zijn met fel rode en roze bloemen. We komen te weten dat het koude weer ook hier voor de nodige achterstand zorgde in hun groei en bloei. Daarna trekken we naar de vogels, hier vinden we Belgische bult, Scotch fancy, Borders en ook de Fife Fancy van de zoon Danny. We ontdekken een nieuw middeltje dat afdoende zou zijn tegen de zwarte luis, dit beestje bezorgt menig liefhebber de laatste tijd kopzorgen en steekt stilaan de rode luis naar de kroon. Na jaren strijd tegen de rode luis met de gekende werkzame middeltjes blijken deze niet altijd te werken tegen de zwarte luis. We zoeken de veranda op en bij een verfrissing worden nog wat verhalen uitgewisseld, het loopt ondertussen tegen de klok van één uur aan, tijd om naar onze volgende afspraak te vertrekken.

We picknicken in een parkje en gezeten op een bank in het middagzonnetje laten we het ons smaken, we groeten ondertussen de vriendelijke passanten. We zijn aanbeland in het land van de zee, hier worden we opgewacht door de heersende wereldkampioen met de Belgische Bulten. We zijn ten huize Gino Pardon en zijn lieftallig vrouwtje Bianca, ook hier is de koffie geurend en vers, we maken kennis met de vader van Bianca die gloster kweker blijkt te zijn. En de spraakwaterval die naar de naam Jos Vetters luistert, weet ook hier weer de toehoorders te vermaken. Aanbeland bij de vogels krijgen we de wereldkampioen te bewonderen, de Philippe Gilbert van de Belgische Bulten, de superlatieven zijn niet ver weg, één bult van uitzonderlijke klasse die ook door Jos de hemel word in geprezen. Dit kan de stamvader worden van een uitzonderlijke stam Belgische Bulten, aan Gino om het waar te maken, wat met zo een juweeltje in uw bezit moet lukken. In zijn nog jonge loopbaan als bulten kweker wist Gino te bewijzen dat hij uit het goede hout is gesneden. Hij behaalde al bij zijn eerste deelname aan het wereldkampioenschap een medaille, en dit jaar te Hasselt schoot hij de oppergaai af met een gouden medaille. Ondertussen geeft de klok vier uur aan en is het de hoogste tijd om huiswaarts te keren, we nemen afscheid  wenden onze steven zuidwaarts en verlaten het land van de zee. Met een goed humeur en dankbaar voor deze mooie dag die we doorbrachten onder deze warme mensen van De Klinge en De Clinge zijn we tegen de zessen terug thuis.

WAT MOET DAT MOET

Een van die jaarlijks wederkerende vervelende werkjes is het vaccineren van onze kanaries tegen de pokken. Op maandagmorgen was ik al vroeg in de weer met men vangnetje om +- 300 bultjes uit de vluchtjes te vangen en over te plaatsen naar de kweekbakken. Op de bijsluiter van het vaccin staat vermeld dat men de vogels bij het vaccineren niet mag bloot stellen aan een stresssituatie, deze bijsluiter is duidelijk opgesteld door mensen die weinig voeling hebben met de realiteit blijkbaar? Kanaries uit een vlucht vangen, en vervolgens nog eens uit een kweekbak nemen waar ze met een 10 tal samenzitten om te vaccineren en dat zonder stres voor de vogel, makkelijker gezegd dan gedaan. Tegen de klok van tienen starten we met de vaccinatie, met men vrouw als de prikker, ikzelf als de blazer en de assistentie van een collega vogelkweker als pakker is de klus tegen 11.30h geklaard.

Wie wil zien hoe het in de praktijk er aan toe gaat moet maar eens naar deze link gaan: http://youtu.be/QWJxNF0CLRc

Vaccineren doen we volgens de vleugelprikmethode met het Poulvac P Canary vaccin, dit bevat verzwak levend virus wat zich bevind in de flacon met poeder, de flacon met vloeistof bevat enkel een draagstof voor het virus. Deze levende virussen in verzwakte vorm geven de vogel de kans om met zijn immuun systeem deze te overwinnen, ook zal hij antistoffen gaan aanmaken om zich te wapenen als er niet verzwakte pokkenvirussen aan de deur kloppen. De jongen zijn best 4 weken oud als men ze vaccineert, als de jongen nog te jong zijn is hun immuun systeem nog niet genoeg ontwikkeld om antistoffen aan te maken, dus heeft vaccineren geen zin. Na één jaar moet men de vaccinatie herhalen om een volledige bescherming te bekomen.

Een besmetting met het pokkenvirus kan verschillende oorzaken hebben, men kan het virus meebrengen op kleren, handen of andere zaken indien men in contact kwam met een besmettingsbron bv. bij een collega vogelliefhebber. De meest voorkomende oorzaak zijn muggen welke besmet zijn met het virus en onze kweekkamer binnen dringen en alzo de besmetting overbrengen. Ook andere stekende en zuigende insecten zoals bloedluis of teek kunnen voor besmetting zorgen. Eens de vogel besmet is met het virus is er geen weg meer terug en zal hij dit met zijn leven bekopen, noodvaccinatie bij een bestand dat besmet is zal enkel een redding kunnen bieden aan de vogels welke nog niet besmet werden.

Na de vaccinatie de eerste week geen badwater verstrekken dit is om te voorkomen dat de eerste dagen als er nog geen immuniteit is opgebouwd door de vogel er zich een besmetting zou voordoen via dit badwater. De mogelijkheid bestaat namelijk dat er verzwakt virus van het vaccin in dit badwater gaat terecht komen via de wonde van de enting, dit gaat zich vervolgens vermenigvuldigen tot het volwaardig virus zonder de trigger van de verzwakking, en kan dan voor een uitbraak van de ziekte zorgen.