DE VEREN MAKEN DE VOGEL

Een spreekwoord wat zeker van toepassing is voor elke kweeker van postuurkanaries

Waar het voor de kleurkanaries gaat over shimmel en intensief, en men aan de hand van deze faktor ook de lengte van de pluim kan afleiden, gaat dit niet op voor  postuurkanaries.

Bij de postuurkanaries moet men spreken over een korte of lange pluim dit zit niet altijd vast aan de kleur of faktor welke men ziet met het oog .
Een intensieve border kan een langere pluim bezitten dan een schimmel vogel, dit gaat ook op voor veel andere postuurvogels.

Bij de keuze van partners voor de kweek en het vormen van kweekkoppels moet men zich hier zeker bewust van zijn.
Men kan schimmel x schimmel kweken als men maar korte veer x lange veer koppeld , als men lange veer x lange veer koppeld gaat men de weg op van een losse bevedering, bij een koppeling van korte veer x korte veer gaat men de weg op van een harde bevedering.
Een ras waar men een zeker volume vraagt in de standaard zal gebaat zijn met een zo lang mogelijke pluim zonder dat deze te los gaat zitten,een ras met in de standaard een fijne vorm is gebaat met een korte pluim zonder dat deze te hard gaat zijn.

Hoe kan men dit nu toepassen in de praktijk?,
Na een eerste goede raad van Jos Vetters welke me vertelde dat ik van elke vogel een veertje uit de flank moest trekken en zien welke de lengte van de bevedering was van deze vogel, en alzo men kweekkoppels moest vormen was het mij nog niet duidelijk wat ik hier mee moest doen.
De raad van Jos bleef wel hangen en bij wat rondvragen daagde het  mij dat ik deze materie moest onder de knie krijgen.
Zonder deze kennis kan ik nooit ver komen bij het kweeken van postuurvogels.

Gelukkig dat ik ten rade kon gaan bij naar mijn mening een van de grootste kenners op dit gebied, zonder anderen te kort te willen doen.
 Een borderkweeker met wereldfaam en met een oog voor pluimen niet te doen, hij ziet van op 10 meter welke pluim een vogel heeft.
Ook op de vergadering van onze plaatselijke club gaf hij hier een uiteenzetting over, de meegebrachte vogels werden onderworpen aan de pluimtest zodoende dat iedereen kon zien hoe het moest.

Na deze herhaalde uitleg denk ik wel dat ik de beginselen  onder de knie heb en besloot ik deze werkwijze toe te passen bij het koppelen van mijn bulten.
 In de praktijk doe ik dit door van  mijn vogels uit de flank pluimen te nemen en te verzamelen in mapjes, als ik nu een koppel samenstel ga ik de pluim van man en pop vergelijken om te zien of ze bij elkaar passen of niet.

Met deze werkwijze hoop ik meer inzicht te verwerven in deze niet zo makkelijke maar O  zo belangrijke  faktor bij het kweeken van bulten of andere postuurvogels.
 

BLOEDLUIS
EN ANDERE ECTOPARASIETEN
Van: Harrie van Rooij

In aansluiting op men vorig bericht aangaande de bestrijding van de bloedluis, even stilstaan bij een goed boek over deze materie.
Een aanrader voor iedere kweeker van kanaries en andere vogels, de moraal van het verhaal in dit boek komt er op neer dat 
voorkomen een zeer belangrijke stap is in de strijd tegen deze parasieten.
Wat ik hier ook uit opstak was de enorme aanleg van dit beestje om op zeer korte tijd resistentie op te bouwen tegen chemische bestrijdingsmiddelen.
Als men weet dat een levenscyclus van de bloedluis gemiddeld 20 dagen is wil dit zeggen dat bij niet oordeelkundig omgaan met chemische 
middelen deze na +- 80 dagen niet meer zullen voldoen om de luis te doden.
Wie dus niet de herbehandeling toepast zoals de fabrikant voorschrijft heeft prijs na +- 3 maanden.
Voor solfac wp 50 moet men dus 4 maal per jaar herbehandelen, als ik nu hoor hoe sommige liefhebbers hier mee omspringen 
gaan mijn haren recht staan.
Een korte schets van hoe zij het doen, als de kweek er aankomt gaan ze behandelen, niet met de aangegeven hoeveelheid maar dubbel zo veel 
als nodig.
 Dan doen ze niets meer tot de eerste uitbraak, waarna ze dan plaatselijk gaan behandelen en de rest laten voor wat het is, de uitleg die ze geven is  het was maar in een nest of kweekbak waar ze aanwezig waren, dit verhaal hoor ik dan om de +- 14 dagen terug.
In het beste geval nog eenmaal herbehandelen na de kweek, ze zijn weg hoor ik dan en behandelen hoeft dan niet meer.
De beste manier om resistentie op te bouwen  is handelen zoals hierboven beschreven, ook voor ivermectine gaat dit verhaal op.
Wat ik uit dit boek ook leerde was hoe ik kan weten of ze er zijn of niet, Harrie van Rooij noent dit monitoring of beter nog meten is weten.
Het is wel belangrijk om te weten waneer ze er zijn, om te zien of de toegepaste handelswijze wel de juiste is, in dit boek vermelde men dat de zichtgrens pas is bereikt bij +- 2000 luizen en de probleemgrens pas bij +- 5000 luizen.
Na dit te lezen ben ik onmiddelijk met het meten begonnen, ik paste het voorbeeld uit het boek aan zodat het in mijn kweekkamer kon worden toegepast.
Met de foto's in bijlage kan u zien hoe ik dit doe;