ZE ZIJN ZO MOOI MENEERxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Op een mooie zomerse namiddag laat in augustus met 39°c in de schaduw, en in de verte een zinderende warmte boven de Kempische velden en sparrenbossen. De koeien, schapen en trotse merrie van het ras Brabants trekpaard met haar veulen vertikken het om in de zon te komen, ze zoeken de schaduw op van de hoge eiken om te rusten.

 Als ik rond mij kijk over het strand van het zilvermeer te Mol zie ik niets dan mensen glimmend van de zonnemelk die liggen te bakken. Wie zei er ook al weer dat mensen verstandig zijn en dieren enkel maar hun instinkt volgen? Vanop men rust(uitkijk)post op een verhoogde zandduin en gezeten in de schaduw van een hazelaar die al beladen is met vele trossen nootjes, denk ik plots aan de tijd dat deze weer rijp zijn zowat half september.

 De mooie madammen in bikini welke trots paraderen over het strand, en de durvers onder de jonge freules vooral Nederlandse grieten welke op de zonneweide liggen te bronzen met hum blote bultjes fier priemend in de zon, laat ik voor wat ze zijn.

Men gedachten gaan naar de bultjes thuis welke zitten te puffen in een oververhitte volière. Voor hen breekt tegen half september weer de tijd aan van presteren. Zoals ik de bultjes op de zonneweide van punten voorzie en voor mezelf de beste 7 aanduid, ja zelfs één best of show kan er af.  Zo ook zullen men Belgische bultjes straks weer voor hum rechters staan, meer in het bijzonder de keurmeesters. Deze gaan onverbiddelijk hun oordeel vellen over de vogels welke ik met veel zorg kweekte en africhtte om de beste te zijn. Ook borrelden in men gedachte de verhalen weer op van vorige jaren over onbekwame keurmeesters, deze verhalen kwamen vooral uit de hoek van iets of wat ontgoochelde deelnemers.

Ze zijn zo mooi “mijn vogels” en de keurmeesters kennen er zo weinig van meneer. Zou het dan toch waar zijn dat de mensen welke er het minst van afweten het altijd voor het te zeggen hebben en de dans mogen leiden?

 In de tijd dat ik nog thuis woonde en op zondag voormiddag samen met men vader op de duiven wachtte kon ik op het nabijgelegen voetbalveld de opmerkingen horen van vaders en moeders aan het adres van de scheidsrechter. De brave man die zijn zondag morgen opofferde om die jonge gasten van 8a10 jaar een sportief tijdverdrijf te bezorgen snapte ook telkens niets van de spelregels. Vooral zijn ogen waren altijd van bedenkelijke kwaliteit. Aan de hand van de opmerkingen komende uit de mond van supporters kon ik afleiden dat hij het steeds verkeerd zag. Hij liet zich leiden door de kleur van truitjes en bevoordeelde steeds de verkeerde ploeg, elk doelpunt was het gevolg van de slechte leiding door die zwarte aap, dit wisselde naargelang welke ploeg er scoorde. Als hij het aandurfde van een spelertje bij zich te roepen om een opmerking te maken over Fair Play en dit vooral nadat deze op aanraden van vader dan effectief is tegen die andere zijn benen trapte was het kot te klein.

Ook de keurmeesters zijn mensen die beslissingen nemen over de kwaliteit van onze vogels. Wat zij doen?   Op het zicht beoordelen zij iets(de vogels) ten opzichte van een standaard zonder gebruik te maken van welk hulpmiddel dan ook, enkel hun visueel geheugen kunnen ze inzetten. Hierbij gaat hij de vogel toetsen aan zijn kennis en interpretatie over de gevraagde standaard van het ras of kleur dat moet gekeurd worden.

 Bij de keuring met punten gaat er een inschatting gemaakt worden over de kwaliteiten van de vogel met een onderverdeling naar verschillende domeinen zoals kleur of vorm. Bij deze manier van werken gaat men de vogel inschalen naar 100punten. Of dit nu om een plaatselijke show gaat of om een wereldkampioenschap telkens zou men dezelfde normen moeten hanteren. Hier stel ik wel vast dat er op het iets lagere niveau wel eens wat extra punten worden toegekend. Men roept dan als verzachtende omstandigheid in dat iedereen moet gelukkig zijn en dat de inrichters niet graag hebben dat alle kampioenen niet worden toegekend, ja waarom maken ze er ook 200?.

Bij het Engelse systeem gaat men de beste 7 vogels in een reeks, ras of show aanduiden. Deze manier van beoordelen zegt niet alles over de vogel zijn kwaliteiten ten opzichte van een waarde schaal(denken we aan die 100punten). Hier gaat men de vogels welke in een bepaalde reeks op dat moment aanwezig zijn onderling vergelijken en klasseren, wel rekening houdend met de standaard voor het ras. Deze werkwijze zegt eigenlijk niets over de kwaliteit van de vogel ten opzichte van de standaard wel over de kwaliteit ten opzichte van de andere vogels welke aanwezig zijn op dat moment.

Ik denk dat er voor en nadelen zijn aan de twee systemen, bij de Engelse keuring gaat alles veel sneller, en besteed men minder tijd aan de mindere vogels. Men heeft dit systeem vanuit Engeland naar hier gehaald om te kunnen inspelen op het succes van de 1dag show. Deze ontwikkeling van de 1dag show kan men alleen maar toejuichen daar dit veel minder belastend is voor de vogels en de clubkas. Ik maak hierbij wel één opmerking, wat doet men met de stammen, stellen en de overjaarse vogels welke niet aan bot komen?

Dat er in elke mand met appels een rotte kan  zitten is een waarheid zo groot als een huis. Maar ik weiger te geloven dat elke keurmeester een sjoemelaar is die de ringen of herkenbare kooien gaat bevoordelen om iemand te plezieren. Zo kreeg ik vorig jaar op een grote 1dag show van een keurmeester de vraag of hij het een beetje goed had gedaan. Hij de grote kenner van het ras met vele wereldkampioenetitels op zijn palmares was bezorgd of hij het goed had gedaan, vergeet niet dat deze mensen telkens ze een keuring uitvoeren ook hun reputatie op het spel zetten. Tot nu toe geloof ik in de eerlijkheid van ons keurmeesters korps, als ik hier ooit moet aan twijfelen stop ik onmiddellijk met deze hobby.

 Jos Vetters  vertelde mij dat hij in zijn begin dagen met Belgische bult op de shows niets anders deed dan zijn vogels vergelijken met die van de toen heersende kampioenen. Hij kon wel 10 maal terug gaan en naar het verschil zoeken waarom de winnaar meer punten kreeg dan zijn vogels. Dit is ook voor mij een zeer belangrijk punt van aandacht bij het bezoeken van een show, als ik  huiswaarts kan keren met de wetenschap waarom die andere beter was ben ik best tevreden. De fouten zien aan uw eigen vogels is zowat het moeilijkste wat er is denk ik, want het spreekwoord zegt eigen kind schoon kind. Ook een vogel brengen die voldoet aan de eisen van de keurmeesters, en niet aan de eisen welke we ons zelf voorhouden is voor sommige liefhebbers moeilijk. Vergeet nooit dat kennis geen wijsheid is, wijsheid is de kombinatie van kennis en ondervinding.

Als ik  morgen ook ga zoeken waar het niet te vinden is hoop ik dat er iemand is die mij er op wijst dat het daar niet te vinden zal zijn. En geloof me vrij, men krijgt iets nooit zomaar voor niets, ook de toppers in onze hobby moeten hun geluk afdwingen. Wat anders te denken van men bezoek dat ik vorige week bracht aan een van hen en waar ik een serie vogels kreeg te zien die nu al worden gedirigeerd door de liefhebber als volleerde TT-vogels. Eén tik tegen het front van de kweekkooi en ze wipten in de voorgeplaatste TT-kooi, elke vogel was al afzonderlijk opgekooid om het verenkleed ongeschonden te houden. En elke dag moeten ze in hun TT-kooi om dan op het schap hun kwaliteiten te laten zien.