Vrijdag doen we de gebruikelijke pueblowandeling, rond de middag is het al behoorlijk zonnig en warm en klimt het kwik naar de 20 grados.
Wij gaan naar de chiropractor om een 2de behandeling van mijn pols en andere vastgeroeste gewrichten.
Savonds ga ik met Th, Tr & Sa iets eten bij Diferens in A.
Zaterdag worden de weersvoorspellingen nauwkeurig in het oog gehouden, er wordt een zware storm verwacht, Gloria genaamd, vanaf zondag omdat er zich 2 aparte depressies zouden samenvoegen en zo hoge windsnelheden, bakken regen en sneeuw op ons afkomen want de regio tussen Valencia en Alicante krijgt alarmcode rood.
Het blijft zaterdag nog wel droog en wij gingen langs de carrefour en is kijken in La Marina wat de solden in petto had en zoals gewoonlijk komt L met een zak kleren thuis.
Zondag is het afwachten wanneer de storm ons gaat bereiken, Th fietst de 2de etappe van de volta marina met start en aankomst in Jalon waarbij oa de lange beklimming van de Bernia op het menu staat.
Wegens het slechte weer laat ik de scoot staan en ga met de auto zodat ook Bompa is meekan, hij heeft zijn kleurigste sport outfit aangetrokken maar met zijn te korte grijs trainingsbroekske, oranje pet en witte tennissloefkes lijkt hij meer op een verdwaalde baseballcoach dan op een soigneur / masseur vanuit het wielermilieu.
Bij de start is de lucht dreigend zwart maar buiten wat gedruppel en wat rukwinden is het nog ok als om 10 u 05 het startschot weerklinkt. De renners maken eerst 2 lussen in de buurt vooraleer richting Bernia te rijden; we wachten de eerste doortocht af in het centrum en gaan dan met de auto ergens tussen Jalon en Benissa staan op een hellend stuk.
Als ze hier passeren is het peleton al flink uitgedund en een lange sliert renners vliegt voorbij, Th zit nog mee vooraan en als de bezemwagen is gepasseerd rijden wij terug naar de finish. In afwachting van de aankomst drinken we iets in het grote fietscafe in het centrum en gaan dan postvatten aan de laatste rechte lijn.
Het is de plaatselijke renner Salvador Moll die als eerste over de streep bolt met een halve minuut voorsprong op een vijftal achtervolgers; Samen met zijn broer Adelino Moll is Salvador een bekende spaanse mountainbiker, die in de lange afdaling van de bernia, die hij als zijn broekzak kent, het verschil kon maken. Th eindigt op een kleine minuut van de winnaar als 21 ste en rukt in de algemene rangschikking op van de 36ste naar de 21ste plek.
Na de koers breng ik Bompa terug naar C en maak een siestake alvoor ik met X nog een klein toerke wil maken rond 15u30 om de regenbuien voor te zijn; Helaas gaan halverwege ons tochtje ineens de sluizen open en komen we doornat thuis.
Gloria is aangekomen en lijkt nog niet direct van zin om snel over te waaien want de rode alarmcode blijft ook maandag de ganse dag van kracht.
Dinsdag na de pueblowandeling ga ik naar de chiropractor om men pols te laten losmaken en al de rest ineens ook.
Voor de avondwandeling ga ik met X nog is langs de playa la Olla en ook woensdag gaan we er wandelen nadat ik L heb afgezet bij Clara die peppersoep had gemaakt maar daar pas ik voor.
Door men pijnlijke linkerpols kan ik geen gitaar spelen of motorrijden en thuis loop ik de muren op en omdat ook X me vragend aankijkt wanneer nog is een grote bergwandeling gaan doen trekken we vandaag de wandelschoenen aan en rijden richting Tarbena.
Daarna over de op 700 meter hoog gelegen top van de col Sa Creu tot na 2 km afdaling de wandeling naar Els Arcs kan worden aangevat die begint in de mooie vallei tussen Tarbena en Castell de Castells.
Ons einddoel ligt op 800 meter hoogte, Els Arcs genaamd en zijn 2 grote bogen door regen en wind uitgesleten in de rotsmassa door de jaren heen. Ik herinner het mij niet meer precies maar het moet zowat 30 miljoen jaar geleden geweest zijn toen de zee nog tot ver in het huidige binnenland kwam waardoor de bergen en rotsen hier in de streek onderhevig zijn aan sterke erosie wat mooie sculpturen en grotten opleverde. Els Arcs is er zo één van.
Naarmate de bergen dichterbijkomen klimt het wandelpad omhoog en worden de bergeitenkeutels verser en verser. De laatste 300 meter dient er wat geklauterd en het is hier best glibberig zodat we voorzichtig verderstappen tot aan de 2 grote bogen geraken voor een paar fotos en dan rechtsomkeer maken; Nog 6 km verder en een stuk hoger is er nog een bron waar je kan naartoe wandelen maar dat zal voor een andere keer zijn want door een foute kousenkeuze doen mijn tenen pijn en aan mijn linkervoet voel ik een stekende pijn van een scherp stuk teennagel dat in de teen ernaast prikt waardoor het bloed in mijn schoen klutst.
Maar bergafstappen lukt beter en nadat we X laten drinken aan de auto rijden we huiswaarts voor de siesta buiten in het zonneke.
Zondagochtend gaan we vroeg op pad met X voor een wandelingske, het kwik daalde tijdens de nacht tot een graad of 4 dus zijn handschoenen en muts geen overbodige attributen.
Daarna maak ik me klaar om met de scoot naar parcent te rijden waar vandaag de Volta La marina 2020 begint als eerste etappe van 8 in totaal, telkens op zondag.
Rond 9u30 ben ik in Parcent waar de 200 deelnemers zich proberen op te warmen tegen de start om 10u. Veel mooi volk ingeschreven zoals de gebroeders Brownlee, beiden meervoudig wereld en olympisch kampioen triathlon, de winnaar van de eindrangschikking van de volta Marina vorig jaar, Lopez Gil Pedro José en de Spaanse kampioen bij de Masters Moises Espinos enz.
Om 10 u weerklinkt er echter nog geen startschot en 10 minuten later wordt er omgeroepen dat de start met 30 minuten wordt uitgesteld wegens geen ambulance opgedaagd. Om kwart voor elf staat iedereen terug klaar om de eerste 3 plaatselijke rondjes aan te vatten vooraleer ze een grote lus maken over de Col des Rates en de Col Sa Creux tot in Parcent terug waar de aankomst in het oude stadscentrum op een helling ligt.
Maar de ziekenwagen is nog steeds niet opgedaagd en er begint enige chaos de kop op te steken; eerst kondigt men aan van 1 rondje te schrappen en als om 11 u dan eindelijk de ambulance aankomt kunnen ze vertrekken maar dient er slechts 1 rondje afgelegde vooraleer men aan de grote lus in de bergen begint.
Van zodra het startschot weerklinkt spring ik op de scoot en rij de Col des rates op waar op de top de eerste punten voor de bergtrui te verdienen zijn en ik installeer me in de laatste haarspeldbocht.
De eerste renners komen er snel aan, een 4tal waaronder Jonathan Brownlee, de jonge Belgische belofte Jari S en een spaanse en Peruviaanse berggeit, heeft een 30tal seconden voorsprong op een groep van een twintigtal en daar nog 20 sec achter volgt Th met nog drie metgezellen die aan hun gezicht te zien al zo dood als een pierke zitten. Tot op 1 km van de top zat Th nog bij de eerste groep maar dan moest hij de rol lossen en zou uiteindelijk niet meer terug vooraan geraken.
Als de ambulance en bezemwagen zijn gepasseerd rij ik terug naar beneden om in Parcent aan de aankomst een plekje te zoeken. Van de kopgroep bovenop de Col de rates bleven er aan de finish drie over die in een lange spurt voor de overwinning vochten en het was de belg Jari S die als eerste over de meet kwam. Deze 22 jarige belofte is in Calpe om voor 3 maand te trainen als voorbereiding op het nieuwe wielerseizoen en heeft als 2voudig ex Belgisch kampioen bij de jeugd wel prof ambities. Niet verwonderlijk dat de gemiddelde snelheid van de winnaar vandaag liefst 41 km per uur bedroeg en dit met 2 cols op het parcours.
Th finishte uiteindelijk op de 38 ste plaats op een goeie 3 minuten in een grote groep die zich in de achtervolging had gevormd.
Na de wedstrijd stop ik in C om een bezoekje te brengen aan de abus en ook Th komt er naar het BK veldrijden kijken.
Savonds ga ik met hem een pasta eten in A.
Maandagochtend als Th wil vertrekken naar het werk blijken zijn autoruiten bevroren, dus berekoude nacht geweest en binnen in huis daalde de temperatuur tot 13 grados.
Om 9 u stappen we met X naar de pueblo voor brood en krant maar de koffie slaan we over.
Met L rij ik tegen de middag naar C waar we naar de bank en Mercadona gaan en hallo zeggen tegen de abus vooraleer we thuis aan de siesta beginnen. Om 16u30 ga ik met X voor een toer langs urb Ravanell, goed voor 12.6 kms stappen vandaag.
Zaterdag en 11 januari dus een beetje een speciale dag wegens weer een jaartje ouder en wijzer al valt dat laatste moeilijk te bewijzen.
Zoals gewoonlijk zijn we vroeg uit de veren als we niet in ons eigen bed slapen en om 7u vertrek ik nog in de duisternis naar de nabijgelegen puerto om vandaar het lange zandstrand af te stappen tot aan het uiterste punt dat in zee uitsteekt en playa punta de algas noemt en waar de middelandse zee in de Mar menor stroomt. Zo stappen we een 5tal km zonder enige levende ziel tegen te komen tussen de zee en duinen terwijl de zon langszaam opkomt.
Terug bij het hotel is het tijd om te gaan ontbijten en om 10 u maken we ons klaar voor een nieuw bezoek aan de spa en deze keer wil L wel is mee. Ik moest haar wat pushen maar eens ze het 34 grados warme water van het grote zwembad heeft gevoeld en zich in één van de vele jacuzzis heeft geinstalleerd wil ze niet meer weg. Ik laat ondertussen men rug, nek en pijnlijke pols uitgebreid masseren door de strafste waterstralen, als ik mijn hand dicht tegen de straal hou vliegen 2 van mijn ringen zefs uit en ik kan er maar eentje terugvinden met mijn tenen dan nog want het zoute zwmbadwater is zo goed als ondoorzichtig. Na enige mislukte pogingen kan ik mijn ring tussen mijn tenen naar boven krijgen en hem recupereren. Om 11u30 gaan we naar de kamer voor een douche en blijven tot 11:59 op het terras zitten tot we dienen uit te checken om 12u.
Vooraleer we terug naar huis rijden gaan we eerst nog wat verder langs de kust de dijk af tot aan playa de Colon om nog wat langs het strand te wandelen.
Na een vlotte terugrit zijn we om 15 u thuis waar X ons staat op te wachten
Donderdag rijden we rond de middag met X & L naar de picknik tafels op de Bernia en beginnen daar een wandeling richting en kust zodat X haar beentjes kan strekken en moe is tegen we de volgende dag op 2daagse uitstap vertrekken.
Vrijdag komt Th oppassen op X en wij vertrekken iets na de middag naar onze eerste bestemming, het kleine vissersdorpje Cabo de Palos.
Dit dorp trok mijn aandacht tijdens een reportage op de spaanse Tv waar het werd omschreven als één van de verborgen parels van de costa calida. Het ligt op een vulkanisch schiereiland aan de onderkant van de Mar Menor en heeft leuke baaitjes en een haventje waar kleine vissersboten nog steeds actief zijn. In de nabijgelegen vismijn kopen de talrijke visresto's die de haven omringen dan ook hun dagelijkse portie verse vis. Door de strategische ligging werd op het uiterste punt dat zo een 400 meter in zee steekt een grote vuurtoren gebouwd ergens in de jaren 1860.
Het heldere water en de talrijke scheepswrakken maken dat dit ook een geliefde plek is voor duikers. Het is inderdaad een leuke wat ouderwetse plek maar er staat vandaag een koude wind en we besluiten dat ook van terug te rijden naar onze eindbestemming, hotel Thalasia in San Pedro del Pinatar zo een 35 km van hier.
Deze keer hebben we een kamer op de 3de verdieping, terug met apart salon en TV, grote badkamer met ligbad en terras aan de zonnekant zodat we ons per direct buiten instaleren om wat op te warmen. Ik doe nog een wandeling langs de Pinatar Arena, de hier vlakbij gelegen sportvelden waar heel wat voetbalteams deze week hun 2de seizoenshelft voorbereiden; Ook in ons hotel zitten er verschillende ploegen waaronder de nationale ploeg van Gibraltar, FC Lugano uit zwitserland en nog een ploegske uit Holland, van de paarse janetten van den Anderlecht echter geen spoor, waarschijnlijk kunnen ze zich zo een mooi hotel niet meer permiteren gezien hun belabberde financiele situatie etc.
Ik keer terug naar het hotel langs strand en de zoutmeren terwijl de zon ondergaat en het hoog tijd is om de spa in te duiken.
De afgelopen dagen was er geen weerbericht nodig, alle dagen hetzelfde weertje met koude heldere nachten waarbij de temperatuur tot zo een 5 grados daalt, als de zon de ochtendnevel heeft opgelost wordt het bij een azuurblauwe lucht zo een 15 grados tot er tegen de late namiddag vochtige zeelucht aankomt en het kwik weer snel onder de 10 grados daalt.
Na de pueblowandeling ga ik met L naar C voor foodshopping bij de mercadona en de halhal carneria; Thuis doen we een korte siesta want rond 14u30 komt Th langs en rijden we samen naar het voetbalstadium van Benidorm;
De plaatselijke club Benidorm CF die in 1964 werd opgericht bestaat niet meer want wegens financiele problemen werd ze in 2017 opgedoekt maar het wat ouderwetse stadium stadium staat er nog; In zijn glorietijd speelde Benidorm CF een tijdje in 2de klasse en in 2008 was Barcelona, toen nog getraind door Pep Guardiola, hier op bezoek voor de spaanse beker.
Het stadium is aan een grondige opfrissing nodig maar de grasmat is in perfecte staat en lijkt wel een biljartlaken.
Doel van ons bezoek was de oefenmatch KV Mechelen tegen FC Keulen en omdat nokel H bij KVM als clubdokter mee op stage kwam kunnen we hem tegelijkertijd een bezoekje brengen.
De plastieken zitjes zijn redelijk spartaans en na een half uur heb ik al rugpijn en spijt van mijn komst vooral ook omdat die potstampers van KVM nog geen enkele keer in de buurt van de goal kwamen en die van FC Keulen waren geen haar beter.
Maar op slag van rust, bij een corner gaat de Duitse klungelkeeper onder de bal door die per ongeluk op de kop valt van een Mechelse krullenbol en zo in doel valt; 1 - 0 bij de rust en we besluiten een koffietje te gaan drinken in een bar in de buurt om wat op te warmen.
Voor de 2de helft wisselt KVM wel 10 spelers en mogen vooral de jongeren spelen waardoor er meer spektakel volgt, niet dat het spelpeil erop betert maar er komen meer kansen en doelpunten, eerst 1 - 1 nadat ook de mechelse keeper wel is wil blunderen, waarna KVM terug op voorsprong komt maar zoals geweten komen die duitschers immer zuruck en het wordt dan ook nog 2 - 2. Mij viel er 1 speler op, de pas 17 jarige Aster Vranckx van KVM die goeie voetjes kombineert met een klare kijk en misschien wel een vast waarde kan worden in de toekomst. Na de match praten we wat bij met nokel H en gaan dan iets eten.
De keuze valt op Tutti Frutti in Albir waar TH een soepje eet om warm te krijgen en ik probeer de gambas al ajillo; daarna volgt een pasta bolognaise voor Th en voor mij een pizza cosa nostra.
Vandaag woensdag steken we niet veel uit, tegen 15 u ga ik wel naar C want de gitaarlessen starten terug maar ik moet Dario melden dat ik de laatste 2 weken niet heb kunnen oefenen en ook nu nog steeds teveel hinder heb van mijn pols.
Morgen donderdag kunnen we beginnen met ons valies te maken want vrijdag vertrekken we terug naar Hotel Thalassio in San Pedro del Pinatar om er mijn verjaardag te vieren. Hopelijk komen we daar die janetten van den Anderlecht niet tegen want de couckenbakboys zijn daar ook op stage.
Maandag 6 januari is een belangrijke feestdag want dan staan alle kinders op de uitkijk wachtend op de intocht van de Reyse magos die hun gevraagde cadokes komen brengen;
Vergelijkbaar met Sinterklaas bij ons een maand vroeger, enkel maakt men hier geen spel rond zwarte piet en andere roetpieten. In de talrijke optochten die de komst van de Reyes magos uitbeelden zag ik de afgelopen dagen talrijke in het zwart geschilderde figuranten mee lopen zonder dat er een kameel naar kraait.
In de pueblo is het nog rustig, er is parkeerverbod omdat om 11u hier de optocht passeert maar tegen dan ben ik al terug weg na de krant te hebben gekocht en een koffietje bij Ripoll.
We doen wat klusje in huis zoals de douchekopsproeier schoonmaken en wat sprokkelhout verzamelen. Omdat mijn klusjeshonger nog niet is gestild rij ik naar C om bij Th een poging te doen zijn chasse te repareren en met wat plakband en lijm kan je terug doorspeolen zonder de halve wc te moeten demonteren.
Na een siesta ik de zon ga ik voor een vroege namiddagwandeling met X door het bos, tegen 17 u komt Th en gaan we samen iets eten bij Diferens in Altea.
Gisteren hadden we al om 13u30 in Beni afgesproken maar dan voor een training achter de scooter; op de brede wegen rond Terra mitica reden we bijna anderhalf uur rondjes met Th en zijn stalen ros in mijn wiel met de bedoeling zijn snelheid wat op te drijven en wat wedstrijd situaties na te bootsen. We zullen volgende zondag zien of het wat gaat opleveren.
Maar eerst gaan we morgen nog is naar Benidorm samen, niet om zelf te sporten deze keer maar om te gaan kijken naar de oefenmacht van FC de Kakkers tegen FC Koln.
Vrijdagochtend wil L wel is mee naar de pueblo wandelen en we maken er een langere tocht van langs finca santa barbara en stappen stevig door want bij amper 8 grados is dat wel nodig om warm te krijgen.
Te fris ook om koffie op het terras bij ripoll dus nadat we de krant kochten stappen we door richting casa.
Tegen 11 u ga ik naar Altea naar de doctora die eindelijk haar boetiek terug opendeed om mijn pols te laten checken. De pijn is constant aanwezig, ik heb bijna geen kracht in men vingers en snachts gaan ze aan het tintelen.
La doctora vermoed dat door de overbelasting van het gitaarspelen een combinatie van ontsteking van de pezen en een zenuw knelling de oorzaak van de pijn zijn en schrijft ontstekingsremmers voor die ik 2 weken dien te slikken terwijl ik mijn hand en vingers zoveel mogelijk moet laten rusten. Het feit dat ik minstens 2 weken geen gitaar kan spelen of motor rijden maakt mijn humeur er niet beter op en het wordt nog erger als ik de rekening zie bij de farmacia waar ik liefst 26 euro dien te betalen voor dat doosje pillen.
We stoppen nog aan de mercadona en brengen een kippetje aan het spit mee. Na de siesta ga ik met X voor een toerke door het bos.
Zaterdagochtend doen we vroeg een wandelingske met X want om 10 u had ik afspraak in de peluqueria in El Albir. Normaal word ik hier altijd gekortwiekt door een jonge latino of een oostblokmeisje maar deze laatste is nog steeds met zwangerschapsverlof dus is het Viktor die me opwacht, deze flikker had me de laatste keer ook al verdergeholpen. Maar nu blijkt dat Viktor de kapperszaak heeft overgenomen en meteen ook zijn chocoprins vriendje in dienst heeft genomen als hulpje.
Met enige tegenzin neem ik dan ook plaats in de kappersstoel terwijl de 2 nichten een binnenkomende cliente uitgebreid begroeten. Een francaise chichi madamme wil haar kop laten verven en de 2 mietjes sloven zich uit met complimentjes om de 47 jarige truttebel het naar haar zin te maken.
Madame chichi vertelt dat er een catastrofe aan de gang is want ze begint meer en meer haar te verliezen en ondertussen vertelde ze ook de rest van haar leven zodat ik te weten kom dat ze een resto uitbaar in Madrid en een vakantiehuis heeft in Albir etc. Ondertussen is Viktor met de tondeuze eindelijk begonnen aan mijn haardos maar hij blijft maar tateren met men franse buurvrouw die in de kapperstoel naast mij plaatsnam en beiden beginnen serieus op men systeem te werken.
Ik krijg dan ook veel zin om op te staan en buiten te wandelen maar met een half geschoren kop rondlopen lijkt me ook niet zo een geweldig idee dus bijt ik even door tot Viktorinne gedaan heeft. Bij het afrekenen volgt nog een onaangename verassing, terwijl ik hier steeds 9.90 euros betaalde vroeger blijken de gay brothers nu ineens 13 euro te vragen voor een knipbeurt zodat mijn besluit vaststaat en ik hier nooit nog een voet binnenzet en de rest van de dag zal ik spijt hebben van toch niet halverwege te zijn opgestapt.
Om te kalmeren ga ik aan de dijk een koffie met tostada tomate nuttigen en rij nog is tot aan de rastro el cisne maar op zaterdag is daar niet heel veel te beleven.
Na een korte siesta rij ik tot bij Th om naar zijn wc te gaan kijken want zijn chasse is afgebroken en ik neem een foto om aan Mick te vragen hoe dit best kan gerepareerd.
Met Th spreek ik voor morgen zondag af aan Terra Mitica rond 13u30, niet om naar een van de vele optochten ter gelegenheid van 3 koningen of de Reyes Magos te gaan zien maar hij wil als laatse onderdeel van zijn fietstraining is achter de scooter oefenen zodat hij volgend weekend als de competitie Volta Marina begint is superform is.
Met oudejaarsavond hou ik het tot 24u30 vol en nadat ik de druivenresten van tussen men tanden heb gepoetst ga ik slapen, L kijkt verder naar de livestreaming van de middernachtmis van haar kerk in Benin City en zal tot 5 u s ochtends afwisselend bidden, zingen dansen enz.
Op 1 januari gaan we met X naar de playa la Olla terwijl het zonnetje opkomt in een poging de stramme kuiten los te gooien, en ook mijn onderrug heeft de Berniawandeling slecht verteerd. Maar de zon is vroeg van de partij en heel wat wandelaars komen hun hond uitlaten, ééntje heeft zelfs haar ezel meegebracht. Er zijn wat vroege zwemmers aan het trainen en wij stappen zo een 7 km heen en weer langs de kust.
Als L wakker is heeft ze ook wel zin in een wandelingske in de zon en gaan we nog is naar Altea om een stukje dijk af te wandelen vanaf de rio algar.
Verder houden we platte rust, gitaar spelen lukt niet maar een lange siesta wel. Savonds gaan we nog is de straat op en af met X en aan de vuilbakken zie ik mijn oude blauwe deur staan die Balatov en Sjokotov hier blijkbaar hebben gedumpt.
Dinsdagochtend doen we de pueblowandeling en na het ontbijt thuis ga ik in de straat wat processierups nesten weghalen die in de dennebomen hangen.
Verder relaxen we buiten terwijl X haar buikje laat opwarmen. Om 17 u komt Th de overschot van de pastasaus die L eergisteren maakte opeten.
Tijdens de avondwandeling zien we dat men blijft werken aan de verbetering van het wandelpad richting Bernia, nu plaatste men nieuwe pijlen om het begin van de wandeling aan te duiden.
Dat er in onze straat alsmaar meer grote putten zijn, de verkeersborden er overwoekerd worden door wilde struiken en de rioolbuis weer stuk is schijnt men hier minder belangrijk te vinden.
Vanaf het bronneke tot aan de tunnel volgt een steile beklimming van een 30 tal minuten en halverwege voel ik mijn toerenteller toch ook in het rood gaan dus houden we even halt.
Er hangen lage wolkenslierten tegen de bergflank en de zon komt er maar af en toe door zodat het met 13 grados hier eerder fris is; toch loopt het zweet van men rug tegen we aan de ingang van de tunnel geraken waar X vol ongeduld me staat op te wachten. Nadat we door de 25 meter lange tunnel kruipen komen we terug aan de bergkant van Altea uit en op dit mooie uitzichtpunt zijn we helemaal alleen. We besluiten af te dalen via een pad dat ik nog niet eerder probeerde dat verder richting kust gaat. Zo komen we na 1.5 km dalen tot op het niveau waar we vorige week nog wandelden en van hieruit is het nog 3.5 km terug tot aan de auto.
We komen geen levende ziel meer tegen en rijden om 16u30 terug bergaf tot thuis waar we een groot bord pasta op me wacht.. Met de pueblowandeling erbij stapten we vandaag 17,5 km.
De rest van de avond gaan we dan ook niet veel meer uitspoken en houden we ons bezig met het ontkalken van men koffiemachine en het lezen van de handleiding van de nieuwe wasmachine tot het tijd is om de 12 druifjes binnen te spelen.
Maandag gaan we vroeg naar de pueblo want tegen 9 u stond de plaatsing van de nieuwe voordeur voor het appartement gepland; Niet dat ik er nog veel van geloofde wat Dimitrov & C° mij hadden beloofd maar je weet maar nooit.
Dus slaan we de koffie bij Ripoll over en zijn om 9 u terug thuis. Om kwart na belt Petkov dat ze rond 10u30 langskomen voor de plaatsing en inderdaad enige tijd later stopt er een camionette en laden Ivanov en Popov de deur uit en beginnen met de afbraak van de oude houten deur.
Na een goeie 3 uur werk zijn ze klaar en kunnen we terug het appartement binnenstappen zonder dat de deur eruit vliegt, dat hebben Kostadinov en Balakov toch keurig gedaan.
Daarna ga ik zakken pellets kopen en doe een siestake in de zon buiten waarna we tijdens de avondwandeling de 10 km volstappen. Savonds laat ik mijn gitaar aan de kant staan want de pijn die ik sinds enige weken in men linkerpols kreeg werd feller en mijn pezen hebben duidelijk wat rust nodig.
Dinsdagochtend is het koud en bij 8 grados stappen we met handschoenen naar de pueblo voor krant, brood en koffie.
Thuis ontbijt ik met een spiegelei zodat er enige extra energie in de tank zit vooraleer we onze Bernia wandeling beginnen.
Om 12u30 rij ik met X tot aan de picknik tafels waar we parkeren en beginnen omhoog te stappen richting Fort. We halen enige andere wandelaars in die denkelijk aan de andere kant van de berg hun toer begonnen want ze hijgen al zwaar en ik laat ze dan ook één voor één ter plaatse want mijn conditie is ondanks de drie weken bronchitishoest nog best ok. Vanaan de overblijfselen van het fort gaat het overwegend bergaf tot aan de andere kant van de bergketen waar we aan het bronneke even stoppen voor X te laten drinken.
Na een koude nacht wandelen we op zateredagochtend naar de pueblo voor brood, krant en koffie bij Ripoll.
Het blijft lang bewolkt en tot de middag is er zo goed als geen zon.
L wil bij de droogkuis haar kleed afhalen dat ze tijdens het kerstfeestje op het werk had gedragen maar we komen van een kale reis terug want het is nog niet klaar, dan maar naar de Mercadona om de ijskast aan te vullen.
Smiddags is de zon wel van de partij, buiten doen we een siestake alhoewel het niet meer dan 17 grados zal worden. X doet de siesta mee en gebruikt een poot van een stoel als steuntje voor haar kop;
Met X stappen we in de late namiddag de 10 km rond.
Zondagochtend doen we een toerke door het bos met X en gaan daarna naar bar overdrive met la Poderosa, nu is de zon wel van smorgens aanwezig maar echt warm kan je het niet noemen bij 12 grados.
Na een koffietje besluiten we wat verderop een kijkje te gaan nemen naar een nieuwe zaak die hier vorige maand opende, 5th Avenue genaamd. Het is een soort loods waar binnen een toog, tafels en stoelen, 2 foodtrucks en een groot podium staan. Het is er tof ingericht en wij installeren ons buiten in het zonneke. Tegen 13 u komt er een groepje optreden maar terwijl de andere bikers blijven plakken rij ik huiswaarts voor men siestake in de zon.
Tegen 17 u doen we de avondwandeling met X, vandaag blijven we steken op 8.5 kms
In tegenstelling tot wat ik had verwacht slaap ik slecht, het bed is uitstekend, het zwembadbezoek had me voldoende moe gemaakt maar toch lukt het niet van door te slapen vooral omdat het heel warm is op de kamer en het raam niet open kan want teveel lawaai van de verwarming en zwembadinstallatie van de spa.
Dus sta ik maar vroeg op en ga deze keer tevoet langs de 2 km lange weg doorheef de salinas naar de puerto; er staat wat meer bewolking zodat de zonsopgang niet goed zichtbaar is maar de kleuren van de zoutmeren zijn wel mooi in de ochtendstond. Je kan via houten loopplanken door de duinen wandelen tot aan de kustlijn en zo langs de kilometerlange verlaten stranden stappen, Deze liggen wel vol zeewier en andere rommel maar tussen de duinen is het fijn wandelen.
Om 9u en na 6 km wandelen zijn we terug aan het hotel en wacht L ongeduldig om te gaan ontbijten. We nemen ruim de tijd om vanalles te proeven want de spa gaat pas om 10 u open.
Dus ga ik iets na 10 nog is zwemmen terwijl L terug de badkuip verkiest. Nu is het nog kalm in de spa en met het dag en zonlicht is het plezanter vertoeven hier. Ik blijf dan ook tot 11 u plonsen en allerlei massagestralen uit proberen.
We laten ons op het terras opdrogen en om 12 u checken we uit.
Via de kust en de 332 baan rijden we tot Santa Pola richting Noorden en nemen vanaan de aeropuerto de autopista tot thuis.
We zijn net op tijd thuis om een siestake te doen buiten in de zon, het is een paar grados frisser vanaf vandaag maar dit voel je vooral in de schaduw of snachts.
El Parque regional Salinas y arenales de San Pedro del Pinatar
Donderdagochtend na de pueblowandeling maken we ons klaar om te vertrekken naar San Pedro del Pinatar alwaar we een nachtje blijven slapen in Hotel Thalasia Costa de Murcia.
Het hotel ligt vlakbij het park van de Salinas of zoutmeren van San Pedro del Pinatar, en dit park, zo een 850 hectare groot en 6 km kustlijn tellende ligt tussen de zee en de grote binnenzee Mar Menor.
Via Alicante rijden we tot aan onze bestemming en onderweg klom het kwik tot boven de 25 grados dus het lijkt wel een zomerdagje. Ook bij aankomst is het nog 25 grados en we installeren ons op het terras van de ruime kamer in het zonnetje. Vanop de 4de verdieping hebben we een fraai uitzicht over de zoutmeren tot aan de kust.
Tegen zonsondergang rijden we een 2tal km door de salinas naar het haventje vanwaar je langs de stranden verder kan stappen maar dat zal voor een andere keer zijn; we stoppen nog aan de kustlijn van het dorp zlfs en kijken eeens rond waar we vanavond iets kunnen komen eten. Maar veel keus is er niet in deze periode, de meeste resto's lijken potdicht. Gelukkig is er vlak naast het hotel een Kebab tentje waar we een rollo con pollo afhalen en op de kamer opeten zodat we nog ruim de tijd hebben om daarna de spa te gaan verkennen. Het Hotel heef immers een groot binnenzwembad met zoutwater uit de omgeving in een modern afzonderlijk gebouw en alle gasten hebben toegang tot het zwembad waar je je kan laten masseren door de waterstralen of in de jacuzzis. Hiervoor moest ik wel een badmuts en paar slippers kopen want die zijn verplicht. Ook niet hotelgasten kunnen hier mits betaling van een ingangsticket komen zwemmen etc dus het is behoorlijk druk; Ik kan toch een massagestraal aan een muurtje bemachtigen en laat mijn rug, schouders en polsen masseren.
L verkiest de rust van het bad in onze badkamer en dompelt zich hier een uurtje onder en installeerde zich erna in een soort bijkamer met afzonderlijke TV. Ze heeft duidelijk last van beroepsmisvorming want vergelijkt alle voorzieningen en diensten met die van het Solymar Hotel.
Maandag rond de middag rijden we naar de Mercadona voor inkopen en zoals gevreesd waren we niet de enigste met dat idee; Vooral bij de verse vis afdeling is het lang aanschuiven tot L haar nr aan de beurt is maar zonder vis wil ze niet naar huis want voor vandaag wil ze cheb maken met Dorade en voor het kerstdiner morgen Lubina al horno.
Als we thuiskomen steekt er een briefje van de correos in de bus dat er een pakje is toegekomen, vanaf morgen af te halen in het postkantoor.
De cheb eten we buiten in het zonneke, de temperatuur gaat boven de 20 grados en ook voor morgen voorspelde men een mooie warme zonnige dag.
Dinsdagochtend na de pueblowandeling ontbijten we buiten want L is al (dansend) aan het kuisen op de luide muziek van haar kerk; daarna ga ik met de scoot naar de correos maar sta voor een gesloten deur, blijkbaar werken ze niet op 24 en 31 december.
Omdat de kuis nog niet helemaal rond is besluit ik met X de Bernia op te rijden waar we aan de pick nik tafels parkeren en een wandeling beginnen richting kust. We genieten van de rust ver weg van alle drukte, foute kerstcados en kerstmuziek, we worden enkel vergezeld door vlinders en zoemende bijen op zoek naar bloemen in bloei en snuiven de geur op van verse berggeitenkeutels.
Naarmate we hoger klimmen wordt X haar tong langer en langer want ook op 800 meter hoog is het in de zon 20 grados en ik heb maar van 1 ding spijt en dat is dat ik men korte broek niet aan heb gedaan.
We bereiken het uiterste punt van de Bernia keten vanwaar je zowel richting Alicante als richting Moreira kan zien, door het heldere weer kan je duidelijk de kust van Ibiza zo een 80 km verderop zien liggen, de rots van Calp lijkt maar een vingerhoedje groot van hierboven.
Op de terugweg kan X drinken van een watergoot waar nog stromend water doorloopt en na 14 km stapplezier zijn we terug aan de auto.
Thuis nemen we een douchke en doen de siesta terwijl L aan het kokerellen is.
Th werkt tot 16 u en komt daarna afgezakt en we eten de lubina met groenten en aardappels gevolgd door Turron ijstaart.
Morgenvroeg moet Th fietsen dus hij gaat vroeg onder de wol en wij oefenen nog wat gitaar terwijl L haar TV programmas bekijkt.
Vrijdagavond reden we nog is naar La Nucia om in de grote Wok te gaan eten; ik begin met 2 borden sushi en L met een dubbele portie loempiaatjes en gefrituurde gambas.
Daarna moeten we even op adem komen alvorens aan de volgende ronde te beginnen en we gaan naar huis met goed gevulde maag zodat we nog even stoppen in Altea om de dijk op en af te wandelen, de temperaturen zijn zacht maar er staat wel een flinke wind vanuit zee en grote golven doen het keienstrand heen en weer rollen.
Zaterdagochtend wandelen we naar de pueblo via het wegje door het bos nu het riviertje vanuit de bergen stillaan opdroogd en X neemt van blijdschap een grote stok mee.
We ontbijten bij Ripoll en lezen de krant in het zonneke, daarna ga ik met de scoot naar Jalon een bezoekje brengen aan men kenissen op de markt.
Rond 17 u zijn we klaar om naar de cine te vertrekken en we passeren voorbij Clara om Kevin haar 16 jarige zoon op te pikken die wel mee wou gaan kijken naar Jumanji II.
Kevin kreeg ondanks zijn slechte rapport met meer buizen dan goede punten toch groen licht om mee te gaan. Hij haalde enkel voor engels en sport een voldoende wat niet verwonderlijk is als hij vertelt dat hij 50% van zijn tijd spendeert aan slapen en de andere helft met zijn gsm bezig is. De cinezaal zit afgeladen vol, vooral met ouders en hun kroost want de film is niet echt mijn ding en het is een op en af geloop van de vele kleuters die moet gaan plassen en weetikveelwat nog allemaal.
Na de film nemen we nog een kijkje in de grote sport Outlet die op de parking van La Marina de deuren opende
Zondagochtend na een toerke met X haal ik la poderosa van stal en ga om een koffietje in bar Overdrive, slechts 3 andere bikers zijn opgedaagd en zij gaan naar een evenement in Alicante maar daar heb ik geen zin in en rij liever terug huiswaarts om wat in het zonneke te zitten nu de temperaturen terug boven de 20 grados klimmen. L keek op TV naar de trekking van El Gordo, de kerstmis loterij maar helaas ook deze keer kwam ons lotje niet als winnaar uit de bus.
Om 17u30 komt Th langs en gaan we iets eten in Altea bij Diferens, volgende disndag komt hij savonds langs om het kerstdiner dat L gaat klaarmaken mee te verorberen.
Volgens de geschiedenisboeken werd het eerste rockconcert die naam waardig ergens in Maart 1952 in Cleveland US georganiseerd. Dat was nog voor mijn tijd dus zal mij eerder de datum 19 december 2019 bijblijven alszijnde mijn eerste optreden waar ikzelf aan deelnam als gitarist.
Maar eerst hadden we nog een bijkomende repititie gepland op woensdagavond, iedereen was er behalve Sergio die waarschijnlijk liever naar de classico keek die avond; Dario legt er de pees op want er is geen tijd meer te verspelen en nadat we de nrs in stukken en brokken oefenen sluiten we af met de volledige versies achter elkaar; Na een 5tal pogingen lukt het een degelijke versie te spelen dus dat geeft goede moed.
De volgende dag worden we om 19u verwacht in de muziekschool waar wij, als top of the bill, als laatste gaan optreden.
Donderdag begint bewolkt en het zou zo de ganse dag blijven, van kerstsfeer is in de pueblo niet veel te merken buiten een versierde auto hier en daar.
Thuis oefenen we voor de laatste maal de partituur die Dario ons meegaf gisteren maar de lettertekens zijn zo klein dat ik ze amper kan lezen en dus nog een eigen versie maak met zwarte alcoholstift.
L wil nog naar A om haar feestkleed naar de drycleaning te brengen want na het kerstfeestje was het behoorlijk vuil.
Stipt om 19 u zijn we in C en we zetten ons samen met de andere gitaarstudenten in en lokaal waar we ons matieraal kunnen klaarmaken; Nadat de kinderen hun danspasjes afgewerkt hebben is het de beurt aan de klassieke gitaristen die ons voorprogramma mogen verzorgen; Daarna help ik mee het drumstel klaar te zetten en kan al een blik in het zaaltje en op het publiek werpen.
Dan is het moment van de waarheid aangebroken en stap ik samen met Sergio en Pepe Garica met de elektrische gitaar, Noelia Cano op de piano en José Mayo aan de drums in de arena met men flamenco gitaar.
Bij het eerste nr, All of me moet ik beginnen en het eerste akkoord alleen spelen todat de andere inpikken en het lukt me op het juiste ritme te beginnen; Ergens halverwege bij een akkoordwijziging raak ik even de tel kwijt na een aarzeling en moet ik wat vals spelen maar hier komt mijn rijke ervaring in luchtgitaar spelen goed van pas. Bij de start van het 2de nr Kashmir ben ik terug bij en we zetten een goede versie neer aan het luide applaus te horen. Ook Dario was best tevreden en nog een paar andere "kenners" komen mij feliciteren.
We rijden dan ook tevreden huiswaarts en zijn, ondanks we nu kerstvakantie hebben tot 7/01 vastbesloten verder te ploegen tot we een foutloos repertoire kunnen spelen.
Vandaag vrijdag sta ik om 6u30 op en ga om 7 u Luc & Tina oppikken om ze naar de aeropuerto te brengen; nadien wandelen we naar de pueblo met X en volgt een recuperatiedagje. Er werd storm verwacht maar buiten dikke wolken blijft het weer ok.
Vanavond ga ik met L naar de wok in La N om ons buikje rond te eten en morgenavond plannen we een avondje ciné.
Maandagochtend na de pueblowandeling rijden we naar C alwaar L een afspraak heeft bij de manicure, ze wil haar nagels een kleurtje geven om er op het kerstfeest van dinsdagavond piekfijn uit te zien.
Ondertussen ga ik naar de Mercadona, een koffietje drinken en de krant verder te lezen.
Ik zoek vergeefs naar een verslag van Th zijn fietsprestaties maar kan op internet toch een foto vinden van de spurt en uitslag. Ook stap ik binnen bij de shop waar ik mijn voordeur bestelde voor het appartement want de levering is voorzien voor morgen maar ze hadden nog niks laten weten.
Ik had al zo een vermoeden dat dit niet ging lukken en inderdaad , men meld mij doodleuk dat de fabriek de deur dit jaar niet meer gemaakt krijgt en het ergens midden januari zal worden. Maar daar ben ik niet mee gediend en ik zeg dat ik ze dit jaar geiinstalleer wil of dat ze anders de bestelling moeten annuleren omdat ze mij niet verwittigd hebben.
De baas wordt erbij geroepen en hij ging naar de fabriek bellen en de deur eventueel zelf nog afhalen en mij iets laten weten...
Om 13 u is L klaar en rijden we naar Ripoll waar Luc & Tina ons hadden uitgenodigd om op hun kosten samen iets te eten omdat ik steeds zo vroendelijk ben om hen naar de vlieghaven te brengen alhoewel ze mij ook daar voor vergoeden.
Ik neem met Luc de menu del dia, Tina gaat voor gambas al ajillo met frieten en L voor de solomillo ternera.
Savonds doe ik met X een wandeling door het bos en eten doet ze niet en blijft ik een bolleke gedraaid liggen dus waarschijnlijk iets opgegeten onderweg.
Dinsdag is het overwegend bewolkt en komt de zon er niet door, L is de ganse dag in de weer met haar haar en outfit en tegen 20u breng ik ze weg naar Clara thuis vanwaar ze naar Suitopia gaan waar het kerstfeest voor alle werknemers van de Solymar groep, en dat zijn er meer dan duizend, wordt gehouden.
Rond 3 u wordt ze door Clara thuisgebracht; als kerstcado kreeg ze een korf met een Fles Gin en tonic maar het feest vond ze niet zo geslaagd want er speelde een live band en veel goede muziek om op te dansen was er niet geweest.
Woensdag komt de zon er wel door en is het zalig in het zonneke zitten buiten. We oefenen gitaar maar mijn les om 15 u wordt door Dario gecancelled want hij heeft nog teveel voorbereidingswerk voor het optreden van morgenavond.
De generale repititie vanavond gaat wel door en om 21 u wordt ik in C verwacht in een poging de laatste hinderpalen weg te werken aan onze 2 nrs die we samen gaan brengen
Zaterdagochtend na de pueblowandeling wordt de gitaar gestemd en rijden we naar C voor de 2 uur durende laatste generale repititie; Dario heeft een drummer opgetrommeld, José Mayor, waarmee hij vroeger in een bandje speelde en dieons tijdens de repetitie en optreden optreden in de maat moet laten spelen.
Maar de 2 nrs die Dario uitkoos zijn niet vna de gemakkelijkste en het samenspel vordert moeizaam zodat hij bezorgder en bezorgder kijkt; Na 2 uur houden we het maar voor bekeken zonder 1 x defitg alles naeen gespeeld te hebben dus is een bijkomende repitie geen overbodige luxe willen we niet afgaan en we besluiten op woensdagavond nog is samen te komen.
Thuis doe ik nog een kort toerke met X en rij daarna terug naar C waar Th me opwacht en we samen vertrekken naar Xativa waar we in ons hotel San Diego genaamd rond 18u30 inchecken. We doen nog een toerke door de stad Xativa vooral bekend van zijn Castillo maar vanavond was het vooral de opening van de grote kerstmarkt / kermis die veel volk op de been bracht. Na wa zoeken vinden we een bar waar we iets kunnen eten en daarna vroeg onder de wol.
Zondagochtend gaat de wekker al om 6u, Th moet immers vroeg ontbijten en na de nodige boterhammen met confituur en rijstpap volgt er een lange douche. Als ook de grote boodschap achter de rug is zijn we klaar om te vertrekken naar het dorp L'Olleria waar bij het grote sportcentrum om 9 u de start is van de Marcha ciclodeportiva, goed voor 144 km over berg en dal.
Als we uit de auto stappen is het schrikken, berekoud en de temperatuur komt hier amper boven het vriespunt dus nadat Th zijn rugnr. 191 heeft afgehaald blijven we zo lang mogelijk in de auto zitten. Om kwart voor 9 worden de beentjes ingesmeerd en een plaatsje ingenomen aan de startlijn.
De wedstrijd wordt begeleid door 2 Guardia civils, ééntje op de motor en ééntje met de auto wat veel te weinig is voor een peleton van 200 deelnemers ook al zijn er nog een 10 tal andere motards vrijwilligers om het verkeer te regelen.
Dus lopen we vertraging op en om 9u30 sstaat iedereen nog verkleumd achter de startlijn terwijl de organisatie blijft discusieren met de Guardias; Maar 5 minuten later volgt het startschot en kan men eindelijk vertrekken.
Ik ga postvatten aan een kruising op het parcours waar ze drie x voobijkomen maar tegen dat ik dit plekje gevonden heb zijn ze al is gepasseerd; We wandelen wat door de mooie streek met veel appelsientjes aan de bomen en ook heel wat wijnranken. De volgende doortocht volgt na de beklimming van de Port de Portitxol, met zijn 776 meter niet de hoogste col maar toch lang genoeg om enige afscheiding te veroorzaken; een kopgroep van 8 renners komt voorbij met Th en Jurgen VG erbij maar een paar honder meter verder worden ze tegengehouden door de Guardia civil in de auto die vond dat het tijdsverschil tussen de deelnemrs te groot werd en men het verkeer niet zo lang kon ophouden. Spijtig want de kopgroep kwam tot stand na een demmarage van Th die op 1 km van de top zijn beentjes voelde kriebelen.
Na enige minuten mogen ze terug vertrekken en zijn er een 50 tal renners terug aangesloten maar geen nood want de steilste klim moet nog komen; Ik verhuis naar het dorpje Vallada en installeer me aan een haarspedbocht op de Alto de Campello, deze berg is bekend van oa de Ronde van Valencia waar de profs hun kuiten op breken bij een gemiddeld stijgings percentage van 11% met pieken tot 20%.
Een groepje van 10 heeft zich afgescheiden, Jurgen VG aan kop en Th in 5de stelling volgt gezwind. Vanop de top is het nog 15 km tot de aankomst en deze kopgroep zou voorop blijven, er wordt gespurt en Th blijkt als derde zijn voorwiel over de meet te hebben gegooid in een milimeterspurt wat hem een mooie podiumplaats opleverde, Jurgen VG eindigde als 6de.
Na de prijsuitreiking ga ik met Th nog is terug naar Xativa om een bezoekje te brengen aan El castillo want Xativa bezoeken zonder het kasteel is not done; Vanaf het grote en nog in prima staat verkerende kasteel strategisch gelegen op een 300 meter hoge berg kan je de kuststreek zien zo een 45 km verderop. Het gaat eigenlijk om 2 aparte kastelen die met elkaar verbonden zijn, de castillo mayor en castillo menor en is een klein stadje op zich.
Maar onze magen beginnen te knorren van de honger dus is het tijd om huiswaarts te rijden en onderweg stoppen we aan de burger king in Gandia.
Tegen 19 u zijn we terug thuis na een vermoeiend maar geslaagd dagje
Omdat het gisteren donderdag 12dec was is het vandaag de dertiende; veel meer nieuws is er niet onder de zon behalve dan dat de zon al 2 dagen verstoppeke speelt achter de wolken.
Gisteren stond er een koude wind die de ganse dag bleef waaien en het werd overdag niet warmer dan 15 grados en savonds als ik X uitliet voor het slapen gaan stond de thermometer op 8 grados.
Maar vanmorgen als ik naar de pueblo vertrek rond 9 u is het al 18 grados, blijkwaar was de wind naar het zuiden gedraaid tijdens de nacht en kwam er zachte lucht aangewaaid.
Rond de middag breng ik L weg naar Clara want vandaag wordt Exel 3 jaar en is er een feestje maar ik verkies de rust en kalmte thuis.
Morgen hebben we de laatste repititie met de andere leerlingen in de muziekschool en proberen we de 2 nummers die we gaan spelen helemaal tot een goed einde te brengen samen.
Nadien kom ik met gitaar thuis afzetten en ga ik Th oppikken waarna we naar Novelé rijden, een klein dorpje in de buurt van Xativa waar we een hotelleke reserveerden.
Zo een 5 km verder vertrekt zondag in het dorpje L' Olleria de Marcha ciclodeportiva waar Th aan meedoet en hem over de nodige bergtoppen 120 km later terug in L' Olleria zal doen aankomen.
Ik ga waarschijnlijk ergens onderweg staan waar de renner 3 x passeren aan hetzelfde punt.
