Zaterdag staan we op met zon en blauwe lucht dus spreken we af om te gaan lunchen in de Chrininguito Carlos y Paula vlakbij aan het strand. eerst doe ik met L nog een strandwandeling en op de terugweg vergapen we ons aan de vele te koop staande of nog in aanbouw zijnde villas, allemaal aan zachte prijsjes om van achterover te vallen; men denkt hier duidelijk dat de miljoenen euros aan de palmbomen groeien.
Ondanks de aantrekkende wind wagen we het erop om buiten te eten en ik bestel de rodaballa al horno tesamen met bompa terwijl L een entrecote a la plancha en bobo iets met eireren probeerde. Ook hier zijn de prijzen flink de hoogte ingeschoten, en als daarenboven L haar vleesje niet goed wordt gekeurd en ze constant telefoon krijgt van haar zussen die aan het vechten zijn voor de valies met kleren en schoenen die ondertussen zijn toegekomen is het geen geweldig succes te noemen. Maar als de storm is gaan liggen kunnen we alleen gaan genieten in het zwembad, jacuzzi en sauna voor deze laatste avond. We worden ook voor de laatste keer getracteerd op bobo haar vragensessie over hoeveel lengtes we zwommen, hoeveel volk er was in de jac en sauna, hoe warm het water was enz.
Zondagochtend zijn de abus al snel klaar met hun valiezen en maken ze nog hun bokes klaar voor onderweg terwijl L tot 9 u blijft liggen; Als ze wakker is nemen we afscheid en terwijl de abus al in de lift staan merk ik dat ze in de wasplaats nog kleren vergeten zijn zodat ik ze moet terugroepen. Nadat L nog een eitje heeft gegeten las ontbijt pakken wij in en rijden om 9u45 weg naar de zon want hier in Marbella regent het weer pijpenstelen.
We nemen de weg via Granada en Sierra Nevada en iets voorbij Granada als we de mooie Puerto de la Mora overrijden op 1380 meter hoogte is het bij 7 grados nog iets te warm om in een sneeuwstormpje terecht te komen. We zien een herder met grote kudde schapen en geiten op zoek naar een droog plekje langs de bergwand. Eens we in de buurt van Murcia geraken klimt het kwik tot 22 grados, we zijn duidelijk op de goeie weg.
Rond 16 u komen we thuis, Th is er niet en aan de rommel binnen te zien had hij ons niet zo vroeg terug verwacht. Maar X is alvast blij ons terug te zien en ik ga met haar tot aan het bronneke is kijken naar de werken aan het stuk weggezakte berm waardoor de weg naar de pueblo volledig afgesloten is. Th komt even laten thuis, hij was ietske gaan drinken en vertelde dat alles ok was gegaan tijdens onze afwezigheid dus dat is goed nieuws. Gisterenavond had hij zelfs hier op de kleine van Jurgen en Inge gebabysit die in de buurt van Altea iets gingen eten terwijl hij ook op X paste, van multitasking gesproken.
Donderdag en thanksgiving today maar daar doen wij niet aan mee. Het druppelt wat maar toch ga ik voor een strandwandeling en koop op de terugweg de krant.
We worden getracteerd op de menu del dia in het resto aan het zwembad, ik kies als voorgerecht voor een slaatje met baby spinazie, de anderen kiezen voor de crema de verduras soep uit grote kou; Bompa en L gaan voor de burito met kip maar zonder kaas, bobo voor een exotische spagetti en ik kies een burger met patatas fritas. Daarna is het tijd voor de groepssiesta terwijl het terug begint te gieten wat natuurlijk niet verwonderlijk is als je weet dat bompa ging wandelen buiten met kousen in zijn sandalen. Na de siesta ga ik naar de fitness en stap en fiets rond lake Wakatipu, daarmee ben ik ineens ook is in Nieuw Zeeland geweest.
De dag sluiten we af met de swim, jac, sauna sessie.
Vrijdagochtend ligt alles er voor de verandering kletsnat bij maar er komt een waterzonneke piepen en ik doe al een ochtendwandeling van 5 km langs strand en het centrum van Las Chapas; Na het ontbijt wandel ik met L langs het strand tot aan playa Real Zaragoza terwijl men druk in de weer blijft om alle viezigheid die op het strand aanspoelde door de stormen weg te voeren. Als we terugkomen vond L dat ze wel 2 stukken tarta del dia verdiende en die besluit ze tijdens de siesta in haar bed op te peuzelen zonder dat er iemand ook maar in de buurt mag komen. Na nog een korte avondwandeling stopt men stapteller vandaag op 19 kms.
In de ochtend begin ik met een strandwandeling vergezeld door een mooie opkomende zon aan de horizon. Na ons ontbijtje gaan we richtig Cabo de Gato waar we een kijkje willen nemen in het 20 km verderop gelegen kleine badplaatsje Agua Amarga. Maar eerst rijden we terug over de slingweg langs de kust tot in Carboneras, een andere weg is er immers niet.
Bij het strand juist voor Carboneras zien we het half afgewerkte gigantische hotel El Algarrobico van 400 kamers etc staan dat hier 15 jaar geleden illegaal werd gebouwd, de laatste jaren is het een getouwtrek tussen milieuorganisaties, tot Greenpeace toe en de locale politieke belangen om deze ondertussen spuuglelijke ruine terug af te breken of verder af te werken. De burgemeester van Carboneras wil er nu een seniorenverblijf van laten maken wat 100 arbeidsplaatsen zou opleveren voor dit 7000 zielen tellende vissersdorp maar volgens de laatste uitspraak moet de natuur in ere hersteld worden en alles afgebroken maar niemand wil opdraaien voor de kosten hiervoor.
Eens we door het doolhof van straatjes dat het centrum van Carboneras is zijn weggeraakt, rijden we verder langs de smalle kustweg waar we nog een kijkje willen nemen aan de Playa de los muertos, één van de mooiste stranden van espana maar we misten de afslag en ik wil liever niet terugdraaien want voor je het weet lig je hier een verdieping lager, dus rijden we ineens door tot in Agua Amarga. De natuur is hier ongerept en mooi en menig Real madrid voetballer of andere famosos tot zelfs El Rey Felipe en vrouwtje Letizia komen hier graag regelmatig enige vakantiedagen doorbrengen. Agua Amarga is een piepklein badplaatsje met mooi zandstrand in een grote baai en ook hier is het nu stillekes en verlaten en de weinige restos en barrekes zijn toe. De huisjes kunnen wel een laagje verf gebruiken ondertussen maar het heeft wel een zekere charme. De bewolkte lucht speelt wat spelbreker om mooie fotos te nemen dus rijden we verder door het natuurgebied. Tot aan de autopista doet het landschap een beetje mexicaans aan met glooiende heuvels en hier en daar enkele laagbouw witte haciendas.
Eens we Almeria voorbij zijn begint het te regenen en dit blijft zo tot we in Marbella toekomen. We cheken in bij de abus en bobo trakteert ons meteen op zelfgemaakt konijn zonder pruimen maar met patatten.
De anchoviskes, friscos, druiven, saucissen, gekookte eieren, spaanse en andere hespen, kiwis, blauwe en andere beschimmelde kazen, duvels en judassen kunnen we afslagen zodat we nog in onze zwembroek en naar het zwembad, jacuzzi en sauna kunnen.
Dinsdagochtend rond 10 u zijn we klaar om te vertrekken, de laatste regenwolken trekken weg en onder een regenzonnetje rijden we naar Mojacar.
Onderweg krijgen we nog enkele buien te verwerken maar eens we de kuststreek en badplaatsje naderen klaart het uit en checken we in bij Hotel Playa, een grappig familiehotelletje, waar we een kamertje hebben met terrasje en zicht op strand en zee. Ter verkenning doen we al een wandelingske langs de kust, zoals steeds hier druk verkeer langs het strand op de enige weg die hier langs de kust loopt. We gaan ook naar de iets verder in het binnenland gelegen oude pueblo Mojacar maar het is er doods en verlaten. De witte huisjes liggen er wat verzopen bij na de felle regenbuien die men ook hier de laatste dagen kreeg en buiten een hoop straatkatten is er hier geen kat te bespeuren. Via lange trappen en steile steegjes stappen we naar het hoogste punt en een groot plein waar wel wat terrasjes buiten staan.
Maar omdat het nog licht is wil ik liever een stuk van de weg die we morgen willen volgen gaan verkennen. Deze weg die zich door het nbatuurgebied van Cabo de Gato slingert staat bekend als een billenknijper wegens steile afgronden, kloven en haarspeldbochten. We rijden zo een 10 km ver tot in Carboneras aan de kust en draaien dan terug richting hotel, als L de weg ziet naar boven slingeren waar we net over reden en terug over moeten slaat ze in paniek. het wegdek steekt op veel plaatsen helemaal uit de rotsen enkel ondersteund door dunne betonnen balken die in de rotswand verankerd zitten, enfin dat hopen we toch. Ook zagen we onderweg na een bocht aan een smal brugje een auto die door de betonnen muurke was gevlogen de dieperik in zodat L alle mogelijke heiligen die ze kent en haar mommy ter hulp roept om te bidden voor een veilige terugtocht.
Het werkte perfect want we bereiken veilig ons hotelletje waar we beiden een warm badje verdienden.
Zondagavond begon het met gieten rond 20 u en het zou niet meer stoppen tot vanavond. Ook gisteravond liepen de eerste meldingen binnen van pueblos waar men de scholen ging gesloten houden op maandag wegens het aangekondigde noodweer dus dat het serieus was moest niet aan getwijfeld worden.
In onze regio heeft het rond middernacht eventjes lelijk gedaan met een zondvloed waarbij het lijkt afslof men ineens de ganse hoeveelheid water van het meer van Butgenbach over je dak uitkiepert maar dat was gelukkig van korte duur en verder bleef het overwegend bij non stop buien die soms fel waren maar meestal viel het mee. Het lijkt dat vooral de omgeving van Denia en Torrevieja - Murcia het meest water te slikken kregen. Maar ook hier waren op de gebruikelijke plaatsen de wegen onderbroken wegens ondergelopen of rotsblokken op de weg en weggespoelde stukken strand.
Afgelopen nacht dus slecht geslapen, door het getokkel van de regen maar vooral door het boomstammen doorzagen gesnurk van L. Dus rijden we in de ochtend met de auto naar de pueblo voor de krant en brood terwijl L in de farmacia haar zoveelste neusspray haalt zodat de komende dagen vermeden wordt dat half Marbella wakker ligt.
Met X gaan we met paraplu even de straat op en af, we hebben terug een klein bergriviertje en watervallen op weg naar de pueblo.
Daarna beslis ik de planning voor morgen aan te passen; ook in Guadix bijna 1000 meter hoog in de bergen regent het zonder ophouden en ik heb geen zin om in een grotteke te gaan zitten om te schuilen terwijl L haar moral onder het nulpunt duikt.
Dus boek ik een hotelleke in Mojacar aan de playa waar morgen en woensdag zon op het menu staat en rijden we van daar verder door naar Marbella.
Vanmiddag moest ik het regenweer trotseren want om 13 had ik een afspraak bij Imed voor een echo van mijn schildklier dit ter zesmaandelijkse controle. La doctora kon me meteen bevestigen dat er niks is gewijzigd in vergelijking met 6 maand terug dus kan ik nog blijven verder lopen zonder te laten snijden.
Om 15 u komt Mick de filter van het zwembad dichtmaken en daarna ga ik met X door de regenbuien tot in de pueblo en terug om ons beider beentjes wat te strekken, verder dan 8 km geraken we niet vandaag.
Vanaf morgen gaan we er een weekje vantussen, de volgende blog zal voor binnen een week zijn.
