Vrijdagochtend na de pueblowandeling rijden we naar C want omdat L haar tijdelijk contract werd beeindigd heeft ze toch recht op een soort ontslagvergoeding bijna gelijk aan een volledig maandloon en de cheque hiervoor lag klaar.
Maar aan de tunnels van Mascarat is men terug begonnen met wegenwerken en er staat een ellenlange file waar zelfs met de scoot geen doorkomen aan is. Nadat de cheque werd afgehaald, bij de bank de centjes in ontvangst genomen rijden we filegewijs terug huiswaarts. Na een korte siesta maak ik me klaar om terug naar C te gaan nu voor de gitaarles. Gelukkig had men de wegversperring weggehaald zodat ik goed op tijd ben.
Dario wil terug wat theorieles geven terwijl hij vorige week had gezegd dat we Working Class hero, het derde nummer op men lijst gingen bestuderen. Hij is nogal chaotisch maar dat moet je erbij nemen en zoals gewoonlijk snap ik er geen snars van wat hij op het bord tekent. Thuis dagelijks oefenen is het belangrijkste en dat blijven we zonder uitzondering volhouden.
Voor de avondwandeling trekt L nog is haar wandelschoenen aan en gaan we samen met X langs de golf, goed voor 11 kms vandaag.
Zaterdag is de zon al vroeg volle bak aanwezig en ga ik met la poderosa tot in Jalon, doe men praatje bij J&L, Marie is er weer niet dus ben ik snel rond en ik maak nog een toertje tot in Teulada voor ik huiswaarts rij.
Na de siesta wordt er nog wat verder geschilderd en voor zonsondergang ga ik met X een blokje om.
Vandaag zondag voorspelde men temperaturen tot 27 grados en inderdaad, zelfs in de schaduw was het zweten. Tegen 10 u gaan we nog is naar Bar Overdrive waar men bikeramigos verzamelden voor hun ochtendritje. Ik drink mee een koffietje maar kom daarna terug naar huis want in een lange rit heb ik geen zin, dan liever wat van het zonnetje genieten en op de gitaar tokkelen. Om 12 u komt Th langs want hij had een dagje recup, hij gaat mee iets eten bij Ripoll want Fran was gaan trainen en kilometers malen al lopend dan.
Ik oefen verder op de gitaar en slaag erin de intro van één van men favoriete nrs na te spelen, Wanted death or alive en ik voel enige fierheid opborrelen maar als ik daarna het origineel terug beluister merk ik dat ik er nog mijlen ver af zit om dit juist te spelen maar de volhouder in mij zal niet opgeven.
Woensdagochtend neem ik al een ontbijtje in de pueblo, een tostada con tomate want ik wil verder schilderen tot dat mijn verfpot leeg is.
Na de schilderwerken neem ik al een kleine siesta want om 15u30 moet ik naar de spaanse les vertrekken.
We zijn met zes in de klas, braven Hendrik Parkinson begint de les met zijn vragenuurtje en ik teken ondertussen mannekes op mijn huiswerk, daarna vraagt de duitse seniele Ursula om voor de derde keer nog is het gebruik van pronombres complemento uit te leggen want ze heeft het nog altijd niet begrepen terwijl dit poepsimpel is en ik vraag me af wat ik hier eigenlijk zit te doen. Als conversatieonderwerp komt de profesora af met de nieuwe trend van thuiswerken terwijl we dit vorig jaar al is hadden besproken. Ursula en Bruno die zonder internet, email etc door het leven ploeteren vinden thuiswerken dan ook maar niks en Ursula zegt dat zij nog postkaarten stuurt naar haar familie bij feest en verjaardagen en ik kan mijn niet inhouden en vraag of ze die dan per postduif opstuurt ook. Volgende woensdag ga ik brossen want dan kijk ik liever naar Nokere koerse.
Vandaag hadden we een uitstapje gepland, L wou wel is iets in de buurt bezoeken waar we nog niet eerder kwamen en ik had haar voorgesteld om naar Tabarca te gaan, het kleinste bewoonde eiland hier in de buurt waar je met een bootje naartoe kan varen vanuit Alicante of Santa Pola; Alhoewel het maar een kwartiertje varen is kan de zee toch woelig genoeg zijn om kotszakjes nodig te hebben zodat ze toch maar liever een andere bestemming koos. De keuze viel dan maar op het Safari park Aitaina, 1000 meter hoog gelegen op de gelijknamige berg. Het Safari park opent om 11 u en je kan er met je eigen wagen doorrijden, als je om 11 u of 15 u begint kan je mee het voederen volgen en mag je onder begeleiding van de verzorger uitstappen behalve bij de tijgers en leeuwen.
Via het dorpje Sella klimmen we omhoog de met haarspeldbochten bezaaide klim van de Port de Tudons tot we iets voor de top kunnen afslaan richting ingang van het park. Zoals verwacht is er weinig volk op een doordeweekse donderdag, enkel waren we er pas om iets voor 12 want eer L klaar was om te vertrekken was het al ver 11 u.
Dus rijden we op eigen houtje voorbij de struisvogels, geiten, ezels, bizons, ponys enz tot we de andere bezoekers tegenkomen bij de giraffen en van hier kunnen we nog meevolgen met het voederen.
Bij de nijlpaarden mag je zelf met mandarijntjes proberen in hun opengesperde bek te mikken en vervolgens ontmoeten we de 2 olifanten die hier al meer dan 40 jaar verblijven, ze werden als wees kalf vanuit Africa ingevoerd toen ze 7 maand waren en zijn mensen gewoon dus mag je ze ook aanraken aan hun slurf en kop. Maar L durft niet heel dichtbij te komen met haar hand tot de olifantenbewaker haar arm vastpak en tegen de slurf wrijft waarna ze het bijna besterft van schrik en op een lopen zet. Gelukkig moeten we bij de doortocht van het tijger en leeuwenverblijf in de auto blijven met ramen dicht zodat L wat kan bekomen.
Daarna nemen we nog een kijkje in het bijhorend daktari park waar dieren zitten die niet los kunnen of ziek zijn maar buiten een paar grote stekelvarkens, papegaaien, konijnen, hangbuikzwijntjes, lynxen en 2 apen is er niet zoveel te zien in dit stuk. Onze magen beginnen te knorren en we besluiten tot in El Albir te rijden om een chineeske te doen en daarna thuis een siestake.
Tegen 18 u ga ik met X nog een blokje om, niet te ver want ik stootte vanmorgen met 2 tenen tegen een muurke en hoorde iets kraken en naar beneden stappen is nogal pijn lijk momenteel.
Maandagochtend na de pueblowandeling rijden we naar de Mercadona en doet L inkopen om couscous te maken, iets wat we beiden graag lusten en wat ze goed kan bereiden.
Verder rusten we in het warme zonnetje en oefenen op de gitaar zonder veel vorderingen te maken. Na het verorberen van de couscous ga ik met X voor een lange wandeling tot aan het waterdepot op de Bernia flank goed voor een staptotaal van 11.4 km.
Vandaag, als ontbijt eten we aardbeien en als we terug zijn van de pueblowandeling voel ik me een beetje raar, denkelijk toch te lang in de zon gelegen gisteren want ik heb zowaar zin in een karweitje opknappen en wil gaan schilderen.
De muurtjes aan het terras rond het zwembad kunnen wel een nieuwe laagje witte verf gebruiken en ik schilder een stuk van de gevel met het grootste raam in ook mee wit.
We eten de overschot van de couscous gisteren en wandelen tot we aan 11 km geraken. Het mooie weer blijft duren maar vanaf volgende maandag zou het gaan omslaan met wat regen en frissere temperaturen.
