Vrijdagochtend wil L wel is mee naar de pueblo wandelen en we maken er een langere tocht van langs finca santa barbara en stappen stevig door want bij amper 8 grados is dat wel nodig om warm te krijgen.
Te fris ook om koffie op het terras bij ripoll dus nadat we de krant kochten stappen we door richting casa.
Tegen 11 u ga ik naar Altea naar de doctora die eindelijk haar boetiek terug opendeed om mijn pols te laten checken. De pijn is constant aanwezig, ik heb bijna geen kracht in men vingers en snachts gaan ze aan het tintelen.
La doctora vermoed dat door de overbelasting van het gitaarspelen een combinatie van ontsteking van de pezen en een zenuw knelling de oorzaak van de pijn zijn en schrijft ontstekingsremmers voor die ik 2 weken dien te slikken terwijl ik mijn hand en vingers zoveel mogelijk moet laten rusten. Het feit dat ik minstens 2 weken geen gitaar kan spelen of motor rijden maakt mijn humeur er niet beter op en het wordt nog erger als ik de rekening zie bij de farmacia waar ik liefst 26 euro dien te betalen voor dat doosje pillen.
We stoppen nog aan de mercadona en brengen een kippetje aan het spit mee. Na de siesta ga ik met X voor een toerke door het bos.
Zaterdagochtend doen we vroeg een wandelingske met X want om 10 u had ik afspraak in de peluqueria in El Albir. Normaal word ik hier altijd gekortwiekt door een jonge latino of een oostblokmeisje maar deze laatste is nog steeds met zwangerschapsverlof dus is het Viktor die me opwacht, deze flikker had me de laatste keer ook al verdergeholpen. Maar nu blijkt dat Viktor de kapperszaak heeft overgenomen en meteen ook zijn chocoprins vriendje in dienst heeft genomen als hulpje.
Met enige tegenzin neem ik dan ook plaats in de kappersstoel terwijl de 2 nichten een binnenkomende cliente uitgebreid begroeten. Een francaise chichi madamme wil haar kop laten verven en de 2 mietjes sloven zich uit met complimentjes om de 47 jarige truttebel het naar haar zin te maken.
Madame chichi vertelt dat er een catastrofe aan de gang is want ze begint meer en meer haar te verliezen en ondertussen vertelde ze ook de rest van haar leven zodat ik te weten kom dat ze een resto uitbaar in Madrid en een vakantiehuis heeft in Albir etc. Ondertussen is Viktor met de tondeuze eindelijk begonnen aan mijn haardos maar hij blijft maar tateren met men franse buurvrouw die in de kapperstoel naast mij plaatsnam en beiden beginnen serieus op men systeem te werken.
Ik krijg dan ook veel zin om op te staan en buiten te wandelen maar met een half geschoren kop rondlopen lijkt me ook niet zo een geweldig idee dus bijt ik even door tot Viktorinne gedaan heeft. Bij het afrekenen volgt nog een onaangename verassing, terwijl ik hier steeds 9.90 euros betaalde vroeger blijken de gay brothers nu ineens 13 euro te vragen voor een knipbeurt zodat mijn besluit vaststaat en ik hier nooit nog een voet binnenzet en de rest van de dag zal ik spijt hebben van toch niet halverwege te zijn opgestapt.
Om te kalmeren ga ik aan de dijk een koffie met tostada tomate nuttigen en rij nog is tot aan de rastro el cisne maar op zaterdag is daar niet heel veel te beleven.
Na een korte siesta rij ik tot bij Th om naar zijn wc te gaan kijken want zijn chasse is afgebroken en ik neem een foto om aan Mick te vragen hoe dit best kan gerepareerd.
Met Th spreek ik voor morgen zondag af aan Terra Mitica rond 13u30, niet om naar een van de vele optochten ter gelegenheid van 3 koningen of de Reyes Magos te gaan zien maar hij wil als laatse onderdeel van zijn fietstraining is achter de scooter oefenen zodat hij volgend weekend als de competitie Volta Marina begint is superform is.
Met oudejaarsavond hou ik het tot 24u30 vol en nadat ik de druivenresten van tussen men tanden heb gepoetst ga ik slapen, L kijkt verder naar de livestreaming van de middernachtmis van haar kerk in Benin City en zal tot 5 u s ochtends afwisselend bidden, zingen dansen enz.
Op 1 januari gaan we met X naar de playa la Olla terwijl het zonnetje opkomt in een poging de stramme kuiten los te gooien, en ook mijn onderrug heeft de Berniawandeling slecht verteerd. Maar de zon is vroeg van de partij en heel wat wandelaars komen hun hond uitlaten, ééntje heeft zelfs haar ezel meegebracht. Er zijn wat vroege zwemmers aan het trainen en wij stappen zo een 7 km heen en weer langs de kust.
Als L wakker is heeft ze ook wel zin in een wandelingske in de zon en gaan we nog is naar Altea om een stukje dijk af te wandelen vanaf de rio algar.
Verder houden we platte rust, gitaar spelen lukt niet maar een lange siesta wel. Savonds gaan we nog is de straat op en af met X en aan de vuilbakken zie ik mijn oude blauwe deur staan die Balatov en Sjokotov hier blijkbaar hebben gedumpt.
Dinsdagochtend doen we de pueblowandeling en na het ontbijt thuis ga ik in de straat wat processierups nesten weghalen die in de dennebomen hangen.
Verder relaxen we buiten terwijl X haar buikje laat opwarmen. Om 17 u komt Th de overschot van de pastasaus die L eergisteren maakte opeten.
Tijdens de avondwandeling zien we dat men blijft werken aan de verbetering van het wandelpad richting Bernia, nu plaatste men nieuwe pijlen om het begin van de wandeling aan te duiden.
Dat er in onze straat alsmaar meer grote putten zijn, de verkeersborden er overwoekerd worden door wilde struiken en de rioolbuis weer stuk is schijnt men hier minder belangrijk te vinden.
Vanaf het bronneke tot aan de tunnel volgt een steile beklimming van een 30 tal minuten en halverwege voel ik mijn toerenteller toch ook in het rood gaan dus houden we even halt.
Er hangen lage wolkenslierten tegen de bergflank en de zon komt er maar af en toe door zodat het met 13 grados hier eerder fris is; toch loopt het zweet van men rug tegen we aan de ingang van de tunnel geraken waar X vol ongeduld me staat op te wachten. Nadat we door de 25 meter lange tunnel kruipen komen we terug aan de bergkant van Altea uit en op dit mooie uitzichtpunt zijn we helemaal alleen. We besluiten af te dalen via een pad dat ik nog niet eerder probeerde dat verder richting kust gaat. Zo komen we na 1.5 km dalen tot op het niveau waar we vorige week nog wandelden en van hieruit is het nog 3.5 km terug tot aan de auto.
We komen geen levende ziel meer tegen en rijden om 16u30 terug bergaf tot thuis waar we een groot bord pasta op me wacht.. Met de pueblowandeling erbij stapten we vandaag 17,5 km.
De rest van de avond gaan we dan ook niet veel meer uitspoken en houden we ons bezig met het ontkalken van men koffiemachine en het lezen van de handleiding van de nieuwe wasmachine tot het tijd is om de 12 druifjes binnen te spelen.
Maandag gaan we vroeg naar de pueblo want tegen 9 u stond de plaatsing van de nieuwe voordeur voor het appartement gepland; Niet dat ik er nog veel van geloofde wat Dimitrov & C° mij hadden beloofd maar je weet maar nooit.
Dus slaan we de koffie bij Ripoll over en zijn om 9 u terug thuis. Om kwart na belt Petkov dat ze rond 10u30 langskomen voor de plaatsing en inderdaad enige tijd later stopt er een camionette en laden Ivanov en Popov de deur uit en beginnen met de afbraak van de oude houten deur.
Na een goeie 3 uur werk zijn ze klaar en kunnen we terug het appartement binnenstappen zonder dat de deur eruit vliegt, dat hebben Kostadinov en Balakov toch keurig gedaan.
Daarna ga ik zakken pellets kopen en doe een siestake in de zon buiten waarna we tijdens de avondwandeling de 10 km volstappen. Savonds laat ik mijn gitaar aan de kant staan want de pijn die ik sinds enige weken in men linkerpols kreeg werd feller en mijn pezen hebben duidelijk wat rust nodig.
Dinsdagochtend is het koud en bij 8 grados stappen we met handschoenen naar de pueblo voor krant, brood en koffie.
Thuis ontbijt ik met een spiegelei zodat er enige extra energie in de tank zit vooraleer we onze Bernia wandeling beginnen.
Om 12u30 rij ik met X tot aan de picknik tafels waar we parkeren en beginnen omhoog te stappen richting Fort. We halen enige andere wandelaars in die denkelijk aan de andere kant van de berg hun toer begonnen want ze hijgen al zwaar en ik laat ze dan ook één voor één ter plaatse want mijn conditie is ondanks de drie weken bronchitishoest nog best ok. Vanaan de overblijfselen van het fort gaat het overwegend bergaf tot aan de andere kant van de bergketen waar we aan het bronneke even stoppen voor X te laten drinken.
