In Benidorm zitten ze niet voor een stunt meer of minder verlegen dus werd er dit weekend een herdenking gevierd, van de historische dag 6 juni 1944 toen de gealierden landden op de kusten in Normandie om de Nazis te verjagen tijdens de tweede wereldoorlog, ofterwel D-Day genoemd.
Maar Benidorm laten wij dit weekend, zoals de meeste weekends links liggen en zaterdagochtend ga ik voor een ritje met La Poderosa richting Guadelest en en piepkleine bergdorpje Benifato.
Daar is er echter een jaarlijks feest ter gelegenheid van la Fira de Sant Miquel en is de enige weg die het dorpje doorkruist afgesloten zodat ik rechtsomkeer moet maken en maar naar Bar Overdrive rij voor een koffietje.
Ik blijf even bijpraten met de aanwezige bikers die ik ken en ga nadien L afhalen. Later op de avond kwam Clara nog langs voor een andere haartooi en jawel de kleine kwelduivel Exelle was er ook bij. Hij was nog geen minuut binen of had al L haar Gsm meegegraaid en in X haar drinkbak met water gegooid. Er zit niks anders op dan hem mee naar buiten te pakken en hem met ballen in het zwembad gooien proberen bezig te houden vooraleer hij verder brokken maakt.
Vanochtend rij ik tegen 10 u terug naar Bar Overdrive voor een koffietje, er zijn maar weinig bikers aanwezig; sinds een aantal weken sluimeren er een paar conflicten tussen enkele leden en gisterenavond kwam het tot een uitbarsting wegens het toevoegen van een nieuw lid waardoor 2 leden waaronder Suzy onze groep verlaten. De anderen die voor haar partij kiezen zijn niet opgedaagd dus kan er ook niets uitgeklaard worden en ik vrees dat dit wel is het einde van onze wekelijkse vaste groep bikers gaat betekenen. Na de koffie kom ik huiswaarts, poets men Harley wat op en doe een toerke met X vooralleer naar Calp te rijden waar ik met Th en de abus bij La Guitarra de menu del dia ga eten.
Daarna kijken we naar het WK wielrennen en doen een siestake gevolgd door een paar lengtes is het zwembad. Savonds volgt een laatste wandeling met X zodat we vandaag ook net aan 10 km geraken.
Drie dagen in Valencia is wat overdreven want we kwamen pas dinsdagnamiddag rond 17 u aan en vertrokken vandaag donderdag rond 12u terug naar huis.
Achtervolgd door stevige regenbuien vinden we parking naast het hotel en na de checkin in Room 707 gaan we op zoek naar het adres vermeld op de affiches zodat L nog een deel van de avondsessie kan bijwonen; Mijn gps stuurt ons een gans andere richting uit dan diegene waarvan we dachten waar het event plaats heeft namelijk rechtover Nou Mestalla, het onafgewerkte nieuwe voetbalstadium van FC Valencia. Na het nodige heen en weer gedraai komen we aan in de straat die we zochten en we zijn niet de enige die op zoek zijn want het adres blijkt niet juist te zijn; L stapt dan maar uit en gaat met een paar andere zoekende landgenoten te voet verder in de hoop zo sneller op de juiste plek te geraken. Ik rij terug naar het hotel en maak nog een stevige avondwandeling gevolgd door een menu bij Asian The aan 8.50 .
Rond 21u30 belt ze dat de sessie erop zit en dat ze tevoet terug komt gewandeld en ik ga haar tegemoet. Van slapen komt er niet veel in huis, er is niet enkel het geluid van het voorbijrazende verkeer maar vooral een irritant lawaai dat van boven de kamer komt en dat lijkt op constant stromend dat in een waterbassin loopt en klotst.
Woensdagochtend rijden we tegen 10u30 naar het adres van de ochtendsessie, naar goede afrikaanse gewoonte is de organisatie een warboel, veel te laat beginnen, niet genoeg plaatsen binnen voor iedereen en hun goeroe apostel heeft hoe langer hoe meer kuren want komt maar voor een 45 minuten opdraven weliswaar in gouden pak en zetel en laat de rest over aan zijn medewerkers. Ondertussen wandelde ik naar de carrefour want was thuis mijn zakje met ondergoed en gsm oplader vergeten mee te pakken maar ik kan hier enkel 3 onderbroeken vinden en moet terug door de ondertussen neerpletsende regen om in de Corte Ingles een poging te wagen tot aankoop oplader wat uiteindelijk lukt. In een poging niet doorweekt te geraken keer ik terug langs pleintjes en parkjes en kom voorbij de plaza Picasso waar Tr nog een tijdje verbleef toen ze in V werkte. Nadien ga ik bij de receptie van het hotel vragen om van kamer te veranderen maar omdat het volledig vol zit doet men moeilijk maar ik doe nog moeilijker en uiteindelijk geven ze toch toe en kan ik alles naar kamer 503 verhuizen waar het veel rustiger is. De avondsessie duurde tot na 22 u en ik ga L tevoet afhalen en ze haalt nog een wrap menu bij burger king nadat men er eerst de kaas terug had uitgevist. Mijn staptotaal tijdens deze 2 dagen was 30 km rond.
Donderdagochtend gaan we nog inkopen doen in 2 african shops in de buurt van L haar kerk zaaltje; Als we bij het 2de winkeltje Wendy genaamd aankomen rond 11 u ziet het er zwart van het volk buiten; Madame Wendy was er nog niet alhoewel ze om 9 u opengaat normaal; Maar 5 min later komt ze met haar man aangesloft en de wachtenden waarvan sommige hier al meer dan 1 uur staan beginnen te zagen en reclameren en willen afslag op hun aangekochte koopwaar ter compensatie. Iedereen wil tegelijk bediend worden in de luidruchtige chaos en men haalt een jerrrycan met sterke drank vanonder de toogbank om te trakteren en de gemoederen te bedaren. Uiteindelijk is L aan de beurt en kunnen we iets na twaalven huiswaarts keren nog ruim op tijd om naar het WK wielrennen en de Remco show te kijken.
Morgen nadat L klaar is met werken vertrekken we naar Valencia, we verblijven er tot donderdag in Hotel Turia vlakbij het busstation.
Normaal gezien moet Th morgen terugzijn zodat hij op X kan passen. Woensdag en donderdag komt L haar "Papa" zoals zij hem noemt voor 4 sessies in Valencia de nodige mirakels doen.
Apostel Johnson Suleman heeft buiten een ongeloofelijke collectie kostuums dan ook bijzondere gaven waardoor hij al menige blinde terug liet zien of nog straffer doden weer tot leven kon wekken.
L hoopt op een mirakeltje voor haarzelf en haar geliefden dus je weet maar nooit wat er gaat gebeuren.
Ik heb men voorraad spaanse boeken mee en kom daar wel mee toe als het mocht regenen zoals men voorspelde en ik niet zou kunnen gaan wandelen.
Vandaag reed ik, vooraleer de krant te bezorgen bij de abus, door urbanissatie Marisol Park en dit op vraag van Ta die er wel een leuk huisje had gezien op één of andere immo site. Deze urbanisatie lijkt me daar neergezet nog voor de tweede wereldoorlog waardoor de gemiddelde leeftijd van wie je hier tegenkomt rond de 80 jaar schommelt en de meeste huizen hier zijn aan enige renovatie toe; ik vond vooral de brievenbussen van de aangrenzende urbanisatie Sol wel leuk.
De komende dagen zullen we de blog niet kunnen bijwerken maar volgend weekend proberen we een update te plaatsen
