Vanaf het bronneke tot aan de tunnel volgt een steile beklimming van een 30 tal minuten en halverwege voel ik mijn toerenteller toch ook in het rood gaan dus houden we even halt.

Er hangen lage wolkenslierten tegen de bergflank en de zon komt er maar af en toe door zodat het met 13 grados hier eerder fris is; toch loopt het zweet van men rug tegen we aan de ingang van de tunnel geraken waar X vol ongeduld me staat op te wachten.  Nadat we door de 25 meter lange tunnel kruipen komen we terug aan de bergkant van Altea uit en op dit mooie uitzichtpunt zijn we helemaal alleen.  We besluiten af te dalen via een pad dat ik nog niet eerder probeerde dat verder richting kust gaat.  Zo komen we na 1.5 km dalen tot op het niveau waar we vorige week nog wandelden en van hieruit is het nog 3.5 km terug tot aan de auto.

We komen geen levende ziel meer tegen en rijden om 16u30 terug bergaf tot thuis waar we een groot bord pasta op me wacht..  Met de pueblowandeling erbij stapten we vandaag 17,5 km.

De rest van de avond gaan we dan ook niet veel meer uitspoken en houden we ons bezig met het ontkalken van men koffiemachine en het lezen van de handleiding van de nieuwe wasmachine tot het tijd is om de 12 druifjes binnen te spelen.