Deze ochtend waren ze aan het jagen in de bossen van de urbanisatie voor ons dus deed ik het ochtendwandelingske met X maar langs de baan;
Daarna ging het richting Puerto Senso waar we hadden afgesproken om 10 u met paar andere bikers voor ons zondagsritje.
In Albir was er een motor evenment en we gingen daar een kijkje nemen; rond 13 u keerde ik terug, het was warm en vochtig en een duikje in het zwembad leek me een goed plan.
X misrekende zich in een poging haar balletje te vangen en ging ook kopje onder in de pool maar geraakte er deze keer, voor de eerste keer, volledig op eigen krachten terug uit via de trapjes.
Omdat ik s nachts tamelijk lang had wakker gegelegen van de muziek van één of ander otreden in de pueblo of van het avondeten dat op men maag lag had ik nood aan de lange siesta.
Daarna maakten we een lange avondwandeling langs Ravanell zodat ook vandaag de stapteller juist boven men daggemiddelde van 13.55 km uitkwam.
Nu is het weer stillaan tijd om schaapjes te gaan tellen
Zaterdag dus na bezoekje aan de pueblo ging ik met de scoot richting Xalo voor de mercadillo / rastro aldaar; Men Belgische amigos waren van de partij, Letty haar gekneusde ribben zijn nog altijd heel pijnlijkvan het partyongeval van vorige zaterdag maar haar gebit was gelijmd en blauwe plekken waren al iets minder blauw. Ook Marie stond er om haar spulletjes te verkopen, zelf is ze op zoek naar andere auto want haar hond heeft de veiligheidsgordels doorgebeten en ook naar andere woning want de eignaar wil zelf komen in zijn huis wonen en zij moet als huurster voor eind september er al uit.
Op de terugweg naar huis reed ik langs de Bernia en sloeg wegje in waar ik pijl zag staan van een ezeltjes aziel. Het wegje slingerde zich een 3 tal kilometer omhoog en zo kwam ik ook voorbij de zeer mooie caseria Mirador, een klein hotel / Bed & Brekfeast dat hier verscholen ligt in alle rust. Op het einde kwam ik dan aan de Refugio de burros waar op een binnenpleintje wat stallen staan met mooie ezeltjes in alle kleuren en groottes. Er verblijven hier een massa ezels dus voelde ik mij goed thuis; je kan er hier zelfs eentje adopteren en sponseren, of een bijdrage leveren om stallen bij te bouwen of werkmateriaal aan te kopen; De uitbaters zijn duitsers en de meeste sponsors ook zo te zien aan de fotos die aan de stallen hangen.
Ik reed verder over de top van de Bernia en tijdens de afdaling zag ik een niet onaardig gelegen finca te koop staan; deze volledig gerestaureerde beauty kan je al voor 1.5 miljoen Euritos op de kop tikken als je dit zou willen; Ik vond persoonlijk het zwembad wat aan de kleine kant.
Na de siesta en het zwemmen hadden we beide grote honger, waarschijnlijk ook omdat ik weeral vergeten was men cornetto te eten; Maar niet getreurd om 19 u gingen we richting pueblo maar deze keer niet naar Ripoll maar probeerden we een ander restoke uit met de wat verwijfd Italiaans klinkende naam Valentino.
Dit resto wordt uitgebaat door Belgen dus zeer tegen mijn principes dat we hier komen eten maar de Belgen die ik in de ochtend bij Ripoll tijdens de koffie telkens ontmoet haden mij nieuwschierig gemaakt door te verklappen dat ze er lekkere huisgemaakte garnaalkroketten hadden en dat hun specialiteit steak tartaar is.
Dus wou ik dit wel is uitproberen met als gevolg dat we op terras zaten met enkel maar Belgen rondom want je kan hier ook Vol au vent en ander Belgische streekgerechten eten. Het was er niet slecht vond ik maar L haar pasta sloeg tegen dus hier komen we niet zo snel meer terug ook al omdat ik weeral 42 armer was ondertussen.
Toen we thuis kwamen was het al donker en was X teleurgesteld dat er geen wandelingske meer af kon. We zullen dat morgen na het motorritje dan proberen goed te maken
Tussen mijn ochtend en avondwandeling stond er niet veel op het programma; gelezen, gecomputerd, gezwommen en gesietaat, dat was het zowat.
Mijn rug is wat beter dus koos ik als de avondwandeling de stevige klim naar de hoog gelegen, wat oudere urb. Alhama, ik was hier al verschillende keren met de auto gepasseerd maar nog niet eerder tevoet.
In het begin staan hier een paar tamelijk grote appartementsblokken, erna wat ouderwetse minder goed onderhouden villas en hogerop wat nieuwere kasten waar je bijna enkel geraakt met 4 x4 aan de slechte staat van de weg ernaartoe te zien.
Ze hebben prachtig uitzicht van C tot A maar je mag hier geen hoogtevrees hebben als je uit je vensters kijkt. De ganse tijd werden we vergezeld door de mooie ondergaande zon; iets minder mooi is een lager gelegen woning, combinatie van zwitsers Chalet met spaanse villa en vind ik met voorsprong het lelijkste gedrocht uit de buurt.
Ons kilometer tellerke kwam vanduig uit op 11.69 km netjes in lijn met men daggemiddelde van 11.45 km en de verdiepingen meter topte op 59 vandaag wat ruim boven het gemiddelde van 44 is; daarentegen bleef mijn zwemtellerke steken op 70 lengtes.
Als ik goed geteld heb moet het nu bijna tijd zijn om te gaan slapen.
Na de ochtendwandeling richting pueblo gingen we naar C omdat er nog wat ingredienten ontbraken om L toe te laten nog is Ogbono soep te koken; Enkel kon ik mijn autosleutels maar niet vinden zodat we de reservesleutel nodig hadden om te kunnen vertrekken. Bij de marokaanse carneria en de Mercadona vonden we alles en keerden we terug huiswaarts;
Ik voelde dat het motoritje van gisteren geen goed had gedaan aan mijn rugske dus deed ik het verder kalm aan vandaag, toen L aan het koken sloeg zette ik wel alle mogelijke ramen open want de geur was niet te harden en de verdere zoektocht naar mijn autosleutels bleef zonder resultaat.
Gelukkig stond er beetje wind zodat er frisse lucht binnen kwam en na de zoveelste zwembeurt besloot ik toch nog maar is mijn heuptasje te checken waar ik normaal mijn sleutels in bewaar maar waar ik al 3 keer eerder in keek vandaag en niets had gevonden.
Straf dat ik deze keer mijn sleutels wel aantrof, in een zijzakje aan de binnenkant zaten ze dus dat is opgelost, met alle stress was ik zowaar vergeten mijn cornetto te eten na de siesta.
Voor de avondwandeling ging ik met X langs het bospadje omhoog, althans dat was het plan maar toen ik bij het begin een 20 tal meter ver in de uitgedroogde bedding was zag ik iets bewegen onder een struik; het was een hondje dat daar achtergelaten was en men had met rotsblok geprobeerd het de kop in te slagen waardoor het daar halfdood nog wat lag te spartelen; ik heb even getwijfeld wat te doen maar maakte toch maar rechtsomkeer, hier kon geen hulp meer baten.
Ik wandelde langs de urbanisatie hogerop terug huiswaarts en kwam gelukkig heel wat andere honden tegen die met hun baasje ook op wandel waren; één ervan was forse stafford terrier die blijkbaar Bruce heette en sinds 4 tal weken werd geadopeerd uit asiel door koppel van rond de dertig; we lieten X wat spelen met Bruce want de meeste andere honden waren bang van zijn indrukwekkende verschijning vertelde zijn spaans baasje me; hij vond het wel raar dat zijn hond nu al bijna een maand lang nog geen enkele keer geblaft had.
Morgen weeral de laatste werkdag van de week, de tijd vliegt snel, gebruik hem wel
Vandaag had ik een ritje gepland richting binnenland voorbij de Sierra d'Aitana, bij een vorige passage reed ik er door grappig bergdorpje en dit wou ik wel is van dichterbij gaan bekijken.
Alcoleja is de naam, 740 hoog en verscholen achter de bergtoppen van de Aitana; er zijn 191 inwoners en zoals in wel meer kleine bergdorpjes hier is er een smalle hoofdstraat waar amper een auto kan paseren en paar nog kleinere zijstraatjes; één ervan had zelfs een naam die mijn aandacht trok want trok nogal op men eigen achternaam nl de Carrer de Sant Xoxim.
Nadat ik men Harleyke een plaats in de schaduw had bezorgd ging ik tevoet op verkenning.
Op het binnenplein hadden de oudere dorpelingen verzamelen geblazen, allemaal mannen trouwens; er staat nog een toren uit het jaar 1788 en buiten een bar of 2 is hier niets te beleven of het zou moeten zijn dat binnen in de moderne farmacia enige opwinding te vinden is. Augustus is de feestmaand bij uitstek hier dus hingen er nog overal kleurige slingers; In de winter kan hier anders stevig spoken getuige een fotoke dat ik vond met metershoge sneeuw in de steegjes.
Onderweg naar de Puerto de Tudons kom je voorbij mooie valleien met veel terrassen zo ver je maar kan zien; ik nam een andere weg dan vorige keer want ook de vuelta zal hier 2 x passeren in september langs telkens een andere route; de asfalt lag er hier zeer slecht bij, gebarsten door de vele boomwortels etc dus als men hierlangs naar beneden gaat rijden zullen er wel enkele kennis maken met de spaanse ondergrond.
Via een tussenstop in cafe Overdrive arriveerde ik om 15u30 terug thuis, hoog tijd voor aan de siesta te beginnen.
Savonds ging ik in de fereteria nog nieuwe flexibel kopen voor douche buiten en deed ik boswandelingske met X. Daarna plantjes water gegeven en nog laatste duikske placeren.
Na de ochtendwandeling naar de pueblo met X ging ik erna tegen de middag nog is terug met L; we moesten namelijk in het gemeenthuis (ayuntamiento) zijn van A La V, nu gemeenthuis is een groot woord voor dit gebouwtje waar men een 3 tal afdelingen combineert onder 1 dak; op het gelijkvloers is er een medische dienst waar paar huisdokters van de spaanse seguridad social zitten en op het eerste en tweede verdiep vind je de bibliotheek met een buroke waar de vriendelijke mevrouw de job van bibliothecaris en loketbediende dienst bevolking combineert. We lieten L haar "padron" zijnd ebewijs van inschrijving in het bevolkingsregister hier vernieuwen want deze was vervallen ondertussen.
Verder zalig weertje vandaag met 30 graden en beetje wind terwijl ik in de krant lees dat men in Belgie al een hitteplan gaat lanceren omdat het later deze week ook paar dagen tegen de 30 wordt, wel wel wel
Omdat ik vond dat mijn zilvergrijze manen wel een knipbeurt konden verdragen ging ik naar A met de scoot waar het meest antieke kapsalon uit de buurt te vinden is maar hier dien je tenminste geen afspraak te maken of lang te wachten.
Het salon wordt gerund door 3 al op rijpere leeftijd gekomen caballeros allen uitgedost in lichtblauwe schort en ze maken kwistig gebruik van de stijve borstel om de haartjes van je gezicht te vegen; met een modern kapsel zul je hier niet buitenstappen maar op 10 minuten was ik voor 12 helemaal gepluimd.
Op de terugweg passeerde ik nog even langs de Ermita san Vincent op de weg naar La N waar het witte kerkje er mooi bijstaat maar waarom men hier vlakbij een reuze sloep heeft neergezet is mij een raadsel.
Nog een kleine avondwandeling met X want het begint steeds vroeger donker te worden en nu nog is is de pool duiken.
Vandaag onderweg naar en in de pueblo verschillende nieuwe gezichten tegengekomen, waarschijnlijk is de laatste troep vakantiegangers aangekomen; het begint te korten en we kunnen bijna terug in alle rust overal geraken.
Sir David geraakt enkel nog met de auto ergens, heeft zijn knie weer bezeerd bij het padel spelen en staat voor terras bij Ripoll op zen vaste parkeerplaats.
Verder niet veel uitgespookt vandaag, wasmachientje gedraaid, 2 beeldjes van plaatst veranderd, krant gelezen, muziek luisteren, siesta, zwemmen, ronddobberen, praatje gemaakt met Mick enz dat is een al meer dan gevuld programma genoeg.
X probeerde nog is uit hoe het aanvoelt als schoothondje door het leven te gaan en voor de avondwandeling nam ik ze mee bergop naar Urb Ravanell zodat mijn dagteller ruim boven de 10 km uitkwam.
Ik maakte ook mailbox nog is leeg en zoals gewoonlijk enkel post voor weet ik veel wie allemaal, naast mijn vast klant W. Jackson krijg ik nu ook post voor Mrs Fitzgerald.
