In de ochtend begin ik met een strandwandeling vergezeld door een mooie opkomende zon aan de horizon. Na ons ontbijtje gaan we richtig Cabo de Gato waar we een kijkje willen nemen in het 20 km verderop gelegen kleine badplaatsje Agua Amarga. Maar eerst rijden we terug over de slingweg langs de kust tot in Carboneras, een andere weg is er immers niet.
Bij het strand juist voor Carboneras zien we het half afgewerkte gigantische hotel El Algarrobico van 400 kamers etc staan dat hier 15 jaar geleden illegaal werd gebouwd, de laatste jaren is het een getouwtrek tussen milieuorganisaties, tot Greenpeace toe en de locale politieke belangen om deze ondertussen spuuglelijke ruine terug af te breken of verder af te werken. De burgemeester van Carboneras wil er nu een seniorenverblijf van laten maken wat 100 arbeidsplaatsen zou opleveren voor dit 7000 zielen tellende vissersdorp maar volgens de laatste uitspraak moet de natuur in ere hersteld worden en alles afgebroken maar niemand wil opdraaien voor de kosten hiervoor.
Eens we door het doolhof van straatjes dat het centrum van Carboneras is zijn weggeraakt, rijden we verder langs de smalle kustweg waar we nog een kijkje willen nemen aan de Playa de los muertos, één van de mooiste stranden van espana maar we misten de afslag en ik wil liever niet terugdraaien want voor je het weet lig je hier een verdieping lager, dus rijden we ineens door tot in Agua Amarga. De natuur is hier ongerept en mooi en menig Real madrid voetballer of andere famosos tot zelfs El Rey Felipe en vrouwtje Letizia komen hier graag regelmatig enige vakantiedagen doorbrengen. Agua Amarga is een piepklein badplaatsje met mooi zandstrand in een grote baai en ook hier is het nu stillekes en verlaten en de weinige restos en barrekes zijn toe. De huisjes kunnen wel een laagje verf gebruiken ondertussen maar het heeft wel een zekere charme. De bewolkte lucht speelt wat spelbreker om mooie fotos te nemen dus rijden we verder door het natuurgebied. Tot aan de autopista doet het landschap een beetje mexicaans aan met glooiende heuvels en hier en daar enkele laagbouw witte haciendas.
Eens we Almeria voorbij zijn begint het te regenen en dit blijft zo tot we in Marbella toekomen. We cheken in bij de abus en bobo trakteert ons meteen op zelfgemaakt konijn zonder pruimen maar met patatten.
De anchoviskes, friscos, druiven, saucissen, gekookte eieren, spaanse en andere hespen, kiwis, blauwe en andere beschimmelde kazen, duvels en judassen kunnen we afslagen zodat we nog in onze zwembroek en naar het zwembad, jacuzzi en sauna kunnen.
Dinsdagochtend rond 10 u zijn we klaar om te vertrekken, de laatste regenwolken trekken weg en onder een regenzonnetje rijden we naar Mojacar.
Onderweg krijgen we nog enkele buien te verwerken maar eens we de kuststreek en badplaatsje naderen klaart het uit en checken we in bij Hotel Playa, een grappig familiehotelletje, waar we een kamertje hebben met terrasje en zicht op strand en zee. Ter verkenning doen we al een wandelingske langs de kust, zoals steeds hier druk verkeer langs het strand op de enige weg die hier langs de kust loopt. We gaan ook naar de iets verder in het binnenland gelegen oude pueblo Mojacar maar het is er doods en verlaten. De witte huisjes liggen er wat verzopen bij na de felle regenbuien die men ook hier de laatste dagen kreeg en buiten een hoop straatkatten is er hier geen kat te bespeuren. Via lange trappen en steile steegjes stappen we naar het hoogste punt en een groot plein waar wel wat terrasjes buiten staan.
Maar omdat het nog licht is wil ik liever een stuk van de weg die we morgen willen volgen gaan verkennen. Deze weg die zich door het nbatuurgebied van Cabo de Gato slingert staat bekend als een billenknijper wegens steile afgronden, kloven en haarspeldbochten. We rijden zo een 10 km ver tot in Carboneras aan de kust en draaien dan terug richting hotel, als L de weg ziet naar boven slingeren waar we net over reden en terug over moeten slaat ze in paniek. het wegdek steekt op veel plaatsen helemaal uit de rotsen enkel ondersteund door dunne betonnen balken die in de rotswand verankerd zitten, enfin dat hopen we toch. Ook zagen we onderweg na een bocht aan een smal brugje een auto die door de betonnen muurke was gevlogen de dieperik in zodat L alle mogelijke heiligen die ze kent en haar mommy ter hulp roept om te bidden voor een veilige terugtocht.
Het werkte perfect want we bereiken veilig ons hotelletje waar we beiden een warm badje verdienden.
Zondagavond begon het met gieten rond 20 u en het zou niet meer stoppen tot vanavond. Ook gisteravond liepen de eerste meldingen binnen van pueblos waar men de scholen ging gesloten houden op maandag wegens het aangekondigde noodweer dus dat het serieus was moest niet aan getwijfeld worden.
In onze regio heeft het rond middernacht eventjes lelijk gedaan met een zondvloed waarbij het lijkt afslof men ineens de ganse hoeveelheid water van het meer van Butgenbach over je dak uitkiepert maar dat was gelukkig van korte duur en verder bleef het overwegend bij non stop buien die soms fel waren maar meestal viel het mee. Het lijkt dat vooral de omgeving van Denia en Torrevieja - Murcia het meest water te slikken kregen. Maar ook hier waren op de gebruikelijke plaatsen de wegen onderbroken wegens ondergelopen of rotsblokken op de weg en weggespoelde stukken strand.
Afgelopen nacht dus slecht geslapen, door het getokkel van de regen maar vooral door het boomstammen doorzagen gesnurk van L. Dus rijden we in de ochtend met de auto naar de pueblo voor de krant en brood terwijl L in de farmacia haar zoveelste neusspray haalt zodat de komende dagen vermeden wordt dat half Marbella wakker ligt.
Met X gaan we met paraplu even de straat op en af, we hebben terug een klein bergriviertje en watervallen op weg naar de pueblo.
Daarna beslis ik de planning voor morgen aan te passen; ook in Guadix bijna 1000 meter hoog in de bergen regent het zonder ophouden en ik heb geen zin om in een grotteke te gaan zitten om te schuilen terwijl L haar moral onder het nulpunt duikt.
Dus boek ik een hotelleke in Mojacar aan de playa waar morgen en woensdag zon op het menu staat en rijden we van daar verder door naar Marbella.
Vanmiddag moest ik het regenweer trotseren want om 13 had ik een afspraak bij Imed voor een echo van mijn schildklier dit ter zesmaandelijkse controle. La doctora kon me meteen bevestigen dat er niks is gewijzigd in vergelijking met 6 maand terug dus kan ik nog blijven verder lopen zonder te laten snijden.
Om 15 u komt Mick de filter van het zwembad dichtmaken en daarna ga ik met X door de regenbuien tot in de pueblo en terug om ons beider beentjes wat te strekken, verder dan 8 km geraken we niet vandaag.
Vanaf morgen gaan we er een weekje vantussen, de volgende blog zal voor binnen een week zijn.
Zaterdagochtend stappen we onder een zwaarbewolkte lucht naar de pueblo, alles ligt er nat bij na een stevige plensbij die in de vroege ochtend langskwam. X haar grote vijand, de kat des huizes bij Ripoll, ligt op een stoel aan het tafeltje naast ons en ze verliezen mekaar geen seconde uit het oog.
Mick is voor de verandering nog is aan zijn auto aan het sleutelen, nu blijken zijn achterlichten niet meer te werken en ik spreek met hem af dat hij straks een kijkje komt nemen naar de filter van het zwembad omdat de rubberen ring waarmee die is afgesloten luchtbellen en water doorlaat.
We wachten tot de zon er doorkomt zodat de wegen opdrogen en ik la poderosa nog is van stal kan halen voor een klein toerke. Ondertussen kijken we wat TV en zien op het nieuws dat die lelijke dwerg die zich El Rey del cachopo liet noemen eindelijk werd gearresteerd. Hij bleek al een tijdje ondergedoken in Zaragosa, met valse naam, kaal geschoren kop en volle baard maar zijn scheve dikke neus en kleine gestalte van 1.51 cm deden hem door de mand vallen en hij werd verklikt door de uitbaatster van een klein restoke waar hij als kok werkte.
Het was te verwachten dat die geboren leugenaar alles ontkent en hoe zijn vriedinnetje, voor Heidi dat 25 jarige arm schaap uit Honduras afkomstig kan geen hulp meer baten, in stukken gesneden in een valies in één van zijn vroegere restaurants stond dat is hem een raadsel verklaarde hij. Enige efficiente foltertechnieken uit de middeleeuwen zouden hier wel op hun plaats zijn om deze absolute nitwit de waarheid te doen bekennen.
Rond de middag komt Mick wat siliconen aanbrengen op de filterkop en eens die opgedroogd zijn kan alles terug in elkaar gevezen één van de komende dagen. Het is nog steeds niet droog en de dreigende wolken zijn uitdrukkelijk aanwezig maar toch ga ik op pad met de Harley voor een half uurtje uitwaaien.
Voor zondag en maandag zijn de weersvoorspellingen rotslecht, veel en hevige regenbuien en vooral in de regio Valencia waar het afgelopen week al lelijk deed met overstromingen her den der. Maar L haar valies voor het thuisfront moet bij Sister Pat geraken dus rijden we zondagochtend, iets voor 9 u toch tot ginder en onderweg viel het mee met de nattigheid. In Valencia zelf giet het wel en nadat we de valies hebben afgeleverd en voor een gesloten deur stonden bij een nabijgelgen african shop besluiten we terug huiswaarts te komen en L haar geplande bezoekje aan haar kerk af te lasten.
Morgen maandag zou er tot 180 liter per m2 kunnen vallen hier in de regio dus afwachten of we met droge of natte voeten gaan rondstappen.
Hallo, met Ferdinand, zegt de stem aan de andere kant van de lijn; ik werd deze ochtend vroeg opgebeld door een spaans nummer maar aan de rare tongval kon ik per direct horen dat het om een Hollander ging.
Hij belde me terug omdat ik een boodschap had achter gelaten op zijn mobieltje toen ik reageerde op een advertentie eerder deze week voor iemand die een oppas zocht voor zijn hond tijdens de vakanties. Maar met Hollanders wil ik liever geen zaken meer doen en kan je maar beter uitkijken dezer dagen, voor je het weet ben je verwikkeld in een verhitte discussie met blokkeerfriezen, de mocro maffia of capuchontuig over roetpieten, Sint bedreigers en andere piethaters.
Dus wensten we Ferdinand veel mazzel in zijn verdere zoektocht naar een andere oppas en gaan met X naar de pueblo onder een zwaarbewolkte lucht, het is vochtig maar warm en buiten een paar druppeltjes blijft het droog.
Vandaag slagen we erin 10 km rond te stappen en om 17:15 vertrekken we naar de cine, ik wou graag de film Bohemian Rapsody gaan bekijken over het leven van Freddy Mercury, de als Farrokh Bulsara in 1946 in Zanzibar geboren rockzanger van de band Queen.
Met de productie van deze film werd al in 2011 gestart maar er waren heel wat problemen om het tot een goed einde te brengen wat begin 2018 eindelijk lukte. Het resultaat mag er zeker zijn, we vonden het geweldig en L weende tranen met tuiten wegens het tragische levenseinde van de supergetalenteerde en exentrieke zanger Freddie die op 45 jarige leeftijd stierf aan Aids.
Donderdagochtend regende het wel stevig door en ik ga met de auto en X naar de pueblo voor de krant en brood en we stoppen aan de sportvelden om X te laten lopen en wat gehoorzaamheidsoefeningen. Het kustgras voetbalveld werd helemaal heraangelegd dit jaar en ligt er netjes bij nu. L wil liever een grote sportzak gebruiken om haar bijeen geraapte spullen naar het thuisfront te sturen dus rijden we naar de chinese brolwinkel in Calp, maar de natte wegen zijn heel glad en als ik moet stoppen aan één van de ronde punten waar de weg naar beneden loopt om het verkeer door te laten komt er een gehaaste bouwvakker tegen te hoge snelheid afgevlogen en gaat bij het remmen aan het schuiven en knalt achterin mijn jeep.
Het was een stevige schok en we werden goed door elkaar geschud maar mijn trekhaak kon de camionette op afstand houden zodat mijn auto geen schade opliep, ik voelde mijn rug en nek die al een slagske kregen tijdens het over de trap vallen eerder deze week nog wat pijnlijker aanvoelen maar dat zal wel niks ernstig zijn en ook te maken hebben met de weersomstandigheden. Nadat ik de arme spanjool de huid heb volgescholden met mijn beste spaanse scheldwoorden en L in een deuk ligt van het lachen rijden we verder.
De regenbuien stoppen rond de middag maar in Benidorm waar de jaarlijkse Fancy dress party werd gehouden en waar zo een 35.000 verklede engelsen op afkwamen moet men toch de optocht met praalwagens afgelasten wegens te gevaarlijk.
Je zou voor minder gaan hopen dat die Brexit er snel aankomt en dat men die Engelsen verplicht van op hun eilandje te blijven.
Smiddag kunnen we buiten wat genieten van een waterzonnetje en doen we een blokje om met X voor het donker wordt.
Gisterenochtend maakten we een extra lus aan de ochtendwandeling en kwamen voorbij het schooltje in A La V rond 9 u als alle mamas hun kroost gaan afzetten, de gestresseerden rijden snel weer verder op weg naar het werk, de anderen zoeken een plekje op het terras aan één van de cafes in de buurt voor de koffie en klets. Het is grijs bewolkt vandaag en de mooie azuurblauwe lucht van de afgelopen dagen is weg en denkelijk voor een ganse tijd als we de weersvoorspellingen moeten geloven, het blijft wel zacht rond de 21 grados.
L maakt Akara, een soort gefrituurde bonen snack waarvan je geweldig winderig wordt dus ga ik naar het bos om nog wat omgevallen bomen in stukken te zagen en de gratis hout voorraad verder aan te vullen.
Terug thuis haal ik mijn kettingzaag uiteen voor een grondige kuisbeurt; Deze Stihl zaag is van uitstekende kwaliteit en zijn gewicht in goud waard, daarenboven is het zowat het enige machientje dat ikzelf uit en in elkaar kan vijzen zonder stukken over te hebben en ze werkt nog nadien ook. Een dikke pluim voor de ontwerper van dit toestel dat door zijn eenvoud en logica een voorbeeld is voor heel wat andere ontwerpers.
Men komt men buurman Mick zijn auto wegtakelen want hij startte niet meer, hij was al 3 dagen aan het sleutelen van smorgens totdat het donker werd maar kreeg ondanks zijn engelengeduld en zijn handleidingen over hoe je deze Ford helemaal uit elkaar kan vijzen het probleem niet opgelost
Tegen 18 u gaan we naar de shoppingcenter La Marina, dat was al lang geleden en L wou nog wat chanclas kopen om binnenkort op te sturen naar het thuisfront. Tot voor kort bleef ze hopen op een mirakel en dacht ze in deze periode zelf te kunnen gaan voor een bezoekje aan haar familie. Het is nu 5 jaar geleden sinds we er naartoe reisden en ze heeft nog niet durven vertellen aan haar mama en zussen dat het dit jaar niet meer gaat lukken. Dus gaat ze een valies met kleren en schoenen klaar maken en met iemand meegeven die naar ginderachter reist binnenkort.
In de grote sportwinkel Sportzone is het volledige uitverkoop, deze spaanse winkelketen fusioneerde onlangs met de engelse sportketen Sprinter en gaat voortaan onder die naam verder in een poging de concurrentie met Decathlon aan te gaan.
Voor een prikje kan ze hier 4 paar chanclas (teensletsen) op de kop tikken en bij H&M koopt ze nog wat ropa interior voor haar zusje. Als we naar de parking terugstappen struikel ik over de eerste trede van de trap en maak een onzachte landing.
Mijn rug en schouder kregen een krakske dus afwachten hoe de gevolgen hiervan gaan zijn de volgende dagen.
Vandaag woensdag kopen we geen krant maar lezen we bij ripoll bij de koffie de spaanse krant, weeral veel aandacht voor de misterieuze verdwijning van El Rey del Cachopo die sinds enige tijd van de aardbodem verdwenen is;
Deze uitermate louche en gladde 45 jarige "ondernemer" genaamd Cesar Roman Viruete, uitbater van een 5tal resto's met als specialiteit een streekgerecht uit Asturie "El Cachopo" heeft een verleden bol van oplichting, vervalsingen, afpersing, partnergeweld, wanbetalingen, schuldenbergen enzoveel meer fraais. Nadat hij verdween vond men enkele dagen later in één van zijn inmiddels gesloten restaurants een in stukken gezaagd vrouwelijk lijk zonder hoofd weliswaar maar het lijkt er wel sterk op dat dit zijn sympatiek vrouwtje Heidi Paz moet geweest zijn die samen met hemzelf vermist was. Ook zijn vaste bodygard blijkt onvindbaar en er wordt vermoed dat ze beiden naar het buitenland zijn kunnen vluchten waar ik hoop dat hij toch snel tegen de lamp zal lopen zodat ook hij kan worden in stukken gehakt en tussen een Cachopo worden gedraaid. Normaal zijn hiervoor 2 lappen vlees nodig waartussen kaas, hesp en eieren worden geplet en samen worden gebraden en gebakken.
Na de wandeling draaien we een wasmachientje terwijl L de opgeruimde dressing terug overhoop zet in een poging de valies voor het thuisfront zo evenwichtig mogelijk samen te stellen. Na de siesta is het weer tijd om nar de spaanse les te gaan.
We zijn met elf, de vaste karnavalzotten en ikzelf. Braven Hendrik heeft een nieuwe fleecetrui aan in een triestig grijs kleurke dat fel afsteekt bij het alweer verblindend kleurenensemble van zijn vrouwtje lelijke Ann die wat lijkt op een door de 2de kleuterklas aangklede en ingekleurde olifant in de circustent. Ze blijven me verbazen met hun domme vragen en ik ben wat blij als het 18 u is en dat we volgende week is een les kunnen overslagen.
Minder blij worden we van het weerbericht voor de komende week, elke dag regen temperaturen een stuk onder de 20.
Zondagochtend doen we eerst een toerke met X alvoor we ons klaar maken om met La Poderosa naar Bar Overdrive te rijden waar we om 10u afspraken. Het Bavarian ontbijt heeft niet veel succes, er zijn maar weinig kandidaten die van smorgens al weiss wurst, pretzels etc willen eten.
We willen samen naar Alicante rijden waar er aan de Playa de San Juan een bijeenkomst is van Harley rijders georganiseerd door de club van Alicante. Deze playa is de grootste van Alicante met een brede wandeldijk naast het grote mooie lange zandstrand en heel het jaar komen de alicantinos hier vooral op zondag wandelen, sporten, zonnen en eten en drinken. Vandaag kunnen ze zich ook vergapen aan de vele motoren, er zijn wat winkeltje en optredens. We rijden eerst de bergen in om via Relleu en Aigues naar de kust af te zakken; In de ochtend wa het nog wat friskes maar als we toekomen rond 12 u is het bakken en braden bij 23 grados en er wordt nog volop in bikini gesport.
Fred koopt een zonnebril, Suzy een nieuwe helm de anderen willen liever cervezas drinken terwijl ik Fanta limon verkies. Tegen 14 u zakken we af naar huis, sommigen gaan terug naar Bar Overdrive en ik rij met Suzy en Nick richting Altea.
Rond 16u30 ga ik L afzetten bij Clara want ze gingen een bezoekje brengen aan een ex collega die in Benissa woont. Na een siestake in de zon doe ik een wandeling met X langs de golf en iets voor 19 u zak ik af naar Calp waar ik Th oppik om iets te gaan eten. We willen naar Mama Leone gaan maar het gesloten dus kiezen we een andere italiaan; Om niet steeds hetzelfde te kiezen laten we La Rusticana links liggen, trouwens die rondrijdende trein werkt daar op mijn zenuwen en de uitbaatster kijkt nog scheler dan schele Vanderlinden zodat je nooit zeker weet of ze nu je bestelling opneemt of die van de tafel ernaast.
We gaan binenn in de rechtovergelegen Antica Roma en dit bleek een goede keuze, zowel Th zijn entrecote pizzalola als mijn pizza vaticana waren zeer lekker. Op de terugweg huiswaarts pik ik terug L op bij Clara.
Vandaag maandag is het nog steeds overwegend zonnig maar de temperatuur blijft op 21 grados steken, het gaat dus stillaan bergaf. Toch gaan we in korte broek naar de pueblo en daarna even met L naar Calp waar ze een product om haar haren te kleuren wil kopen. Aan het hotel Solymar staat het vol containers en zijn de renovatiewerken in volle gang. Rond de middag komt Th even langs waardoor X in haar nopjes is. Een siestake buiten mag niet ontbreken gevolgd door de avondwandeling langs urb Ravanell goed voor 11 km vandaag.
Vrijdagochtend staat er een harde westenwind die, ondanks er geen wolkje aan de lucht staat, het toch koud doet aanvoelen.
Na de pueblowandeling kom ik thuis en is L al aan het kuisen, beroepsmisvorming duidelijk; Buiten de krant verder lezen lukt niet want die vliegt weg dus ga ik maar naar Leroy Meerlin voor wat spullen voor de houtkachel te onderhouden en spring ook binnen in de nieuwe Decathlon voor een warme wintermuts. In de namiddag zwakt de wind af en halen we de 20 grados; Ik doe men siestake buiten en wordt gewekt door de bel; Men komt de nieuwe eetbak voor X leveren zoals beloofd; Het is terug de complete set met de 2 meetalen drinkbakkener bij dus we kunnen even verder nu. Th komt nog langs om X te groeten.
Zaterdagochtend is het zacht en na het halen van de krant en koffie ga ik erop uit met de scoot; L wil haar klerenvoorraad verder sorteren. Mijn eerste tussenstop doe ik bij La venta de Benifato, een resto in de bergen waar ik graag is zo gaan eten en ik vraag binnen of ik de kaart is mag bekijken; Hier kan je oa vlees op de Bbq eten die buiten wordt aangestoken terwijl ik een kijkje neem in hun winkeltje met streekprodukten. Verder veel streekgerechten typische kost uit de bergen op het menu zoals Olleta de blat of pelotas bordes. Het leuke gebouwtje dateert uit 1910 en diende indertijd als stop en rustplaats voor reizigers met paard en kar onderweg naar de kust.
Daarna wil ik proberen om van Benifato naar Sella te rijden via een wegje dat amper op de kaart staat en langs een meer dan 1000 meter hoge bergtop slingert. Een 2tal km voor de top stopt de asfaltweg en wordt het onverhard en ik twijfel om terug te keren of niet. Maar enig avontuur kan geen kwaad dus ik rij door en geraak vlot tot boven; aan de top staat er een pijltje richting Sella en dit blijkt toch nog 11 km ver te zijn en dit stuk weg is in minder goede staat met veel losliggende keien dus rijden we traag naar beneden.
We komen in een mooie vallei met zowel links als rechts hoge rotsen en dichte dennebossen. Je kan hier een speld horen vallen, zo stil en verlaten en waant je hier in het wilde westen of heb ik nu de laatste tijd teveel oude westerns gekeken. Af en toe een ruine of verlaten huisje, bij één ervan stop ik want dit heeft een leuke naam: L'arc del Canonge, wat dit ook moge betekenen.
Na de rit door de vallei kom ik aan in Sella, een iets grote bergdorp op 18 km van de kust op zo een 450 meter hoogte gelegen. De huisjes staan hier kris kras neergewakt tegen de rotswand en nog een goei 600 levende zielen wonen hier momenteel. Veel smalle en steile steegjes en trappen, via een langwerpig dorpsplein stap ik naar het hoogste punt, waar binnen de overblijfselen van een kasteelmuur een oud klooster staat, La ermita de santa Barabara daterend uit de 17de eeuw. Van hieruit heb je een geweldig uitzicht op de bergketens rondom, de vele terassen langs de bergflanken waar men amandelen, appelsienen en citroenen verbouwd en het dorp zelf. Ik zet me even op een bank in het zonnetje om wat uit te blazen. In één van de straatjes onderaan in het dorp zie ik precies een ezeltje staan tussen de geparkeerde autos maar als ik later afdaal om terug te keren naar de parking waar mijn scoot staat blijkt het een betonmolen te zijn. Ik heb duidelijk te weing gedronken onderweg. Ik trok hier heel wat fotos van leuke huisjes, winkeltjes, oldtimers etc en het is moeilijk kiezen; daarom heb ik nog een 2de blog gemaakt met enkel de fotos van Sella
Morgen gaan we met de Harley naar bar Overdrive waar er een Bavarian breakfast wordt gegeven door Mario de duitse uitbater van de bar en garage ernaast.
Woensdagochtend begint friskes en op het terras bij Ripoll wil X liever niet op de koude stenen gaan liggen naast mijn tafeltje, ze heft zelfs een voorpootje op terwijl ze neerzit om de koude tegels zoveel mogelijk te vermijden.
Maar eens de zon op krachten komt wordt het een aangename dag, L begint met het opbergen van haar berg kleren die in de dressing al een paar maanden aan het groeien was en een deel verdwijnt eindelijk in de lege kleerkast die ik vorig jaar kocht, een ander deel wil ze met de hand buiten wassen terwijl ze met het thuisfront telefoneert.
Ondertussen zaag ik wat plankskes en houtblokken op maat zodat ze in de houtkachel passen tot het tijd is om naar de spaanse les te gaan.
Enigzins tot men verbazing zijn we met veel vandaag, mijn bacterien hebben vorige week dan toch niet zoveel schade aangericht, enkel die flauwe kaasbol Pim is wat ziekjes thuisgebleven weet die ander kaasbol Toby te vertellen. Terug van een weekje afwezig zijn de antieke duitse koekoeksklokken Bruno & Ursula zoals steeds op hun paasbest uitgedost. Ook hippietante Willemina en Brave Hendrik & lelijke Anna zijn present waardoor ik al vooraf weet dat het tempo van de les niet hoger dan een traag slakkengangetje zal liggen. Braven Hendrik zoals steeds uitgedost in Fleece hemd en fleece debardeurke die normaal altijd op de eerste rij zit wil is van plek veranderen en komt toch wel vlak voor mij zitten met zijn kale paterskop en zijn lelijke Anna ernaast met een soort kleurenblollenbloes waar ge migraine van krijgt als ge er langer dan 5 seconden naar kijkt.
We beginnen met het verbeteren van de oefeningen die we thuis dienden te maken en zoals gevreesd vorderen we traag, Bij elk antwoord onderbreken ze de profesora om te vragen hoe en waarom?, of er ook een ander antwoord mogeliijk is enz, enz; Wat een bende mierenneukers, muggezifters en pierekes precies zijn de meesten hier toch; en dan zijn ze verwonderd dat we na anderhalfuur nog maar de helft verbeterd hebben terwijl bij mij de stoom langzaam uit men oren komt.
La profesora heeft er ook genoeg van en besluit de andere helft van de taken volgende week te verbeteren en nog wat conversaties te doen met als onderwerp het verschil in autorijden tussen de spanjaarden en andere landen in europa.
Mijn bijdrage tot het groepsgesprek is beperkt tot de opmerking dat ik meen dat dit verschil niet terug te vinden is tussen nationaliteiten maar vooral tussen mannelijke en vrouwelijke chauffeurs waarbij elke dag bewezen wordt dat vrouwen niet deftig met een auto kunnen rijden want daar zie ik voorbeelden genoeg van. Bij deze besluit de profesora wijselijk de les af te sluiten en mogen we 5 minuten vroeger naar huis. Ik had nochtans graag verder gediscussierd over deze materie vooral omdat ik me afvraag hoe het rijgedrag van Annegret Kramp Karrenbauer er zou uitzien. Deze Duitse politica, beschermelinge en waarschijnlijke opvolgster van Merkel is volgens mij een halve vent in vrouwenkleren en dus een moeilijk te plaatsen geval.
Na deze vermoeiende les heb ik wel zin in een kebap die ik in Altea afhaal.
Ook vandaag kregen we zachte temperaturen wel met wat meer bewolking; rond de middag gaan we even naar Calp om L haar check af te halen voor de maand Oktober en ze gaat in de bank ontvangen. De centen kan ze nog niet naar huis sturen vandaag en dat is gevaarlijk want op de terugweg naar de parking koopt ze al direct 2 paar schoenen.
We doen een siestake in de zon met een ijsje erbij en gaan voor de avondwandeling met X tot aan het waterdepot langs de Berniaflank waar ik even uitrust en geniet van de rust en kamlte hier terwijl X een paar grassprieten opeet.
Th begeleidde een fietstochtje vandaag en ook morgenvroeg is hij van dienst.
Maandagochtend begon nat en het bleef tot savonds regenen met na de middag wat hardere buien maar wel zachte temperaturen rond de 18 grados. L belt al om 12u30 dat haar laatste werkdagje eropzit en ze naar huis mogen nu de laatste klanten uit checkten en het hotel helemaal leeg en verlaten is.
Op kanaal Trece, waar men de ganse dag oude westerns speelt kijken we samen naar een western uit het jaar 1959; The hanging tree met Gary Cooper in de hoofdrol; mij blijft vooral het liedje met dezelfde naam als de film bij waarmee de film begint en eindigt; het is zo een deuntje dat in je hoofd blijft doordraaien: I came to town to search for gold, and I brought with me a memory....
Als ik me klaar maak rond 17 u om met de paraplu X uit te laten komt er een bestelwagen de oprit opgereden; het is een levering van hondenbrokken die ik bestelde via internet bij Zooplus want een zak is daar 10 goedkoper dan in de winkel; Tegelijk bestelde ik ook een plastiek voederbak met 2 kommen die op hoogte staan zodat het voor een hond gemakkelijker eten is zonder zich teveel voorover te moeten buigen. Als ik alles uitpak zie ik echter dat er een barstje zit aan de zijkant van de plastiek; Ik stuur savonds een mailtje en foto naar Zooplus en nog geen half uur later krijg ik al antwoord dat ze een nieuwe gaan opsturen en dat ik die met de barst mag houden. Van een goede service gesproken, enfin we zullen zien wat er toekomt één van de komende dagen. Ondertussen heb ik de barst al gelijmd en kan alzo deze voerbak al perfect gebruiken. In de straat staat er al een paar dagen een zwarte Audi scheef geparkeerd, die werd daar op een avond gedropt door een camion, raar want er is geen huis in de buurt waar er bewoners zijn.
Vanochtend is het droog maar er staat een frisse wind. Ik doe de pueblowandeling met X terwijl L is blijft uitslapen. Om 13u30 ga ik haar afzetten bij Clara en rijden ze samen naar Calpe waar de ganse kuisploeg samenkomt in een restaurant aan de vissershaven voor hun feestje. Voor 20 kunnen ze hier a volonte eten en drinken. Ik ga nog langs de Aldi en breng voor mij een wrap mee die ik samen met men smootie opeet en daarna doen we een siestake in de zon. Voor de avondwandeling ga ik met X naar Playa la olla en we wandelen tot in El Portet waar X op het keienstrand en zeewier kan rondcrossen want er is hier geen kat. Tegen 18 u belt L dat ze terug zijn en ga ik haar oppikken achter de hoek bij Clara.
Zaterdagochtend in de krantenwinkel vertelde de uitbaatster Isabelle me dat het dit weekend haar laatste werkdagen zijn en dat ze haar winkelruimte verhuurde aan de naastgelegen farmacia die alzo kan uitbreiden. Ze gaat wel een klein stukje voor haarzelf houden om gedurende een 4 tal maand, tijdens de zomermaanden een winkeltje te openen voor zwembad en strandspullen; zodoende gaat ze veel meer tijd kunnen besteden aan haar puberende tienerdochter en haar 92 jarige mama.
Mijn krant zal ik dus vanaf maandag 50 meter verderop moeten kopen, een beetje spijtig want ik deed regelmatig een spaanse conversatie met Isabelle en ik weet niet of ditmet de wat oudere abuela die de andere krantenwinkel uitbaat ook gaat lukken.
Ik wil men nieuwe helm wel is uittesten en rij met de scoot naar de markt in Jalon, veel volk vandaag en veel raar uigedoste schepsels zowel honden als vrouwen. Marie is er niet dus ben ik een dik half uur sneller rond dan anders en neem ook nog is een kijkje op de Mercat de la tierra, een marktje met streekproducten die elke eerste zaterdag in één van de steegjes in Jalon wordt gehouden. Ik kom naar huis met een boek van Stephen King, La torre oscura genaamd en welk mij 1 kostte.
Zondag kreeg L onverwacht nog een dagje vrij, recup van de gewerkte feestdag op 1 november zodat ze morgen maandag haar laatste werkendagje heeft. Ik doe in de vroege ochtend al een toerke met X en het is niet warmer dan 10 grados zodat ik zelf koude handen krijg. Goed ingepakt vertrek ik om 9:45 naar La nucia met La poderosa voor een koffietje te drinken met de aanwezige bikers. Mijn nieuwe helm is perfect en een groot verschil met mijn overige open helmen, met de klep dichtgeklapt heb je het lekker warm nu. Veel volk is er niet, Suzy zit in Zweden, Joery & Letty in Praag op Cannafest enz. Jan, Per en Fred gaan voor een toerke in de bergen maar daar pas ik voor, ik blijf nog even zitten voor een tweede koffietje met Tony, Pepe en Julian 2 spaanse Harleyrijders waarmee het leuk praten is. Daarna rij ik huiswaarts en geef La Poderosa een kleine poetsbeurt en spring op de scoot voor een ritje naar Calp waar ik om 13 u afsprak met Th om iets te gaan eten in El Pollo dorado. Ik neem mijn Volauvent en Th een halve kip. Gisteren had hij 170 km in het zadel gezeten als begeleider en was s avonds nog tot 23 u gaan babysitten op de kleine van Jurgen & Inge. Thuis installeer ik met buiten, in het zonneke is het zalig zitten nu en de temperatuur klimt boven de 20 grados. Als afsluiter doe ik een korte wandeling met X; vandaag blijven we steken op 7.2 km.
Op 1 november geen Belgische krant dus lezen we bij Ripoll de spaanse sportkrant Marca die wel elke dag verschijnt. Op de eerste pagina staat de nieuwe wonderboy van Real Madrid, de 18 jarige braziliaan Vinicius die afgelopen zomer voor 45 miljoen werd aangekocht. Van de vorige trainer, de koppigaard Lopetegui mocht hij helemaal niet meedoen en werd verbannen naar het tweede elftal maar nu de deze werd ontslagen mocht hij deze week wel opdraven in een wedstrijd voor de spaanse beker en toonde direct zijn grote talent waardoor hij door alle kranten nu de hemel wordt ingeprezen en de opvolger van Christiano genoemd. Afwachten of zijn schouders de vele verwachtingen gaan kunnen dragen.
Na de middag eten we een ijsje in de zon en na de pick up van L ga ik met X voor een toerke langs de golf waar men begonnen is aan de renovatie van een oud villatje, alhoewel er bijna niks meer van overblijft ondertussen.
Vanadaag vrijdag ga ik, nadat L werd afgezet, direct naar Alicante, een eerste tussenstop doe ik noodgedwongen onderweg in de natuur want rond 9 u is het ineens tijd voor mijn ochtendkakje; daarna stop ik aan de Ramblas voor een ontbijtje, tostada con tomate y pincho de tortilla en wandel voorbij de portal de Elche, een klein parrkje met in het midden een mooie oude kiosk omgeven door 4 torenhoge Ficus Macrophylla bomen. Ik wil naar de Harley garage in Alicante om te kijken of men mij hier een oplossing kan bieden om de mogelijke constructiefout aan de koppeling van La Poderosa onder garantie te herstellen. Via mijn chassisnr kan men checken of mijn motor op de lijst staat van diegenen waarvoor de vervanging van 2 onderdelen aangeraden wordt en dit is inderdaad het geval. Men heeft echter nog geen verdere info gekregen wanneer de wisselstukken hiervoor gaan beschikbaar zijn maar men kan me wel bevestigen dat ik het bij hen kan laten herstellen wat goed nieuws is. Ik koop er mij een helm die vooraan helemaal dicht kan geklapt zodat ik beter beschermd ben tegen de kou en breng ook nog een leuk hemd mee.
Om 15u30 haal ik L af en gaan we samen naar de Mercadona; na een korte siesta ga ik met X voor de 7 km lange wandeling langs finca santa Barbara en daarna kijken we met zen allen een westernfilm uit de oude doos: El vigilante de la digilencia uit 1954.
Dinsdagochtend gaan we nadat L werd afgezet naar de Brico Aitana voor een lading pellets en omdat we de krant al in Calp kochten ontbijten we thuis. We doen toch nog een toerke met X want er wordt regen voorspeld.
Vanaf 15 u begint het inderdaad te regenen zodat we rond 17 u met de paraplu buiten moeten om X nog is uit te laten en bij 13 grados is het niks te warm. We kruipen in de zetel onder het dekentje en kijken samen met L naar de film uit de oude doos Davy Crockett y los piratas del Missisipi. Om 20 u gaan de hemelsluizen open en gaa het een drietal uur gieten zonder ophouden.
Vanochtend rij ik na het ritje naar Calp ineens door naar Altea om naar de doctora te gaan, mijn hoest, nies en snuitbuien worden er niet beter op dus is enige straffere medicatie nodig. Ik ben een kwartiertje te vroeg en drink eerst een koffietje op een terras aan de dijk, iedereen rondom mij lijkt ook wel verkouden te zijn. La Doctora Ann kan niks ernstig vinden, een beetje oor, keel en sinussenontsteking is haar diagnose; Ik betaal 40 en voor die prijs zou je toch verwachten dat je meteen genezen bent als je er buitenstapt maar ik moet nog eerst een weekje antibiotica uitzweten. Daarna ga ik met X naar de pueblo, in de straat maak ik voor het eerst een praatje met de Nederlander die hier een villaatje laat restaureren, als ze dan toch in je buurt komen wonen kan je er beter mee opschieten, letterlijk of figuurlijk dat weet ik nog niet. Zijn vrouw werkt hier in de buurt en hij heeft een aggresieve Jack Russell en hoopt in December te kunnen verhuizen vanuit hun huurwoning in Benidorm. Ze zijn oorspronkelijk van Rotterdam en waren het drukke stadsleven beu, hij werd medisch werkonbekwaam verklaard wegens een rugprobleem enz. Vroeger gingen ze ontspannen in de belgische ardennen met hun antieke mobilhome met als leuke bijnaam The Nugget. Maar X kan de kleine Jack niet zo goed uitstaan en dit is wederzijds dus er is nog wat werk aan de winkel om van de 2 honden vriendjes te maken.
Ik twijfel even of ik de spaanse les zou overslaan want het is zalig in het zonneke zitten / liggen maar ik wil deze kans om mijn klasgenoten te besmetten niet laten schieten en ga toch maar naar La Nucia. Ook la profesora blijkt snipverkouden en de les is al bezig als ik binnenkom. Ik heb hier al jaren mijn vaste plekje op de derde rij aan het raam en nu blijkt dat die 2 saaie domme kaasbollen van een Pim en Toby zich daar hebben geinstalleerd. Dus zet ik me op de achterste rij in het midden zodat mijn bacterien zich ideaal kunnen verspreiden over de rest van het lokaal.
De Duitse bejaarden zijn niet opgedaagd, waarschijnlijk hun koekoeksklok vergeten te verzetten want die leven nog in een ander tijdperk van toen alles, zonder computer en internet , nog veel beter was.
Het eerste gespreksonderwerp is Halloween maar al snel dwalen we af naar de Dia de los Muertos, vooral in Mexico een traditie waar Hippietante Willehmina denkt het één en ander over te weten; Braven Hendrik heeft daar nog nooit van gehoord en begint te zoeken naar info op zijn gsm, als hij enige fotos heeft gevonden wil hij die aan iedereen komen tonen maar ik weiger zijn prultelfoontje in men handen te nemen; je weet nooit zeker wat die kale aap daar allemaal mee heeft uitgestoken. Zijn vrouwtje Lelijke Ann heeft een trui aan met achteraan het volgende opschrift "Different is beatifull", dat is dan toch zeker niet van toepassing op haar voorgevel, onderstel en alles daartussen.
Naarmate de les vordert beginnen er meer en meer klasgenoten te hoesten, kuchen en niezen tot mijn grote tevredenheid en om 18 u rijden we naar de Mcdo in Albir voor een Quarto de libra menuutje. In La nucia was het file wegens wegenwerken en in Alfaz wegens een ongeval en een afgesloten rijbaan maar het was het wachten waard.
Wel is het al pikdonker als ik thuiskom en onze stapkilometers vandaag blijven beperkt tot 7,3 km, voor de maand October haalden we een gemiddelde van 10,2 km per dag.
De laatste dagen werden we getrakteerd op zowat alle soorten weer, van de 27 grados vorige donderdag naar de 12 grados vandaag; op zaterdagavond een geweldig onweer met klank en lichtspel waarvan L in haar kamerjas kroop van grote schrik;
Zondagochtend begon ook koud maar werd in tegenstelling tot de voorspellingen nog zonnig en in de late namiddag ging het toch regen met in de bergen hagel en beetje sneeuwvlokjes waarna er een gierende ijkoude noorderwind opstak die gans de nacht bleef razen. Deze coctail van temperatuurschommelingen, volle maan, de uurverandering van zomer naar winteruur werd mij fataal en sinds zondagmiddag voel ik me goed ziek, vooral keel en koppijn, beetje hoesten en proesten en slappe beentjes. Op de middag ging ik Th ophalen om nog is een pizzake eten in Orba en vertelde hij over de grand fondo van de dag ervoor; hij had ook flink last gehad van de kou en natte wegen in de bergen maar slaagde er toch nog in als 8ste te finishen ruim na Jurgen VG die alweer de eerste plek inpalmde.
Savonds na de wandeling die nu wat vroeger moet beginnen want vanaf 18 u is het donker zit er niks anders op dan de houtkachel aan te steken in men buro en mij met kousen en lange broek in de zetel te installeren. Dat voelt raar na meer dan 6 maand onafgebroken in short en blootsvoet te hebben rondgelopen. X snapt niks van de uurverandering en zit al een uur tevroeg klaar voor haar pueblowandeling en probeert me duidelijk te maken dat het hoog tijd is om al te vertrekken.
Vandaag maandag heeft L vrij, ze maakt er thuis een kuisdagje van terwijl ik naar de mercadona en Mas y mas ga. Daar krijg je het 2de pak spagetti aan halve prijs maar wat ik wel raar vind is dat je het ene pak mmar 8 minuten moet koken en het andere 9 minutos om al punto te zijn. Eerder ging ik goed ingepakt toch naar de pueblo niettegenstaande de gure wind nog steeds aanwezig was.
Ook binnen moeten we de pelletkachel voor de eerste maal na de zomer aansteken.
Vrijdagochtend rijden we naar Calp en genieten onderweg een mooie zonsopgang, de temperaturen zijn best aangenaam maar tegen de middag komen de eerste sluierwolken aandrijven.
In de pueblo zijn er sinds deze week bewoners in één van de casas bij het begin van het steile keienstraatje, dit huis met tuintje stond een drietal jaar leeg maar nu had men in recordtempo dit in orde gezet, geschilderd, nieuwe ramen, keuken, omheining enz. Een paar dagen terug zag ik een verhuiswagen spullen uitladen en jawel weeral hollanders met 2 keffers er nog bij die in de tuin op alles en iedereen die er passeert zitten te blaffen.
Maar X gunt deze 2 keeskoppenhondjes geen blik en bij de krantenwinkel krijgt ze nog eens een complimentje van Isabelle de uitbaatster die zegt dat ze un amor de perro is.
We halen L op rond 16 u, ze is maar slapjes want heeft het in haar hoofd gehaald om 21 dagen te gaan vasten en van 6 u sochtends tot 6 u savonds niks te eten.
Daarom staat ze vanochtend al om 5u30 op zodat ze wat krachten kan opdoen voor haar nieuwe werkendag. De ochtend begint met gedruppel maar de voorspelde kou is voorlopig nog niet tot hier geraakt, enkel het noorden van spanje kreeg al een witte laag vannacht en morgen zouden de temperaturen hier een 10tal graden naar beneden duiken.
Dus ga ik na de pueblowandeling het bos in voor wat sprokkelhout bijeen te rapen en wat omgevallen bomen in stukken te zagen. Th nam vandaag deel aan een gran fondo in Benidorm en af en toe vallen er wat buien maar het blijft doenbaar.
Ik ga met de scoot naar de rastro van El Cisne want na mijn noeste houthakarbeid heb ik wel zin in een gebraden kippetje.
Als ik L afhaal is ze goedgeluimd, ze kreeg de bevestiging van haar jefa dat ze, als het hotel heropent eind november of begin december terug aan de slag mag, enkel weten ze nog niet of het met een 5 of 6 dagen werkweek contract zal zijn.
Th kwam als 8ste over de eindstreep en had wel wat kou geleden na 150 km in de natte bergen. Morgen wordt het geen motorweer en zal ik samen met hem iets gaan eten vooraleer we proberen ergen naar de clasico te gaan kijken.
Ook vandaag kregen we een lekker weertje met temperaturen boven de 25 grados, na de pueblowandeling zit ik bij Ripoll voor de koffie terwijl er een rara kwiet iets komt drinken met 2 honden; het blijkt een Belg, ik schat hem rond de dertig en hij begint een gesprek met andere Belgen turistas die er hun zumo de naranja aan het drinken zijn; Ondertussen plast de pup het terras onder en moet hij aan het poetsen; Ik verstop men krant en verdwijn naar huis om in alle rust een ontbijtje te verorberen. Daarna neem ik La Poderosa voor een klein toerke in de bergen en stop in de garage bij Mels; Gisterenavond las ik dat Harley Davidson een recall doet van meer dan 200.000 motoren wegens een probleem aan de hydraulische koppeling die kan gaan lekken en mijn model is er ook bij.
Maar het is nog te vroeg om te weten hoe dit moet opgelost dus laat ik in de garage enkel een nieuwe plug plaatsen aan mijn batterij om deze gemakkelijk te kunnen opladen tijdens de koudere winterweken en dit kost mij 15 .
Ik drink nog iets bij Overdrive met Jan en Fred en rij huiswaarts en begin aan de siesta tot het tijd is om L op te halen. S avonds wandel ik met X tot in Urb Ravanell goed voor 11 kms vandaag.
Gisteren woensdag had L haar vrije dag en ze beslist uit te slapen; nadien gaan we naar de mercadona waar we oa Dorade kopen die ze later klaar maakt met rijst & groenten. Maar eerst ga ik naar de spaanse les.
Als ik men scooter parkeer aan de school zie ik in de verte al de kale knikker van Braven Hendrik blinken in de zon; Hij staat al voor de ingang te wachten en zijn wederhelft de nog steeds even lelijke Ann is ook van de partij, gehuld in een soort afschuwelijk Desigual achtig kleedje wel vanuit de zwangerschapsafdeling om haar vetbuik in te kunnen wringen.
In vergelijking met vorige week zijn er 2 engelse Benidorm bastards bijgekomen, Vince en Davy die ook vorig jaar de lessen volgden en hiermee kom ik nog het best overeen van alle klasgenoten.
Braven Hendrik wil weten met hoeveel leerlingen we zijn want vorige week waren zij afwezig; Ik doe een poging hem Leo de Tjech voor te stellen in het spaans waarop die oelewapper van een Hendrik mij antwoord dat ik een fout maakte in men vervoeging. Daar waar ik had gedacht bij begin van het nieuwe schooljaar hem nog een waterkansje te geven is dit bij deze onherroepelijk afgelopen en Braven Hendrik krijgt nu al de beker van grootste Lul van het schooljaar.
De bejaarde Duitsers hebben het te warm, Bruno in zijn azuurblauw kostuum en Ursula in haar licht roze leren cruella de Ville bontmantel, niet moeilijk dat het dan warm is en ze vragen de airco in de klas op te mogen zetten wat mijn sinusitis, koppijn en humeur niet ten goede komt.
Het laatste half uur van de les praten we over de verschillen die ons het meeste opvallen tussen spanje en onze geboorteland. De op het eerste gezicht sympathieke Hollandse dikkerd Esteban valt door de mand want deze mislukte keukeneiland verkoper blijkt een blaaskaak die niks anders doet dan opscheppen over zijn Ford Mustang die hier in spanje veel goedkoper is dan in Nederland.
We kijken al uit naar de les van volgende week om te zien wie er dan door het slijk kan worden gesleurd. Savonds rond 21 u krijg ik eindelijk mijn doos bestelde koffie geleverd en L krijgt telefoon van haar zus Vera met het heuglijke nieuws dat er een 3de baby op komst is. 3 kids op 5 jaar?, ik ken er die dat sneller kunnen maar de absolute kampioen is toch de 65 jarige Oegandees Mustafa Magambo Mutone die vader is van 176 kinderen weliswaar met 13 verschillende vrouwen waarvan er momenteel nog is 6 zwanger zijn zodat hij voor het eind van het jaar aan 180 denkt te geraken. Ik denk dan weer dat die niet veel last gaat hebben om te slapen zelfs bij volle maan.
Het zou de titel kunnen zijn van een spannend boek of nieuwe film, misschien een thriller of eerder een komische prent wegens het geweldig slecht uitgevoerde complot maar dan wel met tragisch einde.
Ondertussen wacht ik al 2 dagen op de levering van mijn vorige week bestelde nespresso koffie capsules die blijken verdwenen te zijn tijdens het transport op even misterieuze wijze als de brave arabier Jamal Khashoggi verdween in de ambassade te Istanbul. De ietwat kritische journalist die sinds vorig jaar werkte voor de krant The Washington Post wou in de ambassade documenten afhalen nodig voor zijn geplande trouwpartij met een Turkse jongedame; Khashoggi was al 3 x eerder getrouwd en evenveel keer gescheiden dus duidelijk van de hardleerse soort en een neefje van Dodi Al Fayed die de lover was van Princess Diana.
De koninklijke keukenhanddoek familie van de Saudi's wist van het geplande bezoek aan hun ambassade in Istanbul door die kritische joernalist en er werd een plan in elkaar gebokst om die eens een kopje kleiner te maken, een plan dat zelfs door de script schrijver van FC de Kampioenen niet zou kunnen bedacht worden; Met verschillende prive jets werd een 15 koppig moordcommando overgevlogen naar Turkije, inclusief een dubbbelganger van Khashoggi;
De cameras in de ambassade werden onklaar gemaakt, het personeel naar huis gestuurd en toen Khashoggi om zijn trouw paperassen kwam werd hij opgewacht en vermoord; Met liet de dubbelganger in de kleren van Khashoggi met valse baard en bril maar wel nog op zijn eigen schoenen want blijkbaar had hij te grote voeten, langs een achterdeur terug buiten zodat men kon verklaren dat de journalist ongeschonden de ambassade terug had verlaten.
Hoe men het lijk liet verdwijnen is nog niet helemaal duidelijk, per vliegend tapijt naar de woestijn gevlogen of eerder in stukken gezaagd met de kettingzaag en dan met een auto met diplomatieke nummerplaten weggevoerd naar een plek waar men het met chemicalien heeft laten oplossen alle pistes zijn nog denkbaar.
Feit is dat dit complot heel wat internationale commotie veroorzaakt waarbij het omkoopschandaal in het belgisch voetbal en zijn louche makelaars, het nakend failissement van de Wurst restaurants van Jeroen Meeus of de lokale Belgische dorpspolitiek maar klein bier zijn.
Verder niks nieuws onder de zon behalve dat ze hier terug volop schijnt met temperaturen tot 26 grados en dit tot zaterdag waarna het hier ook bergaf gaat gaan met warmere dagen.
In Calp was het gisteren de laatste dag van de jaarlijkse feesten Moros y cristianos en keert de rust terug.
Ik probeer veel te rusten zodat ik van mijn keel en oorpijn en lopende neus verlost geraak en morgen naar de spaanse les kan gaan.
Zaterdagochtend voelen we beiden de gevolgen van L's verjaardagsetentje de avond voordien, ik heb blijkbaar iets misgegeten want ben met diarré opgestaan en die zou mij nog enige uren parten spelen terwijl bij L waarschijnlijk de goedkopen chinese wijn oorzaak is van haar overgeefsessies.
Maar het is werkendag voor haar dus zet ik ze zonder medelijden af in Calp en ik ga daarna met X naar de pueblo voor de krant.
Rond de middag voel ik enige beterschap en besluit er met de scoot op uit te trekken op verkenning. Ik wil een kijkje gaan nemen hoe vlot je aan de Font de Partagat kunt geraken, dit bronneke en pick nick plaats ligt op 1000 meter hoogte achter Benifato het kleine bergdorpje met zijn super smalle steegjes. Vanaf Font de Partagat begint er een 10 km lange wandelroute richting top van de Aitaina, met 1552 meter de hoogste bergtop van de provincie en daar wil ik wel is op klauteren één van de komende weken.
Het weer is maar zus en zo, er staat een frisse noorderwind en er hangen veel wolken maar het blijft droog. Als ik in Benifato rechts afsla richting de Font begint de weg serieus te klimmen en hoe hoger we geraken hoe meer putten in het wegdek. Maar wat is de natuur hier mooi, muisstil en verlaten. De laaghangende wolken beperken het zicht wat in de verte maar geven je wel het gevoel dat je met je hoofd tussen de wolken loopt. Als ik bij het bronneke het begin van het wandelpad heb gevonden keer ik terug huiswaarts, afdalen gaat sneller maar ik krijg het wel koud door de vochtigheid.
Nadat ik L afhaalde doen we nog een wandelingske met X maar met slappe beentjes.
Zondagochtend en ik sta op met koppijn en een lopende neus, gisteren waarschijnlijk toch een sinusitus opgeschaard. Nadat ik L wegbreng leg ik me in de zetel voor wat te recupereren en ik laat de Harley op stal vandaag.
Ik spreek af met Th om savonds bij Ripoll te gaan eten en iets na 18 u zitten we buiten op het terras voor de filete de ternera & cornetto als lekkere afsluiter.
Donderdagochtend vallen rond 8 u de eerste druppels en in Calp loopt iedereen over straat met de paraplu; Ik ga naar de mercadona en als ik terug thuis komt begint het te gieten maar de echte gota fria blijft uit de buurt en laat in Valencia en omstreken straten en rivieren over lopen; De scholen en vluchthaven gingen dicht en de vliegtuigen dienden in Alicante te landen, ook de grote Ford fabriek sloot zijn deuren na de middagshift omdat ze zo goed als onbereikbaar was.
Rond 13 u klaart het al uit en ga ik met X naar playa la Olla want aan de kuststreek schijnt de zon volop; X kan nog is op de hopen zeewier rondcrossen want er is geen kat.
Savonds vallen er nog wat buitjes maar we ontsnappen aan het ergste; In de Sierra Nevada viel de eerste sneeuwlaag.
Vrijdag begint bewolkt en af en toe wat gedruppel maar in de loop van de dag wordt het zonnig. We doen onze pueblowandeling en als ik terug thuis kom is L bezig met haar rondjes malen rond het zwembad ondertussen druk telefonerend want het is haar 32ste verjaardag en dia libre. Op een koffiekoek die over was van gisteren mag ze haar kaarsjes uitblazen. Verder heeft ze een paar uur nodig om haar haardos in de plooi te leggen en ik ga na de middag voor een stevige wandeling met X tot aan het waterdepot op de Berniaflank goed voor 11.3 km vandaag.
Tegen 18.30 spraken we af met Clara en haar kroost om naar de wok Mediterraneo te gaan in LaNucia voor L haar verjaardag te vieren.
Bij aankomst worden er fotos genomen terwijl Exelle probeert met de auto weg te rijden. Het eerste half uur kunnen we hem kalm houden in een kinderstoel en met de nodige kippenbouten maar nadien heeft hij door hoe zich uit de stoel te wurmen en gaat hij verschillende keren ervan door want had buiten een miauw miauw zien lopen. Clara moet enige keren een spurtje trekken doorheen het grote restaurant om hem in te halen.
Maar het valt nog best mee en zonder gebroken borden, glazen of kapotte gsms kunnen we rond 21 u huiswaarts keren.
