Vrijdagochtend staat er een harde westenwind die, ondanks er geen wolkje aan de lucht staat, het toch koud doet aanvoelen.

Na de pueblowandeling kom ik thuis en is L al aan het kuisen, beroepsmisvorming duidelijk;  Buiten de krant verder lezen lukt niet want die vliegt weg dus ga ik maar naar Leroy Meerlin voor wat spullen voor de houtkachel te onderhouden en spring ook binnen in de nieuwe Decathlon voor een warme wintermuts.  In de namiddag zwakt de wind af en halen we de 20 grados;  Ik doe men siestake buiten en wordt gewekt door de bel;  Men komt de nieuwe eetbak voor X leveren zoals beloofd;  Het is terug de complete set met de 2 meetalen drinkbakkener bij dus we kunnen even verder nu.  Th komt nog langs om X te groeten.

Zaterdagochtend is het zacht en na het halen van de krant en koffie ga ik erop uit met de scoot;  L wil haar klerenvoorraad verder sorteren.  Mijn eerste tussenstop doe ik bij La venta de Benifato, een resto in de bergen waar ik graag is zo gaan eten en ik vraag binnen of ik de kaart is mag bekijken;  Hier kan je oa vlees op de Bbq eten die buiten wordt aangestoken terwijl ik een kijkje neem in hun winkeltje met streekprodukten. Verder veel streekgerechten typische kost uit de bergen op het menu zoals Olleta de blat of pelotas bordes. Het leuke gebouwtje dateert uit 1910 en diende indertijd als stop en rustplaats voor reizigers met paard en kar onderweg naar de kust.

Daarna wil ik proberen om van Benifato naar Sella te rijden via een wegje dat amper op de kaart staat en langs een meer dan 1000 meter hoge bergtop slingert.  Een 2tal km voor de top stopt de asfaltweg en wordt het onverhard en ik twijfel om terug te keren of niet.  Maar enig avontuur kan geen kwaad dus ik rij door en geraak vlot tot boven; aan de top staat er een pijltje richting Sella en dit blijkt toch nog 11 km ver te zijn en dit stuk weg is in minder goede staat met veel losliggende keien dus rijden we traag naar beneden. 

 We komen in een mooie vallei met zowel links als rechts hoge rotsen en dichte dennebossen.  Je kan hier een speld horen vallen, zo stil en verlaten en waant je hier in het wilde westen of heb ik nu de laatste tijd teveel oude westerns gekeken.  Af en toe een ruine of verlaten huisje, bij één ervan stop ik want dit heeft een leuke naam: L'arc del Canonge, wat dit ook moge betekenen.

 Na de rit door de vallei kom ik aan in Sella, een iets grote bergdorp op 18 km van de kust op zo een 450 meter hoogte gelegen.  De huisjes staan hier kris kras neergewakt tegen de rotswand en nog een goei 600 levende zielen wonen hier momenteel.  Veel smalle en steile steegjes en trappen, via een langwerpig dorpsplein stap ik naar het hoogste punt, waar binnen de overblijfselen van een kasteelmuur een oud klooster staat, La ermita de santa Barabara daterend uit de 17de eeuw.  Van hieruit heb je een geweldig uitzicht op de bergketens rondom, de vele terassen langs de bergflanken waar men amandelen, appelsienen en citroenen verbouwd en het dorp zelf.  Ik zet me even op een bank in het zonnetje om wat uit te blazen.  In één van de straatjes onderaan in het dorp zie ik precies een ezeltje staan tussen de geparkeerde autos maar als ik later afdaal om terug te keren naar de parking waar mijn scoot staat blijkt het een betonmolen te zijn. Ik heb duidelijk te weing gedronken onderweg. Ik trok hier heel wat fotos van leuke huisjes, winkeltjes, oldtimers etc en het is moeilijk kiezen; daarom heb ik nog een 2de blog gemaakt met enkel de fotos van Sella

Morgen gaan we met de Harley naar bar Overdrive waar er een Bavarian breakfast wordt gegeven door Mario de duitse uitbater van de bar en garage ernaast.