Buencamino Lentewandeling
Vandaag ging ik naar De Panne om daar deel te nemen aan de lentewandeling van de wandelclub Buencamino. Eerlijk gezegd, ik had daar nog niet van gehoord, dus een reden te meer om even gedag te zeggen. Aangekomen in het bezoekerscentrum van De Panne (de nachtegaal), stond er een grote tent om de wandelaars te ontvangen. De inschrijving gebeurde in het gebouw, eten en drinken kon men verkrijgen in de tent. We dronken eerst nog een kop koffie en daarna begonnen we aan onze wandeling. Eerst even het parcours nazien. We konden kiezen uit een aantal lussen (werden gemarkeerd met kleur). We kozen voor de grootste lus van 18km.
Hier in de tent konden de wandelaars eten en drinken.
In dit gebouw moest men inschrijven en op het einde ons wandelboekje afstempelen.
Het parcours van de 18km.
De te volgen pijlen.
Men vertrok richting de Oosthoekduinen.
De Oosthoekduinen staan voor 80ha boeiende natuur binnen het grotere natuurreservaat Duinen en Bossen van de Panne (650ha). Het oostelijk deel van het Calmeynbos en de Duinzoom Oosthoek maken ook deel uit van het gebied. Je vindt er waardevolle mosduinen en duingraslanden. In het overgangsgebied tussen duin en polder tooien talrijke bloemen de graslanden. De Oosthoekduinen maken de brug tussen de duinen van de Westhoek en de Houtsaegerduinen. Ze worden gevormd door eeuwenoude duinruggen of paraboolduinen met tussenliggende pannen.
Mooi beeldje
Zitten we nu aan de kust of de Vlaamse Ardennen?
Het was lastig stappen in het zand.
Mooie zichten
Heel rustig in dit stuk natuur.
Terug een mooi zicht
Geniet even mee
De Houtsaegerduinen en het aangrenzende Kerkepannebos vormen een waardevol stukje groen aan de Belgische kust. Het droge halfnatuurlijke duinlandschap van de Houtsaegerduinen behoort tot de best ontwikkelde van de hele kust en het Kerkepannebos is één van de oudste bosjes aan de kust.
Hier zijn we dan aangekomen aan onze rustpost" De kerkepanne" in Koksijdde.
Mooie zaal, na hier iets te hebben gedronken, trokken we verder.
We hadden al prijs aan de deur, we kwamen de ondervoorzitter van Euraudax Belgie tegen. Eerst een klapke doen en na enige tijd konden we verder gaan met onze tocht.
Nu gingen we richting Noordduinen.
De Noordduinen zijn een langwerpige strook natuurgebied, zo'n 135ha groot, omgeven door woongebieden, toeristische infrastructuur en een militaire basis. De naam verwijst naar de ligging ten opzichte van de dorpskern van Koksijde, grosso modo in de noordelijke richting.
Tegen de wind in gaan we verder
De drukke hoofdbaan loopt dwars door de Noordduinen en bakent zodoende 2 gebieden af. Ten Westen ligt het kleinste gedeelte, licht golvend en plaatselijk sterk begroeid met een dichte struweelvegetatie. In de Noordduinen wisselen duingraslanden, duinvalleien, duinstruwelen, bosjes en oude vissershuisjes elkaar af. De Noordduinen(73ha) zijn een biologisch waardevol duingebied met een grote diversiteit aan vegetatietypes. Je vindt er zeldzame plantensoorten zoals rond wintergroen, kleine ruit, ruige scheefkelk en walstrobremraap.
Heerlijk tussen de duinen
Zicht op de molen.
Nu wandelden we verder naar de Doorpanne en de Hoge Blekker.
De Doorpanne en de Hoge Blekker vormen samen met de Schipgatduinen een aaneengesloten duinenmassief van 235ha. Naar de maatstaven van onze tijd en gelet op de toenemende toeristische druk, een uitzonderlijk groot gebied. In een niet al te ver verleden sloten daar nog eens de Witte brug en de Noordduinen op aan.
Het bekenste koppel onder de wandelaars, Willy en Christiane
Ook wij mochten niet ontbreken op de foto.
Er was heel weinig volk op deze afstand.
Nu nog de drukke weg oversteken en we zitten in de Hoge Blekker.
De Hoge Blekker is de blikvanger van onze kust. Met zijn 33m is hij de hoogste duin van de hele kuststreek. Daaraan heeft hij ook zijn naam te danken. Het was een vaste baken voor de zeelui die van ver al zijn witte kruin zagen blinken. (blekken in het plaatselijke dialect).
De Hoge Blekker is een stevige stuifduin die in de loop der tijden al heel wat afstand heeft afgelegd. Sinds de 16°eeuw verplaatste hij zich gestadig in oostelijke richting en legde zo ruim 1 kilometer af. Rond 1700 bevond hij zich pal op de site van de abdij Ter Duinen. Op het einde van de 19°eeuw begint men zijn wandeldrift aan banden te leggen door beplanting met helm en kruipwilg.
Hier zijn we dan aangekomen aan onze laatste rustpost het doornhuisje.
het laatste gedeelte van de tocht ging richting de dijk en daarna langs het strand om dan terug in De panne het laatste stukje natuur te bewandelen.
Koksijde
De aankomende zee.
Hier was het ietsje frisser op de dijk. Er waren heel weinig toeristen te zien.
het schuim van de golven.
Geniet nog even mee
Na het verlaten van de kust stapten we door de woonkern om onze tocht verder te zetten.
Hier ons laatste stukje groen voor vandaag.
Terug aangekomen aan het bezoekerscentrum de nachtegaal. We hebben genoten van deze mooie tocht. Deze tocht is zeker een aanrader.
|
