Afstandstabel

Het parcours

De startzaal.

Zicht op de kerk van Huizingen. Eenmaal uit de startzaal begaven we ons naar het domein, ditis naast de startzaal gelegen. Eventjes controle aan de ingang en we waren vertrokken .

We passeerden eventjes de kleine dieren en daarna begonnen we aan een lichte klim via de buiten paden van dit mooie domein.

Doortje nog even poseren

We kregen al een mooi zicht voor ons.



Het Kasteel van Huizingen. Is gelegen in het Provinciale domein, te midden van een prachtige vijver en de prachtige natuur. In het kasteel van Huizingen bevinden zich een brasserie en gastronomisch restaurant op het gelijkvloers. op het 1° verdiep bevinden zich onze feestzalen en seminariezalen. Het kasteel dateert uit de vroege 16°eeuw, en was aanvankelijk een oudere herenwoning. Na grondige aanpassingen en verbouwingen door de heer Albert Vaucamps, van 1877 tot 1880, werd het een sierlijk ecletisch waterkasteel opgebouwd uit de renaissance en barokelementen. De architect is echter onbekend gebleven.





Nu naar de buitenste paden in dit domein. We profiteerden maximaal van de zon.

Rhododenderon in bloei.



Geniet mee van de mooie zichten.





Ook hier aan deze uitgang was er een controlepost, zodat er niemand zonder kaart dit domein in kon.



















Het stadshuis van Dworp

In deze gemeente was de centrale rustpost voor alle afstanden. Hier moest ik eerst een lus maken van ongeveer 5,5km vooraleer ik terug ben voor de 2°maal.

Kerk van Dworp

Een klein eindje deze weg volgen, die dan over gaat in een mooi pad.

Dit pad volgen en we kwamen in het Steenputbos aan.









Eenmaal uit dit bos gingen we richting Alsemberg.

Hier kwamen we voorbij de papiermolen.

De papiermolen Herisem en de voormalige kartonfabriek Winderickx te Alsemberg is een negentiende eeuws industrieel complex dat gegroeid is uit een oude papiermolen, die opgericht werd in 1536. Het geheel is één van de best bewaarde voorbeelden van de ooit bloeiende papier- en kartonnijverheid in de regio van Vlaams Brabant. Vandaag de dag staat het op de lijst van beschermende monumenten als industrieel erfgoed en werd door de Europese commissie erkend als modelproject voor de instandhouding van architectonisch erfgoed.



Verder op deze lus was het parcours heel variërend 









Onverharde en verharde paden volgden elkaar op.







Hier kwamen we terug bij de andere wandelaars die deze rustpost opzochten.


Na de rust maakten we nu een lus van 9km alvorens we voor de 3° en laatste keer terug kwamen.


Nu gingen we richting Hallerbos op zoek naar de boshyacinten.





Helaas deze boshyacinten waren al uitgebloeid.

Het Hallerbos is een bos met een oppervlakte van 552ha ten zuidoosten van Halle. Het bos is grotendeels eigendom van het Vlaams Gewest en een klein deel van het Waals Gewest en privé-eigendommen.





Het Hallerbos is het belangrijkste en meest uitgestrekte bosgebied tussen de Zenne en Zoniën. Het bos is een publiekslieveling dankzij het prachtige paarse tapijt van wilde hyacinten, die bloeien rond midden april. Ook de gigantische mammoetbomen maken een bezoek aan dit bos meer dan de moeite waard.





Mammoetbomen.

Het is heerlijk wandelen in het bos.









Op naar het einde kregen we nog verscheidene wegels en paden en mooie zichten.











En op het allerlaatste deden we nog eens het domein aan waar we  een controle kregen in verband met onze wandelkaart.

Hier verlieten we het domein en kwamen na een 5tal minuten terug aan onze startzaal. Het is zeker een aanrader.