De startzaal De Halle






Via rustige wandelpaden stapten we richting het natuurgebied de Smitschorre.








Mooie zichten op de kreken








Hier aan de ingang van het natuurgebied de Smitschorre.


Dit binnengedijkte, laaggelegen schor dankt zijn bijnaam aan de kanaalwerken uit de zestiger jaren. In 1968 werd het kanaal van Gent naar Terneuzen verbreed en verdiept. het vrijkomende zand werd via pijpleidingen op het Smitschorre-gebied gespoten. Daardoor veranderde dit laaggelegen land van een moerassige laagte in een droge, stuivende zandvlakte. In 1985 kreeg Staatsbosbeheer de opdracht om het grootste deel van het terrein te bebossen.
Anno 2004 begint zich hier een natuurgebied van enige allure te ontwikkelen. Het strekt zich uit van de Smitschorre tot de Axelse kreek en omvat ook de Zwartenbroekse kreek. Het totale gebied is 300ha groot. Smitschorre biedt vele recreatieve mogelijkheden. Je kunt er trimmen en joggen, golfen en fietsen. Er is ruimte voor ruitersport en er zijn er faciliteiten voor motorcross. Ook is er een zweefvliegveld en is er een kunstbos ingericht. Het kunstbos is een wandelgedeelte van het Smitschorrebos met daarin een permanente tentoonstelling van kunstwerken. Het kunstbos ligt op een loopafstand van de watertoren, de ingang is aan de Kinderdijk. Vlak bij de Smitschorre wordt een nieuw natuurgebied ontwikkeld. 




Even genieten van de rust en al het mooie van dit natuurgebied.








Zicht op de watertoren.


Het golfterrein bij dit natuurgebied


Afdaling tot bij de watertoren.


Deze toren kon men bezoeken op de wandeling vanaf 10u.










Uit het natuurgebied kon men verder naar de andere faciliteiten die dit domein te bieden had. 




Door de poldervlakte ging de wandeling verder richting Zuiddorpe.






Net buiten het dorp aan het einde vande schaapsdijkstraat slingert de Schaapsdijk zich door de akkers en landerijen


Nu en dan moesten we een dijk op en af.


Zicht op Zuiddorpe




Dit is een bijenhotel. Hier leggen de bijen hun eitjes in die gaten.


Kerk van Zuiddorpe.


Zuiddorpe is een dorp met ongeveer 1000inw. bij Axel. Vanwege haar zuidelijke ligging ten opzicht vanAxel is het zo genoemd, net zoals Westdorpe aan de westelijke kant van Axel.
Zuiddorpe is sinds 1406 als naam van het dorp bekend uit de bronnen. Daarvoor heette het mogelijk Moere of Nieuwerkerke. Het dorp ligt op een zandrug en had daardoor weinig last van de overstromingen die het grootste deel van Zeeuws Vlaanderen teisterden. Ten noorden van het dorp lagen een veengebied(moer) en de Axelse kreek waardoor het vanuit Axel slecht bereikbaar was. Hierdoor bleef het dorp tijdens de Nederlandse opstand lange tijd in Spaanse handen tot het in 1646 door het Staatse leger veroverd werd. Inmiddels had de Contrareformatie haar werk gedaan en het dorp bleef grotendeels Rooms Katholiek, dit in tegenstelling tot de streek ten noorden van Zuiddorpe. Pas vanaf 1788 had Zuiddorpe weer een eigen kerk. Het huidige kerkgebouw dateert van 1865 en staat aan de met linden omzoomde dorpsstraat.


Hier was er een rustpost in het dorpshuis. De grootste afstanden maakten hier een lus door de polders






De lus was terug heel gevarieerd met land- en rustige wandelwegen.








Ratte of de Ratte is een buurtschap in de gemeente Terneuzen. De buurtschap ligt tussen Zuiddorpe en Westdorpe en bestaat uit zes wegen die een rotonde vormen.


Typische huisjes








Terug in Zuiddorpe  waar dit beeld staat. Na de 2° keer stapten we verder via de fortenroute, door bos en over een wandel/fietsdijk terug naar Axel.





Hier op weg naar de fortenroute via rustige wandelwegen





hier konden wij niet op de dijken wegens de loslopende schapen.




Aangekomen op de fortenroute.


Hier een restant van zo'n fort.


De staats Spaanse linies is eenstelsel van verbindingslinies die tijdens de 80jarige oorlog(1568-1648) en de Spaanse Successieoorlog(1701-1714) is ontstaan in Staats Vlaanderen en in het Spaanse gebied onmiddellijk daarbuiten: Zeeuw Vlaanderen, Antwerpen Oost en West Vlaanderen. Deze Linies bestonden uit door dijken verbonden forten,schansen en redoutes. Ze werden aangevuld met versterkte steden en brede wateren. 


Op weg naar een volgende. Tegenwoordig zijn vele overblijfselen van deze linies duidelijk in het landschap aanwezig en vertegenwoordigen hoge cultuurhistorische en natuurwaarden.














Het fort St-Jacob was een fort dat zich bevond ten zuidoosten van Axel. Het maakte deel uit van de linie van Communicatie tussen Hulst en Sas van Gent, wat een onderdeel is van de Staats Spaanse linies. Het fort is daar gelegen tussen fort St-Joseph en fort St Livinus.


Het was een vierkante redoute, omgeven door een aarden wal en een binnengracht.




Het fort St Jacob werd in 1634 aangelegd door de Spaansgezinden, om het achterland te beschermen tegen de Staatse invallen vanuit het land van Axel. In 1645 echter kwam het fort, evenals de gehele linie in staatse handen.




Het was hier heerlijk wandelen, een eindje verder kwamen we het laatste fort tegen op deze wandeling


Het fort Livinus is een fort dat deel uitmaakt van de linie van de communicatie tussen Hulst en sas van Gent. Het fort bevindt zich tussen het fort St Jacob en het fort St Nicolaas. Het ligt ten Noordwesten van Koewacht aan de fortweg.


Het fort werd gebouwd omstreeks 1634 door de Spaansgezinden. Het is een vierkante redoute. De overblijfselen van het fort werden voor een belangrijk deel ondergeploegd en als akker in gebruik genomen, maar de noordelijke wal is nog zichtbaar als een knik in de liniedijk, en ook de zuidelijke gracht is nog zichtbaar.






De tocht ging verder langs mooie kreken, men kon er niet genoeg van krijgen.


























Hier kregen we een stukje bos








































Terug in Axel, hier een zonnzwijzer


Kerk van Axel. In het huidige Axel wonen bijna 8000 mensen. De stad vervult een functie van streekcentrum, met betrekkelijk veel winkels.
Axel blijft zich uitbreiden. Veel werkgelegenheid is te vinden in de industrie van de kanaalzone. De stad heeft vier kerken waarvan er nog 3 in functie zijn. Er zijn 3 begraafplaatsen waarvan één bij de katholieke kerk.


De stadsmolen is een korenmolen. Het is een ronde bakstenen stellingsmolen uit 1750. De molen is uitgerust met 2 koppels maalstenen,een buil en een pletmachine. Buil en pletmachine worden electrisch aangedreven. De molen draait van april tot eind oktober regelmatig op zaterdagen en is dan te bezoeken.


Op de vestingswal staat de stadsmolen, die in 1911 werd onttakeld en in de jaren 50 uitbrandde, maar die sinds 2000 weer draait en op vrijwillige basis graan maalt


De wandeling eindigde door de wekelijkse weekmarkt.




Zicht vanuit de molenstraat.





Terug aangekomen waar we vanmorgen begonnen aan dehele mooie wandeling. Het is zeker een aanrader.